Datum uitspraak CvT - NIP

12/12
Uitspraak van het College van Toezicht van het Nederlands Instituut van Psychologen.
Het College van Toezicht van het Nederlands Instituut van Psychologen, hierna te noemen het
College, heeft het volgende overwogen en beslist ten aanzien van de bij brief van 26 februari 2012
door de heer A, hierna te noemen klager, ingediende klacht tegen mevrouw B, hierna te noemen
verweerster, lid van het Nederlands Instituut van Psychologen.
__________________________________________________________________________________
I
Het verloop van de procedure
Het College heeft kennisgenomen van:
- het klaagschrift d.d. 26 februari 2012;
- het verweerschrift d.d. 29 maart 2012, ontvangen op 27 april 2012;
- de repliek d.d. 19 mei 2012.
Verweerster heeft geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid om te dupliceren.
De behandeling van de klacht heeft buiten aanwezigheid van partijen plaatsgevonden ter zitting van
het College van 19 september 2012.
II
De feiten
Op grond van de stukken kan van het volgende worden uitgegaan.
Op 30 maart en 1 april 2011 heeft verweerster een (herhalings)onderzoek verricht bij klagers
minderjarige zoon C, kort voor diens overstap naar het voortgezet onderwijs.
Op 13 april 2011 hebben klager en zijn echtgenote van verweerster een mondelinge terugkoppeling
gekregen van het onderzoek.
III
Het standpunt van klager en de klacht
De klacht houdt in, zakelijk weergegeven, dat verweerster in strijd met de Beroepscode heeft
gehandeld om de volgende redenen.
Klager stelt dat hij sinds 13 april 2011 vele malen tevergeefs heeft verzocht om een schriftelijk verslag
van het onderzoek, maar dat alle pogingen om met verweerster in contact te komen op niets zijn
uitgelopen.
Volgens klager reageerde verweerster uiteindelijk op 19 december 2011 met de toezegging dat het
verslag binnen twee weken zou worden toegezonden, hetgeen niet gebeurde.
Klager heeft naar zijn zeggen het verslag pas op 17 april 2012 per post ontvangen, anderhalve maand
nadat hij de klacht had ingediend.
Volgens klager lijkt deze gang van zaken erg op een vergelijkbare situatie in 2007, toen C voor het
eerst door verweerster is onderzocht.
Klager stelt dat alle instanties, inclusief de huisarts, die zij als ouders hadden benaderd voor advies
over de verdere begeleiding van C, vroegen naar de resultaten van het door verweerster uitgevoerde
onderzoek.
IV
Het standpunt van verweerster
Verweerster heeft de klacht en de daaraan ten grondslag gelegde stellingen bestreden. Op hetgeen zij
daartoe aanvoert wordt hierna ingegaan voor zover van belang voor de beoordeling van de klacht.
V
De overwegingen van het College
Ten aanzien van de klacht overweegt het College als volgt.

12/12
Het College is van oordeel dat verweerster onzorgvuldig heeft gehandeld door klager onnodig lang te
laten wachten op het schriftelijk verslag van het onderzoek van zijn zoon.
Verweersters stellingen dat ten tijde van het onderzoek geen sprake was van acute nood of een
dringende hulpvraag en dat schriftelijke weergave van de bevindingen geen voorwaarde voor ‘nazorg’
was, gaan niet op.
Klager heeft aangevoerd, en verweerster heeft dit niet weersproken, dat alle instanties die hij en zijn
echtgenote hebben benaderd voor advies over de verdere begeleiding van hun zoon onder meer
vanwege diens overgang naar een andere school, naar de resultaten van het door verweerster
uitgevoerde onderzoek hebben gevraagd. Zonder deze rapportage kon kennelijk geen adequate
vervolgbehandeling plaatsvinden.
Los daarvan had verweerster haar toezegging van 19 december 2011, - toen inmiddels reeds acht
maanden na het onderzoek waren verstreken - , dat klager het verslag binnen twee weken zou
ontvangen, in ieder geval moeten nakomen. In plaats daarvan heeft zij het rapport pas medio april
2012, een jaar nadat het onderzoek had plaatsgevonden, aan klager gestuurd.
Deze handelwijze, alsmede het feit dat verweerster onbereikbaar was en niet inging op de vele
pogingen van klager om met haar in contact te komen, getuigen naar het oordeel van het College niet
van een professionele wijze van bejegening, zoals men die van een psycholoog/NIP-lid mag
verwachten.
Persoonlijke omstandigheden van welke aard dan ook kunnen hiervoor niet als verontschuldiging
worden aangevoerd.
Indien bepaalde omstandigheden verweerster belemmerden in haar praktijkvoering had zij hierover in
ieder geval tijdig met klager moeten communiceren en moeten zorgen voor een zorgvuldige
overdracht.
Het College komt tot de slotsom dat verweerster door haar handelwijze de artikelen III.1.1.2, III.1.1.3
en III.1.2.1 van de Beroepscode heeft overtreden.
De klacht is dan ook gegrond.
Het College acht de maatregel van waarschuwing passend.
VI
De beslissing
Het College van Toezicht:
- verklaart de klacht gegrond als voormeld;
- waarschuwt verweerster.
Aldus gewezen op 19 september 2012
door:
mevrouw mr. D.J. Markx, voorzitter,
mevrouw mr. T.A. Leenhouts-Strijker, secretaris,
dr. ing. J.A. Damen,
dr. F. van Luijk,
leden
en ondertekend door de voorzitter,
D.J. Markx
2