HUMORISTISCH WEEKBLAD VAN VOORUIT

KOEKOEK 5
IN HET WARENHUIS
INSPEKTEUR. — Ik kan niet toestaan, dat een kliënt zoolang
met een verkoopster staat te praten!
AFDEELINGSCHEF. — Ach, la at u maar! Iedere vijf minuten kom
ik wat dichterbij staan en iedere k eer koopt hij er weer iets bij!
— Terugbrengen waar gij hem gevonden hebt... en gauw, asjebltelill
(Ric et Rac)
ida^jarig, lieve-
'nmote verras-
: 'tm— om half
is meen totale
ing.
SERIEUS
— Zeg, a je niet mee naar de
bioscoop?
— Nee... de hond is mee op jacht
— Zie je, Florence, die ouwe gegaan... zoodat ik de vaten nu
broek van mij houdt zich toch alleen moet doen!...
maar goed in 't dragen! (Marius)
NA DE «SCHITTEREN DE» VOORSTELLING
— Als die krantenlui denken, dat ze hier den heelen nacht
kunnen blijven doorslapen, zal ik ze gauw tot andere gdachten brengen!
Ze lijken wel gek!! (Judge)
AA VOOR KINDERS
»uk e n h e t
r d e n s p e l
frank King
>r
annarje hem weer naar het water toe
vondm hebt.
; hen terug en zag hoe hij onder een
ti boten, wegschoot.
>oedl fcen lekker vuurtje in zijn oventje
>ovei ip zette, sisten wat ham en eieren.
in zijn neus kreeg, herinnerde hij
hong'had. Ook Oom Wouter had echt
ze f ïtjes!
osten n ze wat brood boven het vuur en
:n oph. Een stuk zeildoek op den grond
t alsiafel, Ukkepuk zat met gekruiste
beenen aan den eenen kant en Oom Wouter op een kist aan den
anderen kant.
— Ik zou niet graag thuis willen zijn, nu, verkondigde
Ukkepuk.
— Ik cok niet. Ik vind dit het zaligste plekje op de heele
wereld, zei Oom Wouter en zette de borden in elkaar. Samen
droegen ze ze naar het water en maakten ze schoon.
Toen wandelden ze langs den rand van het meer en de
kikkers maakten vervaarlijke sprongen toen zij voorbij kwamen.
Ze hoorden een geitenmelker (een vogel) diep in het bosch
nog zingen. De nachtuilen vlogen door de lucht en probeerden
voor het vallen van den nacht hun avondeten machtig te worden.
De kampeerders zagen een landtong die een eind in het
meer uitkwam en van daar af konden ze den gouden zonsondergang
bewonderen. Za zaten op een blok en volgden elke verandering,
die zich weerspiegelde in het gladde water. Elke gekleurde
wolk, elke boom uit de nabijheid, elk rietje weerspiegelde zich
in het water. . *
— Kijk eens hoe diep je in het water kunt kijken. Het is
alsof de boomen er onderste boven groeien, zei Oom Wouter.
— Ja, ik zou er niet graag in vallen, zei Ukkepuk. Ik ben
bang, dat ik zóó diep vallen, dat ik aan den anderen kant
van de aarde weer in de lucht terecht kwam.
— Maar zou je het dan niet aardig vinden om van een van
die boomen af naar beneden naar die ongekende wereld te
glijden? vroeg Oom Wouter. Je zou je zoo lang aan den top van
dien denneboom kunnen vasthouden, en wachten, totdat er
een wolk voorbij kwam. Kijk, daar komt juist een mooie, rose
voorbij. Als je daar nu eens in kon glippen en heenzeilen, waar
je maar naar toe wilde! Als je naar beneden keek, zou je niets
dan de wolken en lucht zien. Als je naar boven keek de aarde en
alles op de aarde, ondersteboven.
— Sjonge! wat zou ik 't heerlijk vinden, zei Ukkepuk. Wat
zou ik graag in die onderste-boven wereld willen zijn! Dat lijkt
me écht! Zou ik daar niet net op een vlieg aan het plafond
lijken?
Ze zaten nog een poosje te kijken, totdat de schitterende
kleuren van de ondergaande zon in het Westen vergaan waren
tot één gouden streep. Toen gingen ze terug naar hun tent. Oom
Wouter draaide de lichten van de auto op en liet ze schijnen op
de plek, waar ze kampeerden. Hij ontkleedde Ukkepuk en stopte
hem lekkertjes in. En die snuiter was zoo vermoeid, dat hij
nog maar nauwelijks goeden nacht had gezegd, of hij sliep al!
Het was ook een lange dag voor hem geweest.
Oom Wouter ging nog een poosje voor de tent zitten en keek
op naar de sterren. Nog hoorde hij den geitenmelker. Een oude
uil kraste zodanig dat de heuvels het geluid terugkaatsten.
Oom Wouter gaaptje eens, ontkleedde zich eveneens en
krabbelde naar bed.
— Dit is nog eens leven, zei hij en viel net,zoo vlug in slaap
als Ukkepuk het gedaan had.
HOOFDSTUK VIII
Een verblindend licht en een plotseling gekraak en Oom
Wouter werd met een schok wakker. Het duurde een ogenblik
voor hij wht waar hij was. Hij kon de regendruppels op de tent
hooren kletteren. Hij knipte zijn lantaarn aan, die hij naast zijn
kussen had klaargelepu en pakte ziin regenjas en pantoffels.
Hij rende naar de auto, om te zien of alles goed was toegedekt,
oen ging hij weer terug naar de tent.
(Vervolgt),