Borremans_vgSP2_A5_NL_light
Borremans_vgSP2_A5_NL_light
Borremans_vgSP2_A5_NL_light
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Absurditeit en melancholie<br />
individuen in een machtspositie. Hun<br />
aanwezigheid en invloed zijn slechts een<br />
suggestie, want er is geen almachtige leider<br />
of alwetende kracht die het gebeuren<br />
dirigeert. De sombere gevoelens van onverschilligheid<br />
en hopeloosheid van talrijke<br />
personages in <strong>Borremans</strong>’ werk, gekoppeld<br />
aan hun gebrek aan initiatief, ondersteunen<br />
het vermoeden dat ze zich in een wereld<br />
van onderwerping bevinden waaruit het<br />
onmogelijk is te ontsnappen. Deze tragische<br />
duisternis is vaak doordrongen van<br />
een dosis verdraaide commentaren of ironische<br />
onthechting, waardoor we sporen van<br />
absurditeit terugvinden in zijn werk.<br />
The Whistler, 2009, Olieverf op doek, 105 x 80 cm,<br />
Privéverzameling<br />
Courtesy Zeno X Gallery, Antwerp en David Zwirner,<br />
New York/London © Peter Cox<br />
Een veelzeggend thema dat meermaals opduikt<br />
in het oeuvre van <strong>Borremans</strong> betreft<br />
het vaak ondefinieerbare aspect van tijd en<br />
ruimte. De fysieke toestanden en abjecte<br />
omgevingen waarin hij zijn figuren plaatst<br />
wekken vaak een gevoel van melancholie<br />
en diepe droefheid op. Ze worden vaak<br />
afgebeeld in situaties van onderwerping,<br />
aantasting, manipulatie of gedwongen onderdanigheid,<br />
ze zijn tot onderzoeksobject<br />
gedegradeerd of lijken gedwongen manipulatie<br />
en verandering te ondergaan (The<br />
Whistler, 2009). Balancerend tussen misantropie<br />
en tederheid, lijken deze zorgvuldig<br />
weergegeven wezens klaar om plots zomaar<br />
te muteren, te verdwijnen en te veranderen,<br />
of veranderd te worden.<br />
De onderdanige personages kunnen geïnterpreteerd<br />
worden als metafoor voor<br />
wie onderworpen is aan de systematische<br />
dwang van institutionele onderdrukking,<br />
of slachtoffer wordt van zijn eigen onoplettendheid.<br />
<strong>Borremans</strong> onderstreept dat<br />
elke poging om een determinerende verklaring<br />
te vinden voor zijn werk haar doel<br />
mist. Hij bevestigt nog steeds dat zijn personages,<br />
beter omschreven als figuren, die<br />
zijn beelden bezetten, eerder symbolische<br />
entiteiten zijn dan reële subjecten. Door<br />
hun gebrek aan een cognitieve identiteit<br />
functioneren ze veeleer als een vehikel van<br />
gemanipuleerde expressie.<br />
In <strong>Borremans</strong>’ tekeningen en schilderijen<br />
zien we bij momenten dat de focus zich<br />
verlegt naar de manipulatieve daden van<br />
8
Change language