Skaten in Gent (pdf, 944KB) - Steunpunt Jeugd

SKATEN
IN GENT
BINNENKORT
OOK OP GOEDE
(BELEIDS)GROND?!
Lotte De Bruyne
KRAX I 12
Zuid nu
foto© slick

co u le u r loc ale
De toekomst voor skaters in Gent
ziet er niet bepaald slecht uit. Dit
najaar opende een nieuw skatepark
in het Gentse Keizerspark.
Een werkgroep ‘Skate’, waarin
skateboarders vertegenwoordigd
zijn, ontwerpt mee alle nieuwe
plannen voor toekomstige skateparken.
En als klap op de vuurpijl
lijkt ook de droom van iedere
Gentse skater waarheid te worden:
er komt één groot skatepark! Toch
lijken vele Gentse skaters niet erg
opgezet met de skatevoorzieningen
en het gevoerde beleid. Die
onvrede vindt zijn oorsprong in een
aantal niet zo geslaagde, ondoordachte
acties en loze beloften gedurende
de afgelopen decennia. Zo
is er een wildgroei van slechte
skateparkjes. Ook het ontbreken
van een overdekte skatelocatie
wekt frustratie. Maar toch steekt
vooral het eeuwige wachten op een
groot skatepark - iets wat veel
skaters essentieel vinden voor een
grote stad als Gent.
Wij doken samen met Slick, Gents
skater én fenomeen, en Sofie Rottiers
van de Jeugddienst in het
Gentse skateverhaal.
Gent. Slick is zeker geen onbekende
voor de Gentse Groendienst. In de
tweede helft van de jaren ‘90 hing hij
maar al te vaak aan de lijn om te
vragen naar betere faciliteiten. Meer
zelfs: hij vertelde hen hoe het moest,
en wou gerust wel eens een tekeningetje
maken.
Het succes van het zelfgemaakte Zuid
ontging de stadsdiensten niet, en uiteindelijk
besloot de Groendienst om
verder met Slick in zee te gaan. Samen
zouden ze van het Zuid een echt goed
skatepark maken. Het begin van een
lange, nog steeds lopende samenwerking
tussen skaters en de stad Gent.
Het nieuwe skatepark aan het Zuid
bleek een schot in de roos. Maar terwijl
Slick plannetjes tekende, bleef ‘de
stad’ op andere plaatsen haast absurd
onskatebare parkjes neerplanten.
Absurd onskatebare
parkjes
Op dit moment telt Gent 9 skateplekken.
Niet mis, kan je dan denken. Maar
uit rondvraag bij skaters blijkt dat vele
van deze spots een slechte ondergrond
hebben, dat het skateoppervlak te
klein is en dat de toestellen gewoon
niet geschikt zijn om op te skaten. Ze
zijn te glad, te stijl, te smal… Daarnaast
is er ook nog het teloor gegane
skatepark in de oude ACEC-gebouwen.
Bij skaters wekken deze toestanden
behoorlijk wat ergernis op. Van een
doordacht beleid en expertise lijkt
geen sprake. Toch een vreemde zaak
voor een grote stad als Gent?
“Gentse
skaters
hebben
een
aparte
stijl en
andere
noden
dan
pakweg
Brusselse
of
Hasseltse
skaters.”
The nineties: oldskool Zuid
Het oude Zuid is voor veel Gentse skaters
een buurt met een speciale betekenis
en geschiedenis. In de jaren ‘90
werd daar geskatet op zelfgemaakte
toestellen. Hoewel de stadsdiensten er
skateconstructies kwamen neerpoten,
deden de houten bouwsels van eigen
makelij veel beter dienst. Minpuntjes
waren het rottende hout en de wel
eens venijnig uitstekende nagels. Brein
achter dit DIY-skatepark was Slick, een
Gents skater, die vandaag, op zijn
31ste, nog steeds straten en pleinen
onveilig maakt.
Skaten is zijn leven en hij is dan ook
niet te beroerd om energie te steken in
het creëren van goede skateparken in
Zuid vroeger
foto© slick
13 I KRAX

Onskatebare spot
De skater die ons deze
foto bezorgde, gaf ook wat
commentaar mee: “Hier is
een foto van een onnozel,
absurd en dwaas toestel
in Nieuw Gent! Je kan er
niets op doen, behalve er
eens over rijden...
Er was ook niets aan
skaters gevraagd.”
KRAX I 14
Deze kwestie liet ook de Gentse Jeugddienst
niet onberoerd. Zij ging de dialoog
aan met zowel de Gentse skaters
als andere bevoegde stadsdiensten en
kaartte de wantoestanden aan.
Werkgroep Skate,
een proces
Het skatebeleid valt niet onder één,
maar onder verschillende diensten. De
Groendienst bouwde en beheerde tot
nu toe alle skateparkjes in Gent, de
Jeugddienst zorgt voor de betrokkenheid
van de gebruikers. Ook de Sportdienst
wil in de toekomst geld en tijd
investeren in skateparken.
In 2008 werd er op initiatief van de
Gentse Jeugddienst gestart met een
werkgroep skaten waarin de Jeugddienst,
de Groendienst (en vanaf februari
2009 de Sportdienst) en skaters,
bladers en bmx’ers samenkomen.
Deze drie groepen maken dan wel
gebruik van de skatefaciliteiten, maar
dat wil niet zeggen dat zij dezelfde
wensen en noden hebben op het vlak
van infrastructuur. Daarom is het belangrijk
om hen samen rond de tafel te
krijgen.
Uit een voorlopige visietekst opgesteld
door Sofie Rottiers van de Jeugddienst
distilleren we deze doelstellingen voor
de werkgroep:
• de huidige skateterreintjes evalueren
en een actieplan opmaken,
• bij de herinrichting van skateterreintjes
of nieuwe skatespots (zowel
kleine als grote) samen met de
(lokale) gebruikers plannen tekenen/
uitwerken,
• de link tussen het beleid en de
skaters versterken,
• activiteiten organiseren met en
voor skaters,
• ijveren voor een groot skatepark
in Gent.
Het is belangrijk om te benadrukken
dat voor de werkgroep ook ‘Gent als
skatebare stad’ hoog op de agenda
staat. Het is geenszins de bedoeling
skaters te verbannen naar een skatepark
en zo de rest van de stad skatevrij
te maken. Skaters zijn zich wel bewust
van het feit dat skaten bepaalde bouwmaterialen
kan beschadigen. Het zou
dan ook interessant zijn om bij nieuwe
bouwprojecten na te denken over een
alternatief gebruik van materialen.
Skatestoppers (bewust geplaatste
hindernisjes om skaten onmogelijk te
maken) zijn in Gent gelukkig nog geen
ingeburgerd repressiemiddel, en dat
wil de werkgroep ook zo houden.
Slick vindt het ook geen goed idee om
een firma, hoe gespecialiseerd of deskundig
die ook mag zijn, te laten beslissen
welke toestellen er komen.
Gentse skaters hebben immers een
aparte stijl en andere noden dan
pakweg Brusselse of Hasseltse. En
natuurlijk kunnen skaters best zelf
bepalen wat voor hen ideaal is. Daarom
is het belangrijk dat er verschillende
types skaters vertegenwoordigd zijn in
de werkgroep. Zo kunnen er parken
ontstaan waar skaters van divers allooi
hun gading vinden.
Dat klinkt allemaal geweldig, ware het
niet dat zo’n werkgroep een zeker
engagement vergt. Vergaderingen
moeten bijgewoond worden en plannen
bestudeerd. En daar wringt het
schoentje wel eens. Bovendien zijn
skaters bezorgd dat de stad de faciliteiten
evenredig gaat verdelen over de
drie groepen, terwijl er veel meer skaters
zijn dan rollerbladers. Rollerbladers
voelen zich sterk betrokken bij de
problematiek en zijn steeds paraat op
het overleg.
In de praktijk komt de werkgroep
tweemaandelijks samen. Soms is er
intensiever contact, bijvoorbeeld bij de
voorbereiding van een plan. De samenwerking
met de Groendienst omschrijft
Sofie Rottiers als zeer positief, maar
ook als een echt leerproces voor beide
partijen. Slick treedt haar daarin bij.
Hij vindt het goed dat het enkele maanden
duurt alvorens een plan definitief
af is. Zo kunnen ideeën met andere
skaters en experts besproken worden
en eventueel aangepast.
Over het Keizerspark, het eerste echte
park dat door de werkgroep werd uitgewerkt,
is iedereen behoorlijk tevreden.
Wel betreuren Slick en de andere
skaters dat de voorgelegde plannen
een bepaalde helling op het terrein
niet aangaven. Door het hellende terrein
kunnen skaters het nieuwe toestel
niet optimaal benutten. Moesten de
toestellen omgekeerd geplaatst zijn,
dan zou het wel ideaal zijn. Ook mocht
het skateterreintje echt wel iets groter
zijn. Slick neemt zulke bevindingen
mee naar volgende overlegrondes.
Sofie werkt momenteel aan een basistekst
die als doel heeft om met de
verschillende stadsdiensten tot een
gezamenlijke visie te komen. Op die
manier wil ze het Gentse skatebeleid
vormgeven en op de rails zetten. Het is
de bedoeling dat in de toekomst skaten
niet enkel in de werkgroep besproken
wordt, maar dat bepaalde conclusies
en bezorgdheden ook aangekaart
worden op een hoger gemeentelijk
niveau.

“Een groep jongens bijeen
die skaten, een beetje
hangen, een sigaretje roken
en wat zot doen: dat ruikt
voor sommigen naar
kattenkwaad en zelfs
naar vandalisme.”
Onskatebare spot
Happy skateboarding
De werkgroep wil eveneens werken aan de
beeldvorming van skaters. Niet iedereen ziet
hen immers even graag komen. Het geluid van
rollende wieltjes, een bende jongeren bij
elkaar… Uiteraard is het zo dat middenin een
woonbuurt rollende wieltjes in de late avond- of
vroege ochtenduren niet bepaald een streling
voor het oor zijn. Dat beseffen de skaters zelf
ook. Daarom verkiezen zij een park dat in de
buurt van het centrum ligt, maar niet in een
woonbuurt. Maar het is zeker niet alleen het
geluid dat mensen skateschuw maakt. Een
groep jongens bijeen die skaten, een beetje
hangen, een sigaretje roken en wat zot doen:
dat ruikt voor sommigen naar kattenkwaad en
zelfs naar vandalisme. Slick vermoedt ook dat
het feit dat skaters er ietwat anders - vogelvrij
en best wel gelukkig - uitzien misschien voor
sommige mensen reden genoeg is om hen te
wantrouwen.
Sofie Rottiers betreurt die negatieve beeldvorming.
Zij leerde de Gentse skaters de afgelopen
jaren beter kennen en ervaart hen als een diverse
groep fijne, positieve, open-minded
gasten. De samenwerking verloopt ook erg
constructief. Slick zelf geeft spontaan aan dat
sinds Sofie zich in het onderwerp verdiepte en
de dialoog aanging, er voelbaar zaken zijn veranderd.
Uiteraard wordt het skategebeuren
door veel meer mensen dan enkel Sofie of Slick
gedragen, en speelden ook andere individuen
en organisaties een rol in deze evolutie. Maar
toch valt doorheen dit verhaal op hoe gedreven
mensen, ook in een stugge stedelijke context
die vaak als bureaucratisch wordt aangevoeld,
door hun energie en inzet dingen aan het rollen
krijgen.
Roll on… ×
Vergadering in Espace Ladda
Het Keizerspark
Thanks a lotte: Slick, Sofie Rottiers, Laurent en
Miguel
15 I KRAX
Het Keizerspark