Hof van Cleve - Ann Van Hoey - Ceramics

More documents

Recommendations

Info

Tabouret, Jules Wabbes voor Bulo Ik ruik haar gebronsde leren huid, bewonder haar sierlijke elegantie in kleuren van kers en wengé. Wat een genoegen is het om op Louise te kunnen zitten. Volgend jaar wordt ze 50, maar dat is deze sensuele dame niet aan te zien. Dankzij Bulo heeft de schone van Jules Wabbes een nieuw leven gekregen. De sommelier raadt onze gedachten en schenkt parels van Bollinger. Hapjes van aardpeer, truffel en doyenné, van Duke of Berkshire, sojaboon en sanchopeper likken de papillen. De gesprekken gaan over lekkers en over moois, over leven en vergankelijkheid, over de ware aard van de dingen. Het Hof van Cleve: waar gastronomie en design elkaar raken. Door het raam zie ik de zompige weiden waar ’s zomers de koeien grazen, hier en daar een knoestige knotwilg, de akkers op de voorgrond, de industrie op de achtergrond: Vlaanderen op een zakdoek. In een bui van weemoed besloten Lieve en Peter Goossens een jaar geleden om de boel op te ruimen en hun gasten in een nieuw decor te ontvangen. Ze gingen daarvoor te rade bij André Verroken, die hen begeleid heeft bij hun verrassende zoektocht naar Belgisch design én “het poëtische bestaan van de dingen”, zoals André dat zo graag uitdrukt. Het resultaat verdient drie sterren. Tafelen in het Hof van Cleve krijgt een andere dimensie. “Woorden zijn er altijd te veel aan, in de wereld van de dingen. Het spreken van de dingen is zwijgen.” Laat ons toch een poging doen. smaak en harmonIe Louise, Jules Wabbes voor Bulo Cathedral Table, André Verroken Parts Coupe Mandarine Sanded, Anna Torfs We citeren Geert Bekaert over de dingen van André Verroken: “In het begin deden ze, een enkele keer, nog enige moeite om op te vallen en om de aandacht te vragen door een verrassende vorm, een opvallende kleur of een onverwachte combinatie van materialen. Nu hebben ze hun weg gevonden, een weg die helemaal geen weg meer is. Ze zijn er gewoon.” De dingen zijn er gewoon, alsof ze er altijd al geweest zijn. Dat is de kracht van een thuis. Dat gevoel heb je aan het eind van een avondje Hof van Cleve, een avond zeg Table Talk abouT ThIngs delIcIous and beauTIFul Hof van Cleve, wHere DesiGn also feels at Home i smell her tanned leather skin, admire her graceful elegance in the colours of cherry and wenge. What a pleasure to be able to sit on Louise. She will be 50 next year, but you would never know it to look at this sensual lady. Thanks to Bulo, Jules Wabbes’ beautiful chair has been given new life. The sommelier guesses our thoughts and pours some Bollinger. Hors d’oeuvres of Jerusalem artichoke, truffles and Doyenne, of Duke of Berkshire, soybeans and sansho peppers tickle the taste buds. The conversation turns to what is delicious and beautiful, life and mortality, and the true value of things. The Hof van Cleve: where gastronomy and design meet. Through the window I see the muddy pastures where cows graze in the summer, here and there a gnarled pollard willow, the fields in the foreground and industry in the background: Flanders on a pocket handkerchief. In a fit of melancholy, Lieve and Peter Goossens decided a year ago to redo the place and welcome their guests in a new decor. For advice they turned to André Verroken, who helped them in their surprising quest for Belgian design and for “the poetic essence of things”, as André likes to put it. The result earned them three stars. Tables at the Hof van Cleve have been given a new dimension. “Words are always superfluous in the world of objects. The language of objects is silence.” Let us nevertheless give it a try. TasTe and harmony To quote Geert Bekaert about André Verroken’s objects: “In the beginning they took the trouble, just once, to be noticed and to draw attention through a surprising form, a striking colour or an unexpected combination of materials. 3
4 maar, nadat de strijd met de natuur is geleverd. Dat gelukzalige gevoel dat de dingen – of het nu om oesters of glaskunst van Anna Torfs gaat – slechts een voorwendsel zijn om mensen samen op gedachten te brengen. Daar zitten ze dan: André Verroken, Antoine Van Loocke, Francis Van Damme, Anna Torfs, Ann Van Hoey, Tim Oeyen & Sanny Winters én Peter Goossens. “Dit moet de eerste keer zijn dat ik hier kom eten”, lacht de chef. Ze zíjn er gewoon, net als de dingen die ze creëerden en “die zich ontpoppen tot objecten van meditatie en poëzie”, zoals Geert Bekaert het noemt. “Na tien jaar waren we toe aan een nieuw interieur”, bekent Peter Goossens die nipt van een Japanse Yuzo Komachi wijn. “We hebben resoluut gekozen voor Belgisch design. In mijn keuken werk ik ook niet met een rouget van de Méditerrannée, maar geef ik de voorkeur aan vis uit de Noordzee. We hebben ons laten inspireren maar we hebben ook onze eigen keuzes gemaakt. Au fond gaat het in de keuken, net als in design en kunst, om dezelfde zaken: het gaat om smaak en harmonie. Ik zie ook dat we op dezelfde manier te werk gaan: blijven proberen en zoeken tot we iets vinden. Toen we onlangs een schilderij van Giglioli uit zijn kader haalden, merkten we dat de achterkant eveneens beschilderd was, maar dat de kunstenaar er een groot kruis over had gemaakt. Als het niet lukt, dan moet je iets anders proberen tot het wel lukt. Dat is toch de essentie?” ernsT en humor Het zware begrip is gevallen: Belgisch design. Bestaat er zoiets als Belgisch design? André Verroken schrikt even als ik de vraag stel en begint over de toenemende globalisering, en wijst erop dat in het Italiaanse design – net als in de gastronomie –talentvolle mensen uit Japan en China aan het werk zijn. Maar de vraag blijft in zijn gedachten cirkelen. Net zoals de Margaux Château Prieuré-Lichine 2000, uit de magnum geschonken, zijn geheimen pas blootgeeft onder het walsen. “En toch blijven Italiaans design en Italiaanse gastronomie synoniem voor frivoliteit, lichtheid, la luce, terwijl wij toch meer met structuur bezig zijn, een stevige onderbouw verlangen, sterke wortels die diep in de klei dringen. Maar de ernst doorprikken we ook met een gevoel van humor. Wij durven mensen op het verkeerde been zetten. Het is geen toeval dat het surrealisme in België geboren is!” De wijn is heerlijk en doet zijn werk, dat wil zeggen: hij diept de gedachten uit en tilt het gesprek naar een hoger niveau. De geometrische sierlijkheid van het servies van Ann Van Hoey krijgt net die artistieke meerwaarde door de kleine toets waarmee ze een opening in de cirkel creëert. De sintjakobsvrucht met citroentijm voelt zich erg goed in deze pure omgeving. Wanneer de duif uit Anjou komt aangevlogen, worden de messen geslepen. Het zijn messen van Antoine Van Loocke, met heften naar keuze uit oud ivoor, waterbuffelhoorn, muskusos, Karelische berk of Ambonees wortelhout. Het lemmet is van koolstofstaal en glijdt als boter door het arme duifje. Antoine Van Loocke werkt met recuperatiemateriaal en noemt zichzelf terecht een industrieel archeoloog. Grondwitloof, kastanje en komijn tillen dit gerecht naar hoge hoogte. Waar Ann Van Hoey zich wentelt in de lichtheid van het impressionisme, gaat Antoine Van Loocke op zoek naar de oerkrachten van de natuur. Zijn mes hoort thuis in een genreschilderij met wildtafereel en een streepje bloed. Tijd om even te mijmeren bij een schilderij van een kind van de streek, Roger Raveel, die het landschap van buiten naar binnen haalt. Raveel houdt de mens een spiegel van de ziel voor. Wie in het Hof van Cleve het kleine kamertje wil bezoeken kan daar tot contemplatie komen bij het artistieke werk van Panamarenko. Bijzettafel, André Verroken Now they have found their way, a way that in effect is not a way at all. They are just there.” The things are just there, as if they had always been. That is the power of a home. That is the feeling you have at the end of an evening at Hof van Cleve, an evening you might say after the struggle with nature has subsided. That blissful feeling that things – be they oysters or the art glass of Anna Torfs – are but a pretext to bring people together and inspire them to think. And there they are: André Verroken, Antoine Van Loocke, Francis Van Damme, Anna Torfs, Ann Van Hoey, Tim Oeyen & Sanny Winters and Peter Goossens. “This must be the first time I have come to eat here”, laughs the chef. They are simply there, like the things they created and “that turn into objects of meditation and poetry”, as Geert Bekaert puts it. “After ten years we were ready for a new interior,” admits Peter Goossens while sipping Japanese Yuzo Komachi wine. “We made a deliberate choice to use Belgian design. In my kitchen I don’t cook with Mediterranean mullet either, but prefer to use fish from the North Sea. We have sought inspiration but we have also made our own choices. Ultimately, in the kitchen as with design and art, we are talking about the same things: taste and harmony. I see that we also take the same approach to both: continuing to try and search until we find something. Recently, when we brought a painting by Giglioli up from the cellar, we noticed that the back of the canvas had also been painted, but that the painter had crossed it out with a large X. If something doesn’t work out, you have to try something else until it does. That is after all what matters, is it not?” serIousness and humour And so the difficult concept was born: Belgian design. Is there such a thing as Belgian design? André Verroken is a bit taken aback when I put the question, and begins to talk about the growing globalisation, mentioning that in Italian design – as in gastronomy – talented people from Japan and China are hard at work. But the question continues to swirl around in his head. Just like the Margaux Château Prieuré-Lichine 2000, poured from a magnum, which reveals its secrets only when pressed. “And yet Italian design and gastronomy continue to be synonyms of frivolity, lightness, la luce, while we are much more concerned with structure, demand a sturdy substructure, strong roots that burrow deep down into the soil. Yet puncturing the serious is something we also do, with a sense of humour. We are not afraid to play the odd trick on people. It is no
Page 1: Tafel gesprekken over lekkers en ov
Page 5 and 6: © Oeyen & Winters 6 leTTers en leT

Hof van Cleve - Ann Van Hoey - Ceramics

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?