verslag Verkenning 2002 - BRusjes

Wat hebben deze kinderen nodig? Wat zijn hun behoeften?
Powell en Gallagher (1996) noemen een aantal specifieke behoeften van broers en zussen van
zorgenkinderen.
In de eerste plaats willen broers en zussen gezien worden als individuen met eigen
kenmerken, gevoelens en voorkeuren. Ze willen niet aldoor vergeleken worden met het
andere kind. Deze erkenning willen ze vooral van hun ouders. Deze moeten geen eisen aan
hen stellen ter compensatie van wat het gehandicapte kind niet zal kunnen. Zij willen een
eigen plek in het gezin.
In de tweede plaats willen ze begrepen worden; er moet naar hen geluisterd worden, hun
zorgen moeten serieus genomen worden en waar nodig moeten ze ondersteuning kunnen
krijgen.
Broers en zussen van zorgenkinderen hebben grote behoefte aan eerlijke, directe en
begrijpelijke informatie. Die informatiebehoefte varieert in de loop van hun leven. Er zou een
systeem moeten zijn waar ze antwoorden kunnen vinden op hun specifieke vragen op het
moment dat die naar voren komen.
Sommige broers en zussen hebben het nodig om te praten over hun gevoelens met een
hulpverlener, zodat ze die kunnen gaan begrijpen en accepteren. Sommigen hebben behoefte
aan uitwisseling met lotgenoten om hun gevoelens te delen en van hen te leren.
Tenslotte zijn er veel broers en zussen die behoefte hebben aan training om te leren hoe om te
gaan met hun gehandicapte broer of zus.
Ook uit de gesprekken met volwassenen die opgegroeid zijn met een gehandicapte broer of
zus komen deze behoeften naar voren. Gezien en gewaardeerd worden om wie je bent, vooral
ook door de ouders. Kinderen willen hun steentje wel bijdragen aan de zorg voor het
zorgenkind, voelen zich daar ook bij betrokken, maar moeten niet overvraagd worden. Goed
en eerlijk geïnformeerd worden is niet alleen geruststellend, maar maakt ook dat de kinderen
zich deel van het gezinssysteem en niet buitengesloten voelen. Daarnaast willen ze ook tijd en
aandacht van hun ouders voor henzelf.
9