4 Thema Hans Frinsel De Oogst september 2009 De kunst van het wachten
De Oogst september 2009 Thema Hans Frinsel Geduld is een goede eigenschap, die zich niet zo gemakkelijk met het snelle IT-tijdperk verdraagt, maar die wij daarom des te harder nodig hebben. Alleen al het feit dat ik drie minuten ongeduldig zit te wachten totdat mijn computer eindelijk is opgestart, herinnert mij dagelijks aan het feit dat ik nogal eens in die deugd tekortschiet. In het Nieuwe Testament komen we veel aansporingen tot geduld tegen en vaak in opsommingen van goede eigenschappen die ons leven zouden moeten kenmerken, zoals de vruchten van de Geest in Galaten 5:22 (zie ook 2 Kor. 6:6; Col. 3:12; Ef. 4:2). Het Griekse woord voor ‘geduld’ wordt ook vertaald met ‘lankmoedigheid’. Jobs volharding Vaak wordt geduld genoemd in combinatie met volharding (zie 2 Tim. 3:10; Rom. 12:12) en ze liggen eigenlijk in elkaars verlengde. Ook Jacobus noemt deze twee deugden als verwante eigenschappen: ‘Broeders, neemt tot een voorbeeld van gelatenheid en geduld de profeten, die in de naam des Heren hebben gesproken. Zie, wij prijzen hen zalig, die volhard hebben: gij hebt van de volharding van Job gehoord en gij hebt uit het einde, dat de Here deed volgen, gezien, dat de Here rijk is aan barmhartigheid en ontferming’ (Jac. 5:10-11). Jacobus noemt Job als voorbeeld voor volharding en geduld in lijden De NBG-vertaling gebruikt hier jammer genoeg het woord ‘gelatenheid’, dat iets van fatalisme en passiviteit in zich heeft. ‘Geduldig lijden’, zoals het in de NBV is vertaald, staat veel dichter bij de betekenis. Of, zoals de Statenvertaling het verwoordt, we moeten een voorbeeld nemen aan ‘het lijden’ en de ‘lankmoedigheid’ (het geduld) van de profeten. Jacobus noemt Job als voorbeeld voor volharding en geduld in lijden. Jobs geschiedenis is inderdaad een geweldig voorbeeld van volharding, maar laat weinig ruimte voor gelatenheid. Bij hem is geen sprake van fatalisme of passiviteit. Job vervalt niet in een koortsachtig activisme om zijn lijden te ontlopen. Zijn belijdenis ‘de Here heeft gegeven en de Here heeft genomen’ bewijst dat. Nee, het gaat hem niet zozeer om het verlies van de materiële zaken. Het gaat hem om zijn relatie met God. Hoe verhoudt die zich tot de rampen die hem overkomen? Vasthouden In feite schreeuwt Job het uit. Hij begrijpt God niet. Hij wil met God in discussie gaan, maar God gaat er niet op in. Het lijkt alsof God zijn vijand geworden is. Toch blijft hij volharden in het hulp zoeken bij God. ‘Wil Hij mij doden, ik blijf op Hem hopen’ (Job 13:15). Het is niet zozeer het lijden dat hem dwars zit, maar het feit dat de hemel stil blijft. Ook in de lange woordenwisseling met zijn vrienden, geeft Job niet op. Hij volhardt in zijn geloof en vertrouwen in God. Al is hij verward over Gods wegen en lijkt hij God ter verantwoording te willen roepen, telkens komt hij tot het punt dat hij zijn lot toch in Gods handen werpt in de zekerheid dat God goed is. Daarom worden we opgeroepen zijn voorbeeld te volgen. Bijbels geduld betekent geen passiviteit, maar in alle stormen en onzekerheden vasthouden aan de zekerheid dat God uiteindelijk alles kan doen meewerken ten goede. God werkt zelden met instant oplossingen Jobs einde Jacobus wijst op het einde van Job, om ons aan te sporen ook te volharden. Het probleem is dat wij vaak zo weinig geduld hebben om op dat einde te wachten. Ook daarin mogen we van het geduld van Job leren. In de Bijbel wordt Jobs latere rijkdom in een paar zinnen weergegeven. Aan het eind had hij veertienduizend stuks kleinvee en zesduizend kamelen, duizend span runderen en duizend ezelinnen. Hij kreeg weer zeven zonen en drie dochters. Maar het is absoluut ongegrond om te veronderstellen dat hij dat allemaal in een paar weken bij 5
Change language