Een lijn door het landschap. Archeologie en het VTN-project 1997 ...

diepgevroren werden behandeld) en werden bekeken
met een microscoop met doorvallend licht bij
een vergroting van 25 x tot 500 x. De determinaties
steunen op het werk van Schweingruber 10 . In
het geval van houtskool werd ieder fragment met
de hand gebroken en werden de drie verschillende
oriëntatievlakken bekeken bij opvallend licht, eveneens
met een vergroting van 25 x tot 500 x.
Naast determinatie, werden volgende kenmerken
voor de verschillende onverkoolde houtresten systematisch
onderzocht:
– afmetingen;
– leeftijd: aantal groeiringen;
– functie;
– oriëntatie in de stam: radiaal (volgens een straal),
tangentiaal (evenwijdig aan een straal, niet door
het middelpunt), rondhout (volledige stam),
gekantrechte stam (volledige stam, die vierkant
beslagen is) of halve stam;
– schors: aan- of afwezig;
– spinthout: aan-of afwezig;
– bewerkingssporen: kap- of snijsporen, die verwijzen
naar werktuigen;
– puntvorm: aantal kanten aan de punt van een
paal.
Op eikehout met voldoende groeiringen (vanaf
ca. 70) kon een dendrochronologische analyse
uitgevoerd worden. Daartoe werden de groeiringen
met een lijntafel, die verbonden is met de computer,
opgemeten. Om fouten uit te sluiten, werd elk
staal minstens twee maal gemeten. De opgemeten
curves met meer dan 130 ringen werden onderworpen
aan een datering. Hiervoor werd beroep
gedaan op Stichting RING 11 . Deze curves werden
vergeleken met de beschikbare chronologieën om
een datering en plaats van herkomst te verkrijgen.
Indien het buitenste levende hout, het spinthout,
nog aanwezig is, kan een exacte veldatum verkregen
worden. Voor stalen waar dit niet het geval is, kan
een terminus post quem worden bepaald, een datum
waarna de boom moet zijn geveld.
3.2.5.2 Dierlijke resten
Voor de interpretatie van de dierlijke vondsten is
het belangrijk te weten dat het materiaal met de
BIBLIOGRAFIE
AUFDERHEIDE A.C. & RODRIGUEZ-MARTIN C.
1998: The Cambridge encyclopedia of human paleopathology,
Cambridge.
COUVREUR M., MENSCHAERT J., SEVENANT M.,
RONSE A., VAN LANDUYT W., DE BLUST G.,
ANTROP M. & HERMY M. 2004: Ecodistricten en
ecoregio’s als instrument voor natuurstudie en
milieubeleid, Natuur.focus 3, 51-58.
DE GROOTE K., BASTIAENS J., DE CLERCQ W.,
DEFORCE K. & VANDENBRUAENE M. 1999/2000:
Gallo-Romeinse graven te Huise ’t Peerdeken (Zingem,
prov. Oost.-Vlaanderen). Een multidisciplinaire
analyse, Archeologie in Vlaanderen VII (2003),
31-64.
ERVYNCK A., VAN NEER W. & VAN DER PLAETSEN P.
1994: Dierlijke resten. In: ERVYNCK A. (ed.),
‘De Burcht’ te Londerzeel. Bewoningsgeschiedenis van
een motte en een bakstenen kasteel, Archeologie in
Vlaanderen.Monografie 1, Zellik, 99-170.
HERRMANN B., GRUPE G., HUMMEL S., PIEPEN-
BRINK H. & SCHUTKOWSKI H. 1990: Prähistorische
Anthropologie. Leitfaden der Feld-und Labormethoden,
Berlin.
H(ILLEWAERT) B. 1997: Dudzele - gaspijpleiding.
In: DE WITTE H. & HILLEWAERT B., Archeologisch
jaarrapport, Jaarboek 1995-96 Stad Brugge - Stedelijke
musea, Brugge, 77.
HILLEWAERT B. & HOLLEVOET Y. 1986: Prospectie
van het tracé van een pijpleiding in het poldergebied
ten noorden van Brugge, Archeologie 1986-1,
14.
HILLEWAERT B. & HOLLEVOET Y. 1987: Recent
archeologisch noodonderzoek in het Brugse havengebied
- Prospectie van het tracé van een pijpleiding,
Jaarboek 1985-1986 Stad Brugge - Stedelijke Musea,
Brugge, 141-143.
HOLLEVOET Y. 1997: Dwars door noordelijk
West-Vlaanderen. In: Een aardgasleiding, 65 km
archeologische informatie, Monumentenzorg en
Cultuurpatrimonium. Jaarverslag van de provincie
Oost-Vlaanderen 1996, Gent, 109-111.
KNUSSMANN R. 1988: Anthropologie. Handbuch der
Vergleichenden Biologie des Menschen, Stuttgart.
LAMBINON J., DE LANGHE J.E., DELVOSALLE L. &
DUVIGNEAUD J. 1998: Flora van België, het Groothertogdom
Luxemburg, Noord-Frankrijk en de
aangrenzende gebieden, Meise.
MCKINLEY J. 2000: The analysis of cremated bone.
In: COX M. & MAYS S. (eds), Human Osteology
in Archaeology and Forensic Science, London, 403-
421.
MOORE P.D., WEBB J.A. & COLLINSON M.E. 1991 2 :
Pollen Analysis, Oxford.
12
Ervynck et al. 1994.
13
Individuele skeletgegevens
zijn ter inzage in het VIOE.
14
Vandenbruaene et al. 1999/
2000, 287-290.
15
Knussmann 1988.
16
Ubelaker 1989.
17
Aufderheide & Rodriguez-
Martin 1998.
18
De Groote et al. 1999/2000,
43-46.
19
Herrmann et al. 1990.
20
McKinley 2000.
34