M - Vereniging tegen de Kwakzalverij

vermelden. Echter noch meer komt hem toe. Veronderstel,
ge gevoelt u niet prettig en ge gaat naar
den kwakzalver. Ge ontvangt uw meestal enorm
dnur betaalde medicamenten en ge knapt weer op
en zijt geneigd het over de daken uit te schreeuwen
want een kwakzalver heeft u genezen. Ge
vertelt het aan ieder, die het maar hooren wil en
uw kennissen zijn wel zoo vriendelijk voor u het
nieuwtje weer verder te brengen. Nu moet men in
de geneeskunde altijd zeer voorzichtig zijn met het
trekken van conclusies. Om u dit duidelijk te maken
diene het volgende : Een nieuw geneesmiddel
wordt toegepast. Een ziekte verloopt vaak met verergeringen
en verbeteringen en ge wendt uw
nieuw middel aan. We zijn aan het begin van een
periode, waarin een verbetering aanstaande is en
ge staat vol verbazing stil, evenals de omgeving,
van de wonderdadige werking van dit geneesmiddel.
Een Yolgenden keer past gij of een ander hetzelfde
middel weer toe, toevallig op een tijdstip,
dat een periode van verergering haar intrede zal
doen en ge zijt, zoo als vanzelf spreekt, weinig
content over uw geneesmiddel en ge zegt : het
middel helpt absoluut niet, integendeel, de ziekte
wordt er nog erger van. Zoo zult ge inzien, dat
een geneesmiddel, wil het recht van bestaan hebben,
eerst in tal van erevallen getoetst moet worden.
Het spreekt vanzelf, dat onze patiënt(e) van zoo
even, wannneer zij of geen baat gevonden heeft,
niets zegt tegen zijn (haar) omgeving en we zoodoende
in de meeste gevallen alleen de goede zijde
van de zaak vernemen, terwijl van den medicus
een goeden afloop a.h.w. als vanzelf sprekend
wordt geëischt. Nu heb ik allerminst reden te vermoeden,
dat er onder mijn geachte lezeressen en
lezers van deze »Medische Kroniek" zoodanigen
zijn, die vertrouwen hebben in en zich overgeven
aan een onbevoegde. Dit was ook geenszins de
reden van het schrijven van dit artikel. Het was
slechts mijn bedoeling u aan te toonen, dat het
de plicht van een ieder is, uit liefde voor zijn
naaste dit kwaad, d.i. de kwakzalverij, met hand
en tand te bestrijden, een strijd echter, die naar
ik vrees, nog geruimen tijd zal duren zoolang het
„mundus vult decipi" d.i. „de wereld wil bedrogen
worden", de leus is. MEDICUS."
RECHTSZAKEN.
Eilers.
De bekende H. J. Eilers uit Oegstgeest, onlangs
door het kantongerecht te Amsterdam veroordeeld
tot twee maanden hechtenis, was tegen dit vonnis
in verzet gekomen en had zich derhalve Woensdag
29 Sept. opnieuw voor het hem ten laste gelegde
te verantwoorden.
Naar uit het procesverbaal bleek, was den 9den
Juni j.l. geconstateerd, dat beklaagde in een hotel
hier ter stede, waar hij een kamer had gehuurd,
verschillenden personen geneeskundigen raad verstrekte.
De menschen die op zijn spreekuur
kwamen consulteeren, werden onderzocht en kregen
dan later geneesmiddelen toegezonden. De betaling
geschiedde volgens de financieele draagkracht der
patiënten.
In antwoord op een vraag van den waarnemenden
kantonrechter mr. E. Polak, verklaarde beklaagde,
dat hij uitsluitend lijders aan tuberculose behandelde.
Wel is waar stonden op zijn naamkaartje ook
nog andere kwalen, maar de enkele proeven dienaangaande
genomen hadden niet de resultaten
opgeleverd, die beklaagde er van verwachtte,
weshalve hij die behandelingen had laten varen.
Kantonrechter: De capsules en andere geneesmiddelen
die u verstrekt, bevatten teer, nietwaar?
Beklaagde: „Ja, dat kan ik hier niet zeggen."
Kantonrechter: Is dat^een geheim?
Beklaagde: „Een geheim niet, ik heb er in mijn
boek over geschreven."
Kantonrechter: U weet, dat hier in Amsterdam
bevoegde geneeskundigen gevestigd zijn?
Beklaagde knikt bevestigend, maar als de kantonrechter
dan concludeert, dat hij dus niet in de
noodzakelijkheid verkeerde van geneeskundige hulp
te verleenen, repliceert de ander, dat daar juist de
kneep zit en dat hij voor zich de overtuiging heeft,
dat hij moet doorgaan. v
Behalve de inspecteur^ van politie, die de overtreding
constateerde, werden als getuigen gehoord,
een 28-jarige juffrouw uit IJmuiden en een 45jarige
vrouwelijke patiënt uit Durgerdam.
Beiden verklaarden zij lijdende te zijn aan longtuberculose
en beiden hebben zij, naar zij zeiden,
baat gevonden bij de geneesmiddelen hun door beklaagde
verstrekt, die ook nadat het procesverbaal
in deze zaak was opgemaakt met de behandeling
doorging.
In den loop van het verhoor bleek nog, dat beklaagde
vroeger een roomboterfabriek had en achtereenvolgens
te Leiden en Sassenheim woonachtig
was In die laatste plaats vestigde hij zich als
zaakwaarnemer; nadat hij failliet was verklaard,
begon hij als natuurkundige op te treden.
Beklaagde motiveert dit door mede te deelen, dat
hij zelf, twintig jaar oud^ in hooge mate aan tuberculose
leed. Volgens verschillende medici had hij
nog slechts enkele maanden te leven en toen was
hij zelf gaan zoeken naar reen middel, hetwelk hem
tenslotte door God werd gegeven.
„Waarom deelt gij dan niet precies mede wat
er in datï middel zit?',, informeerde de kantonrechter.
Beklaagde beweerde, dat hij dit, wat de hoofdbestand
deelen betreft, had gedaan en zei de voorts
in 1907 zijn middel officieel aan de medische faculteit
der verschillende hoojgescholen en aan tal van
doktoren te hebben aangeboden, waartegen de kantonrechter
de verklaring van dr. Vos, leider van
het sanatorium te Hellendoorn, in 't geding bracht,
dat door het middel van Eilers, niet één tuberculose-patient
kon worden genezen.
De ambtenaar van het O. M., mr. Speyart van
Woerden, wees er in zijn requisitoir op, dat geldboeten
bij dezen beklaagde niets baten, vandaar,
dat hij er in principe tegen is die op te ' leggen.
Een hechtenis van twee maanden acht het O. M.
geenszins te hoog, gezien ook het feit, dat bekl
na de bekeuring nog herhaaldelijk zich aan dezelfde
overtreding heeft schuldig gemaakt. In een schrijven
tot den kantonrechter en het O. M. gericht,
had hij trouwens verzocht zijn zaak zoo vroeg mogelijk
in behandeling te willen nemen, daar hij
heden elders „praktijk moest uitoefenen" en de
menschen dan zoo lang zouden moeten wachten.
Op grond van een en ander eischte het O. M.
dan ook bevestiging van ^het bij verstek gewezen
vonnis.
Beklaagde meende in dit verband te moeten opmerken,
dat het hier niet geldt een onbevoegd uitoefenen
van de geneeskunde, doch het nemen van
proeven op groote schaal.
Bovendien meende hij, dat het geheele vonnis
|4ndrüischt tegen onze wet, die immers niet anders,
is dan een definitie van de tien geboden.
Als ik iemand leed doe, heeft men het recht miji
te straffen, maar hoe men dit kan doen terwijl ik
zoovelen het leven heb gered, is mij een raadsel.
De uitspraak in deze zaak zal Woensdag 13.
October as. plaats hebben. (Algem. Handelsblad)!.
Onbevoegd uitoefenen tandheelkunst.
Van het kantongerecht te 's-Gravenhage diende
onlangs de zaak tegen O. F. J. J. aldaar, terechtstaande
omdat hij zonder bevoegd te zijn, buiten
noodzaak bij een vrouw in zijn woning aan de
Stille Veerkade tanden en kiezen met een tang
heeft getrokken. Beklaagde was niet verschenen.
De vrouw, die door beklaagde behandeld was, werd
o.m. als getuige gehoord. Hieruit bleek dat beklaagde
bij haar tanden en kiezen had getrokken,
uit de onderkaak waarna hij daarvoor een nieuw
gebit had geleverd, hetwelk haar na de plaatsingzeer
veel pijn veroorzaakte, waarom zij het noodig
geoordeeld had zich onder behandeling van een bevoegd
arts te stellen.
De ambtenaar van het O.M. deed in zijn requisitoir
uitkomen, dat beklaagde voor een gelijk feit
reeds veroordeeld was. Z. E. Achtb. wilde ook
ditmaal als waarschuwing nog geldboete vragen,
en vorderde veroordeeling van beklaagde tot f 30 O
boete subs. 3 maanden hechtenis en was voorts de
meening toegedaan dat aan de praktijken van dergelijke
onbevoegden een einde moest komen, waarop,
hij in het vervolg streng zal laten toezien.
(Dagbl. v. Zuid-Holland).
CORRESPONDENTIE.
J. J. B. te D. De gezonden poeders tegen va%
lende ziekte zijn, volgens het onderzoek van den.
heer KEULEMANS, -poeders wegende 7,5 gram en bestaande
uit gelijke deelen Broomnatrium en Broomammonium.
A. V. te A. De gezonden brochure lijkt ook ons.
zeer gevaarlijk toe. Spoedig hopen wij de gelegenheid
te hebben er op te wijzen; thans ontbreekt
de plaatsruimte.
Mevr. F. B. S. te A. Ook uwe mcdedeeling:
moet nog blijven liggen. Weet gij ook nog enkele
bijzonderheden omtrent de wijze waarop het middel
wordt aanbevolen ? B.v. per advertentie of zoo iets?
Gij zoudt ons zeer verplichten door ons daarmede^
in kennis te stellen.
H. O. V. D. B. te IJ. Zeker is dat boekje belangrijk
genoeg om er iets over te schrijven, temeerdaar
er een paar oude bekenden in voorkomen.
Een onderzoek is echter noodzakelijk en zal tijd
kosten.
P. C. de. W. te V. De middelen van Dr. Kauling
zijn reeds in 1906 door wijlen. Dr. M. GRESHOFFonderzocht.
Zij bestonden toen uit Capsules, gevuld
met 350 milligr. zwavelzure kinine en een
smeersel bestaande uit stinkende gouwe (Chelidonium.
Majus) getrokken op brands pirït us.
De opvolger van K. schijnt andere middelen te gebruiken.
In Januari van dit jaar ontvingen wij grijsachtige
comprimés (vermoedelijk gelijk aan de door*
U gezondene), die, doordat zij geheel in poedervorm
waren overgekomen, moeilijkheden bij het onderzoek
opleverden maar ons toch' wel in staat stelden te
beoordeelen dat er iets anders dan kin ; ne in zat.
Wij zullen het nu eens met h>t door U gezon-
| dene (waarom toch zoo weinig?) probeeren.
Van de vloeistof voor omslagen om. het been.
I weten wij, tot nu toe, niets.
Onbekende Inzender te A. Haargroeimiddelen kunnen
wij niet bespreken. Zie omtrent de De Witt's pillen.
het Maandblad van Maart j.l.
Het Feuilleton, moet ditmaal blijven liggen.