Vrijheid maakt het verschil - Onderwijsraad

Stanislascollege, zeven katholieke en interconfessionele scholen in Delft, Rijswijk en Pijnacker
“Deze maatschappij vraagt sterk om rituelen”
Op iedere locatie van de fusieschool staat een beeld van Stanislas Kostka, waarnaar het college vernoemd
is. De lijfspreuk van deze katholieke Poolse jongen luidde: voor het hogere ben ik geboren.
Welke betekenis heeft deze spreuk voor het Stanislascollege? En hoe geeft de school de spreuk betekenis
in het voortgezet onderwijs? Rector Fons Loogman licht toe.
Het Stanislascollege is in 1948 opgericht door jezuïetenpaters,
op de locatie Westplantsoen in Delft, waar rector
Fons Loogman kantoor houdt. Op het schoolterrein staan
naast het gebouw voor de ruim 1700 havo/vwo-leerlingen
ook een kapel en een patershuis. Enkele paters hebben jarenlang
voor de klas gestaan en zijn nu nog aan de school
verbonden als docentencoach. Loogman: “Veel scholen
zijn op zoek naar ‘smoel’. Wij hebben er van oudsher één.
Toen ik hier in 1999 aantrad als rector, en me in het eigene
van de school ging verdiepen, vond ik dat we die identiteit
veel meer konden benutten. We zijn de enige jezuïetenschool
in Nederland. Laten we er wat mee doen!” Hij nam
naast de algemene leiding ook identiteit in zijn portefeuille.
Heel de mens
Sindsdien heeft het management de Ignatiaanse pedagogiek
omarmd: het gedachtegoed van Ignatius, stichter
van de jezuïetenorde, is de basis geworden voor het pedagogisch
handelen. “Daar doen we helemaal niet gewichtig
over. Die levensbeschouwing is ons ‘smoel’, maar we
doen ons werk natuurlijk in een geseculariseerde samenleving.
Ignatius blijkt heel goed te vertalen naar de huidige
tijd.” Hij haalt er een A4’tje met die vertaling bij. Onderwijs
volgens de Ignatiaanse pedagogiek richt zich op rijping
van ‘heel de mens’. Leren wordt dan ook opgevat als “een
menswordingsproces, een zoeken naar waar het echt om
gaat: mens zijn mét en vóór de ander, naar het voorbeeld
van Jezus”.
Hoe komt dat concreet tot uiting in het onderwijs? Het
Stanislascollege streeft ernaar dat kinderen het geleerde
verbinden met zichzelf. De nadruk ligt daarom op ervaren
en reflecteren. Loogman: “Meer dan kennis onthouden
gaat het erom dat ze die internaliseren. Bij poëzie kun je
bijvoorbeeld ontroering voelen. Een natuurkundeleraar
kan een fysisch verschijnsel koppelen aan de schoonheid
van de natuur, aan ontzag, duurzaamheid of onze verantwoordelijkheid
als mens. Bij geschiedenis ligt het voor de
hand te spreken over goed en kwaad. Ik heb eens een foto
getoond uit het boek Im Namen des Führers: twee kerels
Vrijheid maakt het verschil31