Hof van Cleve - Ann Van Hoey - Ceramics

Tafel gesprekken over
lekkers en over moois
Hof van Cleve, waar
ook design thuis is
Henk Van Nieuwenhove Foto’s: Jean-Pierre Gabriel
Geometry,
Ann Van Hoey voor Serax

Tabouret,
Jules Wabbes
voor Bulo
Ik
ruik haar gebronsde leren huid, bewonder haar sierlijke
elegantie in kleuren van kers en wengé. Wat een genoegen is
het om op Louise te kunnen zitten. Volgend jaar wordt ze 50,
maar dat is deze sensuele dame niet aan te zien. Dankzij Bulo
heeft de schone van Jules Wabbes een nieuw leven gekregen. De sommelier
raadt onze gedachten en schenkt parels van Bollinger. Hapjes van aardpeer,
truffel en doyenné, van Duke of Berkshire, sojaboon en sanchopeper likken
de papillen. De gesprekken gaan over lekkers en over moois, over leven en
vergankelijkheid, over de ware aard van de dingen. Het Hof van Cleve: waar
gastronomie en design elkaar raken.
Door het raam zie ik de zompige weiden waar ’s zomers de koeien grazen,
hier en daar een knoestige knotwilg, de akkers op de voorgrond, de industrie
op de achtergrond: Vlaanderen op een zakdoek. In een bui van weemoed
besloten Lieve en Peter Goossens een jaar geleden om de boel op te ruimen en
hun gasten in een nieuw decor te ontvangen. Ze gingen daarvoor te rade bij
André Verroken, die hen begeleid heeft bij hun verrassende zoektocht naar
Belgisch design én “het poëtische bestaan van de dingen”, zoals André dat zo
graag uitdrukt. Het resultaat verdient drie sterren. Tafelen in het Hof van Cleve
krijgt een andere dimensie. “Woorden zijn er altijd te veel aan, in de wereld
van de dingen. Het spreken van de dingen is zwijgen.” Laat ons toch een
poging doen.
smaak en harmonIe
Louise, Jules Wabbes voor Bulo
Cathedral Table, André Verroken
Parts Coupe Mandarine Sanded,
Anna Torfs
We citeren Geert Bekaert over de dingen van André Verroken: “In het
begin deden ze, een enkele keer, nog enige moeite om op te vallen en om de
aandacht te vragen door een verrassende vorm, een opvallende kleur of een
onverwachte combinatie van materialen. Nu hebben ze hun weg gevonden,
een weg die helemaal geen weg meer is. Ze zijn er gewoon.” De dingen zijn
er gewoon, alsof ze er altijd al geweest zijn. Dat is de kracht van een thuis.
Dat gevoel heb je aan het eind van een avondje Hof van Cleve, een avond zeg
Table Talk
abouT
ThIngs delIcIous
and
beauTIFul
Hof van Cleve,
wHere DesiGn
also feels at
Home
i
smell her tanned leather skin, admire
her graceful elegance in the colours of
cherry and wenge. What a pleasure to
be able to sit on Louise. She will be 50
next year, but you would never know it to
look at this sensual lady. Thanks to Bulo,
Jules Wabbes’ beautiful chair has been
given new life. The sommelier guesses
our thoughts and pours some Bollinger.
Hors d’oeuvres of Jerusalem artichoke,
truffles and Doyenne, of Duke of
Berkshire, soybeans and sansho peppers
tickle the taste buds. The conversation
turns to what is delicious and beautiful,
life and mortality, and the true value
of things. The Hof van Cleve: where
gastronomy and design meet.
Through the window I see the
muddy pastures where cows graze
in the summer, here and there a
gnarled pollard willow, the fields in
the foreground and industry in the
background: Flanders on a pocket
handkerchief. In a fit of melancholy, Lieve
and Peter Goossens decided a year ago
to redo the place and welcome their
guests in a new decor. For advice they
turned to André Verroken, who helped
them in their surprising quest for Belgian
design and for “the poetic essence of
things”, as André likes to put it. The
result earned them three stars. Tables
at the Hof van Cleve have been given
a new dimension. “Words are always
superfluous in the world of objects. The
language of objects is silence.” Let us
nevertheless give it a try.
TasTe and harmony
To quote Geert Bekaert about André
Verroken’s objects: “In the beginning
they took the trouble, just once, to be
noticed and to draw attention through a
surprising form, a striking colour or an
unexpected combination of materials.
3

4
maar, nadat de strijd met de natuur is geleverd. Dat gelukzalige gevoel dat de
dingen – of het nu om oesters of glaskunst van Anna Torfs gaat – slechts een
voorwendsel zijn om mensen samen op gedachten te brengen.
Daar zitten ze dan: André Verroken, Antoine Van Loocke, Francis Van
Damme, Anna Torfs, Ann Van Hoey, Tim Oeyen & Sanny Winters én Peter
Goossens. “Dit moet de eerste keer zijn dat ik hier kom eten”, lacht de chef.
Ze zíjn er gewoon, net als de dingen die ze creëerden en “die zich ontpoppen
tot objecten van meditatie en poëzie”, zoals Geert Bekaert het noemt.
“Na tien jaar waren we toe aan een nieuw interieur”, bekent Peter
Goossens die nipt van een Japanse Yuzo Komachi wijn. “We hebben resoluut
gekozen voor Belgisch design. In mijn keuken werk ik ook niet met een rouget
van de Méditerrannée, maar geef ik de voorkeur aan vis uit de Noordzee. We
hebben ons laten inspireren maar we hebben ook onze eigen keuzes gemaakt.
Au fond gaat het in de keuken, net als in design en kunst, om dezelfde zaken:
het gaat om smaak en harmonie. Ik zie ook dat we op dezelfde manier te werk
gaan: blijven proberen en zoeken tot we iets vinden. Toen we onlangs een
schilderij van Giglioli uit zijn kader haalden, merkten we dat de achterkant
eveneens beschilderd was, maar dat de kunstenaar er een groot kruis over had
gemaakt. Als het niet lukt, dan moet je iets anders proberen tot het wel lukt.
Dat is toch de essentie?”
ernsT en humor
Het zware begrip is gevallen: Belgisch design. Bestaat er zoiets als Belgisch
design? André Verroken schrikt even als ik de vraag stel en begint over de
toenemende globalisering, en wijst erop dat in het Italiaanse design – net
als in de gastronomie –talentvolle mensen uit Japan en China aan het werk
zijn. Maar de vraag blijft in zijn gedachten cirkelen. Net zoals de Margaux
Château Prieuré-Lichine 2000, uit de magnum geschonken, zijn geheimen pas
blootgeeft onder het walsen. “En toch blijven Italiaans design en Italiaanse
gastronomie synoniem voor frivoliteit, lichtheid, la luce, terwijl wij toch meer
met structuur bezig zijn, een stevige onderbouw verlangen, sterke wortels die
diep in de klei dringen. Maar de ernst doorprikken we ook met een gevoel van
humor. Wij durven mensen op het verkeerde been zetten. Het is geen toeval
dat het surrealisme in België geboren is!”
De wijn is heerlijk en doet zijn werk, dat wil zeggen: hij diept de gedachten
uit en tilt het gesprek naar een hoger niveau. De geometrische sierlijkheid
van het servies van Ann Van Hoey krijgt net die artistieke meerwaarde
door de kleine toets waarmee ze een opening in de cirkel creëert. De sintjakobsvrucht
met citroentijm voelt zich erg goed in deze pure omgeving.
Wanneer de duif uit Anjou komt aangevlogen, worden de messen geslepen.
Het zijn messen van Antoine Van Loocke, met heften naar keuze uit oud
ivoor, waterbuffelhoorn, muskusos, Karelische berk of Ambonees wortelhout.
Het lemmet is van koolstofstaal en glijdt als boter door het arme duifje.
Antoine Van Loocke werkt met recuperatiemateriaal en noemt zichzelf terecht
een industrieel archeoloog. Grondwitloof, kastanje en komijn tillen dit gerecht
naar hoge hoogte. Waar Ann Van Hoey zich wentelt in de lichtheid van het
impressionisme, gaat Antoine Van Loocke op zoek naar de oerkrachten van
de natuur. Zijn mes hoort thuis in een genreschilderij met wildtafereel en een
streepje bloed.
Tijd om even te mijmeren bij een schilderij van een kind van de streek,
Roger Raveel, die het landschap van buiten naar binnen haalt. Raveel houdt de
mens een spiegel van de ziel voor. Wie in het Hof van Cleve het kleine kamertje
wil bezoeken kan daar tot contemplatie komen bij het artistieke werk van
Panamarenko.
Bijzettafel,
André Verroken
Now they have found their way, a way
that in effect is not a way at all. They are
just there.” The things are just there,
as if they had always been. That is the
power of a home. That is the feeling you
have at the end of an evening at Hof van
Cleve, an evening you might say after
the struggle with nature has subsided.
That blissful feeling that things – be they
oysters or the art glass of Anna Torfs – are
but a pretext to bring people together
and inspire them to think.
And there they are: André Verroken,
Antoine Van Loocke, Francis Van Damme,
Anna Torfs, Ann Van Hoey, Tim Oeyen &
Sanny Winters and Peter Goossens. “This
must be the first time I have come to eat
here”, laughs the chef. They are simply
there, like the things they created and
“that turn into objects of meditation and
poetry”, as Geert Bekaert puts it.
“After ten years we were ready for a
new interior,” admits Peter Goossens
while sipping Japanese Yuzo Komachi
wine. “We made a deliberate choice to
use Belgian design. In my kitchen I don’t
cook with Mediterranean mullet either,
but prefer to use fish from the North Sea.
We have sought inspiration but we have
also made our own choices. Ultimately,
in the kitchen as with design and art, we
are talking about the same things: taste
and harmony. I see that we also take the
same approach to both: continuing to
try and search until we find something.
Recently, when we brought a painting
by Giglioli up from the cellar, we noticed
that the back of the canvas had also been
painted, but that the painter had crossed
it out with a large X. If something doesn’t
work out, you have to try something
else until it does. That is after all what
matters, is it not?”
serIousness
and humour
And so the difficult concept was born:
Belgian design. Is there such a thing as
Belgian design? André Verroken is a bit
taken aback when I put the question,
and begins to talk about the growing
globalisation, mentioning that in Italian
design – as in gastronomy – talented
people from Japan and China are hard
at work. But the question continues to
swirl around in his head. Just like the
Margaux Château Prieuré-Lichine 2000,
poured from a magnum, which reveals
its secrets only when pressed. “And yet
Italian design and gastronomy continue
to be synonyms of frivolity, lightness, la
luce, while we are much more concerned
with structure, demand a sturdy
substructure, strong roots that burrow
deep down into the soil. Yet puncturing
the serious is something we also do, with
a sense of humour. We are not afraid
to play the odd trick on people. It is no

Vaza Smoke Sanded,
Anna Torfs
Caja-Caja Smoke Sanded,
Anna Torfs
Tumbler Kaleido,
Val Saint-Lambert
coincidence that surrealism was born in
Belgium!”
The wine is delicious and is having its
desired effect; in other words, to deepen
our thoughts and raise the conversation
to a higher level. The geometric elegance
of Ann Van Hoey’s tableware is crowned
by the added artistic touch of the little
stroke with which she creates an opening
in the circle. The scallops with lemon
thyme are very much at home in this pure
environment. When the Anjou pigeon
flies in, the knives are sharpened. The
knives are by Antoine Van Loocke, with
a choice of handles made of ivory, water
buffalo or musk ox horn, Karelian birch
or Amboina wood. The blade is of carbon
steel and glides like butter through
the poor pigeon. Antoine Van Loocke
works with recovered materials and
rightly refers to himself as an industrial
archaeologist. Belgian endive, chestnut
and cumin raise the dish to exalted
heights. Where Ann Van Hoey floats on
the lightness of impressionism, Antoine
Van Loocke goes in search of the primal
forces of nature. His knife belongs in
a genre painting featuring game and a
trickle of blood.
Time now to meditate on a painting by
a local boy, Roger Raveel, who brings the
landscape into the room. Raveel holds
up a mirror to the human soul. Anyone
wishing to visit the facilities in the Hof
van Cleve can also contemplate the art
work of Panamarenko on the way.
5

© Oeyen & Winters
6
leTTers en leTTrInes
Met zoveel creativiteit in huis, dringt een huisstijl zich op om de dingen met
elkaar te verbinden. Daarvoor doen Lieve en Peter Goossens een beroep op het
echtpaar Oeyen & Winters, die als geen ander feeling hebben voor de dingen
en dat vlekkeloos kunnen vertalen in letters en lettrines. Voor de gelegenheid
brachten zij een mooi cahier uit, een hebbeding waarin de ontwerpers zich
letterlijk rond het Hof van Cleve schragen. Vele gesprekken zijn aan deze
creatie voorafgegaan. Uit het relaas daarvan blijkt dat Peter Goossens een
minzaam man is die erg verschilt van de figuur zoals we die kennen via de
media.
“Het interieur werd opgefrist, maar in wezen is aan de ziel van het huis
niet getornd”, zeggen Oeyen & Winters. “Het gaat steeds om de oude boerderij
waar de geschiedenis van de familie van Cleve als het ware in de muren
zit. Lieve en Peter hebben op doordachte wijze design en kunst in het Hof
geïntegreerd, laten binnensluipen als het ware. De objecten en de kunstwerken
schreeuwen niet om aandacht. Ze zijn aanwezig en wie ze wil zien, die ziet
ze. Onze taak bestaat erin te luisteren naar de verhalen en die om te zetten in
een huisstijl en een publicatie. Het verhaal van het Hof van Cleve is niet een
vluchtig iets, niet een blindelings volgen van de trends. Het Hof van Cleve
blijft het Hof van Cleve. Mét toetsen van design.”
desIgn en kunsT
Wanneer de sommelier met de Monbazillac Château Montdoyen 2005 komt
aanrukken is het tijd om thema’s aan te snijden als: Waar ligt de grens tussen
design en kunst? Is gastronomie ook een vorm van design?
André Verroken wikt en weegt: “Voor mij is de grens tussen design en
kunst op zijn minst arbitrair, onbestaande zelfs. Design moet functioneel zijn,
schreeuwt men. Belangrijk is echter dat design een eigen smoel heeft,
een identiteit die het functionele overstijgt. Wanneer ik een kaaskarretje
ontwerp voor het Hof van Cleve, dan zit ik daar weken op te zwoegen en het
resultaat is een pièce unique. Als ik de taboeretten zie van Jules Wabbes, hoe hij
zich uitdrukt door het gebruik van verschillende houtsoorten, hoe hij streeft
naar de perfecte lijn, dan noem ik dat kunst. Helaas legt niet iedereen de lat
even hoog en moeten we in deze tijd heel wat nivellering vaststellen. Het komt
erop aan het kaf van het koren te scheiden en dat gebeurt niet altijd in de
wereld van het design.”
“Wat brengt het Hof van Cleve op het bord? Een pleiade van schitterende
gerechten, unieke smaakcombinaties, mooi gepresenteerd. En wat zijn de
geheimen van deze culinaire hoogstandjes? Passie, creativiteit en kwaliteit.
En dat zijn ook de etiketten die je kan kleven op al de ontwerpers die hier aan
tafel zitten. In die zin verschilt gastronomie dus niet zoveel van design, noem
het kunst. Kijk naar het cahier van Oeyen & Winters: dat onderscheidt zich
van andere publicaties door zijn esprit. Kijk naar die vaas van Anna Torfs.
Die is zo geladen met spiritualiteit en sensualiteit. Man toch, je zou ze willen
uitkleden.”
Wanneer de desserts worden aangereden op een karretje van André
Verroken wordt de oude madeira uit de kelder bovengehaald. De goudgele
godendrank laat het glas tranen en haalt de diepste gronden van de mens
boven. “Weet je, vrouwen herkennen altijd iets erotisch in mijn werk”, zegt
André Verroken nu op fluistertoon. “Ik heb me lang afgevraagd waar dat
vandaan komt, want mijn werk is eerder rechtlijnig en strak. Ik ben dan gaan
bestuderen waar dat erotische in mijn werk zou kunnen zitten. Zo heb ik
ontdekt dat het in elkaar schuiven in mijn werk vaak aanwezig is. Misschien is
het dat? Dat ik onbewust de perfecte coïtus wil uitbeelden.”
Als het waar is dat goed design ook als afrodisiacum dienst kan doen, dan
vormt de combinatie met gastronomie alvast een bijzonder geslaagd huwelijk,
waarbij we met veel genoegen vaststellen dat een aantal chefs de jongste jaren
heel wat inspanningen doen om design in hun interieur te integreren. ▪

Messen,
Antoine Van Loocke
leTTers and InITIals
With so much creativity at hand, a
house style must emerge to tie things
together. To this end, Lieve and Peter
Goossens called upon the services of
the Oeyen & Winters couple, who have
a feeling for things like no one else and
who can translate that feeling flawlessly
into letters and initials. They published
a beautiful cahier for the occasion, a
handy little object in which the designers
literally prop themselves up around
the Hof van Cleve. Many conversations
preceded this creation. The way they
tell it, it seems that Peter Goossens is
an affable man who is not at all like the
image of him projected by the media.
“The interior was redecorated, but
the soul of the house was essentially
left intact”, say Oeyen & Winters. “This
is still the old farmhouse where the
history of the van Cleve family is, as it
were, embedded in the walls. Lieve and
Peter have integrated design and art in
the Hof in a thoughtful manner, as if by
stealth. The objects and art works do not
scream for attention. They are present
and those who have eyes to see will see
them. Our task is to listen to the stories
and translate them into a house style
and a publication. The story of the Hof
van Cleve is no fleeting tale, nor a blind
imitation of trends. The Hof van Cleve
remains the Hof van Cleve. Even with a
few touches of design.”
desIgn and arT
When the sommelier brings in the
Monbazillac Château Montdoyen 2005,
it is time to approach topics such as:
Where is the boundary between design
and art? Is gastronomy also a form of
design?
André Verroken ponders the matter:
“For me, the boundary between design
and art is at the very least arbitrary,
non-existent even. Design must be
functional, you hear it said. What is
important, however, is that design has
an image of its own, an identity that
transcends the functional. When I design
a cheese trolley for the Hof van Cleve,
then I will toil away for weeks on end,
and the result is a pièce unique. When
I look at the tabourets made by Jules
Wabbes, how he expresses himself by
using various types of wood, how he
strives for the perfect line, that is what
I call art. Alas, not everyone places the
bar quite so high nowadays, and we
are seeing a decline in quality. It comes
down to separating the wheat from the
chaff, and that does not always happen
in the world of design.”
“What is it that puts the Hof van
Cleve on the map? A myriad of dazzling
dishes, unique flavour combinations,
beautifully presented. And what are the
secrets of this culinary tour de force?
Passion, creativity and quality. The
same labels can also be attached to the
Trapkast, André Verroken
Parts High Platinium, Anna Torfs
designers sitting around this table. In
that sense, gastronomy is not so different
from design, or if you will, art. Look at
the booklet by Oeyen & Winters: what
distinguishes it from other publications
is its spirit. Look at that vase by Anna
Torfs. It is so charged with spirituality
and sensuality. My God, it makes you
want to steal it.”
When dessert is served on a trolley
made by André Verroken, the vintage
Madeira is also brought up from the
cellar. The golden-yellow drink of the
gods makes the glass weep and brings
out a person’s deepest self. “You know,
women always recognize the erotic in
my work”, says André Verroken, now
whispering. “I have long wondered
why that was, since my work is rather
square and austere. So I set out to
discover where the erotic element of
my work may lie. And I discovered that
it often contains an element of gliding
into each other. Could it be that? That
unconsciously, I wanted to express the
perfect act of coitus.”
If it is true that good design can
also serve as an aphrodisiac, then
the combination with gastronomy is
a particularly successful marriage,
one where we note with delight that a
number of chefs in recent years have
made considerable efforts to incorporate
design into their interiors. ▪
7