Download hier de PDF-versie van het tijdschrift Tax Audit ... - IBR

Augustus
JAARGANG 2 NR. 4 / 2007 VERSCHIJNT 6X PER JAAR (FEB/APR/JUNI/AUG/OKT/DEC) AFGIFTEKANTOOR GENT X P608073
10
2007
Tax Audit &
Accountancy
Gesprek met
André Kilesse,
Vice-Voorzitter van de FEE
IBR IAB BIBF

I n h o u d
Onze memoranda
1
Een blik op de Wet van 25 april 2007
houdende diverse bepalingen (IV),
de Programmawet van 27 april 2007
en andere teksten opgesteld op
het einde van de legislatuur
3
Enkele recente arresten van het Hof van
Justitie inzake BTW en de gevolgen
daarvan voor het Belgisch recht
10
Gesprek met André Kilesse, Vice-Voorzitter
van de FEE
14
Laatste berichtgeving van de IASB
1 juni 2007 – 31 juli 2007
17
Institutioneel nieuws IBR, IAB en BIBF
19
TAX AUDIT & ACCOUNTANCY
Tweemaandelijks tijdschrift
van het IAB, het IBR en het BIBF
Aanbevolen citeerwijze: T.A.A.
Afgiftekantoor: Gent X
REDACTIECOMITÉ
P. P. Berger
A. Bert
M. Claes
P. Colaert
M. De Wolf (Hoofdredacteur)
C. Fischer
S. Mercier
C. Van der Elst
REDACTIESECRETARIAAT
S. Massagé
Uitgever NV die Keure
Kleine Pathoekeweg 3, 8000 Brugge
T (050) 47 12 72
F (050) 33 51 54
E steve.massage@diekeure.be
VERANTWOORDELIJKE UITGEVERS
A. Bert
Voorzitter IAB
Livornostraat 41
1050 Brussel
T (02) 543 74 90
F (02) 543 74 91
P.P. Berger
Voorzitter IBR
Arenbergstraat 13
1000 Brussel
T (02) 512 51 36
F (02) 512 78 86
R. Smets
Voorzitter BIBF
Legrandlaan 45
1050 Brussel
T (02) 626 03 80
F (02) 626 03 90

Editoriaal
Onze memoranda
In het kielzog van de federale verkiezingen van juni
jongstleden hebben de drie Beroepsinstituten – het
IBR, het IAB en het BIBF – een overzicht gemaakt
van de actiepunten die zij de komende regeerperiode
graag zouden verwezenlijken in samenwerking
met de nieuwe Regering en, in het bijzonder, met
de bevoegde voogdijministers. Wij geven u hierna
graag een kort overzicht van de voornaamste aandachtspunten
uit de verschillende memoranda.
Memorandum van het IBR
Vooreerst wenst de Raad van het IBR het tuchtrecht
te moderniseren in het licht van de Auditrichtlijn
en de Ethische Code van het IFAC die momenteel
wordt herzien.
Ook op het vlak van het vennootschaps- en verenigingsrecht
zijn er, aldus de Raad van het IBR, een
aantal uitdagingen weggelegd voor de komende
Regering. Zo pleit de Raad van het IBR ervoor om
de bepalingen uit het Wetboek van vennootschappen
inzake het opstellen van de (geconsolideerde)
jaarrekening in overeenstemming te brengen met
het nieuw model van commissarisverslag dat
geïnspireerd is door ISA 700, alsook voor een beperking
van de tussenkomst van de commissaris bij
het nazicht van de coherentie van het jaarverslag
met de jaarrekening, voor een verfijning van de
wettelijke waarschuwingscriteria inzake verlies
van kapitaal, voor een herbezinning over het statuut
van het financieel plan en de opstellingsvoorwaarden
ervan, voor het inbouwen van een
aantal waarborgen (vervolgingsmechanismen of
systeem van administratieve boete) die de naleving
van de wettelijke bepalingen inzake de verplichte
benoeming van een commissaris moeten garanderen,
voor een interpretatie van de criteria van artikel
141 van het Wetboek van vennootschappen op
een geconsolideerde basis, voor de invoering van
een alarmbelprocedure van de raad van bestuur
en, in voorkomend geval, van de voorzitter van de
rechtbank, door de in de verenigingen benoemde
commissarissen, voor de automatische bevestiging
van de vereffenaar ingeval deze een economische
vrije beroepsbeoefenaar is, voor het invoeren van
een referentiekader inzake de conceptie en de
beoordeling van de interne beheersing, alsook
– ten slotte – voor de invoering van meer algemene
mechanismen van bestuur van vennootschapsgroepen.
Evenmin mag een herbezinning over de aan de
ondernemingsraad te verstrekken inlichtingen
ontsnappen aan de aandacht van de komende legislatuur.
Op het terrein van de administratieve vereenvoudiging
stelt de Raad van het IBR voor om de periodiciteit
van de fiscale controles te verminderen
ingeval de jaarrekening van de onderneming wordt
gecontroleerd door een bedrijfsrevisor.
Voorts is de Raad van het IBR voorstander van
de invoering van een duidelijk en homogeen
boekhoudkader in de publieke sector, desgevallend
door samenwerkingsverdragen met de Gemeenschappen
en de Gewesten, evenals voor de invoering,
naast de bestaande controlemechanismen in
de publieke sector (o.a. interne auditmechanismen
ingevoerd door het Vlaamse Gewest), van een
externe controle door een bedrijfsrevisor van de
rekeningen.
Ten slotte pleit de Raad van het IBR ervoor om aan
elke beheerder van de mede-eigendom van een
gebouw of van een groep van gebouwen de verplichting
op te leggen de vorm aan te nemen van
een vennootschap, en om een verplichte externe
controle in te voeren op de jaarrekening van deze
beheerdersvennootschappen door een commissaris,
alsook om de controle van de jaarrekening
van de mede-eigenaars verplicht te maken indien
bepaalde drempels worden overschreden.
Memorandum van het IAB
Op het vlak van de toegang tot en de uitoefening
van het beroep pleit de Raad van het IAB ervoor
om de fiscale activiteiten voor te behouden aan de
belastingconsulenten en aan andere gereglementeerde
juridische en economische beroepen, om
het beroep van belastingconsulent formeel te erkennen,
om een verkorte procedure te installeren
tot het bekomen van de titel van accountant en/of
belastingconsulent voor personen die reeds over
een ruime beroepservaring beschikken op het vlak
van accountancy en/of fiscaliteit, om het aandeelhouderschap
en het bestuur van een professionele
vennootschap van accountants en/of belastingconsulenten
open te stellen voor andere beroepsbeoefenaars
en derden, en om de verzwaarde burgerrechtelijke
beroepsaansprakelijkheid te vervangen
door een aansprakelijkheid van gemeen recht.
In fiscale aangelegenheden acht de Raad van het
IAB het noodzakelijk om, ingeval een beroepsbeoefenaar
als tussenpersoon optreedt, bij wet
een vaste termijn op te leggen voor alle belastingaangiftes,
alsook om het Instituut zo nauw mogelijk
te betrekken bij de opstelling van wetten en
koninklijke besluiten alsook bij de uitwerking van
de elektronische hulpmiddelen die ter beschikking
staan van de belastingplichtigen.
Voor wat betreft het vennootschapsrecht is de Raad
van het IAB voorstander van een verduidelijking
van de Wet van 2 juni 2006 tot wijziging van het

2-3
Wetboek van vennootschappen teneinde de vereffeningsprocedure
te verbeteren, alsook voor het
afstemmen op elkaar van de verplichtingen die
deze wet in het leven roept.
Een bezinning over de interpretatie die moet worden
gegeven aan het KB van 3 juni 2007 houdende
de witwasindicatoren mag, aldus de Raad van het
IAB, niet uitblijven. Bovendien acht de Raad van
het IAB het noodzakelijk om maatregelen uit te
vaardigen die het anoniem karakter van de meldingen
aan de CFI moeten waarborgen.
Het IAB wenst eveneens toegang te verkrijgen tot
bepaalde overheidsdatabanken, waar de gegevens
van de cliënten kunnen worden geraadpleegd.
Evenals de Raad van het IBR, pleit de Raad van het
IAB ten slotte voor de invoering van een duidelijk
en homogeen boekhoudkader voor de publieke
sector, en voor de invoering van een verplichte
externe controle door een externe accountant op
de rekeningen van de syndicus van mede-eigendommen
alsook op de rekeningen van mede-eigendommen
van bepaalde omvang.
Memorandum van het BIBF
Voor wat betreft de toegang tot en de uitoefening
van het beroep pleit het BIBF ervoor om
het aandeelhouderschap en het bestuur van een
professionele vennootschap van erkende boekhouders(-fiscalisten)
voor een minderheid open te
stellen voor andere beroepsbeoefenaars en derden,
alsook om de mogelijkheid te voorzien voor
de beroepsbeoefenaar om zijn aansprakelijkheid
te beperken volgens de regels van het gemeen
recht, om minstens bepaalde activiteiten binnen
het segment van de fiscale dienstverlening voor
te behouden aan erkende beroepsbeoefenaars die
hiertoe voldoende garanties kunnen voorleggen
inzake kennis, ervaring, bijscholing en deontologische
controle, evenals voor het creëren van de
mogelijkheid voor personen die als boekhoudkundig/fiscaal
bediende werken om de titel van
erkend boekhouder(-fiscalist) te behouden of te
verwerven.
Op het vlak van de fiscaliteit en de boekhouding is
het BIBF voorstander van het behoud van de bestaande
automatische uitstelregeling voor de elektronische
aangifte in de personenbelasting en de
vennootschapsbelasting, evenals van een gelijkschakeling
van de termijnen (bezwaartermijnen,
bewaartermijnen, enz.) inzake directe en indirecte
belastingen alsook in de boekhoudwetgeving.
Voor wat betreft het vennootschapsrecht pleit het
BIBF ervoor om de verplichting tot het opmaken
van een financieel plan uit te breiden naar alle
vennootschapsvormen alsook naar startende natuurlijke
personen, voor een verplichte bijstand
van de economische beroepsbeoefenaars in het
kader van het opmaken van een financieel plan,
voor de automatische bevestiging van de vereffenaar
ingeval deze een economische vrije beroepsbeoefenaar
is, evenals voor een aanvulling van
artikel 100, 1° van het Wetboek van vennootschappen
met de verplichte vermelding van de gegevens
van de economische vrije beroepsbeoefenaar die
de boekhouding heeft gevoerd of de jaarrekening
heeft opgesteld.
Het BIBF wenst eveneens een partner te zijn in
het kader van de administratieve vereenvoudiging
en de ontwikkeling van een E-government. Te
dien einde stelt het BIBF voor om één en dezelfde
toegangscode te hanteren voor alle E-government
toepassingen, evenals om te voorzien in een automatische
volmacht van de erkende boekhouder
(-fiscalist) teneinde zijn cliënten te vertegenwoordigen
ten aanzien van de administratie.
Ten slotte benadrukt het BIBF dat het noodzakelijk
is de specificiteit van de vrije beroepen te behouden,
en dit zowel op Belgisch niveau als op Europees
vlak.
De verschillende memoranda kunnen integraal
worden geraadpleegd op de respectievelijke websites
van de Instituten.
ANDRÉ BERT
Voorzitter IAB
PIERRE P. BERGER
Voorzitter IBR
ROLAND SMETS
Voorzitter BIBF

R U TG E R VA N B O V E N
>
Een blik op de Wet van 25 april 2007
houdende diverse bepalingen (IV),
de Programmawet van 27 april 2007
en andere teksten opgesteld op het
einde van de legislatuur
Directieadviseur IAB
De Programmawet van 27 april
2007 en de Wet van 25 april 2007
houdende diverse bepalingen,
beide gepubliceerd in het Belgisch
Staatsblad van 8 mei 2007,
bevatten ook nu weer een aantal
bepalingen die geenszins mogen
voorbijgaan aan de aandacht van
de economische beroepsbeoefenaar.
Wij geven u hierna een kort
overzicht van de meest in het oog
springende maatregelen die deze
wetten bevatten, maar ook andere
teksten opgesteld op het einde van
de legislatuur.
1. Woning zelfstandige beschermd
tegen beslag
Zelfstandigen kunnen voortaan een verklaring
afleggen bij de notaris die ertoe strekt
hun woning niet vatbaar te maken voor
beslag ten aanzien van beroepsschulden die
ontstaan zijn na de inschrijving van deze
verklaring in het register van de hypotheekbewaarder
1 .
Begrip zelfstandige
Voor de toepassing van deze regeling wordt
onder “zelfstandige” verstaan, iedere natuurlijke
persoon die in België een beroepsbezigheid
in hoofdberoep uitoefent uit hoofde
waarvan hij niet door een arbeidsovereenkomst
of door een statuut verbonden is 2 .
Voorwerp van de niet-beslagbaarheid
De niet-beslagbaarheid heeft betrekking op
elk zakelijk recht (eigendom, vruchtgebruik,
blote eigendom, erfpacht, opstalrecht 3 ) – met
uitzondering van het gebruiksrecht en het
recht van bewoning – op het onroerend goed
waar de zelfstandige zijn hoofdverblijfplaats
heeft gevestigd 4 .
Voor de invulling van het begrip hoofdverblijfplaats
verwijst de Memorie van Toelichting
5 uitdrukkelijk naar het koninklijk
besluit van 16 juli 1992 betreffende de bevolkingsregisters
en het vreemdelingenregister 6 .
Dit K.B. bepaalt dat voor het vaststellen
van de hoofdverblijfplaats de feitelijke situatie
in aanmerking moet worden genomen.
Derhalve zal de hoofdverblijfplaats de plaats
zijn waar men gedurende het grootste deel
van het jaar effectief verblijft. De vaststelling
daarvan gebeurt op basis van verschillende
elementen, zoals de plaats die men vervoegt
na zijn beroepswerkzaamheden, de plaats die
de kinderen tijdens het schooljaar betrekken,
de arbeidsplaats, het energieverbruik en de telefoonkosten
of de gewoonlijke verblijfplaats
van de andere leden van het gezin 7 .
De niet-beslagbaarheid heeft in principe enkel
betrekking op de delen van het onroerend
goed die niet worden gebruikt voor beroepsdoeleinden.
Toch zal het hele onroerend goed
niet vatbaar voor beslag worden verklaard
wanneer de oppervlakte die gebruikt wordt
voor beroepsdoeleinden minder dan 30 %
beslaat van de totale oppervlakte van het
onroerend goed. Beslaat de oppervlakte die
gebruikt wordt voor beroepsdoeleinden 30 %
of meer van de totale oppervlakte, dan kunnen
alleen de rechten op het gedeelte dat als
hoofdverblijfplaats wordt gebruikt niet vatbaar
voor beslag worden verklaard, mits men
vooraf statuten van mede-eigendom opstelt 8 .
Te volgen procedure
De zelfstandige die zijn woning niet vatbaar
voor beslag wil maken, zal hiertoe – op straffe
van nietigheid – een verklaring moeten afleggen
voor de notaris 9 . Deze verklaring bevat
een gedetailleerde beschrijving van het onroerend
goed en de aanduiding van de eigen,
gemeenschappelijke of de onverdeelde aard
van de zakelijke rechten die de zelfstandige
bezit op het onroerend goed. In voorkomend
geval wordt in de beschrijving een duidelijk
onderscheid gemaakt tussen het gedeelte
dat gebruikt wordt als hoofdverblijfplaats
en het gedeelte dat gebruikt wordt voor beroepsdoeleinden.
De beschrijving vermeldt
de oppervlakte van elk gedeelte. De notaris
kan de verklaring enkel verlijden nadat hij de
instemming van de echtgenoot van de zelfstandige
heeft gekregen 10 .
De verklaring wordt vervolgens ingeschreven
in een hiertoe bestemd register op het
kantoor van de hypotheekbewaarder van het
arrondissement waar het goed is gelegen.
De Koning kan in bijkomende vormen van
openbaarmaking van de verklaring voorzien,
alsook de procedure en de kosten hiervoor
vastleggen 11 .
Tegenwerpelijkheid aan derden van de niet-beslagbaarheid
De verklaring van niet-beslagbaarheid kan
pas aan derden worden tegengeworpen vanaf
de datum van inschrijving 12 ervan in het register
van de hypotheekbewaarder 13 .
De verklaring heeft slechts uitwerking ten
aanzien van schuldvorderingen die na de
inschrijving en naar aanleiding van de zelf-

4-5
1
Artikelen 72 t/m 83 Wet houdende diverse bepa-
lingen.
2
Artikel 72 Wet houdende diverse bepalingen.
3
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 2873/001, 58.
4
Artikel 73 Wet houdende diverse bepalingen.
5
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 2873/001, 58.
6
Meer bepaald naar artikel 16 van dit K.B.
7
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 2873/001, 58.
8
Artikel 75 Wet houdende diverse bepalingen.
9
Het bedrag voor het opstellen van de verklaring,
alsook voor de inschrijving of doorhaling ervan,
wordt, zolang dit bedrag niet is vastgesteld over-
eenkomstig de wet van 31 augustus 1891 houdende
tarifering en invordering van de honoraria der
notarissen, vastgesteld op 500 euro (artikel 82 Wet
houdende diverse bepalingen).
10
Artikelen 74 en 75 Wet houdende diverse bepalin-
gen.
11
Artikel 76 Wet houdende diverse bepalingen.
12
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 2873/001, 59.
13
Artikel 76, eerste lid Wet houdende diverse bepa-
lingen.
14
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 2873/001, 60.
15
Artikel 77 Wet houdende diverse bepalingen.
16
Artikel 77 Wet houdende diverse bepalingen.
17
Artikel 77 Wet houdende diverse bepalingen: bv.
de personenbelasting die berekend wordt op de
beroepsinkomsten, de roerende inkomsten, de
onroerende inkomsten en de diverse inkomsten,
zie Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-
2007, nr. 2873/001, 60.
18
Artikel 77 Wet houdende diverse bepalingen.
19
O.g.v. de artikelen 265, § 2, 409, § 2 of 530, § 2
W. Venn.
20
Artikel 81 Wet houdende diverse bepalingen.
standige beroepsbezigheid (schulden t.a.v.
leveranciers en kredietinstellingen, sociale en
fiscale schulden 14 ) zijn ontstaan 15 .
De verklaring blijft ook uitwerking hebben
na het verlies van de hoedanigheid van zelfstandige
ten gevolge van een faillissement 16 .
De verklaring heeft geen uitwerking:
- ten aanzien van schuldvorderingen die
volgen uit een misdrijf, zelfs indien ze betrekking
hebben op de beroepsbezigheid 17 ;
- ten aanzien van schulden van gemengde
aard die verband houden zowel met het
privéleven als met de beroepsbezigheid 18 ;
- wanneer de zelfstandige als bestuurder
aansprakelijk wordt gesteld voor RSZschulden
in geval van faillissement 19 .
Lot van de verklaring in geval van ontbinding van het
huwelijksstelsel
De verklaring blijft uitwerking hebben na de
ontbinding van het huwelijksstelsel wanneer
het goed wordt toebedeeld aan degene die de
verklaring heeft gedaan, behalve ten aanzien
van beroepsschulden waarvan de invordering
uitgevoerd kan worden op het vermogen van
de gewezen echtgenoot.
Overdracht van de zakelijke rechten die niet vatbaar
zijn voor beslag
In geval van overdracht van de zakelijke rechten
die in de verklaring zijn aangeduid, blijft
de verkregen prijs niet vatbaar voor beslag ten
aanzien van de schuldeisers van wie de rechten
ontstaan zijn na het inschrijven van de
verklaring en naar aanleiding van de beroepsbezigheid
van degene die de verklaring heeft
21
Artikel 81 Wet houdende diverse bepalingen.
22
Artikel 80 Wet houdende diverse bepalingen.
23
Artikel 78 Wet houdende diverse bepalingen.
24
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 2873/001, 58.
25
Artikel 77 Wet houdende diverse bepalingen.
26
Artikel 83 Wet houdende diverse bepalingen.
27
Artikelen 73 e.v. Programmawet van 27 december
2006, B.S. 28 december 2006.
28
Wet van 26 april 2007 houdende bepalingen inzake
woninghuur, B.S. 5 juni 2007.
gedaan. Dit op voorwaarde dat de verkregen
geldsommen binnen een termijn van één jaar
door degene die de verklaring heeft gedaan,
wederbelegd worden om een onroerend goed
aan te kopen waar zijn hoofdverblijfplaats is
gevestigd. Gedurende deze termijn worden de
geldsommen bewaard in handen van de notaris
die de akte van overdracht van de zakelijke
rechten heeft verleden 20 .
De bescherming blijft bestaan indien er binnen
het jaar een wederbelegging is, behalve
als de schuldeisers bewijzen dat de zelfstandige
zijn solvabiliteit opzettelijk heeft verminderd.
In voorkomend geval moet de akte van
verkrijging een verklaring van wederbelegging
van de fondsen bevatten. De verklaring van
wederbelegging van de fondsen is onderworpen
aan de hoger beschreven voorwaarden
inzake geldigheid en tegenstelbaarheid 21 .
Einde van de niet-beslagbaarheid
Het overlijden van degene die de verklaring
heeft gedaan, heeft de herroeping van de verklaring
tot gevolg 22 .
De zelfstandige kan op ieder ogenblik afzien
van zijn verklaring van niet-beslagbaarheid.
Hiertoe moet hij dezelfde procedure volgen
als voor het afleggen van de verklaring (notaris
en inschrijving register hypotheekbewaarder).
Het recht om af te zien van de verklaring
kan niet worden uitgeoefend door de
curator. Het afzien van deze verklaring heeft
uitwerking ten aanzien van alle schuldeisers.
In voorkomend geval wordt de verklaring
geacht nooit te hebben bestaan 23 .
Het genot van de bescherming vervalt
eveneens indien de zelfstandige van statuut
verandert, en loontrekkende of ambtenaar
wordt 24 , behalve wanneer het verlies van het
zelfstandigenstatuut het gevolg is van een
faillissement 25 .
Inwerkingtreding
Deze regeling is in werking getreden op
8 juni 2007 26 .
2. Wijzigingen aan de huurwetgeving
De huurwetgeving is de laatste maanden onderhevig
geweest aan een aantal ingrijpende
wijzigingen. Niet alleen heeft de Programmawet
van 27 december 2006 27 verandering
gebracht op het vlak van de procedure van de
registratie van de huurovereenkomsten, ook
heeft de Wet van 26 april 2007 28 de verplichting
ingevoerd om elke woninghuurovereenkomst
schriftelijk op te stellen. De wet houdende
diverse bepalingen voegt op zijn beurt
een aantal wijzigingen toe.

A U G U S T U S 2 0 0 7
T A X A U D I T & A C C O U N T A N C Y
A. Wijzigingen aan de algemene bepalingen
betreffende huur van onroerende
goederen
Vermelding van de huurprijs en de gemeenschappelijke
lasten 29
Elke officiële of publieke mededeling (zowel
op raamaffiches aangebracht, als in aankondigingen
in de geschreven pers en op het
internet 30 ) tot verhuring van een goed dat
bestemd is voor bewoning in de ruime betekenis,
moet onder meer het bedrag van de
gevraagde huurprijs en van de gemeenschappelijke
lasten vermelden.
De niet-naleving van deze verplichting door
de verhuurder of diens gevolmachtigde kan
leiden tot een administratieve boete ten belope
van 50 tot 200 euro.
De verplichting is in voege getreden op
18 mei 2007.
Omstandige plaatsbeschrijving 31
Voortaan rust op de partijen de verplichting
om, op tegenspraak en voor gezamenlijke
rekening, een omstandige plaatsbeschrijving
op te stellen. De plaatsbeschrijving moet worden
opgemaakt alvorens het goed betrokken
wordt of binnen de maand die daarop volgt.
Gaat het om een woning die de hoofdverblijfplaats
van de huurder vormt, dan moet
de plaatsbeschrijving worden gevoegd bij de
geschreven huurovereenkomst, en eveneens
worden onderworpen aan registratie. De
plaatsbeschrijving moet niet noodzakelijk
door een deskundige worden opgesteld 32 .
Deze verplichting is in voege getreden op
18 mei 2007.
B. Wijzigingen aan de woninghuurwet
Staat van het gehuurde goed
Zoals voorheen moet het verhuurde goed beantwoorden
aan de elementaire vereisten van
veiligheid, gezondheid en bewoonbaarheid,
en wordt deze voorwaarde beoordeeld op het
ogenblik dat de huurder in het genot treedt
van het gehuurde goed. Sedert de overheveling
van de huisvestingsbevoegdheid naar de
Gewesten, hebben deze laatsten elk een gewestelijke
huisvestingscode afgekondigd, met
daarin de minimumnormen inzake gezondheid,
veiligheid en bewoonbaarheid 33 .
De minimumvoorwaarden waaraan het verhuurde
goed ten minste moet voldoen werden
vastgelegd in het koninklijk besluit van
8 juli 1997. De in dit besluit vervatte bepalingen
mogen niet strijdig zijn met de normen
die in de drie gewesten van kracht zijn,
en kunnen deze ook niet opschorten 34 .
Deze minimumvoorwaarden zijn voortaan 35
van dwingend recht, en moeten voortaan bij
de huurovereenkomst worden gevoegd 36 .
Huurherstellingen
Voortaan wordt in de woninghuurwetgeving
expliciet opgenomen dat de artikelen 1720,
1754 en 1755 B.W. van toepassing zijn.
Volgens deze bepalingen is de verhuurder
gehouden tot alle herstellingen, met uitzondering
van de huurherstellingen. Deze
herstellingen andere dan de huurherstellingen
zullen bovendien bij een in Ministerraad
overlegd koninklijk besluit worden gedefinieerd.
Ten slotte krijgen de artikelen 1720,
1754 en 1755 B.W. voortaan een dwingend
karakter 37 . Dit laatste geldt voor de huurovereenkomsten
die ondertekend worden na
18 mei 2007 38 .
Bijlage bij de huurovereenkomst 39
Elke woninghuurovereenkomst gesloten na
18 mei 2007 40 zal voortaan verplicht 41 een
bijlage bevatten, die nadere uitleg verschaft
over de hiernavolgende wettelijke bepalingen:
- de bepalingen die door het betrokken
gewest goedgekeurd werden inzake de
normen van gezondheid, veiligheid en
bewoonbaarheid;
- een uitleg over de aard van een dwingende
regel;
- de bepalingen met betrekking tot de schriftelijk
huurovereenkomst, de registratie
ervan en de kosteloosheid van de registratie;
- de duur van de huurovereenkomst;
- de mogelijkheden om de huurprijs te herzien,
de indexering en de lasten;
- de regels opgesteld inzake de huurherstellingen;
- de mogelijkheden om de huurovereenkomst
te beëindigen en de erbij horende
bepalingen;
- de bepalingen in verband met de verandering
van eigenaar;
- de mogelijkheden voor de partijen om bijgestaan
te kunnen worden bij een geschil.
Deze bijlage zal door de Koning per gewest
worden opgesteld.
Huurwaarborg 42
Voortaan beschikt de huurder over de keuze
tussen drie mogelijkheden om een huurwaarborg
te stellen, m.n.:
(1) middels een geïndividualiseerde rekening
op naam van de huurder bij een financiële
instelling
In voorkomend geval mag de huurwaarborg
niet meer bedragen dan een bedrag
gelijk aan 2 maanden huur. De opgebrachte
29
Nieuw artikel 1716 B.W. (ingevoerd door artikel 99
Wet houdende diverse bepalingen).
30
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 2873/001, 70; Verslag namens de Commissie voor
de justitie, Parl. St. Kamer 2006-2007, nr. 2873/020,
10.
31
Nieuw artikel 1730, § 1, eerste lid B.W. (ingevoerd
door artikel 100 Wet houdende diverse bepalingen).
32
Verslag namens de Commissie voor de justitie, Parl.
St. Kamer 2006-2007, nr. 2873/020, 37.
33
Nieuw artikel 2, § 1 Woninghuurwet (ingevoerd
door artikel 101 Wet houdende diverse bepalingen);
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 2873/001, 75.
34
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 2873/001, 75.
35
Vanaf 18 mei 2007.
36
Nieuw artikel 2, § 1 Woninghuurwet (ingevoerd
door artikel 101 Wet houdende diverse bepalingen).
37
Verslag namens de Commissie voor de justitie, Parl.
St. Kamer 2006-2007, nr. 2873/020, 12.
38
Nieuw artikel 2, § 2 Woninghuurwet (ingevoerd
door artikel 101 Wet houdende diverse bepalingen).
39
Nieuw artikel 11bis
Woninghuurwet (ingevoerd
door artikel 102 Wet houdende diverse bepalingen).
40
Artikel 11bis, § 2 Woninghuurwet (ingevoerd door
artikel 102 Wet houdende diverse bepalingen).
41
Deze verplichting geldt enkel voor huurovereen-
komsten die werden gesloten na de inwerkingtre-
ding van dit artikel (artikel 102, § 2 Wet houdende
diverse bepalingen).
42
Nieuw artikel 10 Woninghuurwet (ingevoerd door
artikel 103 Wet houdende diverse bepalingen).

6-7
De
huurwetgeving
is recent onderhevig
geweest aan een
aantal ingrijpende
wijzigingen. Zo werd
de procedure van de
registratie van de
huurovereenkomsten
veranderd en werd de
verplichting ingevoerd
om elke woninghuurovereenkomst
schriftelijk
op te stellen. De
wet houdende diverse
bepalingen voegt op
zijn beurt een aantal
wijzigingen toe.
43
Nieuw artikel 2, 1°, derde streepje Wet van 14 de-
cember 2005 (ingevoerd door artikel 85 Wet hou-
dende diverse bepalingen).
44
Nieuw artikel 2, 2° Wet van 14 december 2005
(ingevoerd door artikel 85 Wet houdende diverse
bepalingen).
45
Nieuw artikel 5, eerste lid, 2° en 3° Wet van 14
december 2005 (ingevoerd door artikel 86 Wet
houdende diverse bepalingen).
rente wordt gekapitaliseerd ten bate van de
huurder. De verhuurder verwerft het voorrecht
op de activa van de rekening voor elke
schuldvordering ten gevolge van het volledig
of gedeeltelijk niet-nakomen van de verplichtingen
van de huurder.
Wanneer de verhuurder in het bezit is van
de waarborg en nalaat die te plaatsen op de
bovenvermelde manier, dan is hij ertoe gehouden
om aan de huurder rente te betalen
aan de gemiddelde rentevoet van de financiële
markt op het bedrag van de waarborg, vanaf
het moment dat die overhandigd wordt. Deze
rente wordt gekapitaliseerd. Vanaf de dag dat
de huurder de verhuurder in gebreke stelt om
te voldoen aan de bovenvermelde verplichting,
is de verschuldigde rente echter de wettelijke
intresten op het bedrag van de waarborg.
(2) middels een bankwaarborg die het de
huurder mogelijk maakt de waarborg
progressief samen te stellen
In voorkomend geval verbindt de huurder
zich ertoe de bankwaarborg gedurende een
maximumtermijn van drie jaar volledig
samen te stellen middels constante maandelijkse
afbetalingen gedurende de duur van de
huurovereenkomst. De bankwaarborg mag
niet meer bedragen dan een bedrag gelijk aan
drie maanden huur.
De bankwaarborg moet worden gesteld door
de financiële instelling waar de huurder in
voorkomend geval zijn rekening heeft, en
waar zijn beroeps- of vervangingsinkomsten
worden gestort. De financiële instelling beschikt
over de voorrechten van het gemeen
recht ten aanzien van de huurder in geval hij
zijn verplichting om de waarborg progressief
samen te stellen, niet naleeft.
De huurder is geen enkele debetrente verschuldigd
aan de financiële instelling, die
hem rente zal uitkeren vanaf de dag dat de
waarborg volledig is samengesteld.
(3) middels een bankwaarborg ten gevolge
van een standaardcontract tussen een
OCMW en een financiële instelling
In voorkomend geval mag de bankwaarborg
niet meer bedragen dan een bedrag gelijk aan
drie maanden huur. Het OCMW verzoekt
om een bankwaarborg bij de financiële instelling,
die de waarborg toestaat ten gunste van
de verhuurder.
In al deze gevallen legt de Koning het formulier
vast waarmee de financiële instellingen
ten aanzien van de verhuurders zullen bevestigen
dat de huurwaarborg toegekend is.
Er mag niet beschikt worden over de bankrekening
(noch in hoofdsom, noch in rente),
noch over de bankwaarborg, noch over de
rekening waarop de waarborg opnieuw werd
samengesteld, dan ten voordele van een van
beide partijen, en mits voorleggen van ofwel
een schriftelijk akkoord dat ten vroegste
opgesteld wordt bij het beëindigen van de
huurovereenkomst, ofwel van een kopie van
een rechterlijke beslissing. Deze beslissing is
uitvoerbaar bij voorraad, niettegenstaande
verzet of hoger beroep en zonder borgstelling
of kantonnement.
Deze regeling is in voege getreden op 18 mei
2007.
3. De afschaffing van de effecten aan
toonder
Op 6 februari 2006 verscheen de Wet van
14 december 2005 houdende afschaffing
van de effecten aan toonder in het Belgisch
Staatsblad. Al snel bleek dat deze wet op
sommige punten onduidelijk was en een
aantal praktische bezwaren inhield. De Wet
houdende diverse bepalingen tracht hieraan
te verhelpen.
Toepassingsgebied
Een eerste wijziging betreft het toepassingsgebied
van de Wet van 14 december 2005,
meer bepaald voor wat betreft de omschrijving
van het begrip “effecten” en van het
begrip “emittent”.
Voor wat betreft het begrip “effecten” wordt
de laatste categorie (restcategorie) nu uitgebreid
tot alle andere effecten uitgegeven door
een emittent die onder Belgisch recht ressorteert,
en die een financiële schuldvordering
op die emittent of op een derde belichamen,
inclusief de effecten ter vertegenwoordiging
van onverdeelde rechten in een instelling
voor collectieve belegging naar Belgisch recht
in contractuele vorm 43 .
Het begrip “emittent” wordt voortaan omschreven
als de persoon of instelling voor
collectieve belegging zonder rechtspersoonlijkheid
die de effecten heeft uitgegeven 44 .
Omzetting van rechtswege in gedematerialiseerde
effecten 45
In het licht van de voorgaande wijziging,
wordt de automatische omzetting in gedematerialiseerde
effecten nu ook uitdrukkelijk
van toepassing verklaard op de effecten aan
toonder van een instelling voor collectieve
belegging naar Belgisch recht.
Bovendien heeft de wetgever, teneinde
duidelijk te maken dat ook genoteerde vennootschapscertificaten
onder de procedure

A U G U S T U S 2 0 0 7
T A X A U D I T & A C C O U N T A N C Y
van omzetting van rechtswege ressorteren,
de verwijzing naar artikel 460, eerste lid
W. Venn. geschrapt.
Verplichtingen voor genoteerde vennootschappen 46
Geheel in samenhang met hetgeen hoger
werd vermeld, wordt de verwijzing naar artikel
460, eerste lid W. Venn. geschrapt, en
worden de instellingen voor collectieve belegging
naar Belgisch recht eveneens gebracht
onder de verplichtingen die artikel 6 van de
Wet van 14 december 2005 vooropstelt voor
genoteerde vennootschappen (statutenwijziging
of wijziging beheersreglement voor
31 december 2007, nodige regelingen treffen
met vereffeningsinstelling of – in voorkomend
geval – met erkende rekeninghouder,
publicatie kennisgeving met vermelding van
vereffeningsinstelling(en) of – in voorkomend
geval – de erkende rekeninghouder(s)).
In geval van toepassing van artikel 475ter
W. Venn. kan voortaan een beroep worden
gedaan op een erkende rekeninghouder (en
niet langer enkel op een vereffeningsinstelling)
met het oog op het treffen van de nodige
regelingen.
Omzetting aandelen aan toonder in gedematerialiseerde
of naamseffecten: datum van 31 december
2012 verdwijnt en aanvraag tot omzetting in gedematerialiseerde
effecten niet langer vereist
De Wet van 14 december 2005 voorzag
aanvankelijk in twee omzettingstermijnen,
nl. 31 december 2013 voor de effecten aan
toonder die het levenslicht zagen vóór 23 december
2005, en 31 december 2012 voor de
effecten aan toonder die werden uitgegeven
tussen 23 december 2005 en 1 januari 2008.
Voortaan geldt nog slechts één omzettingsdatum,
nl. 31 december 2013 47 .
Bovendien moet de omzetting van effecten
aan toonder (die op een effectenrekening
staan) in gedematerialiseerde effecten niet
langer worden gevraagd door de rechthebbende.
Op voorwaarde dat de vennootschap
samen met een vereffeningsinstelling of erkende
rekeninghouder de nodige regelingen
heeft getroffen, en dat zij haar statuten heeft
gewijzigd, worden de effecten aan toonder
voortaan van rechtswege omgezet in gedematerialiseerde
effecten 48 .
Opteert de rechthebbende van de betrokken
effecten voor de omzetting van zijn toondereffecten
in effecten op naam, dan zal hij dit
wel nog moeten aanvragen 49 .
Omzetting van rechtswege na het verstrijken van de
uiterste termijn 50
Effecten aan toonder die na 31 december
2013 niet overeenkomstig artikel 5 (omzetting
van rechtswege in gedematerialiseerde
effecten) of artikel 7, § 2 of 3 (omzetting in
gedematerialiseerde of naamseffecten) werden
omgezet, worden van rechtswege omgezet
in gedematerialiseerde effecten en door de
emittent op zijn naam ingeschreven op een
effectenrekening. Ingeval de statuten van de
emittent niet voorzien in de uitgifte van gedematerialiseerde
effecten, of indien de emittent
niet de nodige regelingen heeft getroffen
met een vereffeningsinstelling of een erkende
rekeninghouder, dan zullen de effecten aan
toonder van rechtswege omgezet worden in
effecten op naam.
Vereenvoudigde procedure tot statutenwijziging 51
In principe komt het toe aan de algemene
vergadering om de statuten van de vennootschap
te wijzigen. Artikel 96 van de Wet houdende
diverse bepalingen kent deze bevoegdheid
eveneens toe aan het bestuursorgaan
voor de statutenwijzigingen die noodzakelijk
zijn met het oog op de uitvoering van de Wet
van 14 december 2005. Deze bevoegdheid is
dan wel onderhevig aan de hiernavolgende
beperkingen:
1° het bestuursorgaan kan enkel gebruik
maken van deze mogelijkheid tot 31 december
2013;
2° het bestuursorgaan kan enkel gebruik
maken van deze mogelijkheid voor statutenwijzigingen
die noodzakelijk zijn met
het oog op de uitvoering van de Wet van
14 december 2005, en meer bepaald voor
de volgende wijzigingen:
(1) in de statuten voorzien dat de effeten
die worden toegelaten tot de verhandeling
op een gereglementeerde
markt en op een effectenrekening
zijn ingeschreven in gedematerialiseerde
vorm bestaan;
(2) overgaan tot invoeging in de statuten
van de mogelijkheid gedematerialiseerde
effecten uit te geven en de
effecten aan toonder van de vennootschap
om te zetten in gedematerialiseerde
effecten;
(3) in de statuten de nodige regels voorzien
om de rechthebbenden van
gedematerialiseerde effecten toe te
laten deel te nemen aan de algemene
vergadering, zonder dat deze regels
striktere voorwaarden mogen voorzien
dan deze opgelegd aan degenen
die hun effecten onder andere vorm
aanhouden.
De Memorie van Toelichting 52 geeft in
dit verband te kennen dat het bestuursorgaan
geen gebruik kan maken van deze
bevoegdheid om de verwijzing naar effec-
46
Nieuw artikel 6 Wet van 14 december 2005 (in-
gevoerd door artikel 87 Wet houdende diverse
bepalingen).
47
Nieuw artikel 7, § 1 Wet van 14 december 2005
(ingevoerd door artikel 88 Wet houdende diverse
bepalingen).
48
Nieuw artikel 7, § 3 Wet van 14 december 2005
(ingevoerd door artikel 88 Wet houdende diverse
bepalingen).
49
Artikel 7, § 2 Wet van 14 december 2005.
50
Nieuw artikel 9 Wet van 14 december 2005 (in-
gevoerd door artikel 90 Wet houdende diverse
bepalingen).
51
Artikel 96 Wet houdende diverse bepalingen.
52
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 2873/001, 69.

8-9
E en lijst van
“witwasindicatoren”
moet de door de wet
beoogde personen en
instellingen helpen
de CFI in te lichten
telkens zij het bestaan
vermoeden van een
ernstige en georganiseerde
fiscale fraude
die aan de basis ligt
van de van witwassen
verdachte verrichting.
53
Artikelen 91 t/m 94 Wet houdende diverse bepa-
lingen.
54
Artikel 95 Wet houdende diverse bepalingen.
55
Art. 3 juncto art. 14bis
Wet van 11 januari 1993 tot
voorkoming van het gebruik van het financiële stel-
sel voor het witwassen van geld en de financiering
van terrorisme.
56
Parl. St. Senaat 2005-2006, nr. 3-1610/2, 15.
57
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 3058/001, 51.
58
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 3058/001, 51.
59
Koninklijk besluit van 3 juni 2007 tot uitvoering van
artikel 14quinquies
van de wet van 11 januari 1993
tot voorkoming van het gebruik van het financiële
stelsel voor het witwassen van geld en de financie-
ring van terrorisme, B.S. 13 juni 2007.
60
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 3058/001, 51-52.
61
Parl. St. Kamer 2006-2007, nr. 3058/011, 51-52.
62
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 3058/001, 52.
63
Memorie van Toelichting, Parl. St. Kamer 2006-2007,
nr. 3058/001, 52.
ten aan toonder in de statuten te schrappen,
noch om de omzetting te regelen
van effecten aan toonder overeenkomstig
andere modaliteiten dan deze die uitdrukkelijk
door de wet zijn voorzien.
3° de statutenwijziging moet via een authentieke
akte gebeuren;
4° de wijzigingen aangebracht aan de statuten
moeten, ter informatie, worden
ingeschreven op de agenda van de eerste
algemene vergadering volgend op de registratie
van de authentieke akte. Bovendien
moet de statutenwijziging worden
vermeld in het eerste jaarverslag volgend
op deze registratie.
Wijzigingen aan het Wetboek van vennootschappen
De artikelen 468, 469, 472 en 473 van het
Wetboek van vennootschappen worden
uitgebreid met de mogelijkheid voor een
erkende rekeninghouder om op te treden
ingeval artikel 475ter van het Wetboek van
vennootschappen wordt toegepast. 53
In artikel 475ter van het Wetboek van vennootschappen,
dat handelt over de mogelijkheid
voor een erkende rekeninghouder om op
te treden als vereffeningsinstelling, wordt de
voorwaarde geschrapt dat de titularis van de
desbetreffende effectenrekening daarmee in
moet stemmen 54 .
4. De strijd tegen het witwassen
van geld en de financiering van
terrorisme
De Wet van 11 januari 1993 tot voorkoming
van het gebruik van het financiële stelsel voor
het witwassen van geld en de financiering van
terrorisme liet onduidelijkheid rijzen voor
wat betreft de meldingsplicht. Meer bepaald
was het in de praktijk moeilijk om een onderscheid
te maken tussen de “ernstige en
georganiseerde fiscale fraude” en de “gewone
fiscale fraude”, waarvoor geen meldingsplicht
bestaat. Daarnaast bleek dat de handhaving
van het verbod op betaling in contanten van
transacties boven de 15.000 euro via het
systeem van de administratieve boete niet
werkzaam was in de praktijk.
Meldingsplicht aan de Cel voor financiële informatieverwerking
(CFI)
De bedrijfsrevisor, de externe accountant,
de externe belastingconsulent en de erkende
boekhouder(-fiscalist), ingeschreven op het
tableau van hun respectievelijk beroepsinstituut
(IBR, IAB en BIBF), zijn er bij de uitoefening
van hun beroep toe gehouden om de
feiten waarvan zij weten of vermoeden dat ze
verband houden met het witwassen van geld
afkomstig uit de zgn. “ernstige en georganiseerde
fiscale fraude” (bv. BTW-carrousels)
te melden aan de CFI 55 . De (gepoogde)
witwasoperaties die verband houden met de
“gewone fiscale fraude” moeten zij echter niet
aangeven bij de CFI.
In zijn advies 56 aangaande de wijziging van
artikel 505 Strafwetboek (misdrijf witwassen)
merkte de Raad van State op dat het onderscheid
tussen de “gewone fiscale fraude” en de
“ernstige en georganiseerde fiscale fraude” in de
praktijk niet altijd duidelijk is. Zo is de fiscale
fraude die gepaard gaat met het plegen van
“valsheid in geschriften” wel “ernstig”, maar
niet altijd te kwalificeren als “georganiseerd” 57 .
Om aan dit euvel te verhelpen, heeft de wetgever
in de Memorie van Toelichting bij de
Programmawet 58 een omschrijving gegeven van
het begrip “ernstige en georganiseerde fraude”.
Onder “ernstige en georganiseerde fiscale fraude”
moet worden verstaan, het onwettig ontwijken
of een onwettige terugbetaling van belastingen,
door middel van valsheid in geschriften,
gepleegd ter uitvoering van een constructie
die hiervoor in het leven werd geroepen, met
een opeenvolging van verrichtingen en/of de
tussenkomst van een of meer tussenpersonen,
alsook het aanwenden – op nationaal
of internationaal niveau – van simulatie- of
verbergingsmechanismen zoals vennootschapsstructuren
of juridische constructies.
Artikel 134 van de programmawet voegt
bovendien een nieuw artikel 14quinquies toe
aan de wet van 11 januari 1993. Volgens deze
bepaling moet de bedrijfsrevisor, de externe
accountant, de externe belastingconsulent en
de erkende boekhouder(-fiscalist) elk vermoeden
dat een feit of een verrichting verband
kan houden met witwassen van geld afkomstig
uit ernstige en georganiseerde fiscale fraude
waarbij bijzonder ingewikkelde mechanismen
of procédés van internationale omvang worden
aangewend, ter kennis brengen van de
CFI. Artikel 14quinquies bepaalt bovendien
dat bij K.B. een lijst van “witwasindicatoren”
zal vastgesteld worden. Dit K.B. is op 3 juni
2007 uitgevaardigd en treedt op 1 september
2007 in werking 59 . Volgens de Memorie van
Toelichting 60 verduidelijken deze witwasindicatoren
het begrip “ernstige en georganiseerde
fiscale fraude”. Deze indicatoren moeten de
door de wet beoogde personen en instellingen
helpen de CFI in te lichten telkens zij het
bestaan vermoeden van een ernstige en georganiseerde
fiscale fraude die aan de basis ligt
van de van witwassen verdachte verrichting 61 .
Een en ander zou moeten bijdragen tot een
hoger aantal meldingen 62 . Volgens de voorbereidende
werken 63 bij de programmawet
zal de lijst van witwasindicatoren om de twee
jaar worden geëvalueerd in overleg met de
CBFA, de CFI en de Belgische federatie van
de financiële sector (Febelfin).

8-9
A U G U S T U S 2 0 0 7
T A X A U D I T & A C C O U N T A N C Y
De beroepsbeoefenaar die deze meldingsplicht
niet naleeft, riskeert een administratieve
boete van 250 tot 1.250.000 euro 64 . De
naleving van de meldingsplicht overeenkomstig
artikel 14quinquies is ook noodzakelijk
met het oog op het voorkomen van een strafrechtelijke
vervolging voor een inbreuk op
artikel 505, eerste lid, 2° en 4° (witwassen) 65
van het Strafwetboek.
Verbod om transacties van 15.000 euro of meer in
contanten te vereffenen
Overeenkomstig artikel 10ter van de wet van
11 januari 1993 mag de prijs van de verkoop
door een handelaar van een goed ter waarde
van 15.000 euro of meer niet in contanten
worden vereffend. De ambtenaren van de
Algemene Directie Controle en Bemiddeling
van de FOD Economie (voorheen “Economische
Inspectie”) zijn bevoegd om inbreuken
op dit verbod vast te stellen. De federale
minister bevoegd voor Economische Zaken
kon de overtreder sanctioneren met een administratieve
geldboete.
Teneinde het hoofd te bieden aan een aantal
problemen die de toepassing van deze wetsbepaling
met zich meebracht, heeft de wetgever
de bestaande regeling grondig hervormd 66 .
• Sanctionering inbreuken 67
Een overtreding van het voormelde verbod
wordt voortaan gesanctioneerd met een
strafrechtelijke geldboete van 250 tot 225.000
euro, doch zonder dat deze boete meer mag
bedragen dan 10 % van de ten onrechte in
contanten betaalde sommen. Deze straf kan
opgelegd worden aan de verkoper-handelaar
én de koper-handelaar 68 . Eenzelfde sanctie
wordt voorzien voor personen die de opsporing
of de vaststelling van een dergelijke overtreding
door de officieren van de gerechtelijke
politie of door de ambtenaren die hiertoe
door de minister van Economische zaken zijn
aangesteld met opzet verhinderen of belemmeren
(controledelict). Het weigeren om een
verklaring af te leggen is echter niet strafbaar
gesteld (zwijgrecht) 69 . De bepalingen van
Boek I van het Strafwetboek (herhaling, samenloop,
rechtvaardigings- en verschoningsgronden,
enz.), met inbegrip van hoofdstuk
VII (mededaders en medeplichtigen) en artikel
85 (verzachtende omstandigheden) zijn
van toepassing op deze inbreuken.
• Opsporing en vaststelling inbreuken 70
Zowel de officieren van gerechtelijke politie
als de ambtenaren die hiertoe door de minister
van Economische zaken zijn aangesteld,
kunnen de voormelde inbreuken vaststellen
of opsporen. De bevoegde ambtenaren
werden inmiddels aangesteld bij ministerieel
besluit van 12 juni 2007 71 . Voortaan zijn de
ambtenaren van de Algemene Directie Controle
en Bemiddeling van de FOD Economie
eveneens bevoegd om deze inbreuken vast
te stellen. De processen-verbaal welke door
die ambtenaren worden opgesteld, hebben
bewijskracht tot het tegendeel is bewezen.
Een afschrift ervan wordt bij ter post aangetekende
brief, met ontvangstmelding binnen
30 dagen na de datum van vaststellingen, aan
de overtreder toegezonden.
• Administratieve minnelijke schikking 72
De bepalingen met betrekking tot de opsporing
en de vaststelling van de inbreuken
bepaald bij artikel 113 van de wet van 14 juli
1991 op de handelspraktijken en de voorlichting
en bescherming van de consument zijn
eveneens van toepassing op de opsporing en
vaststelling van deze inbreuken. De ambtenaren
die in het kader van voornoemde wet
daartoe zijn aangesteld kunnen, op inzage
van het PV, aan de overtreders een som voorstellen
waarvan de betaling de strafvordering
doet vervallen. De tarieven hiervan zijn
dezelfde als de hoger vermelde geldboetes,
verhoogd met de opdeciemen (basisbedrag
x 5,5). Indien de overtreder weigert in te gaan
op het voorstel wordt het PV verzonden naar
de procureur des Konings, die beslist over de
strafrechtelijke vervolging van de betrokkene.
Besluit
De Wet van 25 april 2007 houdende diverse
bepalingen (IV) en de Programmawet van
27 april 2007 bevatten een aantal maatregelen
die de bijzondere aandacht verdienen van
de economische beroepsbeoefenaar. Zo kan
iedere zelfstandige voortaan zijn woning beschermen
tegen beslag, en werd de wetgeving
betreffende de afschaffing van de effecten
aan toonder bijgespijkerd ten gevolge van
een aantal onduidelijkheden en praktische
bezwaren die de toepassing ervan met zich
meebracht. Daarnaast onderging de huurwetgeving
een aantal ingrijpende wijzigingen, en
werd de antiwitwaswet verduidelijkt voor wat
betreft de meldingsplicht.
64
Artikel 22, 2° Wet van 11 januari 1993.
65
Wetsontwerp houdende diverse maatregelen in-
zake de heling en inbeslagneming, Parl. St. Kamer
2006-2007, nr. 1603/5 (dit wetsontwerp is goedge-
keurd door het Parlement maar bij het ter perse
gaan van dit artikel nog niet gepubliceerd in het
Belgisch Staatsblad).
66
Artikelen 135, 136 en 137 Programmawet (inge-
voerd door amendement nr. 4 van de Regering,
Parl. St. Kamer 2006-2007, nr. 3058/004.) .
67
Nieuw artikel 23 Wet van 11 januari 1993 (inge-
voerd door artikel 135 Programmawet).
68
Parl. St. Kamer 2006-2007, nr. 3058/004, 5.
69
Parl. St. Kamer 2006-2007, nr. 3058/004, 5.
70
Nieuw artikel 23bis
Wet van 11 januari 1993 (inge-
voerd door artikel 136 Programmawet).
71
Ministerieel besluit van 12 juni 2007 tot aanstelling
van de ambtenaren die belast zijn met de opspo-
ring en de vaststelling van de inbreuken bepaald bij
artikel 23 van de wet van 11 januari 1993 tot voor-
koming van het gebruik van het financiële stelsel
voor het witwassen van geld en de financiering van
het terrorisme, B.S. 2 juli 2007.
72
Nieuw artikel 23ter
Wet van 11 januari 1993 (inge-
voerd door artikel 137 Programmawet).

10-11
F R A N Ç O I S M E N N I G
>
Enkele recente arresten van het
Hof van Justitie inzake BTW en de
gevolgen daarvan voor het Belgisch
recht
Belastingconsulent IAB
Lid van de Union des Praticiens de
la Fiscalité
Professor verbonden aan de EPHEC
(Ecole Pratique des Hautes Etudes
Commerciales)
De BTW is een belasting met drie
invalshoeken die tegelijk verschillen
en elkaar aanvullen.
Als de Europese wetgever de initiatiefnemer
is van de bronteksten
en het bijwerken ervan, waakt het
Hof van Justitie over een uniforme
interpretatie van deze teksten
door middel van verklarende arresten
die erga omnes en ab initio 1
van toepassing zijn. De nationale
wetgeving dient de EU-teksten en
de interpretaties van het Hof van
Justitie in nationaal recht om te
zetten en tegelijk een zekere controle
te behouden op een beperkt
aantal gebieden.
De belastingplichtige die de BTW
actief wil beheren binnen zijn
onderneming, moet waakzaam
zijn voor veranderingen die kunnen
optreden op elk van de drie
vlakken.
Deze tekst wil de gevolgen in
België analyseren van drie recente
arresten van het Hof van Justitie.
De zaak Waterschap Zeeuws
Vlaanderen (WZV) 2
Het WZV is een Nederlandse instelling van
publiek recht die belast is met het beheer van
afvalwater. Als overheidsorgaan is het WZV
niet BTW-plichtig en in die hoedanigheid
liet het een installatie bouwen voor de verwerking
van afvalwater. Na vijf jaar activiteit
werd de zuiveringsinstallatie verkocht aan een
derde.
Volgens het Nederlands recht kan een overheidsorgaan
dat een investeringsgoed zoals
een gebouw verkoopt, ervoor opteren om het
met BTW-heffing te verkopen.
De vraag stelt zich of het WZV de belasting
kan laten herzien die werd betaald op het
ogenblik van de aanschaf van het goed.
In zijn antwoord baseert het Hof van Justitie
zich op een argumentatie die het heeft uiteengezet
bij het arrest Lennartz 3 :
• volgens artikel 2 van de zesde richtlijn is
de toepassing van de BTW-voorschriften,
met inbegrip van de voorschriften betreffende
het recht op aftrek, afhankelijk van
de hoedanigheid van belastingplichtige van
degene die de handeling verricht;
• volgens artikel 17 van de zesde richtlijn
ontstaat het recht op aftrek van de BTW
die men heeft voldaan, op het tijdstip
waarop de belasting verschuldigd wordt,
waarbij dit tijdstip overeenkomt met dat
waarop het goed wordt geleverd.
Uit de combinatie van deze twee artikelen
concludeert het Hof dat “enkel degene die
belastingplichtige is en die als zodanig handelt
op het tijdstip waarop hij een goed aanschaft,
voor dat goed een recht op aftrek heeft
en de verschuldigde of voldane BTW over
dat goed mag aftrekken indien hij het voor
zijn belaste handelingen gebruikt”.
Met dit besluit behandelt het Hof de (historische)
BTW die investeringsgoederen belast,
verschillend: het hangt af van het feit of ze
verworven zijn door personen die niet belastingplichtig
waren op het ogenblik van de
aanschaf, of door personen met de hoedanigheid
van belastingplichtige die op dat ogenblik
vrijgesteld waren van belasting.
Een persoon, een particulier of een openbare
instelling die als zodanig handelt en een goed
in deze hoedanigheid verwerft, heeft dus geen
recht op belastingaftrek. Indien deze persoon
later belastingplichtig wordt en het eerder
verworven goed bestemt voor activiteiten die
recht geven op een belastingaftrek, heeft dit
niet tot gevolg dat de regels betreffende herzieningen
van kracht worden.
Heel anders is het wanneer de verandering
van bestemming als doel heeft het investeringsgoed
te gebruiken voor een activiteit
die recht geeft op belastingaftrek terwijl het
voorheen bestemd was voor een van BTW
vrijgestelde activiteit die geen recht gaf op
belastingaftrek. In dat geval moeten de Lidstaten
volgens het Hof van Justitie 4 voorzien
in een herziening van de BTW-aftrek.
Ten gevolge van het arrest WZV heeft de Belgische
administratie haar standpunt herbekeken.
Zij stond immers een herziening toe in
het voordeel van de nieuwe belastingplichtigen
die eerder verworven goederen, die zij als
niet-belastingplichtigen hadden aangeschaft,
gingen bestemmen voor een activiteit die hen
de hoedanigheid gaf van belastingplichtige
met recht op aftrek.
Het nieuwe standpunt van de administratie 5
stemt overeen met de interpretatie van het
Hof van Justitie. Het werd van kracht op
1 juli 2005.
Het interpretatieve karakter van de arresten
van het Hof van Justitie brengt een redelijk
ingewikkelde kettingreactie teweeg. Intussen
zijn we wel over het hoogtepunt heen.
Het arrest WZV illustreert een eenvoudige
reactie. Een belastingplichtige die is gevestigd
in een Lidstaat, komt in conflict met de
plaatselijke administratie. Dit conflict wordt
beslecht voor een nationale rechtbank. Die
wil verheldering van het Hof van Justitie om
een bepaling van de richtlijn correct te interpreteren.
Die interpretatie van het Hof leidt
ertoe dat een aantal Lidstaten hun wetgeving
moeten aanpassen. De nationale wet bleek in
die landen immers de Europese BTW-richtlijnen
niet correct geïnterpreteerd te hebben.

A U G U S T U S 2 0 0 7
T A X A U D I T & A C C O U N T A N C Y
De zaak Scandic 6
In de zaak Scandic boog het Hof van Justitie
zich over de vraag hoe de maatstaf van heffing
wordt bepaald voor een handeling die
wordt verricht tegen een prijs die lager is dan
de kostprijs.
Het Zweedse bedrijf Scandic overweegt om
aan zijn personeel lunches te verstrekken
tegen een prijs die lager is dan de kostprijs, in
een door de onderneming ingerichte kantine.
Om de fiscale gevolgen van het verstrekken
van maaltijden aan zijn personeel te kunnen
inschatten, vroeg Scandic aan Skatterättsnämnden
7 of het verstrekken van maaltijden
aan zijn personeelsleden tegen een prijs die
lager is dan de kosten, betekent dat belasting
moet worden geheven op grond van de
bepalingen van de Zweedse wet inzake onttrekkingen,
dan wel of de door de werknemer
betaalde prijs deze maatstaf van heffing is.
Het Hof moet zich met andere woorden
uitspreken over de volgende vragen: moet
de BTW enkel worden geïnd op de door de
leverancier ontvangen tegenprestatie als de
prijs lager is dan de kostprijs ? Of mogen de
Lidstaten de maatstaf van heffing verhogen
en zich hiervoor baseren op de artikelen van
de zesde richtlijn 8 die bepaalde om niet verrichte
handelingen gelijkstellen met onder
bezwarende titel verrichte handelingen ?
In zijn arrest gaat het Hof van Justitie uit
van het volgende principe: “het feit dat een
economische handeling wordt uitgevoerd
tegen een hogere of een lagere prijs dan de
kostprijs, is niet relevant indien een handeling
moet worden gekwalificeerd als een handeling
onder bezwarende titel.”
Bijgevolg komen de artikelen van de zesde
richtlijn – die bepaalde handelingen waarvoor
door de belastingplichtige geen werkelijke
tegenprestatie wordt ontvangen, gelijkstellen
met onder bezwarende titel verrichte handelingen
– niet voor toepassing in aanmerking
wanneer de leverancier een werkelijke tegenprestatie
ontvangt. Deze werkelijke tegenprestatie
vormt de maatstaf van BTW-heffing.
Het is interessant dat het Hof in zijn redenering
aanstipte dat het feit dat een tegenprestatie
onder de kostprijs symbolisch is, niets
verandert aan de argumentatie.
In dat opzicht brengt het Hof in herinnering
dat de Lidstaten een verzoek zouden kunnen
indienen op basis van artikel 27 van de zesde
richtlijn, met de bedoeling een afwijkende
maatregel in te voeren teneinde bepaalde
vormen van belastingfraude of -ontwijking te
voorkomen.
Net als andere Lidstaten talmde België niet
om de ‘raad’ van het Hof van Justitie op te
volgen en diende het op 18 mei 2005 een
verzoek tot afwijking in 9 .
Dit verzoek werd niet afzonderlijk behandeld:
was het een toeval van de kalender of een
gevolg van de vele verzoeken tot afwijking die
door de Lidstaten waren ingediend? Feit is
dat de Europese wetgever een richtlijn 10 goedkeurde
die bepalingen bevat om de Lidstaten
desgewenst te laten ingrijpen. Zo kunnen zij,
in bepaalde welomschreven omstandigheden,
de maatstaf van heffing voor handelingen
tussen verbonden partijen wijzigen.
Anders gezegd, de Lidstaten kunnen vermijden
dat de normale prijzen worden verhoogd
of verlaagd enkel en alleen omwille van de
BTW. Zij hebben namelijk de mogelijkheid
om de “normale waarde” 11 van de transactie
te hanteren als maatstaf van BTW-heffing,
wat ook de tussen de partijen overeengekomen
prijs moge zijn.
De redenen om de prijzen tussen partijen te
manipuleren kunnen als volgt worden samengevat:
• ofwel wil men de positie van de koper verbeteren,
wanneer die geen recht heeft op
een totale aftrek van de BTW die al eerder
betaald werd;
• ofwel wil men de positie van de verkoper
verbeteren, wanneer die geen recht heeft
op een totale aftrek van de BTW die hij
reeds betaalde.
De Belgische wetgever 12 heeft zeer snel gereageerd
op de geboden kans, maar heeft die
slechts zeer gedeeltelijk benut 13 .
Bij het lezen van het nieuwe artikel 33, § 2
van het WBTW blijkt immers dat slechts
zelden wordt teruggegrepen naar de normale
waarde om een maatstaf van heffing op te
leggen die verschilt van de tussen de partijen
afgesproken prijs. Dit gebeurt enkel in geval
van een combinatie van de onderstaande
elementen:
• “de tegenprestatie is lager dan de normale
waarde”;
• “de afnemer van de levering van goederen
of de dienst heeft geen volledig recht op
aftrek van de verschuldigde belasting”;
• “de afnemer is verbonden met de leverancier
van de goederen of de dienstverrichter:
- ingevolge een arbeidsovereenkomst, met
inbegrip van hun familieleden tot in de
vierde graad;
- als vennoot, lid of bestuurder van de
vennootschap of rechtspersoon, met
inbegrip van hun familieleden tot in de
vierde graad.”
1
Zie in dit verband onze bijdrage in nr. 4/2006 van
Tax Audit & Accountancy.
2
Arrest HvJ EG van 2 juni 2005, C-378/02, zaak Wa-
terschap Zeeuws Vlaanderen.
3
Arrest HvJ EG van 11 juli 1991, C-97/90, zaak Len-
nartz.
4
Arrest HvJ EG van 30 maart 2006, C-184/04, zaak
Kaupunki.
5
Zie onder meer beslissing ET 110.412 van 20 de-
cember 2005.
6
Arrest HvJ EG van 20 januari 2005, C-412/03, zaak
Scandic.
7
Speciale commissie belast met het geven van voor-
afgaandelijk advies op fiscaal vlak.
8
Artikel 5, § 6 en 6, § 2 van de zesde richtlijn, de
huidige artikels 16, 1e en 2e lid en 26 § 1 van richt-
lijn 2006/112.
9
Bericht betreffende de maatstaf van heffing voor
handelingen verricht tussen partijen verenigd door
een bijzondere band – 29.07.2005 – Informaties en
mededelingen (A.O.I.F.-BTW).
10
Richtlijn 2006/69/EG van de Raad van 24 juli 2006
tot wijziging van de zesde richtlijn wat betreft
bepaalde maatregelen ter vereenvoudiging van
de BTW-heffing en ter bestrijding van de belas-
tingfraude en -ontwijking en tot intrekking van
bepaalde derogatiebeschikkingen.
11
De normale waarde wordt gedefinieerd in artikel
32 van het WBTW en komt eenvoudig uitgelegd
neer op de marktprijs in een situatie van volledige
concurrentie.
12
De definitie en de gevallen waarin de normale
waarde wordt toegepast als maatstaf van heffing,
werden toegevoegd aan het WBTW door de pro-
grammawet van 27 december 2006 in de artikels
32 en 33 van het WBTW.
13
In een eerste reactie rechtvaardigt de administratie
deze minimalistische stellingname door zich te
beroepen op het volgende feit: “de administratie
heeft geen weet van manipulaties bij het vaststel-
len van de waarde van de handelingen” wanneer
de leverancier of dienstverrichter geen recht op
volledige aftrek heeft. Zie circulaire 3/2007 – AFZ
3/2007 van 15 februari 2007.

A U G U S T U S 2 0 0 7
T A X A U D I T & A C C O U N T A N C Y
• bepaalt dat de te gebruiken maatstaf van
jaarlijkse heffing gelijk is aan een vijftiende
van de kostprijs van het gebouw.
De kwestie van de maatstaf van heffing lokte
veel kritiek uit vanwege de rechtsleer, maar
werd ondersteund door het Hof van Justitie
in de zaak Wollny 21 .
De grens aan de toepassingssfeer van het
arrest Seeling stuitte op kritiek van de rechtsleer
22 en werd bovendien verworpen door de
nationale rechtspraak 23 .
We zouden kunnen denken dat dit geschil
betreffende de toepassingssfeer aan belang
verliest doordat de federale wetgever ingreep
en artikel 44 van het WBTW 24 aanpaste.
Ook werd de toepassingssfeer van artikel
19, § 1 van het WBTW beperkt tot het enkel
gebruiken voor privédoeleinden van roerende
goederen van de onderneming 25 .
Deze tussenkomst van onze wetgevende
macht is volledig legitiem in die zin dat ze
hiertoe gerechtigd is door de Europese wetgeving
26 . Niettemin heeft ze naar onze mening
een gevolg dat tegengesteld is aan hetgeen
beoogd werd.
Het Hof van Justitie heeft namelijk enerzijds
het volgende tot principe verheven: “Wanneer
een investeringsgoed zowel voor bedrijfsals
voor privédoeleinden wordt gebruikt,
heeft de belanghebbende voor de BTW de
keuze om dit goed hetzij volledig voor het
bedrijfsvermogen te bestemmen, hetzij het
geheel in zijn privévermogen te behouden,
waardoor het dus volledig buiten het BTWstelsel
wordt gehouden, hetzij het slechts voor
het gedeelte waarvoor het daadwerkelijk voor
zijn beroepsactiviteit wordt gebruikt, voor
zijn onderneming te bestemmen” 27 .
Anderzijds merkt het Hof van Justitie in ditzelfde
arrest op dat als de Lidstaten de mogelijkheid
gebruiken om bepaalde ter beschikking
gestelde goederen voor privégebruik niet
te belasten, deze afwijkende stellingname ten
opzichte van het belastingsysteem “niet tot
gevolg kan hebben, dat ze de Lidstaten de
mogelijkheid biedt om de belastingplichtigen
die ervoor hebben gekozen, investeringsgoederen
die zowel voor bedrijfs- als voor privédoeleinden
worden gebruikt, te behandelen
als goederen van de onderneming, niet in
aanmerking te laten komen voor de volledige
en onmiddellijke aftrek van de bij de
verkrijging van deze goederen verschuldigde
voorbelasting, waarop zij recht hebben volgens
de vaste rechtspraak [van het Hof]. Een
dergelijke beperking van het recht op aftrek is
in strijd met die bepaling”.
Bijgevolg moet men erkennen dat het wetgevende
initiatief:
• de belastingplichtige die ervoor kiest om
het hele gebouw dat hij verwerft onder het
BTW-stelsel te bestemmen voor zijn economische
activiteit, hoewel een deel van
dit gebouw dient voor privégebruik, niet
belet om de totale BTW af te trekken die
de aankoop van het gebouw bezwaart;
• elke belasting belet van het privégebruik
van dit gebouw.
Bijgevolg wordt opnieuw de aandacht gevestigd
op de vraag of het kosteloos ter beschikking
stellen van een tot het bedrijf behorend
gebouw waarvoor de belasting is afgetrokken,
ten voordele van een bestuurder, een zaakvoerder
of een personeelslid mogelijk is.
Persoonlijk spreken wij het standpunt van de
administratie tegen. Wij zien immers geen
redenen om de verschillende situaties die
worden aangehaald in artikel 26, § 1, a) van
richtlijn 2006/112, anders te behandelen. Dit
zijn met name:
• de private behoeften van de belastingplichtige;
• de private behoeften van het personeel van
de belastingplichtige;
• alle gevallen van gebruik voor andere doeleinden
dan die van de onderneming.
De ontwikkelingen in de Belgische wetgeving
die het arrest Seeling heeft meegebracht, zijn
de karikatuur van een ongepaste reactie op
een interpretatie van de Europese wetgeving
door het Hof van Justitie.
Het uiteindelijke resultaat staat immers lijnrecht
tegenover hetgeen beoogd werd.
Het is mijns inziens waarschijnlijk dat nieuwe
wetgevende initiatieven ter zake worden genomen.
21
Arrest HvJ EG van 14 september 2006, C-72/05,
zaak Wollny.
22
Zie onder meer V. Sépulchre, voetnoot onder het
arrest Seeling, RGF, 2003, nr. 8-9, p.15
23
Beroep Brussel, 4 januari 2006.
24
De verwijzing naar artikel 19, § 1 van het WBTW
werd uit artikel 44, § 3, 2°) van het WBTW gehaald
door artikel 45 van de programmawet van 27 de-
cember 2006, B.S. 28 december 2006.
25
Artikel 41 van de programmawet van 27 december
2006.
26
Artikel 26, § 2 van richtlijn 2006/112.
27
Arrest HvJ EG van 14 juli 2005, C-434/03, zaak
Charles-Tijmens, punt 23.

14-15
>
Gesprek met André Kilesse,
Vice-Voorzitter van de FEE
A N D R É K I L E S S E
Vice-voorzitter van de FEE
De Europese Federatie van Accountants
(FEE) is de beroepsorganisatie
die de Europese accountants vertegenwoordigt
ten aanzien van de Europese
instellingen. De FEE telt onder haar
leden 44 beroepsinstituten, gespreid
over 32 landen. De FEE vertegenwoordigt
meer dan 500.000 accountants
in Europa. In België zijn het
IBR en het IAB lid van de FEE.
André Kilesse, Past voorzitter van het
IBR, is sinds december 2006 Vice-
Voorzitter van de FEE. In die hoedanigheid
is hij lid van het Uitvoerend
Comité van de FEE en voorzitter van
de FEE-werkgroep ‘Liberalisering/
Beroepskwalificaties’.
T.A.A. ontmoette André Kilesse op
3 juli 2007 om na te gaan welke
perspectieven de Europese ontwikkelingen
met betrekking tot de uitoefening
van de economische beroepen
in België openen. Het interview werd
afgenomen door Christine Cloquet
(IAB) en Michel De Wolf (IBR).
Richtlijn 2005/36/EG van het Europees Parlement
en de Raad van 7 september 2005 betreffende de
erkenning van beroepskwalificaties (de zogeheten
RPQ-richtlijn naar de Engelse benaming) werd
in het publicatieblad van de Europese Unie gepubliceerd
op 30 september 2005. Krachtens deze
richtlijn wordt de beroepskwalificatie, verkregen
in het land van oorsprong, erkend in het gastland
waar de beoefenaar van het beroep zich wenst te
vestigen of diensten wenst te verlenen. De richtlijn
moet uiterlijk 20 oktober 2007 in nationaal recht
worden omgezet.
Richtlijn 2006/43/EG van 17 mei 2006 betreffende
de wettelijke controles van de jaarrekeningen en
geconsolideerde jaarrekeningen, tot wijziging van
de richtlijnen 78/660/EEG en 83/349/EEG van de
Raad, houdende intrekking van richtlijn 84/253/
EEG van de Raad (de zogeheten auditrichtlijn), is
verschenen op 9 juni 2006. Zij vervangt de achtste
vennootschapsrichtlijn en bepaalt de regels betreffende
de wettelijke controle van de jaarrekeningen
en de geconsolideerde jaarrekeningen, meer in
het bijzonder wat de onderlinge erkenning van de
wettelijke controleurs betreft. De Lidstaten moeten
deze richtlijn omzetten vóór 29 juni 2008. België
heeft de meeste bepalingen van deze richtlijn al
omgezet (koninklijk besluit van 21 april 2007), met
inwerkingtreding op 31 augustus 2007.
Op 27 september 2006 verscheen richtlijn
2006/123/EG van 12 december 2006 betreffende
diensten op de interne markt (de zogeheten dienstenrichtlijn,
de vroegere Bolkestein-richtlijn). Deze
richtlijn bepaalt de algemene regels om het vrije
dienstenverkeer te vergemakkelijken. De richtlijn
moet uiterlijk op 28 december 2009 in nationaal
recht worden omgezet.
TAA: De richtlijnen RPQ, audit en diensten
hebben tot doel het vrije dienstenverkeer
en de vestiging van dienstverleners in de
Europese Unie te bevorderen. Verwacht de
FEE een toename van de bewegingen van de
beroepsbeoefenaars in Europa?
AK: Gelet op de internationale en Europese
dimensie van de cijferberoepen gelooft de
FEE inderdaad dat er meer ‘beroepsmigraties’
zullen zijn dan voorheen.
TAA: De richtlijn betreffende de erkenning
van de beroepskwalificaties stelt een beoefenaar
uit een zekere Lidstaat (Lidstaat van
oorsprong) in staat het beroep uit te oefenen
onder dezelfde voorwaarden als zijn collega’s
in de ontvangende Lidstaat. Wordt er, met het
oog op de toepassing van dit beginsel, op FEEniveau
gewerkt aan gemeenschappelijke opleidingsplatforms
voor de economische beroepen?
AK : De FEE buigt zich al vele jaren over die
vraag. De organisatie van het beroep van accountant,
belastingconsulent en auditor verschilt
sterk van de ene Lidstaat tot de andere.
Een gemeenschappelijke noemer is nodig
om deze beroepen te verenigen binnen een
‘gemeenschappelijk platform’. Gelet op de
huidige verschillen tussen de opleidingen van
de bedrijfsrevisoren, accountants, belastingconsulenten,
boekhouders enz. in de diverse
Lidstaten, is het moeilijk om nu meteen een
gemeenschappelijke opleiding te organiseren.
TAA: De RPQ-richtlijn verdedigt stilzwijgend
de idee van een gemeenschappelijke opleiding
voor de economische beroepen. Is het
dan denkbaar dat op een dag een vennootschap
van boekhouders of van accountants
wordt ingeschreven bij de drie instituten?
AK: De auditrichtlijn heeft het Belgische
systeem van aandeelhouderschap van de
bedrijfsrevisorenkantoren zodanig gewijzigd
dat personen die niet de hoedanigheid van
wettelijk controleur bezitten, een minderheid
van de stemrechten van het bedrijfsrevisorenkantoor
kunnen bezitten. De RPQ-richtlijn
daarentegen bevat geen gelijksoortige bepalingen
over het aandeelhouderschap van de
beoogde dienstverleners. De Europese teksten
geven de Lidstaten hoe dan ook een grote bewegingsvrijheid.
De soepele houding inzake
aandeelhouderschap laat talrijke mogelijkheden
open om multidisciplinaire activiteiten
te beoefenen. Voortaan zal een accountant
of een belastingconsulent een betekenisvolle
aandeelhouder kunnen zijn van een auditkantoor.
Als een auditkantoor beslist om een
stap verder te gaan en het aandeelhouderschap
open te stellen voor niet-professionelen
(bijvoorbeeld financiële investeerders), zal
evenwel moeten worden voorzien in deontologische
regels.
Wat het aandeelhouderschap van de kantoren
betreft, kunnen we ons trouwens afvragen
of de wetgeving, van toepassing op de leden
van het IAB (verbod om het aandeelhouderschap
open te stellen voor andere beroepen
dan accountant of belastingconsulent), nog
verenigbaar is met de algemene tendens om
de markten open te gooien (cf. bijvoorbeeld
de dienstenrichtlijn).
TAA: Sinds enkele jaren tekent zich een delocalisatie
van de boekhoudkundige diensten
en een toename van de online-diensten af.
Wat denkt de FEE over dit verschijnsel?
AK: De FEE publiceerde onlangs een gedragscode
inzake ‘e-commerce’. Zij richtte
geen gespecialiseerde werkgroep over dit
onderwerp op, maar het is een idee dat
verdere aandacht verdient. Ik onthoud uw
opmerking.

A U G U S T U S 2 0 0 7
T A X A U D I T & A C C O U N T A N C Y
TAA: Duurzame ontwikkeling is in wezen
een materie met een internationale dimensie.
Heeft de FEE recent initiatieven genomen op
dit vlak?
AK: Er zijn bij de FEE twee werkgroepen op
het gebied van de niet-financiële informatie.
Zij buigen zich over onderwerpen zoals
corporate social responsibility, duurzame
ontwikkeling, informatie met betrekking
tot corporate governance, rapporten over de
interne controle, enz. Het is een belangrijk
en aantrekkelijk domein voor de economische
beroepen, die tot voor kort niet belast
werden met de verwerking, het garen en het
attesteren van niet-financiële informatie. De
accountants en auditeurs hebben zich aangepast,
of zullen zich snel moeten aanpassen,
aan deze nieuwe materies die nieuwe perspectieven
voor hen openen.
TAA: Is het beroepsgeheim zoals het nu
wordt toegepast in Europa, een belemmering
voor het vrije verkeer van diensten?
AK: Het vrije verkeer van cijferberoepers in
Europa en een gemeenschappelijk aandeelhouderschap
van de Europese kantoren zullen
moeilijk in de praktijk te brengen zijn als
de regels over het beroepsgeheim niet op Europees
niveau geharmoniseerd worden. Men
kan zich niet in een netwerk van kantoren integreren
als die kantoren geen informatie over
gemeenschappelijke klanten kunnen uitwisselen.
Het is bovendien bijzonder wenselijk dat
ook de regels betreffende de beperking van de
aansprakelijkheid geharmoniseerd worden.
TAA: Kan de FEE zelf de Europese Unie niet
voorstellen om de regels van het beroepsgeheim
in Europa te versoepelen?
AK: De FEE heeft de Europese instellingen al
voorgesteld om de regelgeving op dit vlak te
verbeteren, maar er is fel verzet, meer bepaald
vanwege Lidstaten zoals Duitsland, waar traditioneel
zeer streng op de naleving van het
beroepsgeheim wordt toegezien.
Als het erom gaat de regels van het beroepsgeheim
voor de cijferberoepen te versoepelen,
vinden sommigen het bovendien moeilijk om
niet een gelijksoortige ontwikkeling te overwegen
voor de andere vrije beroepen. Voor
sommige vrije beroepen (zoals de artsen) is
het beroepsgeheim echter essentieel. Momenteel
zijn de meeste Lidstaten bijgevolg weinig
geneigd hun wetgeving betreffende het beroepsgeheim
te wijzigen.
TAA: Neemt de FEE initiatieven in de strijd
tegen het witwassen van geld?
AK: De FEE-werkgroep ‘bestrijding van
witwassen’ analyseert de recentste Europese
richtlijnen over dit onderwerp en moet binnenkort
bij de Raad van de FEE een nota
indienen die bestemd is om de aangesloten
instituten te helpen bij de interpretatie van
deze richtlijnen.
TAA: In 2005 wijzigde België zijn wetgeving
betreffende de burgerlijke aansprakelijkheid
van de bedrijfsrevisoren, door die aansprakelijkheid
tot drie miljoen euro te beperken
in het kader van de wettelijke opdrachten
(twaalf miljoen voor opdrachten bij een
beursgenoteerde vennootschap). Momenteel
is dit het enige economische beroep in België
waarop een wettelijke beperking van de beroepsaansprakelijkheid
van toepassing is. Hoe
is het gesteld in Europa?
AK: Bepaalde Lidstaten hebben initiatieven
genomen om de aansprakelijkheid van de
cijferberoepers te beperken. Voorbeelden zijn
Duitsland en Oostenrijk. Andere landen verzetten
zich echter. De Europese Commissie
wil de wetgeving op dit vlak harmoniseren,
maar tal van Lidstaten zijn hier nog niet klaar
voor.
In het licht van het principe van de contractvrijheid
wordt in Europa niettemin algemeen
erkend dat de beoefenaars van vrije beroepen,
via bijzondere overeenkomsten, gedeeltelijk
kunnen worden ontheven van hun beroepsaansprakelijkheid.
Die mogelijkheid van contractuele
beperkingen is uiteraard alleen bindend
voor de ondertekenaars van de clausule
(de beoefenaar van een vrij beroep en zijn
cliënt), dus niet voor derden. Noteer evenwel
dat de Belgische wet een uitzondering op dit
algemene principe van contractvrijheid maakt
door accountants, belastingconsulenten,
boekhouders en boekhouder-fiscalisten te
verbieden om zich, zelfs gedeeltelijk, aan hun
aansprakelijkheid te onttrekken door middel
van een bijzondere overeenkomst. Ik begrijp
persoonlijk niet waarom de wetgever in 1985
zo streng was ten aanzien van de accountants,
en dus ook van de andere beoefenaars van
economische beroepen.
TAA: Men hoort veel praten over een versoepeling
van de regels inzake reclame. Heeft
de FEE onlangs initiatieven genomen op dat
vlak?
AK: Dit vraagstuk kreeg de laatste tijd weinig
aandacht binnen de FEE, omdat de regels
betreffende de reclame de voorbije jaren al
aanzienlijk werden versoepeld door beslissingen
van het Hof van Justitie van de Europese
Unie. Niemand betwist nu nog dat een
beoefenaar van een vrij beroep gebruik mag
maken van reclame, en zelfs van vergelijkende
reclame.
TAA: Buigt de FEE zich momenteel over de
belangrijke ontwikkelingen van de deontologische
regels?
AK: Er doen zich inderdaad belangrijke ontwikkelingen
voor op het gebied van de deontologie.
Zo is een nieuwe versie van de Ethische
Code van de IFAC in voorbereiding. De
IFAC vroeg elke Lidstaat zijn mening te geven
over een ontwerptekst ter discussie vóór
30 april van dit jaar. Nadat de laatste aanpassingen
zijn doorgevoerd, zou de Code eind
2007 gepubliceerd moeten worden. Deze
Code wijzigt, in hoofdstuk 290, de regels
betreffende de onafhankelijkheid en bepaalt,
in artikel 291, dat de non-auditopdrachten
voortaan een ruimere definitie zullen krijgen
en ook andere ‘assurance-opdrachten’ zullen
omvatten, zoals omzetting, vereffeningen of
uitgiften onder de fractiewaarde.
TAA: In aansluiting op de akkoorden van
Bologna moet men de diploma’s die toegang
geven tot het beroep, herzien en de reglementering
betreffende de opleiding en de toegang
tot het beroep bijwerken. Wat zijn de voorstellen
van de FEE op dit vlak?
AK: Binnen de FEE worden felle discussies
gevoerd over de Bachelor- en Masterdiploma’s.
Vandaag eist ongeveer de helft van de
Lidstaten een Bachelordiploma om het beroep
van accountant te kunnen uitoefenen,
voor de andere helft is een Masterdiploma
verplicht. In diverse Lidstaten, zoals Frankrijk
en Nederland, beginnen jonge beroepsbeoefenaars
bovendien hun stage met een
Bachelordiploma. Tijdens hun stage volgen
zij verder lessen, en wanneer al hun stageverplichtingen
vervuld zijn, ontvangen zij een
Masterdiploma, toegekend door een academische
instantie. Dit systeem is aantrekkelijk
voor stagiairs die gelijktijdig willen werken en
college lopen.
TAA: Wat zijn de Europese ontwikkelingen
op het vlak van kwaliteitscontrole inzake
audits, maar ook op het vlak van boekhouding
en fiscaliteit? Zullen alle Lidstaten hun
regels inzake kwaliteitscontrole niet strenger
moeten maken, gelet op de mobiliteit die de
Europese richtlijnen de cijferberoepen geven?
AK: Wat de wettelijke controleurs betreft,
voorziet de auditrichtlijn in nieuwe regels
die uiterst streng zijn op dat punt. Voor de
andere cijferberoepen is er op wereldwijd
niveau de door de IFAC gepubliceerde ISQC
1 norm, die niet alleen betrekking heeft op
auditopdrachten, maar ook op opdrachten in
verband met het nazicht en de aanverwante
diensten. Deze norm is dus van toepassing op
bepaalde opdrachten die worden uitgevoerd
door accountants. Alle leden van de IFAC
(International Federation of Accountants)
hebben zich, door hun lidmaatschap, ertoe
verbonden de normen van de IFAC om te
zetten. ISQC 1 bepaalt dat de bedrijfsrevisoren-
en accountantskantoren aan bepaalde
interne kwaliteitscriteria moeten voldoen (los
van een externe controle van die kwaliteit).
Bovendien zijn er talrijke individuele initiatieven
van accountantskantoren die zelf
kwaliteitscontroles organiseren om de geloofwaardigheid
van hun kantoor te verhogen.

16-17
Het gaat om individuele initiatieven, omdat
er momenteel geen bindende wettelijke bepalingen
bestaan op dat vlak. In Frankrijk
bijvoorbeeld ondertekende een twintigtal
middelgrote accountantskantoren een overeenkomst
met Afnor om een gemeenschappelijke
kwaliteitscontrole in te voeren waaraan
een onafhankelijke accreditering verbonden
is. Zij ontwikkelden dus een kwaliteitslabel,
en de accountantskantoren die willen toetreden,
zijn welkom op voorwaarde dat zij het
Charter naleven. Het is een goed initiatief,
en ik vind dat de instituten zouden moeten
overwegen om criteria voor de interne
kwaliteitscontrole voor de cijferberoepen te
publiceren.
TAA: Enkele jaren geleden publiceerde de
Europese wetgever, inzake boekhouding, een
zogeheten IAS-IFRS verordening. De auditrichtlijn
machtigt de Europese Commissie
tot het goedkeuren van auditnormen op basis
van de ISA-normen (International Standards
on Auditing). Is het gebruik van die normen
wenselijk in Europa?
AK: De meeste Lidstaten zijn gewonnen voor
de toepassing van de ISA-normen. Bovendien
moet de auditrichtlijn binnen een jaar
(29 juni 2008) in nationaal recht omgezet
zijn en voorziet ze in het principe van de verplichte
toepassing van de ISA’s. Tegen de achtergrond
van de toenemende mondialisering
is het niet wenselijk dat de jaarrekeningen
van ondernemingen die in New York, Sjanghai
of Parijs genoteerd zijn, op verschillende
manieren geattesteerd worden. De ‘stakeholders’
moeten over dezelfde betrouwbaarheidsgaranties
kunnen beschikken ten aanzien
van de jaarrekeningen, waar die ook worden
bijgehouden. De ISA-normen zijn één van
de middelen om die betrouwbaarheid te
verhogen. Anderzijds zijn die normen en hun
terminologie zeer sterk doordrongen van de
Angelsaksische cultuur en worden ze daarom
soms minder goed onthaald door de Latijnse
landen. De bevestigingsbrief die het IBR recent
verspreidde, lag bijvoorbeeld moeilijk bij
bepaalde kmo’s.
Met de IFRS doet zich net hetzelfde probleem
voor; de Europese cijferberoepen
hebben zich de voorbije 25 jaar te weinig
laten horen bij de internationale instanties.
Vijfentwintig jaar geleden konden zij zich
niet voorstellen dat het merendeel van de
boekhoudkundige normen zou worden uitgevaardigd
door privé-instanties die hoofdzakelijk
door personen met Angelsaksische achtergrond
worden geleid. Vandaag getroosten de
Angelsaksische beoefenaars van economische
beroepen zich veel meer inspanningen om tot
internationale of Europese normen te komen
dan hun collega’s op het Europese vasteland.
TAA: Volgens u moeten de ISA-normen
dus de homogeniteit waarborgen bij de
certificatie van de rekeningen. De IFRSnormen
hebben echter alleen tot doel de
geconsolideerde jaarrekeningen van de beursgenoteerde
vennootschappen, dat zijn 7.000
ondernemingen in Europa, te harmoniseren,
terwijl de ISA’s betrekking hebben op alle,
al dan niet genoteerde vennootschappen, en
dat zijn er 800.000 in Europa. Is dat niet
tegenstrijdig?
AK: Die vraag wordt de laatste tijd wel vaker
gesteld: heeft het zin een audit met twee snelheden
te organiseren? Zelf ben ik daar geen
voorstander van, want het kan verwarring
scheppen bij de ‘stakeholders’; zij moeten
evenveel vertrouwen kunnen stellen in de
certificatie van de rekeningen, ongeacht of
het om een beursgenoteerde vennootschap
dan wel om een KMO gaat. De oplossing ligt
misschien in de idee van één gemeenschappelijk
boekhoudkundig referentiestelsel – niet
noodzakelijk dat van de IFRS – voor de
800.000 vennootschappen in Europa die onderworpen
zijn aan een verplichte controle.
TAA: U vindt een gemeenschappelijk boekhoudkundig
referentiestelsel voor genoteerde
vennootschappen en KMO’s dus wenselijk?
AK: Binnen vijf tot tien jaar zal de Europese
economie misschien niet meer aantrekkelijk
genoeg zijn voor het kapitaal als er
geen gemeenschappelijk boekhoudkundig
referentiestelsel is voor genoteerde vennootschappen
en KMO’s. Wij stellen nu al vast
dat talrijke dochterondernemingen van grote
groepen hun rekeningen volgens het IFRSstelsel
opmaken om ‘geïntegreerd’ te kunnen
worden in de geconsolideerde rekeningen.
Bovendien zullen vele KMO’s vroeg of laat
waarschijnlijk bij een grote groep gevoegd
worden en zullen zij dus hun rekeningen willen
omzetten op basis van een gemeenschappelijk
boekhoudkundig referentiestelsel. Ik
weet niet of het zal gaan om een IFRS of een
“IFRS light”, of nog een ander systeem, maar
het is hoe dan ook wenselijk dat we beschikken
over een wereldwijd gemeenschappelijk
referentiestelsel dat aanvaardbaar is voor alle
economische spelers. Daartoe is een belastinghervorming
nodig, zodat de ondernemingen
niet verplicht zijn jaarrekeningen op
te maken om boekhoudkundige redenen, en
weer andere jaarrekeningen om fiscale redenen.
Als de politieke instanties vinden dat we
naar een gemeenschappelijk boekhoudkundig
referentiestelsel moeten evolueren, moet dit
referentiestelsel de basis vormen van de belastinggrondslag.
TAA: Kunt u een overzicht geven van het
werk van de FEE op het vlak van de fiscaliteit?
AK: De Vice-Voorzitter van de FEE, belast
met de fiscaliteit, is Stefano Marchese, mijn
Italiaanse collega. Binnen de FEE zijn er
diverse werkgroepen rond de verschillende
aspecten van fiscaliteit: BTW, de andere indirecte
belastingen en de directe belastingen.
Er wordt gewerkt aan richtlijnen die mikken
op fiscale consolidaties van de resultaten en
op harmoniseringen van de heffingsgrondslag
van de registratierechten.
TAA: Is het interessant om Vice-Voorzitter
van de FEE te zijn?
AK: Het is ontzettend interessant om België
te vertegenwoordigen in de FEE. België mag
dan een klein land zijn, het wordt gerespecteerd.
België wordt beschouwd als een land
van compromissen, waar de vertegenwoordigers
van de cijferberoepen goede contacten
hebben met de politieke overheid en de
toezichthoudende instanties, wat hen de mogelijkheid
geeft om dingen te veranderen. De
Belgische vertegenwoordigers in de werkgroepen
worden geprezen om hun ervaring, hun
goede dossierkennis en hun meertaligheid.
Belgen (maar niet alleen zij) voelen zich goed
bij de FEE, de contacten zijn uitstekend en er
wordt naar ons geluisterd.
TAA: Welke voordelen biedt een vertegenwoordiger
van het beroep in het Uitvoerend
Comité van de FEE voor de revisoren, de
accountants en de belastingconsulenten?
AK: Steeds meer beslissingen worden op Europees
niveau of op het niveau van de IFAC
genomen. Wanneer de FEE haar mening
geeft aan de IFAC of aan de Europese instellingen,
heeft die uiteraard veel meer gewicht
dan het standpunt van een geïsoleerde Lidstaat.
Wanneer België een boodschap wil
overbrengen, heeft het veel meer kans op
succes als het eerst het antwoord van de FEE
kan beïnvloeden, dat dan weer een impact zal
hebben op haar standpunt ten aanzien van de
IFAC of de Europese instellingen.
De FEE is bovendien een geloofwaardige gesprekspartner
voor de Europese Commissie.
Voor de hoge ambtenaren van de Europese
Commissie is het niet mogelijk om elk van
de 27 Lidstaten te horen over elk element van
het dossier. Als wij willen dat de Europese
Commissie een bepaald argument bespreekt,
moeten wij noodzakelijkerwijs een Europese
organisatie aanspreken. Een Lidstaat of een
instelling die denkt op eigen kracht de Europese
Commissie of het Europees Parlement te
kunnen beïnvloeden, is volgens mij naïef. De
Europese Unie is zo breed geworden dat de
stem van één Lidstaat niet (meer) in staat is
de balans te doen overhellen.
Een sterke aanwezigheid van de Belgische
instituten bij de FEE is dus volgens mij essentieel.
Interview afgenomen door Christine Cloquet
(IAB) en Michel De Wolf (IBR), met de
medewerking van S. Ghilain, R. Lassaux,
R. Van Boven en L. Verboogen

Laatste berichtgeving van de IASB
1 juni 2007 – 31 juli 2007 1
VÉRONIQUE WEETS
Zaakvoerder Cethys
IFRS Training & Consulting
Docent aan de VUB en de Universiteit
Antwerpen
THOMAS CARLIER
Senior Manager
IFRS Advice & Assurance
Deloitte Bedrijfsrevisoren
IFRIC
28/06/2007: Interpretatie met betrekking tot
getrouwheidsprogramma’s
IFRIC 13 – Klantengetrouwheidsprogramma’s
gaat over programma’s waarbij entiteiten
telkens wanneer een klant goederen
of diensten koopt “punten” (award credits)
toekennen ter bevordering van de klantengetrouwheid.
Meer specifiek bepaalt
de interpretatie de verwerking van de verplichting
om goederen of diensten gratis
of tegen een lagere prijs te leveren aan
klanten.
De interpretatie verplicht de verwerking
van de verkoopstransactie die leidt tot het
toekennen van deze punten als een transactie
met verschillende componenten (multiple
element arrangement). Dit betekent dat
een reële waarde moet toegekend worden
aan de toegekende punten enerzijds en aan
de andere componenten van de transactie
(de geleverde goederen of diensten) anderzijds.
Op die manier wordt de reële waarde
van het gedeelte dat overeenkomt met de
punten uitgesteld tot het moment waarop
de entiteit zijn verplichting afgewikkeld
heeft, hetzij rechtstreeks, hetzij via een
derde.
Het is niet toegelaten om de verkregen
vergoeding in het kader van een transactie
die in het toepassingsgebied van IFRIC 13
valt volledig op te nemen als opbrengst en
op hetzelfde moment een voorziening op
te nemen voor de geschatte toekomstige
kosten met betrekking tot de toegekende
punten.
IFRIC 13 is van toepassing op de volledige
jaarrekeningen die beginnen op of na 1 juli
2008. Eerdere toepassing is toegelaten.
05/07/2007: Publicatie van IFRIC 14 met betrekking
tot IAS 19 – Personeelsbeloningen
IFRIC 14 – IAS 19 Beperking van activa
uit hoofde van toegezegd-pensioenregelingen,
minimale financieringsverplichtingen en hun
interactie gaat in op de interactie tussen
statutaire of contractuele minimale financieringsverplichtingen
en de bepalingen
van IAS 19 - Personeelsbeloningen. De
interpretatie verduidelijkt de berekening
van de maximale waarde van het actief uit
hoofde van een toegezegd-pensioenregeling
volgens IAS 19 – Personeelsbeloningen
alsook de invloed van statutaire of contractuele
minimale financieringsverplichtingen
op het actief of de verplichting met betrekking
tot de pensioenregeling.
Bij het bepalen van de beperking van het
actief uit hoofde van toegezegd pensioenregelingen
in overeenstemming met
IAS 19.58, verplicht IFRIC 14 de waardering
van alle beschikbare economische
voordelen beschikbaar voor de entiteit in
de vorm van terugbetalingen uit de regeling
of verlagingen van toekomstige bijdragen
aan de regeling tegen het maximale
bedrag dat in overeenstemming is met de
voorwaarden van het plan en de statutaire
bepalingen in de jurisdictie van het plan.
De intenties van de entiteit met betrekking
tot het gebruik van het surplus (bijvoorbeeld
toename van de voordelen in plaats
van vermindering van de bijdragen of
terugbetaling) worden niet in beschouwing
genomen.
Dergelijke economische voordelen worden
aanzien als beschikbaar voor de entiteit als
er een onvoorwaardelijk recht is om ze te
realiseren gedurende de duur van het plan
of wanneer het plan wordt afgewikkeld,
zelfs indien ze niet onmiddellijk realiseerbaar
zijn op de balansdatum. Een dergelijk
onvoorwaardelijk recht bestaat niet indien
de beschikbaarheid van de terugbetaling of
vermindering van de bijdragen afhangen
van factoren die buiten de zeggenschap van
de entiteit vallen (bijvoorbeeld, goedkeuring
door een derde partij). Dit voorwaardelijk
recht kan geen aanleiding geven tot
de opname van een actief.
IFRIC 14 is van toepassing op volledige
jaarrekeningen die beginnen op of na
1 januari 2008. Eerdere toepassing is toegelaten.
05/07/2007: IFRIC D21 – Verkoop van vastgoed
Op 5 juli 2007 heeft het IFRIC een voorstel
van interpretatie gepubliceerd met als
doel de harmonisatie van de verwerking
door bouwpromotoren van de verkoop van
vastgoed, zoals appartementen of huizen
‘op plan’ (“off plan”), met andere woorden
voordat de bouw is voltooid.
Op dit moment zijn er verschillende interpretaties
van IFRS door bouwpromotoren,
waardoor deze verkopen op verschillende
momenten worden opgenomen. Bepaalde
entiteiten nemen de verkoop op wanneer
het goed wordt overgedragen (in overeenstemming
met IAS 18 – Opbrengsten),
andere entiteiten gebruiken de methode
van winstneming naar rato van de verrichte
prestaties (percentage of completion method)
in overeenstemming met IAS 11 – Onderhanden
projecten in opdracht van derden.
In IFRIC D21 wordt voorgesteld om de
methode van winstneming naar rato van de
verrichte prestaties enkel toe te laten indien
de bouwpromotor constructiediensten levert,
en geen afgewerkt vastgoed. Het voorstel
van interpretatie bevat indicatoren om
te bepalen of de bouwpromotor diensten
levert dan wel goederen. Deze indicatoren
hebben voornamelijk betrekking op het
feit of de koper over belangrijke structurele
elementen van het vastgoed kan beslissen
vooraleer de constructie ervan aanvangt
of deze kan wijzigen tijdens de bouw van
het vastgoed. In de meeste landen wordt
niet voldaan aan deze criteria voor typische
verkopen ‘op plan’.
1
Voor meer informatie kunt U ook terecht op TaxTo-
day van Kluwer.

18-19
05/07/2007: Voorstel van interpretatie met betrekking
tot de afdekking van netto-investeringen
in een buitenlandse entiteit
Het IFRIC heeft een voorstel van interpretatie
gepubliceerd met als titel IFRIC
D22 – Afdekking van een netto-investering
in een buitenlandse activiteit. IFRIC D22
verduidelijkt twee vragen die zich stellen
met betrekking tot IAS 21 – De gevolgen
van wisselkoerswijzigingen en IAS 39 – Financiële
instrumenten: Opname en waardering.
De interpretatie gaat met name in op
de toepassing van hedge accounting in het
kader van de afdekking van wisselkoersrisico’s
die bestaan tussen de entiteit en haar
buitenlandse activiteiten. De interpretatie
verduidelijkt welke risico’s vallen onder
de definitie van de afdekking van wisselkoersrisico’s
met betrekking tot nettoinvesteringen
in een buitenlandse activiteit
en verduidelijkt ook waar de afdekkingsinstrumenten
zich binnen de groep mogen
bevinden.
Op dit moment gebruiken bepaalde entiteiten
hedge accounting wanneer zij hun
jaarrekening omrekenen van de functionele
munt naar de presentatiemunt van de
jaarrekening. Het IFRIC is van mening dat
deze conversie voor presentatiedoeleinden
geen afdekbaar economisch risico inhoudt
en stelt daarom voor om geen hedge accounting
toe te laten bij de conversie van de
functionele munt naar de presentatiemunt.
In dit voorstel komt het IFRIC dus tot de
conclusie dat het afgedekte risico afkomstig
is van het wisselkoersrisico tussen de functionele
munt van de buitenlandse activiteit
en de functionele munt van elke moedermaatschappij
binnen de groep.
Elke dochteronderneming of moedermaatschappij
binnen de groep kan het afdekkingsinstrument
aanhouden. De functionele
valuta van deze entiteit heeft hiervoor
geen belang. Om de effectiviteit van het
afdekkingsinstrument voor de afdekking
van het risico als gevolg van de buitenlandse
activiteit na te gaan, moet de entiteit de
wijziging in de reële waarde van het afdekkingsinstrument
uitvoeren in de functionele
valuta van de moedermaatschappij die
het risico afdekt en dus niet de functionele
valuta van de dochteronderneming die het
instrument aanhoudt.
Europa
STANDAARDEN
IFRS 8 – Operationele
Segmenten
INTERPRETATIES
IFRIC 12 – Dienstverlening
uit hoofde van concessieovereenkomsten
IFRIC 13 – Klantengetrouwheidsprogramma’s
IFRIC 14 - Beperking
van activa uit hoofde van
toegezegdpensioenregelingen,
minimale
financieringsverplichtingen
en hun
interactie
AMENDEMENTEN
Aanpassing van IAS 23
– Financieringskosten
IASB-PUBLICATIES DIE OP 31 JULI 2007 NOG NIET ZIJN GOEDGEKEURD
Voor de meest recente versie zie:
www.efrag.be.
Positief advies van
EFRAG?
Stemming van
ARC?
• •
Finale
goedkeuring?
Niet vóór september
2007 2
• Nog niet duidelijk Nog niet duidelijk
Verwacht in
september/oktober 2007
Verwacht in
september/oktober
2007
•
Nog niet duidelijk
Nog niet duidelijk
Verwacht in
oktober 2007
Nog niet duidelijk
Nog niet duidelijk
Verwacht in
december 2007
De SEC publiceert een voorstel om de verplichte
reconciliatie te verwijderen van entiteiten die
IFRS gebruiken
Zoals aangekondigd in ons voorgaand artikel
(T.A.A., nr. 9, juni 2007, p. 14) heeft
de Securities and Exchange Commission
(SEC) een document gepubliceerd waarin
wordt voorgesteld om buitenlandse entiteiten
die genoteerd zijn in de VS toe te laten
om IFRS te gebruiken. In overeenstemming
met dit voorstel zouden deze entiteiten
niet langer verplicht zijn om hun jaarrekening
aan te sluiten met US GAAP en
dit vanaf het boekjaar 2009. De entiteiten
zouden echter enkel van deze uitzondering
gebruik kunnen maken indien hun jaarrekening
werd opgesteld in overeenstemming
met de Engelstalige versie van de standaarden
zoals gepubliceerd door het IASB.
Het voorstel van de SEC kan U vinden op
volgend adres:
http://www.iasplus.com/usa/
0706secifrsproposal.pdf
2
Op dit moment bestaat er onenigheid binnen het
Europees Parlement over het al dan niet goedkeu-
ren van deze standaard. Het Europees Parlement
is namelijk van mening dat de nieuwe standaard
te veel flexibiliteit geeft inzake de definitie en de
presentatie van segmenten ten opzichte van IAS 14.

Institutioneel nieuws
IBR, IAB en BIBF
Persconferentie IAB, 16 juli 2007
Binnenkort
Op 6 en 7 september 2007 zullen het IAB en het IBR aanwezig zijn op het congres
van de European Federation of Accountants (FEE), dat dit jaar plaatsvindt in Den Haag.
Ditmaal is het thema: “New Opportunities for SMPs and SMEs: Transparency, Finance
and Simplification in a European Context”.
Op 4, 5 en 6 oktober 2007 vindt in Lille het 62ste congres plaats van de Franse Ordre
des Experts-comptables. Het IAB zal hierop aanwezig zijn en verslag uitbrengen. Indien
u het congres zelf wenst bij te wonen, kan u zich inschrijven via de website
www.experts-comptables.fr/62.
Op 12 oktober 2007 organiseert het IBR, in het Sodehotel La Woluwe, een studiedag
over de impact van de nieuwe Europese Richtlijn betreffende de wettelijke controles
van jaarrekeningen en geconsolideerde jaarrekeningen (Auditrichtlijn) op het beroep
van bedrijfsrevisor. Deze Richtlijn, goedgekeurd op 17 mei 2006, werd onlangs in
Belgisch recht omgezet (koninklijk besluit van 21 april 2007 dat in werking treedt
op 31 augustus 2007). Voor meer informatie over de praktische organisatie van dit
evenement kan u weldra terecht op de website van het IBR (www.ibr-ire.be).
Op 16 juli 2007 maakte het IAB haar memorandum bekend aan de pers. Ter
gelegenheid van deze persconferentie maakten Voorzitter André BERT en
Ondervoorzitter Micheline CLAES de voornaamste actiepunten bekend die zij
graag zouden verwezenlijken in samenwerking met de nieuwe Regering en, in
het bijzonder, met de bevoegde voogdijministers.
Het IAB organiseert op vrijdag 19 oktober 2007 een studiedag over de witwas praktijken.
Dit evenement zal doorgaan in de Heyzelpaleizen te Brussel. Meer informatie
vindt u binnenkort terug op de website van het IAB (www.iec-iab.be).
Op 7 november 2007 vindt, in het Sodehotel La Woluwe, een studiedag plaats
betreffende de rol van de bedrijfsrevisor ten opzichte van de ondernemingsraden.
Deze studiedag wordt door het IBR georganiseerd, in samenwerking met de Hoge
Raad voor de Economische Beroepen en de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven en
heeft tot doel de kwaliteit van de financiële informatie die wordt overgemaakt aan
de vertegenwoordigers van de werknemers via de ondernemingsraad, te verbeteren
en een reflectie op gang te brengen over de taak van de bedrijfsrevisor in de
ondernemingsraad op wettelijk en praktisch vlak.
De informatie met betrekking tot deze studiedag zal binnenkort beschikbaar zijn op de
website van het IBR (www.ibr-ire.be).
« IAB »

20
>
Institutioneel nieuws
IBR, IAB en BIBF
Studiedag van 14 juni 2007 – De boekhoudkundige aspecten van de social-profitsector
Een studiedag betreffende de boekhoudkundige aspecten van de socialprofitsector
heeft meer dan 400 deelnemers op 14 juni 2007 op de Heizel
bijeengebracht. Het colloquium, waarop de sectoren van cultuur, gezondheidszorg/welzijn,
onderwijs en sport aan bod zijn gekomen, werd gezamenlijk
georganiseerd door de Commissie voor Boekhoudkundige Normen
(CBN), het IBR, het BIBF en het IAB, met de steun van de Confederatie van
Social-Profit Ondernemingen (CSPO).
Sprekers van de dag (van links naar rechts) : Marcel Lauwers, Teamverantwoordelijke
Afdeling Welzijn en Samenleving, bij de Vlaamse Gemeenschap,
Roland De Bodt, Observatorium van het cultuurbeleid van het Ministerie van
de Franse Gemeenschap, Emmanuelle Havrenne, Secretaris-generaal van
het SeGEC, Jean-Pierre Maes, Voorzitter van de CBN en Voorzitter van de
studiedag, Professor Johan Christiaens, Universiteit Gent, Professor Faska
Khrouz, Solvay Business School, ULB en Stefaan Tuytten, Consultant, KMO &
Consulting.
Een impressie van het auditorium.
Maria Ploumen, Jean-Marie Conter en Roland Smets, het nieuwe bureau van
het BIBF, waren uiteraard aandachtige aanwezigen op deze studienamiddag.
« IAB »
“ BIBF”
« IBR »

Audit
Accountancy
Tax
IFRS in een Belgische context
In 2005 schakelden bijna alle beursgenoteerde Belgische entiteiten over van de Belgische regelgeving met betrekking
tot financiële verslaggeving naar verslaggeving in overeenstemming met de IFRS (International
Financial Reporting Standards).
Toen de Europese Commissie in 2002 Verordening (EG) nr. 1606/2002 publiceerde en daardoor de entiteiten die
genoteerd staan op een Europese beurs vanaf 2005 verplichtte om IFRS toe te passen voor de geconsolideerde
jaarrekening, is het Instituut der Bedrijfsrevisoren meteen gestart met in zijn Periodieke Berichten zeer regelmatig
artikels te publiceren over deze toch wel zeer complexe materie inzake financiële verslaggeving.
Uit de talrijke artikels die sinds
2002 in de Periodieke Berichten
zijn verschenen, werd een bloemlezing
van artikels gemaakt. De
oorspronkelijke teksten werden
aangepast aan recente ontwikkelingen,
en de terminologie werd
aangepast om ze in overeenstemming
te brengen met de officiële
vertalingen van de standaarden
zoals gepubliceerd in het Publicatieblad
van de Europese Unie. De
interpretaties van de standaarden
en de ingenomen standpunten
blijven echter de persoonlijke
verantwoordelijkheid van de auteurs.
De bundel bevat zeer relevante informatie zowel voor de entiteiten
die reeds IFRS toepassen als voor de entiteiten die
wensen over te stappen naar IFRS-verslaggeving of voor de
entiteiten die in de toekomst zullen verplicht worden om IFRS
te gebruiken voor hun financiële verslaggeving, alsook voor
de analisten, investeerders, bankiers, en, uiteraard, de revisoren
en de consulenten van deze entiteiten.
Technische fiche
AUTEURS:
T. Carlier
D. Charlier
B. Hay
J.-F. Hubin
P. Schumesch
L. Van Brussel
R. Verheyen
V. Weets
VOLUME
XVII + 130 p.
ISBN
978 90 8661 408 0
BESTELCODE
203 071 001
PRIJS
€ 40
Uitgever
Business & Economics
Kleine Pathoekeweg 3
8000 Brugge
Tel. 050/47 12 72
Fax 050/33 51 54
E-mail: businessandeconomics@diekeure.be
Internet: www.diekeure.be
Ondergetekende,
B E S T E L F O R M U L I E R
Terug te faxen (050/33 51 54) of op te sturen naar
, Business & Economics,
Kleine Pathoekeweg 3, 8000 Brugge
Naam: ________________________________________________________________________________________________________
Functie: ______________________________________________________________________________________________________
Straat: ____________________________________________________ Nr.: _______________________________________________
Postnummer: ____________________________________ Stad-Gemeente: _______________________________________________
Tel.: ______________________________________________________ Fax: _______________________________________________
E-mail: _______________________________________________ Internet: _______________________________________________
bestelt ________ ex. ‘IFRS in een Belgische context (203 071 001) tegen de prijs van € 40.
Datum: __________________________________________ Handtekening: _______________________________________________
Onze prijzen zijn inclusief btw, exclusief verzendingskosten.
Uw adresgegevens worden opgenomen in ons mailingbestand. Krachtens de Wet van 8 december 1992 hebt u recht op inzage en verbetering van de door ons bewaarde gegevens.
Het verschuldigde bedrag betaalt u na ontvangst van de factuur.

IBR
Instituut
der Bedrijfsrevisoren
Koninklijk Instituut
IAB
Instituut van
de Accountants
en de Belastingconsulenten
BIBF
Beroepsinstituut
van erkende
Boekhouders en
Fiscalisten