6e JAARGANG - nummer 3 van 14 april t/m 1 juni 2012 - St ...

More documents

Recommendations

Info

Om ons heen ontluikt het nieuwe leven en hopelijk bent u allemaal nog vervuld van de paasvreugde. We voelen ons als herboren en vol nieuw elan. Hemelvaart en Pinksteren vragen onze aandacht, feestdagen waarop we dat nieuwe elan graag beleven door erop uit te trekken de natuur in; ‘dauwtrappen’ heet dat in deze contreien. Maar we willen u ook wijzen op de kerkelijke en sociale noden die wij – ieder naar draagkracht en ieder op eigen wijze – wel wat kunnen lenigen, of via de eigen kerkbijdrage, de vastenaktie , de collecte voor de missionarissen of die voor roepingenzondag. Wellicht bij al deze gelegenheden? Er is deze keer ook een keur van actualiteiten: de kardinaalsbenoeming van Mgr. W. Eijk, de opgravingen rondom de basiliek, de expositie “Goldene Pracht” te Münster, Nightfever en twee verhalen over heiligen, Jeanne d’Arc en Petrus Canisius, die in deze periode de kerkelijke kalender sieren. We maken tevens kennis met Sytske Blaauw, die het pastoresteam is komen assisteren. En voor een wat lichtere toets zorgt mevr. Mies Westera-Franke, zoals ze dat al vaker heeft gedaan, met een verhaal uit een episode van haar leven. Daarin geeft zij gewoonlijk een aangenaam relativerend beeld van de wijze waarop protestant en katholiek in vroeger dagen met elkaar omgingen. En dan nog de gebruikelijke korte verslagen en berichten uit de geloofsgemeenschappen. Kortom: er is weer voor veler gading iets te vinden, zo hoopt de redactie. Die wenst u dan ook allemaal een fijn voorjaar en voor wie al vacantie willen vieren: goede reis en “’t wearkommen nich vegetten”! Ton Agterbos Aan de rechterhand van de Vader Enkele dagen geleden ontdekte ik op ‘youtube’ een video over een oud Hemelvaartsgebruik in het Beierse plaatsje Mittenwald. Tijdens de viering werd een beeld van de verrezen Christus door misdienaars bewierookt en daarna door de koster, die op de zolder klaar stond, aan een touwtje langzaam naar boven getrokken, totdat het beeld door een gat in het barokke plafond van de kerk verdween. Ik vond het buitengewoon mooi om te zien. Later las ik dat in Oostenrijkse kerken blijkbaar hetzelfde gebeurt, maar dat er na Jezus’ verdwijning rozenblaadjes, die de vlammen van de Heilige Geest symboliseren, en ook hosties door het gat naar beneden worden gestrooid, die ons eraan herinneren dat de Heer in het Heilige Brood bij ons blijft. Voor ons, Twentenaren, komen dergelijke gebruiken wat vreemd over en er zullen vast kinderen zijn in Mittenwald, die Jezus zien als een astronaut, in hun parochiekerk naar de hemel opstijgend als een raket. Maar hoe moeten we het feest van Jezus´ Hemelvaart dan begrijpen, als we aan zulke vertoningen geen waarde hechten? Jezus, dat kunnen we zeker zeggen, werd opgenomen in de verborgen wereld van God. Jezus is dus niet meer zichtbaar in ons midden, want op de een of andere manier is hij weg. Heeft hij ons dan alleen gelaten? Martin Luther zegt: “Je moet niet denken dat Hij is opgevaren om boven te zitten en ons hier onze gang te laten gaan! Hij is opgevaren omdat hij juist daarboven het meest voor ons tot stand kan brengen en ons op de beste manier kan sturen. Daarom mag je nooit denken, dat Hij nu weg is, ver van ons!” Sinds Zijn Hemelvaart is Jezus allen op dezelfde manier nabij: Hij heeft tot ons hier in Oldenzaal geen grotere afstand dan tot zijn apostelen. Met Zijn Hemelvaart beklimt Jezus Zijn troon aan de rechterhand van de Vader om van daaruit voor ons op te komen. Volgens de christelijke overtuiging is Hij de ware mens en de ware God tegelijk. Met het feest van Hemelvaart is Jezus aangekomen in de Heilige Drievuldigheid van Vader, Zoon en Heilige Geest, ook voor ervaren theologen niet te snappen. Hij zoekt een relatie met ons mensen. Hij wil ons naar zich toe trekken en wij mogen voor altijd met Hem verbonden zijn. De Bijbel stelt ons in het Nieuwe Testament steeds weer mensen voor ogen, die deze ervaring hebben opgedaan: velen die Jezus hebben gehoord, gezien of aangeraakt, zijn genezen. God maakt dus het onmogelijke 4
mogelijk: Hij verbindt zich met ons mensen door Zijn Zoon, die op deze aarde kwam om ons te redden. Als ik me voorbereid op uitvaarten, zit ik vaak bij heel verdrietige familieleden, die niet weten of ze in een leven na de dood kunnen geloven. Heel vaak hoor je dan het argument: “Er is toch nog niemand ooit teruggekomen!” Wie zo spreekt, heeft het gelukkig mis, want er is wel iemand teruggekomen: Jezus Christus zelf! Hij is voor ons aan het kruis gestorven, heeft in het graf gelegen en drie dagen later is Hij weer opgestaan. Dat hebben we net met Pasen gevierd. Jezus, de ware God en de ware mens tegelijk, biedt dus ook ons een perspectief op leven in de eeuwigheid! In Joh 12,32 zegt Hij: “Wanneer ik van de aarde omhoog geheven word, zal ik iedereen naar mij toe halen.” Dit horen we met Hemelvaart, en daarnaar verlangen we toch ook, of niet? God verenigt zich met ons mensen, en Zijn Zoon is net zo goed bij Hem als bij ons. Hij zit aan Gods rechterhand en Hij is onder ons tegenwoordig in Zijn Woord en Sacrament. Van harte bent u, en ben jij, uitgenodigd om juist dit te ervaren, hier in onze Plechelmusparochie. De vogels hebben hun nesten De route naar de beroemde Mont Saint-Michel in Normandië is heel frappant. Je ziet de berg al lang voor je, maar je hebt nog steeds zeventien kilometer te rijden. Onderwjl wijken je ogen geen seconde van het Heiligdom af, al moet je het soms zoeken tussen de bomen die van boven tot onder vol dikke vogelnesten zitten. “De vossen hebben hun holen en de vogels uit de lucht hun nesten, maar de Mensenzoon heeft niets waar Hij zijn hoofd op kan laten rusten,” zegt Jezus in Mt. 8,20, wanneer een schriftgeleerde verklaart, dat hij de Messias zou willen navolgen. Op de foto ontwaar je oneindig veel nesten, maar daar tussendoor groet ons toch ook de eeuwenoude abdijkerk. Zou Jezus daarin dan geen plek kunnen hebben? Elke kerk is natuurlijk Gods huis, maar laten wij, gelovigen zowel als voorgangers of vrijwilligers, onze kerken parochiegebouwen beleven, zoals het eigenlijk zou moeten, als ruimten waarin de geest van Christus voor iedereen ervaarbaar is tijdens de vieringen, activiteiten en ontmoetingen? Wij allen worden daarop bevraagd en uitgedaagd. Zijn wij bereid om aan de kerk als instituut, maar ook als factor in onze samenleving, zodanig gestalte te geven, dat Jezus zich daarin thuis zou kunnen voelen? Laten wij het Pinkstervuur van de Heilige Geest in onze geloofsgemeenschappen echt branden, of zijn we misschien niet meer dan statistici, blussers en meelopers? De vossen hebben hun holen en de vogels hun nesten. Mogen onze woningen, huizen en kerklocaties warme nesten worden, voor onszelf en voor Christus in ons midden. Martin Grote Met een hartelijke groet Pastor Martin Grote pw. Abdijkerk Mont Saint-Michel tussen de vogelnesten door. 5
Page 1 and 2: 6e JAARGANG - nummer 3 van 14 april
Page 3: Parochie H. Plechelmus Pastoresteam
Page 7 and 8: • Op 12 maart is pater Laarveld o
Page 9 and 10: Zondag 29 april: roepingenzondag Al
Page 11 and 12: Speurwerk naar Oldenzaals verleden
Page 13 and 14: n 14 april t/m 1 juni 2012 ANTONIUS
Page 15 and 16: Keys to Heaven: Nightfever Oldenzaa
Page 17 and 18: Willibrordplaquette voor Annie Bult
Page 19 and 20: Sytske Blaauw: “Ik houd wel van u
Page 21 and 22: Voor een kleuterviering hebben we g
Page 23 and 24: Tel. 0541-512496 Enschedesestraat 8

6e JAARGANG - nummer 3 van 14 april t/m 1 juni 2012 - St ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?