De Professionele Steunstructuur als katalysator - Jong en lastig

Maatschappelijke participatie van jongeren met een licht verstandelijke beperking
“De professionele steunstructuur als katalysator”
een onoverzichtelijk en lastig proces. Goede steun in de transitie is daarom wel nodig. Steun om aan
het werk te komen, om aan het werk te blijven en steun die goede samenhang vertoont met de steun
in de thuis- c.q. woonsituatie (Spierenburg & Hagen, 2008). Het is belangrijk dat de ondersteuning is
gericht op een soepele overgang naar een andere woon- of werkomgeving en aansluit in de tijd en in
kwaliteit. Met de tijd wordt bedoeld dat er geen onderbrekingen mogen optreden, waarbij de jongere
uit het oog wordt verloren. Wachttijden zijn nooit wenselijk, maar voor deze groep zijn dat helemaal
risicovolle momenten. Met kwaliteit wordt bedoeld dat de kennis en inzichten over de mogelijkheden
en aandachtspunten in de begeleiding doorlopen in het proces van ondersteuning naar en op het
werk.
Internet
Jongeren van nu manifesteren zich als “digital natives”; opgegroeid met internet - en nieuwe
technologie in het algemeen - zijn ze gewend om continu digitaal met elkaar in verbinding te staan.
Nederland kent de hoogste internetdichtheid onder jongeren ter wereld. 70% van de jongeren zoekt
regelmatig naar informatie, waarbij Google, Wikipedia en YouTube favoriet zijn. Daarnaast maakt 95%
van de jongeren gebruik van MSN. Het totale internetgebruik (o.a. YouTube, Hyves en MSN) loopt op
naar leeftijd (Bron: Onze jeugd van tegenwoordig, Ministerie van Jeugd en Gezin 2009). Dit geeft
aanknopingspunten voor het bereiken van jongeren via websites, chatmogelijkheden met
professionals en het deskundig opzetten van gerichte zoekwoorden (jongeren googlen op trefwoorden
en nauwelijks op locatie). Opvoeders daarentegen staan doorgaans op veel grotere afstand van
digitale media.
Naast bovengenoemde hulpbronnen zijn er nog meerdere natuurlijke hulpbronnen in de eerste schil,
zoals de buurt, jeugdsportvoorzieningen, cultuureducatie, vrijwillig jeugdwerk en het
jeugdwelzijnswerk. Allemaal spelen ze een rol: “It takes a village to raise a child” 4 . Samen zorgen zij
voor verschillende omgevingen en situaties waarin kinderen en jongeren met een licht verstandelijke
beperking leren ervaringen opdoen, zodat zij zich optimaal en positief kunnen ontplooien tot betrokken
en actieve volwassenen.
De tweede schil van de natuurlijke hulpbronnen wordt gevormd door reguliere organisaties in de
lokale samenleving, zoals de eerstelijnszorg, MEE, het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG). Een
belangrijke taak binnen deze schil wordt gedragen door de gemeente, die vanaf 2007 ervaring heeft
als regisseur en uitvoerder van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). In deze wet is
vastgelegd dat alle mensen met een beperking mee moeten kunnen doen in de samenleving. Dat
meedoen geldt voor ouderen en mensen met een lichamelijke, psychische of verstandelijke beperking.
De gemeente heeft vanuit de Wmo verantwoordelijkheden gekregen voor het versterken van sociale
samenhang, het voorkómen van problemen en het bevorderen van deelname van alle burgers aan de
4 Quote van Hilary Clinton, 2007
25