1 In de gevel is het logo, een gigantische rode bol met ... - Decostyle

1
3 Volop kleur in de niet zo klassieke tankshop
3
2
4
1 In de gevel is het logo, een gigantische rode bol met daarin een witte lepel en vork, verwerkt
2 In elk ‘kantoor’ worden opvallende gekleurde archiefdozen gebruikt 2 Ook licht is kunst bij Roodstop

Roodstop:
What you see is what you can buy
Het tankstation waarover dit verhaal gaat, trok een paar maanden geleden voor het eerst mijn aandacht.
Ik passeer nogal regelmatig in Oudenaarde en plots, quasi van de ene dag op de andere, verscheen
begin dit jaar een structuur in beton, staal en policarbonaat langs de ‘binnenweg’ naar Deinze.
Prominent in de gevel het logo: een gigantische rode bol met daarin een witte lepel en vork verwerkt,
voor de deur een oldtimer en op het gebouw in grote letters een naam, Roodstop, met daaronder een
catchy slogan: take away, take a seat.
Ook al was de kans klein dat ik hier ooit zou tanken - mijn tankkaart is helaas van een concurrerend merk -
toch zou het niet lang geduurd hebben voor ik toch even in de tankshop had binnengekeken. Gewoon, een
kleinigheidje halen en ondertussen mijn ogen laten ronddwalen in dit allesbehalve banale gebouw.
Nieuw concept
Zoals wel vaker gebeurt, stak het
toeval een handje toe. Het vorige
nummer van Decostyle bleek in
de bus gevallen te zijn bij Lode
Uytterschaut, zaakvoerder van het
in Oudenaarde gevestigde Lebius
Interior Architecture, en die liet
weten dat hij gecharmeerd was
door ons blad. In een mailtje vertelde
hij dat hij de interieurarchitect
was die achter Roodstop steekt
en vroeg hij of het ons zou interesseren
om even langs te komen.
Eén kort telefoontje volstond
om overtuigd te worden dat dit
gebouw veel meer functies bevatte
dan het klassieke tankstation met
de annex shop. Het is eerder een
volledig nieuw concept, waarin
naast tanken ook werken, lunchen,
kunst en design aan bod komen.
Als we afspreken aan Roodstop
komt een opvallend jonge kerel onsbegroeten
- de man blijkt amper 28
lentes te tellen - en het wordt al vlug
duidelijk dat deze interieurarchitect
heel veel elementen van het project
op zijn naam mag schrijven,
zelfs bij het architecturale gedeelte.
Wanneer we rond de tafel gaan
zitten voor het interview laat hij
meteen al de namen van de bouwheren
vallen, vader en moeder
Christian en Martine Mys en hun
dochter Marie. Deze familie is
volgens Lode Uytterschaut in veel
meer geïnteresseerd dan enkel het
leveren van brandstoffen, en is vooral
gecharmeerd door architectuur,
kunst en design (iets wat overigens
tijdens het gesprek letterlijk geïllustreerd
wordt als de befaamde architect
Paul Robberecht, de architect
die onder meer het Brugse concertgebouw
op zijn naam heeft staan en
die tekende voor de verbouwing van
de privé-woning van de familie Mys,
toevallig binnen komt wandelen voor
een babbeltje). Als Uytterschaut ook
nog duidelijk maakt dat dochter Marie
een diploma marketing kan voorleggen
krijgen we al meteen een verklaring
waarom het aanbieden van
gezonde en verse voeding zo’n prominente
rol krijgt in dit tankstation.
“Ik werd quasi van bij het begin bij
het project betrokken”, zegt Lode
Uytterschaut nadat hij ons eerst
buiten en daarna binnen heeft
rondgeleid. “De eigenaars spraken
aanvankelijk architect Jean-Paul
Decordier van architectuurbureau
Arcon aan, die het trapeziumvormige
grondplan tekende. Op basis
daarvan zocht ik een economisch
ruimtelijk concept. Door te werken
met eenvoudige volumes, terug te
grijpen naar materialen zoals beton,
staal en policarbonaat, en binnenin
minimaal af te werken, kon het
geheel gerealiseerd worden met
een gelimiteerd budget. Er ontstond
een vlotte samenwerking met het
bureau Arcon, we vulden elkaar aan
en zij bleven instaan voor de opvolging
van de ruwbouwwerken.”
Organische groei
In het verhaal van Uytterschaut
steekt één rode draad: de bouw
van dit tankstation verliep bijzonder
‘organisch’: in de tijdspanne
van één jaar tussen de eerste
ontwerpplannen en de uiteindelijke
oplevering begin juni 2005 werd
het ontwerp voortdurend herwerkt
en aangevuld.
Het gebouw moest een multifunctionele
entiteit worden met benzinepompen,
een bijhorende pompshop
en een werkplek voor een tiental
mensen (het gebouw is overigens
het hoofdkwartier van De Boever’s
Brandstoffen), maar er was meer:
“Door een consequente invulling
van de beschikbare ruimte konden
we een meerwaarde geven aan het
gebouw. Een gebouw leeft alleen
door de bedrijvigheid die het in zich
draagt en we wilden de bezoeker
daar actief een deel van laten zijn.
Dit was een gewaagde beslissing
want je laat het grote publiek toe op
een werkplek. Architecturaal impliceerde
dit geen enkele bijkomende
ingreep, enkel een andere ‘state
of mind’. Op die manier werd de
functionaliteit van het gebouw
19

5
6 7
8
uitgebreid tot galerij/tentoonstellingsruimte
voor hedendaagse kunst
en tijdloos design.”
“Veel van het ideeëngoed in dit
concept is te danken aan Christian
Mys zelf. Hij toonde zich een
bouwheer die openstaat voor
vernieuwing en die hierin ook actief
meedenkt. Het volledige concept
Roodstop komt trouwens van het
gezin Mys. Slaatjes, soepen en
broodjes die in de shop te koop
zijn worden op een consequente
manier met dagverse producten uit
de streek klaargemaakt, het brood
wordt ter plaatse gebakken, het
fruitsap dagvers geperst en enkel
producten die hun kwaliteit hebben
bewezen worden aangeboden.”
Vijf identieke volumes
“Uiteindelijk ontstond op de tekentafel
een gebouw met vijf identieke
volumes die naast elkaar werden
geplaatst. Van die vijf volumes,
waarin de verschillende activiteiten
van de firma zich bevinden, zijn er
twee volledig als vide opgevat”, verduidelijkt
Uytterschaut. “Kunstenaar
Koenraad Dedobbeleer realiseerde
een gele ‘lijn’ tussen de grenzen van
het terrein, dwars door het gebouw.
Dit werk draagt de naam: ‘Guidance’.
Deze ‘begeleider’ verbindt als het
ware architectuur en kunst, interieur
en exterieur, exterieur en omgeving,
omgeving en landschap.”
“Het is een verhaal dat van binnen
naar buiten vertrekt, niet omgekeerd,
en waarop ik mijn eigen filosofie
heb toegepast. Een dergelijk gebouw
ontstaat vanuit een flexibel
interieur, een open ruimtelijke
structuur en een ‘mantel’ die de
activiteit en de bedrijvigheid erin
naar de buitenwereld uitdraagt.
De bezoeker moet bij wijze van
spreken van het bedrijfsgebouw
kunnen aflezen wat de essentie er
van is, dus wat het bevat, en bij
het binnenkomen ervan toch nog
verwonderd staan over de
architecturale uitwerking.”
Totale openheid
Binnen valt op hoe open het geheel
is: de staalstructuur waaraan de
betonpanelen zijn bevestigd, de technische
installaties, de leidingen,…
alles is zichtbaar gelaten. De afwerking
is zeer consequent maar minimaal
en alom duiken accenten op die
je in een tankstation of bureaugebouw
allerminst zou verwachten. We
zien tafels van Maarten Van Severen,
waaraan bezoekers de hele dag door
kunnen eten of zelfs een laptop kunnen
openslaan en draadloos surfen.
Men zit op vintage-stoelen van
Tecno, er zijn gekleurde glazen van
Kaj Franck, designverlichting van Ingo
Maurer… En dat in een ruimte waar
je magazines kunt lezen die je daar
niet verwacht. Abitare, bijvoorbeeld,
of Wallpaper.
Ook de kantoren blijken allerminst
klassiek. Naakte betonnen volumes
bevatten speciaal ontwikkeld meubilair
gemaakt uit het laatste nieuwe
Unilin decorum. “Bijna alle kasten
zijn open gelaten, maar klassieke
mappen geven vaak een rommelige
indruk. Daarom worden in elk
‘kantoor’ opvallende gekleurde
archiefdozen gebruikt, in fluogroen
en hel oranje, zodat een homogeen
geheel ontstaat.”
In al deze ruimtes geldt hetzelfde
credo: what you see, is what you get.
Al kan je daar in het geval van
Roodstop nog een element aan toevoegen:
what you see, is what you
can buy. Zie je iets dat je bevalt, dan
kan je dat gewoon kopen: van een
bureautafel tot een kapstok. Diverse
ruimtes kunnen tevens gehuurd
worden. Boven is er een vergaderzaal
voor een achttal personen,
waar mensen kunnen vergaderen,
al dan niet met een kom soep of
een broodje.
Communicatie met omgeving
Het blijkt ook dat Lode Uytterschaut
een interieur altijd wil laten communiceren
met de buitenwereld.
Dat betekent onder meer dat hij
’s avonds heel krachtige spots van
binnen naar buiten laat schijnen,
waardoor Roodstop letterlijk een
‘landmark’ wordt. Rondom het gebouw
is dan ook opvallend veel aandacht
besteed aan de tuin, die tijdens
ons bezoek nog in volle aanleg was.
“Voor de tuin werd een beroep
gedaan op tuinarchitect Herman
Segers. Hij werkte een structuur uit,
die bestaat uit stalen netten gevuld
met keien. Elke steen werd handmatig
door hem in de netten geplaatst,
een werkje dat maar liefst twee
maanden duurde… Bezoekers kunnen
binnen en buiten wanneer ze dat
willen, er zijn kleine tafels voorzien in
openlucht en een grote betonnen
tafel op het overdekt terras.”
Concept uitbreiden
Uiteraard moet ook de slotvraag
vallen of dit een eenmalig project is,
of dat het integendeel de bedoeling
is dit concept uit te breiden naar de
diverse andere vestigingen van de
groep. De Boever’s Brandstoffen
omvat immers in Vlaanderen en
Wallonië om en bij de vijfentwintig
stations.
“Dit concept komt er alleen bij die
stations waar er ook bediening is.
Een timing hiervoor is nog niet
voorzien. We zien wel hoe een en
ander evolueert, tijdsdruk is er
allerminst”.
5 Roodstop heeft een trapeziumvormig grondvlak 6 Lode Uytterschaut in een minimaal afgewerkte binnenruimte
Een gimmick: leef je uit met krijtjes in de toiletten
7 Bovenzicht van de ontvangstruimte beneden 8
21