Haal zangbundel over - Achterderug.nl

2
Zo arm werd de Heer,
der engelen Heer,
Die zondaren mint,
zo nameloos teer;
Die bun wil vergeven,
hoeveel het ook zij;
Zo arm werd de Heiland
voor u en voor mij.
3
Lam Gods voor de schuld
der wereld geslacht,
Dat eens aan het kruis
voor mij hebt volbracht.
Ik kniel bij Uw kribbe
met dankend gemoed,
En breng U eerbiedig
mijn zeeg'nende groet.
4
Ik wijd U mijn vreugd,
mijn leven, mijn hart;
Bij U wil ik zijn
in blijdschap en smart.
Geef Gij mij een harte,
dat U steeds bemint,
dan ben ik van nu aan
voor eeuwig Uw kind.
74. In der schepping
morgenstond
1
In der schepping morgenstond
klonk der Eng'lenlied in 't rond,
toen Gods macht in 't maatloos diep
bemel, zee en aarde schiep.
2
Weder klonk der eng'len stem
bij de krib van Bethlehem,
toen Gods Zoon op aard' verscheen
als een kindje, arm en kleen.
3
Nog eens galmt der eng'len koor
met gejuich de heem'len door,
als Gods Zoon met majesteit
wederkomt in heerlijkheid.
4
Eenmaal juichen in Uw naam,
Eng'len, mensen, kind'ren
Och, dat dan ook onze mond
mee moog juichen in die stond.
75. In windselen gewonden
1
In windselen gewonden,
werd 't Kindje eens gevonden,
toen engelen vertelden
aan herders in de velden,
dat Jezus er was (bis).
2
Zij spraken: laat ons zingen,
met eerbied Hem ornringen
en alle eer bewijzen,
met dank en lof Hem prijzen:
't Is Jezus de Heer! (bis)
3
Laat ons Zijn komst beseffen,
en blij de stem verheffen,
het Kind, dat wij aanschouwen,
geloven en vertrouwen
als Heiland en Heer. (bis)
4
En 't Kindje lachte blijde,
al kwam Het om te lijden,
om onze schuld te dragen
naar 's Vaders welbehagen,
met doornen gekroond. (bis)
5
Om ons en onze zonden
droeg Jezus vele wonden,
en deed ons door Zijn sterven
de hemel weer beerven,
de Vader tot eer. (bis)
76. Ik kniel aan Uwe kribbe
neer
1
Ik kniel aan Uwe kribbe neer,
o Jezus, Gij mijn leven,
ik kom tot U en breng U, Heer,
wat Gij mij hebt gegeven.
0 neem mijn leven, geest en hart,
en laat mijn ziel in vreugd en smart
bij U geborgen wezen1
Nog voor ik was een kindje klein,
zijt Gij op aard' gekomen;
en hebt Gij zelf, zo vlekloos rein,
mijn schuld op U genomen.
Eer 'k door Uw hand was
voortgebracht,
had reeds Uw liefd' aan mij
gedacht,
mij tot 1.1w kind verkoren.
3
Ik lag in donkerheid en naeht,
Gij waart mijn zon, mijn mister,
de zonne, die mij vrede bracht,
en redde uit het duister.
0 Jezus, wil mijn zonneschijn,
mijn kracht, mijn hulp, mijn
sterkte zijn;
dan heb ik niets te vrezen.
21