Langzaamaan meer vrouwen in top Saxion - Sax.nu

Aerospace Engineering
Applied Sciences
Architecture
Civil Engineering and Geosciences
Electrical Engineering, Mathematics
and Computer Science
Industrial Design Engineering
Mechanical, Maritime and
Materials Engineering
Technology, Policy and Management
Waaromzoeken
als je toch al weet
waar je heen wilt?
Je bent gedreven door ambitie, prestatiegericht en je
wilt het beste uit jezelf halen. Daarom kies je na je
bacheloropleiding voor een master.
De TU Delft biedt
jou 35 masteropleidingen op het hoogste niveau.
Kom 22 november
naar onze mastervoorlichting
en ervaar het zelf.
Schrijf je nu in op:
www.masteryourfuture.nl
Technische Universiteit Delft

Met vrouwen heb ik een bijzondere relatie die mij mateloos boeit.
Ze sleuren me van emotie naar emotie en ik ontdek telkens nieuwe
verrassingen van het ‘female phenomenon’. ’t Mooiste vind ik de
uiteenlopende situaties waarin ik met vrouwen verkeer. Zo lig ik
regelmatig met de koukleumpjes in de ‘clinch’ over de gewenste
kantoortemperatuur, r schijn ik ze aan te trekken als ze in tranen zijn
en kan ik als praatmaatje goed inschatten hoe ze zich voelen. Zo
klink ik weliswaar als de troost in zekere zin in plaats van de De
Niro (om te refereren aan een songtekst van Veldhuis
en Kemper),
maar regelmatig sla ik ook de plank mis. Zo wist ik het te presteren
om in een volle dampende zaal vurige vrouwen de gehele groep
aan het werk te zetten, waarbij het net ietsje te veel leek alsof de
vrouwen zelf weinig in te brengen hadden. Fout! Ik werd nog net
niet gefileerd. Wel
iets geleerd: doe altijd alsof vrouwen iets in de
melk te brokkelen hebben.
Dan mijn ervaringen met vrouwelijke persvoorlichters, heerlijk.
Meestal types die alles in eigen hand willen houden en het liefst de
journalisten de les lezen. Mijn confrontatie met de voorlichtsters resulteerde
regelmatig in vermakelijke woordwisselingen waarbij we
elkaar wurgden met de telefoonhaak. Bij die vrouwen had ik altijd
het idee dat ze zichzelf wilden bewijzen. Zet daar tegenover een
standvastige jonge ambitieuze hond en je hebt heibel in de tent. Die
bewijsdrang bespeur ik regelmatig bij vrouwen in hogere functies.
Alles heel erg goed willen doen. Volgens
mij werkt dat averechts in
een mannenbolwerk wat de top van Saxion nog steeds is. Als een
vrouw zichzelf blijft en haar kwaliteiten op juiste wijze in de strijd
gooit, geef mij dan maar een vrouw in de Raad van Bestuur.
Veel leesplezier!
Tim de Hullu, hoofdredacteur

et rapport is de zogenaamde
Risicoinventarisatie & Evaluatie
(RI&E) waarvoor 85 medewerkers
zijn geïnterviewd en uitgebreid research
is gedaan. Onder studenten
is een kleinschalige inventarisatie
gedaan. De laatste RI&E dateert van
vijf jaar geleden. Volgens de projectgroep
zijn sindsdien veel aanpassingen
gedaan, vooral op het terrein
van werkplekergonomie, bedrijfshulpverlening
en reïntegratieondersteuning,
maar zijn sommige punten
die vijf jaar geleden ook aan de orde
waren, nog niet opgelost. Op het
binnenklimaat van Saxion Enschede
is de meeste kritiek gekomen: alle
diensten en academies noemden dat.
Bij de afdeling Interstedelijk Studentenoverleg
is zelfs het vermoeden
uitgesproken van een relatie tussen
ziekteverzuim en het binnenklimaat.
Een aantal geïnterviewden geeft aan
het gevoel te hebben dat het Facilitair
Bedrijf (FB) de klachten over
tocht, luchtvochtigheid en temperatuur
niet serieus neemt.
Hans Wichers Schreur, directeur FB,
reageert: “Deze geluiden zijn bij ons
onbekend en uit eigen onderzoek komen
overwegend positieve geluiden”.
Wat het binnenklimaat in Enschede
betreft, geeft Wichers Schreur aan
dat de RI&E parallel aan maatregelen
is verricht en dat het onderzoek dus
ietwat een achterhaald beeld geeft.
“In de zogenaamde tulpen hebben
we het klimaatbeheerssysteem aangepast.
In het kader van energiezuinigheid
is in het verleden voor veel
verschillende standen in het systeem
gekozen. Als het ’s nachts koud was,
ging de vloerverwarming aan, en
wanneer de zon dan ’s morgens ging
schijnen, ging het systeem al koelen.
Twee extra standen zijn er nu tussenuit
gehaald en we proberen door
handmatig instellen rekening te houden
met weersverwachtingen. Nadeel
is wel dat dit veel meer energie
kost dan voorheen.” De meeste problemen
betreffen de gebouwdelen
naar de tulpen toe, de voormalige
ziekenhuisgebouwen.
Daar is het, vaker dan toegestaan,
warmer dan de door de arbowet
gestelde maximumtemperatuur van
26 graden Celsius. Het FB investeert
daarom een half miljoen euro in een
nieuw luchtbehandelingsysteem
voor die gebouwdelen, dat er voor
de zomer van 2008 moet zijn.
Ander punt van kritiek betreft de
schoonmaak en het sanitair. Volgens
medewerkers laat de kwaliteit van
de schoonmaak te wensen over, helemaal
in de vakanties. Niemand beschuldigt
het schoonmaakpersoneel,
alle ondervraagden wijzen op de

Het was een afscheid met onderscheiding
en scherpe bespiegelingen.
Lector Roel van Asselt, ‘goeroe
van de aansluiting’, is bij zijn
afscheid benoemd tot Ridder in de
Orde van Oranje-Nassau. In zijn
speech plaatste hij nog even haarfijn
kanttekeningen bij het Nederlandse
hoger onderwijs. Over de
kennisintensiteit van het onderwijs
zei Van Asselt: “We moeten bereiken
dat kennis niet meer als zwerfafval
in de hoofden van leerlingen
en studenten rondwaait, niet bruikbaar
of tijdelijk niet beschikbaar is
beperkte tijd voor de schoonmakers
en menigeen geeft aan dat schoonmaken
door volgepakte bureaus en
soms ook vloeren, niet gemakkelijk
is. Volgens Wichers Schreur is het FB
erg tevreden over schoonmaakbedrijf
Asito. “We hebben voor Saxion
Enschede een resultaatcontract. Dat
en dat het verschil tussen kennen
en herkennen bijna niet bestaat.”
“Een andere aanbeveling: bied studenten
meer regelmaat, structuur
en duidelijkheid in de beginperiode.”
Verder sprak Van Asselt een
aanbeveling uit naar onderwijsontwikkelaars.
“Wat ik hen toewens is
een onderwijs waarin innovatie en
onderzoek meer betrokken zijn op
het werk van de docent en niet alleen
op vermeende, onbewezen
verbetering die meer zou aansluiten
bij de belevingswereld van de
jongvolwassenen.” Van Asselt is
‘t Is logisch: net als in de vorige
RI&E is de academie LED de academie
met de meeste knelpunten
op het gebied van arbo. Logisch,
omdat die academie met opleidingen
als Chemie en Werktuigbouwkunde
relatief veel praktijkonderwijs
kent met bijvoorbeeld
gevaarlijke stoffen en gereedschappen.
LED-directeur Peter van Dam
kijkt daar dus niet van op. “Regelgeving
verandert voortdurend, je
moet continu aanpassingen doen.”
De meeste knelpunten gaan over
het vastleggen van procedures
over bijvoorbeeld het werken met
gevaarlijke stoffen. Verder laten
manager en docent geweest en gaf
de verschillen tussen beide disciplines
aan. “Een docent heeft zware
scholing gehad die hij dagelijks
moet inzetten. Managers niet. In
wezen is het ongeschoolde arbeid.
… Wat ik managers toewens is het
besef: de student centraal, de docent
cruciaal.” Ook gooide Van Asselt
nog maar eens een balletje op
voor een hbo met gedifferentieerd
eindonderwijs naar niveau, duur en
inhoud. “Iets wat het WO niet wil,
maar ook helemaal niet kan. Dus
hbo, grijp je kans. Op die manier
los je ook voor eens en voor altijd
het aansluitprobleem op.”
Roel van Asselt begon zijn loopbaan
39 jaar geleden bij Saxion
Hogescholen (en rechtsvoorgangers)
als docent Wiskunde bij de
HTS/SVL in Hengelo. Daarna
werd hij in 1986 manager Onderwijs
en Onderwijsontwikkeling.
In die functie heeft Van Asselt de
aansluiting tussen voortgezet onderwijs
en het hbo en middelbaar
beroepsonderwijs en het hbo prominent
op de kaart gezet. Dit resulteerde
in 1993 in de oprichting van
het Landelijke Expertise Centrum
Aansluiting (LICA). De kroon op
zijn carrière was de benoeming tot
lector Instroommanagement en
Aansluiting in 2003.
(TdH)
betekent dat ruimtes schoon moeten
zijn, hoe vaak er wordt schoongemaakt,
is daar aan onderhevig. Als
medewerkers constateren dat meubels
of vloeren niet goed schoon
zijn, kunnen ze dat aangeven in het
logboek bij het secretariaat van hun
dienst of academie. Alleen dan kunnen
we er iets aan doen.”
Binnenkort volgt een evaluatierapport
van de projectgroep RI&E,
waarin definitief duidelijk wordt wat
aangepakt dient te worden en wie
waar verantwoordelijk voor is.
Tim de Hullu
de begeleiding en toezicht tijdens
praktijkwerkzaamheden te wensen
over. In de zomervakantie bleek het
zonder meer mogelijk om de werkplaats
in Schierbeek te betreden en
machines in werking te zetten.
Van Dam: “Daar zullen we dan nog
zorgvuldiger naar moeten kijken”.

Ilse Soeters
(23) is vierdejaarsstudent
personeel en
arbeid in Deventer.
“Het is een opleiding waarvoor je creatief
en kunstzinnig moet zijn, maar
ook handig moet zijn met techniek.
Het is denk ik erg gericht op multimedia.
Zoals het verzinnen van een
filmpje, deze opnemen en bewerken
op de computer. Je kunt na de studie
terecht in de reclamebranche of
iets gaan doen bij de televisie of in de
filmwereld.”
“Het type dat bij me opkomt is ‘computernerd’,
dus handig met de computer,
maar dan wel met een open
blik, kunstzinnig en geïnteresseerd in
mensen en hun omgeving. Dus een
‘computernerd’ met een creatieve en
sociale kant.”
“Multimedia ontwerper, cameraman,
game designer of reclame
ontwerper.”
Ives van Neck (23)
is derdejaarsstudent
kunst en techniek en
oud-bestuurslid van
studievereniging
LINK.
“De opleiding is breed opgezet, het
komt erop neer dat je een multimediale
opleiding volgt met aspecten als
video, audio, web en installaties. Voor
video kun je in alle branches terecht:
van regie en montage tot productie.
Deze is dan min of meer gelinkt aan
audio waar je bijvoorbeeld meer naar
de richting van radioproductie kan
neigen. Ook dit kun je weer combineren
door bijvoorbeeld je keuze op
VJ te laten vallen, waarbij je videobeelden
linkt aan geluid. Met web
kun je onder meer flashapplicaties
maken, maar ook het zogenoemde
‘interaction design’. Dat houdt in dat
je de gebruikersinterface zo gebruiksvriendelijk
mogelijk ontwerpt. Ook
heb je de mogelijkheid je te specialiseren
in kunstinstallaties. Hierbij
bouw je objecten / installaties die
bijvoorbeeld op invoer
reageren, zoals een media-installatie
die door
middel van warmtesensoren
reageert op de aanwezigheid
van mensen.
Eigenlijk is het te breed
om samen te vatten!”
“Heel verschillend, ik gok
dat 75 procent mannelijk is in alle
soorten en maten. Zo zijn er de zogenaamde
alto’s/boomknuffelaars maar
ook de wat meer zakelijke mensen.
De diversiteit is enorm!”
“Zoals ik al aangaf, kun je later in verschillende
branches en met verschillende
aspecten aan de slag.”
Joalycke van Nec
Als een pro loop ik onopvallend richting het huis, passeer
schijnheilig fluitend een groepje jongeren en blijf dan voor
de deur staan. Als er even niemand kijkt trek ik mijn gereedschap
uit m’n broekzak, kijk nog één keertje om me
heen en ram hem dan in het slot.
Na 8 seconden ben ik binnen,
loop naar boven en zet
een lekker kopje koffie voor
mezelf. Dus daar woon ik nu,
in mijn eigen anti-inbraak woning
en zonder het flauwste benul
wanneer ik weer op zoek moet
naar de volgende woning. Want
twee weken geleden ben ik aan een
nieuw hoofdstuk begonnen: ‘Mijn eigen
leven.’
En nu doe ik dus alles zelf. Wassen,
strijken, koken, schoonmaken,
afwassen, inrichten... zelfs
slapen. Toch wel heel anders
dan mijn beschermde en luie
leventje bij mijn ouders, waar ik
gewoon rond etenstijd kon aanschuiven
en waar ik nooit mijn
geld hoefde te verdelen over dingen
die je gewoon gebruikt maar
nooit koopt – wie denkt er nou aan
tandenstokers voordat je ze zo dringend nodig hebt dat het
je jeukt tot ver onder je kleine teen...
Mijn nieuwe koters Mika en Max vermaken zich echter
prima. Ze zijn nu tien weken oud en twee weken bij ons,
maar ik zou ze voor geen goud meer willen missen. Weliswaar
is de bank in die twee weken sneller gesleten dan in
de voorgaande zeven jaren, bevatten de gordijnen nu gaten
en hebben we één lamp kunnen wegsmijten, maar ze zorgen
voor zo veel leven in huis dat het allemaal niet meer
uitmaakt dat mijn leven wat minder luxe is geworden.
Ik begin trouwens ook steeds meer het idee te krijgen dat
iedereen maar wat doet – hoezo een plotselinge wisseling
van onderwerp: mensen proberen zich zo volwassen te
gedragen, sommigen praten zelfs vanachter uit hun strot,
maar zouden ze vanbinnen ook echt zo zijn of liggen ze
nog het liefst bij hun moedertje op schoot (als die dat nog
houden kan tenminste)? Misschien denkt iedereen van
anderen dat zij zo volwassen zijn. Misschien moeten we
gewoon een nationale kindsdag oprichten – allemaal met
onze rammelaars in de hand, de speen onder de linkeroksel
en dan gewoon weer normaal doen. Misschien durf ik
je dan weer gewoon aan te spreken en wil ik, blind van
enthousiasme, alles voor je doen. Of een keertje samen aan
de fles misschien? Maar ik ben bang dat me dat voorlopig
alleen nog maar lukt in het bijzijn van Max en Mika...
Étienne Wilderink studeert Concept Design.

Dit voorbeeld laat zien dat het
Twents geheel ten onrechte vaak
wordt gezien als een achterlijke en
boertige taal. ‘Je moet echt wat aan
je accent doen’, wordt vaak gezegd
tegen mensen uit Noord-Oost-Nederland,
maar nooit tegen iemand
die spreekt met een Marokkaans of
Goois accent. Dat je ook met een
Twents accent flink carrière kunt
maken, het zelfs kunt schoppen
tot in de Tweede Kamer, bewijzen
bijvoorbeeld Henk Kamp en Annie
Schreijer.
Dat het Twents minderwaardig zou
zijn aan het van hogerhand opgelegde
ABN is naast grote onzin, niets
minder dan misplaatste arrogantie
vanuit de Randstad. Het Twents is
een volstrekt onafhankelijke taal
met een eigen grammatica, zinsopbouw
en uitdrukkingen. Toen het
ABN in de 17e eeuw uit verschillende
Hollandse dialecten in elkaar
werd gekunsteld, bestond het Nedersaksisch,
waar het Twents deel
van uitmaakt, al vele eeuwen. Tot
ver in de 20e eeuw werd er in vele
gebieden van deze regio uitsluitend
de streektaal gesproken.
Vaak wordt vergeten dat het beheersen
van het Twents juist veel
voordelen biedt. En dan niet alleen
het feit dat je je opa en oma nog
kunt verstaan of ‘Van jonge leu’
zonder ondertiteling kunt bekijken.
Het Twents wordt gebruikt door
maarliefst 60 tot 80 procent van
de Twentse bevolking. Wanneer je
voor functies in het bedrijfsleven in
deze regio, waar veruit de meerderheid
van de Saxion-studenten later
komt te werken, contacten moet
leggen, is beheersing van de streektaal
een pré. Wordt een Tukker
aangesproken door een yuppie die
spreekt met een Gooise ‘r’, dan zal
hij zich veel argwanender opstellen,
dan wanneer hij een gesprek in het
Twents kan voeren, wat de omgang
vergemakkelijkt en meteen een
band schept. Op mijn opleiding
(commerciële economie), waar er
altijd op gehamerd wordt dat de
klant centraal staat, is aan dit feit
nog nooit enige aandacht besteed.
Iemand met een provinciaal accent
wordt vaak als dom en bekrompen
gezien, maar het is pas echt dom en
bekrompen om iemand op z’n accent
te beoordelen en daarnaast is
het ook behoorlijk discriminerend.
Dan maar een boerenlul uit Enter.
Robin Steentjes
Tweedejaars Commerciële Economie

“Er gaan ineens ontzettend veel deuren voor je open. Bedrijven en werkgeversorganisaties bieden metaal-
en freestrainingen aan. Ook willen ze maar wat graag dat ik voor hen kom werken. Het is wel veel wat
op je afkomt, maar ook zeker wel gaaf.”
“Ik moet daar in vier dagen vier opdrachten gaan maken. Vier tot zes uur lang ben ik per dag bezig
om bijvoorbeeld heel nauwkeurig een machineonderdeel te frezen.”
“Heel veel oefenen. Naast mijn studie heb ik elke week twee dagen geoefend. In de vakanties
bijna elke dag. Ik heb ook gesprekken gehad met mensen die al een keer aan het WK hebben
deelgenomen. Zij vertelden mij dat het net is of je naar de Olympische Spelen gaat. Je komt echt
binnen met veel bombarie en met je eigen vlag.”
“Een Nederlandse ambassade en een basisschool bezoeken. Daar delen we oranje spullen uit,
zodat ze mij en de andere Nederlanders kunnen aanmoedigen. In totaal ben ik vijftien dagen
in Japan.”
Wendy van Til
Als u de Saxion Stadscampus in
Enschede binnen gaat loopt u
waarschijnlijk voorbij een slapende
student. Vaste plek, eerste verdieping,
voorbij de roltrap links. Hij
ligt daar elke dag; al sinds januari.
Hebt u hem wel eens gezien
vanuit uw ooghoeken als u de
trap op snelt? Hij is diep onder zeil,
dekbedje flink opgetrokken. Zijn
voeten steken over de rand
van het bed dat duidelijk
niet past bij zijn maat. Hij
blijft lekker liggen terwijl
u al weer vroeg onderweg
was en zich zat
te verbijten in de file
of door de stromende
regen fietste. Hij stoort
zich niet aan de dagelijkse
hectiek in het Forum.
Hij slaapt. Het was laat
gisteren: hij heeft tot diep in
de nacht zitten studeren. Nog
een laatste hoofdstuk in bed. Maar
al gauw vielen zijn ogen dicht en
het boek uit zijn hand.
Het zou een storend beeld moeten
zijn: een student die ligt te
maffen, terwijl studenten juist nu
geacht worden een groot deel van
hun tijd aanwezig te zijn; in actief
alerte toestand wel te verstaan.
Stoort het u inderdaad? Bent u jaloers
misschien? Hebt u daar wel
eens bij stilgestaan? Of hebt u hem
nog nooit zien liggen als u gehaast
voorbij jaagt? Ah… geen tijd. Dat
begrijp ik.
Al eerder op deze plaats heb ik
betoogd dat tijd niet interessant is,
maar dat is een inzicht dat weinigen
delen. En ik moet bekennen
dat de tijd ook mij vaak te snel af is.
Met de jaren worden de uren steeds
korter en gaat de tijd sneller. Efficiëntie
wordt een obsessie. En vanaf
dat punt wordt het van kwaad tot
erger. Maar ‘s avonds, als ik me – te
laat – naar huis spoed, sta ik even
stil. In het Forum. En dan ligt hij er
nog, de dromer. Met dat hellichte
witte dekbed gaat er een neutraal
soort aandoenlijkheid van hem uit.
Een onverstoorbare onafhankelijkheid
en eigenzinnigheid. Het is
toch mooi om student te zijn.
Het is goed om af en toe stil te
staan. Bij de ‘dromer’ bijvoorbeeld,
of bij een ander kunstwerk. Of bij
een idee, of bij iemand. Misschien
dat het idee dan vorm aanneemt,
dat het kunstwerk je inspireert of
dat iemand je tot nieuwe inzichten
brengt.
Nitie Mardjan is medewerker
bij de Academie
Gezondheidszorg (AGZ).

Het is altijd leuk om in een hogeschoolblad iets te lezen over de Associate
degree (Ad), als een van de bedenkers ervan. Als je het stuk doorleest,
merk je dat er een serieus aspect wordt aangekaart nl. de arbeidsmarktpositie
die de Ad-afgestudeerden met hun wettelijk erkende graad moeten
gaan verwerven. Terecht derhalve dat er een goede monitoring aan is
gekoppeld, want je weet maar nooit of de verwachtingen uitkomen. De
economie kan over een paar jaar wel weer heel anders zijn en Ad’ers moeten
dan toch weer aanvullende scholing volgen, zoals dat ook uit allerlei
onderzoeken al jaren blijkt voor degenen die met een mbo-4, bachelor- of
ander diploma aan de slag gaan. Zoiets noemen we nu ‘levenlang leren’,
waarbij de ouderen onder ons het begrip ‘permanente educatie’ nog wel
kennen.
Laat dus iedereen kritisch de ontwikkelingen volgen. Maar waarom het
nog steeds tricky is om met de Associate degree vol in de publiciteit te
komen, blijkt ook nu weer. De opmaker van het artikel zag meteen kansen
om iets te doen wat door vakgenoten de afgelopen periode al tig-maal is
gedaan - en begon te rekenen: 2 jaar Ad is qua studietijd de helft van 4
jaar Bachelor.Tel daarbij op dat betrokkene kennelijk is opgegroeid met de
gedachte dat een hbo-diploma alleen maar vier jaar kan zijn, en dan is het
beeld helder: een kop met ‘half hbo’ en een ‘doormidden gescheurd getuigschrift’
als illustratie. Leuk als je hiervoor studeert… Maar dan is toch
mijn vraag hoe een mbo’er op niveau 4 zou moeten worden neergezet: een
drie-kwart mbo’er? En een universitaire bachelor, is dat een geamputeerde
academisch opgeleide?
Op onze website (www.
leido.nl) is genoeg informatie
te vinden waaruit
blijkt dat de situatie
‘natuurlijk’ heel anders
is en dat de Ad een heldere
positie in ons onderwijssysteem
heeft
gekregen. Zo kennen
we een indeling in
secundair (o.a. mbo
en havo) en tertiair
onderwijs (o.a. hbo
en wo). Binnen het
tertiaire onderwijs, ook wel hoger onderwijs
genoemd, onderscheiden we naast elkaar het hbo en wo, met
vier bekostigde niveaus:
•
•
•
•
Associate degree (hbo)
Bachelor (hbo en wo)
Master (wo en soms hbo)
Doctorate (wo).
HBO is dus niets dan een etiket voor hetgeen bij hogescholen wordt gedaan.
En laat iedereen er vanaf nu maar gewoon aan wennen dat er twee
beroepsgerichte trajecten zijn, in de ene situatie leidend tot een hoger
opgeleide met de graad Ad en in de andere situatie tot iemand met een
graad die nog een stapje hoger is: de Bachelor. Simpel toch.
Hans Daale
Directeur Leido
In mei 1973 werd het kabinet Den
Uyl geboren. Het was met afstand
het meest progressieve kabinet uit de
Nederlandse geschiedenis. Waar Balkenende
IV zich nu bedient van de
slogan ‘Samen werken, samen leven’,
was het motto van ‘rooie’ Joop den
Uyl ‘Eerlijk delen van kennis, macht
en inkomen’. Want wie ruim dertig
jaar geleden in Nederland voor een
dubbeltje werd geboren, schopte het
zelden of nooit tot een kwartje. En
daar moest maar eens een einde aan
gemaakt worden, vond een democratisch
gekozen meerderheid in de
Tweede Kamer.
Minister Jos van Kemenade van de
Partij van de Arbeid was de eerste
onderwijsminister die in het kader
van de emancipatie de deuren van
de universiteiten en hogescholen wagenwijd
openzette. Kinderen uit de
arbeidersklasse zouden een beter economisch
perspectief hebben dan hun
ouders wanneer de elitaire bolwerken,
waar kennis uitsluitend werd gedeeld
met de ‘happy few’, gesloopt zouden
worden. Kennis is tenslotte ook
macht, dus heeft een heel regiment
PvdA-bewindslieden in navolging van
Van Kemenade het hoger onderwijs
in Nederland in hoog tempo ‘gemassificeerd’
om kennis eerlijker te delen.
Onder Jo Ritzen, Jacques Wallage, Job
Cohen en Tineke Netelenbos groeide
vooral het aantal studenten dat ging
‘doorleren’ aan een hogeschool sinds
eind vorige eeuw explosief. Met daarbij
ook veel zonen van de operator
in de blikfabriek in Deventer en de
textielarbeider uit Enschede en dochters
van mamma’s met hooguit een
diploma van de huishoudschool of de
moedermavo.
Niet dus! “Nog steeds geldt dat kinderen
van laagopgeleide ouders vaak zelf
Route door Nederlands onderwijs wordt
nog steeds bepaald door sociale afkomst
ook laagopgeleid zijn”, meldt het Centraal
Bureau voor de Statistiek (CBS)
op basis van recent onderzoek. Dat is
tamelijk schokkend nieuws voor een
samenleving waarin van oudsher grote
waarde wordt toegekend aan het onderwijs
als vehikel voor emancipatie.
Dat de kans om je te onderscheiden
van je ouders in de loop der tijd wel
iets groter is geworden, is daarbij een
schrale troost. Zeker nu ook van alle
kanten blijkt dat de kwaliteit van het
Nederlandse onderwijssysteem niet
onomstreden is. Het Nieuwe Leren
is onderwerp van een heuse parlementaire
enquête, er is een schreeuwend
tekort aan goede onderwijzers
en docenten en er blijkt volgens het
Centraal Planbureau veel te weinig
aandacht binnen het onderwijs te zijn
voor het schaarse Nederlandse toptalent.
Én we zijn dus - zoals nu door
het CBS wordt aangetoond - ook nog
steeds niet in staat om in ons krakkemikkige
onderwijssysteem het discrimineren
naar de afkomst van de leerling
uit te bannen. De route door het
Nederlandse onderwijs zou voor iedere
leerling en student moeten worden
bepaald door aanleg en talent, en niet
door sociale herkomst.
Maar ook gezaghebbend onderzoek
van de OESO toont klip en klaar aan
dat leerlingen uit kwetsbare sociale
milieus in ons land relatief veel minder
vaak doordringen tot het hoger
onderwijs en een veel hoger risico lopen
op schooluitval. Die gaan het dus
waarschijnlijk maatschappelijk niet
verder schoppen dan hun ouders. Hoe
wrang is het in dit verband dat onderwijsminister
Ronald Plasterk van uitgerekend
de PvdA afgelopen maand
een proefballonnetje opliet over het
afschaffen van de basisbeurs voor studenten
in het hoger onderwijs…
Harry van Stratum

Donderdag 1 november. In de entreehal
van Saxion Enschede luisteren
de bezoekers van de Kennisdag
aandachtig naar de inleiding van
trendwatcher Jake Blok. Een quick
scan over de hoofden van de 160
aanwezigen: voornamelijk medewerkers
en mensen uit het bedrijfsleven.
Drommen passerende studenten
mopperen over het feit dat de draaideuren
zijn geblokkeerd en ze naar
een andere uitgang moeten. “Nou,
de trein haal ik niet meer.”
Na de inleiding beginnen de workshops
van de vijf kenniscentra, die
voor het eerst de organisatietouwtjes
in handen hebben. Kreten als ‘downsizen’
en ‘bottlenecks’ passeren de
revue in de collegezaal bij de workshop
‘Van productidee tot Implementatie
in de Zorg’ van kenniscentrum
Zorg, Welzijn en Technologie.
Er wordt gedebatteerd over ontwikkelingen
en de toekomst. “Mensen
zijn gemotiveerd om mee te denken
over een bepaald product”, zegt Fred
van Veen van mkb-bedrijf Nijverdal.
Achter in de zaal bij Zorg, Welzijn
en Techniek zitten welgeteld twee
studenten. Ook bij de workshops
van de andere vier kenniscentra,
Leefomgeving - Design en Technologie
- Innovatie en Ondernemerschap
– Onderwijsinnovatie, zitten
maar enkele studenten. Waar hangen

ze uit en waarom doen ze niet mee?
Op de eerste verdieping van het Forum
staat een grote groep studenten
te wachten voor een collegezaal. Op
de vraag welke workshop wordt gegeven,
barst een groepje in lachen
uit. “We hebben dadelijk een tenta-
Henk Grimberg, transfermanager
Gezondheidszorg van Saxion,
vindt dat meer studenten aanwezig
moeten zijn. “Het is belangrijk dat
studenten met de zaken, die op de
Kennisdag centraal staan, worden
geconfronteerd. Ze komen straks in
bij”, vertelt Lonnie Holders, medewerkster
van het organiserende Interne
en Externe betrekkingen. “De
informatie die je op de Kennisdagen
krijgt, is echter nog niet verweven
met het onderwijs. De studenten
zien het niet terug en komen daarom
Norit en Saxion ‘Waarom werken
met water?’. Ook is er een Kennismarkt.
Tientallen bedrijven doen
mee en staan verspreid over de locatie.
Studenten Sjouke Schiere en
Erwin Koekkoek, beiden derdejaars
elektrotechniek, zijn wel aanwezig
Op zoek naar interessante stagebedrijven
men investering en financiën”, zegt
Michel Natter, eerstejaarsstudent
bedrijfseconomie. “Tijd voor de Kennisdag
hebben we niet, want we zitten
midden in onze tentamenweek.”
Vierdejaarsstudenten informatica
Marcus Klimstra en Niels Bergsma
zijn op weg naar de uitgang. Ze moeten
werken. “Onze academie heeft
zelf bedrijvendagen, die zijn veel interessanter
voor ons”, zegt Bergsma.
het werkveld terecht en moeten dan
nog leren mee te denken. Dat gebeurt
juist al op een Kennisdag.”
De organisatoren denken dat de afwezigheid
van studenten te maken
heeft met het feit dat studenten zich
concentreren op de Bedrijvendagen
van de verschillende academies. “De
Kennisdagen zijn bedoeld om het
onderwijs te helpen vernieuwen.
Daar horen studenten natuurlijk ook
niet”, vertelt haar collega Sarah van
der Hoogt. In de toekomst willen
de organisatoren toch wel wat veranderen
om meer studenten te lokken.
“Wat en hoe we de verandering
aanpakken, weten we nog niet, maar
we gaan erover nadenken”, zegt Holders.
Na de workshops is er het matchingprogramma
tussen lectoren en het
bedrijfsleven en een presentatie van
op de Kennismarkt. “We moeten nog
stage lopen en afstuderen en grijpen
deze gelegenheid aan op zoek te gaan
naar een interessant bedrijf waar dit
kan”, zegt Koekkoek. “Aan de rest
van de Kennisdag doen we niet mee,
omdat we druk zijn met onze minor.
Misschien volgend jaar.”
Wendy van Til
foto’s Toma Tudor

KOM NAAR DE OPEN DAG OP 12 JANUARI OP UNIVERSITEIT NYENRODE
Je staat voor een moeilijke keuze: of voorlopig alleen werken, of verder studeren. Bij NIVRA-Nyenrode kan het allebei. Onze universitaire
deeltijdopleidingen bieden de mogelijkheid om naast je werk als (assistent-)controller de opleidingen Managerial Controlling of de
Master of Science in Controlling te volgen. Beide opleidingen worden door je werkgever betaald en bieden volop nieuwe carrièremogelijkheden.
Meer weten over onze post-hbo- en masteropleidingen? Meld je dan aan voor onze open dag op zaterdag 12 januari op
Universiteit Nyenrode, of vraag onze brochure aan via www.nivra-nyenrode.nl.
NIVRA-Nyenrode School of Accountancy & Controlling
FACULTEIT ECONOMIE EN BEDRIJFSWETENSCHAPPEN
Boost your Career
in Less Than 1 Year
Don’t miss the train.
Take the Shanghai Express @ MSM
If you already have your Bachelor’s degree, and want to gain an
international outlook, you should discover MSM's Master of Science
in Management in International Business.You can complete it in
one year, with a one month attachment in Shanghai, China.
Why don't you give your career a boost and visit us on
29/30 November at the Nobiles Career Days in Utrecht or
come to our Open Day on Saturday, December 15 in Maastricht.
For more info please contact admissions@msm.nl
the globally networked management school www.msm.nl
Now Starting in February 2008

Wendy van Til
“Wanneer een studentenvereniging over
de schreef gaat, komt dat in het nieuws.
Logisch. Helemaal als het negatief is,
want dat is kenmerkend van nieuws.
Toch heb ik hierdoor geen negatief
beeld van een studentenvereniging. Alle
studentenverenigingen zijn redelijk
gewoon. Misschien ben ik wel heel naïef,
maar ik denk dat de studentenverenigingen
die negatief in het nieuws komen
een uitzondering zijn. Andere verenigingen
worden door de acties van één
studentenvereniging echter wel meteen
allemaal in een hokje gedrukt. Het zal
zeker ook effect hebben op een aantal
mensen. Iemand die twijfelt of hij of zij
lid zal worden, zal waarschijnlijk eerder
naar ‘nee’ neigen.”
“Negatieve reclame is natuurlijk ook
een vorm van aandacht. Dat hoeft niet
op iedereen als negatief over te komen.
Daarmee bedoel ik dat er altijd mensen
zullen zijn die het wel grappig vinden.
De studentenverenigingen maken het er
echter zelf naar dat de meeste mensen
negatief over hen denken. Jammer is
dat ze daar andere verenigingen in mee
trekken. Ook studieverenigingen, want
die worden vaak met studentenverenigingen
verward. Er is op zich niets mis
met een studentenvereniging. Een aantal
vrienden van mij is ook lid.”
“Daar ben ik het wel mee eens. Het algemene
beeld van een studentenvereniging
is al slecht. Ze hebben soms van die rare
ontgroeningactiviteiten, ook al zeggen ze
van niet. Veel alcohol en daarna lekker
losbandig ‘geintjes’ uithalen. Dat imago
zal ook niet snel veranderen. Zeker niet
wanneer er steeds weer nieuwe negatieve
berichten over studentenverenigingen
in de media opduiken.”
“Ik denk dat het inderdaad niet negatiever
wordt, want veel mensen weten
dat de zaken die in het nieuws komen
incidenten zijn. Studenten zoeken grenzen
op. Ze willen iets bijzonders doen en
dat is dan meteen nieuwswaardig. Mijn
persoonlijke mening over studentenverenigingen
verandert er in elk geval niet
door. Een studentenvereniging heeft een
toegevoegde waarde voor het studentenleven,
want ze creëren een ontmoetingsplek.”
“Ik denk het niet. Bij de ene studentenvereniging
gaat het er ruiger aan toe dan
bij de ander. Dat weet iedereen toch
wel? Bovendien vind ik dat het met
het negatieve imago van de gemiddelde
studentenvereniging ook nog wel meevalt.
Het is juist positiever. Ontgroeningen
worden lichter. Wie weet zijn de
activiteiten die in de media zijn geweest
wel fabeltjes? Ik ken heel veel medestudenten
die bijvoorbeeld lid zijn van een
dergelijke club en van hen hoor ik geen
rare verhalen.”
“Negatieve of positieve berichtgeving,
het maakt niet uit voor het imago van
een studentenvereniging. Het beïnvloedt
de keuze van studenten om voor een
vereniging te kiezen toch niet. Hbo-studenten
willen ook vaak niet meer lid zijn
van een studentenvereniging, omdat de
overheid stimuleert binnen vier jaar af
te studeren. Studenten houden daardoor
naast hun bijbaan, studie en sociale leven
geen tijd over voor een studentenvereniging.
De mensen die toch wel lid worden
van een studentenvereniging, doen dat
toch wel, ondanks de berichtgeving in
de media.”

De strategische visie, waarin stond
dat een student verplicht 32 uur
aanwezig moest zijn, is genuanceerd.
Maar nog moeten studenten zoveel
mogelijk op school werken, is het
streven van de hogeschool. Hoe ver
mag dit gaan en wat zijn de gevolgen?
Tijd voor een rondgang door
Saxion.
Het is negen uur ’s morgens. Een rij
voor de koffieautomaat is het drukste
punt op deze vrijdagochtend op
Saxion Deventer. “Ik heb nu 45 minuten
les. Daarna even niets en dan
weer 45 minuten les”, zegt een jongen
tegen zijn klasgenote. “Gelukkig
heb ik na dat alles een tussenuur en
ga ik fijn de stad in.”
In de strategische visie 2008 – 2012
stond aanvankelijk dat studenten
minimaal 32 uur per week op Saxion
aanwezig moeten zijn. Letterlijk:
‘Naast contacturen worden ook studie-uren
ingeroosterd, waardoor het
totaal aantal uren aanwezigheid op
de hogeschool minimaal 32 uur per
week bedraagt’. Naast twintig contacturen,
worden er twaalf extra
uren ingeroosterd waarbij de leerling
op school moet zijn. De Raad van
Bestuur heeft inmiddels de strategische
visie genuanceerd, want de Gemeenschappelijke
Medezeggenschap
Raad vond dat het op deze manier
lijkt alsof studenten niet buiten
Saxion mochten studeren. De visie
is veranderd in: ‘De studiebelasting
komt overeen met een werkweek
door een combinatie van contacttijd
en het toepassen van adequate
werkvormen. We creëren voor ingeroosterde
studie-uren extra werk- en
overlegplekken voor studenten.’ Nu
komen er minimaal twintig contacturen
per week voor eerstejaars en
daar bovenop worden programma’s
vormgegeven zodat studenten op
zijn minst 32 uur de studiefaciliteiten
van de school nodig hebben.
Als dit wordt doorgezet, betekent
dit dat het beeld van de school op
een vrijdagmorgen er straks anders
uitziet. Thérèse Dona, docente aan
de Hospitality Business School, vertelt
dat school al niet langer een activiteit
is waar alles voor opzij wordt
geschoven. “School is één van de
activiteiten geworden. Dat kun je
ook zien aan de opkomst bij contacturen.
Naarmate het schooljaar
vordert, komen er steeds minder studenten.
Sommige studentengroepen
vaardigen zelfs een student af om
te notuleren bij hoorcolleges, zodat
ze niet allemaal naar school hoeven
komen.”
Een paar handen vol studenten begeeft
zich door de hogeschool in Deventer.
Een blik in enkele hoorcollegezalen
zegt genoeg: tien, vijftien
mensen luisteren aandachtig naar de
docent, tientallen stoelen zijn leeg.
Aan één van de tafels voor de collegezalen
zit Rens Bras, eerstejaars
Hoger Toeristisch en Recreatief
Onderwijs. Hij geeft toe. “Ik ben
ook maar weinig op school te vinden,
maar ik doe thuis ontzettend
veel.” Marga Ligtenberg, tweedejaars
HTRO, vindt 32 uur wel erg veel om
op school bezig te zijn. “Naast mijn
studie heb ik ook nog een leven.
Vriendje, vriendinnen, sporten en
werk. Aan uitgaan kom ik nu al haast
niet meer toe. Ik zou niet weten hoe
ik alles moet bolwerken, want als ik
thuiskom moet ik vaak ook nog veel
voor school doen.”

Datzelfde probleem hebben Freek
Zonder en Chiel Willems, beiden
derdejaars facility management.“Het
is ideaal dat je nu zelf kan beslissen
wanneer en waar je een werkstuk
maakt. Dat kan bijvoorbeeld ook nadat
je hebt gewerkt”, zegt Willems.
“Natuurlijk word je als je op school
aanwezig bent wel eerder aangezet
om met de stof bezig te gaan. Anders
ben je nog meer tijd kwijt en moet je
naast die 32 uur aanwezig ook nog
eens thuis aan het werk met school”,
sluit Zonder aan. Willems vindt 32
uur op school zitten helemaal niets.
“Ze leggen jouw tijd helemaal vast.
Het lijkt wel of ze bezigheidstherapie
voor studenten aan het verzinnen
zijn. Als dit wordt doorgevoerd
kan ik mijn bijbaantje wel vergeten.
Dat trek ik er niet ook nog naast.”
Bestuurder Cor Boom reageerde dat
Saxion niet van plan is om concessies
te doen op de vele bijbanen van studenten
naast hun studie. “Als we dat
gaan doen, is het een omgekeerde
wereld.”
Derdejaars student Hoger Toeristisch
en Recreatief Onderwijs Laurens
Menge is één van de weinigen
die het meer aanwezig zijn op school
niet erg zou vinden. “Zolang het opgevuld
wordt met contacturen. In
studie-uren zonder begeleiding van
een docent heeft het voor mij niet
veel nut: er is dan weinig kennisoverdracht.
Ik leer veel beter met verbaal
contact dan met droge stof.”
Dedaaropvolgendemaandagochtend
in Enschede. Zelfde tijdstip: negen
uur. De entreehal is nagenoeg verlaten.
Eén studente zit op de oranje
zitjes. Twintig personen komen langs
in het eerste kwartier. Dat valt tegen
voor een locatie met duizenden
studenten. Een kijkje verderop dan
maar. En meteen is het een wereld
van verschil: op de eerste etage voor
de collegezalen is het druk. De zalen
zitten vol studenten, voorovergebogen
over hun werk. Al snel blijkt
waarom het hier drukker is: er zijn
tentamens. Ook in Enschede zijn de
meningen over de aanwezigheid van
studenten verdeeld.
“Het past niet in de samenleving van
deze tijd”, vindt Peter Heidemann,
adviseur MeetingPoint. “Werk, studie
en privé lopen door elkaar en
worden plaatsonafhankelijker. Meer
contacttijd is goed, maar 32 uur aanwezig
op school is teveel. Naast het
feit dat het technisch niet mogelijk
is om te verwachten dat iedereen
op school zit, vanwege onvoldoende
faciliteiten en de controleerbaarheid
is het goed dat de student zelf
verantwoordelijk is voor zijn eigen
leerweg. Studenten werken in groepen
met elkaar. Of dat nu op school
is of elders, dat is de keuze van de
student.”
Wil Dielis, coördinator internationalisering
en projectleider Kenniscentrum:
“Het achterliggende idee
omarm ik, want ik vind het goed dat
de focus meer op de studie komt te
liggen. De studie-intensiteit wordt
ermee vergroot, maar dat kan ook
op andere manieren op andere locaties
dan school. Een student moet
zelf bepalen of hij of zij gebruik
maakt van de schoolfaciliteiten.
Een student Verpleegkunde kan er
nu namelijk ook voor kiezen om in
een leerwerkplaats informatie op te
doen. Een student Fysiotherapie kan
ook leren groepen toe te spreken
door een groep van de voetbal onder
de hoede te nemen. Dat moeten ook
zeker mogelijkheden blijven. 32 uur
op school zitten botst met de flexibele
leerweg.”
Uit de reacties van de ondervraagden
blijkt dat maar weinig mensen voor
de 32 uur aanwezig op school te
vinden zijn. Veel studenten zien het
verplicht op school studeren als een
soort straf. De ondervraagden vragen
zich ook af: ‘Hoe wordt er dan gecontroleerd
of iemand op school is?’
“Als je een aanwezigheidsplicht van
32 uur stelt, moet je dat ook gaan
controleren. Dat is niet te doen en
niet de bedoeling”, stelde de GMR.
“Die 32 uur zo hard stellen, dat gaat
ons te ver”, zegt GMR-voorzitter Peter
Ertmann in een eerder bericht op
‘Sommige studentengroepen vaardigen
zelfs een student af om te notuleren
bij hoorcolleges’
Sax.nu. “Als hogeschool wil je studenten
zelfstandig laten functioneren.
Maar als je de omschrijving letterlijk
neemt, ben je niet meer met
eigen verantwoordelijkheden bezig.
Wij vinden dat een studiebelasting
en aanwezigheid op school gebaseerd
moeten zijn op een studieprogramma.”
Wendy van Til

Datzelfde probleem hebben Freek
Zonder en Chiel Willems, beiden
derdejaars facility management.“Het
is ideaal dat je nu zelf kan beslissen
wanneer en waar je een werkstuk
maakt. Dat kan bijvoorbeeld ook nadat
je hebt gewerkt”, zegt Willems.
“Natuurlijk word je als je op school
aanwezig bent wel eerder aangezet
om met de stof bezig te gaan. Anders
ben je nog meer tijd kwijt en moet je
naast die 32 uur aanwezig ook nog
eens thuis aan het werk met school”,
sluit Zonder aan. Willems vindt 32
uur op school zitten helemaal niets.
“Ze leggen jouw tijd helemaal vast.
Het lijkt wel of ze bezigheidstherapie
voor studenten aan het verzinnen
zijn. Als dit wordt doorgevoerd
kan ik mijn bijbaantje wel vergeten.
Dat trek ik er niet ook nog naast.”
Bestuurder Cor Boom reageerde dat
Saxion niet van plan is om concessies
te doen op de vele bijbanen van studenten
naast hun studie. “Als we dat
gaan doen, is het een omgekeerde
wereld.”
Derdejaars student Hoger Toeristisch
en Recreatief Onderwijs Laurens
Menge is één van de weinigen
die het meer aanwezig zijn op school
niet erg zou vinden. “Zolang het opgevuld
wordt met contacturen. In
studie-uren zonder begeleiding van
een docent heeft het voor mij niet
veel nut: er is dan weinig kennisoverdracht.
Ik leer veel beter met verbaal
contact dan met droge stof.”
Dedaaropvolgendemaandagochtend
in Enschede. Zelfde tijdstip: negen
uur. De entreehal is nagenoeg verlaten.
Eén studente zit op de oranje
zitjes. Twintig personen komen langs
in het eerste kwartier. Dat valt tegen
voor een locatie met duizenden
studenten. Een kijkje verderop dan
maar. En meteen is het een wereld
van verschil: op de eerste etage voor
de collegezalen is het druk. De zalen
zitten vol studenten, voorovergebogen
over hun werk. Al snel blijkt
waarom het hier drukker is: er zijn
tentamens. Ook in Enschede zijn de
meningen over de aanwezigheid van
studenten verdeeld.
“Het past niet in de samenleving van
deze tijd”, vindt Peter Heidemann,
adviseur MeetingPoint. “Werk, studie
en privé lopen door elkaar en
worden plaatsonafhankelijker. Meer
contacttijd is goed, maar 32 uur aanwezig
op school is teveel. Naast het
feit dat het technisch niet mogelijk
is om te verwachten dat iedereen
op school zit, vanwege onvoldoende
faciliteiten en de controleerbaarheid
is het goed dat de student zelf
verantwoordelijk is voor zijn eigen
leerweg. Studenten werken in groepen
met elkaar. Of dat nu op school
is of elders, dat is de keuze van de
student.”
Wil Dielis, coördinator internationalisering
en projectleider Kenniscentrum:
“Het achterliggende idee
omarm ik, want ik vind het goed dat
de focus meer op de studie komt te
liggen. De studie-intensiteit wordt
ermee vergroot, maar dat kan ook
op andere manieren op andere locaties
dan school. Een student moet
zelf bepalen of hij of zij gebruik
maakt van de schoolfaciliteiten.
Een student Verpleegkunde kan er
nu namelijk ook voor kiezen om in
een leerwerkplaats informatie op te
doen. Een student Fysiotherapie kan
ook leren groepen toe te spreken
door een groep van de voetbal onder
de hoede te nemen. Dat moeten ook
zeker mogelijkheden blijven. 32 uur
op school zitten botst met de flexibele
leerweg.”
Uit de reacties van de ondervraagden
blijkt dat maar weinig mensen voor
de 32 uur aanwezig op school te
vinden zijn. Veel studenten zien het
verplicht op school studeren als een
soort straf. De ondervraagden vragen
zich ook af: ‘Hoe wordt er dan gecontroleerd
of iemand op school is?’
“Als je een aanwezigheidsplicht van
32 uur stelt, moet je dat ook gaan
controleren. Dat is niet te doen en
niet de bedoeling”, stelde de GMR.
“Die 32 uur zo hard stellen, dat gaat
ons te ver”, zegt GMR-voorzitter Peter
Ertmann in een eerder bericht op
‘Sommige studentengroepen vaardigen
zelfs een student af om te notuleren
bij hoorcolleges’
Sax.nu. “Als hogeschool wil je studenten
zelfstandig laten functioneren.
Maar als je de omschrijving letterlijk
neemt, ben je niet meer met
eigen verantwoordelijkheden bezig.
Wij vinden dat een studiebelasting
en aanwezigheid op school gebaseerd
moeten zijn op een studieprogramma.”
Wendy van Til

Tij
dens de Saxion kennisdag in okt
o-
ber op Saxion Deventer gaf hij
zij
n
visie op de fu
nctie van onderzoek
binnen het hbo. “Ik ben zelf een jaar
lector bij
de Hogeschool van Amster-
dam geweest. Dat was helemaal in de
begintiji d van het aanstellen van lectoren
binnen het hbo. De positie van
een lector was nog niet duideliji k en er
speelden allerlei politieke spelletj
es. Ik
kon er mij
n ei niet kw
ij
t en ben naar
de universiteit van Leiden vertrokken.
Daar werk ik sindsdien als hoogleraar.
Het grote voordeel van een univer-
siteit is dat ze een lange traditie in
onderzoek kennen. Het is een gevestigde
wereld waar ik beter mij
n eigen
weg kan bewandelen. Mij
n ervaring is
dat het hbo alles in systemen wil vatten.
Bij
universiteiten vertrouwt men
meer op de vaardigheden van medewerkers
en studenten. Dat vind ik een
plezieriger manier van werken.”
Vo
lgens Haring zouden lectoraten en
de daaraan verbonden kenniskringen
zich meer moeten richten op docenten
dan op studenten: “Ve
el docenten
in het hbo hebben geen ervaring
met het doen van onderzoek. Als zij
scholing krij
gen of zelf kunnen par-
ticiperen in onderzoek dan heeft
dat
indirect eff
fect op de kw
aliteit van
onderwij
s voor studenten. Ik denk
dat hbo-studenten die bewust kiezen
voor een beroepsgerichte opleiding
nooit massaal voor onderzoek zullen
warmlopen. Het selecte groepje studenten
dat wel geïnteresseerd is of na
het hbo wil doorstromen naar een wetenschappelij
ke opleiding zal zij
n weg
naar een lectoraat of kenniskring wel
vinden.”
Jesper Ke
lder,
derdejaarsstudent fy
-
siotherapie, heeft
vorig jaar de minor
Research gevolgd. “Ik zie er een
grote meerwaarde voor mij
n studie
in. Bij
voorbeeld doordat ik nu beter
de relevantie van artikelen kan beoor-
delen. Dat moet je later in je beroep
als fy
siotherapeut ook kunnen. In de
reguliere opleiding is daar te weinig
aandacht voor. Helaas bestaat de minor
vanwege te weinig belangstelling
inmiddels niet meer. Ik denk dat onderzoek
doen toch een stoffi
g imago
heeft
. Zelf wil ik na de bachelor Fysiotherapie
doorstromen naar een
universitaire opleiding, maar ik ken
weinig andere studenten die dat ook
van plan zij
n.” Ook Martin Ensink,
studiegenoot van Jesper,
denkt
dat
onderzoek voor de gemiddelde hbostudent
te theoretisch is: “Het is goed
dat het aanbod er is, maar je komt hier
in eerste instantie om een beroep te
leren. Ik ben zelf overigens van plan
om voor mij
n afs
tudeeropdracht een
researchproject te doen, dus bij
mij
is de interesse er wel. Maar het moet
volgens mij
altij
d een vrij
e keuze blij
-
ven of studenten iets met onderzoek
willen doen.”
‘Het hbo wil
alles in
systemen vatten’
Geralien Holsbrink, lector Zorg &
We
lzij
n, vindt het vooral leuk om
met studenten en docenten samen te
werken: “Er zij
n hogescholen die het
contact tussen lectoren en studenten
verbieden. Dat vind ik heel vreemd.
Het resultaat van onze onderzoeken is
altij
d een samenwerking tussen werkveld,
docenten en studenten. Studenten
werken meestal een klein deel van
de onderzoeksvraag uit. Vo
or dat deel
leggen zij
verantwoording af aan hun
eigen docent of afs
tudeerbegeleider.
Onderzoek doen is behoorlij
k arbeidsintensief,
het is niet te doen dat wij
als lector iedere student individueel
begeleiden. Als lector hebben we de
supervisie over het geheel. Dat geheel
is het antwoord op de vraag die het
werkv
eld bij
ons neerlegt
. Onlangs
nog heeft
een groepje docenten gegevens
verzameld in een probleemwij
k
in Hengelo. Dat was voor een aantal
van hen sinds lange tij
d een confr
ontatie
met de werkelij
kheid. Men vond
het een leerzame, maar vooral ook
leuke ervaring, die uiteindeliji k ook invloed
heeft
op de lessen.”
Kleinschalig, toegepast onderzoek
Er is volgens Geralien Holsbrink geen
verschil in de methodiek van onder-
zoek doen tussen hbo en universiteit:
“Het verschil zit ‘m in de looptij
d. Bij
universiteiten is dat een periode van
vier tot twaalf jaar. In het hbo kunnen
we kortlopende onderzoeken doen
van een half jaar tot een jaar. Een ander
belangrij
k verschil met universiteiten
is dat binnen het hbo altij
d voor
een opdrachtgever wordt gewerkt
,
wat ook een bepaalde tij
dsdruk met
zich meebrengt
.
Universiteiten kunnen meer vrij
onderzoek
doen.” Bas Haring ziet vooral
in het kortlopende karaktk er van hboonderzoek
de voordelen: “Het hbo
kan zich richten op kleinschalig en
toegepast onderzoek. Je bent concreet
bezig en kunt sneller met resultaten
komen. Dat maakt
het handzamer en
vaak ook sprankelender. Als je jarenlang
met een onderzoek bezig bent
zij
n de scherpe kantj
es er vaak wel
vanaf.
”
Ma
ri
ska van der Me
er

“In Deventer zijn er maar weinig culturele
activiteiten. Ik vind het ook
leuk om activiteiten uit te zetten en
er aan mee te doen.”
“Die spraken me niet aan. Ik pas ook
niet echt in de doelgroep. Mijn behoeften
alsTurkse zouden bij hen niet
aan bod komen. Bij Anka zitten allemaal
mensen met dezelfde culturele
achtergrond. Daarom organiseren we
specifieke activiteiten voor hen, gericht
op cultuur, zoals een trip naar
Istanbul en een Iftar-maaltijd. Of een
feestje waar geen alcohol wordt geschonken.
Dat vind je niet zo snel bij
alle andere studentenverenigingen in
Deventer. Het is echter niet zo dat
alleen Turkse mensen of moslims lid
mogen worden van onze vereniging.
We staan open voor iedereen die in
onze activiteiten geïnteresseerd is.”
“Bij ons gaat het niet alleen om feesten.
We willen mensen van verschillende
culturen van Saxion Hogescholen
bij elkaar brengen om de muur
tussen deze personen weg te halen.
Natuurlijk worden bij Anka feesten
georganiseerd. Bij mijn studentenvereniging
is het echter het meest
belangrijke dat er contact is tussen
verschillende culturen.”
“Afgelopen zomer werd mij gevraagd
of ik interesse had in een lidmaatschap
van een allochtone studentenvereniging.
Ik zei ja en meteen werd
gevraagd of ik lid van de reizencommissie
wilde worden. Daarna bleek
echter dat ik zo actief was, dat ik net
zo goed bestuurslid kon worden.”
“Ik kan me inzetten voor de belangen
van anderen. Veel van onze leden
durven niet voor hun mening op te
komen. Dat doe ik voor hen.We hebben
dezelfde achtergrond en daarom
denk ik dat ik dat wel kan. Dat ik kan
helpen om de meningen van allochtone
studenten te verwoorden en ze
om te zetten in culturele activiteiten,
geeft mij een goed gevoel.”
“Nou, ik ben nog maar net een paar
maanden actief bezig. Ik denk dat ik
zeker bij de vereniging blijf zolang
hij bestaat en ik nog op school zit.
Hoelang ik bij Anka blijf, kan ik natuurlijk
nooit van tevoren zeggen.
Voorlopig ben ik van de partij.”
Wendy van Til
De traditionele en oer-Hollandse studentenverenigingen
hebben het moeilijk.
Studenten die in het hbo studeren, wonen
doorgaans niet meer op kamers in de stad
waar ze studeren. Ze blijven bij moeders
pappot en de club in het dorp hangen en
hebben daarom geen behoefte meer aan
het sociale vangnet dat clubs als SAAM,
Magisterium, E.H.T.S.V., Tabula Rasa en
Michos bieden. Verder zorgen de toenemende
studiedruk, de noodzaak tot het
nemen van een bijbaantje en de keuze om
de eigen hobby’s en feesten voorrang te
geven ervoor dat het geen storm loopt in
de studentensociëteiten aan de Enschedese
Jacobusgang en de Brink in Deventer.
Tegelijkertijd heeft zich een tegendraadse
ontwikkeling voorgedaan. Sinds de jaren
negentig is het aantal allochtone studentenverenigingen
explosief gestegen. Nederland
kent inmiddels een kleine honderd
allochtone studentenverenigingen.
De allochtone studentenverenigingen
vormen inmiddels een kleurrijk palet.
Met vaak landelijk opererende studentenverenigingen
als Eurasia (Turks), KSVN
(Koerdisch), Lawamena (Moluks), Marmara
(Turks), HSFN (Hindoe Studenten
Forum Nederland), TANNET (Turks), De
Tulp (Deventer), de Twentse vereniging
van Turkse Academici (TVTA), TANS
(Marokkaans), de Werkgroep Allochtone
Studenten WAS, ASN (Aziatisch), Cosmicus
(multicultureel), Anatolia (multicultureel),
Sinds de WTC-aanslag op 9/11 blijkt
Nederland niet langer meer de tolerante
vrijplaats voor studenten met een andere
Khmisa (Marokkaans) en etnische achtergrond. Logisch dat er daar-
VSSA (Surinaams) lijkt de markt zelfs
een beetje overvoerd. Toch is Deventer
sinds kort met het aan Saxion gelieerde
Anka een allochtone studentenvereniging
rijker geworden.
door groepen zijn ontstaan van studenten
die zich meer zijn gaan bundelen in de
geest van hun eigen cultuur. Een andere
oorzaak zou kunnen zijn dat allochtone
studenten zich niet thuis voelen bij de
‘Hollandse’ verenigingen met hun ‘zuipcultuur’
De groei van het aantal studentenverenigingen
met een specifieke allochtone
identiteit heeft verschillende oorzaken.
en ‘vreemde’ mores en tradities.
“Onzin”, vindt de Landelijke Kamer van
Verenigingen (LKvV). Door zich af te

“Ik heb niet het idee dat een dergelijk
lidmaatschap wat aan mijn leven
als student toevoegt. Ik heb bij
meerdere verenigingen in Deventer
geïnformeerd, maar ze spreken me
niet bijzonder aan.”
“De meeste studentenverenigingen
kwamen op mij over als feestverenigingen.
Feestje hier, feestje daar. Dat
kan ik ook wel met mijn eigen vrienden.
Daar heb ik geen studentenvereniging
bij nodig. Ze zijn ook allemaal
zo standaard. Ik wil juist graag
wat serieuzer met mensen praten
over bepaalde zaken. Een plek waar
ik met mensen over serieuze zaken
mijn gedachten kan delen.”
“Natuurlijk heb ik ook bij SV Anka
informatie ingewonnen. Deze Turkse
studentenvereniging sprak me het
meeste aan vanwege het feit dat ze
zich op cultuur richten. Maar ook
hier heb ik nog niet een activiteit
gevonden waar ik in geïnteresseerd
ben. Het mist bijvoorbeeld een debat.
Misschien dat dit komt omdat
de vereniging nog maar net begonnen
is, maar tot nu toe hebben ze
nog niet veel bijzonders.”
Je bent wel duidelijk op zoek naar
een club. Wat zoek je precies?
“Een plek waar ik mijn mening kan
uiten. Ik wil mijn boodschap kwijt
over bepaalde zaken in de samenleving.
Over bijvoorbeeld het feit dat
het voor Turkse mensen nog steeds
moeilijk is om over straat te lopen
zonder negatief te worden nagestaard.
Ik wil Nederlanders de andere kant
van het moslim zijn laten zien en horen.
Ik wil vertellen dat er wel buitenlanders
zijn die goed geïntegreerd
zijn en de Nederlandse taal spreken.
Ik ben op zoek naar een grote groep
mensen die met mij wil praten en
discussiëren. Een debat zoals de grotere
studentenverenigingen in grote
steden als Amsterdam en Rotterdam
organiseren.”
“Ik zeg nooit nooit. Misschien dat ik
wel lid wordt van een grotere vereniging
in een andere stad. Of misschien
is er in de toekomst in de buurt van
Deventer wel een club mensen die
net als ik een mening wil delen met
een groot publiek. SV Anka maakt
ook nog wel kans op mijn lidmaatschap,
als ze nog meer cultuurgerichte
activiteiten voor serieuze studenten
als ik op de agenda zetten.”
Wendy van Til
zonderen doen de leden van deze allochtone
“Allochtone studentenverenigingen bevorderen
studentenverenigingen zichzelf en
de overige studenten geen plezier, vinden
ze daar. “Allochtone studenten kunnen
prima terecht bij algemene studentenverenigingen,
want alles wat ze zoeken in
hun specifieke vereniging, een gemeenschappelijke
identiteit en cultuur, is ook
daar te vinden. Bovendien wordt de sociale
dialoog en de integratie van allochtone
studenten in de Nederlandse samenleving
met al die aparte clubjes niet echt
bevorderd.”
de integratie juist wél”, weet
Murat Ersoy zeker. Hij is de oprichter
van de Turkse studentenvereniging Eurasia
en was daarom Student van het Jaar
2005. “Eerst dacht ik ook van niet”, sprak
Murat bij die gelegenheid. “Ik richtte Eurasia
op om leuke en gezellige dingen te
kunnen doen met gelijkgezinden. Bij een
autochtone vereniging voelde ik me niet
echt thuis.” In 1999 begon Eurasia als een
debatvereniging voor Turkse studenten
met af en toe activiteiten als volksdansen,
maar dat liep totaal niet. Volgens Murat
kennen Turken het fenomeen vrijwilligerswerk
niet en zijn ze nauwelijks actief
in verenigingen zonder dat er politieke,
financiële of religieuze winst mee is te
behalen. Bij de vereniging is Nederlands
overigens altijd de voertaal geweest. Want
integratie en interactie met autochtone
studenten begint bij het beheersen van de
Nederlandse taal, vinden ze bij Eurasia.
Ook bij het kersverse Anka in Deventer
staan vrijheid, integratie en respect hoog
op de agenda. “Wij willen als vereniging
vrijheid vertegenwoordigen en de integratie
van allochtone studenten bevorderen”,
zegt Zeliha Karadeniz, studente aan
de academie Mens en Arbeid en één van
de oprichters. “We streven naar eenheid
onder allochtonen en autochtonen. Eenheid
is onmogelijk zonder respect voor
elkaar te hebben. Ons motto is duidelijk:
niet meer met modder gooien, maar onze
handen wassen. We willen proberen ook
andere studenten met verschillende nationaliteiten
bij de vereniging te betrekken.”
Dat is inmiddels gelukt: bij een kennismakingsetentje
voor de vakantie is al
samengewerkt met studentenvereniging
Saam, een ‘oer-Hollandse’ Saxion-studentenvereniging
in Deventer.
Harry van Stratum

Je komt het niet in elke stad tegen, een winkel waar je stempels kan kopen in alle soorten en
maten. Deventer heeft er eentje, de grootste van heel Europa zelfs, ‘Stempelgallerie de Voet’.
Ruim dertien jaar komen mensen al van heinde en ver naar Deventer om hun stempelverzameling
uit te breiden, of om hun bestelde stempel op te halen. De eigenaar maakt namelijk
ook stempels op aanvraag. Zelfs uit de Verenigde Staten komen stempelfanaten naar Europa
om hun ‘stempelverzamelvakantie’ te vieren. Daarbij vergeten ze Deventer zeker niet aan
te doen. Ruim 10.000 afbeeldingen zijn er te vinden: van houten stempels met vogels tot
granieten exemplaren met ‘The Flintstones’ erin gegraveerd. Studenten komen weinig in de
winkel, waarschijnlijk vanwege het oubollige karakter van de stempel. Dat vindt de eigenaar
jammer, maar wel begrijpelijk: “En toch kunnen ze hier leuke verjaardagscadeaus kopen.”
(TS)
Midden in het oude centrum van Deventer, aan de Brink, vind je
het enige bierencafé van de stad: de Heks.
Begin 1300 was op dezelfde plaats een herberg gevestigd, en
dat maakt de Heks één van de oudste horecagelegenheden
van Deventer. In de jaren ’70 kreeg het bierencafé zijn huidige
vorm, toen bierenliefhebber Rob Ebenau het pand kocht en het
omtoverde tot ‘de Heksenketel’. Met 200 verschillende bieren
op fles en acht bieren op de tap kon een echte bierliefhebber zijn
geluk niet op. Tegenwoordig, een paar eigenaren later, heet het
café ‘de Heks’ en zijn er nog maar 50 verschillende biersoorten
verkrijgbaar, nog steeds een respectabel aantal. Het interieur is
donker, veelal bruin, met veel hout erin verwerkt. Er wordt veel
verschillende muziek gedraaid, variërend van Blues tot Top40.
Ook komen er veel verschillende soorten mensen, zodat er altijd
wat te beleven valt. Zoals het hoort in een café, is de Heks zeven
dagen in de week open tot minimaal 2.00 uur. Nog een leuk
feitje: de Heks is het enige café in Nederland dat terug te vinden
is in Madurodam.
(TS)
Nintendo heeft zich de laatste tijd
ook op een andere doelgroep
gestort dan de Nintendo fans.
Ze wilden met de Nintendo DS
ook de vrouwelijke gamers en de
ouderen voor zich winnen.
Voor de vrouwen lanceerde
Nintendo onder andere de
succesvolle games Nintendogs,
Princess Peach en
Animal Crossing. En werd er
een roze versie van de DS uitgebracht.
De ouderen konden hun hersenen
stimuleren met games zoals Brain Training en een
nieuwe taal leren met English Training. Ook de vertrouwde Nintendo fans
zijn niet vergeten, zij konden hun geluk niet op met de vele Mario en Zelda
games die uitkwamen de laatste tijd. 54 miljoen exemplaren van de Nintendo
DS zijn er wereldwijd over de toonbank gegaan sinds de lancering in
november 2004. Daarmee heeft Nintendo de koppositie te pakken als het
gaat om draagbare spelcomputers. Vernieuwend, verslavend en de beste? De
tijd zal het zeggen, Nintendo is in ieder geval goed op weg.
(TS)

“Zo op het eerste gezicht is het een onschuldige en nette studentenkamer.
Een bedje voor het raam, daarnaast een kast voor de studieboeken
en natuurlijk een bureau met computer. Ik ben heel kieskeurig,
dus het vinden van deze kamer heeft me flink wat tijd gekost.”
“Ik denk dat ik één van de weinige studenten in Deventer ben, die
een piano op zijn kamer heeft staan. Het heeft me heel wat moeite
gekost het gevaarte naar boven te krijgen. Ik heb daar rugklachten
aan overgehouden. Ook niet alle huisgenootjes zijn even blij met
mijn hobby. Ik moet me tegenwoordig aan een strak rooster houden,
zodat ze zo min mogelijk last hebben van mijn gepingel. Dat is dus
even afkicken geblazen.”
“Nee, ik houd mijn kamer altijd netjes schoon. Je zult niet zo snel
een vieze kamer bij mij aantreffen.”
“In de zomer hebben mijn overburen altijd wietplantjes op de
vensterbank staan, voor eigen gebruik neem ik aan. Ze zijn nu weggehaald
vanwege het slechte weer.”
(TS)
Wanneer was je voor het laatst echt dronken?
“Dat zijn vele momenten geweest, die ik helaas, of gelukkig, niet allemaal
meer kan herinneren. Ik weet nog wel dat ik op een vakantie
in het buitenland een keer zoveel had gedronken, dat ik niet echt
meer in een rechte lijn kon lopen en daarom de hele tijd een heuvel
af wankelde waar een prachtig ‘onzichtbaar’ meertje lag.
Het water was niet te zien, omdat de nacht al aardig
ver gevorderd was, en omdat het meertje lager
lag dan het voetpad. De volgende dag werd
me verteld dat er uiteindelijk maar iemand
tussen mij en het meertje in is gaan lopen,
zodat ik er tenminste niet in zou vallen.
Die persoon heeft me ook meteen maar
naar mijn tent gebracht. Ik wil niet weten
waar ik anders wakker was geworden!
Tijdens de introductie dit jaar heb ik
ook wel weer genoeg alcohol binnen
gekregen, maar gelukkig zijn de genante
momenten me bespaard gebleven,
of ben ik ze gewoon vergeten. Kan
natuurlijk ook.”
(TS)
Roderik Nijensikkens: “Toevallig wel ja, ik was in de afgelopen herfstvakantie in Engeland, Salisbury’s Plaines om precies
te zijn. Daar zag ik een opmerkelijk bord vlakbij een kruising staan. Opgepast: overstekende tankwagens. Er was
zelfs een speciaal pad aangelegd voor de tanks, waar ook geen andere voertuigen overheen mochten rijden. Regelmatig
hoorde en zag je tanks voorbij rijden en die moest je dan ook voorrang verlenen. Zoiets zie je in Nederland niet!
Maar in Engeland heb je dan ook het grootste militaire oefenterrein van Europa liggen. Daar wordt je niet wakker van
een haan die kraait, maar een bom die op een paar honderd meter van je bed ontploft.”
(TS)

it cijfers van de Emancipatiemonitor,
die het Sociaal en
Cultureel Planbureau eens in de
twee jaar opstelt, blijkt dat de emancipatie
van vrouwen stagneert. De
arbeidsparticipatie van vrouwen is
de laatste jaren nauwelijks gestegen
en de doorstroom van vrouwen
naar topfuncties blijft achter bij de
verwachtingen. Kabinet en bedrijfsleven
vinden dat meer vrouwen
topfuncties moeten bekleden. Het
aandeel zou op 25 tot 33 procent
moeten komen. Dat is tenminste een
van de suggesties van het platform
TopBrainStorm, dat op verzoek van
SER-voorzitter Alexander Rinnooy
Kan heeft nagedacht over hoe meer
vrouwen kunnen doordringen tot de
top van het bedrijfsleven. Op korte
termijn wordt een landelijke campagne
gestart met succesvrouwen.
Daarnaast komt er een informatiekit
met tips voor bedrijven om hoge
functies voor vrouwen aantrekkelijker
te maken.
Is dat voor Saxion ook noodzakelijk?
Uit jaarverslagen van Saxion blijkt
dat de afgelopen vier jaar sprake is
van een toename van vrouwelijk
personeel in alle leeftijdscategorieën.
Van een stagnerende arbeidsparticipatie
is dus geen sprake. Wel zijn
vrouwen ook hier ondervertegenwoordigd
in de toplagen van de organisatie.
Dat valt af te lezen uit cijfers
van Human Resource Management
(HRM) en Financieel Economische
Zaken (vanaf de invoering van het
functiegebouw in 2004). Het geldt
met name voor de laag van directeuren
van academies en diensten. In
deze functie werken op dit moment
twintig mannen en vier vrouwen. In
de managementlaag eronder is ongeveer
een derde van de managers van
het vrouwelijke geslacht. De laag
daaronder, die van leidinggevende,
laat al een aantal jaren een bijna
fifty-fifty verdeling zien, waarbij de
balans dit jaar zelfs is doorgeslagen
naar meer vrouwelijke dan mannelijke
leidinggevenden.
Valt de situatie bij Saxion mee? Joline
Luitjens, manager Recruitment
& Employability bij de Dienst HRM,
denkt dat het beeld hier in vergelijking
met het bedrijfsleven inderdaad
gunstiger is. “We voeren er vanuit
HRM geen specifiek beleid op. Sekse
is geen selectiecriterium. Het uitgangspunt
is dat de meest geschikte
persoon de baan krijgt, ongeacht of
het een man of een vrouw is. Feit is
wel dat er hier veel in overleg mogelijk
is, denk aan flexibele werktijden
en werken in deeltijd. Je kunt als
docent bijvoorbeeld in de avonduren
lesgeven en je hebt natuurlijk
de schoolvakanties. Maar randvoorwaarden
alleen zijn niet voldoende.
Vrouwen moeten het zelf ook willen.
Ik vraag me wel eens af of een
onderwijsomgeving aantrekkelijk en
uitdagend genoeg is voor vrouwen
met ambities. In de wervingscampagne
die we de komende jaren voor
nieuw personeel gaan voeren, laten
we Saxion zien als een organisatie
die gericht is op de persoonlijke ontwikkeling
van haar personeel. Daar
kan huidig en toekomstig vrouwelijk
personeel haar voordeel mee doen.
Maar dan moeten ze wel zelf met
voorstellen komen. Het komt niet
vanzelf naar je toe.”
Marjan Weekhout, directeur van de
Academie Ruimtelijke Ontwikkeling
en Bouw (ROB) heeft nooit
een glazen plafond bij Saxion ervaren.
“Het is maar net hoe je daar
mee omgaat. Vrouwen hebben vaak
een meer afwachtende houding dan
mannen als het gaat om het creëren
van carrièrekansen. Je moet zelf op
bepaalde momenten handelen als je
iets wil. Ik heb altijd een open en actieve
uitstraling gehad en dan weet
men je te vinden.” Erna Engelen, opleidingscoördinator
bij Toegepaste
Kunst & Techniek, is daar niet zo zeker
van. “Ik was adjunct-directeur bij
de Academie Bestuur en Organisatie
(ABO) toen ik bij een reorganisatie
buiten de boot viel. Of dat aan mijn
capaciteiten lag of aan het al dan niet
aanwezig zijn van een glazen plafond,
durf ik niet te zeggen. Ik heb
altijd het idee gehad dat ik wel iets
zou kunnen betekenen in het mannenbolwerk.
Toch had ik uiteindelijk
het gevoel dat ik er niet doorheen
kwam. Mannen richten zich op beleid,
processen en procedures. Vrouwen
zijn veel concreter bezig. Dan
praat je al snel langs elkaar heen.”
Men is het erover eens dat vrouwen
op een andere manier leidinggeven
dan mannen. Marjan Weekhout: “Uit
verschillende onderzoeken blijkt dat
meer vrouwen in de top leidt tot een
succesvoller organisatie. Vrouwen
zijn evenwichtiger in besluitvorming
en betrekken meer lagen bij het nemen
van beslissingen”. Erna Engelen:
“Mannen horen zichzelf graag praten
en zijn bezig met het uitstippelen
van strategieën, vrouwen luisteren
meer naar wat er op de werkvloer

leeft”. Joline Luitjens voegt daaraan
toe dat coachend en participerend
leiderschap het meest effectief zijn
om resultaten voor een organisatie
te realiseren. “In de praktijk blijkt
dat multitaskende vrouwen verschillende
leiderschapsrollen beter kunnen
combineren dan mannen die
vaak op één rol focussen.”
Over de vraag of de vacature bij de
Raad van Bestuur door een vrouw
vervuld moet worden zijn de meningen
verdeeld. Erna Engelen vindt
van wel: “Op die plek moet een ondernemende
vrouw met pit zitten. Ik
verwacht overigens niet dat dit gebeurt.
Men kiest waarschijnlijk weer
voor een politiek verantwoorde man
met veel beleidsbagage. Juist in een
onderwijsomgeving zou een vrouw
in die positie een goede voorbeeldfunctie
voor onze studenten kunnen
vervullen.” Joline Luitjens vindt het
niet noodzakelijk, maar zou het wel
leuk vinden als er weer een vrouwelijke
bestuurder zou komen. Voor
Marjan Weekhout is het geen issue.
“Of het een man of vrouw is maakt
mij niet uit, als degene maar competent
is voor de functie.” Een mening
die overigens wordt gedeeld in een
poll die onlangs door Sax.nu is uitgevoerd.
62 procent geeft daarin aan
dat het niet uitmaakt of de nieuwe
bestuurder man of vrouw is, als degene
maar geschikt voor de functie
is. Slechts acht procent vindt dat het
een vrouw zou moeten zijn.
Mariska van der Meer

nlangs stond het onderwerp centraal
tijdens een bijeenkomst van Studium
Generale over vrouwenempowerment. Te
gast was dr. Kaouthar Darmoni, onderzoekster
Cultuur & Media aan de Universiteit
van Amsterdam. Zij pleit ervoor dat
vrouwen op de werkvloer hun krachten
bundelen in plaats van de competitie met
mannen aan te gaan.
Veel vrouwen lopen nu stuk op het infiltreren
van het zogenaamde old-boys-network.
Ze zouden hun energie beter kunnen
steken in het opzetten van een fresh-girlsnetwork.
Dat gebeurt volgens Darmoni
onvoldoende omdat vrouwen niet solidair
ier dagen per week zou nog
mogelijk zijn, maar dat is wel
het minimum. Bereikbaarheid en
aanwezigheid zijn twee belangrijke
voorwaarden als je je werk als leidinggevende
goed wilt doen. Ik ben
ook altijd kostwinner geweest. Ik heb
een zoon van zestien en een dochter
van achttien jaar. Mijn ex-man heeft
voor een groot deel overdag de opvang
van onze kinderen op zich genomen.
Of ik daar veel commentaar op
heb gehad? Waarom zou de opvang
van de kinderen alleen een taak voor
vrouwen zijn? Ik ben niet gevoelig
voor wat mijn omgeving daarover
denkt. Iedereen moet dat voor zichzelf
uitmaken. Het is inderdaad zo
dat er weinig vrouwen kiezen voor
een fulltime en/of leidinggevende
baan. Dat is wat mij betreft prima.
Ik zie daar echter voor mezelf geen
voortrekkersrol in. Vrouwen zijn
geëmancipeerd genoeg om zelf keuzes
te maken. Werken is geen heilig
moeten. Ik vind het wel jammer dat
ik niet meer collega-vrouwen in mijn
positie tegenkom.”
ij heeft ons meegegeven dat we later
in staat moesten zijn voor onszelf
te zorgen. Daar werd bij mijn broer nog
aan toegevoegd dat je dan ook het hoogst
mogelijke moest proberen te bereiken. Ik
ben ooit begonnen met een rechtenstudie,
maar die heb ik niet afgemaakt. Daarna
ben ik een secretaresse-opleiding gaan
doen. Dat werk bood me op den duur niet
voldoende uitdaging. Ik heb vervolgens een
aantal jaren als intercedente bij Randstad
gewerkt. In die tijd kwam ik erachter dat
het werkveld mens en arbeid me heel goed
lag. Vandaar dat ik in deeltijd de opleiding
Personeel & Organisatie ben gaan doen. Na
mijn afstuderen heb ik eerst bij een groot
industrieel bedrijf als personeelsfunctionaris
gewerkt. Dat was echt een mannenomgeving
die niet bepaald vrouwvriendelijk
is. Ik kon daar zelf wel goed tegen, maar
ik kan me voorstellen dat het andere vrou-

met elkaar zijn.Vrouwen moeten af van het
idee dat ze mannelijk leiderschap moeten
imiteren als ze hogerop willen komen. In
plaats daarvan zouden ze een eigen vrouwelijk
beeld van leiderschap moeten ontwikkelen.
Beide leiderschapsstijlen kunnen
elkaar dan aanvullen in plaats van beconcurreren.
Ook mannen hebben er belang
bij dat vrouwen deuren openen. Om van
elkaar te leren, maar ook om mogelijkheden
voor werken in deeltijd bespreekbaar
te maken. Er zijn genoeg mannen die best
een stapje terug willen doen om thuis een
deel van de taken voor hun rekening te nemen.
Maar dat is voorlopig nog een taboe,
zeker in het bedrijfsleven.
wen zou afschrikken. Sinds 2000 werk ik
bij Saxion, waaronder een aantal jaren als
directeur van Strep. Ik heb twee dochters
van elf en veertien jaar.Toen ze klein waren
heb ik bewust minder gewerkt. Het werk
hier bij Saxion heb ik altijd goed kunnen
combineren met thuis. In het begin heb ik
veel ’s avonds lesgegeven en voorbereidend
werk kon vaak vanuit huis. Een aantal jaren
ben ik zelfstandig coach, trainer en HRMadviseur
geweest. Als zelfstandige kun je
zelf je tijd indelen. Naast mijn werk ben
ik altijd actief bezig geweest met mijn verdere
professionele ontwikkeling. Ik denk
dat dit mede een voorwaarde voor succes
is. Op dit moment werk ik fulltime en mijn
man vier dagen per week. Dat gaat prima
in combinatie met ons gezin. Ik vind het
belangrijk financieel onafhankelijk te zijn,
die boodschap geef ik mijn dochters ook
mee.”
k was superambitieus toen ik na
mijn opleiding Business Administration
(BBA) bij Nijenrode aan de
slag ging als sales- en marketingmanager
Benelux bij InWear. Ik had het
allemaal: een dik salaris, BMW van de
zaak, veel reizen en trendy feestjes.
Toen ik mijn eerste kind kreeg ben
ik in eerste instantie vier dagen gaan
werken. Maar ik woonde in Zutphen
en het bedrijf zat in Venlo. Dat is
bijna niet te doen. Ik kon de dagen
dat ik werkte in Venlo overnachten,
maar dat wil je natuurlijk niet als je
net een kind hebt. Daarna hebben
we nog drie dagen Venlo en een dag
thuiswerken geprobeerd. Verhuizen
was geen optie, aangezien mijn man
een eigen bedrijf heeft. Voordat ik
een burnout kreeg ben ik ermee gestopt.
Via een buurman die destijds
lesgaf bij de textielopleiding ben ik
toen als docent bij Saxion begonnen.
Al snel kwam ik erachter dat lesgeven
niet mijn ding is. Ik ben bij het
stagebureau terecht gekomen en van
daaruit gevraagd voor een functie als
adjunct-directeur bij de Academie
Bedrijfskunde en Ondernemen. Bij
de herclustering van academies, een
paar jaar geleden, ben ik buiten de
boot gevallen. Daar heb ik het wel
moeilijk mee gehad. Ik werk nu drie
dagen per week als opleidingscoördinator.
Ik ben terug bij mijn oorspronkelijke
passie, de textiel, en
ben weer veel concreter bezig. Dat
geeft eigenlijk meer voldoening dan
al dat beleidsgedoe. In de tussentijd
heb ik nog twee kinderen gekregen.
Al die jaren is Joke, onze vaste oppas,
een geschenk uit de hemel geweest.
Mijn man kan vanwege zijn bedrijf
niet minder werken, die keuze hebben
we ook samen gemaakt. Meer
dan drie dagen werken red ik niet,
maar ik had mijn werk voor geen
goud willen missen. Het is wel eens
zuur geweest, maar ik ben tevreden
en in balans op deze plek.”

“Eigenlijk nooit, behalve wanneer ik hem echt nodig heb. Dan bezwijkt hij en toont de eerste dag geen teken
van leven meer. Zo had ik twee weken geleden een tentamen en ik was al een beetje laat, dus ik trapte snel
mijn brommertje aan… maar die bewoog zelfs niet. Of als hij het wel doet, dan is hij soms zo traag dat ik
beter kan gaan lopen.”
“Rijden op een brommertje is typisch iets voor pubers, die naar de middelbare school gaan, maar dat kan me niet
zoveel schelen. Hij kan het prima vinden met de andere brommertjes in de stalling en ik vind het ook wel stoer:
brommend richting school en ondertussen fris wakker worden in de buitenlucht!”
“Frankrijk! Mijn brommertje was toen nog van mijn vriend - puffend met 25 kilometer per uur over kleine weggetjes
richting het zuiden. We hebben er vier dagen over gedaan. Toen we er waren hebben we twee dagen met
de voeten in de modder op de camping gestaan. We zijn daarna maar weer naar huis gegaan, waarbij mijn eigen
brommertje het begaf. Niet mijn meest succesvolle vakantie dus..”
(EW)
1. Os Tchutchucos maakt in Brazilië’s populairste
soort muziek Baile Funk. Zijn nummer Chapa
Quente is geweldig. Lage beats (mijn lievelingsbeat)
en een mooi gebrachte tekst. Het
geeft me energie; een tropisch gevoel.
2. Ziggy Marley’s nummer Good Old Days
doet me, zoals de titel al aangeeft,
denken aan de goede oude dagen. Het
reggae nummer ontspant me volledig als ik
druk ben – iedere dag na school dus.
3. Dirty House van Vato Gonzalez is de perfecte
oppepper wanneer ik rustige muziek zat
ben. Het is heerlijke muziek waarin house
gecombineerd wordt met Zuid-Amerikaanse
ritmes.
4. Mestre Barrao maakt de perfecte Capoeira
muziek. Op het nummer Mundo Enganador
oefen ik nog steeds regelmatig voordat ik naar de
echte training ga – deze muziek helpt me concentreren.
5. Expedition’s Akira, van de cd Future Sounds Of
Mexico is een drum and base nummer dat ik al
lang niet mee gehoord had, maar waar ik weer
naar ben gaan luisteren toen een klasgenoot het
me liet horen. Een nummer om helemaal bij los
te gaan!
(EW)
Maar liefst acht GB geheugen heeft deze jongste
telg van de Sony en Ericsson combinatie. Dat biedt
ruimte voor ruim 8.000 nummers. Ook maakt
deze telefoon, á la IPod, gebruik van een touchscreen
zodat je gemakkelijk muziek kunt zoeken
en kunt bladeren in de verschillende albums.
Ook het sms’en is gemakkelijker gemaakt. Je kunt
met een stylus, of de achterkant van je nagel, een
letter schrijven op het scherm en het verschijnt
meteen in digitale vorm in je sms’je. Tegenwoordig
schrijf je je sms’jes gewoon. Ook een ingebouwde
camera kan niet meer ontbreken
in de mobiele telefoons.
Een 3.2 megapixel camera
siert deze telefoon, waarmee
je uiteraard ook video’s kunt
schieten. Sony Ericsson speelt
goed in op de nieuwe hype in
telefoonwereld, mobiel internet.
Er zit dan ook standaard
een browser op om lekker
overal te kunnen surfen op
het web. Liefhebbers moeten
nog even geduld hebben. De
prijs is evenals de releasedatum
nog niet bekend.
(TS)

“Maar veel langer zal het niet worden. De werksfeer begint door structurele
wijzigingen – waar ik verder niks over mag vertellen – zijn waarde
te verliezen. Eerder was het veel gezelliger – één grote familie van 1.200
mensen die samen de klanten van KPN telefonisch helpen bij problemen.
Ik werk namelijk bij de afdeling Multiplay helpdesk, die helpt bij
problemen met telefonie, internet en games van KPN.
Maar ik heb wel veel geleerd. Als ik
niet aan de telefoon hang, help ik
bij het opleiden van nieuwe medewerkers.
Onze gesprekken verlopen
namelijk volgens een strak schema,
wat ik persoonlijk erg goed vind.
Ook worden ze een beetje voorbereid
op boze klanten – waar er
genoeg van bellen. Een paar van mijn
collega’s zijn wel eens huilend de
werkvloer afgerend omdat ze met de
dood bedreigd waren. Maar gelukkig
rekent de KPN daar snel mee af: deze
klanten kunnen op zoek naar een
nieuwe aanbieder.”
(EW)
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Frituur of stevige wok
(met zonnebloem olie – 1 liter)
Keukenmachine
Kikkererwten
Bloem
Kruiden als bijv. zout peper, komijnzaad, kerrie
Paar knoflook tenen
Ui of paar bosuitjes
Pita, Turks of gewoon lekker brood
Sla
Tomaat (in partjes)
Komkommer (in partjes)
•
Kook de kikkererwten in ongeveer 45 minuten zacht - tijdens het koken kan
je de sla, tomaten en komkommer klaar maken voor het broodje - na het
koken doe je de kikkererwten, ui, knoflook en de kruiden in de keukenmachine
(voor een fijne falafel zet je de keukenmachine natuurlijk wat langer
aan). Maak nu van het mengsel balletjes van ongeveer twee centimeter dik.
Gebruik een plank met daarop wat bloem en begin te kneden, rollen,
en drukken. Als het mengsel te droog is, kan je er
wat water overheen sprenkelen. Voor de beste
falafel: goed en stevig kneden. Vul de wok met
de olijfolie en laat het opwarmen. Laat de
balletjes langzaam in de olie zakken en frituur
ze kort! Probeer het eerst even met twee
balletjes, want te lang of te kort frituren
is niet lekker. Direct daarna serveren op
het opgeleukte broodje. Eet smakelijk!
(EW)
“Thuis zijn we altijd erg gastvrij. Als iemand mee wil eten of wil blijven slapen, dan kan dat. De meeste
Nederlandse families waarbij ik kom hebben dat niet, daar moet alles volgens een vooraf gepland lijstje.
Het is een beetje zoals ‘maar één koekje hoor, het is geen zondag.’”
“Veel kinderen krijgen überhaupt geen onderwijs, die moeten gewoon werken. Je krijgt niet zoals hier
een beurs of kinderbijslag om te kunnen studeren, maar alles moet zelf betaald worden. Ook zijn er weinig
betaalbare overheidsscholen; de meeste scholen zijn van particulieren en daardoor onbetaalbaar.”
“Ik ben Nederlands, dus ik voel me niet anders. Maar anderen vinden dat soms wel. Zo heb ik in mijn jeugd een tijd
in Boekelo gewoond en daar vinden ze mensen die er niet helemaal Nederlands uitzien blijkbaar vreemd. Na het
tennissen liep ik namelijk langs een balkon: ‘Wonen hier nu ook al donkere mensen?’ Het is jammer dat sommigen
er nog zo over denken, maar verder heb ik er weinig last van.”
(EW)

Bij ons hebben
studenten meer
voordeel!
€16
Nu een 2-jarig Hi € 20
Abonnement voor maar
per maand
Samsung
U600
€0
En ook nog:
• Betalen als je stufi
binnen is
• Je abonnement pauzeren
als je voor studie/stage
naar het buitenland gaat
Ja,
ik wil een
baantje
en ik ben
handig
met
computers
Ga voor het voordelige
Hi Studentenabonnement
naar de Hi Winkel,
hi.nl/studenten of bel
0800-0346
Delft Amsterdam Utrecht
Eindhoven Enschede
Bij OGD werken ruim 500
studenten en afgestudeerden.
Solliciteer online of bel voor
een (bij)baan in de ICT.
Kijk op hi.nl/studenten
053-4327750 info@ogd.nl www.ogd.nl

Business Meeting Twente vindt plaats in het Expo Center te Hengelo
en is het evenement voor ondernemers, managers en bestuurders die
zich richten op Twente, Oost-Gelderland en de Euregio. Dit is een
ideale gelegenheid voor jou als toekomstige werknemer om jezelf te
presenteren of je te oriënteren op het aanbod van bedrijven in zakelijk
Oost- Nederland. De beurs heeft trouwens een extra dimensie
door de toevoeging van interactieve kennissessies en lezingen. Deze
sessies worden verzorgd door topondernemers en specialisten, die
hun sporen in ondernemend Nederland ruimschoots verdiend hebben.
Er is een divers programma, een beursdeel met allerlei stands
en een netwerkcafé. Kijk voor het programma of meer informatie op
www.businessmeeting-twente.nl. (NT)
Nadat rapper Raymzter, bekend van de hit ‘Kutmarokkanen’, fluitist,
componist en muzikale wereldreiziger Chris Hinze benaderde voor
zijn nieuwe single ‘Vechten op het schoolplein’, klikte het meteen.
Zo goed, dat verdere samenwerking niet kon uitblijven tussen deze
twee. Samen met de veelzijdige
Marokkaanse
zangeres Rajae el Mouhandiz
en ‘The Band’ werd de concerttournee
‘Serieuzere Zaken’ al
snel een feit. Lekkere, swingende
rap- jazz-hiphop, verpakt
in een politiek/sociaal
geëngageerd jasje, van twee
bevlogen muzikanten. (NT)
Deze comedian en presentator is bekend van de TV-programma’ s
Raymann is laat en van de Comedy Factory. Hij tourt op dit moment
door het land met zijn eigen theaterprogramma, getiteld: Nummer
13866. Een nummertje trekken, een nummertje maken, een nummertje
zijn… Tegenwoordig bepalen nummers ons leven. Zonder
sofi-nummer bestaat een mens bijvoorbeeld niet. Sloeg men in het
stenen tijdperk de aanstaande bruid met een knots de schedel in, nu
vragen wij een meisje om haar nummer. Jörgen Raymann, tijdens de
wiskundelessen regelmatig op zijn nummer gezet, beantwoordt
in ‘Nummer 13866’ vragen als: ‘wat is de zin van
het leven?’ en ‘Wat is de wortel uit zeven?’. Na zijn ode
aan het rood-wit-blauw in zijn vorige programma ‘In
Holland staat mijn huis’, presenteert hij nu een avondje
numerologie à la Raymann. Bureau Sport & Cultuur
biedt ook regelmatig kaarten met korting. Kijk op
www.saxion.nl/extra. (NT)
Elke week stelt Sax.nu alle leuke uitgaanstips in
jouw regio voor jou samen. Kijk voor jouw uitjes
in de omgeving van de studentensteden Enschede,
Deventer en Apeldoorn op www.sax.nu. Klik op het
menuknop Agenda of ga naar het snelmenu aan de
rechterkant en je ziet alle evenementen, concerten,
lezingen en tips. (NT)
DVE is een dynamisch en gezellig koor dat nu al ruim 30 jaar bestaat. Het
is een klassiek studentenkoor wat uitdagend en weinig gehoord repertoire
uitvoert uit verschillende perioden, met soms een uitstapje naar het lichtere
repertoire. Kortom het wordt zó samengesteld, dat er voor iedereen wel wat
leuks is. Zo zingen ze bijvoorbeeld muziek uit de Renaissance, de Romantiek,
maar ook uit de moderne tijd. In veel gevallen is het programma a-capella
(d.w.z. zonder instrumentale begeleiding). Er zijn geen strenge eisen om lid
te kunnen worden van DVE. Je hoeft nog geen noten te kunnen lezen, bijna
alle nieuwkomers komen als leek binnen. Lijkt het je leuk? Geïnteresseerden
kunnen vrijblijvend een keer langskomen. Elke woensdagavond wordt gerepeteerd
van 19.45 uur tot 22.00 uur, in de Audiozaal in de Vrijhof op de
campus. Wil je meer informatie, dan kun je een mailtje sturen naar bestuur@
dve.utwente.nl, of je kunt op de website kijken, www.dve.utwente.nl (NT)
Wist je dat je als student een last-minute korting krijgt op vertoon van
je studentenpas op niet uitverkochte voorstellingen of concerten in de
Twentse Schouwburg, Muziekcentrum Enschede en de Grote Kerk!
Kom 45 minuten voor aanvang naar de kassa en je koopt het kaartje voor
de helft van het geld. Kijk voor een overzicht van alle theatervoorstellingen
en concerten én het online bestellen van kaarten op de site. (NT)
Op 16 november aanstaande treedt Stevie Ann op met als support
Norman Kapoyos & the Swinging Mood Orchestra. Het gaat goed met
Stevie Ann. Al op jonge leeftijd speelde ze piano, die ze op haar veertiende
verruilde voor een gitaar en een blocnote. Haar muziek is toegankelijk
voor een breed publiek. Haar debuutplaat was een overweldigend succes.
Ze won een Essent Award én een Zilveren Harp. Onlangs bracht ze
haar tweede album uit: het hartverwarmende Closer to the Heart. Het
voorprogramma wordt verzorgd door Norman Kapoyos & The Swinging
Mood Orchestra. De band maakt een hedendaagse mix van traditionele
en experimentele pop. Het vertrekpunt daarbij blijft het aloude ambacht
van singer/songwriter. Het resultaat: toegankelijke, hitgevoelige popliedjes
met een niet-alledaagse twist. Ann treedt op in de popzaal van
Podium en Filmtheater Gigant aan de Nieuwstraat in Apeldoorn. Kijk
voor meer informatie op www.gigant.nl. (NT)

Femke zat al een poosje voldaan
glimlachend in het dubbeldikke nummer
van Opzij te lezen. Af en toe nam
ze een slok uit haar glas met vers
geperst sinaasappelsap en mompelde
ze, instemmend knikkend met haar
hoofd: “Wat zijn de meeste mannen
toch eigenlijk verschrikkelijk brute, ongeëmancipeerde
plurken. En wat kost
het de feministen toch altijd weer bizar
veel moeite om hun macho te veranderen
in een wacho”. “Wat lees je”, vroeg
Cindy Aanstoot die met een vette gaap
de gezamenlijke woonkamer van het
studentenhuis Walstraat negen binnenstrompelde.
“Zo, lekker aan de boemel
geweest”, plaagde Femke. “Hunkie
scoren in kroeg? Ik hoop toch écht dat
je niet wéér zo’n kansloze kneus in de
sociëteit heb opgescharreld voor een
one-night stand. Volgens mij heeft die
studentenvereniging van je nog amper
honderd leden van wie hooguit de
helft mét lid. Ik kan me niet voorstellen
dat er nog één ouderejaars wipneus
rondloopt die ik hier ’s morgens vroeg
niét uit onze douche naar je kamer
heb moeten terugjagen. Gedraag je
toch eens wat meer geëmancipeerd en
laat die kerels voor je kruipen voor je
er hup het nest mee induikt. En zuip
niet zoveel. Je ziet er uit als Paris Hilton
die net een week in de petoet heeft
gezeten.” “Effe dimmen en zeur niet zo,
stijve muts. Ik dacht dat we het wat
emancipatie betreft hier in huis best
flex voor elkaar hebben, is het niet? Jij
ligt daar een sapje te scoren met ‘retro-Dolle-Mina-lectuur’
op je schoot, ik
slaap mijn roes uit tot het weer borreltijd
is en de kerels staan in de keuken
te koken. Wat wil je nog meer?”
Femke moest Cindy gelijk geven. Zeker
nu sinds afgelopen zomer de nieuwe
huisregeling was ingevoerd: de mannen
zorgen elke dag voor ‘een eenvoudige,
doch voedzame maaltijd’, de
meiden doen de andere huishoudelijke
klusjes. Waarbij er om het haarvrij
houden van het doucheputje en het
verwijderen van slipsporen in de wc
geloot wordt onder de dames én de
heren. Dat compromis hadden ze óók
nog eens uit het vuur gesleept. Eindelijk
waren ze daarmee van het gezeur
over corveebeurten af. Want vooral de
heren namen het niet zo nauw met de
hygiënische normen. Eten vonden ze
daarentegen des te belangrijker.
“Hi, Femke, you’r lookin’ happy! Having
fun?” Het Zambiaanse blijhoofd
Kenneth Kawambwa kwam met een
tas vol verse groenten de woonkamer
binnenstruikelen. “Ja, ik constateerde
net hoe geweldig emancipatorisch verantwoord
onze nieuwe eet- en schoonmaakregeling
is.” “Indeed, life is fun”,
juichte Kenneth niet begrijpend, terwijl
hij met zijn paksoi, peen en prei naar
de keuken verdween.
Een kwartiertje later - Wouter Proost
klopte nog maar eens een extra flesje
Westmalle Tripel door de te dikke
kaasfonduesaus stormde Femke rood
aangelopen de dampende keuken
binnen: “Moet je lezen wat hier in
de Opzij staat! Neemt uw moderne
meezorgende partner relatief vaak
de boodschappen en het koken voor
zijn rekening, denk dan niet dat hij
geweldig geëmancipeerd is. Van alle
dagelijks terugkerende huishoudelijke
beslommeringen zijn boodschappen
doen en kokkerellen toch wel de taken
met de hoogste controle factor. Degene
die kookt heeft meestal grote invloed op
keuze, bereidingswijze en tijdstip van
de maaltijd. Je kunt veel meer creativiteit
en variatie leggen in het verzorgen
van een diner, dan in het doen van de
was of het dweilen van de keukenvloer.
Bovendien levert koken veel meer direct
uitgesproken waardering op. Juist
het eentonige en weinig creatieve werk
leidt vaak tot stress. Mannen nemen
pas op een eerlijke manier deel aan
het huishouden als ze ook deze klusjes
voor hun rekening nemen.”
Het duurde even voordat Femke weer
op adem was. Wouter maakte snel van
de gelegenheid gebruik: “Mooi, hier
is de garde. Er hoeft alleen nog maar
knoflook door de saus. Ik zal de anderen
roepen dan kunnen we eten.”
Met een sprongetje stond hij onder de
trap: “Hé Jelle, Mikel, drinken we een
biertje samen? Op de meiden: die doen
weer mee met koken.”

Femke zat al een poosje voldaan
glimlachend in het dubbeldikke nummer
van Opzij te lezen. Af en toe nam
ze een slok uit haar glas met vers
geperst sinaasappelsap en mompelde
ze, instemmend knikkend met haar
hoofd: “Wat zijn de meeste mannen
toch eigenlijk verschrikkelijk brute, ongeëmancipeerde
plurken. En wat kost
het de feministen toch altijd weer bizar
veel moeite om hun macho te veranderen
in een wacho”. “Wat lees je”, vroeg
Cindy Aanstoot die met een vette gaap
de gezamenlijke woonkamer van het
studentenhuis Walstraat negen binnenstrompelde.
“Zo, lekker aan de boemel
geweest”, plaagde Femke. “Hunkie
scoren in kroeg? Ik hoop toch écht dat
je niet wéér zo’n kansloze kneus in de
sociëteit heb opgescharreld voor een
one-night stand. Volgens mij heeft die
studentenvereniging van je nog amper
honderd leden van wie hooguit de
helft mét lid. Ik kan me niet voorstellen
dat er nog één ouderejaars wipneus
rondloopt die ik hier ’s morgens vroeg
niét uit onze douche naar je kamer
heb moeten terugjagen. Gedraag je
toch eens wat meer geëmancipeerd en
laat die kerels voor je kruipen voor je
er hup het nest mee induikt. En zuip
niet zoveel. Je ziet er uit als Paris Hilton
die net een week in de petoet heeft
gezeten.” “Effe dimmen en zeur niet zo,
stijve muts. Ik dacht dat we het wat
emancipatie betreft hier in huis best
flex voor elkaar hebben, is het niet? Jij
ligt daar een sapje te scoren met ‘retro-Dolle-Mina-lectuur’
op je schoot, ik
slaap mijn roes uit tot het weer borreltijd
is en de kerels staan in de keuken
te koken. Wat wil je nog meer?”
Femke moest Cindy gelijk geven. Zeker
nu sinds afgelopen zomer de nieuwe
huisregeling was ingevoerd: de mannen
zorgen elke dag voor ‘een eenvoudige,
doch voedzame maaltijd’, de
meiden doen de andere huishoudelijke
klusjes. Waarbij er om het haarvrij
houden van het doucheputje en het
verwijderen van slipsporen in de wc
geloot wordt onder de dames én de
heren. Dat compromis hadden ze óók
nog eens uit het vuur gesleept. Eindelijk
waren ze daarmee van het gezeur
over corveebeurten af. Want vooral de
heren namen het niet zo nauw met de
hygiënische normen. Eten vonden ze
daarentegen des te belangrijker.
“Hi, Femke, you’r lookin’ happy! Having
fun?” Het Zambiaanse blijhoofd
Kenneth Kawambwa kwam met een
tas vol verse groenten de woonkamer
binnenstruikelen. “Ja, ik constateerde
net hoe geweldig emancipatorisch verantwoord
onze nieuwe eet- en schoonmaakregeling
is.” “Indeed, life is fun”,
juichte Kenneth niet begrijpend, terwijl
hij met zijn paksoi, peen en prei naar
de keuken verdween.
Een kwartiertje later - Wouter Proost
klopte nog maar eens een extra flesje
Westmalle Tripel door de te dikke
kaasfonduesaus stormde Femke rood
aangelopen de dampende keuken
binnen: “Moet je lezen wat hier in
de Opzij staat! Neemt uw moderne
meezorgende partner relatief vaak
de boodschappen en het koken voor
zijn rekening, denk dan niet dat hij
geweldig geëmancipeerd is. Van alle
dagelijks terugkerende huishoudelijke
beslommeringen zijn boodschappen
doen en kokkerellen toch wel de taken
met de hoogste controle factor. Degene
die kookt heeft meestal grote invloed op
keuze, bereidingswijze en tijdstip van
de maaltijd. Je kunt veel meer creativiteit
en variatie leggen in het verzorgen
van een diner, dan in het doen van de
was of het dweilen van de keukenvloer.
Bovendien levert koken veel meer direct
uitgesproken waardering op. Juist
het eentonige en weinig creatieve werk
leidt vaak tot stress. Mannen nemen
pas op een eerlijke manier deel aan
het huishouden als ze ook deze klusjes
voor hun rekening nemen.”
Het duurde even voordat Femke weer
op adem was. Wouter maakte snel van
de gelegenheid gebruik: “Mooi, hier
is de garde. Er hoeft alleen nog maar
knoflook door de saus. Ik zal de anderen
roepen dan kunnen we eten.”
Met een sprongetje stond hij onder de
trap: “Hé Jelle, Mikel, drinken we een
biertje samen? Op de meiden: die doen
weer mee met koken.”

De politie zoekt hbo’ ers en wo’ ers.
Hoogopgeleid en de ambitie om de buurt veiliger en leefbaarder te maken:
dat is het signalement van de mensen die we zoeken. Voldoe je aan die kenmerken?
Dan kun jij je ambities waarmaken bij de politie. Bijvoorbeeld door
een politieteam te leiden, rechercheonderzoek te doen of beleidsadvies te
geven. Met elke studierichting maak je kans op een baan bij de politie. Je
kunt intern worden opgeleid tot recherchekundige en meewerken aan de
opsporing en vervolging van verdachten. Je kunt kiezen voor een uniformfunctie
en leiding geven aan een operationeel team. En zo kun je nog veel
meer kanten op. Bijvoorbeeld in ICT, communicatie en managementadvies.
Met of zonder opleidingstraject. Met of zonder uniform.
>
Kijk op www.kombijdepolitie.nl

De politie zoekt hbo’ ers en wo’ ers.
Hoogopgeleid en de ambitie om de buurt veiliger en leefbaarder te maken:
dat is het signalement van de mensen die we zoeken. Voldoe je aan die kenmerken?
Dan kun jij je ambities waarmaken bij de politie. Bijvoorbeeld door
een politieteam te leiden, rechercheonderzoek te doen of beleidsadvies te
geven. Met elke studierichting maak je kans op een baan bij de politie. Je
kunt intern worden opgeleid tot recherchekundige en meewerken aan de
opsporing en vervolging van verdachten. Je kunt kiezen voor een uniformfunctie
en leiding geven aan een operationeel team. En zo kun je nog veel
meer kanten op. Bijvoorbeeld in ICT, communicatie en managementadvies.
Met of zonder opleidingstraject. Met of zonder uniform.
>
Kijk op www.kombijdepolitie.nl

When school begins in September,
the queue at the information desk of
the International Office seems never
ending. It is a busy time for the employees
of that Saxion department.
However, it is not the busiest time
of the year. “During the summer,
when most Saxion offices are empty,
we work our butts off”, says Femke
Maarschalkerweerd. “A lot of international
students apply to Saxion
during that time of year and we try
to get all e-mail and student paper
work done as quickly as possible.”
Before the students can be admitted,
they have to do a lot of work too:
they need to complete their dossiers,
containing pictures, diplomas, certificates
of their proficiency in English,
passport copies and green card applications.
“Sometimes it takes years
before a student will actually come
and study at Saxion, because all the
forms need to be checked to ensure
they’re not forged. Diplomas sometimes
need to be checked by Nuffic
(the Netherlands organisation for
international cooperation in higher
education, ed.) to see if the level of
the student’s previous education is
high enough to study at Saxion”, says
Ms Maarschalkerweerd.

This summer the International Office
dealt with over a thousand applicants.
Only one hundred of them
actually came to Saxion. Dossiers
need to be complete before the applicant
enters the next stage. After
all documents have been collected
and approved, it is time to pay the
fee. “Another moment when a lot
of international students realize it
is not possible for them to come to
Saxion”, says Marlies Vrielink, manager
of the office.
“Sometimes it is really hard for them
to understand how the process works
and why they are rejected”, adds Ms
Maarschalkerweerd. “We even get
pleas for help in our e-mails. That’s
something that’s really hard to deal
with. However, the atmosphere
among students who do arrive is fantastic.
Sometimes I recognize a face
from the photo on the dossier. This
year an African student, who applied
a couple of years ago, was pleasantly
surprised when I introduced myself.
He was so grateful for all the help I‘d
given him in dozens of e-mails we
had exchanged. That’s what makes
it worthwhile.”
Arriving at Saxion. More than a dozen
students from abroad are waiting
in the queue at the front desk among
piles of suitcases. The staff of the International
Office help them fill in a
few more forms, because they need
to register at City Hall and get an X-
ray at a health clinic to make sure
there are no signs of tuberculosis.
Employees of the International Office
work from peak to peak. Summer:
applications, September: arrivals,
December: return tickets for
green cards, February: Preparatory
semester course. At the end of the
school year some international students
return to their own countries
after having stayed in the Netherlands
sometimes for several years.
Ms Maarschalkerweerd: “It’s always
sad to see them leave. I keep in
touch with some of them, because
I sometimes met them after work
for a drink.” “Some of our colleagues
were invited to a wedding of an international
student and went to visit
him”, adds Ms Vrielink. “So it’s not
always goodbye.”
Wendy van Til and
Hannie Schipper
After Research Methodology lectures
visited the Deventer historical
museum and Toy Museum with my
friends. Liked ancient and historical
things exhibited there. Went shopping
afterwards. Spent a lot of money
on beautiful jacket for winter
season. Jaaa, in Netherlands, clothes
are expensive.After that went round
city centre, ate ice-cream and visited
some old quarter in Deventer. It was
amazing.
My friends and I organized special
birthday dinner for another friend,
cooked together. Made some special
Yemeni food: soup made of milk,
yogurt, flour and premium spices,
followed by dish of rice, meat and
vegetables, which they liked. Talked
and enjoyed company.
Went to school early for group meeting
for International Master Programme.
Group has worked hard
since last month. Later on, met our
supervisor who gave us useful information
to improve our research.
Then went home, worked on report
until 3 a.m. next day.
Today last day of Ramadan month
when all Moslems have to fast all
day. Ramadan fantastic and useful
month. Love it so much because it
teaches us lots of good things, like
how many poor people feel hungry
and we have to help them. Also teaches
about health: as we eat every
day, stomachs need to take period
of rest. Just some advantages of this
fantastic month.
Went to university to give group
members some information because
of my absence tomorrow on account
of Eid Alfeter. Eid Alfeter means big
celebration after period of fasting
has ended. All Moslem people celebrate
and enjoy this day together.
Everyone has to visit family, exchange
gifts, wear new clothes, eat
much chocolate and sweets (Really
miss my family so much).
Woke up very early to go to the
Hague with friends and met other
Moslems in mosque. Prayed and listened
to speech from imam. After
that wished each other good Eid
Alfeter. Joined other friends to have
dinner in Indonesian Embassy. Food
was very delicious. Then had look
around the city and did some shopping.
With friends, went to Amsterdam
for the first time. Very beautiful city,
huge but noisy. Prefer Deventer, as
much quieter town with friendly
people. Visited VAN GOGH museum,
which has collection of more
than 200 paintings, some of which
very famous masterpieces, especially
Sunflowers of 1889.
Very tired, Preferred to sleep and
rest.

n voor hen die geen idee hebben
van ambtelijke organisaties: een
Directeur Generaal (een DG in jargon)
is een absolute topambtenaar,
zó belangrijk dat die wordt voorgedragen
door de minister van Binnenlandse
Zaken (Guusje ter Horst in
samenwerking met VROM-minister
Cramer) en dat het kabinet de benoeming
moet goedkeuren. “Nee, ze
hebben me niet aangenomen omdat
ik milieukundige ben.” Saskia Borgers
belandde op allerlei lijstjes van
headhunters dankzij haar werk als
gemeentesecretaris van Purmerend,
waar ze binnen twee jaar het ambtenarenkorps
wist om te turnen in een
klantgerichte, integrale en lerende
organisatie. Dat leverde haar een nominatie
op (en helaas voor haar niet
meer dan dat) voor overheidsmanager
2006.
Dat ze als milieukundige gemeentesecretaris
werd, was trouwens al erg
bijzonder. Een niet-Haags vrouwengezicht
in de top van een departement
waar ook een vrouw de scepter
zwaait. Niet toevallig? Ze had kwaad
kunnen worden over deze aantijging
van positieve discriminatie. “Ik
ben niet aangenomen omdat ik een
vrouw ben, ik ben ook niet aangenomen
omdat de minster een vrouw is.
Maakt het uit of ik een man of een
vrouw ben? Ja, dat maakt wel een
verschil en dat is maar goed ook,
want mannen hebben andere kwaliteiten
dan vrouwen en beiden zijn
okay.”
Waarom ze wel is aangenomen bij
VROM, kan kort worden samengevat.
In de groeikern Purmerend heeft
de afgelopen decennia de focus gelegen
op bouwen: het Noord-Hollandse
dorpje met 750 mensen werd
een stad van 80.000 inwoners. Het
bestuurlijke model moest daarom
op de schop: er werd nadrukkelijk
gekozen voor scheiding van machten
tussen bestuur (college B&W) en uitvoeringsorganisatie
onder leiding van
een directeur (Borgers). Zij maakte
vooral indruk vanwege de wijze
waarop zij dat proces begeleidde,
want de meeste gemeenten nemen
wel vijf of zes jaar de tijd voor zo’n
veranderingsproces. Borgers werkt
onorthodox als dat nodig is. Zo nodigde
zij een ‘spion’ uit om rond te
kijken en het veranderingsproces te
becommentariëren. En ze stuurde de
ambtenaren de straat op om met burgers
en bedrijven te praten over wat
beter kon. Maar Borgers huurde ook
een paar keer een huisje op de hei af
om met tachtig man van verschillende
afdelingen een integraal werkplan
op te tuigen. Om begrip voor elkaar
te krijgen heeft ze aan jobrotation
gedaan. Zo was Borgers een dag vuilnisvrouw,
brandweervrouw en lid
van de plantsoenendienst.
Voor Purmerend werkte Borgers
ruim vijf jaar voor de provincie
Zuid-Holland, onder meer als hoofd
van het stafbureau van de directie
Groen, Water en Milieu en als hoofd
van het bureau Projecten Ruimtelijke
Ontwikkeling. Daarvoor werkte
ze bij de gemeente Hoorn en was
gedetacheerd bij de regio West-Friesland.
Haar werkomgeving was veelal
een mannenwereld. “Ik weet niet wat
een mannenwereld is, want als ik er
bij zit, is het geen mannenwereld
meer.” Ze was in managementteams
wel vaak de enige vrouw. “Jammer,
een man is meer doelgericht en een
vrouw neemt in haar weg naar dat
doel ook de details mee die er vaak
toe doen.” Waar ik als man omzichtig
de vrouw Borgers interview, is
zij erg duidelijk. “Ik heb geen kinderen,
maar aan mij hebben ze dat
ook nog nooit gevraagd.” Je wordt
niet anders bejegend door collega’s
omdat je een jonge vrouw bent?
“Nee.” Geen seksisme, geen toespelingen?
“Nog nooit. Kijk, je moet wel
een beetje zelfspot hebben. Kritisch
zijn op jezelf en niet al te bezorgd
door het leven gaan. Ik heb een beetje
een lichte tred.”
Het is in de ogen van Borgers een
gemiste kans dat weinig vrouwen op
topposities zitten. “Vrouwen kunnen
wel twee dingen tegelijk doen. Dus
daarom kunnen ze een zorgtaak heel
goed combineren met werken. Veel
‘Je komt nergens als je
niet jezelf bent’
organisaties vinden het not done dat
er deeltijd wordt gewerkt. Veel meer
vrouwen zouden in deeltijd moeten
gaan werken. We moeten niet zo
moeilijk doen. Wij hadden afgelopen
week spoedberaad; de enige vrouwelijke
manager die ik in mijn team heb
die zegt ‘ik kom, maar ik neem mijn
kind mee’. Prima. Een goede manager
kan ook spontane zaken regelen.”
De pijn zit bij de vrouwen en de Nederlandse
cultuur. “Vrouwen komen
minder in aanmerking voor topfuncties
omdat er een gat in hun carrière
zit; ze raken zwanger en dan stoppen
ze met werken. Vrouwen met kinderen
kunnen een topfunctie combineren
als je er flexibel mee omgaat.
Er wordt niet voor buitenschoolse
opvang gekozen, want dat vindt de
omgeving niet goed, dan ben je geen
goede moeder.”
“Je komt nergens als je niet jezelf
bent; dat lijkt een heel gemakkelijke
uitspraak, maar dat is het niet. Als leidinggevende
ben je kwetsbaar. Ik zit
op een zichtbare plek, mensen zien

wie en wat ik ben, waar ik last van
heb, waar ik lol van heb, waar ik door
geïnspireerd raak en dat nodigt anderen
ook uit om zichzelf te laten zien.
Mensen willen weten wat hun taak is,
ze zijn op zoek naar helderheid. Ik ben
in staat om resultaten te halen met de
inspiratie van andere mensen. Ik vind
het enorm leuk om eruit te halen wat
er inzit. Ik leg de lat altijd erg hoog.
Als gezegd wordt dat iets niet kan,
dan denk ik altijd het kan wel, het
gaat om de prioriteit. Slagvaardigheid
en zorgvuldigheid kunnen heel goed
samen. Ik gebruik termen als probleem
of dilemma nooit. Daar krijg
ik een energielek van.” Haar slechtste
eigenschap? “Ik ben ongeduldig.”
Op het lijstje van Borgers voor de
komende vier jaar staat een aantal
speerpunten van minister Cramer
die zij toch wel graag gerealiseerd
ziet, zoals het programma ‘schoon
en zuinig’ alsook het programma
‘duurzaam inkopen’, wat direct
consequenties heeft voor het inkoopbeleid
van andere overheden.
“En het programma ‘luchtkwaliteit’,
het lobbytraject richting Europa, om
de luchtkwaliteit te realiseren die
Europa van ons verlangt. Daar staat
de minister mee in de spotlights, ik
voel me daar heel verantwoordelijk
voor.” Al deze programma’s moeten
uitgevoerd worden met minder mensen,
want er ligt ook nog een hete
aardappel op het bord van Borgers
om ongeveer twintig procent van
de zeshonderd medewerkers (circa
vierhonderd fte’s) van het directoraat-generaal
Milieu te laten afvloeien.
“Daar heb ik wel een aantal jaar
voor om dat via natuurlijk verloop te
laten gebeuren, maar ik zal zo hier
en daar een besluit moeten nemen
om een taak minder te doen of een
andere taak anders op te pakken.
Ik ben nu de organisatie aan het
bewust maken van die eigen stappen
die gezet moeten worden,
want tot op heden is er heel veel
gepraat, maar nog geen resultaat geboekt.”
Het is begonnen in Deventer, met de
studie Milieucommunicatie. Borgers
herinnert: “De boerenzonen gingen
in die tijd, zo’n twintig jaar geleden
naar Larensteijn om later het bedrijf
over te nemen. Meisjes gingen toegepaste
huishoudwetenschappen studeren
aan Rollecate. Toen bleek dat
toegepaste huishoudwetenschappen
ook veel raakvlakken had met de
milieuomgeving, daarna kwam een
afsplitsing”. Borgers was van de laatste
lichting ingenieurs van Rollecate
voordat het in de Rijkshogeschool
IJselland en daarna Saxion opging.
Jan Medendorp

n 2020 telt Nederland naar schatting
350.000 dementerenden. Toch
is de aandacht voor dementie pas de
laatste jaren toegenomen. Bijna altijd
gaat het dan om veiligheid. Technologische
toepassingen voor het welzijn
van deze groep ontbreken nagenoeg.
Toch zijn er veel technologische ontwikkelingen
die zorgaanbieders als
Carint, maar ook ziekenhuizen en
revalidatiecentra, zouden kunnen gebruiken,
maar die om wat voor reden
dan ook nu nog op de plank blijven
liggen. Niet dat allerlei taken plots
moeten worden overgenomen door
de elektronica, want het verlenen van
zorg blijft uiteindelijk altijd mensenwerk.
Maar ook de bestaande zorg
kan een steun in de rug in de vorm
van technologische toepassingen goed
gebruiken.
Het Saxion Kenniscentrum Zorg Welzijn
& Technologie is nauw betrokken
bij de experimentele woonproef van
Carint. “Zorginstellingen lopen tegen
een probleem aan, hebben wel een
idee over een mogelijke oplossing,
maar slagen er vaak niet in om dat
handen en voeten te geven”, maakt
Frits Oosterveld duidelijk. Hij is lector
Fysiotherapie en Paramedische beroepen
en in die functie één van de initiatiefnemers
van het Kenniscentrum én
het samenwerkingsverband ZorgXcel
dat hieruit is ontstaan. “Wij hebben
bij Saxion en bij het ontwerpbureau
Indes, waarmee we samenwerken, de
kennis en de mogelijkheid om situaties
in de zorg te simuleren. Zo kunnen
we in de praktijk zien waar een
gehandicapte of oudere mee te maken
heeft en hoe je daar iets aan kunt
doen. We onderzoeken wat er op dat
gebied al is ontwikkeld en we komen
met verbeterscenario’s. Want alleen
door een goede methodiek kunnen innovaties
in de zorg écht slagen.”
Bij Carint wordt inmiddels ook geëxperimenteerd
met nieuwe technieken
om het welzijn op een andere manier
aan te bieden en nieuwe elektronicasnufjes
bruikbaar te maken voor dementerenden.
“Deze mensen drukken
niet zelf op de knop om iets in gang
te zetten. Je moet er dus voor zorgen
dat dingen op een passieve manier
geactiveerd worden, bijvoorbeeld als
iemand ergens langs loopt. Ook technieken
voor geluidsherkenning bieden
een nieuw perspectief. Als iemand
tien minuten lang ligt te roepen of
op een andere manier onrustig is, gaat
het bed bijvoorbeeld wiegen zodat de
bewoner rustiger wordt. Wanneer je
iemand geleidelijk wakker wilt laten
worden, zou je dat met rustige muziek
kunnen doen, voordat de verzorgende
een half uur later met de waslap langs
komt.”
Bij Carint is men enthousiast over de
samenwerking met het Kenniscentrum
van Saxion en Indes. “We willen onze
cliënten iets extra’s bieden, waarbij ze
het idee krijgen dat ze zelf iets doen.
Als de woonproef begin volgend jaar
van start gaat moet ook de pilot met
elektronische welzijnssnufjes gaan
lopen. Wij denken dat het lukt. Het
zijn bestaande technieken die relatief
makkelijk toepasbaar te maken zijn
voor onze doelgroep.”
Het experiment met ZorgXcel zal in
een volgende fase waarschijnlijk ook
voordelen opleveren voor een veel
grotere groep dementerenden dan in
De Stoevelaar alléén. Slechts vijf tot
tien procent van de dementerenden
woont in een verpleeghuis. Dus zullen
de technieken die nu voor Carint
worden ontwikkeld ook toepasbaar
gemaakt worden voor gebruik door
ouderen die thuis blijven wonen.Want
zo lang mogelijk in de vertrouwde
omgeving oud kunnen worden, dat is
toch het doel waarnaar zowel de zorgverleners
als de senioren zélf streven.
Harry van Stratum

et
Innovatieplatform Twente
heeft onlangs in totaal 1,25
miljoen euro beschikbaar gesteld
voor vernieuwingen in de gezondheidszorg.
Het geld wordt binnen
dit innovatieloket voor bedrijven
en zorgorganisaties besteed aan tien
projecten. Het woonexperiment bij
Carint voor dementerende ouderen
is één van de projecten.
Andere initiatieven zijn de projecten
Hartfalen’ en ‘Diabetes’, de telesleutel
voor thuiszorgmedewerkers
en ‘Wassen in de Zorg’.“Eerst heette
dit project ‘Wassen zonder water’,
maar dat bleek geen goede naam
te zijn voor dit innovatieve product
waarmee patiënten aan bed goed
en efficiënt gewassen kunnen worden
zonder dat er water aan te pas
komt. Een vondst die door de markt
tot nu toe slecht wordt opgepikt.
Waarschijnlijk vanwege emotionele
en financiële bezwaren die zorgverleners
en patiënten hebben”, maak
mede-initiatiefnemer van ZorgXcel
lector Frits Oosterveld duidelijk.
“Dat probleem proberen we in de
ZorgXcelmethodiek te tackelen.
Een soortgelijk probleem doet zich
voor met de Carelift, een in hoogte
verstelbare matras die door Indes is
ontwikkeld. Dit prijswinnende ontwerp
is met veel applaus ontvangen,
maar wil nog maar niet landen in
de zorgsector, die zichzelf, zoals je
bij de Saxion Kennisdagen kon horen,
nogal conservatief noemt. Juist
daarom proberen we als Kenniscentrum
expertise te bundelen en partijen
bij elkaar te brengen.
De Saxion Kennisdagen zijn daarvan
een goed voorbeeld. Vertegenwoordigers
van de Technologie
Kring Twente en het bedrijfsleven
spraken daar met ondermeer mensen
van zorginstellingen en kennisinstituten,
Syntens en Innovatie van
Zorg door ICT in Twente (IZIT). En
natuurlijk met onze lectoren die aan
het Kenniscentrum Zorg Welzijn &
Technologie zijn verbonden. De rol
van intermediair past tenslotte goed
bij ons Kenniscentrum. Want wij
kunnen relatief snel een aantal deskundigen
vanuit Academies als Life
Science Engineering & Design, Zorg
& Welzijn en Gezondheidszorg bij
elkaar roepen om innovatieve oplossingen
voor zorginstellingen én
het bedrijfsleven handen en voeten
te geven.”

Sarah Bettens was het gezicht,
maar vooral de stem van K’s
Choice, de populairste Belgische
gitaarband van de afgelopen
tien jaar. In 2003 werd
echter een pauze ingelast.
Sarah brengt vervolgens in
2005 haar solodebuut Scream uit.
Een lekkere cd die in het verlengde ligt van het
melodische gitaargeluid van haar vroegere band. Het
album staat geheel in het teken van de grote omslag in
haar leven: ze verliet haar man en ontdekte de liefde
voor de vrouw. Met dit onderwerp is ze nog lang niet
klaar, zo blijkt uit haar tweede cd Shine. Heel begrijpelijk,
maar zitten wij luisteraars daar wel op te wachten? Zolang
dat goede liedjes oplevert wel. Tot de helft van het album is het genieten
van de zeer herkenbare overslaande stem, de mooie melodieën en de heldere
teksten. Maar daarna lijkt Sarah zich te gaan herhalen. Zet je cd echter niet
uit, want dan mis je de verrassing: in de laatste track Soldiers song wisselt
Bettens het elektrische bandgeluid in voor een akoestische gitaar en haar
persoonlijke verhalen maken plaats voor een ontroerende brief die een
soldaat in oorlogsgebied naar zijn moeder stuurt. Een welkome stijlbreuk,
waarmee Sarah Bettens haar cd boven de middelmaat uitkrikt. (RvN)
Shawn Corey noemde zijn moeder hem, maar wij kennen
hem als Jay-Z. Ook wel bekend als Mister Beyoncé. Of als de voormalige
gangster en de meest productieve rapper van de States. Sinds
1996 zijn er al tien cd’s op zijn eigen label verschenen. Het begon echter
allemaal met Reasonable doubt. Hij scoorde er hits mee als Ain´t no
nigga met zangeres Foxy Brown en Can´t knock the Hustle met Mary
J. Blige. In de langlopende tv-serie Classic Albums stonden tot nu toe
veelal blanke muzikanten centraal. Na Stevie Wonder, Jimi Hendrix
en Bob Marley is Jay-Z pas de vierde
donkere artiest in de reeks en zelfs
de eerste rapper. Dat zegt vooral
wat over de serie en minder over
de rapper zelf. Op deze dvd wordt
het hele proces gevolgd dat leidde
tot Jay-Z´s debuut. In de studio´s
van zijn platenmaatschappij praten
Jay-Z en andere betrokkenen over
de perfecte mix tussen old-schoolrap
en commerciële R&B. Dankzij
deze dvd wordt duidelijk dat zijn
muziek elf jaar terug veel rauwer was
dan zijn latere werk. Jay-Z kan met
trots terugkijken, voor hij later deze
maand met zijn nieuwe cd American
Gangster, naar de gelijknamige film,
op de proppen komt. (RvN)
Ze begint in het rijtje tussen Donald, Goofy en Justin in de
Mickey Mouse Club. Ze breekt door als aanvoerster van de zingende
cheerleaders Christina Aguilera, Jessica Simpson en Mandy
Moore. Commercieel gezien klimt ze door naar het niveau van
Kylie en Madonna. Waarna ze met behulp van de hipste producers
en rappers ook de kwaliteit naar een hoger plan tilt. Bezegeld door
een tongzoen van Madonna, wordt 2002 een topjaar voor Britney. Dat is
makkelijk praten natuurlijk achteraf, want sindsdien gaat het alleen maar
bergafwaarts. Drank, drugs, feestjes, huwelijken met kinderen en nare bezoekregelingen.
Toch iets te veel van het slechte om enkel te kunnen spreken
van een commercieel verantwoorde imagoverandering. Van de allergrootsten
zit ze ineens tussen de Paris Hiltons
en Lindsay Lohans. Hoog tijd voor
een hit en een comebackcd. Die hit
Gimme more is ondertussen binnen,
maar doet niet naar meer verlangen.
Toch is er nu die comebackcd.
Hierop staan twaalf doordeweekse
dance en liefdesliedjes met Britney
in de hoofdrol. Twaalf keer de lege
stem van Britney die zich een weg
terug naar de top hijgt. Zucht.
Kreun. (RvN)
Van:
Greg
Mottola Met:
Jonah
Hill, Michael Cera, Seth Rogen In
de bios vanaf: 8/11
Seth Rogen en Evan Goldberg
schrijven op hun vijftiende al een
scenario over hun leven. Tien jaar
later werken de twee voor de Ali
G-Show en is Seth Rogen doorgebroken
als komische acteur in de
film Knocked up. De tijd is rijp om
hun tienerscenario uit de kast te
halen. Superbad kent alle stereotiepen
van een highschoolcomedy:
de onbereikbare mooie meiden, de
coole gasten, de losers en de nerds.
De situatie is ook niet verrassend:
tieners Seth en Evan (waar kennen
we die namen toch van?) willen
naar een huisfeest om met de
mooiste meiden in bed te duiken
en hebben beloofd voor de drank
te zorgen. Natuurlijk gaat het al
op weg naar de liquor-store fout.
Superfout! De hilarische avonturen
die volgen zijn beschamend
grappig. De focus ligt niet alleen
op de tieners, maar ook op twee
stupide agenten die achter ze aanzitten.
Zo krijgen de sukkels Seth
en Evan een spiegel voorgehouden
over hun eventuele toekomst. De
toon is het sterkste punt van de
film. Deze is niet alleen humoristisch
grof en plat, maar ook
liefdevol en warm. In één woord
Superbad. (RvN)

Van: Andrew Dominik Met:
Brad Pitt, Casey Affleck,
Sam Rockwell In de bios
vanaf: 8/11
Bij westerns denk je al
snel aan cowboys, indianen,
paarden, pistolen,
mondharmonica´s, weide
vlaktes en schietgevechten.InTheAssassination…
zijn geen indianen te
bekennen en al helemaal
geen mondharmonica´s.
Alle andere kenmerken
van het genre zijn wel
aanwezig. Toch is het
geen typische western.
Dat komt voornamelijk
door de kleine hoeveelheid
actiescènes.
Getuige de titel van de
film, wordt er in The
Assassination… wel degelijk
geschoten. Meer dan eens zelfs. Het draait echter niet om de
actie, maar om het drama. Psyche in plaats van pistolen. Jesse James (een
voortreffelijke Brad Pitt) is een outlaw die een bende om zich heen heeft verzameld,
waarvan hij sommige gasten niet meer vertrouwd. En terecht, want
er staat een behoorlijk prijs op zijn hoofd, waar iemand als de jonge Robert
Ford (Casey Affleck, ook al voortreffelijk) best wel trek in heeft. Het psychologisch
drama dat zich ontrold, is vakkundig opgebouwd. De onderlinge
spanning blijft voortdurend aanwezig. Zelfs nadat Jesse James is
vermoord. Wie wil weten hoe dat kan, die moet toch echt
2,5 uur zitten. Want niet alleen de titel van deze film
is lang. (RvN)
Met zo’n achternaam een boek schrijven met de titel Iets tussen broer en
zus is vragen om vergelijkingen. Nu heeft ‘de zus van’ zich al bewezen
met haar debuutroman Maak me blij. Een boek waar het schrijfplezier
en de seks van de bladzijden afspat. Het verschil met broer Ronald is
dat Karin geen mannen nodig heeft voor een goede seksscène. In haar
tweede boek speelt echter wel een man een belangrijke rol. Roman is
een carrièregerichte jongen, die een prima verhouding heeft met zijn zus
Aisling. Tot het moment dat hij met zijn nieuwe liefde Ande verkast naar
een Iers eilandje. Aisling mist haar broer, maar haar schoonzus misschien
nog wel het meest. Uit angst om het geluk van haar broer te verstoren,
stelt ze een bezoek naar Ierland drie jaar uit. Maar het verlangen is
simpelweg te groot. Karin Giphart heeft wederom een lekkere roman
geschreven, met minder aandacht voor de lesbo-scene, maar genoeg aandacht
voor de zielenroerselen van een vrouw die maar niet kan kiezen
tussen zichzelf en haar broer. En dan heb ik het niet over Ronald, want
die beroemde broer ben je na enkele bladzijden al vergeten. (RvN)
Wanneer je alleen in je badkuipje
zit te vereenzamen, is het misschien
tijd om wat gezelschap
erbij te zoeken. Nou zijn er in
verschillende categorieën daar
wel websites voor (om maar
even door te denken…), maar om rustig
te beginnen is de website van de badeendwinkel wellicht een optie. Deze
bontgekleurde website komt nogal op je af en verwelkomt je met een tetterend
gekwaak wanneer je op de startpagina belandt. Wel is er voor elke
gelegenheid een soort badeendje te vinden, maar helaas lijdt het gekwaak
tijdens het shoppen ongelofelijk af en gaat het irriteren. Elke keer als je
namelijk naar een andere pagina gaat, komt het gekwaak je tegemoet
en je kunt het niet uitschakelen(!). Daarbij zijn de verzendkosten nogal
hoog als je bijvoorbeeld maar één eendje voor in je badkuip wilt aanschaffen.
Kortom: als je echt wanhopig op zoek bent naar gezelschap in
de badkuip is de site een goede optie, anders kan je het gekwaak rustig
aan je voorbij laten gaan. (JvN)
Je hoeft niet eens zo zeer fan te zijn van de Lama’s om je met deze
website te vermaken. Je kunt je altijd storten op het flauwe forum vol
met drukke pubermeisjes die hun tijd proberen vol te maken op het
internet. Gelukkig is de
rest van de website wel
de moeite waard, want
behalve dat het laatste
nieuws over de Lama’s en
BNN staat vermeld, kun
je ook alle afleveringen
nakijken, mocht je wat
hebben gemist van dit
met een televizierring
bekroonde improvisatiegeweld.
De website wordt wekelijks up to date gehouden, zodat
alle laatste nieuwtjes beschikbaar zijn over de Lama’s zelf of over de
komende uitzendingen. Er zijn niet zozeer irritante dingen aan de
website, zolang je maar ver weg blijft van het eerder genoemde forum.
Bovendien maken alle leuke bonussen en uitzendingen deze website tot
een echte aanrader! (JvN)
Als student of medewerker op Saxion kun je het zwaar hebben en
dan kan een goed kopje koffie je redding zijn. Op de website van koffiespot
is inmiddels op 28 locaties een kopje koffie getest. De resultaten
zijn in een lijst verwerkt, wat als een handige manier klinkt om te
zien waar een goed kopje koffie is te krijgen. Let op: dit klinkt handig,
ware het niet dat er alleen maar locaties in het westen van het land
op staan en je zelf als consument niet je mening kunt geven over een
kopje koffie bij jou in de buurt. Wel is het mogelijk om dat binnenkort
te gaan doen, meldt de website. Wellicht komt er dan ook een cijfer
voor een kop koffie in de buurt van
Saxion. Vooralsnog blijft het bij grote
verwachtingen en is de site nog niet
compleet genoeg om als een goede
testwebsite langs alle smaakpapillen
te komen… (JvN)

it jaar heeft Simon Bos zijn
propedeuse op de kunstacademie
AKI met succes afgerond.
Een selectie van schilderijen, linosneden,
sculpturen en foto’s wordt
tentoongesteld in de hal van Saxion
Deventer. De expositie duurt tot 16
november.
De eindopdracht van de propedeuse
op de AKI ging over een zoektocht
naar het sublieme in de kunst. De
hierboven geplaatste kunstwerken
van Bos heten de Verwoeste stad en
sculpturen en zijn gemaakt voor Bos’
eindopdracht. Simon Bos: “De filsoof
Burke omschreef het begrip subliem
als: de hartstocht, veroorzaakt door
grote en sublieme in de natuur (..)
is verbijstering; en verbijstering is die
staat van de ziel waarin gemoedsbewegingen
ophouden ( …). Het nadenken
valt weg bij het aanschouwen van het
landschap of object. Volgens kunstenaar
Damien Hirst was de verschrikkelijke
aanslag op de Twin Towers een
sterk voorbeeld van het fenomeen
subliem. Voor mij heb ik dit vertaald
naar het thema gebroken landschap
en stad. Het schilderij is gemaakt van
acryl en heeft de afmetingen van 70 x
100 cm. De drie sculpturen komen uit
een groep van 5 stuks en zijn gemaakt
van beton gegoten in kartonnen modellen.
Het karton zit als een huid om
het beton en geeft de sculpuren een
bijzondere textuur. (TdH)

KIES NU VOOR HET
ABNAMRO STUDENTEN PAKKET
Wil je al je aandacht aan je studie en het studentenleven besteden? Dan is het ABN AMRO Studenten Pakket
iets voor jou. Compleet, gemakkelijk en in één keer klaar voor alles wat er op je pad komt. Of het nou gaat om
betalen, sparen of verzekeren, het is mogelijk met het Studenten Pakket. Geïnteresseerd? Loop binnen bij
een ABN AMRO vestiging, bel 0800-0240700 (gratis) of kijk op www.abnamro.nl/student

Vol ambitie.
Maar wie helpt
jou verder?
Voor enthousiaste en ambitieuze starters is er de mogelijkheid deel te nemen aan diverse Masterclasses.
Op kosten van LogicaCMG volg je een gedegen opleiding om je verder te ontwikkelen in de door jou
gekozen richting. Met deze opleiding leg je een stevige basis voor een voorspoedige carrière in de ICT.
Geïnteresseerd? Kijk voor meer informatie op www.logicacmg.nl/masterclass.
R e l e a s i n g y o u r p o t e n t i a l