Jeugdhulpverlening: een recht voor àlle Brusselse jongeren

de bedoeling is om een oplossing te creëren voor de individuele casus, was het hier de bedoeling een aantal
thema's te detecteren die belangrijk zijn binnen de hulpverlening naar de ganse doelgroep toe.
De "+ plus" stond dan ook voor het overstijgen van intervisie, voor het zoeken naar thema's die zowel het
falen als de machteloosheid van de hulpverlening in het bereiken van en werken met bepaalde jongeren in
kaart kunnen brengen.
De "+ plus" stond ook voor een benadering en bespreking van de problematiek zonder directe schuldigen te
zoeken en zonder het eigen aandeel weg te wuiven.
De "+ plus" stond voor het kijken naar de huidige hulpverlening vanuit verschillende invalshoeken (maatschappij,
jongere, gezin, centrum, hulpverlener,…).
De "+ plus" duidde ook op de verwachting om de besprekingen telkens terug te koppelen naar de eigen
organisatie, om zo het draagvlak van de conclusies te vergroten.
Globaal zijn de drie rapporten als volgt opgebouwd:
De samenstelling van de groep wordt beschreven. Daarna volgt een definiëring van de doelgroep waarrond
de intervisie + plus groep heeft gewerkt. Vervolgens werkte elke groep een "ideaalaanbod" uit voor de
doelgroep, met als uitgangspunt de jongeren zelf. We vragen dan ook aan de lezer om dit ideaalaanbod op
die manier te lezen en niet te interpreteren als een bestaand aanbod. Enkele krachten van het huidige
aanbod worden vervolgens geduid, om dan over te gaan tot een analyse van knelpunten en hiaten. Ten
slotte worden een aantal aanbevelingen gedaan hoe de huidige hulpverlening naar het ideaalaanbod toe
kan groeien.
De analogie van de groepen zorgde deels voor een analogie in de eindrapportages. Anderzijds kende elke
groep haar eigen dynamiek, wat dan weer een aantal verschillen in de eindrapportages oplevert.
De rapportages van de drie groepen zijn vrij uitgebreid. Hier is bewust voor gekozen. We wilden niet enkel de
conclusies weergeven, maar ook voldoende aandacht besteden aan de methodiek en het proces van de
groepen.
De definiëring van de doelgroep en de aanbevelingen om die groep jongeren beter te bereiken vormen
de kern van elk deelrapport.
De kracht van deze eindrapportages zit ons inziens in de intersectorale consensus die werd bereikt tussen
een aantal hulpverleners van heel diverse sectoren, die bewust vanuit de jongere zelf hebben nagedacht
over hoe het hulpverleningsaanbod er zou moeten uitzien. Dit rapport kan dan ook een basis vormen voor
vraaggestuurd werken binnen de jeugdhulpverlening.
Zoals in de rapporten wordt vermeld konden, wegens het strikte tijdschema, een aantal denkpistes onvoldoende
worden uitgediept. Verder willen we er ook op wijzen dat de rapporten de visie van de groepen
weerspiegelen. Er zijn uiteraard ook nog andere meningen omtrent verschillende items, die we graag in een
volgende fase met deze rapportages willen confronteren. De rapporten vormen een aanzet om een aantal
discussies verder te voeren en een basis waarop de Brusselse jeugdhulpverlening kan terugvallen om een
aantal zaken verder uit te werken.