rea9789044930559.pdf

de bevelvoerende hoofdinspecteur niet op een losse dakpan
had getrapt en uitgegleden was zodat hij op de waslijn van de
buurvrouw belandde en Bertil gelegenheid kreeg er tussenuit
te knijpen.’
Op het bloemige aardappelgezicht van Ferdinand Arum
tekende zich verbazing af. Hij keek snel, met vragend opgetrokken
wenkbrauwen, naar Markona die deed of hij hem niet
zag, en wijdde dan al zijn argwaan weer aan Spencer. Zijn
loerende oogjes schenen samen te krimpen in een krampachtige
poging Spencers masker van onaandoenlijke luchthartigheid
te doorboren.
‘Vraag verschoning, Mr. Spencer,’ zei hij, op zijn samenzweerderige
fluistermanier. ‘Hoe wist u dat?’
John Spencer keek hem aan met een glimlach die weinig minder
dan een belediging was.
‘Omdat ik onder de menigte belangstellende toeschouwers
stond, Ferdinand,’ zei hij.
Het leek of Ferdinand de volgende vraag reeds lange tijd te
voren in een bijzonder scherp soort zuur gemarineerd had.
‘En hoe kwam u onder die – eh – belangstellende menigte?’
‘Taxi,’ zei John Spencer, ‘en een goed gesternte. Als ik vijf
minuten eerder gekomen was, zou ik er in zijn getippeld.’
Ferdinand zat enige tijd te broeden. Het licht van de lamp
vonkte in het goud en de glazen van zijn bril, maar het leek
veeleer of die vonken uit zijn giftige oogjes spatten.
‘U hebt wel een buitengewoon goed gesternte, kameraad
Spencer! Dit is de – eh – hoeveelste maal dat je er precies
doorglipt?’
‘Dank je. Geen klagen, Ferdinand. Mijn gesternte is all right.
Ik wed dat ’t zelfs bestand is tegen de verpestende invloed
van iemand met Het Kwaje Oog.’
‘Wordt u persoonlijk?’
‘Nou en of! Ik bedoelde jou namelijk. Maar dat had je zeker
al door? Een scherpzinnige pieter, zoals jij...’
Opnieuw een stilte, die door Spencer en Arum benut werd om