2 | Sharing Schools - najaarseditie 2009 - PCBS Adelbrecht ...

Marc ontvangt een geschenk
Aan het woord…
… Marc Coolen
Algemeen bestuurslid Sharing Schools
Oeganda omarmde me al snel. Ik had me goed
voorbereid op mijn reis. Bepakt met brieven en tekeningen
voor diverse scholen, een workshop van
Fair Pen op papier en een reisgids in mijn handbagage
vind ik mezelf terug in Nairobi. Mijn overstap
daar verloopt op z‟n Afrikaans, erg chaotisch. Ik
werd van de ene gate naar de andere geleid om
uiteindelijk op het nippertje in het vliegtuig te arriveren
voor mijn vertrek naar Entebbe.
Na mijn landing in Entebbe en het afhandelen van
het visum kan mijn trip naar het guesthouse in
Kampala beginnen, mijn voorlopige uitvalsbasis.
Daar ontmoet ik Edith, voorzitter en oprichtster van
Fair Pen Project.
De eerste dag staat de tocht naar Jacana op het
programma, een lange reis, naar het Maramagambo
Forest. De dag begint meteen met autopech, na
nog geen kilometer gereden te hebben. Alsof dat
niet genoeg is, breekt op dat moment de hemel
open en een tropische regenbui tovert Kampala om
tot een modderpoel. Gelukkig kent Edith een goede
garage en na het aanduwen van de auto loodst
de chauffeur de auto erheen. Ondertussen lopen
we wat door Kampala. een telefoontje afwachtend
van het garagebedrijf. Twee uur later dan gepland
begint de reis naar het zuiden.
Het is een prachtige tocht langs bananenplantages
en theevelden. Ik kijk mijn ogen uit, want wat is Oeganda
groen. Hoe meer we naar het zuiden afdalen,
des te mooier Oeganda wordt.
2 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009
Wat een tocht! Met gevaar voor eigen leven loodst
de chauffeur ons langs diepe kraters in het droge,
rode zanddek. We dwarrelen van links naar rechts,
dichte, rode stofwolken achterlatend. Op zich niet
erg, ware het niet dat de tegenliggers dat ook
doen. Soms is het millimeterwerk, maar wonderbaarlijk
genoeg verloopt het allemaal goed.
Na uren rijden bereiken we een verlaten pad dat
we inslaan en aan het einde komen we aan bij de
lodge; de Jacana Safari Lodge gelegen in het
regenwoud.
De Lodge ligt aan een schitterend kratermeer omringd
door palmbomen en ander natuurschoon.
Ik word overvallen door de rust met op de achtergrond
de vele dierengeluiden uit de omgeving.
Die nacht kan ik de slaap niet vatten door de vele
junglegeluiden. Vooral een flink gerochel van heel
zacht naar steeds harder houdt me wakker. De volgende
ochtend hoor ik van het personeel dat dit de
Colobusaap moet zijn geweest en niet veel later
zie ik deze ook met mijn eigen ogen. Dit zijn boombewonende
dagdieren en dat verklaart meteen het
gesnurk van die nacht. Het zijn apen die voornamelijk
voorkomen in dichte wouden als regenwouden.
Ze leven voornamelijk in de middelste en bovenste
boomlagen, en bewegen zich voort met grote
sprongen. Ik vind ze een plaatje om te zien en
wat zaten ze dichtbij. Vooral hun prachtige lange
pluimstaart was wonderschoon.
Niet ver van de lodge vandaan ligt de school waar
ik een ontmoeting heb met de directeur, de leraren
en de kinderen.
De tam-tam doet het in ieder geval goed, want zodra
we het zandpad op rijden, rent een tiental kinderen
voor, naast en achter onze auto en juichen
en schreeuwen uitbundig: “Muzungu, muzungu”....
Kratermeer
Rondom dat pad groeien bananenbomen. Aan het
uiteinde ligt de school.
„Ashaba Robert‟ (associate director) staat ons al op
te wachten en heet ons een warm welkom toe.