Een lijn door het landschap. Archeologie en het VTN-project 1997 ...

Provincie West-Vlaanderen
middeleeuwse veenwinningsputten. De enkele vondsten wijzen op een datering op het einde van de volle
Middeleeuwen en/of in de 13e eeuw. Bijkomende gegevens omtrent deze structuren konden bij de verdere
opvolging van de werken niet ingezameld worden.
DW3: Brugge/Dudzele - Landslag West (IITV, YH & BH)
Lambertcoördinaten: X= 70530; Y= 217680.
Kadasternummers: Brugge 15e Afd. Sect. D: 390, 392-395, 402-403.
Bodemsituering: A2-D2.
Datering: Romeins/Middeleeuwen.
Aard van de sporen: Romeinse archaeologica in middeleeuwse veenwinningsputten.
Vlakbij de Bouillonbeek werden na afgraving van de teelaarde op meerdere plaatsen Romeinse
archaeologica aangetroffen. Ze bevinden zich steeds in de bovenste vullingspakketten van middeleeuwse
veenwinningsputten. Onder het vondstenmateriaal valt de aanwezigheid op te merken van een oor van
een Dressel-20 amfoor uit het zuiden van Spanje 18 , een wandscherf van een oranje kruik en een aantal
fragmenten in zgn. briquetage-materiaal 19 . Deze laatste zijn zachtgebakken, hebben een lichtgrijs tot bijna
wit oppervlak en een donkergrijze kern. Profielen konden niet gereconstrueerd worden. Soortgelijke vondsten
kwamen ook in 1995 in deze sector aan het licht, bij de aanleg van een gasleiding die parallell liep
met het huidige tracé 20 .
DW4: Brugge/Dudzele - Landslag Oost 1 (IITV, YH & BH)
Lambertcoördinaten: X= 70840; Y= 217850.
Kadasternummers: Brugge 15e Afd. Sect. D: 323/2.
Bodemsituering: P6.
Datering: Romeins.
Aard van de sporen: afvallaag in situ-overdekt pleistocene donk.
18
Peacock & Williams 1986,
136-140.
19
Van den Broeke 1986.
20
Hillewaert & De Witte
1997, 77.
21
Ook op de iets meer naar
het noorden gelegen vindplaats
‘Stort R Zuid’ in de Achterhaven
van Zeebrugge werden
o.a. Pleistocene donken met
Romeins materiaal aangesneden.
In tegenstelling tot hier ging
het in Zeebrugge om dagzomende
Pleistocene donken.
Zie Patrouille 1997/1998, 244-
245.
22
Stuart 1962, 21 (type 1B).
23
Brunsting 1937, 70-71.
24
Met dank aan Alain Vanderhoeven
voor de hulp bij de
determinatie van het materiaal.
25
Oswald & Davies Pryce
1920, 95-105, Pl. XI e.v.
26
Ricken & Fischer 1963, 241-
242.
27
Oswald & Davies Pryce
1920.
28
Vanvinckenroye 1967, 61
(type 137); Stuart 1962, 83-84
(type 216).
29
Stuart 1962, 66-67 (type
149).
30
Peacock & Williams 1986,
136-140.
Bij het afgraven van de B-sleuf werd een Romeinse afvallaag in situ aangetroffen. Deze bevond zich
op een pleistocene donk afgedekt met mariene afzettingen 21 . Het materiaal bestaat bijna uitsluitend uit
ceramiek die in de 2e-3e eeuw kan gedateerd worden.
De fijne ceramiek omvat, naast een enkel rand- (fig. DW4-1:1) 22 en wandfragment in geverfde waar
(techniek b) 23 , vooral terra sigillata 24 . De fragmenten versierde sigillata zijn alle afkomstig van kommen
van het type Dragendorff 37 25 (fig. DW4-1:2-3). Deze half-bolvormige kommen hebben een onversierde
randzone en een reliëfversiering op de wand. Op één Midden-Gallisch fragment na zijn alle scherven van
Oost-Gallische herkomst. De versiering op één van de kommen (fig. DW4-1:2) lijkt afkomstig uit Rheinzabern
26 . Bij de onversierde waar werden fragmenten herkend van een bord Drag. 18/31, van een schotel
Drag. 32 (fig. DW4-1:4) en van een kop Drag. 33, alle van Oost-Gallische makelij. Een wandfragment
van een kop Drag. 27 werd vermoedelijk in een Midden-Gallisch atelier vervaardigd 27 . Daarnaast werden
ook een aantal fragmentjes, vermoedelijk van een kleine kruik, in zgn. zeepwaar aangetroffen. Het baksel
heeft een oranjerode kern en bleke, poederig aanvoelende wanden.
De categorie van de kruiken is vertegenwoordigd door een twintigtal scherven – vooral wanden en
enkele oorfragmenten – in twee verschillende technieken: de eerste, grootste groep heeft een oranjerood
baksel met soms een grijze kern en een fijne zandverschraling. Een enkel oorfragment heeft een krijtig
wit baksel met hier en daar een kwartskorrel. Andere vormen in oxiderende bakking zijn twee randfragmenten
van een ruwwandig gedraaid bord met geprofileerde rand (fig. DW4-1:5) 28 . De mortaria
zijn uitgevoerd in een beige baksel dat verschraald is met grof schervengruis, kwartskorrels en kalkbrokjes.
De herkomst ervan is vooralsnog niet duidelijk. De randen vertonen een typische horizontale rand met
afhangende kraaglip (fig. DW4-1:6) 29 . Wandfragmenten van dolia in een bruinrood baksel met grijze of
oranje kern en een grove schervengruisverschraling bleken eveneens aanwezig te zijn. Bij de amforen kon
enkel één stuk van een Dressel 20 uit het zuiden van Spanje 30 herkend worden.
De rest van het gewone aardewerk vormt in meer dan één opzicht een probleem. Ten eerste is er
slechts een geringe hoeveelheid materiaal, die voornamelijk bestaat uit sterk gefragmenteerde wandscherven.
Ten tweede is de verweringsgraad van vele scherven zo hoog dat het onderscheid tussen gedraaide
en handgevormde stukken niet duidelijk is. Ten derde is het opdelen in technische groepen – zoals
meestal – enkel op visuele analyse gebaseerd en ontbreken meer objectieve determinatietechnieken.
43