September 2012 - Terwispel

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -Wispelweagen september 2012 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Zo, de vakantietijd is voorbij
Voor de natuur ben ik er blij om, er is weer veel vernield, veel mensen hebben
geen enkel respect voor wat er groeit, leeft en bloeit in bos en hei, veld en in en bij
het water. Dat is erg jammer. Maar er zijn ook, die het andere leven dan alleen dat
van de mens respecteren.
Zelf heb ik nooit echt vakantie gehad zoals men dat noemt, wil ik ook niet. Ik erger
me er zelfs aan. Als ik de beelden in het nieuws op de tv zie van overvolle stranden
waar ze half naakt of helemaal zonder kleren liggen, dan ben ik het al zat. Meintje
was eens bij een kapper. De kapster die haar behandelde was net terug van een
tweeweekse vakantie uit Spanje had ze verteld. En wat heb je allemaal gezien had
Meintje gevraagd. Nou ja, daar kon ze eigenlijk geen goed antwoord voor vinden. ‘s
Morgens gingen ze van het hotel naar het strand, en ‘s avonds terug naar het hotel.
Dat was het dan eigenlijk. Dus hadden ze eigenlijk niks gezien.
En wat een rommel laten veel mensen achter, het is vreselijk. In veel landen, als
de toeristen van de stranden weg zijn worden die ‘s avonds, maar ook vaak in de
vroege morgen weer schoon gemaakt van al het vuil. Daar hebben ze speciaal
machines voor, met een tractor er voor wordt alles op geharkt, zelfs de schelpen
die aanspoelen gaan mee. Als je daar ‘s morgens vroeg op het strand komt ligt er
geen schelp meer. Ik vind het maar een trieste boel, en zo hoeft het niet.
Maar het kan ook in Terwispel. In de Woudklank van 23 augustus stond een stukje
geschreven met een foto er bij wat er door de toeristen uit eigen omgeving
allemaal achter gelaten werd na het verlaten van de plek bij een watergat. En wat
ligt er vaak in de bermen? Dan denk ik vaak, jonge jonge, moet dat nu zo? En
daarom ben ik blij dat de vakanties voorbij zijn.
Ieder zijn eigen denk ik dan vaak. Als wij weg gaan willen we wat van de wereld
zien, wat leren van al het moois wat er leeft en groeit de wereld rond, wat de
mensen allemaal hebben gebouwd, hoe ze leefden in het verre verleden, onze
voorouders, hoe de culturen zijn ontstaan. Ook hoe de wereld er na het ontstaan er
is komen uit te zien, de wondere bergen, de hoge bergen bedekt met sneeuw en
ijs. En dan wil ik daar graag boven kijken, van de toppen af rond zien, door de
klimaatzones van de warmte beneden klauteren naar de kou boven. Een paar keer
heb ik dat kunnen meemaken, maar zo hoog hebben we de bergen hier in Europa
niet. De hoogste toppen die ik heb bereikt was in de Andes, 53, 55, en de hoogste
top die ik ooit bereikte was 5700 meter. Mijn grootste probleem was de
hoogteziekte waar ik veel last van had, en wat ook gevaarlijk kan zijn, wat ik toen
nog niet wist zelfs hoe gevaarlijk. Mijn grote wens was om eens boven de
zesduizend meter te komen, maar ik denk zo langzamerhand niet dat ik het mag
beleven.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -24- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -