Migrantenkerken en arMoede in nederland, een - Kerk in Actie

24
naar de diaconie en, als deze de kwestie niet kan
behandelen, naar het volgende leidingsniveau.
De methode van gemeentelijke of onderlinge ondersteuning
is ‘goed passend’ voor de leden van de
Wesley gemeenschap. Het juist kwantificeren en
documenteren van wat de werkelijke uitgaven zijn in
het proces van hulpverlening bij behoeften van leden
door wederzijdse steun is een belangrijke uitdaging.
Bovendien is hierdoor geen plaats voor anderen
buiten de gemeente, die volgens de ondervraagde
personen om hulp komen vragen. Niet-leden, die met
behoeften komen, worden gewoonlijk verwezen naar
de diaconie die bepaalt of de persoon in aanmerking
komt voor steun. De hulpverlening hangt af van de
kwetsbaarheid van de persoon en van de ernst van
de nood. Deze informatie wordt verkregen tijdens het
raadplegingproces / pastoraal gesprek of intake.
Het type door mensen in de kerk aangevraagde
behoeften is uiteenlopend. Het gaat om behoeften
van mensen met psychologische problemen, mensen
zonder betaald werk of mensen die hun baan kwijt
zijn, die in de schulden raken, voornamelijk schulden
in verband met wonen. De financiële problemen
worden meestal veroorzaakt door de zware last
van de hoge huren, de slechte inkomens en door
gebrek aan kennis van sociale rechten en plichten.
De psychologische problemen komt meestal voor bij
mensen die vanaf de straat de kerk binnenkomen,
vaak met geestelijke gezondheidsproblemen, en
door mensen met huwelijks- of relatiemoeilijkheden.
Bron van financiële middelen
voor het diaconieprogramma
Naar de mening van de ondervraagden, is de kerk te
slecht voorzien van financiële middelen om tegemoet
te kunnen komen aan de financiële behoeften van de
leden en andere aanvragers. Er is echter een enorm
en onberekenbaar bedrag dat uitgegeven werd en
wordt via de wederzijdse onderlinge of kerkelijke
steun, vooral binnen de Wesley Bijbelstudie (celgroepen).
De grootse bron van inkomsten is via de collectes
van mensen in de kerk (offerande). De kerk heeft
nooit subsidie van de overheid aangevraagd en is
dit ook niet van plan. Volgens de ondervraagden ligt
het probleem van het aanvragen van subsidie bij de
bureaucratische procedure die met zulke subsidies
gepaard gaat, en de voorwaarden voor het gebruik
van de subsidie. Bovendien zijn de vragen waar
mensen mee komen heel divers en lastig in een projectaanvraag
onder te brengen. Volgens de ondervraagden,
zou een poging om alle behoeften in een
enkel projectontwerp onder te brengen de focus van
de kerk kunnen verleggen. Bovendien zien de ondervraagde
personen de hulpverlening aan mensen
met behoeften als een christelijke deugd en als een
verantwoordelijkheid van de kerk. Afhankelijkheid
van de overheid voor het voorzien in sociale behoeften
is in tegenstrijd met dit principe, en de voorkeur
wordt gegeven om locaal binnen de gemeenschap
het werk van de 'Barmhartige Samaritaan' te doen.
Steun van de gemeentelijke overheid bij kerkelijke
sociale hulpverlening is echter welkom.
De Wesley Methodist als organisatie heeft ook nooit
samengewerkt met andere organisaties om de
armoede te verlichten. De ondervraagde gaf echter
aan dat verschillende mensen in de kerk zelf sociale
projecten zijn begonnen, wat door de kerk gesteund
en aangemoedigd wordt. Er zijn ook meerdere vrijwilligersdiensten
die binnen de kerk individueel of in
groepsverband actief zijn.
Andere kwesties en
opmerkingen ter conclusie
De ondervraagde personen vragen zich af of de
gemeentelijke aanpak om armoede te verlichten de
juiste is voor armoedekwesties die vaak niet alleen
financieel zijn. De ondervraagde personen geloven
dat de geestelijke noden de kern zijn waar de andere
noden omheen draaien. Volgens hen zal een nietholistische,
wetenschappelijke aanpak, die de geestelijke
hunkering van de mensen onderdrukt, vooral
bij migranten uit Afrika, Azië en het Midden-Oosten
niet helpen. Zij zien hierbij de scheiding tussen Kerk
en Staat (religieuze groeperingen, in het bijzonder de
kerk) als boosdoener.
Bovendien denken de ondervraagde personen
dat de overheid zou kunnen helpen bij de opbouw
van individuele kennis en vaardigheden om zo de
gemeenschap beter te kunnen dienen. De overheid
zou ook kunnen helpen bij het verstrekken van een
geschikt onderkomen voor de kerk (betaling van huur
legt een zware last op de kerkelijke financiën en vermindert
de hulpverleningsmogelijkheden), waardoor
de kerk beter in staat zou zijn om de gemeenschap
te helpen.