M - Vereniging tegen de Kwakzalverij

fXEMANS onder handen genomen wel met het
volgend resultaat :
Van Gelder's tering dr ank,Y&t levertraan,
petroleum, teer en een ijzerverbig.
Van Gelder's zenuwdrank bestaat uit
broomkalium, dubbelkoolzure i, salicylzure
soda, suiker en pepermuntolie.
Van Gelder's galsteenolie, eemgsel van ongeveer
15 deelen terpentijn metdeelen lijnolie
Het groote publiek heeft aan opgaaf weinig,
dat weten wij. Maar men vragn deskundige
•en wij zijn overtuigd, dat deze ijn oordeel te
kennen zal geven, dat de samenng der middelen
geen enkelen waarborg Bi dat de door
whfij^ Instituut beloofde volkonçenezing zal
women bereikt.
Integendeel, een nadeelige wig is bij verschillende
gevallen te verwachten
Met overtuiging durven wij dve tegen het
Uroscopisch Instituut te waarscn, nadat wij
ten slotte nog erop gewezen heb dat bij elke
brochure is gevoegd : Een büjdodschap voor
Nederland en het Hulpblaadje vo% Centenbond
•van de Stads-Evangelisatie te Bru
Wat die blaadjes met het inut te maken
hebben, begrijpen wij niet.
Vermoeden doen wij echter wel Zouden zij
^-moeten dienen om geloovigen vanere richting
vertrouwen in te boezemen ?
't Is niet de eerste maal, dat ot Godsdienstig
gevoel gespeculeerd wordt, m«nke slechts
=aan Abdij-Bivooji en Klooster-balsei
De practi*che Yeear
Ons werd toegezonden een brre getiteld
-,,De practische Veearts"-welke. bro* werd uitgereikt
op de tentoonstelling van Lan«Tuinbouwprodukten
te Oudendijk (N.-H.), eurschijnlijk
ook in andere plaatsen op tentoonsteen van gelijke
strekking.
Het doel der brochure is : de sehen zelf
te leeren beoordeelen welke ziekte vee heeft,
•of aan welk ongemak het lijdende is,!er daarbij
•een veearts te raadplegen.
De zelfgestelde diagnose moet menden aan
-een chemische fabriek, die, volgens (diagnose
voor de medicijnen zal zorgen.
De bewerking van de 16 blz. grooochure is
*van een Rijks veearts, wat men aan dtjl heusch
niet zou zeggen. Enfin.
Hoewel wij niet kunnen beoordeek de veegeneesmiddelen
al of niet geschikt voor de
ziekte waarvoor zij heeten onfeilbaar ii willen
wij toch wel even waarschuwen voorzl te zijn,
met volgens een boekje veeziekte te )rdeelen
-en diagnose op te maken.
In het „Voorwoord" komt een zin idie wij
4^$UJ1 gevaarlijk vinden :
„Lfoor van onze geneesmiddelen -uik te
maken, is het in het vervolgt meer
noodig steeds uwen veearts te raacen....".
Het schijnt dat de schrijver dit gie zelf
ook wat te erg vond, want even later s hij :
„'t Spreekt wel van zelf, dat wi,8 niet
voorstellen, dat met het verechij>an dit
boekje de Teearts totaal overbeis geworden".
Wij zullen de geneesmiddelen die in 3oekje
worden opgenoemd maar onbesproken li maar
diepe wonden worden o.i. door geen zalfjaezen,
.zoomin als gallen door smeersel.
Hebt ge hart voor Uw vee, raadpleeg dan bij
ziekte ervan steeds een veearts. Niet zelf „dokteren"
want dat komt niet goed uit. Het kost U veel
geld en later moet er toch den veearts bij
worden gehaald, dan is het echter misschien te
laat en het kost weer geld.
De veearts ziet Uw vee en kan de ziekte onderkennen
en geneesmiddelen geven. Dat kan men
niet doen uit de verte, afgaande op een volgens
een boekje opgemaakte diagnose. Laat U dat gezegd
zijn.
UIT DE PERS.
Het nut van liet Tuberculose museum.
Een onbekende, wien wij inmiddels hartelijk
danken, zendt ons een. exemplaar van de Oldenzaalsche
Courant, waarin wij, onder de rubriek
„Prikkels", beschouwingen van allerlei aard aantroffen.
Onder meer viel onzer aandacht op het onderstaande,
dat wij gaarne onder de oogen van onze
lezers brengen :
„Toch krijgen we deze week iets zeer merk­
waardigs te zien in de achterzalen van het St.
Jozefgebouw.
De af deeling Oldenzaalvan de Vereeniging tot
Bestrijding der Tuberculose heeft een bij uitstek
practisch middel bedacht om ons nog eens ernstig
te waarschuwen voor een der verradelijkste volksziekten,
de tuberculose of tering. Daarvoor is hier
wel reden. Want het aantal slachtoffers, dat daaraan
jaarlijks in Old en zaal en Berghuizen ten prooi
valt, is in vergelijking met andere plaatsen vrij
hoog. Dat middel is een klein museum, hetwelk
ons op een aanschouwelijke manier wil leeren, wat
wij kunnen en dus ook moeten doen ter voorkoming
en bestrijding van die gevreesde ziekte.
Jong of oud, arm of rijk, gij zult in dat museum
iets nuttigs leeren voor geheel uw verder leven,
iets wat gij doen of laten 4 moet om uit de vangarmen
der tuberculose te blijven.
Vooral voor de kleine luiden is er één zeer leerzame
afdeeling in dat muséum. Ik bedoel die van
kwakzalver-middelen, waardoor de tuberculose niet
genezen wordt, zooals abdijsiroop, pinkpillen enz.
Wat ? — zei Oele, die nie bij het schrijven dezer
regelen over den schouder keek — durf je de
abdijsiroop een kwakzalversmiddel noemen? Als ze
nu van het Staphorster boertje kwam, zou ik je
nog gelooven. Maar abdijsiroop uit het klooster
Sancta Paulo .... een kwakzalversmiddel ! Foei !
„Mijn beste uil van Minerva, — antwoordde ik
op vleiende toon — ik dacht, dat je wijzer was.
Het klooster Sancta Paulo .... bestaat niet. In
een klooster kennen ze latijn, en daarom zullen ze
er nooit zoo'n aarts-bis-dommigheid begaan om het
Sancta Paulo te noemen. En zelfs al was er ergens
ter wereld een klooster, waar ze abdijsiroop maakten,
dan zou het nog een kwakzalversmiddel zijn. Want
paters of zusters hebben geen verstand van geneeskunde,
wijl ze daarvan geen studie hebben gemaakt.
„En toch ben ik na het gebruik van abdijsiroop
weleens van een verkoudheid genezen" — hield
Oele hardnekkig vast.
„Juist — hernam ik snel — na het gebruik van
dat dure goedje maar niet daardoor. Je bed had
er meer schuld aan dan dat fleschje aardappelstroop
met gebrande suiker, dat je onder den naam van
„abdijsiroop" voor grof geld hebt gekocht. Als ik
een doodgewone verkoudheid heb opgeloopen. kom
ik er heel wat goedkooper af. Ik drink warme
anijsmelk en kruip vroeg onder^de wol. Daardoor
kom ik aan 't transspireeren (met permissie) en
daardoor genees ik. Maar als m\ïn hoesten niet
zoo onschuldig lijkt of mijn kuchen aan T. B. C.
doet denken, dan moet ik aanstonds den dokter
raadplegen, en jij natuurlijk.... den veearts."
„Zigeunerbloed !" siste Oele nijdig en vloog weg
naar het donkerste hoekje van het klokgestoelte.
„Maar de pinkpillen dan ? — vroeg heel naïef
het Duifje, dat mijn debat met Oele met open
mond had gevolgd. „Die zijn toch waarlijk overal
goed voor. Je leest het ieder oogenblik in de krant
met het portret er bij vän hem of haar, die door
die pillen verklaart genezen te zijn."
„O heilige onnoozelheid !" riep ik vol verwondering
uit. ,.Probeer eens, of gij het onthouden
kunt : pinkpillen zijn slecht bereide staalpillen.
En als je nu ooit een kwaal krijgt, voor wier genezing
de dokter (d. i. de man, die het weten kan)
het gebruik van staalpillen noodig oordeelt, koop
ze dan alsjeblieft bij den apotheker. Dan krijg jé
goede staalpillen voor veel minder geld dan dié
peperdure doosjes mét pinkpillen kosten.
Hoe zon een en' hetzelfde geneesmiddel' goed
kunnen zijn voor alle kwalen ? Voor het uitvallen
van het haar en voor eksteroogen, voor zomersproeten
sen winterhanden, voor tébécé en diarrhée!
't Is waarlijk al te dom. Weet je, waar de pinkpillen
beslist goed voor zijn ?"
„Neen! — bekende 't Duifje grif.
„Om den zak te spekken van degenen, die ze
in den handel brengen! Al die mooie advertenties,
welke hun handen met goud kosten (wat natuurlijk
op de verbruikers der pillen wordt verhaald !) zijn
niets dan boerenbedrog. De agenten van de pinkpillen
bieden den gebruikers somwijlen geld . . .
als zij hun portret voor de krant willen afstaan en
een verklaring willen teekenen, dat zij, door die
pinkpillen zijn genezen ! 't Is wel opvallend, dat
in de Oldenzaalsche Courant nooit een portret staat
van iemand uit Oldenzaal zelf, die door de pinkpillen
is genezen. Dan konden wij er eens naar
toegaan en dat zaakje door een geneesheer laten
onderzoeken. Wel vindt je in de plaatselijke bladen
somwijlen het portret van een zoogenaamd ingezetene
die heel ver weg woont en hier door niemand
gekend wordt. Doch welk verstandig mensch
zal eenige waarde hechten aan de attesten, van zulk
een onbekende grootheid.
Mochten toch de eenvoudige 1 uitjes — want zij
vooral worden evenals het Duifje door die reclame
verschalkt — bij hun bezoek aan het T. B. C.
museum leeren beseffen, dat abdijsiroop en pinkpillen
kwakzalversmiddelen zijn. Dan zullen zij
het zuur verdiende geld, dat zij nu daaraan vermorsen,
met meer succes kunnen besteden voor
waarlijk versterkende middelen voor hun zieke of
wakke huisgenooten."
HERHAALDE WAARSCHUWINGEN
De R o o d e Pillen van Dupuis. Re*
clames in de meeste couranten en tijdsohriften
vestigen opnieuw de aandacht op deze kwakzalverij
Reeds in het Maandblad van Juli 1902 hebben wij
gewaarschuwd tegen deze pillen, die, als van bijzondere
samenstelltng o.m. worden aanbevolen tegen:
„Verstoptheid, moeilijke spijsverteering, maagkwellingen,
gallen, slijmen, maagzuren, mangel
aan eetlust, verstrammingen. bloedbedref, huidziekte,
puisten, bloedzweren, kwade lichaamsapaan,
jeuksel, geelzucht, schele hoofdjpijn, zenuw-