programmaboekje - Muziekcentrum van de Omroep

10
Radio 4 presenteert...
series Sint-Petersburg / AVRO Klassiek
vrijdag 25 maart 2011, 20.15 uur
inleiding Mathieu Heinrichs 19.30 uur
2011
1
Openingsconcert
9e Internationaal Franz Liszt Pianoconcours
Radio Filharmonisch Orkest
Alexander Vedernikov DIRIGENT
Enrico Pace PIANO
Franz Liszt
Vallée d’Obermann uit
1811-1886 Années de Pèlerinage: Première
année: Suisse (1835-1855)
Sergej Rachmaninov
Rapsodie op een thema van
1873-1943 Paganini (1934)
PAUZE
Alexander Skrjabin
Symfonie nr. 3 ‘Le divin poème’
1872-1915 (1902-1904)
Introduction
Luttes (Gevechten)
Voluptés (Genietingen)
Jeu divin (Goddelijk spel)

2
Na afl oop van het concert kunt u genieten van de swingende gipsy muziek
van het Vasile Nedea Trio, bestaande uit Vasile Nedea, accordeon,
Euvgeny Suvorkin, balalaika contrabas, en Harold Berghuis, gitaar.
Dit concert wordt door de TROS rechtstreeks uitgezonden op Radio 4.
Dit concert wordt opgedragen aan
CAMILLA DIKKEN
Camilla was sinds 2007 als tweede violiste verbonden aan de
Radio Kamer Filharmonie. Camilla overleed plotseling in de
nacht van zaterdag op zondag jl.
Wij wensen haar familie en collega’s veel sterkte bij de
verwerking van dit verlies.
25
Naar aanleiding van het vijfentwintigjarige bestaan van het
Internationaal Franz Liszt Pianconcours, dat samenvalt met
de tweehonderdste ‘verjaardag’ van Liszt, schreef ouddirecteur
van Muziekcentrum Vredenburg, Mathieu
Heinrichs, een boek over de voorgeschiedenis, de
totstand koming en de ontwikkeling van deze internationale
Utrechtse pianistenwedstrijd. Het verhaal van het hoe en
waarom verschijnt aan de vooravond van de negende
concourse ditie onder de titel Liszt en alleen Liszt. Tijdens
het concert van vanavond zal Mathieu Heinrichs zijn boek
overhandigen aan de Utrechtse wethouder van cultuur,
Frits Lintmeijer.

Openingsconcert
9e Internationaal Franz Liszt Pianoconcours
vrijdag 25 maart 2011, 20.15 uur
3
Franz Liszt geschilderd door Henri Lehman, 1840
Vallée d’Obermann
Vier jaar slechts hield de ‘liaison’
tussen de jonge Franz Liszt en de vijf
jaar oudere gravin Marie d’Agoult
stand. Om hém verliet de gravin in
1835 man en kinderen. De twee ontmoetten
elkaar in de sfeer van de
Parijse salons, waar Liszt al jong furore
maakte als pianist, maar trokken
zich terug uit het woelige kunstencentrum
naar het rustige Genève,
waar Liszt een betrekking aan het
Conservatorium had aanvaard. Hier
schonk de gravin Liszt drie buitenechtelijke
kinderen, van wie Cosima
de bekendste werd: zij trouwde later
met achter eenvolgens dirigent Hans
von Bülow en componist Richard
Wagner. De onstuimig begonnen verbintenis
tussen Liszt en de gravin liep
al gauw uit op een debacle wegens
“ce dissentiment radical de nos deux
natures”, zoals Liszt het formuleerde.
Bij de gravin sloeg de liefde zelfs om
in haat. Ze schijnt Parijse recensenten
omgekocht te hebben om slecht over
Liszt te schrijven en publiceerde een
roman, Nelida, waarin ze haar gewezen
minnaar afbrak.

4
Natuurlijk zag ze hem aanvankelijk
anders: als een “buitensporig lange en
dunne figuur, (met) een bleek gezicht
met zeegroene ogen die konden flikkeren
als golven in een vlammenzee...
een besluiteloze manier van lopen,
waarbij hij meer scheen te glijden
dan werkelijk voet aan de grond te
zetten, een verstrooide en onrustige
verschijning, als een geest die elk moment
weer in de duisternis kon verdwijnen.”
In die woorden beschreef
de gravin haar latere minnaar na de
eerste ontmoeting.
In de gelukkige Zwitserse jaren stelde
Liszt zijn Album d’un voyageur samen
– korte karakterstukjes voor piano –
waarin hij naar de gewoonte der tijd
reis- en kunstindrukken vastlegde. In
deze later als Années de Pèlerinage gepubliceerde
bundel neemt het klavierstuk
Vallée d’Obermann een centrale
plaats in, zowel door zijn omvang, als
door zijn diepgang.
Het eendelige, maar gelede werk is
meer dan alleen een natuurbeschrijving.
Het gaat terug op een in 1804
gepubliceerde, aanvankelijk nauwelijks
opgemerkte roman van Etienne
de Senancour die bij herpublicatie in
de jaren ’30 van de negentiende eeuw
in Parijse kringen opeens enorm veel
stof deed opwaaien. Men zag in het
streven van de hoofdpersoon tot totale
overgave aan de natuur en het
gedoemde mislukken daarvan één
van de belangrijkste literaire werken
die de Franse romantiek aankondigden.
Ook George Sand citeerde lovend uit
het boek in een brief aan Marie
d’Agoult uit 1836: “Heeft u – om met
Obermann te spreken – de maan al
op zien komen over de Vélan?” (de
Vélan is een berg in de buurt van
Genève).
Liszt zelf voegde bij zijn manuscript
twee citaten uit de briefroman die de
sfeer en beklemming van de muziek
illustreren: “Wat wil ik? Wat ben ik?
Wat te vragen aan de natuur? Elke
oorzaak is onzichtbaar, elk doel bedrieglijk...”
(uit brief 63) en “dit grootse
bewustzijn van een natuur die
overweldigend is – en overal ondoordringbaar...”
(uit brief 4). Ze geven de
grondstemming van Vallée d’Obermann
in een notendop weer.
Rachmaninov
Net als zijn landgenoot Prokofjev wist
Sergej Rachmaninov nog juist op tijd
de revolutionaire chaos te ontvluchten
waarin Rusland in 1917 ondergedompeld
raakte. Aanvankelijk kreeg de
componist en pianist geen uitreisvisum,
maar de uitnodiging voor een
concert in Stockholm bracht redding:
in het revolutiejaar raakte het gezin
Rachmaninov nog net voor de kerstviering
in de Zweedse hoofdstad
herenigd. Rachmaninov bedacht dat
een bestaan als pianovirtuoos hem
meer zou opleveren dan zijn composities,
en dat de Verenigde Staten een
lucratievere markt boden dan Europa.
Hij scheepte zich eind 1918 in, koos
een goede impresario, de firma Steinway
schonk hem een vleugel, en met

veertig concerten in vier maanden
begon hij energiek zijn reputatie in
Amerika kracht bij te zetten: aan het
eind van het jaar had hij een platencontract
op zak en kon hij een huis
gaan kopen.
Als componist had Rachmaninov zich
met zijn drie pianoconcerten al voor de
Eerste Wereldoorlog gemanifesteerd
als een belangrijk voortzetter van de
Russische romantische traditie. Een
Vierde pianoconcert dat hij in 1927 in
Philadelphia presenteerde, mislukte
echter hopeloos. Rachmaninov trok het
werk terug en raakte in een depressie.
Zijn laatste werk voor piano met orkest,
de Rapsodie op een thema van
Paganini, overrompelde des te meer.
Net als Liszt en Brahms vóór hem,
had Rachmaninov zich laten bekoren
door de hechte harmonische structuur
en het pakkende wijsje van La Campanella
(‘het klokje’), Paganini’s vierentwintigste
en laatste Capriccio voor
viool solo. In Europa, in zijn Zwitserse
villa ‘Senar’, vond Rachmaninov de rust
om te componeren. Daar ontstond de
Paganini-rapsodie in 1934. Het kwam
zelfs tot een balletuitvoering: de beroemde
Russische choreograaf Michael
Fokine benaderde de componist met
het verzoek de muziek te mogen gebruiken
bij een ballet over de vioollegende
Paganini. In 1939 ging dit
ballet in Covent Garden in première,
maar Rachmaninov kon er niet bij
aanwezig zijn.
De muziek overleefde het ballet ruimschoots,
en met name de langzame
Sergej Rachmaninov
en tedere achttiende variatie kreeg
een bijzondere populariteit. Op de
keper beschouwd bestaat het werk
uit drie grote delen: snel – langzaam
– snel, zoals de meeste
pianoconcerten. Opvallend is dat
Rachmaninov het bewuste thema
eerst slechts in ‘uitgeklede vorm’
presenteert. Pas in de tweede variatie
klinkt het volledig. Verder introduceert
de componist vanaf de zevende
variatie een belangrijk tweede thema:
dat van het Dies Irae uit de katholieke
dodenmis. Voor deze beladen
kerkzang koesterde Rachmaninov
een levenslange fascinatie, in tal van
werken is de oude gregoriaanse melodie
bij hem terug te vinden. In de
virtuoze en flamboyante vierentwintigste
variatie die de Rapsodie afsluit,
speelt het Dies Irae-thema opnieuw
een, zelfs overheersende, rol.
5

6
Alexander Skrjabin
‘Het goddelijk gedicht’
Ook Alexander Skrjabin zocht op een
cruciaal moment in zijn leven rust en
spiritualiteit in de Zwitserse Alpen.
Vanaf het jaar 1903 raakte de in 1872
te Moskou geboren componist en pianist
min of meer op drift. Tot dan toe
was zijn leven eigenlijk van een leien
dakje verlopen, al moest hij vroeg
zijn moeder missen en was zijn vader
– een diplomaat die bijna permanent
in den vreemde verkeerde – de grote
afwezige in zijn kinderjaren. Een tante,
een oma en een oudtante voedden
hem op en lieten het hem aan weinig
ontbreken. Hij streed aan het Moskous
conservatorium met zijn vriend en
klasgenoot Rachmaninov om de
hoogste eer: de gouden medaille, die
Rachmaninov in 1892 net voor zijn
neus wegkaapte; Skrjabin werd tweede.
Toch was zijn roem als pianist
groot genoeg voor serieuze belangstelling,
bijvoorbeeld van de Petersburgse
uitgever en mecenas Beljajev,
die het welslagen van Skrjabins
carrière vanaf 1894 voortvarend ter
hand nam. Hij stuurde hem op
concertreizen – onder andere naar
Amsterdam en Den Haag – en zorgde
voor een vast maandgeld, zodat
Skrjabin onbezorgd kon studeren en
componeren.
Maar in 1903 stierf Beljajev, en slechts
met de grootste moeite wist Skrjabin
gedaan te krijgen dat de opvolgers
hem nog een paar jaar financieel
zouden steunen. Hij had het geld hard
nodig, want na een schandaaltje – een
affaire met een knappe donkere
studente – had hij zijn professoraat
aan het Moskous Conservatorium
opgegeven. Bovendien verwijderde
hij zich in dat jaar van zijn vrouw
Vera en zijn kinderen, ook letterlijk,
want hij begon andermaal te reizen,
verbleef afwisselend in Italië, Zwitserland
en Brussel en keerde pas na zes
jaar weer in de armen van vadertje
Rusland terug.
Aan de basis van de onrust en de
immense veranderingen in zijn
muzikale denken lag de grote
belangstelling voor theosofie en

spiritualiteit die zich vanaf 1902 in
hem was gaan openbaren. Voor een
Rus uit die tijd niets bijzonders: in
het kielzog van het Franse symbolisme
wemelde het in Rusland aan
het begin van de twintigste eeuw van
de spirituele beweginkjes waarvoor
de bojaren-ziel nu eenmaal erg ontvankelijk
bleek.
Skrjabin komt sterk onder de invloed
van een andere vrouw – de nog jonge
Tatjana de Schloezer – en verdiept
zich toenemend in de geschriften van
Nietzsche en Madame Blavatsky. Een
kentering tekent zich af: vanaf de Derde
symfonie zijn de composities van
Skrjabin van hoge idealen vervuld, en
toenemend megalomaan. In zijn laatste
symfonie Prometheus, gedicht van het vuur
onderzoekt hij zelfs de mogelijkheid
van visuele projectie van allerlei
kleuren om de uitvoering van het
werk te ondersteunen. In Skrjabins
visie zou de wereld opnieuw geboren
kunnen worden na een grote ramp,
waarna in een nieuw Nirwana alle
kunsten en zintuigen verenigd zouden
zijn. De Russische Revolutie van
1917 maakt Skrjabin niet meer mee:
hij overlijdt in 1915 pas drieënveertig
jaar oud, na een aantal mislukte
operaties die niet de gevolgen van
bloedvergiftiging konden stoppen.
Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog
maakt hij nog wel mee, en hij
schijnt die – zoals veel collega’s met
hem – begroet te hebben als eerste
symptoom van de nakende kosmische
wedergeboorte.
Ook zijn grootschalige Derde symfonie
– de eerste die hij als ‘poëem’ presenteerde
– begint met een soort van
geboorte: ‘Ja jesm’ (‘ik ben’) zegt de
eerste maat van de symfonie met
grandioos vertoon – althans volgens
de zienswijze van Tatjana de Schloezer,
die Skrjabin overigens goedkeurde
en overnam.
Ook bij het opstellen van de naamgeving
en het programma bij de drie
delen van zijn grootschalige Derde
symfonie voerde Tatjana zijn hand.
Samengevat stelde zij het volgende:
“Luttes – dat is de strijd tussen de mens
die slaaf is van een persoonlijke god
en de machtige, vrije mens die zelf
god zou kunnen zijn, maar zijn wil is
nog te zwak. Voluptés – de mens geeft
zich over aan zinnelijke genietingen,
maar dan verheft zich uit zijn innerlijk
een sublieme kracht die hem
helpt zijn menselijke zwakheid te
overwinnen. Jeu divin – de vrijgemaakte
geest geeft zich over aan de
vreugde van een vrij bestaan.”
De Derde symfonie ging op 29 mei 1905
onder Arthur Nikisch in Parijs in
première en lokte gemengde reacties
uit, van beschuldigingen van “platte
Wagner-na-aperij” tot onverholen
enthousiasme. In de grootsheid van
het concept en de reikwijdte van het
filosofisch gedachtegoed zag een tijdgenoot,
de criticus Leonid Sabanejev,
“een kolossale biografie van Skrjabins
creatieve geest en een blauwdruk
van zijn kosmische plan.”
Kees Arntzen
7

uitvoerenden
8 Alexander Vedernikov, dirigent
Alexander Vedernikov (1964) studeerde
aan het conservatorium van zijn geboortestad
Moskou. In 1988 voltooide
hij daar zijn studies piano en directie.
Hij verbond zich het jaar daarop als
dirigent aan het Nemirovitsj-
Alexander Vedernikov
Dantsjenko-Muziektheater van Moskou.
In 1990 werd Vedernikov benoemd
tot dirigent bij het Radio Symfonieorkest
van Moskou en trad sindsdien
ook regelmatig op als gastdirigent bij
vooraanstaande Russische orkesten.
Er volgden optredens in Spanje,
Turkije, Italië, Duitsland, Griekenland
en Japan. In Nederland dirigeerde
Alexander Vedernikov onder meer
het Residentie Orkest, het Nederlands
Blazers Ensemble, het Radio Symfonie
Orkest en het Nederlands Philharmonisch
Orkest. In september 1995 richtte
hij zijn eigen orkest op, de Russische
Philharmonie, die inmiddels een
plaats in het Russische muziekleven
heeft veroverd. In 1997 gaf dat orkest
concerten in Nederland, België en
Engeland. Behalve vaste gastdirigent
van het Noord Nederlands Orkest was
Alexander Vedernikov van 2001 tot
2009 muzikaal directeur van het
Bolsjoj Theater in Moskou en daarmee
opvolger van Gennadi Rozjdestvenski.
In die hoedanigheid leidde hij vele
operaproducties, waaronder een
nieuwe productie van Boris Godoenov
in de originele orkestratie van
Moesorgski, Prokofjevs Oorlog en Vrede
en Leonid Desjatnikovs De kinderen
van Rosenthal (wereldpremière). Onder
zijn leiding maakte het Orkest van

het Bolsjoj Theater tournees naar
Athene, Hamburg, Parijs, Londen en
Milaan. Verder trad Alexander Vedernikov
op als gastdirigent van het
London Philharmonic Orchestra, het
Symfonieorkest van de Bayerische
Rundfunk, het Nederlands Filharmonisch
Orkest, het Filharmonisch Orkest
van Stockholm, Staatskapelle Dresden,
het Montreal Symphony Orchestra,
het Sydney Symphony Orchestra, het
Filharmonisch Orkest van Tokio, het
Royal Scottish National Orchestra,
het BBC Scottish Symphony Orchestra
en het Deens Nationaal Symfonieorkest.
Verder werkte hij als gastdirigent
van operavoorstellingen in
Milaan, Venetië, Bologna, Turijn,
Rome en Parijs.
Enrico Pace, piano
Enrico Pace (Rimini, 1957) studeerde
piano bij Franco Scala aan conservatoria
in Pesaro en Imola. Zijn concertcarrière
begon na eerste prijzen bij
het Internationale Yamaha Concours
in Stresa in 1987 en het tweede Internationaal
Franz Liszt Pianoconcours
in Utrecht twee jaar later. Sindsdien
geeft Enrico Pace veelvuldig recitals
in Europa, waaronder in het Amsterdamse
Concertgebouw, in Milaan,
Rome, Florence, Berlijn, München,
Dortmund, Dublin en Zuid-Amerika.
Pace heeft regelmatig opgetreden
met orkesten als het Rotterdams
Philharmonisch Orkest, het Radio
Filharmonisch Orkest, de symfonieorkesten
van Sydney en Melbourne,
het Berliner Sinfonie-Orchester, het
MDR-Sinfonieorchester Leipzig en het
Philharmonisch Orkest van Warschau.
Daar verving hij met groot succes en
op korte termijn Martha Argerich
voor concerten in Zwitserland en
Italië. Naast concerten met orkest
speelt Enrico Pace met o.a. het
Sjostakovitsj Kwartet, het Vanbrugh
Kwartet en het Prometeo Kwartet en
nam hij meermaals deel aan het Delft
Chamber Music Festival. Met violist
Frank Peter Zimmermann geeft hij
concerten in Europa, Zuid-Amerika
en het Verre Oosten. Overige partners
met wie hij regelmatig samenwerkt
zijn o.a. hoorniste Marie-Luise
Neunecker en pianist Igor Roma.
Radio Filharmonisch Orkest
Het Radio Filharmonisch Orkest werd
in 1945 opgericht door Albert van
Raalte. Het orkest werd na hem geleid
door achtereenvolgens Paul van
Kempen, Bernard Haitink, Jean
Fournet, Willem van Otterloo, Hans
Vonk, Sergiu Comissiona en Edo de
Waart. Sinds september 2005 is Jaap
van Zweden chef-dirigent en artistiek
leider. In het seizoen 2011-2012 gaat
Amerikaanse dirigent James Gaffigan
een verbintenis aan als vaste gastdirigent
van het Radio Filharmonisch
Orkest tot einde seizoen 2014-2015.
Markus Stenz volgt Jaap van Zweden
als chef-dirigent op met ingang van
het seizoen 2012-2013.
9

10
Enrico Pace
Het Radio Filharmonisch Orkest
werkte samen met tal van befaamde
gastdirigenten, onder wie Leopold
Stokowski, Kirill Kondrasjin, Antál
Dorati, Riccardo Muti, Kurt Masur,
Mariss Jansons, Michael Tilson Thomas,
Gennadi Rozjdestvenski en Valeri
Gergiev. Het orkest speelde de (Nederlandse)
premières van werken van
onder anderen Koechlin, Martin,
Franssens, Koolmees, Padding,
Francesconi, Janáček, De Raaff,
Oestvolskaja, Vriend en Rijnvos.
Het orkest staat in dienst van de
Publieke Omroep en is prominent
aanwezig in de series NTR Zaterdag-
Matinee en Het Zondagochtend
MARCO BORGGREVE
Concert in het Amsterdamse Concertgebouw,
alsook in De Vrijdag van
Vredenburg te Utrecht. Daardoor kan
het zich in het Nederlandse muziekleven
opmerkelijk profileren door
bijzonder geprogrammeerde symfonische
concerten en concertante operauitvoeringen.
Eerste uitvoeringen in
Nederland en wereldpremières zijn
daarbij regelmatig aan de orde. Het
Radio Filharmonisch Orkest treedt bij
gelegenheid ook op in het buitenland.
Olivier Messiaens meesterwerk
La Transfiguration de Notre Seigneur Jésus-
Christ, uitgevoerd in de Zaterdag-
Matinee in juni 2008 door Radio Filharmonisch
Orkest en Groot Omroepkoor
onder leiding van Reinbert de
Leeuw, oogstte in september 2008
tijdens het Festival Musica in Straatsburg
buitengewoon enthousiaste
kritieken. Met chef-dirigent Jaap van
Zweden was het Radio Filharmonisch
Orkest in oktober 2009 te gast op het
Sun Festival in Singapore. In maart
2010 vonden concertreizen plaats naar
Groot-Brittannië, Duitsland en Oostenrijk.
De omvangrijke cd-catalogus van
het Radio Filharmonisch Orkest wordt
in het seizoen 2010-2011 aangevuld
met nieuwe opnamen in de veelgeprezen
Sjostakovitsj- en Brucknerreeks
voor respectievelijk het label BIS
en Challenge Records International.
Tevens worden cd-opnamen gemaakt
van Union square dance for 2 identical
orchestras van Richard Rijnvos.
WWW.DRADIOFILHARMONISCHORKEST.NL

Radio Filharmonisch Orkest
CHEF-DIRIGENT
Jaap van Zweden
ERE-DIRIGENT
Edo de Waart
EERSTE VIOOL
Joris van Rijn
Mitcho Dimitrov
Alexander Baev
Fred Gaasterland
Roswitha Devrient
Alberto Facanha
Johnson
Mariska Godwaldt
Masha Iakovleva
Kerstin Kendler
Anna Korpalska
Pamela Kubik
Leonie Mensink
Theo Ploeger
Pieter Vel
Ruud Wagemakers
Peter Weimar
ALTVIOOL
Frank Brakkee
Huub Beckers
Arjan Wildschut
Igor Bobylev
Annemijn den Herder
Robert Meulendijk
Petr Muratov
Ewa Wagner
Ernst Grapperhaus
Joke van Raalten
CELLO
Arturo Muruzabal
Anton Istomin
Eveline Kraayenhof
Harm Bakker
Mirjam Bosma
Crit Coenegracht
Anneke Janssen
Ansfried Plat
Rebecca Smit
Arjen Uittenbogaard
HOBO
Maarten Dekkers
Yvonne Wolters
Valerie Colen
ALTHOBO
Gerard van Andel
KLARINET
Arjan Woudenberg
Nanette Bakker
Diede Brantjes
BASKLARINET
Sergio Hamerslag
FAGOT
Johan Steinmann
Freek Sluijs
Marijke Zijlstra
CONTRAFAGOT
Desirée van Vliet
TROMBONE
Herman Nass
Cassiel Anton
Domènech
BASTROMBONE
Cyril Scheepmaker
TUBA
Niels Lammers
PAUKEN
Bas Voorter
SLAGWERK
Mark Haeldermans
Henk de Vlieger
Vincent Cox
Harry van Meurs
HARP
Ellen Versney
Veronique Serpenti
11
TWEEDE VIOOL
Eveline Trap
Andrea van Harmelen
Sarah Loerkens
Jill Bernstein
Esther de Bruijn
Michiel Eekhof
Odilia Fiedler
Yvonne Hamelink
Annemarie van
Helderen
Robbert Honorits
Esther Kövy
Ingrid van Leeuwen
Renate van Riel
Nienke Teuben
CONTRABAS
Rien Wisse
Wilmar de Visser
Annika Hope
Edward Mebius
Sjeng Schupp
Stephan Wienjus
Eduard Zlatkin
Guus Grentzius
FLUIT
Carla Meijers
Ellen Alberts
Liset Pennings
PICCOLO
Maike Grobbenhaar
HOORN
Annelies van Nuffelen
Petra Botma
Toine Martens
Fréderick Franssen
Sergei Dovgaliouk
Peter Janosi
Anneke Vreugdenhil
Ingwer Van Hoek
TROMPET
Hans van Loenen
Rik Knarren
Jacco Groenendijk
Raymond Rook
Hans Verheij

komende concerten in
de Vrijdag van Vredenburg
SERIES TROS KLASSIEK / TROS VOCAAL
vrijdag 1 april 2011, 20.15 uur inleiding Madeleine Pfundt 19.30 uur
‘Babi Jar’
12
Radio Filharmonisch
Orkest
Groot Omroepkoor
Dmitri Slobodeniouk
dirigent
Viktoria Yastrebova sopraan
Daniil Shtoda tenor
Sergey Aleksashkin bas
Berlioz
Liefdesscène uit Roméo
et Juliette
Rimski-Korsakov
Switezianka
Sjostakovitsj
Symfonie nr. 13 ‘Babi Jar’*
* ZONDAGOCHTEND 3 APRIL OM 11.00 UUR OOK IN HET ZONDAG-
OCHTEND CONCERT, CONCERTGEBOUW, AMSTERDAM
Dmitri Slobodeniouk
zaterdag (!) 9 april 2011
Finale 9e Internationaal Franz Liszt Pianoconcours
Radio Filharmonisch
Orkest
Jaap van Zweden dirigent
fi nalisten Liszt Concours
Liszt
Pianoconcert nr. 1 of 2 /
Totentanz
Wagner
Ouverture Faust
Tsjaikovski
Capriccio italien
ZONDAGOCHTEND 10 APRIL OM
11.00 UUR OOK IN HET ZONDAG-
OCHTEND CONCERT, CONCERT-
GEBOUW, AMSTERDAM
Jaap van Zweden
IVAR PEL

SERIE TROS VOCAAL
zondag (!) 17 april 2011, 20.15 uur inleiding Aukelien van Hoytema 19.30 uur
Bach en Pasen
Orkest van de Achttiende
Eeuw
Cappella Amsterdam
Frans Brüggen dirigent
Ilse Eerens sopraan
Michael Chance alt
Marcel Beekman tenor
David Wilson-Johnson
bas
Pieter-Jan Belder orgel
Frans Brüggen
Bach
Eerste orkestsuite in C,
BWV 1066
Bach
Orgelconcert gebaseerd
op cantates 35 en 156
Bach
Oratorium Festo Paschali:
Kommt, eilet und laufet
(Oster-Oratorium),
BWV249
13
SERIE MUZIKALE MEESTERWERKEN
vrijdag 22 april 2011, 20.15 uur, inleiding Huib Ramaer 19.30 uur
Mendelssohn & Martin
Radio Filharmonisch
Orkest
Jaap van Zweden dirigent
Simone Lamsma viool
Ann Hallenberg mezzosopraan
Mendelssohn
Vioolconcert in e
Martin
Die Weise von Liebe und
Tod des Cornets Christoph
Rilke
Simone Lamsma?
THEO ROLSMA

CONCERTEN IN DE
IN
O
E
14
zaterdag 26 maart 2011
13.30 uur (!)
Concertgebouw Amsterdam
Tragisch intermezzo
Radio Kamer Filharmonie
Kenneth Montgomery dirigent
Stéphanie Révidat sopraan
Christina Landshamer sopraan
Benjamin Hulett tenor
Hasse
Piramo e Tisbe
zaterdag 2 april 2011
14.15 uur
Concertgebouw Amsterdam
Mystiek, religie en melancholie
Radio Kamer Filharmonie
James MacMillan dirigent
Kim Kashkashian altviool
MacMillan
Tryst
Olivero
Neharót neharót
Bartók
Muziek voor snaren, slagwerk en
celesta
Christiana Landshamer
ANNE HOFFMANN
James MacMillan

MAAKT
HOORBAAR
‘Als mensen het leven laten,
zingen ze liederen’, dicht Velimir
Chlebnikov, sleutelfiguur van de
Russische futuristen. De mystieke
en experimentele teksten zijn
donker van aard en vormen de
kern van Alphabet of Death, de
nieuwste compositie van Alexander
Raskatov.
Raskatov schuwt in zijn composities
de duisternis niet, maar
plaatst die graag in een satirische
context, zoals ook bleek uit
zijn opera A Dog’s Heart, die in
2010 tijdens het Holland Festival
in première ging.
Alphabet of Death vormt het hart
van een concert rondom de dood.
De composities, van James Mac-
Millan, Avet Terterjan en Alexander
Raskatov laten hun licht
schijnen op het schemerachtige
gebied van de (on)eindigheid.
vr 15 april • Muziekgebouw aan ’t IJ • 20.15 u
rust z8
Radio Kamer Filharmonie
Groot Omroepkoor
Brad Lubman dirigent
Gijs Leenaars koordirigent
Nikolay Didenko bas
Robert Nasveld klankregie
MacMillan
Nunc dimittis, voor koor en orkest (2001)
Raskatov
Alphabet of Death, voor bas en orkest op
teksten van Velimir Chlebnikov (2010, opdracht
NTR, wereldpremière)
Terterjan
Symfonie nr. 6, voor kamerorkest, kamerkoor
en negen fonogrammen (1981)
15
kaarten: ¤ 23 | ¤ 18,50 | ¤ 10
via 020-788 2000 (ma-za) of
www.muziekgebouw.nl
di 26 april • 20.00 uur
Alexander Raskatov

Nieuw seizoen van
De Vrijdag van Vredenburg 2011-2012
16
Goed nieuws voor de liefhebbers
van klassieke muziek in Utrecht
en omgeving: de nieuwe
seizoens brochure van De Vrijdag
van Vredenburg is uit.
Deze succesvolle concert serie komt
tot stand in samenwerking tussen
TROS, AVRO, NTR en Muziekcentrum
Vredenburg Utrecht. Een centrale rol
wordt vervuld door de Radio Kamer
Filharmonie, het Radio Filharmonisch
Orkest en het Groot Omroepkoor,
chef-dirigenten Jaap van Zweden,
Michael Schønwandt en Celso
Antunes, en vaste gastdirigenten Frans
Brüggen en Philippe Herreweghe.
De Vrijdag van Vredenburg is een van
de best bezochte concertseries van
Nederland en munt uit door een
combinatie van vertrouwdheid en
avontuur. Komend seizoen telt De
Vrijdag van Vredenburg maar liefst
33 concerten en zeven series. Er is
klinkende barok, klassiek, romantiek,
twintigste en eenentwintigste eeuw.
Er is muziek uit zes wereldsteden en
een weekend lang Debussy. Er is
Nederlandse muziek en een handvol
premières. Kortom: een ware weelde.
U bent opnieuw welkom!
De nieuwe abonnementenbrochure
kunt u aanvragen via 088 1003382
of info@devrijdagvanvredenburg.nl of
downloaden bij
www.devrijdagvanvredenburg.nl en
www.radio4.nl/concertagenda.
colofon
PROGRAMMERING
Astrid in ’t Veld
PRODUCTIE
Manon Tuynman en
Maaike Verdonk
RANDPROGRAMMERING TROS EN
AVRO RADIO4
Thea Derks en Victor Striker
EINDREDACTIE RADIO
Roland Kieft en Petra Koks
REDACTIE PROGRAMMABOEK
Clemens Romijn
EINDREDACTIE
Onno Schoonderwoerd
PUBLICITEIT & PRODUCTIE-ASSISTENTIE
Anne Marie van Doorn
ADMINISTRATIE & FINANCIËN
Anneke de Vries
PRESENTATIE RADIO 4
Mark Brouwers, Ab Nieuwdorp
en Maartje Stokkers
CASTING DIRECTOR
Mauricio Fernández
ARTISTIEK LEIDER
Kees Vlaardingerbroek
PROGRAMMATOELICHTING
Kees Arntzen
VORMGEVING
Dorine Verharen
DRUK
Van der Weij BV Hilversum