Uitgave van Stichting Kat in Nood Drachtstercompagnie

ZWERVERTJE
Uitgave van Stichting Kat in Nood Drachtstercompagnie
Verschijnt twee keer per jaar, jaargang 30, nummer 2, december 2010

Geachte donateurs
Het is de bedoeling dat ik u in dit stukje in het kort op de hoogte breng van het reilen
en zeilen van de stichting. Ik hoop dat ik het kort kan houden, want sinds het laatste
Zwervertje is er enorm veel gebeurd. Het was, om te beginnen, voor ons ontzettend
leuk om de vele positieve reacties in ontvangst te mogen nemen betreffende de
nieuwe lay-out van ons blad.
COLOFON
Stichting Kat in Nood
Sannige Wyk 5a
9222 LE Drachtstercompagnie
www.katinnood.nl
info@katinnood.nl
Telefonisch bereikbaar van
maandag tot en met zaterdag van
10.00 - 15.00
Tel. (0512)300664
Voor een bezoek aan onze
stichting kunt u een afspraak
maken.
Giro 38 84 393
Stichting Kat in Nood
KvK Groningen 41047992
Redactie: en vormgeving;
Rixt Jellesma
Michiel Schrier
Coverfoto:
Ivar door Govert Groenier
Oplage: 1000 exemplaren
Wij waren zelf ook zeer tevreden over het eindresultaat. Voor
hetzelfde geld zoveel meer kunnen laten zien is echt de moeite
waard. Voor herhaling vatbaar, dus ik wens u alvast veel leesplezier
bij deze kerst-uitgave. Ik hoop dat de onderhandelingen bij TNT
gunstig zijn verlopen voor het personeel en u het blad op tijd mag
ontvangen.
De grootste gebeurtenis van de afgelopen maanden was toch
wel onze opening en het donateurs-weekend wat daarop volgde.
Deze drie dagen waren enorm succesvol. In totaal zijn er zo’n 300
bezoekers geweest. Het weer was ons goed gezind, en de sfeer
was meer dan goed. De vele positieve woorden hebben ons heel
erg goed gedaan. Het bestuur en al onze medewerkers hebben
enorm hard gewerkt en wat is het dan heerlijk om hier ook
woordelijk voor beloond te worden. Het viel enorm veel mensen
op dat de katten zo rustig bleven onder de grote hoeveelheid
mensen. Ze lagen ontspannen te kijken en lieten zich aaien als ze
er zin in hadden. Toch zagen wij in de loop van de zondagmiddag
wel de eerste ‘norse neuzen’ en dat is na zoveel aandacht ook
niet verwonderlijk. De foto’s geven voor degene die niet geweest
zijn een aardige impressie. Het was niet haalbaar om met alle
bezoekers persoonlijk te spreken wat ik erg jammer vond. Toch wil
ik iedereen die geweest is hierbij alsnog bedanken voor hun komst.
Mede dankzij jullie is het zo’n succes geworden.
Hoe gaat het inmiddels? In één woord uitstekend! De katten doen
het uitstekend en de rust die iedereen ervaren heeft tijdens de
open dagen heerst nog steeds. De keus om voor meerdere kleine
groepen te gaan werpt ook haar vruchten af. Het is onvoorstelbaar
hoeveel katten zich inmiddels laten aaien. Katten die op de oude
locatie alleen maar buiten woonden, vaak door de
stress van de (te) grote groepen. Zo deed recent
oude Groulein ons verbazen. Deze muisgrijze poes
woont al ruim zeven jaar bij de Stichting en was
op de oude locatie veel buiten. Aaien? Dat woord
kwam in Groulein haar vocabulaire niet voor.
Maar wat alle andere katten kunnen, kan Groulein
blijkbaar ook. Ze ligt tegenwoordig ‘s avonds in
een stoel te wachten op een aai en zodra ze deze
krijgt begint ze met spinnen en melktrappelen.
Heel bijzonder om te zien. De groepen zijn goed in
balans en het leefklimaat is meer dan aangenaam.
Het feit dat we; besmettingen, ziektes en infecties
goed onder controle hebben zegt met ruim
honderd katten hierin genoeg. Momenteel genieten
de katten ook optimaal van het goed geïsoleerde
gebouw. De ruimtes zijn aangenaam warm en de
luchtkwaliteit is uitstekend. Voor de grap zeggen
we wel eens dat het ‘spatel-tijd’ is als we de katten
languit zien liggen op de warme vloer. ‘Tijd om
om te draaien jongens!’ We lachen er om, maar
genieten om ze zo tevreden te zien.
Wat ook boven verwachting goed gaat is het
aantal vrijwilligers. We zijn met een groepje van zes
mensen vanuit Lauwerzijl in Drachtstercompagnie
begonnen. Inmiddels is ons team gegroeid tot
maar liefst achttien mensen! Allemaal echte
kattenliefhebbers. Het is een gemêleerd, maar heel
hecht en gezellig team. Ook de opleidingen hebben
ons inmiddels weer gevonden. Twee stagiaires,
Liesbeth en Hiltsje, schrijven verderop in dit blad
iets over hun belevenissen bij ons.
Het meest verontrustende stuk binnen onze
organisatie blijft het aanbod aan katten wat wij
krijgen. Dit is altijd groot geweest, maar slaat
momenteel werkelijk alles. Reden daarvoor is
vermoedelijk deels de economische situatie in ons
land. Mensen nemen niet snel een (nieuwe) kat
waardoor ook de categorie ‘makkelijk plaatsbaar’
in verhouding veel langer in het asiel zit. De kansen
voor een ‘moeilijk plaatsbare’ kat zijn daardoor
nog kleiner. Heel erg triest. Wij krijgen momenteel
gemiddeld zeven aanvragen op een dag binnen. De
ene situatie is nog meer schrijnend dan de andere.
Wij moeten vaak ‘nee’ zeggen en stuiten daarbij ook
Klaas Jellesma
3

egelmatig op onbegrip. Ik zeg altijd, en dat meen
ik ook: ‘In ons hart is plaats voor duizend, maar
onze huisvesting kan niet meer aan’. En toch zeggen
we ook nog regelmatig ‘ja’. Er blijven nu eenmaal
noodgevallen komen die echt opgenomen moeten
worden. Zo komen er medio december tien katten
bij uit de plaats Bad Nieuweschans. Wie in het
noorden van het land woont zal misschien weten
waar dit over gaat. Hiernaast vindt u het bericht van
RTV Noord.
Ik denk dat ik u niet uit hoef te leggen waarom wij,
ondanks de drukte besluiten deze dieren te helpen.
Vooral omdat wij van buurtbewoners hebben
vernomen dat de dieren ‘s avonds bij hun eigenaar
op de bank lagen. Via onze website en in het
volgende Zwervertje zullen wij u meer vertellen
over deze groep.
Ons eigen aanbod van plaatsbare katten loopt
helaas ook traag. Normaal plaatsen wij in de
maanden november en december goed. Dit jaar
gaat het plaatsen echter zeer traag tot niet. We
hebben het nooit eerder gedaan, maar zetten deze
uitgave een aantal van deze katten in het zonnetje.
Ze verdienen zo een fijn eigen plekje. Misschien lukt
het ons wel met uw hulp. Ze stellen zich verderop
in het blad aan u voor.
Al deze ‘problemen’ geven des te meer aan dat
onze uitbreiding heel hard nodig is. Het is de
bedoeling dat wij ons het komend jaar helemaal
gaan richting op de voorbereiding hiervan. Zowel
wat betreft de vergunningen als de financiën. Als
alles meezit hopen we dan in het voorjaar van 2012
te kunnen beginnen met bouwen.
Wie geïnteresseerd is in ons jaarverslag 2010, kan
dit in de loop van de komende maanden op de
BAD NIEUWESCHANS - Een stuk of tien
schuwe katten in Bad Nieuweschans zijn
aan hun lot overgelaten. De eigenaar van
de katten overleed twee weken geleden en
sindsdien zwerven de katten in en om het
huis.
Het dierenasiel wil de katten niet opvangen,
omdat de beestjes teveel verwilderd zijn.
Buurtbewoners vinden dat belachelijk en
hebben zich nu ontfermd over de katten. Ze
zorgen ervoor dat ze te eten krijgen.
Eén deze dagen haalt de
woningbouwvereniging Acantus de woning
leeg. De dierenbescherming vindt dat de
vereniging een dierenarts moet regelen die
de beesten gaat afmaken.
Ik eindig mijn schrijven met u allen hele fijne
feestdagen en een heel gezond en gelukkig 2011 te
wensen. Namens al onze bewoners, medewerkers
en bestuur. Wij hebben zin in het nieuwe jaar. Met
uw steun zullen we weer proberen er het beste van
te maken.
Vriendelijke groeten,
website bekijken.
4 Rixt Jellesma
5
Klaas Jellesma

Na regen komt
zonneschijn
Het is najaar in Nederland. Geen zacht najaarszonnetje en mooi gekleurde herfstbladeren,
maar koud en guur weer. Het regent al dagen en mens en dier zit liever binnen dan buiten.
Het is eind van de middag op een dinsdag als een
auto het erf van de Stichting op komt rijden. Een
jonge vrouw stapt uit met de mededeling dat ze
een kat heeft gevangen en deze komt brengen. Er
wordt een kleine houten kist aangereikt als ware
het een cadeautje. De vrouw begint te vertellen.
Ze was net twee weken op vakantie geweest met
haar vriend en bij thuiskomst had ze plots een kat
gezien. Aangezien hun eigen hond nogal scherp op
katten was verkende ze angstig de omgeving of er
nog meer dieren liepen. Tussen de struikjes aan
de rand van een sloot zag ze nog een stel ogen.
De diertjes bliezen en lieten zich op geen enkele
manier benaderen.
De vrouw woonde afgelegen met haar vriend en
het was haar een raadsel hoe deze katten bij haar
terecht waren gekomen. Verdere inspectie deed
haar nog meer gruwelen. Een stukje verder vond
ze een dood katje. Enorm mager en zichtbaar ziek
geweest. Toen ze met dit diertje in haar handen
stond gebeurde waar ze bang voor was geweest.
Haar hond had één van de ‘oogjes’ ontdekt en
begon er achteraan te jagen. Eén van de katjes
schoot heen en weer en de hond joeg er als een
bezetene achteraan. Uiteindelijk stortte het diertje
in onder de auto waar de hond door zijn grootte
net niet bij kon. De vrouw sloot haar hond op en
ging door haar knieën om onder de auto te kijken.
Het katje lag daar totaal uitgeput te hijgen. Het
schoteltje melk wat de vrouw had meegenomen
schudde haar echter weer wakker omdat ze
zichtbaar uitgehongerd was. Zonder één seconde
na te denken pakte de vrouw het katje en deed het
in een houten kist. Ze had enkele weken daarvoor
een bord zien staan met; Open dag Stichting Kat in
Nood. Daar moest ze naar toe.
Op de vraag hoe oud het diertje was, kon de
vrouw geen antwoord geven. Ze had duidelijk geen
verstand van katten. Voorzichtig werd de deksel
omhoog gedaan en kwam het bange kopje van
een kitten tevoorschijn. Een lapjespoesje van een
week of tien. Ze was niet mager, maar broodmager.
Haar oogjes lagen diep en ze stond door de
ondervoeding zichtbaar wankel op haar pootjes.
Het eerste bakje eten werd hysterisch naar binnen
gewerkt. Luid brommend voor het geval iemand
het haar af zou nemen. Bibberend van de angst, de
kou en met het onbekende gevoel van een volle
maag viel ze na een uurtje in een diepe slaap. Ze
was gered en voor haar had dit geen minuut later
moeten gebeuren. Zij kreeg de naam; Souris. Het
franse woord voor muisje.
De vrouw kreeg een vangkooi mee om het andere
stel ‘oogjes’ ook te vangen. Maar het bleef stil...
Dagen gingen voorbij en de vrouw vreesde dat
ze voor dit katje te laat was. Er werd wel wat van
het eten gegeten, maar in een jaargetij waarin vele
dieren op zoek zijn naar voedsel was het de vraag
door wie er werd gegeten.
Souris vulde haar dagen met eten en slapen. Het
gekke was, dat ze meteen vanaf dag één aaibaar was.
Natuurlijk vond ze het soms een beetje spannend,
maar aaien vond ze heerlijk. Tijdens het aaien was
6 7
Klaas Jellesma

een duidelijke breuk aan haar linker onderkaakje te
voelen. Wat was er toch met dit katje gebeurd?
En toen toch dat telefoontje. Op een moment dat
alle hoop eigenlijk al weg was. Het broertje van
Souris was gevangen. Ook hij was mager, maar in
tegenstelling tot zijn zusje was hij wel bang. Blies en
liet met een brom die voor hemzelf ongetwijfeld
zeer indrukwekkend klonk, weten dat we op
afstand moesten blijven. Maar wij? Wij hadden eten,
en dit deed hem alles vergeten wat zijn lijfje hem
vertelde. Hij at zoals hij waarschijnlijk in weken al
niet meer had gegeten. Met een idioot volle buik
zakte hij naast zijn zus in slaap. En zij? Zij waste
hem en was zichtbaar blij niet meer alleen te zijn.
Hij kreeg de naam Draco, een verbastering van
Drachtstercompagnie.
Het duo groeide als kool. Souris bleef net zo
knuffelig als in het begin, Draco volgde op gepaste
afstand. Draco bleek een ook een breuk maar
‘Waar komen jullie vandaan en wat is er met jullie
gebeurd?’
De vangkooi was voor de zekerheid bij de vrouw
blijven staan. Je weet nooit! Op een moment dat
niemand er nog aan dacht kwam er weer een
telefoontje: ‘er zat een kat in de kooi’. Bij nadere
inspectie bleek het om een volwassen dier te gaan.
Maar één blik in haar ogen zei genoeg. In
haar grote bange ogen zag je de oogjes
van Souris en Draco. Dit was, zonder
enige twijfel, hun moeder.
Michiel Schrier
Zij kreeg de naam Moetie. En ook Moetie
had honger. Ze had zich beter in leven
gehouden dan haar kinderen, maar
wist ook niet hoe snel ze haar bakje
naar binnen moest werken. Stel dat het
straks weer weggehaald werd... Moetie
was bang, maar niet wild. Ze had veel
meegemaakt, dat was duidelijk. Ze krijgt
de tijd, is inmiddels gesteriliseerd en
zeker een kilo zwaarder.
Wat zouden we graag willen weten waar
dit trio vandaan komt. Zijn ze gedumpt?,
is Moetie de weg kwijt geraakt en heeft ze haar
kittens ergens buiten gekregen? Maar hoe komt
Souris dan zo aanhankelijk? Het blijft een raadsel.
Het is bijna kerstmis. Bij Stichting Kat in Nood
wonen een moederpoes en haar twee kinderen.
Buiten vriest het. De lampjes in de kerstboom
verlichten de hal sfeervol. De kleintjes liggen innig
verstrengeld bij elkaar. De moeder slaakt een
tevreden zucht. Er liggen zelfs nog wat brokjes in
haar bakje. Het hoeft allemaal niet meer zo gejaagd,
het is goed zo. En de tijd zal uitmaken hoe hun leven
verder zal lopen.
P.O.E.S. BEDANKT!
Misschien heeft u ooit van deze organisatie gehoord. Stichting P.O.E.S. gaf financiële steun aan kleinschalige
instellingen en projecten voor kattenhulp, door middel van de verkoop van katten- cadeauartikelen.
Hun verkoopkraam werd een begrip op kattenshows in het hele land en in Poezenpension Luxor
(poezenpensionluxor.nl) kwam een cadeauwinkeltje en een jaarlijkse ‘Katten-Kado-Markt’.
Met hun steun zijn enorme aantallen ‘boerderijkatten’
gesteriliseerd en/of gecastreerd. Konden
operaties plaatsvinden voor katten die anders ten
dode op ware geschreven en ga zo maar door. De
drijvende kracht achter deze organisatie waren
Marja Kramer van poezenpension Luxor, Philipine
Hester en Greetje Ridderbos. Stichting P.O.E.S.
bestaat ruim dertien jaar.
Op 31 december aanstaande houdt Stichting
P.O.E.S. op met bestaan. Het werk is enorm
intensief en kan helaas niet meer gecombineerd
worden met andere taken. Wij kennen deze
Stichting al vele jaren en hebben het geluk gehad
met hun te mogen samenwerken. Wij hebben
vaak op hun steun kunnen rekenen en werden
vele malen blij verrast met een gift. En zelfs nu, op
het moment dat is besloten dat ze gaan stoppen,
wordt onze organisatie wederom blij verrast.
De volledige winkel van Stichting P.O.E.S. is
geschonken aan onze stichting. Wij hadden op
onze beurt ook aangekondigd de bezoekjes aan
shows weer op te willen gaan pakken. Het is voor
ons vooral een manier om aan nieuwe donateurs
te komen. De winkel van Stichting P.O.E.S. zal onze
stand nog aantrekkelijker maken, en de verkoop
van de spullen komt onze bewoners weer ten
goede.
Ook het resterende vermogen van Stichting
P.O.E.S. wordt geschonken aan onze organisatie.
Het is en blijft heel erg jammer dat deze
stichting met haar grandioze doelstelling stopt
met bestaan. Wij zijn trots en blij dat ze onze
organisatie hebben uitgekozen om met een deel
van hun werk door te mogen gaan.
Namens al onze bewoners bedanken wij
Stichting P.O.E.S.
dan in zijn staartje te hebben. Weer die vraag:
8 9
laas Jellesma

Zijn katten in het hoge
noorden anders?
Nee hoor!
Een week voor de open dag kregen wij bezoek van Monique en
Christa, twee medewerkers van Stichting Zwerfdier Alkmaar. Het
was jammer dat wij het zo ontzettend druk hadden want we hadden
nog uren door kunnen praten met deze enthousiaste mensen. Heel
erg leuk om te zien dat er meer organisaties zijn die net zo voelen
en werken als ons. Vereerd waren wij ook toen zij melden een
stukje over ons te schrijven in hun donateursblad. Hieronder vindt
u hun blik op onze organisatie.
Tijdens ons contact over onze oud-adoptiekat
Boefie, raakten beheerder Rixt en wij aan de
praat. En als wij eenmaal aan de praat raken…
Zo bleek er bij Kat In Nood nogal het één en
ander veranderd in het afgelopen jaar: een nieuwe
beheerder, die ondanks alle nare verwikkelingen
en tegenwerking haar enthousiasme niet kwijt is
geraakt, een spiksplinternieuw pand in een nieuw
dorp in een nieuwe provincie en een grootse
opening in het vooruitzicht. En dat Rixt enthousiast
is, blijkt wel uit het feit dat ze ons graag persoonlijk
wil rondleiden, ondanks dat er nog druk geschilderd
en getimmerd wordt, omdat ze zo trots is op het
nieuwe onderkomen. Nou, dat hoef je ons maar één
keer aan te bieden: we komen!
En dus wordt het autootje weer gestart en tuffen
we de Afsluitdijk over. Met een tas vol lekkers, voor
zowel bewoners als personeel van Kat In Nood,
verheugen we ons op het bezoek. Hoe zou het
katten daar anders dan hier? Op al deze vragen
kregen we al snel een antwoord.
Hoe ziet het eruit? Is het net zo mooi als bij ons?
Nou, helemaal geweldig! Een voormalige paardenstal
met daarin een extra verdieping aangebracht. Het
rieten dak met erkers geeft het geheel de uitstraling
van een herenboerderij. Een grote trap in de
centrale hal leidt ons naar boven naar de kantine.
Met daarachter het kantoor annex dierenartsruimte
en ziekenboeg. Ons bezoek valt in het weekend
voordat er open huis is voor alle belangstellenden.
Er wordt dus nog druk getimmerd, geschilderd en
allerlei laatste klusjes verricht. De deuren staan
strak in de lak, schitterende foto’s staan tegen de
wand, klaar om opgehangen te worden. Dozen
met folders zijn al gebracht om uit te delen aan
de bezoekers. Zelfs de vader, de echtgenoot en de
kinderen van Rixt zijn hard aan het werk om alles
op tijd af te krijgen.
Op de begane grond zijn de kattenverblijven.
Ruime, lichte kamers met overal mandjes, plankjes,
krabpalen en kattenbakken. En zelfs kunststof
loungesetjes, waar de katten lekker op kunnen
liggen. Er is wel enig onderscheid: in de voorste
kamer zitten katten die wel klaar zijn voor plaatsing.
De kamer daarnaast huisvest katten die daar bijna
aan toe zijn. En helemaal achteraan kamers met
katten, zoals ook wij die hebben: de kansarmen
en kanslozen. Verwilderd, getraumatiseerd of met
een dermate slechte gezondheid, dat plaatsing niet
of nauwelijks meer mogelijk is. En allen met groot
buitenverblijf. Hier en daar gras en struikjes, soms
betegeld. Maar in ieder geval genoeg ruimte om de
pootjes te strekken. Ook is hier de keuken en de
spoelruimte voor de kattenbakken. Hier loopt Betty
los, de huispoes: langharig, heel oud en vol klitten.
Maar ach, er wordt van haar gehouden en ze is dus
heerlijk op haar plek.
Zijn de katten daar anders dan hier?
Nee hoor! Een kat is een kat is een kat. Ook
in Friesland! Lief, soms aanhalig, soms narrig,
eigenzinnig, allemaal met een andere look en een
andere uitstraling. Maar allemaal kat! En ook hier
halen wij ons hart op en proberen we ze allemaal
wat aandacht te geven nu we er zijn. De bewoners
van Kat In Nood komen uit het hele land. Het zijn
vaak dieren die in andere asielen ondersneeuwen,
simpelweg omdat daar niet de juiste mogelijkheden
voorhanden zijn. Zoals bijvoorbeeld Jakob. Een
stevige stoere grijs-witte macho. Sloeg ooit bij
plaatsing de reeds aanwezige tekkels in elkaar en
moest toen weer het veld ruimen. Dely, die na de
vuurwerkramp in Enschede achterbleef op het
rampterrein. Niemand eiste haar op, terwijl uit
de papieren bleek dat er in de wijk een cattery
had gezeten. Ze laat zich aaien, maar is meestal
wat verlegen: ze heeft door de knal de nodige
voor vallen: kater Anonimus Giganticus, die met
ruim 9 kilo zijn naam volledig eer aandoet. Maar
ook hier zitten natuurlijk nog veel meer katten, die
allemaal een eigen huisje verdienen, bij iemand die
ze neemt zoals ze zijn. En ook al is Rixt superblij
met het pand en de ruimte die er nu is - er kan
bijvoorbeeld nog best wat bijgebouwd worden -
toch heeft ook zij nog een grote wens: een ruimte
voor de éénlingen onder de katten. De katten die
in een groepsverblijf de onderlinge sfeer verzieken.
Zij hebben een éénpersoonskamer nodig, met
eigen uitloop naar buiten. Genoeg ruimte voor
een dergelijk verblijf, nu de financiën nog! Met de
belofte dat Rixt ook een keer bij ons komt kijken,
nemen we afscheid. Maar natuurlijk niet nadat wij
allebei ons donateursbriefje hebben ingevuld. Het
voelt een beetje alsof we onze zus achterlaten…
zowel Rixt als de kattenopvang!
Monique & Christa
er uit zien? Is het net zo mooi als bij ons? Zijn de
trauma’s opgelopen. En dan de kat waar we finaal Stichting Zwerfdier Alkmaar
10 11
Jacob
Klaas Jellesma

Tipsy
Het leven van een kat kan soms zo tragisch
verlopen! Wij maken het helaas maar al te
vaak mee.Tipsy kwam in het najaar van 2009
bij ons. Er werd afstand van haar en haar zus
gedaan wegens plasproblemen. De dames
plasten in huis van jongs af aan. Het werd in
onze opvang al snel duidelijk dat de relatie
tussen de twee zussen helemaal niet zo goed
was als hij leek. Toen we ze uit elkaar haalden
zagen we twee totaal verschillende poezen
en het belangrijkste van alles was dat het
plassen stopte. Voor beide katten vonden we
een fijn nieuw adres. Er was vanaf onze kant
maar één hele duidelijke eis; er mag nooit
een andere kat bij komen. Dan zal het weer
mis gaan. Beide nieuwe baasjes beloofden dit
nooit te zullen doen en de dames leken beiden
verzekerd van een paar hele fijne jaren. Met de
zus van Tipsy gaat het nog steeds fantastisch.
Tipsy zit echter weer bij ons. Wat ging er fout?
U raadt het al. Ondanks onze waarschuwingen
hadden de mensen waar Tipsy woonde een
kat er bij genomen. Het was een kat die
wegens plotse verandering in de leefsituatie
van een familielid op straat dreigde te komen.
Begrijpelijk dat men geen nee kon zeggen.
Maar waar wij voor gewaarschuwd hadden
gebeurde. Na zeven maanden geen enkele
keer geplast te hebben, begon Tipsy weer met
plassen. Helaas werd er vervolgens gekozen
voor de andere kat en moest Tipsy weg.
Ze zit weer bij ons en is niet blij. Ze eet en
slaapt, maar je mist de vreugde in haar kopje.
Iets wat wij, zeker vanaf foto’s op haar laatste
woonadres, wel gezien hebben. Tipsy is een
hele intelligente kat die haar leven niet wil
delen met soortgenoten. Ze wordt chagrijnig
van de aanwezigheid van andere katten en uit
frustratie gaat ze plassen. En toch is ze enorm
lief. Ze heeft dit niet verdiend! Ze is inmiddels
negen jaar oud en wij hopen dan ook dat
er iemand te vinden is die het met haar wil
proberen. Het enige wat ze wil is een plekje
voor zichzelf.
Even kennis maken, wij zoeken een baasje!
Wie niet waagt, wie niet wint! Met dit in ons
achterhoofd willen wij toch proberen een
eigen plekje te vinden voor onze gekke maar
ook vreselijke lieve Babbels.
Babbels is een (beetje te dikke) poes van
negen jaar oud. Er is afstand van haar gedaan.
Babbels is op een leeftijd van vijf jaar uit het
asiel gehaald door een alleenstaande vrouw.
Samen hadden ze een prima leven, hoewel
Babbels altijd een dame met karakter is
geweest. De problemen kwamen toen haar
baasje iemand ontmoette waar ze mee wou
gaan samenwonen. Er kwamen plots twee
katten in huis er bij en daar was Babbels
het niet mee eens. Er is heel lang van alles
geprobeerd om een acceptabele situatie te
creëren, maar dit is niet gelukt. Babbels haat
andere katten en wordt enorm kwaad als ze
ze ziet. Naast haar toch al pittige karakter
werd dit, voor het inmiddels jonge gezin,
een onhoudbare situatie. Er werd afstand van
Babbels gedaan.
Wij, als echte kattenliefhebbers, vinden
Babbels een waanzinnig leuke kat. Zo heerlijk
eigenwijs, een kort lontje maar toch ook weer
zo aanhankelijk. Zouden er niet meer mensen
net als ons zijn? Vast wel! Onze organisatie is
gericht op groepshuisvesting en ook hierin
voelt Babbels zich niet thuis. Ze leeft nu in
onze kantine en kantoorruimte wat acceptabel
is, maar wij gunnen haar natuurlijk toch een
plekje voor zichzelf. Babbels heet niet voor
niets zo... ze klets er behoorlijk op los. De één
vindt dat prima, de ander wordt er gek van.
Kortom; Babbels is een uitdaging, maar wij
zouden onze naam als Stichting Kat in Nood
niet waarmaken als we niet alles zouden doen
om dé plek voor haar te vinden. Komt u eens
kennis maken??
Babbels Lapressa
Eigenlijk wil geen van onze medewerkers
een verhaaltje schrijven over Lapressa, want
we zijn veel te gek met haar. Maar met haar
leeftijd van drie jaar verdient ze het niet om
de rest van haar leven in een opvang te wonen.
Maaaaaaar...... Lapressa is niet voor de eerste
de beste. Dus als u niet tegen pittige dames
kunt, stop dan nu met lezen.
Lapressa is een dame die graag zelf bepaald
hoe ze met je om gaat. Ze kan intens knuffelen,
maar wel op een moment dat zij daar zelf
zin in heeft. Als jij naar haar toe komt om te
knuffelen, wordt dit negen van de tien keer
beloond met een flinke tik (overigens vaak met
haar nagels dicht). Lapressa is dus absoluut
niet geschikt in een gezin met jonge kinderen.
Hoe stabieler haar leefomgeving is, hoe beter.
Wat is er nu zo leuk aan haar??
Lapressa is een acrobaat. Zelden zien wij
een kat die zulke capriolen uit kan halen als
zij. Ze kan als een stokstaartje tijden op haar
achterpootjes zitten, vangt vlinders twee
meter hoog uit de lucht en hangt op haar kop
in het gaas van haar ren. Ze kan spelen als de
beste en is hierin echt een soort van attractie.
Je raakt niet uitgekeken. Ze heeft gewoon
een gebruiksaanwijzing, maar wie deze voor
lief neemt en niet te veel van haar verwacht
krijgt een geweldige kat aan Lapressa. Ze kan
namelijk ook heel lief zijn. Ze is echt de moeite
waard. Lapressa haar karakter is zodanig
complex dat wij alle tijd nemen voor een
eventuele belangstellende. Bel ons voor dit lot
uit de loterij! Het feit dat wij dit zo voelen moet
iets zeggen.
Lukas
Lukas hoort bij een groepje katten die wij in
mei hebben opgevangen. Hun eigenaar was
plots overleden en zijn familie kreeg de zorg
over elf katten. Het zouden allemaal wilde
katten zijn en er waren dan ook al contacten
gelegd met een opvang speciaal voor wilde
katten. Ze zouden tijdelijk bij ons verblijven,
maar na een paar dagen merkten wij dat de
meeste katten aaibaar waren. Ze waren in de
basis wat verlegen, wat waarschijnlijk kwam
door hun leven met een teruggetrokken
oudere man. Maar de basis was goed wat ons
deed besluiten de meesten te houden in de
hoop ze weer te kunnen herplaatsen. Zo ook
Lucas.
Hij is nog een jonge kater en inmiddels bij
ons vreselijk aanhankelijk. Lucas heeft een
aangeboren afwijking aan zijn linker-oogje
waardoor dit vaak een beetje nat is. Toch
heeft hij er helemaal geen last van en hoeft
het niet behandeld te worden. Opvallend zijn
de pluimpjes die hij op zijn oren heeft. Lucas
is enorm sociaal en alle katten uit zijn groep
mogen hem dan ook. Een leuk jong manneke
die het op een andere plek ook snel goed zal
doen.
Allemaal even
bijzonder en met een
eigen verhaal. Helpt
u ons met het vinden
van het juiste baasje? U
kunt de midden-pagina
er eventueel uithalen
en bij uw dierenarts of
op het werk ophangen.
12 13
Chrisje
SanneKaatje
Sanne is een hele lieve schat van bijna twee
jaar oud. Ze is samen met haar vermoedelijke
broer en zus gevangen in een Gronings dorpje.
Hier liepen zij, samen met hun moeder, in
de tuin van een woning. In deze tuin ging
dagelijks de achterdeur open en kwam er een
lekker schaaltje eten naar buiten. Tot op een
dag de oude mensen die hier verantwoordelijk
voor waren werden opgenomen. En niemand,
maar dan ook niemand, bekommerde zich om
de angstige dieren.
Uiteindelijk toch een dierenliefhebster in de
buurt. Na veel bellen en van het bekende
kastje naar de muur te zijn gestuurd, kwam
ze bij ons. Wij hebben de moeder meteen
opgenomen en de kinderen zijn eerst in een
andere opvang geplaatst. Toen wij verhuisd
waren konden ook zij komen.
Sanne is de meest voortvarendste van het stel.
Ze is in een paar weken tijd zeer aanhankelijk
geworden en kan absoluut herplaatst worden.
Ze heeft een heel lief en zacht karakter.
Natuurlijk zal het even spannend zijn om
(alleen) te verhuizen, maar ze gaat het zeker
redden. Sanne verdiend een goed leven. Komt
u eens kennis met haar maken?
Chrisje komt uit dezelfde familie als Sanne. Ze
is samen met haar vermoedelijke broer en zus
Sanne gevangen in een Gronings dorpje. Hier
liepen zij, samen met hun moeder, in de tuin
van een woning. In deze tuin ging dagelijks
de achterdeur open en kwam er een lekker
schaaltje eten naar buiten. Tot op een dag de
oude mensen die hier verantwoordelijk voor
waren werden opgenomen. En niemand, maar
dan ook niemand, bekommerde zich om de
angstige dieren.
Uiteindelijk toch een dierenliefhebster in de
buurt. Na veel bellen en van het bekende
kastje naar de muur te zijn gestuurd, kwam
ze bij ons. Wij hebben de moeder meteen
opgenomen en de kinderen zijn eerst in een
andere opvang geplaatst. Toen wij verhuisd
waren konden ook zij komen.
Chrisje is enorm vooruit gegaan. Was erg bang
in het begin, maar is nu samen met zus Sanne
de grootste knuffel van het verblijf. Ze heeft
een lief karakter en is dol! op eten. Natuurlijk
zal het ook voor Chrisje even spannend zijn
om (alleen) te verhuizen, maar ook zij gaat het
zeker redden. Als u op zoek bent naar twee
katten, zijn Sanne en Chrisje een fantastische
combinatie.
Kaatje hoort bij een groepje katten die wij in
mei hebben opgevangen. Hun eigenaar was
plots overleden en zijn familie kreeg de zorg
over 11 katten. Het zouden allemaal wilde
katten zijn en er waren dan ook al contacten
gelegd met een opvang speciaal voor wilde
katten. Ze zouden tijdelijk bij ons verblijven,
maar na een paar dagen merkten wij dat de
meeste katten aaibaar waren. Ze waren in de
basis wat verlegen, wat waarschijnlijk kwam
door hun leven met een teruggetrokken
oudere man. Maar de basis was goed wat ons
deed besluiten de meesten te houden in de
hoop ze weer te kunnen herplaatsen. Zo ook
Kaatje.
Kaatje is al iets ouder hoewel ze met haar
geschatte 8 jaar absoluut niet onder doet voor
de jonge katten in haar verblijf. Toch merk je
dat ze graag in de vensterbank mag slapen en
niet zo’n behoefte meer heeft aan druk spelen.
Kaatje is een lieve poes die heel zelfstandig is.
Ze kan prima met andere katten, maar hoeft
niet per se bij ze te liggen. Ze is zelfstandig en
zou het ook prima doen op een adres ergens
alleen. Er zijn al een aantal mensen naar haar
wezen kijken, maar niemand nam haar mee. Is
het nu misschien de beurt aan u?
www.katinnood.nl
En nog meer
leuke katten
Stichting Kat in Nood in Drachtstercompagnie is een opvang voor niet- of moeilijk herplaatsbare katten. Het
betreft veelal katten op hoge leeftijd of met een handicap. Ook katten van particulieren die niet meer thuis
verzorgd kunnen worden zijn bij ons welkom. Deze katten komen uit het gehele land omdat zij vanuit veel asielen
niet plaatsbaar zijn. Daarnaast worden deze katten niet opgenomen door asielen. Als gevolg daarvan zouden de
dieren -na verloop van tijd- moeten worden afgemaakt. Wij vinden dit niet juist omdat ook deze katten recht
hebben op een liefdevolle verzorging! Gelukkig kunnnen wij veel katten na resocialisatie toch weer plaatsen bij
particulieren. Meer weten? Kijk op onze site.

Het avondrondje
Elke avond, tussen half elf en half twaalf, loop ik nog even langs alle verblijven.
Ik heb dan standaard een heel erg lekker hapje bij me, maar wie hier iets van
wil hebben zal toch echt bij me moeten komen. Deze keer met Lindsey.
Wat dat toch is met dat
avondrondje weet ik niet precies.
Maar het is wonderbaarlijk hoe rustig
de katten ‘s avonds zijn. Dat er voor het slapen
gaan nog iemand komt is inmiddels goed bekend.
Dat het negen van de tien keer dezelfde persoon
is ook. En dat lekkere zakje met vlees..... daar
hebben steeds meer katten belangstelling voor.
Zo hebben wij in juni poes Lindsey gekregen.
Lindsey is afkomstig uit een opvang in Zaandam.
Hier zat ze al enige maanden en was bestempeld
als onplaatsbaar. Ze bleef behoorlijk schuw
waardoor de verzorging voor de mensen daar
haast niet te doen was. Lindsey kon gemeen
uithalen en boezemde op deze manier angst in
bij haar verzorgers. Ook bij ons was ze in het
begin zeer pittig. Gelukkig hebben wij kooien
die ingericht zijn voor de verzorging van dit
soort moeilijke katten, dus voor ons geen grote
problemen. Na een kleine maand was ze klaar
voor doorstroming naar een groep. Ook hier
heeft ze nog een even in een bench gezeten om
te wennen ,waarna wij het deurtje open hebben
gezet. Met de bekende instelling van; ‘we zien wel
hoever je komt’ gingen de dagen verder.
Lindsey zat vooral in het begin graag hoog op
één van de krabpalen. Je moest er tijdens het
schoonmaken om denken, want ze kon rake
klappen uitdelen. Opvallend was -vanaf het
begin- haar interesse in het avondrondje. Al die
katten die bij mij kwamen voor een knuffel en een
hapje..... heel fascinerend. Ze twijfelde zichtbaar,
maar vond mij toch te eng. Maar ze vorderde.
Van de krabpaal op een stoel, van de stoel op de
grond. En toen ‘s avonds dat eerste moment van
contact. Ik had mijn arm uitgestoken waar ik het
zakje met lekkers in vast had. Ze rook en gaf een
voorzichtig kopje tegen het zakje. Dat was het
begin...
Elke avond stond Linsey klaar. De hand zonder
het zakje kreeg een tik, de hand met het zakje
een kopje. Soms zo fanatiek dat de klodders gelei
aan haar oren hingen. Tijdens dit feest spinde ze
fanatiek en stond te melktrappelen op de grond.
En toen na enkele weken kwam het moment
waarop de hand die aan het zakje vast zat haar
even achter haar oor kon kriebelen. Lekker. Weer
een paar weken verder kon de hand zonder zakje
Lindsey uitgebreid aaien. Ze genoot.
Als ik overdag bij haar kwam deed ze alsof ze
me niet kende. Hoog boven op de krabpaal
klaar om te slaan. En ik maar vertellen aan alle
medewerkers hoe lief ze ‘s avonds deed. Geen
mens geloofde me. Tot ik op het heldere idee
kwam om overdag ook eens met een zakje te
komen. En ja hoor, Lindsey zag het zakje en kwam
en liet zich en begon te spinnen.
Inmiddels zijn we dikke vriendinnen en laat ze
heel voorzichtig en op haar eigenwijze maniertje
meer mensen toe. En dit allemaal dankzij het
laatste avondrondje en dat kleine zakje lekkers.
Heerlijk om mee te mogen maken.
Rixt
14 15
Klaas Jellesma
Deze boekenlegger is gemaakt door Nicole Mommertz, donateur van de stichting.

Ik zit me al weken te
verheugen om mijn
belevenissen aan u
te mogen vertellen,
en nu is het eindelijk
zover. Want wat
hebben we weer veel
meegemaakt...
Het was allemaal lekker rustig bij ons en we
genoten met z’n allen volop van het warme
zonnetje. Wij vonden het rustig, maar ons personeel
bleef toch zo idioot heen en weer rennen. Wij
zagen wel dat het elke dag mooier werd in het
gebouw en dat er ook steeds meer spullen werden
weggehaald waardoor het erg netjes leek. Maar
waarom ze dat toch deden? Er liep ook steeds een
meneer door het gebouw. Wij miauwden wel eens
tegen elkaar: ‘wat ziet hij er vies uit!’. Maar hij was
wel heel aardig tegen ons. Maar wat hij deed dat
was toch wel zo raar! Hij kwam dan, met een potje
en een rare stok, bij ons of bij één van mijn collega’s
binnen. Dan deed hij die stok in dat potje en begon
er mee op de muur te vegen. En dan werd alles
anders. Soms zat er ook wel eens zo’n streep op
zijn eigen jasje. Ik zeg niet dat het niet mooi werd
hoor, maar wij blijven ons wel verbazen over die
Govert Groenier
Na een tijdje werden ze nóg gekker. Toen liepen ze
op een ochtend met kleine dingen in hun mond die
na een tijdje heel groot werden. En die hingen ze
dan aan onze mooie buitenren. Het zag er gezellig
uit hoor, maar vreemd was het wel weer. Diezelfde
dag was het plots gedaan met onze rust. Er kwamen
in één keer allemaal mensen langs. Niet één of twee,
maar ze kwamen met bosjes voorbij lopen. Nou
heb ik wat collega’s die nog steeds niet snappen dat
je ons personeel heel goed kunt gebruiken. Dat ze
voor je hollen als je ze lief aankijkt. Soms ga ik met
opzet wel eens een dag in een mandje liggen slapen.
Dan komen ze om me heen staan en vragen of het
wel goed met me gaat. En als ik dan nog even mijn
ogen dicht houd, dan komen ze met een lekker
hapje. Miauw, goed gedaan hè! Het duurt alleen
wel altijd heel lang voordat ik dan weer zo’n lekker
hapje krijg. Maar goed, mijn bange collega’s durven
dat niet. Dus die vonden het best eng al die mensen
die plots om ons heen stonden. Gelukkig mochten
deze vreemde mensen niet allemaal de buitenren in.
Daar konden wij ons even in terug trekken als het
te druk werd.
Maar ik had daar geen last van hoor. Ik vond het
geweldig! Ik kon me lekker laten aaien en hoorde
steeds hoe mooi en lief ik was. Dat hadden die
mensen toch maar even goed gezien! Ik vond het
allemaal heel erg leuk en eigenlijk best jammer dat
het afgelopen was. Maar tot mijn grote vreugde
kwamen er de volgende dag weer allemaal mensen
en de dag daarna ook nog. Het was geweldig! Ik
heb zo mijn best gedaan met mooi kijken dat ik
zelfs een beetje moe aan het eind was. Waarom al
die mensen kwamen weet ik niet, maar ik hoorde
van mijn andere collega’s dat ze ons nieuwe huis zo
mooi vonden. Ik denk dat ze zijn gekomen om hier
naar te kijken.
“
Personeelslid
Jenny was de hele
ochtend met die
rare dingen bezig.
”
We hebben ook weer collega’s er bij gekregen. Hele
gezellige met soms hele spannende verhalen over
wat ze allemaal hebben meegemaakt. Soms wordt ik
er ook wel eens een beetje verdrietig van hoor. Ik
begrijp niet dat er ook mensen zijn die ons niet lief
vinden en zelf gemeen tegen ons doen.
Oude Betty in de keuken heeft er ook een vriendje
bij. Tommie, een hele gezellige collega. Hij is zo
lief en mankeert niks, dus ons personeel denkt
dat ze nog wel weer een ander baasje voor hem
kunnen vinden. Maar weet u wat nou zo leuk is?
rare mensen. Waarom zouden ze dat nou doen?!
Tommie kan deuren open springen en dat wist
16 17
Klaas Jellesma

“
Mijn bange
collega’s
konden zich fijn
verstoppen in de
buitenhuisjes.
”
ons personeel natuurlijk niet. Dus op een avond
hoorden wij een gek geluid en ging plots onze deur
open. Dat was leuk! Konden we eens even een
kijkje in de keuken nemen. Ik heb even gezellig met
Betty gemiauwd, hoewel die het maar niks vond
dat al mijn collega’s mee liepen. Agnes en Kirsty
hadden een lekker plekje tussen de was gevonden,
Anonimus was het aanrecht aan het verkennen
op zoek naar wat laatste etensrestjes, Ivar maakt
kennis met een baby-collega die in de keuken
woont en Zorro deed zijn best overal zijn luchtje
achter te laten. Dat laatste vond Rixt, die altijd
‘s avonds nog zo fijn even bij ons komt, natuurlijk
toch wel heel hard lachen. Vooral om Anonimus die,
met zijn riante achterwerk, een poging deed in de
spoelbak te springen. Het was echt een uitje voor
ons, jammer dat het niet vaker mag.
Weet u wat zo gek is aan ons nieuwe huis? Ik
heb me er in het begin wel eens wat zorgen over
gemaakt. In ons oude huis stonden van die lange
dingen tegen de muur aan die warm werden als het
buiten koud werd. Dat was fijn om tegen aan te
gaan liggen. In ons nieuwe huis staan die dingen niet
naast de muur!, dus ik heb wel eens gedacht; ‘hoe
moet dat als het straks koud wordt?’
Klaas Jellesma
sneeuwen. Bah, ik hou daar niet van! Maar tot onze
grote verbazing gebeurde er iets met de grond in
ons verblijf. Deze werd warm en niet zo’n klein
beetje ook. Lekker! Omdat de grond warm is, is het
hele verblijf warm. Het is echt heerlijk. Wij gaan dan
ook vaak languit op de grond liggen en rollen af en
toe even om. Waarom ons personeel daar nu weer
om moet lachen begrijp ik niet. Maar ik begrijp ze
wel vaker niet. Toch zijn ze wel heel erg goed voor
ons.
Zo hoorde ik via collega Bram dat hij ze had horen
praten over tien nieuwe collega’s! Hun baasje was
dood en niemand zorgde meer voor ze. En omdat
ze wat bang waren moesten ze zelf ook maar dood.
Erg hè? Gelukkig gaan onze mensen deze katten
helpen. Dus misschien vertel ik u de volgende keer
wel wat meer over hun!
Ik hoop dat als ik aan mijn volgende stukje toe ben,
het zonnetje weer schijnt. Brrrr, als ik naar buiten
kijk zie ik al weer sneeuw. Ik ga maar weer lekker
op de grond liggen.
Tot de volgende keer!
Kopje van Dino
wat minder, maar toen ze ons zo aantrof moest ze En toen werd het koud, het begon zelfs te
18 19
Gurbe
Gurbe kwam bij ons binnen als wilde kater van
bijna twee jaar oud, die samenleefde met een groep
zwerfkatten op een industrieterrein in het Friese
plaatsje Kootstertille. Gurbe moest, net als de andere
katten die daar leven, gecastreerd worden. Hij vocht
en zorgde voor onrust. Daarna zou hij terug gaan
aangezien de dieren op deze plaats gevoerd werden.
Gurbe werd gevangen en
twee dagen later gecastreerd.
Natuurlijk laten we dergelijke
katten even goed aansterken
voordat ze weer terug gaan.
In deze dagen gebeurde
het leukste wat ons kan
overkomen. Bij de blazende
grommende Gurbe ging
de bekende knop om. Hij
herinnerde zich plots weer
hoe mensen waren. Bij de
eerste aanraking ging zijn
enigszins stroeve ‘motor’
aan en deze hield niet meer op. Het kan niet anders
of Gurbe heeft zijn eerste levensmaanden ergens
bij iemand in huis doorgebracht. Helaas was hij niet
gechipt.
Inmiddels geniet Gurbe van zijn nieuwe leven in het
Groningse Munnikezijl. Jackelien Hovius & Sjoerd
Folkersma zagen hem en waren verkocht. Gurbe heeft
een huis en twee schatten van baasjes getroffen. Hij
gaat weer lekker naar buiten, maar komt ook snel
weer thuis. Het leven is weer goed. Gurbe; je hebt het
verdiend!
De foto’s zijn
geneaakt
op Gurbe
zijn nieuwe
adres.

PostvakIN
Hallo Rixt en Medewerkers,
Hoe gaat het met jullie allemaal? Ik ben nu
alweer acht weken in Sneek. Mijn baasjes zijn
echte schatten en zorgen goed voor mij.
Vind het ook erg leuk als de wasmachine wordt
aangezet blijf dan altijd even kijken. Maar
ze moeten niet beginnen te stofzuigen als ik
binnen ben dat enge apparaat maakt wel heel
veel lawaai.
Soms ben ik ook wel eens ondeugend hoor zo
hadden mijn baasjes een paar weken terug
visite en toen ze met zijn allen even naar buiten
gingen heb ik een stukje worst dat nog op de
tafel lag gepikt. Ze waren NIET boos maar wel
erg verbaasd.
Rixt in je vorige mailtje moest ik van jouw aan
mijn baasjes vragen of ze eens foto’s van mij
wilden sturen(voor in het donateurs krantje)
Ik heb het gevraagd en ze hebben wel wat foto’s
van mij gemaakt al vond ik dat niet echt heel
leuk.
Vind het veel leuker om in mijn mandje te dutje
of op schoot bij één van mijn baasjes maar ik
mag ook graag even naar buiten. De hond van
de buren vond het eerst niet leuk dat ik in hun
tuin kwam maar accepteert mij daar nu wel.
Zal snel weer eens iets van mij laten horen.
Groetjes,
Govert Groenier
Hallo Rixt en medewerk(st)ers,
Queenie is nu 2 ½ maand bij ons en heeft het
volgens ons goed naar haar zin. Ze kan het
steeds beter met Lotte vinden. Rennen achter
elkaar aan door de kamer en ze speelt met van
alles en nog wat, zit en slaapt op plekken die
eerst alleen voor Lotte waren. Sinds een week of
twee gaat ze ook geregeld naar buiten. Ze vindt
dit leuk, in het begin moesten we haar wel vaak
roepen maar nu komt ze toch vrij snel weer in
huis.
Queenie is ook iets aan het afvallen en “praat”
nog steeds veel.
Ze is nog wel bang voor Gerdie. Als Queenie bij
mij op schoot zit, ik moet haar wel pakken ze
komt nog niet uit haar zelf op schoot, en Gerdie
komt in de buurt, springt ze direct van schoot
en is er van door. Gelukkig wordt het wel steeds
beter en is ze minder bang aan het worden,
volgens mij heeft ze het een en ander mee
gemaakt.
We sturen wel weer een berichtje. Groeten aan
iedereen en prettige feestdagen.
Groeten,
Gerdie en Dick Molenkamp
Tilly
Liefs Fetty.
20 21
Beste,
Bericht van Mari/ Mr Fetty
Inmiddels bijna 3 maanden verder. Ik heet
nu Mr Fetty inplaats van Mari.. Ik ben goed
aangekomen. Gaat ontzettend goed hier.
Ze zijn stapel gek op mij... En kom ook buiten af
en toe alleen vind ik dat soms nog een beetje
eng.

Stage bij Kat in Nood
Wij (Liesbeth en Hiltsje) hebben stage gelopen bij
de stichting van 13 september t/m 11 november.
Wij doen de opleiding: Diermanagement niveau
4 op het AOC MBO in Leeuwarden. Tijdens deze
stageperiode hebben wij heel veel geleerd van
Rixt, de vrijwilligers en van de dierenarts. Vanaf
het begin was de sfeer heel goed en voelden we
ons meteen thuis. Grapjes maken onder werktijd
ontbrak er dan ook niet aan. Zo nu en dan werden
er ook nieuwe pakkende termen bedacht.
Liesbeth & Hiltsje
Maar natuurlijk werd er ook hard gewerkt en
leerden we elke dag weer nieuwe dingen bij.
Het was even afwachten of de stage verlengd kon
worden, maar uiteindelijk is dit toch gelukt. We
mogen twintig weken langer blijven. Wij gaan
ons de komende periode meer richten op de
bedrijfsvoering van een Stichting als deze en alles
wat hierbij komt kijken.
Wij wensen iedereen een vrolijk kerstfeest en een
gelukkig Nieuwjaar.
22 Stuur de bon naar: Stichting Kat in Nood, Sannige Wyk 5a, 9222 LE Drachtstercompagnie 23
Klaas Jellesma
Over Kat in Nood, Drachtstercompagnie
De doelstelling van de stichting is de opvang
van niet- of moeilijk herplaatsbare katten. Het
betreft veelal katten op hoge leeftijd of met een
handicap. Ook katten van particulieren die niet
meer thuis verzorgd kunnen worden zijn bij ons
welkom. Deze katten komen uit het gehele land
omdat zij vanuit veel asielen niet plaatsbaar zijn.
Daarnaast worden deze katten niet opgenomen
door asielen. Als gevolg daarvan zouden de
dieren -na verloop van tijd- moeten worden
afgemaakt. Wij vinden dit niet juist omdat ook
deze katten recht hebben op een liefdevolle
verzorging!
De inkomsten van de stichting komen
voornamelijk uit donaties, giften van particulieren
en legaten of erfenissen. Tevens kennen wij een
adoptiefonds waarbij men één of meerdere
poezen voor een bepaald bedrag per maand kan
adopteren. Stichting Kat in Nood ontvangt geen
subsidies.
Ik geef mij op (aankruisen):
als donateur voor voor minimaal € 17,50 per jaar. Stuur mij een acceptgiro
voor de betaling.
voor finaciele adoptie van kat(ten) à € 11,50 per maand. Stuur mij een
machtigingsformulier voor de betaling.
Naam
Adres
Postcode/woonplaats
Datum Handtekening
In beide gevallen ontvangt u het ‘Zwervertje’
Stichting Kat in Nood is door de belastingdienst
aangemerkt als Algemeen Nut Beogende
Instelling (ANBI). Kat in Nood hoeft daarom geen
successierecht of schenkingsrecht te betalen
over de erfenissen en schenkingen die zij
ontvangt. U heeft als donateur van een ANBI ook
een belastingvoordeel: u kunt uw giften van de
inkomsten- of vennootschapsbelasting aftrekken
binnen de daarvoor geldende regels.
Daarnaast is de stichting in het bezit van het
Keurmerk Goed Besteed (KGB). Wanneer een
goed doel het Keurmerk Goed Besteed heeft,
kunt u er van op aan dat er toezicht plaats vindt
op de genoemde organisatie. Dan weet u dat er
controles zijn op het bestuur, beleid, bestedingen,
fondsenwerving en verslaglegging van het
bewuste goede doel.

INbeeld
Katten zijn altijd al omgeven door een aura van mystiek. In vele culturen worden ze als geluk-brengers beschouwd.
Het woord kat is, in zijn oorspronkelijke vorm, vermoedelijk al 15-duizend jaar oud. Het stamt af van de woorden
‘kadiska’ en ‘kadis’ die in de Proto-Afro-Aziatische talenfamilie ook al ‘kat’ betekenden. Katten, zo heb ik gemerkt,
helpen mij in mijn persoonlijke groei en werken vaak als een soort katalysator of als spiegel. Zelf beschouw ik katten
in vele opzichten als gelijke aan de mens. Ook zei hebben gevoelens, kennen rouw, angst en blijdschap. Als je voor
ze openstaat en ze met respect behandelt krijg je veel van ze terug. Er is echt sprake van interactie. Over de vraag
of een kat een ziel heeft, denk ik persoonlijk van wel, maar dat is aan een ieder om dat voor zichzelf te bepalen.
Ik heb deze foto “Spirit” genoemd. Het woord is afgeleid van het Latijnse woord spiritus wat ademtocht betekend
[figuurlijk = leven]. Deze foto is geïnspireerd door de intensiteit waarmee katten in het leven staan. Bedankt!
Govert Groenier