Download de hele krant - Binnenstadskrant

Tracé lijn 12
gigantisch
probleem
Ondanks groeiende tegenstand in
de gemeenteraad houdt het college
nog vast aan een busbaanroute
via de Pelikaanstraat om het Ledig
Erf te ontlasten. Lijn 12 (de Uithoflijn
om de zuid) rijdt volgens
dat plan op spoorniveau door de
Pelikaanstraat, daalt af bij de
begraafplaats Soestbergen, gaat
onder de Waterlinieweg door en
doorkruist vervolgens het groene
gebied Maarschalkerweerd.
Het overigens al oude, en bovendien
zeer kostbare idee valt uiteraard
volkomen verkeerd bij de bewoners
van de Pelikaanstraat. Ook de aantasting
van het groene gebied Maarschalkerweerd
roept weerstand op.
Al sinds 1996 is de gemeente op zoek
naar een definitief tracé voor de busbaan.
Op het ogenblik gaan de bussen
nog allemaal via het Ledig Erf, waar de
luchtvervuiling de laatste tijd boven
een acceptabele grens was gekomen.
Om het particuliere verkeer op
die route te ontmoedigen heeft het
© Sjaak Ramakers
Oude rechtbank wordt hotel
Het college heeft na een openbare inschrijving de voormalige rechtbank aan de
Hamburgerstraat projectontwikkelaar Vomandi B.V. te Amstelveen verkocht.
Vomandi deed het hoogste bod. De ideeën om er een stedelijk historisch museum
te beginnen zijn daarmee van de baan.
In de plannen is ruim 1600 m 2 meter gereserveerd voor publieksfuncties van Het
Utrechts Archief. Verder komt er een driesterrenhotel met circa 40 kamers. Ook
zal in het hoofdgebouw 1.500 m 2 kantoorruimte komen en ruimte voor sociaalmaatschappelijke
en culturele voorzieningen. In het pand in de Hamburgerstraat
30 zullen woningen worden gemaakt. Het plein krijgt een opknapbeurt en wordt
voorzien van nieuwe bestrating, nieuwe groenvoorziening en een zitobject. Het
wordt overdag toegankelijk voor het publiek.
college de stoplichten in de omgeving
zo scherp afgesteld dat er slechts
mondjesmaat auto’s door kunnen.
Volgens de vervoerdersorganisatie
EVO heeft de maatregel inderdaad
effect. De helft van de bevoorraders
van de Binnenstad zoekt
een andere route, waarbij
ze gemiddeld veertien
kilometer omrijden en op
die manier een aardige
extra bijdrage leveren aan
de totale Utrechtse
luchtvervuiling.
Vrachtwagens mogen
’s morgens van zeven tot
elf in de Binnenstad
Zonder
wielen
onnige dag lang
Zgeleden. Voordeur in
zicht. Geen boodschappen
vergeten.Toch is er
iets. Die fiets. Niet de
eerste keer. Staat nog
vastgeketend op de
gracht. Als ie er nog staat.
Zucht, ogen draaien omhoog. Grommend
terug – fiets halen. En die dan
wegbergen met veel sloten. Een fiets
op straat is als een bijdrage aan een
inzameling. Voor wie een fiets nodig
heeft of geld.
Ben opgegroeid met een fiets tussen
de benen. Een verlengstuk van doen en
laten. Slingeren, schuren, vallen, overal
door- en overheen, slippen, scheuren.
We waren de helden uit onze verhalen.
En later de ploeteraars naar
school. Weer of geen weer, altijd wind
tegen, altijd dezelfde weg. Doortrappen.
Buiten de stad was het. Slechts
één keer ben ik door een auto
geschept.
In de Binnenstad gaat het anders. De
afstanden zijn gering, de omwegen niettemin
lang. Stoppen, wachten, slome
mensen voor je die je niet voorbij kunt
omdat het te smal is. Dat eeuwige
gezoek naar waar je je fiets aan kunt
vastmaken. Al die straten van rechts
waar ik met een boog naar links op af
ga omdat ik weet dat ik niet meer kan
stoppen als er iets aankomt.Want op
de fiets wil ik opschieten. Dat slippen
van vroeger komt ineens goed van pas.
Ik heb de dood een aantal keer in de
ogen van een automobilist van rechts
gezien.
Het mocht nog niet voorbij zijn tegen
de grill van een automobiel. Dan maar
zonder wielen. Ik vergat de fiets niet
meer, ik liet hem thuis. Je hebt weinig
komen. Volgens de EVO zou de congestie
rond het Ledig Erf verminderen
als de winkeliers vroeger in hun zaak
zijn, zodat de bevoorraders gebruik
kunnen maken van de rustige tijd
direct na zeven uur.
Ido de Jonge tussen wielen (© Sjaak Ramakers)
nodig: een tas of een rugzak en schoenen
die tegen stukjes glas en andere
scherpe dingen kunnen, want anders
blijf je schoenen kopen en dat is voor
liefhebbers. Voor de rest ben je vrij te
gaan waar je wilt. Heel vrij. Vogelvrij.
Voetgangers zijn kwetsbaar, meat on
the street. Voor de blik- en staalstorm
van de rest ben je geen partij. Die blijf
je uit het vaarwater. Maar dan zijn er
nog genoeg die menen dat er bij jou
nog wel wat af kan. Ik kan menen dat ik
arm en onwetend over straat ga, anderen
zien dat echt anders. Ze willen de
weg weten. Ze willen goede doelen slijten,
politieke partijen, religies, papiertjes
en snacks die minder dik maken.
Of kranten. Ze zeggen ‘mag ik u wat
vragen’. En dan volgt een verhaal dat
eindigt met ‘geef mij geld’. Vertel mij
wat, ik zie het zo. Op de fiets zal je
dat niet gebeuren.
Zonnige zondag. Domplein bij een bushokje.
Ze is nonchalant gekleed op het
slordige af – we verschillen wat dat
betreft weinig. Wat tassen. Krulletjes,
aardig, vragend gezicht.‘Mag ik wat vragen?’
‘Needanku’ mompel ik. Wil door.
Maar ze laat zich niet wegwuiven. O
daar gaan we, nou komt er een verhaal
en dan ‘geef mij geld’.‘Waar is de Lange
Nieuwstraat?’ Zo afgestompt kan ik
niet zijn, één blik was altijd voldoende.
Toch. Ik wou dat ik er even niet was.
Ido de Jonge