2012 Kerstnummer - Dorpskerk Woubrugge

Kerstmis 2012
De brug
Meditatie: God’s Lach
4 kerstverhalen
Vrouwenvereniging “Wees een Zegen”

Wijk-indeling
Pagina 2
Kerstmis 2012
Wijk 1:
Ouderling:
Corrie van der Eijk-van Egmond,
tel: 519055.
Pastoraalmedewerker:
Tiny Molenaar,
tel. 518185
Straten: Asmanstraat, Bateweg,
Beatrixplantsoen, Comriekade,
Kerkstraat, dr. Lothlaan,
Schoolstraat, G. Swartlaan,
Weteringpad
(inclusief Woudsoord),
nieuwbouw Batehof
Belangrijke informatie
Hervormde Gemeente te Woubrugge: Predikant: Ds. W.J. van Schaik
De Brug, verschijnt 4 x per jaar Het Kerkblad, verschijnt wekelijks
Redactie: Karin Keur Scriba: G. Verboom-vd Akker
Maaike Schijf Abonnement: Dhr. W. Grandia
Adres: Kerkweg 48
Vormgeving: Dennis Keur 2481 KD Woubrugge
Redactieadres: Van Woudeweg 33, Tel : 0172-518940
2481 XM Woubrugge
Erediensten iedere zondag: ‘s ochtends om 9.30 uur en ‘s avond om 18.30 uur
(m.u.v. bijzondere avonddiensten, zie preekrooster)
Adres kerk: Comriekade 7 te Woubrugge
e-mail: debrug@dorpskerkwoubrugge.nl Website: www.dorpskerkwoubrugge.nl
www.facebook.com/DorpskerkWoubrugge
Kopij voor de Brug binnen uiterlijk 18 maart 2013
Wijk 2:
Ouderling:
Hans Grandia,
tel. 06-25306635
Pastoraalmedewerker:
Anja Tinga,
tel. 508115.
Straten: Dageraad, Krabbescheer,
Praam, Raadhuisstraat, Schouw,
Steenbreek, Sterrenkroos,
Thuisweide, Tjalk, Turfeiker,
Veldbies, Watermunt, Weegbree,
Witte Klaver, Zwanebloem,
Emmalaan, Julianalaan,
Wilhelminalaan.
Wijk 3:
Ouderling:
Gerrie Verboom-van den Akker,
tel. 518218.
Pastoraalmedewerker:
Teun van Rijn,
tel. 5189210.
Straten: Elzenlaan, A. de
Graaflaan, B. Hosangweg, Kerkweg,
Kruisweg, dr. A. Kuyperweg,
Leidse Slootweg, Ofwegen,
Oudelandsedijk,
Oudendijkseweg, Tuindersweg,
Vierambachtsweg, Vrouwgeestweg,
Van Hemessenkade.
Wijk 4:
Ouderling:
Jeanne Grandia,
tel. 518940.
Pastoraalmedewerker:
Tinie Zandstra-Westdijk
tel. 518374.
Straten: H. de Boerstraat, van
Dorthstraat, van Duivenvoordestraat,
van Eeghenstraat, Heimansbuurt,
Herenweg, van Hoogstratenlaan,
C. Kempenaarlaan,
Middelweg, van Schellingerhoutstraat,
Vingerhoedtstraat,
Virulystraat, van Wassenaarstraat,
Woubrugseweg,
van Woudeweg, Zwetweg en alle
‘buitengebieden’.
Het preekrooster staat op de achterzijde van de brug

Nu ons haast niets versteld doet staan
en niets meer tot verbazing leidt,
komt Gij wéér met Uw wonder aan,
maar god, wij hebben echt geen tijd!
Het wonder is er, dat staat vast:
het Kind, Maria en de stal.
De Bijbel ligt nog in de kast
totdat het Kerstfeest wezen zal.
Dan slaan wij, als de kerstboom brandt,
het Lukas-evangelie op
en lezen niets dan woorden, want
de wereld staat toch op z’n kop.
Nooit is het rustig om ons heen, wat stil was,
werd sinds lang een hel:
wie werpt uit woede nooit een steen?
www.dorpskerkwoubrugge.nl
Van de Redactie
Kerstmis 2012
Van de Redactie
Wie haat er niet, wie vloekt niet fel?
Wij ijlen razend door ’t heelal
en peilen ruimtelijk gebied.
Wij vorsen naar wat komen zal,
maar kennen nog de grenzen niet.
Geen tijd…! Heer, maak ons rustig, stil,
verlangend naar het Kind,
dat steeds verlossing brengen wil,
ons tot de eeuwigheid verbindt.
Nu ons haast niets versteld doet staan,
kom met Uw echo door ’t heelal.
Wijs ons de juiste weg te gaan
naar Bethlehem en naar de stal.
December 2012
(Elisabeth Wijnands)
Mooier kunnen wij het niet zeggen.
Wij wensen u gezegende Kerstdagen
en een gezond 2013.
Namens de redactie,
Karin Keur
In dit
Meditatie 5
Interkerkelijke gesprekskring
10
Kinderkerstverhaal 13
Ezelsoor 17
Zondagavondclub 21
Praise-avond 26

Gemeenteberichten
Verhuisd:
Pagina 4
www.dorpskerkwoubrugge.nl
6 november 2012 de heer P.A. de Rijk
Gehuwd:
van Heimansbuurt 5, 2401 LV Alphen aan den Rijn
naar
Zorgboerderij ‘Klein Houtdijk’
Houtdijk 4 A, 3471 BS Kamerik
5 september 2012 E. van Ringelenstein
Witte Klaver 100
2481 CL Woubrugge
21 september 2012 Heinze en Jolanda Wassenaar-Spelt
Ingekomen in onze gemeente:
Overleden:
Argonnestraat 13, 2461 XK Ter Aar
De heer M.H.van Atten en
mevrouw M. van Loon
Gesina van der Molenstraat 3
2401 MD Alphen aan den Rijn
14 september 2012 Mevrouw S.I.Rietveld-Niepoort
Bateweg 49
2481 AM Woubrugge
4 november 2012 Mevrouw F.J. de Graaf-Kempenaar
Weteringpad 3, kamer 106
2481 AS Woubrugge
12 november 2012 De heer H. van Egmond
Van Hemessenkade 30
2481 BH Woubrugge
9 december 2012 De heer H.J.Bruggeman
Functiewijzigingen:
Nieuw:
Dokter Nooterstraat 11
2481 AV Woubrugge
E. Vrolijk-Kersbergen bezoekcommissie 1-1-2013
N. van Rijn-Gijzenberg coördinator kindernevendienst 1-7-2012
A. Tinga-Dorrepaal pastoraal medewerker 18-11-2012
Gestopt:
P. Rietdijk pastoraal medewerker 18-11-2012
“Gemeenteberichten
wordt gevuld door alle
officiële wijzigingen die
bij het kerkelijk bureau
gemeld zijn.”

Meditatie: God’s lach Ds. Jasper van Schaik
N.a.v. Lukas 2: 10, 11
Pagina 5
www.dorpskerkwoubrugge.nl
En de engel zeide tot hen: Weest niet
bevreesd, want zie, ik verkondig u grote
blijdschap, die heel het volk zal ten deel
vallen: U is heden de Heiland geboren,
namelijk Christus, de Here, in de stad
van David.
Die woorden van de engel: “ik verkondig
u grote blijdschap.” Die woorden moeten
we binnen laten komen. “Ik verkondig u
grote blijdschap, die heel het volk ten
deel zal vallen.” Die woorden beschrijven
de essentie van het kerstfeest: grote
blijdschap. De bedoeling is dat ieder
mens in de vreugde van deze verkondiging
zal delen. Dat wij, allemaal, stuk
voor stuk, blij zijn. Intens blij! Vreugde
voor heel het volk.
Wat zijn we daar als volk, als mensheid,
aan toe! Want hoezeer vergeet het volk
om blij te zijn? Hoe makkelijk vergeet de
mensheid de vreugde die haar zo goed
doet? Is het omdat God zelf ook vergeten
wordt? Wordt de vreugde om het
simpele feit dat wij er zijn vergeten omdat
God vergeten wordt? Sinds God vergeten
wordt, wordt steeds minder hartelijk
gelachen. Er wordt wel gelachen,
maar het is de lach van het cynisme, omdat
ons het einde van alle dingen wordt
verkondigd. Of het is een sceptisch lachje,
omdat ons de fundamentele twijfel
wordt verkondigd. Of het is een sadistisch
lachje, die uit pure wreedheid op
het gezicht wordt getoverd. Zulke lachjes
kunnen er altijd wel van af. De mensen
lachen als iemand van het toneel valt. Ze
lachen om de onnozelheid van een ander
mens, een ander land, een andere cul-
tuur. Dat is toch geen vreugde? Dat is
toch geen gezonde humor?
In deze wereld vol van zwarte humor
klinken nu de woorden van de engel.
Opeens staat die engel daar: “Ik verkondig
u grote blijdschap.” Gods engel wil
ons hartelijk laten lachen. Het woord van
God breekt in bij ons cynisme en onze
negativiteit. ‘Grote blijdschap’, zo luidt
het woord uit den hoge.’Grote blijdschap’,
dat is meteen de diepste kern
van het christelijk geloof. Daarom is blijdschap
ook het meest realistische levensgevoel.
Het kerstevangelie brengt ons
terug bij de realiteit van de blijdschap.
Blijdschap, omdat de cruciale gebeurtenis
in de wereldgeschiedenis reeds heeft
plaatsgevonden. Jezus Christus, onze
redder, de vredevorst, is geboren en Hij
heeft deze wereld geclaimd voor het
koninkrijk van God. Hij laat ons zien dat
wij in Gods wereld geboren zijn. Al onze
geboortes zijn voorafgegaan door de ene
geboorte van de eeuwige Zoon van God.
En de enige gepaste emotie die aan dit
feit beantwoordt is blijdschap, grote
blijdschap.
De geboorte van Jezus Christus op aarde
heeft iets beslissends teweeggebracht.
Daar valt veel over te zeggen. Maar de
kern is toch wel de vreugde om het wonderlijke
feit dat God in ons een welbehagen
heeft. De wetenschap dat God er gek
genoeg onnoemelijk veel plezier in heeft,
dat wij er zijn, dat besef is de grootste
ontdekking in de wereldgeschiedenis.
Dat God in ons een welbehagen heeft is
de allergrootste ontdekking, want deze
ontdekking stelt ons in staat om te doen
waarvoor we zijn gemaakt. Dat is: leven
met een lach. Een ontspannen lachen,
omdat wij er zijn en omdat God er is. Een
heerlijk lachen omdat wij hier zijn, omdat
God zelf wil lachen. Lachen is het hoog-
ste waartoe wij geroepen worden. Christus
werd geboren, omdat de lach op aarde
geboren moest worden. De alles en
iedereen bevrijdende lach moest geboren
worden.
Ondertussen leven wij in een wereld die
probeert om alle sporen van de geboorte
van de zaligmaker (wat een lachwekkende
titel!) uit te wissen. Herodes was de
eerste die het probeerde, maar bepaald
niet de laatste. In de geschiedenis spelen
duistere processen, die erop zijn gericht
de mensheid de vreugde van het evangelie
te ontnemen. Het is de macht van het
kwaad die de mensheid probeert te intimideren.
De duivel, die sadist, wil ook
graag lachen.
Maar nu moeten wij geloven dat God zijn
goede lach tot het laatst lacht. God, de
Vader heeft in eeuwigheid besloten om
Jezus Christus tot koning te zalven. Jezus
is de koning die ons de lach op het gezicht
tovert. Hij is de koning van de lach,
tot in eeuwigheid.

Kerstverhaal: Vladimir
Pagina 6
www.dorpskerkwoubrugge.nl
Dat het buiten stevig regent, kan Vladimir
wel zien aan de natte jassen van de
voorbijgangers. In de omgekeerde zwarte
hoed ligt nog maar een handjevol
muntjes. Vladimir besluit één van zijn
kersttoppers in te zetten. ‘De herdertjes
lagen bij na-ha-hachte.’ De klanken van
zijn accordeon klinken door de kille gangen
van het metrostation. Maar zelfs dit
werkt niet op deze kerstavond. Voorbijgangers
schuiven in drommen voorbij,
diep weggedoken in hun warme jassen.
Slechts een enkeling doet een greep in
zijn jaszak naar wat losse muntjes, maar
daar blijft het bij. Het is inmiddels tegen
zevenen en de avondspits loopt ten einde.
Hij kan beter eerst wat te eten gaan
zoeken. Straks zal het weer drukker
worden met publiek voor de Schouwburg.
Vanavond staat Hamlet op het
programma, volgens de grote poster op
de muur tegenover hem. Shakespeare!
Hoe lang is het geleden dat hij naar het
oude theatertje in zijn geboortestad
ging? Een tiener was hij nog. Op school
hadden ze Hamlet gelezen. Toen de uitvoering
naar de stad kwam, was hij er
met zijn vader heen gegaan. De spanning
in de zaal was voelbaar toen de
held uitriep: ‘To be or not to be, dat is
de vraag! Wil ik mijn lot aanvaarden of
ga ik het gevecht aan? Het zal een gevecht
op leven en dood zijn.’ Bij zijn
examen kende hij de woorden uit zijn
hoofd, maar wat had hij er toen van
begrepen?
Terwijl Vladimir zijn instrument in de
koffer opbergt, piept zijn telefoontje.
Een envelopje licht op: tekstbericht.
‘Kerstgroet van een stille aanbidder.’
Met een nijdig gebaar stopt hij het apparaatje
in zijn jaszak. Wat moeten ze
van hem? Zeker een flauwe grap. Of een
actie van een kerk om meer bezoekers
naar de nachtdienst te krijgen. Misschien
één of ander datingbureau dat
op zijn geld uit is? Geld heeft hij niet, en
in aanbidders is hij niet geïnteresseerd.
Vroeger had hij aanbidders genoeg. Op
schoolfeesten dansten ze op de klanken
van zijn accordeon. Maar sinds Nina
definitief uit zijn leven vertrokken is,
heeft hij geen vrouw meer in vervoering
kunnen brengen. Of zou het iets met
het kerstkind te maken hebben?
Vladimir bergt de munten zorgvuldig op
in de binnenzak van zijn jas, zet zijn
hoed op en loopt het metrostation uit.
Een kille wind waait in zijn gezicht.
Het regent niet meer. De straten liggen
na te glimmen in het licht van de lantaarns.
Bij de uitgang van het station
staat een Heilssoldaat bij zijn kerstpot.
Vlak voor Kerst staat hij er elke dag.
Over zijn arm hangt een stapel krantjes.
Vladimir heeft er wel eens eentje gekregen.
De foto’s vond hij wel aardig, maar
de taal was een te grote barrière om de
verhalen goed te kunnen lezen. Uitgedaagd
door de vriendelijke groet van de
man zegt Vladimir: ‘Ik heb een stille
aanbidder. Had je niet gedacht hè, van
zo’n ouwe vent.’
‘En dat op kerstavond. Pas maar op dat
je haar niet tegenkomt,’ lacht de Heilssoldaat.
‘Ach, wie wil er nu een oude straatmuzikant
die zit te treuren op de brokstukken
van een veelbelovend leven?’ Vladimir
kruipt diep in zijn kraag en wil alweer
doorlopen, maar de man steekt
hem een kaartje toe. ‘Mocht je haar
tegenkomen, dan is het misschien leuk
om met zijn tweeën te komen? Morgen-
ochtend om half tien in de kerk om de
hoek. Lekker eten en mooie muziek.’
Vladimir bromt iets onverstaanbaars en
propt het papiertje in zijn jaszak. De
kerk?! Als jongen wilde hij er nog wel
eens heen gaan. En later als Valentina in
het kerstspel speelde. Maar toen hij in
de problemen zat, konden ze niets voor
hem doen. Dus laten ze niet denken dat
hij daar ooit nog komt!
De winkelstraat ligt er verlaten bij, maar
de verlichting in de kerstbomen brandt
feestelijk. Vladimir ziet zichzelf lopen in
de etalageruiten. ‘Een stille aanbidder,’
mompelt hij hardop. ‘Stel je toch eens
voor dat het echt waar is.’ Voor een
grote etalageruit blijft hij staan om zijn
spiegelbeeld te bekijken. Vier jaar reizen
van loket naar loket is hem niet in
de koude kleren gaan zitten. ‘Wat zegt
u? Gestudeerd? Sorry, geen werk. U
spreekt de taal onvoldoende.’ Vladimir
kon ze op het laatst wel over de tafel
heentrekken. Geen plaats in dit paradijselijke
land. Alles voor niets geweest.
Op een dag had hij zijn oude accordeon
tevoorschijn gehaald en er zomaar wat
op gespeeld. Het had even oefenen gekost,
maar toen was het gevoel er weer.
De oude Slavische klanken, de melancholieke
dansen uit zijn geboorteland.
Inmiddels had hij zijn vaste plek gevonden,
in de gang van lijn 4 naar lijn 7. Van
de opbrengst kan hij zichzelf net in leven
houden. Sparen doet hij alleen met
belminuten, om af en toe zijn oude
moeder te kunnen bellen. Steeds hetzelfde
gesprekje. Gaat het goed met
hem? ‘Ja, het gaat goed, moeder. Het
bedrijf heeft me inmiddels benoemd tot
afdelingshoofd. Vanwege mijn bovengemiddelde
prestaties. Ja, ik spaar goed.
Als ik genoeg heb, kom ik terug. Zeker,

Pagina 7
www.dorpskerkwoubrugge.nl
moeder. Dan koop ik een mooi nieuw
huis, met een badkamer en een tuin en
komt u bij me wonen. We zullen elke
dag lamsvlees eten en in het weekend
gaan we naar de schouwburg of een
concert. Nog even volhouden, moeder.
Eerst nog wat extra verdienen, daarna
zullen we het samen goed hebben.’
In de afvalbak achter een bakkerij vindt
Vladimir een zak broodjes. Ze zijn over
de datum, maar als je niet te kritisch
bent, smaakt het nog prima. Hij duikt
een donkere steeg in en haalt zijn telefoon
tevoorschijn. Toch eens kijken of
hij de afzender van het berichtje kan
achterhalen. Je weet immers maar
nooit. Vladimir is zo ingespannen bezig,
dat hij vergeet voor zich te kijken. Plotseling
ligt hij languit op de natte klinkers.
Met een zware bonk valt de koffer
naast hem neer. Een felle pijn schiet
door zijn knie. Vladimir krabbelt overeind
en vloekt binnensmonds. ‘Dat waren
míjn benen,’ klinkt het naast hem.
‘Wil je nog een slokje? Je zult er al wel
de nodige op hebben.’
Vladimir neemt een slokje uit de fles die
hem wordt aangereikt en zakt op het
stoepje naast een donkere gestalte
neer. Die steekt hem de hand
toe. ‘Ik ben Max. Je kunt je hand
beter uitsteken dan ophouden,
nietwaar?’
De hand voelt aan als perkament.
‘Maar als ik hem toch moet ophouden,
dan doe ik er liever iets
voor. Ik ben trouwens Vladimir.’
‘Deze wereld houdt niet van mensen
die niets te bieden hebben. Ik
zal mijn hand wel op móeten
houden, wil ik niet doodgaan van
de honger. Waar liep jij nou zo
ingespannen naar te kijken? Je
lijkt wel belangrijk!’
Vladimir kijkt hem spottend aan. ‘Ik heb
een stille aanbidder. Ik kreeg een sms-je
met een kerstgroet.’
‘Pas maar op dat je haar niet tegen het
lijf loopt. Vrouwen willen van je houden.
Dat is het begin van het gedoe.’
Nu Vladimirs ogen een beetje aan het
donker gewend zijn, ziet hij dat Max
ongeveer van zijn leeftijd is. Een reclamepetje
op zijn uitgedunde haar, een
lachje boven zijn onverzorgde baard.
Vladimir biedt Max een broodje aan.
Zwijgend spoelen de mannen het droge
brood weg met slokken wijn.
‘Heb jij ook een aanbidder?’, vraagt Vladimir.
Max aarzelt, maar geeft uiteindelijk
toch antwoord. ‘Ik ben getrouwd
geweest, maar ze heeft me eruit gezet.
Drie jaar geleden nu. Dit, hè.’ Max
zwaait met zijn fles. ‘Sindsdien ben ik
zonder vaste woon- of verblijfplaats. Zo
noemen ze dat op het stadhuis.’ Max
lacht schamper om zijn eigen woorden.
Hij laat de laatste druppels uit de fles in
zijn mond lopen. Een klein straaltje gemorste
wijn loopt in zijn baard. Met zijn
vingers veegt hij het in zijn mond, terwijl
hij een smakkend geluid maakt. ‘Is
er een vrouw in jouw leven geweest?’
‘Ze ging zelf weg.’
‘Dan heb je toch nog een huis! Wat doe
je dan hier op straat?’, roept Max niet
begrijpend.
‘Dat heb ik dus niet, maar het gaat je
verder niets aan,’ antwoordt Vladimir
ontwijkend. Hij wil niet, hij zal niet, nee,
Max gaat niet horen wat hij graag wil
horen. Maar Max zet door.
‘Kom op, man! Ik heb het verteld, nu jij.’
Waarom Vladimir begint te vertellen,
weet hij zelf niet. Is het de alcohol die
naar zijn hoofd stijgt? Of zit er nog wel
zoveel eergevoel in hem dat hij Max dit
succesje niet gunt? Hij vertelt van voren
af aan. Over het leven in zijn geboortestad,
de winterse kou en de droge zomers.
Over het goede leven aan de universiteit,
de eerste gelukkige jaren met
Nina en de geboorte van Valentina. Een
broos meisje was het, maar vol levensvreugde.
Haar heldere meisjesstem vulde
de kleine flat met een vrolijkheid die
hij tevoren niet kende. Eindeloos hadden
ze op zaterdagen samen gewandeld
in de parken van de stad en elke avond
speelde hij voor haar op zijn accordeon.
Toen ging het mis. Van de ene op de
andere dag namen hevige hoofdpijnen
bezit van de kleine meid. Hadden ze
maar in dít land gewoond, dan zou alles
anders zijn geweest. Maar Valentina
stierf een week na haar tiende verjaardag.
In kleine kring hadden ze haar begraven,
in stilte, er werd geen woord
gesproken.
Nina vond afleiding in haar dagelijkse
bezigheden, maar Vladimir begon de
stilte te koesteren. Aanvankelijk gaf hij
nog wel korte antwoorden als hem iets
gevraagd werd, maar na een paar weken
waren zijn woorden op. Dagenlang
staarde hij zwijgend uit het raam van de
flat, tegen beter weten in wachtend op
de terugkeer van zijn dochter. Pogingen

Pagina 8
www.dorpskerkwoubrugge.nl
van Nina om hem weer aan het praten
te krijgen, liepen op niets uit. Hij gebaarde
enkel wat met zijn handen, of
schreef op een papiertje wat hij zeggen
wilde. Acht maanden hield ze het nog
bij hem uit. Toen viel op een dag de
deur voor het laatst achter haar in het
slot. Stilte daalde definitief over de lege
flat. Tot ook Vladimir de deur achter
zich sloot en het vliegtuig nam naar het
land dat zijn droomland had moeten
worden. Alles vergeten, helemaal opnieuw
beginnen als een man zonder
verhaal en zonder verleden.
Pas als Vladimir uitverteld is, valt het
hem op dat het al even stil is naast hem.
Max ligt onderuit gezakt op de koude
stoep en is met een tevreden gezicht in
slaap gevallen. Vladimir trekt een vuile
deken over Max heen en hijst zijn koffer
weer op zijn rug. De pijn in zijn knie is
wat gezakt en behoedzamer dan net,
loopt hij de steeg uit, in de richting van
het verlichte plein.
Midden op het plein staat een grote
kring mensen. Vladimir gaat op een
bankje staan om te zien wat er aan de
hand is. Een clown in fel gekleurde kleren
en een oranje pruik houdt vijf kegels
in de lucht. Koddig stampt hij rond op
grote zwarte schoenen, struikelt over
een diplomatenkoffertje en neemt de
eigenaar flink te grazen. De man lacht
voor de vorm, maar heeft er duidelijk
geen zin in. De gesproken grapjes kan
Vladimir wel verstaan, maar hij begrijpt
ze niet goed. In dit land lijkt de humor
alleen bestemd voor wie er geboren is.
Als het weer begint te regenen, druipt
het publiek af. De clown pakt zijn spullen
in en gaat naast Vladimir op het
bankje zitten.
‘Het is geen doen met dit weer,’ zucht
de clown.
‘Je laat je toch niet door een buitje uit
het veld slaan?’, reageert Vladimir. ‘Jij
kijkt wel heel erg droevig. Een clown
hoort te lachen, anders hebben we niets
aan je. Er is al ellende genoeg op de
wereld.’
De clown kijkt hem aan. De regen maakt
van de schmink op zijn gezicht een warboel.
‘Het leven is één groot theater.
Mijn rol is de clown die vrolijk moet zijn.
Mensen lachen om mij, maar ik ben
helemaal niet leuk. Het zijn de trucjes
die het doen.’ De rode plakneus
wipt op en neer terwijl hij praat. ‘Ik wil
mensen om zichzelf laten lachen. Ze
nemen zichzelf te serieus.’
Vladimir hoort het relaas van de clown
hoofdschuddend aan. ‘Jij bent clown. Jij
moet gewoon raar doen en als de mensen
lachen, is het toch goed? Dan hebben
zij plezier gehad, en jij je geld. Wat
wil je nog meer?’
De clown staart peinzend voor zich uit.
Vladimir is nog niet klaar: ‘Ik dacht dat
je een clown was, maar je lijkt wel een
geestelijke. Daar zitten mensen niet op
te wachten, vrees ik. En ik al helemaal
niet.’ Vladimir raast verder. Over zijn
geboorteland, zijn dochter en de kerk.
‘De priester kon er niets mee, met mijn
verhaal. Toen heb ik besloten om niet
meer naar de kerk te gaan. En nu zit er
een geestelijke naast me, die vindt dat
ik om mezelf moet lachen!’ besluit hij
sceptisch. ‘Denk je werkelijk dat het
helpt?’
De clown antwoordt met een vraag:
‘Wat maakt jou dan aan het lachen? Of
lach jij helemaal niet meer?’
‘Ik heb een stille aanbidder. Dát is om te
lachen!’. Het klinkt sarcastischer dan
zijn bedoeling is, maar de clown lijkt het
niet gemerkt te hebben.
‘Dan moet je een gelukkig man zijn,
want dan houdt er iemand van je. Zou
je die persoon niet beter willen leren
kennen?’
‘Als jij weet waar ik zoeken moet.’
Als Vladimir terugkeert naar zijn vaste
stek, zit het publiek al in de Schouwburg.
Het metrostation ligt er leeg en
verlaten bij. Een enkele reiziger haast
zich naar een warmere plek om de
kerstavond door te brengen. Er valt weinig
meer te verdienen. De vraag van de
clown spookt door zijn hoofd. Zou hij
dat willen, iemand ontmoeten die van
hem houdt? Pas op voor de liefde, had
Max hem gewaarschuwd. Dat is het
begin van de ellende. Vladimir pakt zijn
telefoon en voor de zoveelste keer die
avond spelt hij de woorden. Een stille
aanbidder?! Kan er nog liefde voor hem
bestemd zijn? Liefde zoals hij die gekend
heeft? Zijn gedachten gaan terug
naar die laatste kerstviering die Valentina
zou meemaken. Ze speelde Maria in
het kerstspel in de kerk. Nina had een
mooie jurk voor haar gemaakt, want de
moeder van Jezus mocht dan arm zijn,
op het toneel moest ze stralen. Muisstil
was het in de zaal, toen ze haar zinnetje
had gezegd. Het enige wat ze moest
zeggen. Wel duizend keer had ze het
geoefend, staande voor de spiegel. ‘Hier
ben je, mijn Zoon, voor alle mensen die
jouw Vader liefheeft.’ Het spel ging verder.
De herders kwamen, met lege handen.
De wijzen, met grote cadeaus. Aarzelend
drukt Vladimir op ‘antwoord’.
Zijn vingers zijn stijf geworden van de
kou. Onhandig gaan ze over de toetsjes:
‘Vertel me wie je bent. Kerstgroet van
Vladimir.’
(bron: Visie van
de EO)

Van de Diaconie
Pagina 9
www.dorpskerkwoubrugge.nl
Op 1e Kerstdag is de diaconale collecte
voor Kerk in Actie:
KINDEREN IN DE KNEL
Dit jaar staan met kerst de straatkinderen
uit Karamoja centraal. Ruim tienduizend
kinderen zwerven door de straten
van de Ugandese hoofdstad Kampala
en overleven vooral door te bedelen.
Sinds 2002 vangt de Ugandese organisatie
Dwelling Places deze straatkinderen
op in de Ugandese hoofdstad Kampala.
De kinderen bloeien op, gaan naar
school en worden herenigd met hun families.
Veel straatkinderen zijn afkomstig uit
Karamoja, een droog gebied in Noordoost
Uganda, waar de Karamojong rondtrekken
met hun vee. De kinderen zijn
naar Kampala getrokken om de armoede
en onveiligheid in Karamoja te ontvluchten.
Het leven is moeilijk omdat mensen
onvoldoende te eten hebben door de
droogte. Daarnaast zijn sommige delen
nog onveilig doordat stammen elkaars
vee roven.
Veel kinderen hebben één of beide ouders
verloren en hadden in Karamoja
door geldgebrek geen mogelijkheid om
naar school te gaan. Mooie verhalen van
andere kinderen die naar de grote stad
trokken, lokken de kinderen weg uit hun
eigen woongebied. In Kampala blijken
kinderen veel slechter af te zijn, ze hebben
honger, geen toegang tot schoon
drinkwater of medische zorg, kunnen
niet naar school en hebben geen plek om
veilig te slapen. Veel kinderen zijn ziek en
ondervoed. Meisjes lopen het risico verkracht
te worden en geïnfecteerd te raken
met hiv/aids virus. Vanwege de taalbarrière
kunnen kinderen en families
vaak geen baan vinden, zelfs geen ongeschoold
werk.
De christelijke organisatie Dwelling Places
vangt deze kinderen op en probeert
hen terug te brengen naar hun familie in
Karamoja. Dwelling Places werkt hiervoor
samen met andere organisaties in
Kampala en Karamoja. Ze gebruiken een
vierstappenplan om kinderen opnieuw
een thuis te geven.
Dit plan bestaat uit:
REDDEN
Een speciaal team dat bestaat uit straatwerkers,
verpleegkundigen en vrijwilligers
brengt weken door om relaties op
te bouwen met de kinderen van de
straat. De kinderen krijgen soms wat
medische zorg, maar het belangrijkste is
het vertrouwen te winnen.
HERSTELLEN
Sommige kinderen zijn al op jonge
leeftijd verslaafd aan alcohol of drugs of
seksueel actief. Ze hebben nog veel te
leren om op eigen benen te staan. Dwel-
ling Places helpt hen met een aanpak die
bij hem of haar past.
HERENIGEN
Door middel van een speciaal programma
waar Dwelling Places samenwerkt
met andere organisaties in Karamoja,
worden de kinderen herenigd met hun
familie en leren ze op eigen benen te
staan.
OPNIEUW EEN THUIS GEVEN
Als de familie genoeg toegerust is om
een stabiel thuis te bieden, gaat het kind
naar huis. Organisaties in Karamoja houden
een oogje in het zeil. Daarnaast
wordt er geprobeerd om families te koppelen
aan programma’s die de armoede
bestrijden door middel van initiatieven
op het gebied van landbouw, onderwijs
en gezondheidszorg.
De afgelopen jaren heeft Dwelling Places
veel kinderen uit situaties van armoede
en misbruik gehaald. Kinderen bloeiden
op nadat ze van de straat waren gered.
Oprichtster Rita Nkemba: “Het geeft zoveel
vreugde om een kind een thuis te
zien krijgen. Ik verlang naar de dag dat
elk straatkind in Uganda een plek heeft
waar het zich thuis kan voelen. Tot die
tijd….zal Dwelling Places blijven bestaan.”
Deze collecte zal net als andere
collectes, die via Kerk in Actie lopen door
uw diaconie worden verdubbeld.
Het college van diakenen wenst u allen
gezegende kerstdagen en
een voorspoedig
en gezond
2013.

Interkerkelijke gesprekskring
Pagina 10
www.dorpskerkwoubrugge.nl
Het christendom en Wijsheid uit het Oosten
Tegenwoordig zijn Oosterse religies en wijsheid stromingen
erg in de belangstelling. Waarom hebben deze zo’n aantrekkingskracht?
Kun je er als christen ook veel van leren? De interkerkelijke
gesprekskring biedt voor dit seizoen een cyclus
van drie avonden aan over bovengenoemd thema. Dr. Freek
Bakker, docent aan de Universiteit van Utrecht over deze onderwerpen,
komt deze drie keer onze kennis verrijken. Er is
daarbij ook gelegenheid tot vragen stellen en gesprek.
De eerste avond, met als onderwerp Christelijke meditatie en
yoga is op 28 november geweest en heeft in de Gereformeerde
kerk plaatsgevonden. Voor deze avonden wordt een bijdrage
van € 4,= gevraagd.
Insteek en opzet van de avonden worden door de spreker zelf
als volgt geformuleerd:
26 februari 2013, Boeddha en Jezus
Steeds meer mensen raken onder de indruk van Boeddha.
Inderdaad is hij een innemende en wijze man geweest, iemand
die na zijn dood een enorme invloed heeft gehad. Miljoenen
mensen geloven dat hij dè uitweg uit het lijden van
onze wereld heeft gewezen. Tegelijkertijd geloven ook miljoenen
mensen dat het Jezus is die ons een uitweg uit de ellende
van onze wereld biedt. Er is verschil en overeenkomst, al is het
maar dat beiden niet zoveel hadden met geld. Op deze avond
willen we naast elkaar leggen wie zij waren en wat zij verkondigden
en kijken wat er verschilt en wat niet, en vooral ook
wat dat betekent voor ons vandaag.
9 april 2013, Christelijke meditatie en zen
Op het eerste gezicht lijkt dit op de eerste avond. Maar dat is
het niet. Om te beginnen is zen niet zomaar hetzelfde als yoga,
integendeel. En in de tweede plaats is er verschil omdat er
verschillende vooral katholieke monniken en nonnen zijn geweest
en nog zijn die beide combineren. Sterker nog, er is een
katholieke monnik die tot zenmeester is gewijd. Hij heeft, zoals
dat heet, transmissie gekregen. We kijken eerst wat zen
eigenlijk is en daarna hoe verschillende christenen, die zich
contemplatief noemen, zen en hun geloof combineerden.
Daarna kijken we weer naar overeenkomst en verschil en vragen
we ons af: kan dat?
De interkerkelijke gesprekskring nodigt u hierbij van harte uit
voor deze avonden.
Voor meer informatie kunt u terecht bij Levien Scheele, tel.
0172-519301,
levien.scheele@planet.nl
Denkt ook u aan deze gemeenteleden??
Een aantal van onze gemeenteleden verblijven al langere of kortere tijd in verpleeg of zorginstellingen. Uiteraard zullen zij het
fijn vinden door middel van een kaartje oid eens wat te horen vanuit hun vertrouwde Woubrugge. Denkt u ook aan hen in de
komende kerstperiode?
De heer G. Anker, P/a Lisidunahof, Lisidunalaan 18
3833 BS Leusden
Philine Dijkshoorn, P/a Ipse De Bruggen, Spoorlaan 19
2471 PB Zwammerdam
Mevrouw I. Groot-Stigter, P/a Verpleeghuis Oudshoorn, Delfzichtweg 1, afd. De Oever
2402 NB Alphen aan den Rijn
Mevrouw S.C. Muller-Aantjes, P/a Verpleeghuis Oudshoorn, Delfzichtweg 1, afd. Waterweg
2402 NB Alphen aan den Rijn
De heer P.A. de Rijk, P/a Zorgboerderij ‘Klein Houtdijk’, Houtdijk 4 A
3471 BS Kamerik
De heer T.E. Stigter, p/a Rijngeest afdeling Horizon, Wielewaallaan 3
2342 EA Oegstgeest

Terugblik opening winterwerk
Pagina 11
www.dorpskerkwoubrugge.nl
We kunnen opnieuw terugkijken op een
geslaagd startweekend. Er was veel animo
voor de activiteiten, waarbij vooral
de barbeque eruit sprong. Er schoven
ruim 190 mensen aan!
De aftrap van Opening Winterwerk was
voor de jeugd. Alhoewel… er had zich
ook een aantal oudere gemeenteleden
opgegeven. Ach, wie zich jong van lijf en
geest voelt! Enthousiast ging men na een
korte uitleg aan de slag met de klompengolfstok.
De eerste prijs, een gouden
klomp werd behaald door Temme Reitsema.
Ook het miniklompje voor de volwassenen,
gewonnen door Piet Verboom
werd leuk ontvangen. Het geheel was
goed verzorgd door Gusta van Aspergehof
Noordam.
Op zaterdagmiddag stond de fietstocht
op het programma. Ook hier was er een
mooie opkomst. De route bracht de fietsers
op paden rond de Wijde Aa en het
Paddegat. Onderweg kwamen zij drie
posten tegen waar diverse opdrachten
gedaan konden worden. Winnaar van de
jeugdkwis werd Naomi de Rijk. De pittige!
kwis voor volwassenen gaf na loting
Elly Vrolijk als winnaar. Zij kregen beiden
een klein prijsje. We bedanken diegenen
die de posten bemensd hebben. Hierna
kon men aanschuiven bij de barbecue in
Immanuël. Er konden weer veel
verschillende eigen gemaakte
salades geproefd worden. Waarvoor
dank! Ook hier konden we
rekenen op veel hulp: achter de
bar, achter de grill, bij het opruimen
en de afwas. Bedankt!
Op zondagmorgen was er een
nieuwe activiteit: dauwtrappen.
Onder leiding van Gijsbert de Rijk
werd een frisse tocht door de
polder gemaakt. Tijdens het wan-
delen vertelde
Gijsbert leuke bijzonderheden
van
de omgeving. Bedankt
Gijsbert!
Hierna konden de
wandelaars in Immanuël
weer
warm worden en
genieten van een
boerenontbijt. Vervolgens ging men naar
de kerk waarin ds. Jasper van Schaik de
dienst had opgebouwd rond het thema
Geloof, Hoop en Liefde. Na de kerkdienst
was er koffiedrinken in Immanuël waarbij
Eb van de Vechte de antwoorden van
de kwissen via de beamer liet zien. Een
paar weekjes later gaf Eb bovendien een
prachtige fotopresentatie.
De organisatiecommissie kijkt met tevredenheid
en plezier terug op deze Opening
Winterwerk. We zijn blij dat de inhoud
van de melkbus ruim toereikend
was voor alle gemaakte kosten en we
willen nogmaals iedereen bedanken voor
de enthousiaste deelname en hulp. Op
naar september 2013!!
Tonja van Termeij, Joke Buitelaar, Annie
van Engelen en Monique Kinkel

Er is voor elke zaak en voor elk werk een bestemde tijd
Pagina 12
www.dorpskerkwoubrugge.nl
Die wijsheid van Prediker is ook van toepassing
op het besluit om de vrouwenvereniging
“Wees een Zegen”op te
heffen.
En dat na bijna 55 jaar.
Het krimpend aantal leden, waarvan
sommigen met een hoge leeftijd, leidde
tot dit besluit. Twee van onze leden waren
lid vanaf de oprichting in 1958.
De oprichting was een goede ”zaak” en
er waren periodes waarin veel “werk” is
verzet, o.a. het organiseren van bazaars
en het knopen van de kanselloper en het
kleed voor de kansel.
De invulling van de avonden veranderde,
handwerken was er niet meer bij.
Het accent lag meer op Bijbelstudie e.d.
Wat niet veranderde was het feit dat er
graag werd gezongen en de voorliefde
was de bundel van Joh. de Heer.
In 1997 hebben wij ons aangesloten bij
de landelijke vereniging “De Christenvrouw”.
Er werden koffieochtenden georganiseerd,
wat later verlegd werd naar
de open avonden, waaraan verschillende
invullingen werd gegeven, van sprekers
of spreeksters over een actueel onderwerp.
Of een organisatie die zich presenteerde,
tot een power point presentatie
van een bekende schilderes over haar
werk, geïnspireerd op de Bijbel.
Al die avonden werden goed bezocht en
gewaardeerd.
De laatste gehouden open avond werd
gepresenteerd door “De Hoop” uit Dordrecht,
een verslavingszorg instelling. De
collecte die werd gehouden voor stichting
“Vrienden van de Hoop” bracht het
mooie bedrag op van €479,30.
“Wees een Zegen”, de naam die 55 jaar
geleden werd bedacht, was een opdracht!
Nu de ”bestemde tijd” er
is, is er de wens , dat de
vrouwenvereniging tot
zegen heeft mogen zijn.
M.Slingerland-de Jeu
Pres

(kinder) Kerstverhaal
Pagina 13
www.dorpskerkwoubrugge.nl
Geschreven door Holman, Alie
Zullen we Jozef en Maria spelen?, zegt Jantina tegen Vincent.
Alweer, zegt Vincent, ik vind dat niks aan, dat is voor meisjes
en niet voor jongens. Nou dan speel ik het wel alleen, zegt
Jantina. Ze pakt haar babypop en stopt het onder haar trui.
Daarna pakt ze een beer en zegt: Ezel kom we gaan naar
Bethlehem, ze willen de mensen tellen. Wat een vreselijk
flauw spel, zegt Vincent, ten eerste is dat een beer en geen
ezel en ten tweede kan die beer niks horen. Nee dat is waar,
maar waar haal ik dan een horende ezel vandaan?, vraagt
Jantina. Misschien moet je vragen of Stef mee wil doen, zegt
Vincent. Dat is een goed idee, ik ga Stef halen. Jantina rent
naar de woonkamer waar haar broertje Stef aan het spelen is
en zegt: Stef, Stef, doe je mee? Wij spelen Jozef en Maria en
de ezel, wij gaan een hele verre reis maken naar Bethlehem.
Dat lijkt me wel leuk, zegt Stef, hij springt van de bank en
loopt naar de deur. Maar eh… wat moet ik zijn? Jij moet ezel
zijn, zegt Jantina spontaan. Ezel?, zegt Stef, dat vind ik niet
leuk, ik wil Jozef zijn anders doe ik niet mee. Dan ben jij Jozef,
zegt Jantina, ook goed. Kom maar mee.
Ze lopen samen naar boven. Stef wil Jozef zijn anders doet
hij niet mee, zegt Jantina tegen Vincent. Maar ik wil Jozef
zijn, roept Vincent boos. Dat gaat niet, zegt Jantina, jij moet
de ezel zijn. Ik speel geen ezel, mompelt Vincent, dan ben ik
nog liever Maria. Stef en Jantina moeten er vreselijk om lachen.
Oké jij mag Maria zijn, zegt Jantina, ik vind het best,
dan ben ik wel de ezel. Ze gaat op haar handen en knieën
zitten en begint wat te hinniken. Een ezel hinnikt niet, roept
Vincent boos, een ezel balkt. Oh ja natuurlijk, Jantina begint
luid te balken: Ia ia ia. Vincent bedenkt zich geen seconde en
klimt op de rug van Jantina en roept: Vooruit, vooruit, naar
Bethlehem. Jantina begint te kruipen, maar ineens begint
Stef te roepen, ho eens even, hoeft Jozef niet mee? Jozef
moet ook geteld worden hoor. Jozef pakt de ezel bij haar
haren en trekt haar mee. Au au, roept Jantina, dat doet pijn,
dat mag je niet doen. Verschrikt kijkt Stef naar Jantina, sorry,
zegt hij, laten we maar snel verdergaan want het is een lange
reis. Gelukkig zijn ze snel in Bethlehem, ze staan nu voor de
deur van de woonkamer en kloppen aan. Vader is net thuisgekomen
van zijn werk, hij doet de deur open en kijkt verwonderd
naar de kinderen. Wat gebeurd hier?, vraagt hij
verbaasd. Niks hoor, zegt Stef. Snel gaat hij verder met het
spel en roept: Dag meneer, heeft u een plaatsje voor mijn
vrouw om te slapen? Jij hebt helemaal geen vrouw, zegt vader
lachend. We doen nep, zegt Stef boos, we spelen Jozef
en Maria en geef ons nu maar een plekje om te slapen, want
het wordt al donker en Maria moet een kindje krijgen. Vader
kijkt geschrokken: Oh natuurlijk, zegt hij, dan ben ik de herbergier.
Maak dat jullie wegkomen ik heb geen plekje voor
de nacht, hier is geen bed voor Maria.
Nou zeg, roept Maria boos, waar moet ik dan mijn kindje
krijgen? Boven op de zolder, zegt de Herbergier, ga daar
maar heen. Maar daar is het zo’n zootje, zegt de Ezel. Ja inderdaad,
daar is het een enorme troep omdat jullie niet hebben
opgeruimd, zegt vader boos, dus ga daar maar heen en
ruim gelijk op. Pfft, papa bederft ons hele mooie spel, zegt
Jantina. Stampend loopt ze de trap op en Jozef en Maria lopen
achter haar aan. Ze gaan naar de zolder en tussen alle
rommel haalt Vincent de babypop onder zijn trui vandaan.
Kijk eens, zegt hij tegen Jantina, het kindje Jezus is geboren.
Vertel je dat aan een ezel?, vraagt Stef verontwaardigd, ik
ben jouw man, ik ben Jozef, dat moet je aan mij vertellen.
Nee hoor, zegt Vincent boos, het verhaal van het kindje Jezus
moet je aan iedereen vertellen die je tegenkomt, dus ook
aan de ezel. Ezels kunnen niks horen en ook niet praten, zegt
Stef boos. Nou deze ezel toevallig wel, moppert Jantina en ik
vind het verhaal van het kindje Jezus erg mooi, ik wil het elke
dag wel horen. Dat is waar, zegt Stef, het is een prachtig verhaal.
Ineens horen ze papa roepen: Jantina, Vincent, Stef,
beneden komen.. eten.
Kom Maria we moeten gaan, zegt Stef snel tegen Vincent, we
moeten vluchten
voordat de
boze Koning
Herodes het
kindje vindt,
kom ezel jij
moet ook
mee. Ze rennen
naar beneden
en even
later zitten ze
heerlijk te
eten. Het spel
zijn ze vergeten,
maar het
verhaal van
het kindje Jezus
vergeten
ze nooit.

Pagina 14
www.dorpskerkwoubrugge.nl

Jeugdclubs
Rock Solid
Pagina 15
www.dorpskerkwoubrugge.nl
De start van het nieuwe seizoen van Rock Solid begon op een
koud en winderig strand van Noordwijk. We vertrokken met
12 kinderen en een rugtas vol warme chocomel voor een lekkere
wandeling op het strand. Sommigen konden het niet laten
om even met hun tenen te voelen hoe koud het water
was, maar dat viel reuze mee. We deden een paar pittige balspelen
om warm te blijven en zochten daarna een kuil op om
even uit te rusten. Een kleine vuurpot zorgde voor wat sfeer
en warmte. En toen we daar zo zaten, dicht tegen elkaar aan
met een kleed om ons heen om te wind tegen te houden, keken
we omhoog en zagen al die prachtige sterren. Zover als
we konden kijken. Een aantal slimmeriken konden precies
vertellen hoeveel kilometer de sterren bij ons vandaan zijn.
We lazen in alle eerbied Psalm 8:
Zie ik de hemel, het werk van uw vingers,
De maan en de sterren door U daar bevestigd,
Wat is dan de sterveling dat U aan hem denkt,
Het mensenkind dat U naar hem omziet?
En we waren er stil van, een God,die als een vader voor ons
wil zijn, die mij ziet, klein en nietig op deze grote aardbol. Ongelooflijk,
maar zo waar. Het raakte ons allen diep.
Zo mocht het clubseizoen van start gaan. We hebben inmiddels
al weer een aantal clubavonden gehad met elkaar, sinterklaas
gevierd. En ook clubavonden met momenten voor de
jongens en de meiden apart. Even als vrouwen en mannen
onder elkaar. En dat bevalt eigenlijk heel goed. Zo kunnen de
meiden eindelijk eens rustig kletsen en vertellen over wat hen
bezighoudt en de jongens mogen zich even lekker uitleven en
krachten meten.
Zo is Rock Solid elke keer weer een hele toffe bezigheid voor
de zaterdagavond. Zorg dat je geen avond mist!!!!
En als je nog nooit geweest bent: wacht niet langer en kom
Rock Solid meemaken!!!!!!!!!!!!!
De volgende clubavond is 22 december en dan 5 en 19 januari
weer. Om de week om 19.00 uur op de jeugdzolder in Immanuel.
Kosten per keer 1,50.
Solid Friends
Ook met de Solid Friends jongeren zijn we naar het strand
gegaan en hebben we stevig tegen de wind in moeten vechten.
Het was koud en het waaide behoorlijk, maar dat maakte
helemaal niets uit. Flink doorstappen en enthousiast meedoen
met de spellen, dan stroomt je bloed naar plekken waar het
lang niet geweest is. Opwarmen met warme chocomel met
slagroom en een vuurpot en je hebt een geweldige avond.
Solid Friends is al 2 jaar een echte jongensclub, maar dit jaar is
het toch gebeurd, er zijn meisjes toegetreden. Dat was even
wennen, meisjes zijn nu eenmaal anders en vinden andere
dingen leuk. Dat kan alleen maar heel leerzaam zijn en handig
om te weten. Uiteraard wordt er nog steeds veel gedart en
met het tafelvoetbalspel gespeeld en hebben we een clubavond
het spel Keezen gedaan. Inmiddels werken een aantal
leden mee aan de voorbereidingen van de jeugddienst en
zetten we ons in om het kerstfeest op 22 december tot een
succes te maken. In het nieuwe jaar pakken we de studie rond
David weer op en zullen we regelmatig thema’s apart met de
jongens en de meiden bespreken.
Dus wil je je zaterdagavond goed besteden, kom dan om 19.30
naar de jeugdzolder in Immanuel, kosten per keer 1,50. De
eerste clubavond in het nieuwe jaar is 12 januari.

Jeugdclubs
Pagina 16
www.dorpskerkwoubrugge.nl
Club Destination
Om de week op vrijdagavond ruikt het heerlijk op de jeugdzolder.
Iedere keer weer verschijnen en de heerlijkste gerechte
op tafel om de hongerige magen te vullen van de leden van
Club Destination. Onze ervaring is dat het veel beter discussiëren
is met een goed gevulde maag. Onder het eten worden
de laatste nieuwtjes uitgewisseld en kunnen we daarna starten
met het serieuze gedeelte. Iedere clubavond wordt door
een van de leden voorbereid en op eigen wijze gepresenteerd.
Dat kan een testje zijn, een spel, een vragen lijst invullen om
jezelf beter te leren kennen. Daarna duiken we dieper het
thema in en zoeken we in de bijbel naar antwoorden, welke
weer nieuwe vragen oproepen. Zo komen we steeds weer een
stukje verder met het leren kennen van wie God is en wie de
andere clubleden eigenlijk zijn en waar we naar toe willen. Na
afloop drinken we nog wat met elkaar en wordt er een dartpijltje
gegooid of een spel op de beamer gedaan. We zijn
meestal niet vroeg thuis ;)
Er staan nog een aantal activiteiten op het programma.
Zo hebben we 22 december een gezamenlijke kerstviering
met Solid Friends en Club Destination. En wel op een hele bijzondere
locatie, namelijk in een echte stal, met echte dieren
om ons warm te houden. En om het feest compleet te maken
staat er een winterbarbecue voor jullie klaar. Zo hopen we
met elkaar een onvergetelijk kerstfeest te vieren. Jullie krijgen
hier allemaal nog een persoonlijke uitnodiging van op je mail,
dus hou je mail in de gaten.
Verder doen we weer mee met het Regionaal Interkerkelijk
Volleybaltoernooi op vrijdag 28 december. Dit is een toernooi
waar we al jaren aan meedoen en waar we vorig jaar met de
16- groep de beker hebben gewonnen. Alle kinderen die zich
hiervoor hebben opgegeven houden we via de mail op de
hoogte.
Als laatste doe ik een beroep op een ieder die dit leest. Clubwerk
is ontzettend mooi en dankbaar werk. Het is echt geweldig
om zoveel kinderen te mogen begroeten op onze mooie
jeugdzolder. Ook kinderen die vol vragen zitten over wie Jezus
nu eigenlijk is en wat Hij nu nog kan betekenen in jouw persoonlijke
leven. Maar ook het clubwerk heeft behoefte aan
mensen die de jeugd een warm hart toedragen in de vorm van
gebed. Wij vragen u te bidden voor de kinderen en jongeren in
Woubrugge. Er is soms zoveel verdriet en verwarring bij jongeren.
Stil verdriet, diepe pijn van binnen en wij vragen u de
jongeren in uw gebed bij God’s troon te brengen.
Als allerlaatste punt wil ik jullie vragen om eens serieus na te
denken of het clubwerk iets voor jou zou kunnen zijn. We zijn
allemaal gewoon begonnen en hebben gemerkt dat God ons
toerust om jongeren te begrijpen. Hij geeft ons liefde in ons
hart om met hen om te gaan. Schroom alsjeblieft niet om eens
een keer gewoon binnen te komen tijdens een clubavond en
eens mee te maken wat Rock Solid is. Ieder heeft zijn eigen
gaven en talenten gekregen en daar proberen we zo goed
mogelijk gebruik van te maken. En dat kunnen we alleen maar
in afhankelijkheid van Hem die ons die talenten heeft gegeven.
We kunnen iedereen gebruiken!!! En er zijn echt dringend
nieuwe leiders nodig die graag willen groeien en door
ons ingeleid willen worden in het clubwerk.
Ik noem hieronder de namen van de leiders van alle clubs,
spreek een van hen eens aan als je interesse hebt.
Rest mij nog jullie allemaal hele gezegende kerstdagen toe te
wensen en hoop ik jullie in het nieuwe jaar een keer te mogen
begroeten op een van de clubavonden.
Gijsbert en Afike de Rijk, Dick en Angelina Hoogendoorn, Dennis
Evers, Marco en Joke Buitelaar, Jolanda Kliffen, Coby Bogman,
Ingrid van Houdt, Steven de Rijk, Joella de Rijk, Bo Otter
en Ria van der Kolk

Ezelsoor en de bibliotheek
Pagina 17
www.dorpskerkwoubrugge.nl
Nieuws van én over bibliotheek Lettervreugde
Eerst het nieuws óver de bieb. In het najaar van 2003 zijn we
begonnen met onze bibliotheek met een groot aantal enthousiaste
medewerkers. Er werden op dinsdagavond en donderdagmiddag
boeken uitgeleend aan jong en oud. Er was zelfs
een grabbelton voor de kinderen. Enige tijd geleden zijn de
donderdagmiddag en dinsdagavond vervallen en zijn we verder
gegaan op de donderdagavond. Maar we moeten constateren,
dat de meeste boeken worden uitgeleend op de zondagmorgen
tijdens het koffiedrinken. En op donderdagavond
komt er (bijna) niemand. Daarom hebben we als commissie
besloten om voortaan alleen nog op de eerste zondag van de
maand de bibliotheek open te stellen. Ook als geen koffiedrinken
is kunt u dan boeken ruilen, tenzij anders vermeld. We
hopen dat dit voor iedereen acceptabel is!
Het leuke nieuws is, dat we een aantal
nieuwe boeken hebben in de bieb, onder
andere het nieuwste boek van Lynn Austin
getiteld "De plantage".
De hoofdpersoon in dit boek is Josephine
Weatherly die, als de Amerikaanse burgeroorlog
voorbij is, met haar moeder terugkeert naar hun plantage
in Virginia. Aan het weelderige leventje, dat Josephine
kende uit haar jeugd is voorgoed een einde gekomen en de
God, tot wie ze tijdens de oorlog zo vurig heeft gebeden, lijkt
verder weg dan ooit. Ze beseft dat ze elke dag zal moeten
vechten om te overleven en heeft de hulp van Lizzy, één van
de weinige overgebleven bedienden hard nodig.
"De verborgen vlam" van Davis Bunn en
Janette Oke is het vervolg op "De vrouw van
de centurio", ook in de bieb, en gaat over
de volgelingen van de Weg in de eerste
eeuw. De religieuze leiders aan de ene kant
en de Romeinse overheersers aan de andere
kant spannen samen om de zich sterk
ontwikkelende gemeenten in Jeruzalem te vernietigen.
Van Gerda van Wageningen is "Het portret".
De jonge Agnes ziet met lede ogen
aan hoe haar geliefde tante Eugenie, voor
wie zij de zorg op zich heeft genomen nadenkt
over haar nalatenschap. Eugenie
heeft geen kinderen om haar bezittingen na
te laten en nodigt daarom haar familieleden
uit voor een diner op kerstavond. De familie, met wie de
oude vrouw al jaren geen contact meer had, betoont zich plotseling
zeer geïnteresseerd. Maar hun ware motieven zijn niet
zo fraai en dat doet Agnes pijn. De beide vrouwen vinden
afleiding in de zoektocht naar een onbekende jonge vrouw,
afgebeeld op een portret in het huis van Eugenie. Het raadsel
brengt een boeiende geschiedenis aan het licht.
Voor de kinderen v.a. 9 jaar hebben we
"Bardo wordt beroemd" van Ben de Raaf.
Bart en Carolien halen opgelucht adem.
Bardo, de hond, mag mee op vakantie! Als
ze in hun vakantiehuisje aankomen treffen
ze een gast aan die ze niet uitgenodigd
hebben!
Voor de iets jongere kinderen "De stoutste opa van de wereld!"
van Bram Kasse. Oom en juf hebben een huis gekocht.
Het lijkt wel een bouwval! Als ze weg zijn, heeft Jasmijn een
plan. Ze wil het huis opknappen, samen met Tijs en opa. Dat
is pas een verrassing! Maar opa maakt ruzie met de timmerman,
loopt in de weg en sloopt meer dan hij maakt. Het wordt
een ramp!
De bibliotheekcommissie wenst iedereen God's zegen toe op
het Kerstfeest en een voor het nieuwe jaar.
En natuurlijk veel leesplezier!

KErstverhaal: Iets vriendelijks zeggen
Pagina 18
www.dorpskerkwoubrugge.nl
Iets vriendelijks zeggen, altijd iets vriendelijks zeggen. Je slaat
daarmee de wereld de wapens uit de hand, ook de wapens die
zij er nog niet in heeft. Maar in je lichaam zitten de uitlopers
van je geest en aan je stem bijvoorbeeld is het te horen als
een grandioze treurnis je rond de kersttijd insluit. Kerstmis is
geen feest van uitgelaten vreugde, maar van weemoed. Rond
die tijd voel je het ’t hevigst als je hoogopgestapelde verwachtingen
toujours als een kaartenhuis in mekaar zijn gezakt.
Steeds moet je maar weer opnieuw beginnen te stapelen op
de ál maar zwakker wordende fundamenten: geloof, hoop en
liefde, niet tot je ook maar iets van idealen verwezenlijkt hebt
maar tot de fundamenten bezwijken. Dan sta je verwezen te
kijken met een beetje melancholie, een beetje deernis en de
toch weer taai uitbottende loten van de stam LIEFDE. Zonder
het vroegere elan evenwel en zonder het risico dat zij je wurgen
zal, want zij is eigenlijk al niet meer van deze wereld.
Iets vriendelijks zeggen tegen de verkoopster in het warenhuis,
want zij heeft haar dag niet, haar jaar niet, haar leven
niet en zij snauwt tegen de klanten alsof zij het tegen haar
baas heeft.…Tegen de conducteur die dienst heeft vanavond
en dit nors op zijn spaarzame klantjes afreageert.
…Tegen de telefoniste die evenals jij een brok in haar keel
heeft omdat haar man vorig jaar om deze tijd van haar is weggelopen.
…Tegen de zee die daar met onmeetbaar geduld aan de voet
van de boulevard ligt, miljoenen en miljoenen jaren, kalm of
onstuimig, lieflijk of wreed maar altijd bereid de klitten uit je
ziel te kammen.
…Tegen de man tenslotte die daar op een golfbreker zijn eenzaamheid
in verborgenheid staat uit te stallen.
Het zand zuigt zich aan haar schoenzolen vast. Zo nu en dan
knarst er een schelp onder haar voeten. Op de spaarzaam
verlichte boulevard is de kou grijs geworden en in het donker
staat de man, roerloos zijn silhouet aan de branding prijsgevend.
Als vrouw kun je nog altijd geen man aanspreken zonder verdacht
te worden van bedbedoelingen. Die geëmancipeerde
maatschappij! Wat is er veranderd? De mannen krijgen meer
hun zin, de vrouwen tuinen er nóg vaker in. Gewone hartelijkheid
waar de wereld om schreeuwt maakt het individu verdacht.
O God, wat hebben we de zaak opgeblazen…
“Kerstnacht schoonder dan de dagen”. Geloof het maar niet.
Hier staan twee eenzame mensen op het strand nóg eenzamer
te worden, met de zee als trait d’union , de zee die in
beweging is en vervaagt in het donker, die zich van de stad,
dat glitter-eiland niets aantrekt, laat staan van die twee maar
niet uit hun schelp loskomende, al verloren, verongelukte
weekdieren daar op het strand.
De vuurtoren slaat zo nu en dan een lichtflits om hen heen
maar ook dat verbindt niet want bij de conceptie is de mens al
ingebed in zijn eigen eenzaamheid. Wat zal hij denken als ik
hem aanspreek? Wat zal zij denken als ik haar aanspraak…?
Wat voor bedoelingen zal zij mij toedichten…?
Laat ik maar weggaan.
Laten wij maar weggaan.
Laten zij maar weggaan.
Zij keert en draait zich om haar eigen as. De boulevard lijkt van
hieraf gezien nu minder koud. In de verte is nog het schrale
getingel van de laatste tram. Je moet je uit de ruimte losmaken
en overschakelen naar de engte van het openbaar vervoer…de
stad, het huis, de kamer die ginds wachten. Velen
hebben niet eens een kamer…Loop maar langzaam, slenter en
kijk niet naar de dode gevels van het Gevers Deynootplein (dat
hier nooit mensen zich hebben opgehangen…) Hij komt achter
je aan. Je hoort zijn stap boven het geruis van de zee uit. Nu
wat vlugger lopen om hem niet de indruk te geven dat je… O,
wat een kleinburgerlijk mens ben ik.
Het plein is leeg. Bij het vertrekpunt van lijn 9 blijft zij staan.
De dranghekken van deze zomer zijn er nog. Zeker vergeten
op te ruimen. Zij leunt ertegen, niet uit vermoeidheid, zo
maar, zij weet niet waarom. Op de plaats halt maken en afwachten.
Wat een gekke dingen haal je je in je hoofd…wat
voor een vreemde gewaarwordingen roepen een eenzaam
mens, een onverstoorbare zee en een verlaten plein in je op.
De tramrails zijn van donker en lamplicht geraakt en jij staat
daar, staat daar maar terwijl de laatste tram, dat weet je nu
zeker al een kwartier
geleden vertrokken is.
Ook hij staat stil, houdt
zijn horloge naar de
straatlamp, een ouderwets
horloge aan een
ketting, en zegt: ”De
laatste tram is weg. Op
Heiligenavond sluiten
de remises vroeg…
Moet u ver?”

Pagina 19
www.dorpskerkwoubrugge.nl
“Naar het andere einde van de stad…er rijden waarschijnlijk
ook geen taxi’s meer, de standplaats is donker.”
“Dat ziet er niet zo mooi uit.” Zijn stem is jonger dan zijn gestalte
zou doen vermoeden. Aardige stem, geen uitstalkast,
niet overlopend van vriendelijkheid, geen gemeenplaatsen, zo
maar ‘dat ziet er niet zo mooi uit.”
“Vindt u het goed dat we samen oplopen? Ik moet toch ook te
voet, misschien is er onderweg nog ’n taxi te krijgen…maar
laat ik me eerst eens aan u voorstellen.” Hij houdt zijn hoed in
zijn hand, zijn haren wapperen zachtjes in de opstekende
wind. ’n Heer, hoe dan ook ’n heer. Zijn hand voelt hard en
eeltig aan…een kolossale hand die als beschermend zich om
de jouwe sluit. Hier staat ’n mens en niet een gladde teckel die
meent dat de underdogs dáár moeten blijven waar God ze
kennelijk heeft neergesmeten: in de drek.
“Het is niet om te lachen”, zeg hij, maar zij weet niet dat zij
lacht. Ze weet ook niet wat hij gezegd heeft en besluit het niet
te vragen, het werkt zo verwarrend…”Nee natuurlijk niet…
moet u ver?”
“Zo ver als u wilt”, zegt hij…Is voor tweeërlei uitleg vatbaar?
Zij kijkt hem van terzijde aan: ’n zuiver mens, geen debitant
van dubbelzinnigheden…, “o pardon.”
Het loopt gemakkelijk met z’n tweeën op het brede hellende
voetpad in gelijke pas. Mensen die nog hebben leren lopen:
een uitstervend ras.
“U loopt flink”, zegt hij…”veel aan wandelsport gedaan zeker?”
Zij beaamt het. Nee, geen vierdaagse, niet die kermis
van kunnen. Alléén langs smalle paden door vreemde landen,
jezelf tegemoet…de herberg tegemoet waarvan de weg er
naar toe inderdaad altijd mooier blijkt te zijn.
“Vorig jaar liep ik hier ook…toen nog met mijn hond.” Aan de
intonatie weet zij dat die hond nu dood is…dit jaar…misschien
zelfs nog vorig jaar gestorven…”Wat scheelde hem?”
“Och oud natuurlijk, ze sterven vier vijf jaar aan één stuk en je
ziet het niet, je wilt het niet zien…en dan op ’n kwade dag…”
Ze beaamt het…zij weet uit eigen ondervinden, alles ebt uit je
leven weg. In het begin ben je opstandig, later verslagen, nóg
later weet je dat het zó goed is, dat het zo moest en niet anders…Het
heimwee blijft maar het heimwee is geen vijand
meer maar ’n vriend. Vijanden heb je niet meer en aan mensen
die je pijn deden kun je denken met zachtheid. Vroeger
vlogen de vier muren je aan, nu zeggen ze vriendelijk: loop
even uit ons weg…je knapt er van op en je brengt de geur van
buiten mee die wij zo aardig vinden.
“Sorry voor uw hond”, zegt ze.
‘O nou, het hindert niet, het moest toch eens gebeuren…ik
ben er alweer een beetje overheen maar aan een andere begin
ik toch maar niet meer.”
‘Heeft u geen kinderen?” Zij schrikt van haar eigen onbescheidenheid…”U
hoeft daar natuurlijk niet op te antwoorden…ik
bedoel: mijn kinderen zijn geëmigreerd. Er komen pakjes en
foto’s met kerstmis, ze menen het goed natuurlijk maar…” Op
een holletje voelt zij zich naar beneden glijden, afzakken tot
platvloerse mededeelzaamheid. Zij zoekt naar de rem… ’t Is
eigenlijk nog lekker om te lopen, niet ál te koud…de Parklaan
is een van de laatste sprookjes van Europa.
“Nee, ik heb geen kinderen…ik ben nooit getrouwd…heb de
ware niet kunnen vinden en voor half geld wilde ik niet op de
eerste rang zitten…de meeste mensen willen dat wel, sluiten
compromissen die hun dan later dubbel en dwars opbreken
met als eerste slachtoffers de kinderen.”
Hij gaat ver denkt zij…hij gaat zo ver om mijn volkse remloze
gemelijkheid van daarnet af te schermen. Zij begin sympathie
voor hem te voelen. Waar zou hij toch wonen?
‘Ik zit in de schilderswijk”, zegt hij. Een licht bevriezinkje trekt
over haar heen. “Het schilderswijk”, aardige mensen maar
hele straten met het oudste en meest getolereerde beroep.
Hij spreekt hun gemoedelijke taaltje niet.
‘Ik heb er een atelier”. Zegt hij….”het leven is er eenvoudig, de
mensen dragen het hart op de juiste plaats…dat kom je weinig
nog tegen…Wilt u me niet een arm geven?” Dit is toch wel
echt , hé? Ik loopt hier toch niet in een of andere gordiaans
verknoopte droom?
‘Wat bent u stil’- zegt hij- ‘toch niet bang in het donker?’ “Nou
en of.”
Ergens begint een klok te luiden (zijn er nog functionerende
kerken in Den Haag?). Is alles nog niet uiteengerafeld tot er
niets meer overbleef dan vervreemding?
‘Met kerstmis” – zegt hij- “beleven de kerken steeds weer die
laatste stuiptrekkingen waar ze zelf op zitten te wachten en
die ze ook zelf veroorzaakt hebben… o pardon, ik beledig u
toch niet? Bent u gelovig?”
“Ja”.
“Gelukkig voor u, gelukkig voor alle mensen die geloven kunnen.
Alles is dan veel lichter, vooral de dood…je met je eens
indenken wat dat uitmaakt…Ik heb een blauwe maandag praktijk
uitgeoefend…ik ben arts…het is dag en nacht verschil.”

Pagina 20
www.dorpskerkwoubrugge.nl
“Ik hoef geen hiernamaals”, zegt zij. “Als ik hier de ervaring
heb – en die heb ik – dat ik niet alleen sta, heb ik die hemel
hier. Gelooft u aan een voortbestaan?”
Hij doet een wedervraag: “Kunt u wat u liefhebt vernietigen?
Alleen met de nodige afwijkingen kun je dat. Als u gelooft in
God en u gelooft ook dat hij u liefheeft waarom beticht u hem
dan van zulke afwijkingen?”
Het schokt haar, zij weet er geen antwoord op.
“De aarde wordt geen gram lichter of zwaarder” – gaat hij
voort- “wat er ook opkomt of afgaat. Als ons lichaam dus niet
vergaat maar verandert, hoe dan met onze geest?”
Het doet haar goed dat hij zo praat…Wat dreef deze man naar
zee? Werkelijk eenzame mensen maken deze tot een barricade
en sluiten er zich achter op. Die nog een doorlaatpost hebben
voor ruimte en stilte zijn niet werkelijk eenzaam. Hun
ogen worden niet tot spleetjes van wantrouwen maar blijven
groot en rond als die van een kind…bovendien, wie gelooft is
nooit alleen….
“Voor een man is het niet gauw te laat…ik bedoel u zei
toch…”Bij het licht van een straatlamp kijkt hij haar onderzoekend
aan. Zijn ogen zijn groot en donker…Zou hij het verkeerd
uitleggen? Voeg er dan nog maar gauw iets aan toe, laat hem
vooral niet denken dat je zinspeelt op jezelf: “Er zijn veel jonge
vrouwen, meisjes zelfs die in deze losgeslagen tijd steun zoeken
bij een oudere man.”
“O nee”, zegt hij, “dat is niets voor mij…trouwens wie heeft de
krankzinnige gedachte verspreid dat een mens alléén niet gelukkig
kan zijn, als je maar tot zelfverwerkelijking komt, dát
doet waarvoor je in de wieg bent gelegd…als je daar niet toe
komt, je láát leven en voortholt naar vaak lege luchtkastelen,
heb je jezelf het zwaarste juk opgelegd dat maar bestaat en is
je tijd om vóór je het weet, miljoenen mensen komen nooit
tot bewustzijn.”
Zij voelt zich een beetje droevig worden…eigenljk is het zo
met Mark en haar ook gegaan, zij waren vastgelopen, slaaf
van hun gebondenheid en sleur. Hij wilde zijn vrijheid, ze hebben
de onzindelijkheid gehad als ‘goede vrienden’ uit elkaar te
gaan. Opvreten moet je mekaar, eerst uit liefde dan uit haat.
Hij heeft zijn vrijheidsburcht niet lang kunnen verdedigen. Hij
is weer getrouwd en weer gescheiden en weer…o God wat is
het toch allemaal moeilijk…De dieren zijn wijzer dan wij. Seks
is bij de vrouw een onderdeel van haar gevoelsleven en zij
begrijpt de man niet waar dit altijd maar so saillant voorop
staat. Hij begrijpt haar afweer niet, haar hoofdpijn niet, haar
vermoeidheid niet en zo zitten duizenden mensen aan elkaar
geklonken en proberen tussen de klippen door te zeilen.
Daar is de Wittebrug en daarachter ligt de Bataaf. Het uitgangetje
voor ’s zondags met twee kinderen. Dolle pret in de
speeltuin. Jij ’n kopje koffie, de kinderen ’n ijsje en hopen dat
ze niet zeuren om meer, je hebt geen geld. Je zit er tot het
bijna donker is, dikwijls te koud. Zij huivert. Eén keer heeft zij
op de tram gestaan op weg naar het station. De kinderen waren
toen bij ’n vriendin. Het was nog zo’n ouderwetse tram
met een balkon van dertig jaar geleden. Toen is haar iets gepasseerd
wat zij nooit meer vergeten heeft. ’n Man op dat
volle balkon en hoe hij naar haar keek. Toen ze in een bocht
tegen hem werd aangesmakt en zij excuses maakte en hem
daarbij in zijn lachende gezicht keek met die warme grote
ogen was dat één moment in haar leven dat zij nooit meer
vergeten zou. Zij herinnert zich dat zij nog het station is binnengegaan
maar de trein heeft zij niet genomen. Ze had opnieuw
naar Mark gewild om hem te praten en tot een redelijk
vergelijk te komen…maar dat hoefde plotseling na het trambalkon
niet meer. Hun gevoel voor elkaar was middelmatig
geweest dat begreep ze nu… ’n toetssteen was die man op het
trambalkon…ook al zou ze hem nooit terugzien, het was net of
haar leven opnieuw geijkt was en te licht bevonden. Er was
een schok van herkenning door haar heen gegaan…dit was de
man die het leven voor haar bedoeld had. In ’n vluchtig moment,
in minder dan tien seconden had zij die zekerheid gekregen…
O ja, ze had nog wel naar hem uitgezien in het station
want ook hij was daar uitgestapt…
Maar wat wil je, je papte zo maar niet met iemand in de het
wilde weg aan…Zelfs al zou hij haar aangesproken hebben dan
zij het toch misschien afgeweerd, er zou bovendien ’n waardevermindering
hebben plaatsgehad. Zij heeft hem nooit teruggezien.
“Gaat het nog?” vraagt de man naast haar. “We zijn er bijna…
We hebben een kortere weg genomen….Heeft u dat niet gemerkt?”
Als zij voor de deur staan aarzelt ze. “Komt u gerust even binnen,
ik maak ’n kopje koffie, dat hebben we wel verdiend.” Zij
gaat achter hem de trap op. In zijn atelier is het gezellig rommelig.
In een hoek, half verscholen achter een gordijn, staat ’n
beeldengroep. Tien vrouwen, allen hetzelfde, allen anders.
Hij steekt een lamp aan om de groep gunstig te belichten. “Ik
ontmoette eens ’n vrouw op ’n trambalkon”, zegt hij. “Maar ik
durfde haar niet aan te spreken. ‘Dát is zij. Al dertig jaar probeer
ik haar in steen te scheppen zoals zij was…dat lukt
nooit… Toch moet je ermee doorgaan omdat het je leven inhoud
geeft.”
Dan keert hij zich om en doet water in de keten voor de koffie.
Over haar wangen lopen tappelings de tranen.
(bron: Kerstboeket)

Zondagavondclub
Pagina 21
www.dorpskerkwoubrugge.nl
Verslag eerste avonden Zondagavondkring
Dit seizoen hebben we de opzet
van onze avonden iets veranderd.
De eerste twee avonden hebben
we, onder leiding van dominee Van
Schaik, met elkaar gepraat over
verlangens. Wat verlangen we voor
ons geloofsleven? Wat verlangen
we voor de gemeente? Wat verlangen
we voor de Zondagavondkring?
Het heeft ons laten zien dat we
veelal naar dezelfde dingen verlangen
en het was fijn om dit met elkaar
te delen. Op aanraden van
dominee Van Schaik hebben we
daarna besloten om de rest van het
seizoen gebruik te maken van het
boek “Marginaal en Missionair:
Kleine theologie voor een krimpende
kerk” van de theoloog Wim Dekker. Het is een pittig boek, maar het biedt ons de uitdaging waar we naar op zoek waren. In
het boek constateert Dekker dat de kerk in Nederland in de marge is beland, terwijl er tegelijkertijd sprake is van een nieuw
verlangen om missionair te zijn. Dekker wil ons helpen om met de realiteit van een krimpende kerk om te gaan. Hij brengt de
crisis van de kerk in de eerste plaats in verband met het oordeel van God. In Psalm 105:3 zingen we: “God, die aan ons zich
openbaarde, regeert en oordeelt heel de aarde.” Dekker stelt dat wij het verleerd zijn om de geschiedenis te zien als de werkelijkheid
waarin God regeert en oordeelt. Hij stelt dat we ons, juist omwille van ons geloof, moeten blijven afvragen wat de
gebeurtenissen met God te maken hebben. De profeten deden dit constant en in alle nuchterheid, en door die profeten is het
volk van God bijeen gehouden. En het kan toch niet zo zijn dat de geschiedenis duiden vanuit Gods oordeel en genade alleen
geldig was in de tijd van de bijbelschrijvers? Dekker vraagt zich ook af wat we vandaag de dag kunnen leren van de geloofsafval.
Zijn antwoord luidt dat we mogen beseffen dat we in de geloofsafval te maken hebben met een gestalte van de Gekruisigde
in ons midden en dat we, te midden van het oordeel, zelf dichter bij de Gekruisigde komen te staan. Alleen zo, vanuit het
leven met Hem, kunnen we nieuwe kracht ontvangen om te volharden: opstandingskracht. Dit is een geestelijke leerweg en
Dekker betoogt dat we ons deze kans op geloofsverdieping niet moeten laten ontnemen. We hebben op dit moment pas twee
van de elf hoofdstukken behandeld, maar u zult wel merken: er is genoeg stof tot nadenken!
Naast deze serieuze overdenkingen hebben we ook ons eerste seizoensuitje gehad. Vrijdagavond 16 november zijn we, zoals
de jaarlijkse traditie voorschrijft, gaan bowlen. Het was dit jaar bloedstollend spannend want er waren maar liefst drie kandidaten
die zich de wisselbeker voor altijd zouden kunnen toe-eigenen! Uiteindelijk is het geen van hen gelukt en is Renso er
met de eeuwige roem én de wisselbeker vandoor gegaan.
Iris van Dam namens de Zondagavondkring

Zondagschoolvereniging
Pagina 22
www.dorpskerkwoubrugge.nl
Ik heb vannacht gedroom o Heer,
dat alle mensen lachten,
en onbekommerd, onbezorgd,
de nieuwe dag verwachten.
Ik heb vannacht gedroomd o Heer,
dat veten bleven rusten,
en dat mijn buurman, vol berouw,
z’n vrouw weer teder kuste.
Ik heb vannacht gedroomd o Heer,
dat alle journalisten,
de waarheid schreven in hun krant,
en niet meer dan ze wisten.
Ik heb vannacht gedroomd o Heer,
dat op de drukste straten,
de auto’s stopten voor een kind,
om het veilig door te laten.
Ik heb vannacht gedroomd o Heer,
dat Rus en Yankee samen,
hun wapens wierpen in een kuil,
en zongen Christus…amen.
Ik heb vannacht gedroomd o Heer,
dat alle mensen lachten,
Maar toen ik wakker werd zei U,
dat komt….nog even wachten.
( Uit: de Boekenband 1975)

www.dorpskerkwoubrugge.nl
Oproep van de diverse jeugdclubs:
Wie heeft er nog een Keyboard en of een Gitaar voor deze clubs. Zij zouden dit graag op de jeugdzolder willen
hebben om met elkaar muziek te kunnen maken!
Neem even contact op met Ria van der Kolk!!
Hoe krijg ik de berichten van de facebookpagina van Dorpskerk
Woubrugge op mijn eigen Facebook profiel te zien?
Wij als Facebook beheerders hebben gehoord dat niet iedereen de berichten
van de kerk op zijn facebook pagina kan zien. Hieronder de oplossing:
Stap 1. Klik op je eigen pagina op je naam zie pijl
Stap 2. Klik op je vind ik leuk vakje. Je ziet dan alles wat jij leuk vindt en zoek dan Dorpskerk Woubrugge
Stap 3. Ga met je muis naar de naam Dorpskerk Woubrugge (niet klikken) vervolgens
Beweeg je muis naar het knopje Vind ik leuk. (niet klikken)
Vervolgens klik je bij weergeven in nieuwsoverzicht met de muis en dan staat er een
Vinkje (zie cirkel)
Als het goed is krijg je nu de berichten van de kerk op je facebookprofiel te zien.
Mocht het nog niet werken reageer dan even via facebook.
De Facebookers (Klaas, Jasper, Matthijs, Karin en Robert)
Pagina www.facebook.com/DorpskerkWoubrugge
23
Dorpskerk Facebook!!
Al eerder berichtte wij u over de facebook-
site van onze kerk.
Een leuke nieuwe manier voor een ieder met
computer en internet om op de hoogte te
blijven van onze kerk!
Regelmatig leest u hier zogenaamde teasers
voor de kerkdiensten, nieuwtjes en natuurlijk
kunt u hier zelf berichten plaatsen en in con-
tact komen en blijven met andere gebruikers
en Facebook ”vrienden” van onze kerk!
Hiernaast kunt u precies lezen hoe ook u
vriend wordt van onze kerk!
www.facebook.com/
DorpskerkWoubrugge

Van de kerkrentmeesters
Pagina 24
www.dorpskerkwoubrugge.nl
Ook in dit nummer van de Brug brengen wij u graag op de
hoogte van enkele lopende zaken van het college van Kerkrentmeesters.
Schilderwerkzaamheden Immanuel
Vorig jaar heeft de grote zaal van Immanuel een mooie verandering
ondergaan en afgelopen najaar is ook het verfwerk aan
de buitenkant flink onder handen genomen. Komende winter
zal vervolgens ook de hal van Immanuel aangepakt worden,
zodat het hele gebouw er voorlopig weer goed uitziet.
Fundering Kerkgebouw
Al enige malen hebben we u via De Brug en op de gemeenteavond
op 27 maart 2012 op de hoogte gesteld van de problemen
met de fundering van het Kerkgebouw.
Bij de bouw van het kerkgebouw (± 1652) is gebruik gemaakt
van heipalen van Hollands grenenhout. In dit Hollandse grenenhout
heeft (waarschijnlijk) al vanaf de bouw een bacterie
gezeten welke de heipalen van buiten naar binnen toe aantasten.
Dit is een proces van eeuwen en deze aantasting noemt
men “palenpest”. Het gevolg hiervan is dat de heipalen hun
dragende werking verliezen. Dit is bij ons kerkgebouw met
name aan één zijde waarneembaar waar scheuren in de muren
zitten.
Het herstel hiervan is mogelijk en verder uitgewerkt, maar is
bijzonder kostbaar. In 2011 is hiervoor subsidie aangevraagd,
maar als gevolg van het grote aantal aanmeldingen zijn we
toen hiervoor niet ingeloot. In 2012 is deze subsidieregeling
geheel gewijzigd en in 2013 komt hiervoor een nieuwe subsidieregeling,
waarvan de inhoud op dit moment echter nog
onbekend is.
Parkeren
Er is een vanuit de kerkrentmeesters en
kerkenraad funderingscommissie ingesteld
welke de verschillende facetten
van het mogelijke herstel. Deze commissie bestaat uit:
Klaas van der Geest, Jaap Haasbroek, Hans Jansen, Rene Geelhoed,
Jan Veraart , ds. Jasper van Schaik, Erik Bergsma en
Leen Noordam.
Deze commissie gaat de mogelijke herstelmogelijkheden nogmaals
onder de loep nemen, de subsidieaanvraag en financiële
geldwerving begeleiden en initiëren en de huidige staat
(laten) beoordelen.
Aktie Kerkbalans 2013
Nu 2012 weer teneinde loopt, zijn de voorbereidingen voor de
Aktie Kerkbalans weer in volle gang. Begin 2013 zult u in uw
brievenbus de informatie hierover ontvangen. In weken daarna
zullen de Kerkrentmeesters en de leden van de Commissie
van Bijstand de ingevulde kaarten met financiële toezeggingen
weer bij u ophalen. Deze toezeggingen zijn een belangrijke
basis voor het toetsen van de begroting en vragen u daarom
uw medewerking.
Dank
Tenslotte willen we op deze plaats een woord van dank uitspreken
voor de vele vrijwilligers van de kerkrentmeesters:
kosters, “de dames van Immanuël”, de schoonmaakploeg, de
organisten, leden van de commissie van bijstand, de administrateur:
kortom iedereen die op voor- of achtergrond een
steentje heeft bijgedragen!
Wij wensen u allen gezegende en goede kerstdagen toe.
het college van kerkrentmeesters.
Wij vragen u het parkeerverbod in de Kerkstraat en op de Comriekade te respecteren. In de Kerk-
straat is het aan de zijde van Immanuel en aan de zijde van de kerk niet toegestaan uw auto te
parkeren. Tevens geldt er een parkeerverbod langs het water aan de Comriekade.
De parkeerplaatsen naast de brug, zowel aan de kerkzijde als naast de brandweergarage bieden
doorgaans voldoende parkeerplaatsen tijdens de kerkdiensten of bezoek aan Immanuel.
Op deze manier hopen we de omwonenden minder overlast te bezorgen.

Pagina 25
www.dorpskerkwoubrugge.nl
Van de Evangelisatiecommissie
Deurbussen maand december.
In deze maand is de opbrengst van de deurbussen bestemd voor de werkzaamheden van de evangelisatiecommissie van onze
gemeente. De evangelisatiecommissie is verantwoordelijk voor de Welkom Thuisdiensten, Praise-avonden, Kerstnachtdiens
en voor de aanwezigheid van onze kerk op evenementen als de jaarlijkse Open Dag Waterrecreatie. Op dit moment wordt
gewerkt aan de voorbereidingen voor de Kerstnachtdienst, waarin we ook graag een presentje willen aanbieden aan alle kerk-
gangers op het kerstfeest. Een presentje waarmee de goede boodschap van Jezus’ geboorte wordt uitgedragen. Uw giften in
de deurbussen zijn hiervoor zeer welkom.
Oproep:
De evangelisatiecommissie is op zoek naar een gemeentelid die onze commissie wil versterken en wil helpen bij het organise-
ren van verschillende evangelisatie activiteiten.
Welkom Thuis dienst
De welkom Thuis diensten die al voor het nieuwe jaar gepland staan zijn:
Zondag 17 februari 18.30 uur, voorganger Jasper van Schaik
Alleengaanden maaltijd
Zondag 7 april 18.30 uur
Deze avonden zijn speciaal voor alleengaande mensen in de leeftijd van ongeveer 25 tot 50 jaar.
Wij eten dan gezellig met elkaar in gebouw Immanuel.
De avonden zijn altijd op vrijdagavond.
De avonden die nu al gepland staan zijn:
Vrijdagavond 1 februari vanaf 19.00 uur
Vrijdagavond 12 april vanaf 19.00 uur
Dus bent je alleengaand en vind je het gezellig dat er een keer voor je wordt gekookt en dat je niet alleen hoeft te eten. Voel je
dan welkom!
Je moet je wel even opgeven bij : m.c.vander.leij@planet.nl of truuslekkerkerker@hotmail.com
Of door te bellen met Truus Lekkerkerker 518398 of Jannie vd Leij 519394.

www.dorpskerkwoubrugge.nl
zo 18 sep 9.30 Opening Winterwerk kand. J.v.Schaik. Barneveld
18.30 ds.W.G. van den Top
zo 25 sep 9.30 ds. A.N. Rietveld Barendrecht
18.30 ds. C. C. J. van der Dussen Harmelen
zo 2 okt 9.30 H.A Voorbereiding/ Koffie na de dienst ds. Bouman Katwijk
18.30 ds. M. de Boer Gouda.
zo 9 okt 9.30 H.A.Viering ds. J. Henzen Alphen a/d Rijn
18.30 H.A. Dankzegging ds. E. Westrik Boskoop
zo 16 okt 9.30 kand. G. van Meijeren Utrecht
18.30 ds. W. van der Geer Alphen aan den Rijn
zo 23 okt 9.30 kand. Bassie Utrecht
18.30 ds. R. de Reuver Den Haag
zo 30 okt 9.30 jeugddienst kand.J.v.Schaik Barneveld.
18.30 ds. D. Verboom Rijnsburg
wo 2 nov 19.30 Dankdag ds. B. Weegink Katwijk
zo 6 nov 9.30 Koffie na de dienst ds. C. Vermeulen Valkenburg
18.30 ds. W. G. van den Top Hazerswoude
zo 13 nov 9.30 Zendingszondag ds. A.A. van Kampen Wieringerwaard
18.30 ds. B. Brunt Valkenburg
zo 20 nov 9.30 Laatste zondag kerk.jaar kand. J. van Schaik Barneveld
18.30 ds. C. A. van`t Hof Nunspeet
zo 27 nov 9.30 1e Advent ds. M. de Boer Gouda
18.30 ds. J.B. Alblas Katwijk
zo 4 dec 9.30 2e Advent ds. K. van Ekris Breukelen
18.30 ds. B.F. Bakelaar Alphen a/d Rijn
zo 11 dec 9.30 3e Advent ds. J. Smit Katwijk
18.30 Jeugddienst ds. C. van den Berg Nieuw-Vennep
zo 18 dec 9.30 4e Advent ds. J. Visser Lexmond
18.30 ds. E. Bouman Katwijk
Misschien een puntje voor in uw agenda voor het nieuwe jaar.
Voor als u niet weet wat een praiseavond inhoudt:
Het is een avond vol muziek en het staat in het teken van aanbidding.
We zingen samen met een muziekgroep mooie opwekkingsliederen.
Dus iedereen die van zingen houdt en opwekkingliederen wil leren zingen en het fijn
vindt om onze God te loven en te prijzen is van harte welkom op de praiseavond.
Tevens zijn er momenten van schriflezing en gebed.

www.dorpskerkwoubrugge.nl
Kerstverhaal: Kerstfeest op het Groninger platteland
Hoe laat het was wist de oude Jannika niet. Ze liep door de lange gang, steunzoekend langs de leuning
die aan de muur bevestigd was en vroeg zich af achter welke deur haar kamer ook al weer was. Aan het
einde van de gang was de glazen deur waarachter de sfeer van gezelligheid woonde. Door het glas in
lood zag ze lichtjes branden. De geur van dennengroen kwam haar tegemoet. Was dit de deur van haar
kamer? Op elke deur was een foto van de bewoner geplakt. Ze herkende haar foto. De deur kierde
open. Het was donker. Ze knipte het licht aan en zag haar bekende spulletjes. Haar bed, de twee oorfauteuils, de antieke lin-
nenkast, haar rollator die ze weer vergeten was mee te nemen en de kast met de vaas van haar ouders naast de foto van haar
verloofde die vlak voor haar huwelijk door een verkeersongeval om het leven was gekomen. Ze had nooit meer een man ont-
moet die haar grote liefde had kunnen vervangen.
Op het tafeltje stond de cassetterecorder die de mevrouw van de kerk gebracht had. Ze hoefde alleen maar de knop met de
stikker in te drukken, dan kon ze de kerkdienst beluisteren.
Ze schuifelde naar een van de stoelen, die met het kanten kleedje over de rugleuning, drukte op de knop en hoorde het inlei-
dend orgelspel van de kerstdienst in haar vertrouwde gemeente.
Met haar handen gevouwen en de ogen dicht gaf ze zich over aan de woorden van de dominee. De liturgie die ze van de me-
vrouw had gekregen lag naast de cassetterecorder. Ze kon niet meer zo goed lezen, zelfs de grootletter liturgie begon voor haar
ogen te dansen. Nee, het was beter zo. Af en toe prevelde ze woorden mee met het gebed. Als het zingen begon leefde ze op,
dan zat ze rechtop in de stoel en zong uit haar hoofd met glanzende ogen alle verzen mee. Ze leefde zich in alsof ze erbij was.
Na het amen van de zegen stond ze op uit haar stoel, pakte haar handtas en schuifelde de gang op. Ze liep de lange gang weer
door, kwam voorbij een kapstok, pakte een grijze jas die op de hare leek en trok hem aan. Er zat een sjaal in de mouw ontdekte
ze, die deed ze om haar hals. In de jaszakken vond ze handschoenen.
Helemaal gekleed om uit te gaan stond ze even later voor de grote deur die niet open ging. Hoe kon dat nu, ze duwde tegen de
deur. Waarom ging de kerkdeur niet open en waar waren alle mensen? Gelukkig, daar kwam een meneer met een lange zwar-
te jas aan en een hoed op. Dat was zeker de dominee. Hij drukte op de knoppen van een soort telefoon en de deur ging zomaar
vanzelf open.
Zonder om te kijken liep hij naar buiten en zij schuifelde zacht achter hem aan.
Hij liep met grote passen en opeens bedacht ze dat haar rollator nog binnen stond.
Ze was helemaal vergeten dat ze niet goed meer kon lopen, zo had ze geprobeerd de dominee bij te houden.
Zoekend naar houvast greep ze om zich heen en begon te wankelen. Ze voelde hoe ze haar evenwicht verloor en tegen een
taxushaag viel, haar tasje lag buiten haar bereik. Ze probeerde overeind te komen toen een sterke man zich over haar boog en
vroeg of ze zich bezeerd had. Ze kende de man niet. Hulpeloos keek ze in zijn ogen en zei dat ze het allemaal niet meer wist.
De man hielp haar overeind en vroeg waar ze naar op weg was, of hij haar kon brengen. Ze wist het niet meer, het leek wel of
ze helemaal niets meer wist. Toen zag ze voor een verlicht raam van het huis waar ze op uitkeken een kaarsje branden en haar
ogen begonnen te lichten. Ze wist het weer, het was kerstfeest en ze wilde naar de kerk!
Ze vertelde de man dat ze naar de kerk wilde omdat het kerstfeest was en met kerst ging ze altijd naar de kerk om het evange-
lie uit Lukas te horen en te zingen tot Gods eer, te vieren dat de Redder was geboren om de mensen te verlossen.
De man zei dat er op dit moment van de dag geen kerkdiensten gehouden werden en het kerstfeest van de zondagsschool was
ook al voorbij, hij had nog naar de kinderen gezwaaid en zich afgevraagd of ze tegenwoordig nog een boekje cadeau kregen net
als vroeger.
Toen hij de diepe teleurstelling zag op het gerimpelde gezicht van de hulpeloze vrouw kwam er een gedachte in hem op. Hij
kende een boer op het Groninger platteland die op zijn erf een kerkje had gebouwd en in dat kerkje werden wel eens trouw-
diensten gehouden en ook wel bijzondere kerkdiensten. Op eerste kerstdag waren er vast wel mensen in dat kerkje die daar
eens een kijkje wilden nemen op dit uur van de dag. Er speelde ook wel eens iemand op het orgel. Wie weet, zo te zien maakte
het deze vrouw niet uit of het een kerkdienst was of een zanguurtje, hij kon haar er wel naar toe brengen. Er lag altijd wel een
Bijbel waaruit hij iets uit Lukas kon lezen.

www.dorpskerkwoubrugge.nl
Er kwam een blijde glans op zijn gezicht toen hij haar vertelde dat hij haar naar een kerk zou brengen waar uit Lukas gelezen
zou worden en waar zij kon zingen tot eer van God.
Hij hielp haar in zijn auto en even later reden ze door het prachtige landschap van Groningen over smalle weggetjes, schaars
verlicht door de vallende sneeuw.
Jannika straalde. Met haar tasje op schoot genoot ze van dit onverwachte autoritje.
Wat was het hier mooi, zo stil en vredig. Overal zag ze boerderijen met verlichte ramen, het was net als vroeger toen ze als
jong meisje bij volle maan naar de meisjesvereniging fietste. Alle herinneringen kwamen boven. De man keek af en toe opzij in
het gezicht van de oude vrouw dat glansde in een weerschijn van licht in het donker.
Hij dacht aan zijn moeder die hij zojuist had thuisgebracht, maakte zich zorgen over haar geestelijke gezondheid. Ze stond nu al
bijna een half jaar op de lijst voor "Het Hofje". Wat had ze genoten van deze middag. Ze had het zo fijn gevonden hun kinderen
weer te zien en het vriendinnetje van Johannes te ontmoeten.
Ook moest hij terugdenken aan zijn vrouw die vanmorgen nog voor hem had gestaan met smekende ogen en gevraagd had of
hij dan tenminste nu het kerst was weer eens mee naar de kerk wilde gaan en hoe hij had gezegd dat juist met kerst er vrede in
de kerk moest zijn en dat daar voor hem geen vrede was. Verdrietig was ze alleen de deur uitgegaan met gebogen hoofd en
afhangende schouders en hij had weer gemerkt hoe ellendig hij zich eronder voelde.
Nu zat hij met een oude vrouw in de auto en was op weg naar de kerk. Hij realiseerde zich opeens dat de vrouw wel eens in
"Het Hofje" kon wonen. Hij had haar vlakbij "Het Hofje" gevonden. Het begon hem duidelijk te worden dat het gedrag van de
vrouw goed paste bij de mensen die daar woonden.
Hij keek in de spiegels en zette de auto aan de kant van de weg. Hij moest zijn vrouw bellen en vragen of ze het personeel van
"Het Hofje" wilde informeren. Hij zou de vrouw persoonlijk na een paar uurtjes terugbrengen en hij zou zijn vrouw vragen of ze
met de kinderen naar het kerkje wilde komen, dat hij daar uit Lukas zou voorlezen en of Johannes zijn orgelboek mee wilde
brengen en wat kerstliederen zou kunnen spelen. Hij zou haar zeggen dat het hem speet van vanmorgen en al die keren dat hij
haar alleen had laten gaan. Hij zou het goed gaan maken met zijn buurtgenoot uit de gemeente en dan zou er morgen op de
tweede kerstdag toch vrede zijn in de kerk. Dan zou hij naast zijn Irene zitten met een opgeruimd hart.
Hij haalde zijn mobieltje tevoorschijn, zei tegen de vrouw dat hij even een paar mensen moest bellen.
De vrouw knikte naar hem met haar zachte ogen en keek weer naar buiten waar de sneeuw inmiddels was blijven liggen in het
uitgestrekte landschap.
Met een opgelucht hart startte hij de auto, keek naar Jannika die nu met gevouwen handen en gesloten ogen naast hem zat en
zei: "We zijn er bijna mevrouw, we zullen het kerstfeest van ons leven meemaken."
De blijdschap in de ogen van Jannika was groot.
De autobanden maakten sporen in de verse sneeuw. In het schijnsel van de lampen dwarrelden steeds grotere vlokken. Nog
even en het kerkje kwam in zicht. Er brandde licht evenals in het theehuis ernaast. Een bevrijdend gevoel maakte zich van hem
meester.
Met de vrouw in de arm liep hij voorzichtig het bruggetje over, het kerkpad op en Jannika genoot van de mooie kleurschakerin-
gen van het verlichte glas in lood.
Johannes bespeelde het orgel. Zijn vriendinnetje zat in de kerk naast zijn lieve Irene, hun dochter stond achter de lessenaar en
bladerde in de Bijbel. Zijn schoonzoon stak enkele kaarsen aan. Met brandende ogen en Jannika aan zijn arm liep hij naar wie
hem zo dierbaar waren.
Toen de boer na zijn ronde in de stal de deur van zijn kerkje opende trof hij één van zijn vrienden uit een naburig dorp achter
de lessenaar, lezend het Lukasevangelie, zijn gezin met een oude vrouw die hij niet kende, enkele gasten waaronder een groep
verdwaalde Pieterpadwandelaars, rugzakken in het gangpad, brandende kaarsen, de geur van dennennaalden maar wat vooral
opviel was de serene sfeer die hier ademde. Hij nam een stoel en voegde zich bij het kleine gezelschap. Hij keek omhoog en zag
Johannes op de orgelbank en naast hem zat… zag hij het goed, zat daar naast Johannes de veehouder waar zijn vriend al jaren
mee in onvrede leefde vanwege een stuk land? Beide mannen kwamen geregeld een kop koffie bij hem drinken hier in zijn
kerkje. De laatste jaren kwamen ze alleen nog als ze zeker wisten dat de ander er niet was. Hij had van beide kanten het ver-
haal gehoord en had er zo zijn eigen gedachten over en nu, hier in zijn kerkje, in een spontaan opgezet zanguurtje, zo leek het,
waren ze er beiden. De één het evangelie lezend, de ander als assistent van de organist.

Een onverwacht geschenk
Pagina 29
www.dorpskerkwoubrugge.nl
Hij was ontroerd dat zijn gebeden op deze bijzondere kerstdag hier onder zijn ogen leken te zijn verhoord.
Op de terugweg in de stille witte avond mengde zich een basstem met een beverige sopraan in een warme auto. Opeens begreep
de Groninger dat het welbehagen uit het engelenlied vanavond heel dichtbij gekomen was en dat deze vrouw die op zijn
weg gezonden was daar een groot aandeel in had gehad.
Ze naderden "Het Hofje" waar ze in liefde werden ontvangen met warme chocolademelk en een dik plak kerstbrood met roomboter.
Jannika had een blos op haar wangen en haar hele gezicht straalde toen ze zei:
"We hebben kerstfeest gevierd in de velden, net als in Efratha en het Engelenlied klonk er heerlijk!"
Chris de Heer
© Coby Poelman-Duisterwinkel.
Dit verhaal is gepubliceerd in het Bijbels dagboek "Kruimkens van 's Heeren tafel 2013".

Pagina 30
www.dorpskerkwoubrugge.nl

Pagina 31

www.dorpskerkwoubrugge.nl
Datum Tijd Bijzonderheden Predikant
zo 23 dec 9.30 Ds. J. Henzen Wateringen
zo 18 sep 18.30 9.30 GEEN Opening DIENST Winterwerk kand. J.v.Schaik. Barneveld
ma 24 dec 21.30 18.30 Kerstavond ds. ds.W.G. W.J. van van Schaik den Top
zo 25 di 25 sep dec
wo 26 dec
zo 2 okt
zo 30 dec
zo 9 okt
ma 31 dec
9.30 9.30 1ste Kerstdag
18.30
9.30 2de kerstdag
9.30 H.A Voorbereiding/ Koffie na de dienst
9.30
18.30
18.30
9.30
GEEN
H.A.Viering
DIENST
19.00 18.30 Oudjaar H.A. Dankzegging
ds. ds. W.J. A.N. van Rietveld Schout Barendrecht
ds. C. C. J. van der Dussen Harmelen
ds. B.H. Weegink Katwijk
ds. Bouman Katwijk
ds. J. Visser Lexmond
ds. M. de Boer Gouda.
ds. J. Henzen Alphen a/d Rijn
ds. ds. W.J. E. Westrik van Schaik Boskoop
zo 16 di okt 1 jan 10.00 9.30 Nieuwjaarsmorgen koffie na de dienst ds. kand. W.J. G. van van Schaik Meijeren Utrecht
zo 6 jan 9.30 18.30 ds. ds. D. W. Verboom van der Geer Leiden Alphen aan den Rijn
zo 23 okt 18.30 9.30 kand. H. Bassie Dankers Utrecht Amsterdam
zo 13 jan 9.30 18.30 H.A. voorbereiding ds. ds. W.J. R. de van Reuver Schaik Den Haag
zo 30 okt
zo 20 jan
wo 2 nov
zo 6 nov
zo 27 jan
zo 13 nov
18.30 9.30 jeugddienst
18.30
9.30 H.A. viering
19.30 Dankdag
18.30 H.A. dankzegging
9.30 Koffie na de dienst
9.30
18.30
18.30 9.30 Zendingszondag
kand. kand.J.v.Schaik G van Meijeren Barneveld. Utrecht
ds. D. Verboom Rijnsburg
ds. W.J. van Schaik
ds. B. Weegink Katwijk
ds. W.J. van Schaik
ds. C. Vermeulen Valkenburg
ds.
ds.
W.J.
W. G.
van
van
Schaik
den Top Hazerswoude
ds. ds. F. A.A. van van den Kampen Boch Katwijk Wieringerwaard
zo 3 feb 9.30 18.30 Koffie na de dienst ds. ds. W.J. B. Brunt van Schaik Valkenburg
zo 20 nov 18.30 9.30 Laatste zondag kerk.jaar ds. kand. A. Molenaar J. van Schaik Poeldijk Barneveld
zo 10 feb 9.30 18.30 kand. ds. C. A. A. van van`t der Hof Steen Nunspeet Bodegraven
zo 27 nov 18.30 9.30 JEUGDDIENST 1e Advent ds. ds. W.J. M. de van Boer Schaik Gouda
zo 17 feb
zo 4 dec
zo 24 feb
zo 11 dec
zo 18
zo
dec
3 maa
9.30 18.30
18.30
9.30
Welkomthuisdienst
2e Advent
18.30
9.30 Afsluiting Bijbel vakantie week
9.30 3e Advent
18.30
18.30 Jeugddienst
9.30
9.30
Koffie
4e Advent
na de dienst
18.30 18.30
ds. ds. W.J. J.B. van Alblas Schaik Katwijk
ds.
ds.
E.
K.
Westrik
van Ekris
Boskoop
Breukelen
ds. B.F. Bakelaar Alphen a/d Rijn
ds. W.J. van Schaik
ds. J. Smit Katwijk
ds. H. van Overeem Boskoop
ds. C. van den Berg Nieuw-Vennep
ds.
ds.
C.van
J. Visser
den Berg
Lexmond
Nieuw-Vennep
ds. ds. B. E. Brunt Bouman Valkenburg Katwijk
zo 10 maa 9.30 ds. W.J. van Schaik
18.30 ds. W.G. van den Top Hazerswoude-Dorp
wo 13 maa 19.30 Biddag ds. W. J. van Schaik
zo 17 maa 9.30 ds. J. B. Alblas Katwijk
18.30 ds. Th. Bos Twyseler-Heide
zo 24 maa 9.30 H.A. voorbereiding Palmzondag ds. W. J. van Schaik
18.30 kand. M. Zeeman Utrecht
vrij 29 19.30 Goedevrijdag H.A. Viering ds. W. J. van Schaik
zo 31 maa 9.30 Eerste Paasdag ds. W. J. van Schaik
ma 1 apr
18.30 GEENDIENST
9.30 Tweede Paasdag ds. B. Weegink Katwijk
Dorpskerk Woubrugge
Kerkstraat 1
2481 AA Woubrugge
Preekrooster