September 2012 - Terwispel

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -Wispelweagen september 2012 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
In Bedoin gaat het direct omhoog en dit zal tot aan de finish niet meer stoppen. We
beginnen rustig aan en zien allemaal mooie franse tafereeltjes en hebben tijd om
mooie foto’s te maken. Het weer is perfect, bewolkt maar wel drukkend. Na een
aantal km halen we Hendri de handbiker in en hij heeft het heel zwaar en zal later
ook afhaken. Ook de eerste loper zakt af maar ik voel me goed en moet er om
denken dat ik niet te snel wil. Halverwege staat de eerste verzorging met nieuw
vocht en kunnen we wat eten want lopen en eten gaat niet samen. Ze zijn verbaast
dat we er nu al zijn.
Ik heb redelijk last van mijn knie en neem even zo’n mooi roze snoepje (brufennetje)
en dat doet wonderen. We gaan verder. Nog steeds in het bos en onderweg komen
we allemaal kreten op de weg tegen zoals “It giet oan” en “fryslan boppe”.
Supermooi. Veel fietsers vragen onderweg of we helemaal naar de top lopen en als
we ja antwoorden zeggen ze allemaal “ alé alé. De Chauffeur van de bus die een
getraind loper is had bedacht om met ons mee te gaan. Het is zwaar en soms denk ik
even dat de weg even wat vlakker word maar dat heet vals plat heb ik mij laten
vertellen !! Onderweg komen de eerste fietsers alweer naar beneden en hou mijn
hart vast dat ze op de fiets blijven zitten. Ik kom ook een boom tegen met een foto
en bloemenkrans en weet bijna wel zeker dat deze wielrenner de bocht iets te ruim
heeft genomen sneu.
Hein de chauffeur heeft de pas er goed in en samen met hem loop ik weg van de
groep en bikkelen we stevig door. Ik heb geen droog stuk kleding meer aan van het
zweet en dan komen we eindelijk uit het bos en daar voor ons staat de grote rood
witte toren. Maar schijn bedriegt en er volgen nog vele bochten. Er was mij vertelt
dat het venijn in de staart zit bij deze berg en dat is ook echt zo. Een paar km voor
de top heb ik het even moeilijk en probeer ik de zoveelste krentenbol naar binnen te
werken en nog een mueslireep. Even wat energiedrank en ik voel dat het helpt. Nog
5 km en dan zijn we er. Inmiddels begint het wat te regenen en het waait als een
gek. De tempratuur verschilt wel 20 graden met beneden. Onderweg halen veel
wielrenners ons in en groeten we vrolijk met bonjour maar meestal kunnen ze niets
meer uitbrengen en vallen nog net niet van de fiets.
En dan na 5 uur komen we boven waar met
koeienletters op de weg staat “It ein”. We worden
groots ontvangen maar waaien ook bijna letterlijk weer
naar beneden toe.
Wat ben ik blij en ontzettend trots op mezelf dat ik het
geflikt heb. Het was geen appeltje eitje. Nu eerst naar
huis bellen om vol trots te vertellen dat ik er ben.
Nadat alles op camera is vast gelegd drinken we een warme kop koffie want
inmiddels is het begonnen met hagelen en zijn we de 37 graden van gister al snel
vergeten.
We hebben overwogen om nog even te stunten en naar beneden te lopen maar hier
hebben we maar van af gezien. Ik denk dat je dan ook geen nagel op je tenen
overhoud en het weer was echt wel slecht.
Aangekomen bij het hotel stap ik zonder problemen uit de auto en heb ik eigenlijk
nergens last van. Dat was bij de Slachte wel anders. Even lekker onder de warme
douche en een klein tukje doen. Al snel is het gebeurd met de rust want iedereen
druppelt binnen en moet zijn verhaal even kwijt.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -12- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -