Over heeroom en tante zuster - t schoor udenhout - biezenmortel

18
De Franse Monseigneur Charles Lavigerie werd in 1866 bisschop van Algiers. Hij werd er
geconfronteerd met grote armoede en hij begon er een weeshuis voor de zwerfkinderen. In
1868 stichtte hij de sociëteit van de Witte Paters, kort daarop ook gevolgd door de
congregatie van de Missiezusters van O.L.V. van Afrika. Een van de lijfspreuken van
kardinaal Lavigerie was: "Gij moet de mensen benaderen in alle uiterlijke gewoonten,
vooreerst door de taal, door de kleding, het voedsel, naar het voorbeeld van de Apostel".
Het is vanuit deze gedachte dat het habijt van de missionarissen en de missiezusters veel
leek op de kleding van de Arabieren en de Moslims, in het wit. Het gaf hun de namen van
de Witte paters en de Witte zusters. In 1882 werd Lavigerie door Paus Leo XIII tot kardinaal
benoemd. De laatste jaren van zijn leven wijdde hij aan de strijd tegen de slavenhandel.
Dichtbij huis herinneren we ons de Witte paters van hun klooster in Boxtel en de Witte
zusters van hun klooster in Esch.
Missionariorum Africae (M.Afr), Patres Albi (PA), Pères Blances (PB)
4 Missionarissen van Scheut
Een Vlaams priester, Theophiel Verbist, getroffen door berichten over de armoede in het
Chinese binnenland, raakt in de ban van het enorme 'Middenrijk' en ruilt in 1865 met enkele
vrienden-priesters het vertrouwde Vlaanderen voor het uitgestrekte en ijskoude Binnen-
Mongolië, een provincie in het noorden van China. Anderen volgden en de missie zwermde
al gauw uit naar andere landen: Kongo, Filippijnen, Haïti, Indonesië, Japan. Tegenwoordig
werken missionarissen van Scheut in een 25-tal landen over vier continenten verspreid. De
Missionarissen van Scheut hebben een klooster langs de A65 in Vught, namelijk
Sparrendaal.
Congregatio Immaculati Cordis Mariae (CICM)
4 Zusters Penitenten van de Eenheid
Op 30 augustus 1501 verleent Joannes van Horne, prins-bisschop van Luik, bisschoppelijke
goedkeuring aan het stichten van een klooster op de plaats van ‘De Cuyckse Hofstat”, een
boerderij gelegen in de parochie van Haren, in de heerlijkheid van Megen. Het is een
initiatief van Gerard, Eringardis en Maria, de drie kinderen van Udo en Gerberga Talhout.
De twee zussen waren begijnen en woonden in ’s-Hertogenbosch. De broer was schout van
Megen. Zij vervulden de wens van hun ouders, het stichten van een klooster voor ongeveer
30 zusters. Het klooster kreeg de naam “Huys van Bethleëm” en de zusters volgden de
leefregel van Franciscus. Na de Tweede Wereldoorlog beëindigden de zusters hun
werkzaamheden, zoals lokaal kleuteronderwijs en de was doen voor parochies in de
omgeving, en met toestemming van de bisschop van Den Bosch legden ze zich toe op
gebed voor de hereniging der kerken en in het bijzonder voor de hereniging en de bekering
van Rusland. Sinds 15 mei 1948 noemen de zusters zich de ‘Penitenten van de Hereniging’
of ‘Penitenten van de Eenheid’.
3 Dochters van Onze Lieve Vrouw van het H.-Hart
Pater Jules Chevalier (1824-1907) bouwde in het Franse Issoudun een kerk, opgedragen
aan Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart. Zijn motto was: Ieders leed vindt weerklank in
Jezus’ hart. Hij is de oprichter van de congregatie Missionarissen van het H.-Hart en van de
congregatie Dochters van O.L.V. van het Heilig Hart. Vanuit Frankrijk verspreidden de
congregaties zich over België, Duitsland en Nederland. Het Nederlandse provincialaat is
gevestigd te Tilburg. De zusters van deze congregatie dragen altijd een medaille van O.L.V.
van het H.-Hart. De congregatie stond bekend als de “Zusters van de gutjes van de
Bredaseweg”. De zusters droegen een kap in de vorm van een hart, waardoor er midden
bovenop de vorm van een geutje ontstond.
FDNSC = Filiae Dominae Nostrae a Sacro Corde
3 Missiezusters Dienaressen van de H.-Geest ofwel Slotzusters van Steijl