RED Arenacum 0712 NIEUW - OKA

Advies
'Wie procedeert om een koe, legt
er één op toe?' Niet in Intellectuele
Eigendomsrechtprocedures!
Fotografie: Herman van Ommen
Pim-André van Egmond, Hemke de Weijs
en Tjibbe Fokkens (vlnr)
Nysingh advocaten-notarissen N.V.
T: 026-3575 733
I: www.nysingh.nl
Veel bedrijven is het een doorn in het oog: de advocatenrekening
na afloop van een juridische procedure.
De frustratie is soms groot als een juridische
procedure is gewonnen en vervolgens - hoe anders
dan in Amerikaanse televisiefilms - de advocaatkosten
niet door de verliezer blijken te worden betaald.
In Nederland wordt in
'gewone' procedures door de
verliezer slechts een forfaitaire
proceskostenvergoeding
betaald aan de winnaar.
Deze vergoeding is vaak een
fractie van de daadwerkelijke
proceskosten. In procedures
met betrekking tot intellectuele
eigendomsrechten (zoals
auteursrechten, merkrechten,
modelrechten en handelsnaamrechten),
krijgt de
winnaar in beginsel de volledige
proceskosten door de
verliezer vergoed.
In intellectuele eigendomsrechtzaken
gaat het meestal
om een rechthebbende en
een inbreukmaker. De eerste
is de eiser in een juridische
procedure, te weten degene
die een recht van intellectuele
eigendom bezit: bijvoorbeeld
de houder van een
merkrecht, de gebruiker van
een handelsnaam, of iemand
aan wie een auteursrecht of
een modelrecht toekomt. De
eiser kan bijvoorbeeld een
modeontwerper zijn wiens
nieuwste creatie, een designjurk,
is nagemaakt.
Aan de andere kant in de juridische procedure staat
de gedaagde, de zogenaamde (beweerdelijk) inbreukmaker,
die ervan wordt beschuldigd inbreuk te
maken op de intellectuele eigendomsrechten van de
eiser. De inbreukmaker kan bijvoorbeeld een winkelketen
zijn die een goedkope rip off heeft laten
maken van deze jurk en deze tegen stuntprijzen aanbiedt.
Misschien wint de ontwerper de procedure die hij heeft
aangespannen, maar het kan ook zijn dat de winkelketen
wint. Het zou immers best kunnen dat de rechter oordeelt
dat zulke jurken allang bestonden en dat het ontwerp
van de jurk dus juridisch helemaal niet goed
beschermd was. Wie er ook wint, de ontwerper of de winkelketen,
beide partijen zullen aan het einde van de rit
het nodige hebben verspijkerd aan hun advocaat of aan
andere juridische bijstand.
Artikel 1019h Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering
bepaalt dat in intellectuele eigendomsrechtzaken de verliezer
wordt veroordeeld in de redelijke en evenredige
advocaatkosten van de winnaar. Dit komt er in de praktijk
vaak op neer dat alle of een groot deel van de advocaatkosten
van de winnaar worden vergoed. Soms sluiten
rechters aan bij de zogenaamde 'indicatietarieven'. Deze
tarieven dienen ter indicatie van wat rechters in het algemeen
als redelijke kosten beschouwen. Daarbij wordt
onderscheid gemaakt naar de soort procedure en de
complexiteit ervan.
Aan de ene kant is deze volledige proceskostenveroordeling
interessant voor de rechtzoekenden, met name als ze
een 'sterke zaak' hebben. Het vooruitzicht is dan immers:
winnen zonder met een kostenpost te blijven zitten. Aan
de andere kant is het financiële risico van procederen hierdoor
groter dan in andere soorten (gewone) procedures.
De verliezer betaalt niet alleen zijn eigen kosten maar ook
die van de winnaar. Dit kan een extra drempel opwerpen
om te gaan procederen, zeker als de uitkomst van de zaak
onzeker is en de beurs van bijvoorbeeld de ontwerper
klein. Ook werkt dit systeem van volledige proceskostenveroordeling
vaak door in schikkingen. Als de zaak uiteindelijk
niet bij de rechter belandt, zal de rechthebbende
vaak als onderdeel van de schikking een vergoeding voor
zijn advocaatkosten vragen, wetende dat hij die in een
gewonnen procedure ook krijgt vergoed.
Kortom: in intellectuele eigendomsrechtprocedures worden
er geen of juist twee koeien op toegelegd.
Voor vragen over intellectuele eigendomsrechten
kunt u contact opnemen met Hemke de Weijs
(h.w.deweijs@nysingh.nl), Tjibbe Fokkens
(t.fokkens@nysingh.nl) of Pim-André van Egmond
(p.a.vanegmond@nysingh.nl) van Nysingh
advocaten-notarissen N.V..
Arenacum 23