2 | Sharing Schools - najaarseditie 2009 - PCBS Adelbrecht ...

All Saints
Sinds april is er een nieuw
partnerschap ontstaan tussen
de Adelbrecht-Windekind uit
Groesbeek en All Saints Preparatory
Primary School in Bushenyi,
Oeganda.
Marc, bestuurslid van Sharing
Schools en tevens leraar op de
Adelbrecht-Windekind, is naar
Bushenyi gereisd om daar de
eerste contacten te leggen.
Iedereen is klaar voor een
mooie uitwisseling. De kinderen
van de hoogste groep in Groesbeek
zijn op dit moment bezig
met het maken van een nieuwsbrief
die opgestuurd gaat worden.
In december organiseert de
school een kerstmarkt en een
kerstkaartenactie. Alle kinderen
ontwerpen zelf een kerstkaart
die ze gaan verkopen om geld in
te zamelen voor de kinderen van
de partnerschool.
Wow dag 2009
Elk jaar, op of rond Sint Maarten, wordt wereldwijd op de Vrijescholen aandacht besteed aan het thema
Barmhartigheid. Wij, van het Karel de Grote college, doen dat door geld bijeen te brengen voor een zelf
gekozen doel. Dit jaar hebben we voor de 'Saint Joseph's school' in Rubuguri (Oeganda) gekozen.
We hebben via Sharing Schools al contact met deze school en veel leerlingen waren er erg van onder de
indruk dat sommige meisjes niet naar school kunnen omdat ze ver van school wonen.
Met de opbrengsten van de WOW dag worden er slaapzalen voor meisjes gebouwd, zodat ze bij school
kunnen overnachten. In de school hangen foto's van de school in Rubuguri en er hangen overal posters.
Elke klas heeft een korte uitleg gehad over hoe het er daar aan toe gaat en waarvoor we werken.
Op 11 november is het dan zo ver. Iedereen bedenkt iets leuks om geld te verdienen. De één staat als levend
standbeeld in de stad, de ander verkoopt zelfgebakken koekjes aan de deur en de derde deelt rozen
uit.
Zo zal vrijdag overal rondom Nijmegen hard gewerkt worden om anderen elders op de wereld te steunen
en staan we zelf even stil bij onze rijkdom.
De opbrengst is inmiddels bekend. Er is maar liefst € 6800,- bij elkaar gewerkt. Hulde aan alle leerlingen.
Alinte Geling
nieuws
2 | Sharing Schools - najaarseditie 2009
Kinderen van All Saints zijn blij met de uitwisseling
1 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009

Marc ontvangt een geschenk
Aan het woord…
… Marc Coolen
Algemeen bestuurslid Sharing Schools
Oeganda omarmde me al snel. Ik had me goed
voorbereid op mijn reis. Bepakt met brieven en tekeningen
voor diverse scholen, een workshop van
Fair Pen op papier en een reisgids in mijn handbagage
vind ik mezelf terug in Nairobi. Mijn overstap
daar verloopt op z‟n Afrikaans, erg chaotisch. Ik
werd van de ene gate naar de andere geleid om
uiteindelijk op het nippertje in het vliegtuig te arriveren
voor mijn vertrek naar Entebbe.
Na mijn landing in Entebbe en het afhandelen van
het visum kan mijn trip naar het guesthouse in
Kampala beginnen, mijn voorlopige uitvalsbasis.
Daar ontmoet ik Edith, voorzitter en oprichtster van
Fair Pen Project.
De eerste dag staat de tocht naar Jacana op het
programma, een lange reis, naar het Maramagambo
Forest. De dag begint meteen met autopech, na
nog geen kilometer gereden te hebben. Alsof dat
niet genoeg is, breekt op dat moment de hemel
open en een tropische regenbui tovert Kampala om
tot een modderpoel. Gelukkig kent Edith een goede
garage en na het aanduwen van de auto loodst
de chauffeur de auto erheen. Ondertussen lopen
we wat door Kampala. een telefoontje afwachtend
van het garagebedrijf. Twee uur later dan gepland
begint de reis naar het zuiden.
Het is een prachtige tocht langs bananenplantages
en theevelden. Ik kijk mijn ogen uit, want wat is Oeganda
groen. Hoe meer we naar het zuiden afdalen,
des te mooier Oeganda wordt.
2 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009
Wat een tocht! Met gevaar voor eigen leven loodst
de chauffeur ons langs diepe kraters in het droge,
rode zanddek. We dwarrelen van links naar rechts,
dichte, rode stofwolken achterlatend. Op zich niet
erg, ware het niet dat de tegenliggers dat ook
doen. Soms is het millimeterwerk, maar wonderbaarlijk
genoeg verloopt het allemaal goed.
Na uren rijden bereiken we een verlaten pad dat
we inslaan en aan het einde komen we aan bij de
lodge; de Jacana Safari Lodge gelegen in het
regenwoud.
De Lodge ligt aan een schitterend kratermeer omringd
door palmbomen en ander natuurschoon.
Ik word overvallen door de rust met op de achtergrond
de vele dierengeluiden uit de omgeving.
Die nacht kan ik de slaap niet vatten door de vele
junglegeluiden. Vooral een flink gerochel van heel
zacht naar steeds harder houdt me wakker. De volgende
ochtend hoor ik van het personeel dat dit de
Colobusaap moet zijn geweest en niet veel later
zie ik deze ook met mijn eigen ogen. Dit zijn boombewonende
dagdieren en dat verklaart meteen het
gesnurk van die nacht. Het zijn apen die voornamelijk
voorkomen in dichte wouden als regenwouden.
Ze leven voornamelijk in de middelste en bovenste
boomlagen, en bewegen zich voort met grote
sprongen. Ik vind ze een plaatje om te zien en
wat zaten ze dichtbij. Vooral hun prachtige lange
pluimstaart was wonderschoon.
Niet ver van de lodge vandaan ligt de school waar
ik een ontmoeting heb met de directeur, de leraren
en de kinderen.
De tam-tam doet het in ieder geval goed, want zodra
we het zandpad op rijden, rent een tiental kinderen
voor, naast en achter onze auto en juichen
en schreeuwen uitbundig: “Muzungu, muzungu”....
Kratermeer
Rondom dat pad groeien bananenbomen. Aan het
uiteinde ligt de school.
„Ashaba Robert‟ (associate director) staat ons al op
te wachten en heet ons een warm welkom toe.

Hij neemt ons mee naar een huisje op het terrein
van de school. Hier woont de directeur, tevens de
schoolbouwer en erg trots op zijn huis, school en
de kinderen. Hij is blij om ons in zijn huis te mogen
ontvangen en huppelt letterlijk van blijdschap om
ons heen.
In zijn kamer drinken we samen en spreken we de
wens uit van een goede uitwisseling.
Met passie vertelt hij over z‟n school en de prachtige
ligging. Wandelend klimmen we tussen de bananenplanten
door omhoog en komen we uit bij
een prachtig kratermeer waaraan de school ligt.
Met weidse armgebaren en met de woorden “nice
view” laat hij met trots het kratermeer zien waaraan
All Saints ligt. Je kunt met recht spreken van een
“nice view” en dan de stilte in combinatie met het
weidse uitzicht, prachtig!
In de tussentijd zijn de leerlingen bij elkaar getrommeld
en wacht mij een geweldig ontvangst d.m.v.
Klaslokalen van All Saints
zang- en dans als we weer beneden zijn. Een aantal
leraren houdt een toespraak en heet mij nog
eens officieel van harte welkom en ze vertellen dat
ze uitkijken naar de uitwisseling met mijn school in
Nederland.
Symbolisch wisselen we geschenken uit met elkaar.
Ik overhandig een schoolshirt met logo van
de Adelbrecht-Windekindschool. Daarnaast hadden
de kleuters van mijn school heel wat kleurpotloden
verzameld en ook deze deel ik uit. Iedereen
is er blij mee.
Een erg bijzonder moment voor mij is dat we worden
uitgenodigd bij een van de docenten thuis. Met
onze auto rijden we naar haar dorpje, niet ver van
de school vandaan. De mensen in haar straat lachen
naar ons en begroeten ons vriendelijk.
3 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009
Directeur met P7 leerlingen
Al snel zitten we binnen in haar huis en worden de
kinderen aan ons voorgesteld. Ze zijn erg verlegen
en ontzettend beleefd. Ook aan hen geven we wat
kleurpotloodjes en wat zijn ze ons dankbaar! We
krijgen wat te drinken en een schaaltje met banaantjes
gaat rond.
Met trots laat ze een fotoalbum zien met foto‟s van
haar man die er helaas niet is. We zitten erg gezellig.
Dan wacht een lange tocht terug via dezelfde
zandweg vol met kuilen. Halverwege in een dorpje
maken we even een stop, althans dat was de bedoeling.
Het blauwe voertuig heeft weer kuren en is
niet aan te krijgen. We zijn een bezienswaardigheid
in dat dorp en het “muzungu, muzungu” galmt
m‟n oren in. Iedereen komt op ons af. Gelukkig krijgen
we veel hulp en samen krijgen we de auto na
een half uurtje gelukkig weer aan de praat.
De volgende dag heb ik een afspraak staan met
Bwanika, een Ugandese docent Engels en tevens
bestuurslid van Sharing Schools Uganda. We hebben
afgesproken in een buitencafé in Kampala, om
samen de workshop kritisch te bekijken die we de
volgende dag samen gaan geven.
Kinderen luisteren naar de toespraak

Ik heb geen zin om uren te verspillen in de file, dus
besluit ik om een boda-boda te nemen, de brommertaxi,
waarvan er zo‟n 30 duizend in Kampala
rondrijden. Ik neem plaats op een plastic kussentje
en mijn voeten plaats ik op de rubberen steuntjes.
Met in mijn ene hand de manual van de workshop
houd ik me enigszins krampachtig vast aan een
klein stangetje op het voertuig. Na het onderhandelen
over de prijs vraag ik mijn chauffeur rustig te
rijden maar al snel begrijp ik dat mijn boodschap
niet is overgekomen.
Ik voel me letterlijk overgeleverd en maak snel een
schietgebedje. Alles draait, racet en zwiert om me
heen. We slalommen langs de kraters op de weg
en rijden rakelings langs de fietsen, verkopers op
de weg en de politie heen. Met het zweet in mijn
handen tuur ik over de schouder van mijn chauffeur
mee, stilletjes hopend dat mijn schietgebedje
bij de juiste persoon is aangekomen.
Workshop Fair Pen met docent Marc Coolen
Op het trottoir verkopen ze kranten, bijbels, kettingen,
sigaretten en portemonnees.
Zonder kleerscheuren maar onder het stof kom ik
op mijn bestemming aan en overdenk ik de rit.
Het is een gezellige ochtend. Onder het genot van
een kop koffie bekijken we de manual van de workshop
en maken we hier en daar notities. We luisteren
goed naar elkaars ervaringen in het onderwijs
en zijn benieuwd hoe dit samen gaat komen tijdens
de workshop. Aan de voorbereiding kan het niet
liggen.
Docenten van Kisoro, Bushenyi tot aan Gulu reizen
naar Lubiri S.S. in Kampala voor een tweedaagse
training van het Fair Pen project.
In samenwerking met Bwanika wordt het een inhoudelijk
sterke en zeer actieve workshop. De coöperatieve
werkvormen worden op prijs gesteld, al
viel er ook een docent van vermoeidheid in slaap.
Het eindresultaat mag er na twee volle, warme dagen
zijn: Prachtige nieuwsbrieven, een Fair Pen
certificaat en een koffer vol met informatie en vaardigheden
rijker.
Ik kijk terug op een aantal vruchtbare, mooie dagen.
Mijn eigen overtuiging dat ontwikkeling begint
aan de basis bij de lokale bevolking, is door mijn
bezoek bevestigd en versterkt.
De Oegandezen hebben educatie nodig om te leren
zelf een mening te vormen, te onderbouwen en
die mening uit te dragen, kritisch te kijken naar
zichzelf en hun directe omgeving. Dit is de manier
om een metamorfose te ondergaan en dus te komen
tot verandering.
Ik kijk uit naar de uitwisseling tussen de kinderen
van All Saints en de Adelbrecht-Windekind.
Marc Coolen
4 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009
Eindresultaat: Een fair Pen nieuwsbrief
Eén van de leerkrachten tijdens de workshop in Kampala

Geld inzamelen voor de pygmeeën
Vorig jaar zomer ben ik met mijn vader naar Oeganda
geweest. Hier ontmoette ik de pygmeeën
van de Batwa stam. De situatie waarin zij verkeren
raakte mij diep. Op het moment zelf had ik er
niet echt bij stil gestaan, maar toen ik weer terug
in Nederland was, wist ik dat ik mijn eindwerkstuk
over Oeganda zou doen en dat ik iets voor deze
mensen wilde betekenen. Het heeft zo‟n grote indruk
op me gemaakt, dat ik er geen moment aan
twijfelde en ik geen andere keuzes hoefde te
overwegen.
Ik wilde geld gaan inzamelen, maar wist nog niet
hoe en wat. Hiervoor kreeg ik hulp van mijn begeleider
Ronald Peters en Hanneke Houkes, van het Sharing Schools Project. Zo kwam ik op het plan
om geld in te gaan zamelen voor de Batwa‟s.
In de zomer heb ik me vooral georiënteerd op en ingelezen in het onderwerp. Helaas stond er op
internet niet heel veel over de pygmeeën. Tot dusver heb ik de geschiedenis van Oeganda geschreven
en die van de pygmeeën, in twee hoofdstukken. Zo zie je dat deze veel met elkaar te maken
hebben. Nu ben ik bezig met het schrijven van mijn motivatie voor dit onderwerp. Deze is mede gevormd
door de visies van specialisten op het gebied van ontwikkelingssamenwerking.
Het geld gaat naar de school in Rubuguri, die op deze manier ervoor kunnen zorgen dat de Batwa
kinderen ook naar school kunnen gaan. Toen ik me ging inlezen in het onderwerp kwam ik ook
steeds meer te weten over de Batwa‟s. Ze leven in de grootste armoede denkbaar, in een soort vicieuze
cirkel die hun de kansen op een welvarende toekomst ontneemt. Dit houdt in dat het voor die
kinderen ook heel lastig is om hieruit te raken, en ze geen toekomst kunnen opbouwen. Natuurlijk
kan ik door geld in te zamelen niet het probleem helemaal oplossen, maar alle kleine beetjes helpen.
Het geld ga ik inzamelen door een feest te geven. Het feest wordt gehouden in Nijmegen, en
heeft als doelgroep de jeugd van Nijmegen en omgeving. De locatie moet ik nog vinden (groot/klein,
gratis/met kosten etc.), de muziek wordt verzorgd door een DJ (DJ William D) en het thema is
Around the World. Door een entreeprijs van 5 euro wordt er geld binnengehaald, er staat een collectebus
voor vrije donaties klaar en ik wil de bezoekers van het feest vragen om minimaal drie andere
personen (vrienden, familie, buren) te zoeken, die ook een vrije donatie willen geven. Het feest
wordt gehouden eind januari.
Nu ben ik op zoek naar sponsors, die mij kunnen helpen er een groot feest van te maken. Ik zoek
drie sponsors die ieder 100 euro willen inleggen, zodat ik voor de organisatie een zaal kan huren en
voldoende promotiemateriaal, zoals flyers en kaartjes kan laten maken. Deze sponsors kunnen mij
benaderen via mijn mail -fumi@live.nl- . Dus ken je iemand die sponsor wil zijn, of wil je zelf sponsoren,
neem gerust contact op!
Fumi Lennaerts
5 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009

Uitwisseling
We have contact with Uganda.
We really like the letters from Uganda.
Here are some reactions from the class when we got the first
letters back:
They can draw really nice
They use other paper
They got a lot of brothers and sisters
They have the same sports
They don‟t got a inkeraser they use chalk.
They also don‟t got pets like us they got cows, chickens and goats.
We got dogs cats and goldfishes.
They also have 14 year old kids and 7 year old kids in the same class.
We got kids from 10 and 12 in the class.
Two kids of our class have contact with twins.
Also 1 child of that class hunts but on what? Our class doesn‟t hunt.
They write for example Dear Winkster instead of dear Stef.
In Holland we write first your first name and than the family or sirname.
They write I with a little letter i. They use other english.
Funny they use plus and not always and sometimes it is difficult to read. Many of us
use the computer for such a things.
It is very special to get a letter from another continent.
We don‟t understand everything they write, but also they‟ll have problems to understand us.
Our class is now busy with writing a letter back.
„Sharing schools‟ is a good idea, because the people are
sending the letters to Uganda and controle it.
We hope that the letters will reach Uganda and that they really like them.
We hope that we‟ll get a letter back and that we have contact for a really long time.
Nieuwsbrief in het Engels
Op de Adelbrecht-Windekind werken we in
groep 8 aan nieuwsbrieven die we opsturen
naar All Saints, onze partnerschool in
Oeganda. We schrijven over verschillende
thema‟s, zoals bijvoorbeeld de dijken in Nederland,
het klimaat en over onze hobby‟s.
Soms maken we nog best veel foutjes in het
Engels, maar meneer Marc zegt dat dat niet
uitmaakt. Je moet het durven.
We hebben in groep 6 ook al brieven naar Oeganda
gestuurd en een tijdje later kregen we
brieven terug. Wij hadden zelfs penvrienden
in groep 6, Akankwasa heette een penvriend.
Het was heel leuk om steeds weer een brief te
schrijven en te ontvangen. Het was wel moeilijk
om in een andere taal te schrijven, maar
het lukte wel. De kinderen in Afrika konden
héél mooi tekenen. Wij vonden het heel leuk
om brieven te sturen. De kinderen uit Oeganda
vertelden ook over het leven bij hun op
school en het was ook nog eens goed voor
ons Engels. We kregen ook een filmpje die
ging over onze partnerschool en Oeganda
zelf. We gaan zo lekker door.
Marieke Gerrits en Sjoerd van der Geest
Jenaplan Adelbrecht-Windekind, groep 8
6 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009
Kinderen aan het woord
OBS Het Driespan, locatie Flosbeugel Enkhuizen
Written bij Sam and Jaap, groep 8

Bestuursleden Oeganda naar Nederland
Stephen Bwanika en Henry Sserumaga, bestuursleden
van onze partnerorganisatie Nassu komen
in januari naar Nederland.
Mr. Bwanika werkt als leraar in het voortgezet onderwijs
op de Bishop‟s Senior School in Mukono.
Mr. Sserumaga werkt ook als leraar in het voortgezet
onderwijs op de Kako Senior Secondary
School in Masaka.
Beiden zijn vanaf begin betrokken bij Sharing
Schools. Ze waren toen allebei werkzaam op
Lubiri College in Kampala.
Samen zijn ze actief geweest bij het tot stand
brengen van een partnerschap tussen het Mondial
College en Lubiri College. Op dit moment zijn ze
allebei erg actief binnen Nassu. „
Ze hebben veel zin in hun reis naar Nederland en
komen in de winter, omdat ze erg graag de kou
eens willen ervaren.
Zij bezoeken diverse scholen in Nederland en zijn
bereid om gastlessen te verzorgen over Oeganda.
Daarnaast vindt ook een ontmoeting plaats met de
bestuursleden van Sharing Schools Nederland.
Ook zullen zij op 8 januari de bijeenkost bijwonen
van de coördinatoren van de diverse scholen die
aangesloten zijn bij Sharing Schools.
Steun ons
7 | Sharing Schools nieuws - najaar 2009
Bijeenkomst coördinatoren en schoolvertegenwoordigers
in januari
Op 8 januari vindt er een bijeenkomst plaats voor
schoolvertegenwoordigers en coördinatoren op
basisschool de Wieken.
Het doel van deze middag is om ervaringen uit te
wisselen over Sharing Schools.
Naast het bespreken van ervaringen, zoals tegen
welke problemen mensen aanlopen, wat de bevindingen
zijn met de post, zal er een fotopresentatie
gegeven worden door Hanneke.
Verder is er tijd om kennis te maken met
Mr. Bwanika en Mr. Henri, bestuursleden van
Sharing Schools Uganda.
Wij hopen op een geslaagde middag!
Close the Gap is de inspirerende naam van een
stichting met als doel de digitale kloof in de wereld
te dichten. Daartoe gaat zij uit van het potentieel
van de mensen. Door het benutten van de aanwezige
talenten, wordt de (weder)opbouw van een
land in Afrika ondersteund.
Close the Gap heeft binnenkort een gesprek met
Essent, waarin ze een samenwerking met Sharing
Schools en Fair Pen bespreken.
Close the Gap in gesprek met Essent
Essent wil actief volgen wat er met de pc‟s gebeurt.
Essent doneerde in 2008 1.800 gebruikte
computers aan scholen en instituten in diverse
Afrikaanse landen. Als „Golden Partner‟ van het
project doneerde Essent ook de kosten om de
computers werkend te krijgen en om docenten op
te leiden.
www.sharingschools.com
Stort uw bijdrage op:
10.34.58.425