Haal zangbundel over - Achterderug.nl

108. Als ik in gedachten sta
1
Als ik in gedachten sta
bij het kruis van Golgotha,
als ik hoor, wat Jezus sprak,
voor Zijn oog aan 't kruishout brak.
2
Hoe nog stervende Zijn mond
troost voor vriend en moeder vond,
weet ik: „Gij vergeet ons niet,
schoon Hij stervend ons verliet."
3
Hoor ik dan, hoe Jezus bad
voor wie Hem gekruisigd had,
'k weet dan: „Bij de Heiland is
ook voor mij vergiffenis."
4
Zie ik, hoe genaad' ontving,
die met Hem aan 't kruishout hing,
'k bid, mij voelend hem gelijk,
„Neer, gedenk mij in Uw rijk!"
5
Hoor ik, hoe Hij klaagde, dat
Hem Zijn God verlaten had,
'k weet dan, wat mij ook ontvall',
God mij nooit verlaten zal!
6
Hoor 1k, hoe Hij riep: „Mij dorst!"
dan roep ik: „O Levensvorst,
Gij, Gij naamt de bitt're drunk,
die deez' aard verzoening schonk!"
7
Op zijn kreet: „Het is volbracht",
,antwoordt mijn aanbidding zacht:
„Jezus, ook voor mij verwierft
Gij verlossing, toen Gij stierft."
8
Hoor ik, hoe het laatst van al
Hij Zijn geest aan God beval,
weet ik ook mijn geest en lot
in de handen van mijn God.
109. Is dat, is dat mijn
Koning?
1
Is dat, is dat mijn Koning?
Dat aller vaad'ren wens?
Is dat, is dat Zijn kroning?
Zie, zie, aanschouw de mend
Moet Hij dat spotkleed dragen?
Dat net, die doornenkroon?
Lijdt Hij die smaad, die slagen?
Hij, God, Uw eigen Zoon2
LIJDENSWEKEN
2
Ja, ik kost Hem die slagen,
die smarten en die boon;
ik doe dat kleed Hem dragen,
dat riet, die doornenkroon;
lk sloeg Hem al die wooden,
voor mij moet Hij daar staan;
ik deed door mijne zonden,
Hem al die jamm'ren aan.
3
O Jezus, Man van smarten,
Gij aller vaad'ren wens!
Herinner aller hasten
't aandoenlijk: „Zie de mend"
Laat mij toch nooit vergeten
die kroon, dat kleed, dat det!
Dit trooste mijn geweten:
't Is al voor mij geschied!
110. 't Is middernacht
1
't Is middernacht, en in de hof
buigt, tot de dood bedroefd,
in 't stof
de Levensvorst, in Zijn gebeen
doorworstelt Hij Zijn strijd alleen.
2
't Is middernacht, maar hoe Hij
lijdt,
Zijn jong'ren slapen bij die strijd;
en derven, afgemat in rouw,
de aanblik op des Meesters trouw.
3
't Is middernacht, maar Jezus
waakt,
En 't zielelijden dat Hij smaakt,
bant uit Zijn hart de bede niet:
Mijn vader, dat Uw wil geschied'.
4
't Is middernacht, en 't Vaderhart
sterkt en verstaat de Man
van smart,
Die 't enig lijden, dat Hij torst,
ten eind doorstrijdt als Levensvorst.
111. Kruis van Jezus, stile
kracht
Kruis van Jezus, stille kracht,
die mij tot de Vader bracht,
spreid Uw armen overal,
opdat elk Hem loven zal.
31