Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
MUG Magazine mei 2014 Achtergrond 15<br />
Stadsnomade zoekt rust<br />
Na hun ontruiming in Westpoort staan de stadsnomaden op het<br />
Zeeburgereiland. Sommigen, zoals Chandra, willen niet rondtrekken<br />
maar een vaste stek. Tekst Arnoud van Soest Beeld Fred van der Zee<br />
Voor Chandra, een 32-jarige transseksu’<br />
eel, begon het allemaal drie jaar geleden<br />
toen zij haar huis kwijtraakte. Met slechts<br />
twee tassen stond ze op straat. Ze kon<br />
ergens een gratis caravan ophalen en<br />
vond een plekje op een grasveldje bij de<br />
Westrandweg in Westpoort, ook wel be’<br />
kend als ’t Landje. Al snel bleek waarom<br />
de sleurhut gratis was: het dak lekte. Na<br />
wat sparen kocht Chandra een nieuwe ca’<br />
ravan, die ze van zonnepanelen voorzag.<br />
“Nu heb ik een werkende badkamer. Ik<br />
douche met regenwater, vrienden brengen<br />
me drinkwater, ik kan tv kijken en inter’<br />
netten.”<br />
‘Ik wil<br />
niet meer<br />
met junks<br />
samenwonen’<br />
Maar onder’<br />
tussen voelt<br />
ze zich wel<br />
opgejaagd<br />
door de ge’<br />
meente. Die<br />
liet immers<br />
begin april<br />
’t Landje ontruimen. Officieel omdat het<br />
graslandje gebruikt gaat worden voor<br />
biologische teelt, maar waarschijnlijker<br />
omdat de pioniers inmiddels gezelschap<br />
hadden gekregen van een bonte groep<br />
verslaafden, alcoholisten en psychiatrisch<br />
patiënten.<br />
“Zo’n plek trekt ook mensen aan die soms<br />
de weg kwijt zijn, die nergens anders<br />
terecht kunnen. Ze worden geweigerd<br />
door de hulpinstanties en als wij ze niet<br />
opgevangen hadden, lagen ze nu letterlijk<br />
op straat.” Maar ja, als ze brandjes gaan<br />
stichten – al is het uit frustratie over de<br />
ontruiming – is de lol er gauw vanaf.<br />
“Mijn caravan is er ook bijna aangegaan,<br />
ik heb angsten uitgestaan.”<br />
Na de ontruiming zwierf Chandra een<br />
week van hot naar her en belandde ten<br />
slotte op het Magneetfestivalterrein op<br />
het Zeeburgereiland, waar inmiddels zo’n<br />
veertig mensen bivakkeren, in tenten,<br />
caravans of andere bouwsels.<br />
Als we haar de eerste keer spreken, wordt<br />
al snel duidelijk dat ze zich op de nieuwe<br />
plek niet op haar gemak voelt. Ze is bang<br />
dat het gedonder weer helemaal opnieuw<br />
gaat beginnen. “Ik wil niet meer met<br />
junks, alcoholisten en mentaal instabiele<br />
mensen samenwonen. Ze lopen hier nu al<br />
met bier rond en zijn met muziek aan het<br />
knallen. Het is zo níet waar ik mee bezig<br />
ben. Ik probeer zo zelfvoorzienend mo’<br />
gelijk te leven. Ik heb een elektronische<br />
scooter, die ik op de zon kan opladen.<br />
Vorig jaar ben ik<br />
op dat gekke ding<br />
overal heen gere’<br />
den. Ik had er een<br />
fietskar achter han’<br />
gen, met een koel’<br />
kastje erin, voor de<br />
barbecue, met een<br />
zonnepaneel erop,<br />
een radiootje en<br />
een stoeltje erbij.<br />
Lekker rondrijden.”<br />
Nee, als het aan<br />
Chandra ligt, richt<br />
de gemeente – over<br />
de stad verspreid –<br />
kleine locaties in,<br />
waar mensen als zij<br />
ecologisch en vrij<br />
kunnen leven. Zon’<br />
der feestjes, zonder<br />
afval. Plekken met<br />
een waterkraan en<br />
een stukje verharde<br />
weg, zodat de wagens niet in het zand<br />
wegzakken. En o ja, waar het afval wordt<br />
afgehaald. “Jezus, dan kunnen we als ko’<br />
ningen leven,” zegt ze grinnikend.<br />
En wat Chandra betreft, tekent iedereen<br />
een contractje zodat de politie vervelende<br />
mensen van het terrein kan zetten. “Als<br />
ík iets zeg tegen iemand die keiharde mu’<br />
ziek draait, krijg ik een grote mond. Dan<br />
zit ik weer een paar dagen in de stress.”<br />
Vier dagen na het gesprek blijkt uit een<br />
artikel in Het Parool dat er een soort<br />
machtsgreep heeft plaatsgevonden, waar’<br />
bij Chandra van het terrein zou zijn ge’<br />
zet. Ze zou een jacuzzi hebben gejat bij<br />
het nabijgelegen Magnetico-restaurant.<br />
Een paar dagen later zoeken we haar<br />
weer op. Inmiddels staat ze met een klein<br />
groepje andere ‘economaden’ een paar<br />
honderd meter verderop, dichter bij de<br />
snelweg, dat wel, maar mét uitzicht over<br />
het water.<br />
Dat ze als een ordinaire dievegge wordt<br />
afgeschilderd stoort haar enorm. “Ik heb<br />
in mijn leven nog nooit iets gestolen.” En<br />
die jacuzzi dan? “Dat is het werk van M.,<br />
tegen wie ik nog heb staan schreeuwen<br />
dat-ie dat ding moest terugbrengen. Na’<br />
dat de politie hem had opgepakt, kwamen<br />
die kemphanen naar me toe. Ze zeiden<br />
Chandra: ‘Ik<br />
probeer zo<br />
zelfvoorzienend<br />
mogelijk te<br />
leven.’<br />
dat die jacuzzi voor<br />
M. te groot was om in<br />
zijn eentje te dragen.<br />
En dat ik hem gehol’<br />
pen had.”<br />
Eind van het liedje<br />
was dat Chandra het terrein verliet en<br />
met een groepje geestverwante economa’<br />
den verderop ging staan. “Ik had geen zin<br />
om de confrontatie aan te gaan. Dan ga ik<br />
liever weg en hoop ik dat er voor iedereen<br />
een goede oplossing uit de bus rolt.”<br />
De woordvoerder van burgemeester<br />
Eberhard van der Laan heeft inmiddels<br />
laten weten dat het Zeeburgereiland ‘een<br />
totaal ongeschikte plek is voor zoveel<br />
mensen’. Of en wanneer het kamp ont’<br />
ruimd wordt, is nog onbekend.
Change language