Zoutpot nr. 70 - april 2013 - Stad Zoutleeuw

Etienne Wouters voorzitter OCMW
bevoegd voor OCMW en Kansarmoedebeleid.
Allemaal
mensen
Overzicht verschillende
OCMW-diensten waarop u
een beroep kunt doen
sociale dienst:
• tewerkstelling
• administratieve begeleiding
• energieproblemen
• financiële en materiële hulpverlening
• huisvesting
warme maaltijden: elke dag aan huis geleverd
gezinszorg: ondersteuning bij huishoudelijke
en administratieve taken, hygiënische
verzorging om langer in uw vertrouwde
omgeving te kunnen blijven
poetsdienst: 4 u per week aan betaalbare
prijs afhankelijk van uw inkomen
gratis juridisch advies: elke eerste dinsdag
v/d maand van 16.30u tot 17.30u
door advocaat v/d balie in Leuven
woonzorgcentrum De Vesten:
• plaats voor 68 bewoners
• dagprijs: € 42,82 voor inwoners
Zoutleeuw
Het is de bedoeling de diensten te continueren.
Gezien de crisis voorzien wij geen
grote projecten, wel zullen we aandacht
hebben voor kansarmoede en zeker voor
jongerenarmoede.
Ook de vergrijzing zal een aandachtspunt
worden in de nabije toekomst.
OCMW Zoutleeuw Prins Leopoldplaats 3
011. 78 92 10 – fax 011. 78 45 69,
www.ocmwzoutleeuw.be .
Openingsuren:
elke voormiddag van 8.30u tot 11.45u
dinsdag-, woensdag- en vrijdagnamiddag
na afspraak.
Zitdagen voorzitter:
elke dinsdag of donderdag van 9u tot 12u
na afspraak.
Lieëfste Plekje:
Rachel & José, graag geziene vrijwilligers in
WZC O.-L.-Vrouw Lourdes
José Vangeffelen, in een vorig leven bakker van de beste ‘Leeuwse kaastaart’
van uren in de ronde, is al enkele jaren met pensioen.
Intussen bezig met de Gezellen van Vliebergh, actief lid van wandelclub
Halewijn, promotor van de folkore en het toerisme in Zoutleeuw, en bijna
alle dagen vrijwillige helper en luisterend oor in huize Elizabethsdal en
misschien vergeet ik nog een paar activiteiten.
Rachel Spapen, geboren in Hogen, is sedert haar huwelijk met José een
echte Leeuwse geworden door voltijds bezig te zijn met de klanten in de
winkel. Nadat José de witte bakkersschort aan de haak hing konden ze
dan eindelijk eens gaan genieten van de dingen die ze door het drukke
beroepsleven gemist hadden en ‘zouden ze het wat rustiger aan doen’!
Het werd een relatieve rust!
Toen de moeder van Rachel niet meer alleen kon wonen, betrok ze een
service- flat aan de Stationsstraat. Toen de gezondheid ook dit niet meer
toeliet ging ze naar het WZC. Rachel en José bezochten haar haast elke
dag. Ze leerden daardoor heel wat bewoners en verzorgers kennen en
waarderen. Van het een kwam het ander en zonder dat ze het beseften
hadden zij zich voor een aantal taken vrijwillig geëngageerd. Beide verstaan
de kunst om met een kwinkslag en een mopje de bewoners aan
het lachen te krijgen, want zij weten als geen ander dat humor de beste
medicijn is voor een lang en gelukkig leven.
Ook na het overlijden van de moeder bleven zij zich vrijwillig inzetten in
het WZC.
Twee dagen per week vind je José en Rachel in het cafetaria achter de
toog en bij huwelijksjubilea en eeuwelingenvieringen steken zij eveneens
graag een handje toe.
Van wat eens begon als iets sporadisch, is het inmiddels uitgegroeid tot
iets permanents dat ze niet meer kunnen missen. Omwille van de vriendschap
met en de hartelijkheid van de bejaarden is dit nog voor heel lang
‘hun lieëfste plekje’.
Toon Willems
© Toon Willems
Pleidooi voor
straatfeesten…
Doe zoals zij van De Wip…
Woont u ook in zo’n straat? Een
niet zo’n bijzonder ‘bewonersvriendelijke’
straat. Ossenwegstraat
bijvoorbeeld. Haastig verkeer en
zwaar vervoer doen de aan-destraat-grenzende-huizen
van De
Wip vaak trillen en beven. Het beeld
van mensen die, leunend tegen een
gevelmuurtje bij het licht van zonsondergang,
met mekaar een babbeltje
slaan… is van vroeger.
Aangenaam verrast waren de organisatoren
over de talrijke opkomst
bij de eerste Nieuwjaarsdrink,
op een weide met tent,
tafels en vuurkorven. Niets meer
dan dat… Ze, de bewoners, kwamen
spontaan als Drie Koningen,
met taart, koek, toast, pizza, dessertjes,…
en liters bubbels. Rijkelijk,
feestelijk en democratisch, door en
voor de hele straat. Nog niet alle
bewoners werden bereikt, sommigen
zijn moeilijker over de brug te
halen. Maar alleszins onthou deze
gouden tip: ‘eenvoudige’ straatfeesten
zijn goede impulsen om te
bouwen aan een aangename sfeer
in uw buurt. En kom langs bij de
stad: zij ondersteunt met het verhuren
van tenten en tafels…
Annick Declercq
Niki Vanwinkel voor 2 jaar onze Stadsdichter
Niki Vanwinkel beantwoordde onze oproep voor een nieuwe
stadsdichter als volgt:
‘Waarom ik Zoutleeuw een warm hart toedraag? Ik ben er dan wel niet geboren,
maar zonder enige vergissing getogen, en dat – bovenal – zonder enige vertwijfeling
in dat hart van mij.’
‘Zo ben ik opgegroeid aan de zwaar seizoens- en weersgebonden oevers van de
Kleine Gete.’
Niki is de dochter van de betreurde Stanny Vanwinkel en kleindochter van Gustaaf
Vanwinkel. Vandaar het opgroeien aan de oevers van de Kleine Gete op ‘’t Schep’.
Niki is vorig jaar afgestudeerd als Master in taal en letterkunde Nederlands.
Zij is lid van Verba ( Vereniging van Brabantse Auteurs) waarvoor ze geregeld
gedichten schrijft.
Voor zoveel warmte en competentie ging het schepencollege voor de bijl.
Bij de opening van het toeristisch seizoen zal ze officieel als Stadsdichter aangesteld
worden en zal zij het onderstaande gedicht voordragen. Wij wensen onze
nieuwe stadsdichter(es) de twee komende jaren heel veel poëtische inspiratie en
kijken met heel veel vertrouwen uit naar het resultaat.
Toon Willems
Getegedicht
Ze neemt haar intrek in elke kamer van de twee straten,
met gevelstenen parallel.
Al jaren en generaties op rij – recht
voor de raap en zonder morren, werpt ze toch
telkens een andere blik naar binnen.
Ik hoor haar gemier en zowaar zijige gekerm.
Het deint er ook en knispert er soms,
’s winters als een knappende haard,
een bruisende kolk in de nacht
kwetterend van jewelste, is zij
een onuitputtelijke bron – van de vergetelheid,
en van eenden, bronstig als boerenpaarden.
Je zag er ooit vlotten varen, een enkele keer
zelfs een verloren gewaande canoë.
En van de zomer is ze loom gebleken, droog als steppegras
en eerlijk als dwalend zwerfafval.
Altijd al echter
heeft ze bruggen
geslagen, en eens was ze
plaats van delict en bedwelmend decor. Ver weg:
de meerminnen van toen, de kokette Mariëtten van nu
die met Fifi of Frolic flaneren langs de getelijke lantaarns.
Niki Vanwinkel
Zoutpot nr.70/2013 16 17
Zoutpot nr.70/2013