Vier diakens gewijd Hoe moet een kerk eruit zien ... - De Tiltenberg

nummer 1 WINTER 2013
Magazine voor de gebedskring en vrienden van De Tiltenberg
Vier diakens gewijd
Hoe moet een kerk eruit zien?
Nieuwe studieprefect
St.-Bonifatiusinstituut
Martelaren, deltawerken
en kubuswoningen

Speciale aanbieding!
Dé installateur van
De Tiltenberg
Slechts e1,50
per week
kn
iedere
vrijdag!
30x
e45
Havenstraat 9 1948 NP Beverwijk | Tel: 0251-279999
info@visserelektro.nl | www.visserelektro.nl
www.katholieknieuwsblad.nl
bel 073.7502315
136mm advertentie Tiltenberg magazine.indd 1 26-11-2012 20:23:57
Paus Benedictus de XVI heeft in zijn toespraak van 9 juni 2011 de mensen dringend opgeroepen ‘’te investeren in onderzoek en
het opwekken van schone energie die veilig is voor mensen en die geen schade toebrengt aan de schepping. Het gebruik van de
technologie moet gebeuren vanuit een solide ethiek die het belang van de schepping en de mensheid op het oog heeft’’.
_____________________________________________________________________________________________
Koude‐ en warmteopslag in de bodem is bij uitstek een nieuwe technologie die een belangrijke aanzet
geeft tot dit streven omdat fossiele brandstoffen hierbij niet nodig zijn voor de klimaatinstallaties van
gebouwen en woningen.
Van Harlingen Grondwater Management B.V. heeft veel ervaring in het ontwerp en het begeleiden van
duurzame klimaatsystemen met koude‐ en warmteopslag ten einde de kwaliteit van de installaties te
borgen.
Gaarne helpen wij u verder bij het ontwerp en realisatie van koude‐ en warmteopslagsystemen voor
bijvoorbeeld; woningen, scholen, kantoren, multifunctionele gebouwen en zorginstellingen.
Van Harlingen Grondwater Management B.V.
Deken Zondaglaan 51
2114 EB Vogelenzang
T: 023 – 584 11 22
M: 06 – 53 33 37 36
www.vhgm.nl
TILTENBERG MAGAZINE

INHOUD
Jaargang 15, nummer 1
Uitzien naar wat
beloofd is
Rorate, caeli desuper
Interview met docent
José Manuel Tercero
Interview met de
nieuwe studenten
Over liturgie en
gewijde ruimte
Uitje naar Rotterdam
en ommelanden
Interview met
Diederik Wienen
Leren in Leeuwarden:
over het pastorale jaar
Een Kind is ons
geboren
Interview met de heer
en mevrouw Vu
www.tiltenberg.org
4
5
6
7
8
10
11
13
15
16
Met nooit aflatende
liefde dienen
Het leven van de heilige Elisabeth
van Hongarije zal de nieuwe
diakens zeker tot voorbeeld
strekken. Voor de twee permanente
diakens geldt dat misschien wel heel
in het bijzonder: net als Elisabeth hebben
zij immers na hun roeping tot het
huwelijk ontdekt dat God hen ook tot
een bijzonder apostolaat in Zijn Kerk
roept. Elisabeth, de Hongaarse prinses
en voormalige vorstin van Thüringen,
legde zich na de dood van haar man toe
op het armoede-ideaal en richtte een
ziekenhuis op, waarin zij zelf de zieken
verzorgde.
Het dienstwerk van de liefde is echter
niet het enige waarop de nieuwe diakens
zich zullen toeleggen. De diaken dient
het volk van God immers behalve in de
caritas ook in het dienstwerk van het
woord en van de liturgie. Mgr. Punt ging
in zijn homilie dan ook bijzonder in op
de nieuwe evangelisatie en een noodzakelijke
voorwaarde hiervoor, die paus
Benedictus Entweltlichung noemt. Dat
wil zeggen dat de Kerk, hoezeer ze ook
in de wereld staat en met de wereld
begaan is, ook steeds een kritische
innerlijke afstand tot de wereld in acht
moet nemen, om haar zending des
te getrouwer te kunnen vervullen.
Na de homilie volgden de altijd weer
indrukwekkende riten van de wijding.
Alle aanwezigen, de bisschop en de
wijdelingen voorop, maakten zich klein
Op 17 november viert de Kerk ieder jaar
de gedachtenis van de H. Elisabeth van
Hongarije. Voor de Kerk van Haarlem-Amsterdam
kwam daar dit jaar de verheugende
gebeurtenis bij van de wijding van vier diakens,
van wie er twee voor het priesterschap
en twee voor het permanent diaconaat
bestemd zijn.
DOOR DAAN HUNTJENS
FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN
De pasgewijde diaken Jeroen de Wit (l.)
verricht het dienstwerk van de liturgie
in de seminariekapel.
om de voorspraak van de heiligen in
te roepen en God te vragen de wijdelingen
te zegenen en te heiligen. Na de
handoplegging en het wijdingsgebed
werden de nieuwe diakens met stola en
dalmatiek bekleed door iemand die een
belangrijke rol speelt voor hun roeping:
de één door zijn vrouw, een ander door
de jarige hulpbisschop en weer een
ander door een speciaal uit Spanje
overgekomen priester. Ten slotte schonk
Christus, die de dienaar van allen
geworden is, ons Zijn Lichaam en Bloed,
dat we in grote dankbaarheid voor deze
genadevolle dag mochten ontvangen.
In het gebed van de H. Elisabeth van
Hongarije, dat ook tijdens deze wijdingsplechtigheid
werd gebruikt, smeekt
de Kerk de genade af om “met nooit
aflatende liefde allen te dienen die
onder armoede en leed gebukt gaan.”
Moge dat onze vier nieuwe diakens
gegeven zijn! ■
TILTENBERG MAGAZINE
3

Geduld: een grote innerlijke kracht
Wie uitziet naar wat beloofd is,
groeit in verlangen en in vreugde.
DOOR RECTOR G. BRUGGINK
Beste vrienden van De Tiltenberg,
Er gebeuren nog veel bemoedigende
zaken voor wie het wil
zien! Op zaterdag 17 november
zijn vele mensen getuige geweest van
een mooie wijdingsplechtigheid in de
St.-Bavokathedraal te Haarlem (zie pagina
3). Zoals in het vorige nummer al
werd vermeld: er waren vier wijdelingen,
te weten Hans Bruin uit Tuitjenhorn,
Eelke Lighthart uit Heerhugowaard,
José Marin del Val uit Nieuwe
Niedorp en Jeroen de Wit van De Tiltenberg.
Na de wijdingsplechtigheid was
er een warme ontvangst op De Tiltenberg
en de gelegenheid tot felicitatie
en ontmoeting, waar zeer ruim gebruik
van werd gemaakt!
Aan deze heugelijke gebeurtenis is veel
voorafgegaan. De jaren van studie en
vorming, voor de permanente diakens
aan het St.-Bonifatiusinstituut en voor
de twee transeunte diakens aan het
Grootseminarie, hebben offers, inspanningen
en trouw gevraagd, zowel van
de nieuwe diakens alsook van de echtgenotes
van twee van hen. Het is deze
trouw en offerbereidheid die mensen
in staat stelt om moeilijkheden te boven
te komen en om het beste van zichzelf
te geven. De dag van hun wijding was
dan ook de kroon op een lange weg van
innerlijke groei en uiterlijke voorbereiding.
De volharding en het geduld dat
daarvoor moet worden opgebracht,
herkennen we als het eigene van de
adventstijd.
Wie blijft uitzien naar wat beloofd is,
groeit niet alleen in verlangen naar wat
stap voor stap dichterbij komt, maar ook
in de vreugde om wat ontvangen gaat
FOTO: ANTON GOOS
Uitgekomen verwachting: vier mannen werden in de
St.-Bavo, die nog altijd in verbouwing is, tot diaken gewijd.
worden. In die zin waren deze wijdingen
ook voor onze seminaristen een reden
tot dankbaarheid en bemoediging. Het
zal u niet bevreemden dat ook het dagelijks
leven op een seminarie een grote
inzet vraagt. We vormen met elkaar
een leefgemeenschap die niet alleen
gedragen wordt door het gebed van
velen, maar die eveneens zijn vitaliteit
ontleent aan de dienstbaarheid in liefde
aan elkaar. De zes jaar van studie, toetsing
en de vele leermomenten die
plaatsvinden, kunnen soms veeleisend
zijn. Maar wie zich erdoor heeft laten
vormen, komt sterker in het geloof
en in het leven te staan.
We zijn God dankbaar voor wat Hij met
ons allen doet! Zowel het Grootseminarie
Sint Willibrord te Vogelenzang als het
Grootseminarie Redemptoris Mater te
Nieuwe Niedorp biedt rond de veertig
bevlogen jonge mensen de mogelijkheid
om priester te worden. Het gaat hun
goed! Zij allen bereiden zich voor om
straks ergens boven de grote rivieren
als priester dienstbaar te zijn aan onze
geloofsgemeenschappen en aan
mensen persoonlijk.
In de verborgenheid en de stilte van
Gods genade groeien er mooie zaken.
Nu nog aan het oog onttrokken, maar
van tijd tot tijd zullen de geroepenen
naar voren komen om getuigenis af te
leggen van Christus en van die wonderlijke
werkelijkheid van Gods werken
in ons leven. Dat u allen die dit leest
het mag zien gebeuren! ■
rector G. Bruggink
4 TILTENBERG MAGAZINE

Rorate, caeli,
desuper et
nubes pluant
justum:
aperiatur terra
et germinet
Salvatorem.
Dauwt, hemelen, uit den hoge; wolken, laat als een regen de Gerechte neerdalen;
aarde, open u om de Verlosser voort te brengen.
Op de vierde en laatste zondag van de Advent opent
de liturgie met de introïtus Rorate caeli. Deze
woorden uit het boek van de profeet Jesaja (45,8)
staan tegen de achtergrond van de uitverkiezing van de
Perzische koning Cyrus door Jahwe. De God van Israël wilde
door de hand van Cyrus de ballingen uit Juda terug laten keren
naar het beloofde land. De profeet benadrukt dat, ondanks
het feit dat de welwillende Cyrus vreemde goden vereert,
er niettemin maar één God is: “Hij die Israël heeft uitverkoren,
Hij die vrede maakt en onheil schept.”
Wij als christenen betrekken deze profetie van Jesaja vooral
op Christus. Hem zien wij als de Gerechte die als een hemelse
dauw over de aarde zal neerdalen om juist het besef van
de soevereiniteit van Jahwe opnieuw tot leven te wekken.
De aarde – dat wil zeggen de mensheid, maar specifiek het
volk van Israël – wordt opgeroepen om de Verlosser voort
te brengen.
Deze laatste dagen van de Advent nodigen ons uit om op een
meditatieve manier stil te staan bij deze beide gegevenheden.
Wie de tijd neemt om het prachtige gezang van het Rorate
caeli te beluisteren – en via internet ligt dit direct binnen
handbereik – komt zelfs buiten de liturgie om al onder
de indruk. Degenen, die deelnemen aan de viering van de
Eucharistie op deze laatste adventszondag, komen heel direct
in aanraking met datgene wat de profetie naar voren brengt.
Christus is de Gerechte, want Hij verbindt de hemel met de
aarde. Later zal Hij dan ook zeggen: “Bekeert u, want
het Rijk der hemelen is nabij.”
De uitspraak dat “de aarde de Verlosser zal voortbrengen”
geeft aan dat God niet zonder ons onze redding tot stand wil
brengen. Ons wordt gevraagd om actief mee te werken aan
de vrede die alleen God ons geven kan.
In dit perspectief staat de roeping tot het priesterschap
van alle gelovigen en wel heel speciaal van allen die tot het
bijzondere priesterschap zijn geroepen. Het moet aan een
priester eigen zijn om de hemel en de aarde met elkaar
te verbinden. Zijn eerste roeping is het dan ook om de
heiligheid van God in deze wereld te laten stralen. In zijn
gedrag allereerst moet dit naar voren komen, maar ook in
zijn gebed en in het vieren van de geheimen van ons geloof.
Zijn tweede roeping, maar niet minder belangrijk, is om er
vanuit zijn eerste roeping te zijn voor de mensen. Natuurlijk
in de eerste plaats voor zijn medegelovigen, maar ook voor
alle anderen met wie hij in contact komt. Sterker nog: zijn
hart moet werkelijk open staan voor alle mensen die met hem
deze aarde bewonen. Alleen door deze innerlijke en open
houding aan te nemen kan de priester werkelijk de Eucharistie
vieren zoals de Kerk die eens van haar Heer ontvangen heeft.
De profetie van Jesaja komt tot leven waar het volk van
het Nieuwe Verbond samenkomt om in het vieren van de
Eucharistie heil en vrede af te smeken voor onze wereld.
Dat onze priesters in een geest van aanbidding en geloof
voor mogen gaan, zodat velen kunnen volgen. ■
Rector G. Bruggink
TILTENBERG MAGAZINE
5

Voor het nieuwe leven in Christus
Wie bent u en waar komt u vandaan?
Mijn naam is José Manuel
Tercero Simón. Mijn ouders,
Manuel en Rafaela, waren
goede, gelovige mensen. Ik heb drie
zusjes: twee zijn er getrouwd en hebben
elk vier kinderen, de derde is ongehuwd
en zorgt voor mijn zieke moeder.
Mijn vader is anderhalf jaar geleden
overleden. Ik ben in Spanje in een klein
dorp in La Mancha, de streek van Don
Quichot, geboren. In 1974, toen ik
vijftien was, zijn we met de hele familie
naar Murcia gegaan. Daar kwam ik in
contact met de Neocatechumenale Weg
en had ik een diepe ervaring van Gods
liefde. Langzamerhand is in mij het idee
van het priesterschap ontstaan: “gratis
geven wat ik gratis had ontvangen”.
Na mijn seminarietijd en priesterwijding
in Rome was ik daar drie jaar kapelaan
en promoveerde ik tegelijkertijd in
de moraaltheologie.
Hoe bent u betrokken geraakt
bij De Tiltenberg?
De organisatie van de studie aan het
seminarie is een ingewikkelde zaak.
Moraaltheoloog dr. Tercero Simón leidt
het studieprogramma in goede banen.
DOOR PAULUS TILMA
In 1993 kwam ik naar Nederland als
vice-rector van het seminarie Redemptoris
Mater in Nieuwe Niedorp. Toen
was er nog geen seminarie in het bisdom
Haarlem. Toen het Grootseminarie
van het bisdom in 1997 weer begon,
benoemde mgr. Bomers mij tot docent
moraaltheologie en studieprefect.
Dat ben ik gebleven toen het seminarie
naar de Tiltenberg verhuisde.
FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN
Dr. J.M. Tercero Simón is studieprefect
en docent moraaltheologie
Wat vindt u van het lesgeven aan de
priesterstudenten?
Lesgeven ervaar ik als een belangrijk
aspect van mijn priester-zijn. Toen ik
jong was, wilde ik docent worden. Die
kans kreeg ik ook aan de universiteit
van Murcia, na mijn studie psychologie,
maar toen werd mijn priesterroeping
mij duidelijk. Ik kreeg de kracht om mijn
carrière als universitair docent achter
te laten en de roeping van de Heer te
volgen. Maar de Heer, die het honderdvoudige
geeft, heeft het mij gegeven om
met het priesterschap ook les te kunnen
geven – niet meer als carrière, maar als
roeping, ten dienste van anderen.
Wat is het belang van uw colleges
in de priesteropleiding?
De colleges moraaltheologie zijn
belangrijk omdat ze de seminaristen
laten zien hoe verheven de roeping
van de gelovigen in Christus is, en hoe
wij verplicht zijn om in liefde vrucht
voort te brengen voor het leven van de
wereld. De moraaltheologie wil de weg
tonen die, met de hulp van de genade,
door middel van de deugden naar het
geluk leidt. Christen-zijn betekent niet
dat je je aan een reeks wetten moet
houden, maar dat je een nieuw leven
leidt dat je van Christus krijgt, in de
Kerk, door middel van het Woord en
de sacramenten. Dit nieuwe leven in
Christus, dat de mensen gelukkig maakt,
wordt zichtbaar in concrete daden,
daden van liefde ten dienste
van anderen.
“Christen-zijn betekent
dat je een nieuw leven
leidt.”
Wat doet u als studieprefect?
Als studieprefect moet ik zorgen voor
de organisatie van het studieprogramma:
in het algemeen – denk aan roosters,
tentamens en docentenvergaderingen –
en van iedere seminarist afzonderlijk.
Daarnaast moet ik zorgen voor de
archivering van alle resultaten van
tentamens en werkstukken. Maar het
belangrijkste is om een goede relatie
met iedere seminarist op te bouwen,
zodat de seminaristen mij advies over
de studie kunnen vragen en ik hen kan
helpen als er problemen ontstaan.
Verder is onze opleiding geaffilieerd aan
de theologische faculteit van de Pauselijke
Lateraanse Universiteit in Rome.
Daar moet ik regelmatig contact mee
houden, onder andere voor de benoeming
van nieuwe docenten en het organiseren
van het baccalaureaatsexamen
in de theologie. ■
6 TILTENBERG MAGAZINE

In de Pyreneeën
op het spoor gekomen
In het vorige nummer van dit blad maakten we kennis met
twee eerstejaars seminaristen. Nu zijn twee anderen aan
de beurt: Quirien van Berkel (19) en Paul van de Graaf (45).
DOOR ONZE REDACTIE
Waar kom je vandaan?
Quirien: “Uit de bollenstreek.
Ik ben geboren en getogen in
Hillegom, als jongste in een
katholiek gezin van zes kinderen.
We vierden de mis meestal in het Karmelietessenklooster
bij Vogelenzang.
Het ouderlijk huis ligt op een steenworp
van De Tiltenberg, waar ik al langer
bekend was.”
Paul: “Ik woon alweer vijfentwintig jaar
in Amsterdam, waar ik destijds geschiedenis
ging studeren en de journalistiek
ben ingegaan. Ik kom uit een roodroomse
familie, maar mijn opvoeding
was volstrekt areligieus. Het zoeken
naar kennis en waarheid werd echter
sterk gestimuleerd. Zo kon ik m’n belangstelling
voor levensbeschouwelijke
kwesties onbelemmerd uitleven.”
Hoe ben je hier terechtgekomen?
Quirien: “Na het gymnasium in Lisse
ben ik civiele techniek gaan studeren
aan de Technische Universiteit Delft.
Vlak voor het studiejaar begon, ging ik
naar de Wereldjongerendagen in Madrid.
Op de heenreis, in de Pyreneeën, had
ik een intense ervaring, waarbij plotseling
tot me doordrong: ‘Je moet priester
worden.’ Ik liet het rustig bezinken en
begon gewoon met m’n studie in Delft.
Dat beviel niet echt, ik voelde me niet
op m’n plek. Ik besprak het met Tony en
Vincent Emmanuel, die al op De Tiltenberg
studeerden en met wie ik wel eens
een rondje hardliep. In de zomervakantie
heb ik de knoop doorgehakt.”
Paul: “Al jong had ik het vage idee ooit
een radicale stap in religieuze richting
te zetten. Beïnvloed door de hippiecultuur
richtte ik me aanvankelijk op
oosters georiënteerde bewegingen,
maar daar bij voelde ik me nooit senang.
Door een reeks toevallige ontmoetingen
en gebeurtenissen, waaronder een
aangrijpend incident op fietsvakantie in
de Pyreneeën, dreef ik langzaam maar
zeker naar de katholieke kerk. Na enkele
verblijven in kloosters viel ’t kwartje:
ik moest met deze overweldigende
boodschap aan de slag. April vorig jaar
ben ik bij de jezuïeten van de Amsterdamse
Krijtbergkerk gedoopt. Na een
jaartje vrijblijvend studeren aan het
Bonifatiusinstituut heb ik de sprong in
het diepe gewaagd. Merkwaardig genoeg
maakt dat me de oudste én minst
ervaren seminarist.’
FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN
Waar ga je naartoe?
Quirien: “Het is een mooie, maar geen
gemakkelijke weg. Ik hoop tijdens
de studie genoeg plezier en kracht te
vinden om door te gaan. De familie reageert
positief, maar sommige vroegere
klasgenoten snappen het niet helemaal
en vragen, als ze me tegenkomen, een
beetje plagerig: ‘En… ben je al gestopt?’
Dat wuif ik lachend weg.”
Paul: “Ik heb geen strakke route uitgestippeld.
Eigenlijk is dit een experimenteel
avontuur, waar ik wel aan moest beginnen
om de uitkomst te ondervinden.
Anders zou het blijven knagen. Hoewel
ik me geaccepteerd voel op De Tiltenberg,
is het gestructureerde groepsleven
wennen – ik ben altijd m’n eigen gang
gegaan. Toch ben ik bereid dat vrije en
blije leventje op te offeren aan de krachtige
wil om, aangespoord door het evangelie,
de kwetsbaren bij te staan.” ■
Paul (l.) en Quirien bij de fontein in de binnentuin
TILTENBERG MAGAZINE
7

Schoonheid, heiligheid
en architectuur
Begin november verzamelde zich op De Tiltenberg een
internationaal gezelschap om na te denken over kerkelijke
architectuur.
DOOR JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN
De vraag hoe een kerkgebouw eruit moet zien is niet
zonder betekenis. De architectuur van een kerk kan
mensen tot gebed brengen en hen de Eucharistie
op een diepere manier laten beleven – of juist niet.
In meerdere landen is er een groeiende interesse in zowel de
architectonische dimensie van het kerkgebouw als de dialoog
tussen architectuur en geloof. Moet een architect die een kerk
bouwt zelf gelovig zijn? Is een kerkgebouw iets unieks of kun
je net zo goed liturgie vieren in een multifunctionele ruimte?
Wat is de relatie tussen schoonheid en liturgie? Op wat voor
manier kunnen we een gebouw heilig noemen?
Om deze vragen nader te bestuderen werd onder grote
belangstelling van priesterstudenten, theologen, architecten
en andere professionals op het gebied van kerkelijke
Architect Ciro Lomonte, mgr. J. Hendriks, dr. J. Vijgen en prof. dr. U. Lang verwonderen
zich over een afbeelding van een minder geslaagd ontwerp van een kerkgebouw.
architectuur op 5 en 6 november 2012 de internationale
conferentie "Liturgy and Sacred Space. Architecture for Divine
Worship in the 21th Century" georganiseerd.
De hoofdspreker, pater prof. dr. Uwe Lang C.O., nam duidelijk
stelling. Heiligheid eerder dan schoonheid moet het centrale
begrip in de kerkelijke architectuur en liturgische kunst zijn.
De vraag waarom veel kerken architectonisch gezien niet altijd
aan hun functie lijken te voldoen is volgens hem dan ook te
verklaren uit het feit dat wij het zicht op het Heilige – en daarmee
het zicht op wat de liturgie en de sacramenten zijn – zijn
kwijtgeraakt. Als het onderscheid tussen natuur en (bovennatuurlijke)
genade niet genoeg wordt benadrukt, worden
sacramenten enkel nog “manifestaties, zij het zeer betekenisvolle,
die expliciet maken wat reeds in de wereld gebeurt.
Vanuit dit theologisch perspectief vermengt
het heilige zich met het gewone,
het alledaagse, dat altijd al doordrongen
is van Gods genade.” Een theologie die
op deze manier het heilige tot het alledaagse
reduceert, zorgt voor een kerkelijke
architectuur die vaak nauwelijks te
onderscheiden is van haar seculiere
tegenhanger.
FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN
In het christendom kan heiligheid echter
enkel begrepen worden vanuit de relatie
tot Christus. In bijbelteksten zoals
Johannes 17 maken we kennis met een
notie van heiligheid die niet samenvloeit
met het wereldse, maar waarin het
focale punt het hogepriesterschap van
Christus zelf is: de enige middelaar
tussen God en de wereld.
Zich beroepend op het denken van paus
Benedictus XVI stelt professor Lang dat
“geheiligd worden” bij uitstek betekent
dat iemand overgaat tot een sfeer die
geheel ter beschikking staat van God
zelf. Pas als dit gebeurd is, staat de
geconsacreerde ook ter beschikking
8 TILTENBERG MAGAZINE

Dr. L. Bolondi onthulde de geheimen die de kathedrale basiliek
van St.-Bavo herbergt.
van de wereld. Er is geen heiligheid zonder zending en geen
zending zonder heiligheid.
Een onmisbaar aspect van de heiliging is de liturgie. De liturgie
is immers volgens het Tweede Vaticaanse Concilie een heilige
handeling van Christus, de Hogepriester. De liturgie heiligt
ons niet alleen door woorden (zoals een opbouwende preek),
maar ook door andere waarneembare handelingen zoals
liturgische gebaren en handelingen.
Christus is heilig, de wereld wordt uitgenodigd om heilig te
worden, maar zij is het nog niet. Daarom mogen de seculiere
en sacrale sfeer niet zomaar door elkaar gehaald worden.
Vanwege de centrale rol van de liturgie voor de heiliging van
de mens kan en mag de kerkelijke architectuur niet worden
overgelaten aan architecten die onvoldoende begrip van het
heilige hebben. De vraag naar welke bouwkundige stijl het
meest geschikt is voor de kerkenbouw is dan verder van
secundaire aard: “Het zou een vergissing zijn te besluiten
dat enkel een eenvoudige bouwstijl of enkel een uitbundige
bouwstijl in staat is om uitdrukking te geven aan het heilige.
Echter, een architectuur die niet in staat is zich te laten
vormen door de liturgie van de Kerk of die dit zelfs verwerpt,
werkt niet voor een kerkgebouw.”
Andere sprekers die aan het woord kwamen waren de
architect Ciro Lomonte, die stelde dat de bouw of herinrichting
van een kerkgebouw dient te beginnen met het altaar,
zoals de eucharistie centraal zou moeten staan in het leven
van de christen.
Moeder Anima Christi, kunsthistorica en
algemeen overste van de Dienaressen
van de Heer en de Maagd van Matara
(“blauwe zusters”), onderscheidde drie
criteria voor gewijde kunst: zij moet
figuratief zijn, verhalend en mooi. In
haar beschouwing over het wezen van
de schoonheid refereerde zij aan het
denken van de heilige Thomas van Aquino
en stelde zij dat het juist de schoonheid
van (bijvoorbeeld) een kerkgebouw
is die kan dienen als een taal die voor
iedereen begrijpelijk is. Zo kan de
schoonheid een bijzonder werkzaam
middel zijn in de nieuwe evangelisatie.
Zelf heeft moeder Anima Christi tijdens
een studiejaar in Rome ervaren hoe
gewijde kunst binnenvoert in het mysterie
van God en uitnodigt tot aanbidding.
Dr. Michel Remery, priester van het
Bisdom Rotterdam en docent aan De
Tiltenberg, toonde aan de hand van de
St.-Pietersbasiliek aan dat goede kerkelijke
architectuur niet los gezien kan
worden van de vorming van de gelovige.
Op de tweede dag van de conferentie werd er bij uitstek gesproken
over praktische aspecten. Architect Alberto Cicerone,
de ontwerper van de nieuwe pauselijke doopvont voor de
Sixtijnse Kapel, bracht verslag uit over de theologische en artistieke
aspecten van dit opmerkelijke kunstwerk.
Mgr. Nicola Bux kwam aan de hand van het rituaal voor de
kerkwijding tot de formulering van een zevental regels bij
de totstandkoming van gewijde kunst. Allereerst moet een
kunstwerk God centraal stellen en niet de kunstenaar. Gewijde
kunst moet voortkomen uit een hart dat bekeerd is en zich
voortdurend wil laten bekeren. De kunstenaar dient kennis
te hebben van de liturgie en in gemeenschap met de Kerk
en haar traditie te werken. Kunst dient, net als de liturgie,
mystagogisch te zijn, waarbij de kunstenaar zich ondergeschikt
maakt aan het kerkgebouw als huis van God en van Zijn volk.
Tot slot dient dit alles te gebeuren vanuit een liefde tot Christus.
Dr. Laura Bolondi is onlangs in Italië gepromoveerd tot doctor
in de architectuurwetenschappen. Zij sprak uitvoerig over
onze eigen St.-Bavokathedraal te Haarlem. In haar bijdrage
toonde zij op enthousiaste wijze aan dat de architect Jos Cuypers
dit kerkgebouw opvatte als “een theologische verhandeling
die in steen is uitgedrukt.” Elk architecturaal element van
dit gebouw draagt de boodschap van de Kerk uit. De koepel
draagt in zichzelf een directe verwijzing naar het bijbelboek
Openbaringen en beeldt het hemelse Jeruzalem uit.
De St.-Bavokathedraal realiseert zo wat élk kerkgebouw zou
moeten doen: ons binnenleiden in het Koninkrijk van God. ■
FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN
TILTENBERG MAGAZINE
9

Martelaren, deltawerken
en kubuswoningen
Op 7 november is het hoogfeest van onze patroon, de H. Willibrord,
en herdenkt het seminarie dat De Tiltenberg in november 2006 in
gebruik werd genomen. Dit jaar vierden we onze dies in Rotterdam
en ommelanden.
DOOR MARKO BUČIĆ
’S
Ochtends vroeg stond een groepje seminaristen
in de schemer en de mist vol verwachting te wachten
voor de poort van De Tiltenberg. Na het nodige
entertainment door onze spirituaal konden we al snel de bus
in, waar de seminaristen uit Nieuwe Niedorp, die nog veel
vroeger waren opgestaan, al inzaten. We gingen op weg naar
het bisdom Rotterdam. We reden langs ’s-Gravenhage, het
politieke hart van ons land, en kregen door de geluidsinstallatie
van de bus een opfriscursus over de geschiedenis van
de Nederlandse staatsvorming. Één van de priesterstudenten
heeft vroeger geschiedenis gestudeerd; van de mogelijkheid
om hem vragen te stellen werd dankbaar gebruikgemaakt.
Zo begon de dag, hoewel collegevrij, zeer leerzaam. Na het
passeren van de petrochemische industriewerken kwamen
wij aan in Brielle, waar de bedevaartsplaats van de HH.
Martelaren van Gorcum ligt. Onder het altaar van de kapel
op De Tiltenberg zijn relieken van deze martelaren aanwezig.
De seminaristen hebben dan ook een bijzondere band met
deze negentien geloofsgetuigen, die in 1572 vanwege hun
geloof in de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de
Eucharistie en hun trouw aan de Heilige Vader omgebracht
werden. In de bedevaartskerk is van alle negentien een beeld
met korte levensbeschrijving te vinden. Opvallend is het verhaal
van de H. Jacques Lacops, die tijdens de beeldenstorm
zelf was overgegaan naar de protestantse leer, maar in 1567
weer was teruggekeerd tot het katholieke geloof en uiteindelijk
dus een voortreffelijk getuige is geworden van de waarheid
daarvan. In de bedevaartskerk vierden we dezelfde Eucharistie
die de martelaren hun aardse leven heeft gekost en tegelijkertijd
de zegepalm heeft opgeleverd. Na de Heilige Mis werden
we rondgeleid langs het martelarenveld. Daar bleek dat een
docent kerkgeschiedenis van het grootseminarie Warmond
– voorloper van De Tiltenberg – de plaats heeft kunnen
vaststellen van de turfschuur waarin de martelaren zijn opgehangen.
Wie weet wat voor ontdekkingen de docenten
van De Tiltenberg nog zullen doen…
FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN
Staf en seminaristen bewonderen een kubuswoning
in Rotterdam.
Na een korte lunchpauze vervolgden wij onze weg nog wat
verder zuidwaarts richting de Haringvlietsluizen, die deel
uitmaken van het Deltaplan. Zo maakten we kennis met een
recenter stuk vaderlandse geschiedenis. We kregen een documentaire
over de watersnoodramp van 1953 en de bouw
van de sluizen te zien en gingen vervolgens de indrukwekkende
sluizen zelf bekijken, die een grote invloed op de
omringende natuur en de landbouw hebben.
Na de rondleiding gingen we op weg naar de stad Rotterdam.
We bezichtigden één van de in de nabijheid van station Blaak
gelegen kubuswoningen en waren blij dat we in onze studentenkamers
rechte wanden en ramen hebben, zodat we geen
aangepaste boekenkasten en gordijnen hoeven aan te schaffen.
We vervolgden onze reis naar de Lambertuskerk – de bus
kwam bijna vast te zitten in de smalle straten van Kralingen –
en kregen een korte rondleiding door een seminarist die daar
zijn zomerstage heeft verricht. Daarna baden we het avondgebed.
Ten slotte gingen wij dineren in een bootrestaurant
op een steenworp afstand van de Euromast. Na de heerlijke
maaltijd konden wij in de bus op weg naar huis terugblikken
op een vermoeiende, maar zeer geslaagde dag. ■
10 TILTENBERG MAGAZINE

Ten dienste van de gemeenschap
Nu Ben Hartmann secretaris-generaal van het bisdom Breda is geworden, is Diederik
Wienen (48) als nieuwe studieprefect van het St.-Bonifatiusinstituut verantwoordelijk
voor de opleiding van diakens en catechisten.
DOOR JAIDER CHANTRÉ SANCHEZ
Welke plekken hebben u gevormd?
Ik ben geboren in Dordrecht en opgegroeid in Ridderkerk,
in een huisartsengezin. Na de middelbare school in Rotterdam
ben ik theologie gaan studeren in Utrecht. Daar ging ik ook
wonen. Een paar keer ben ik uit Utrecht weggeweest voor
studie of werk, maar steeds kwam ik er terug. Er zijn twee
landen buiten Nederland waar ik langere tijd gewoond heb:
Polen, waar ik enkele jaren gestudeerd heb, en Ierland.
Met vrienden die ik in daar leerde kennen probeer ik nog
altijd contact te houden.
Wat deed u voordat u naar De Tiltenberg kwam?
Toen werkte ik voor de Nederlandse bisschoppenconferentie.
Ik was daar beleidsmedewerker op diverse terreinen. Voordat
ik voor de bisschoppen ging werken, was ik een aantal jaar
godsdienstleraar op een middelbare school in de buurt van
Eindhoven. Hoewel ik toen heel direct ervoer hoe weinig
kinderen tegenwoordig nog iets meekrijgen van het geloof,
was dit voor mij een mooie periode.
Wat houdt uw werk op De Tiltenberg in?
Mijn functie is die van studieprefect van het Sint Bonifatiusinstituut,
waar diakens en catechisten worden opgeleid en
waar mensen ook gewoon uit belangstelling theologie kunnen
studeren. Ik moet zorgen dat de programma’s elk jaar georganiseerd
worden, dat er een rooster is en dat de docenten
gevraagd worden. Daarnaast moet ik de studenten begeleiden.
Daar gaat veel werk in zitten. De bedoeling is dat ik in de toekomst
ook les ga geven. Naast mijn werk voor het Bonifatiusinstituut
ben ik staflid van het St.-Willibrordinstituut,
de priesteropleiding.
Wat drijft u? Ziet u uw werk als een roeping?
Het katholieke geloof is voor mij het fundament onder mijn
leven. In de huidige tijd is het geloof niet vanzelfsprekend.
Het is dus belangrijk om je geloof te verdiepen. Paus Benedictus
legt veel nadruk op de verbinding tussen geloof en rede.
FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATEN
Diederik Wienen in zijn kantoor, met op de achtergrond een
afbeelding van de hem dierbare zalige John Henry Newman.
Daarom is het ook zo goed dat er een opleiding als De Tiltenberg
is, waar mensen de kans krijgen om hun geloof te verdiepen.
Dat is geloof ik ook echt een meerwaarde van de
opleiding hier: de studenten zijn niet alleen maar bezig met
studeren, maar krijgen ook een stuk geestelijke vorming.
Dat ik mag bijdragen aan de vorming van priesters, diaken
en lekengelovigen, ervaar ik als iets moois. Aan de ene kant
is het gewoon werk dat je goed moet doen, maar het is wel
werk binnen de Kerk. Omdat er een geloofsgemeenschap
bij betrokken is, heeft het voor mij meer betekenis.
Het beeld van de Kerk als lichaam van Christus bemoedigt mij:
de geloofsgemeenschappen in onze tijd zijn vaak maar zwak
en klein, maar zo zijn ze wel het lichaam van Christus. Paulus
zegt ergens: “Wij dragen deze schat in aarden potten.” Dat is
bemoedigend, maar maakt ook alert: je moet er mee oppassen,
het is breekbaar en je kunt gemakkelijk wat kapot maken.
Hoe is de sfeer op De Tiltenberg?
We zijn een soort leefgemeenschap. Doordat we samen bidden
en eten, ontmoeten we elkaar heel regelmatig en delen we
het dagelijks leven voor een stuk. Dat is mooi en plezierig.
Veel priesterstudenten zijn nog jong en beginnen vol idealen
aan de opleiding. Tegelijk merk ik dat ze over het algemeen
prettig nuchter zijn en met beide benen op de grond staan.
Het contact met de studenten is voor mij inspirerend.
Ik hoop dat de lezers zich betrokken voelen bij het werk
van De Tiltenberg en dat ze zo ook deel uitmaken van
de Tiltenberggemeenschap. ■
TILTENBERG MAGAZINE
11

Uw steun aan De Tiltenberg
Bent u ook bereid de opleiding en vorming
van nieuwe priesters financieel te
ondersteunen? Uw gift is zeer welkom.
U kunt uw gift overmaken op giro 54 64
tnv Het Grootseminarie te Vogelenzang.
Bij voorbaat hartelijk dank. Voor giften
vanuit het buitenland heeft u de
volgende bankcodes nodig:
IBAN: NL64INGB0000005464
BIC: INGBNL2A ■
Misintenties
Het is mogelijk Heilige Missen te laten
lezen in het seminarie. De Misstipendia
komen ten goede aan de priesteropleiding.
Voor iedere intentie wordt een
aparte H. Mis gelezen, tenzij u dat zelf
anders aangeeft. We kunnen niet garanderen
dat de Mis gelezen wordt op
de dag die u aangeeft, al doen we daar
wel ons best voor. Richtbedrag voor
de stipendia is € 10,-. U kunt het bedrag
overmaken op gironummer 54 64 tnv
Het Grootseminarie te Vogelenzang
o.v.v. misintentie. De intenties kunt u
sturen naar rector G. Bruggink,
De Tiltenberg, Zilkerduinweg 375,
2114 AM, Vogelenzang. ■
Bidt u mee om roepingen?
De Tiltenberg nodigt u uit om de priesteropleiding
te ondersteunen en deel
te nemen aan de gebedskring van de
priesteropleiding. Wilt u meedoen?
Geef u dan op als lid. Het verplicht u tot
niets, behalve tot gebed. U ontvangt
Ja,
dan de gebedskaart thuis en met enige
regelmaat het Tiltenberg-magazine,
met informatie over het seminarie. Ook
wordt u uitgenodigd voor de jaarlijks
terugkerende gebedsdag op De Tiltenberg.
U kunt zich opgeven met onderstaande
antwoordstrook. Bij voorbaat
dank voor uw gebed. ■
Priestervakantie Zuid-Duitsland
do 11- vr 19 juli 2013
In de zomer van 2013 zal de priestervakantie
gaan naar Füssen im Allgäu,
gelegen onder München vlakbij de grens
met Oostenrijk. Deze plaats is omgeven
door prachtige natuur en cultuur.
Het verblijf is in het driesterrenhotel
Gästehaus Sankt Ulrich.
(www.gaestehaus-sankt-ulrich.de)
Dagelijks is er een gezamenlijke Eucharistieviering,
alsmede lauden en vespers.
Een facultatief dagprogramma
wordt aangeboden. De kosten voor
het verblijf bedragen € 495,-.
Deze prijs is op basis van halfpension
en een persoonskamers met douche,
toilet en balkon. Opgave is mogelijk via
post@tiltenberg.org voor 1 juni 2013. ■
Zomerretraite voor priesters en
diakens & pastoraal werkenden
zo 4-za 10 augustus 2013,
Thorn, Limburg
De Tiltenberg organiseert wederom een
zomerretraite voor priesters, permanente
diakens & pastoraal werkenden.
De retraite is van zondag 4 augustus
ik wil graag meebidden om (nieuwe) priesterroepingen
en word lid van de gebedskring.
Dhr/Mevr.: ............................................................................................................................................................
Naam: ......................................................................................................................................................................
Straat & huisnummer: ...................................................................................................................................
Postcode: ...............................................................................................................................................................
Woonplaats: ........................................................................................................................................................
Telefoon: ................................................................................................................................................................
E-mail: .....................................................................................................................................................................
Deze strook opsturen naar: De Tiltenberg t.a.v. Gebedskring,
Zilkerduinweg 375, 2114 AM Vogelenzang. U kunt zich ook telefonisch
12 TILTENBERG MAGAZINE
opgeven via 0252 345-345 of mailen naar post@tiltenberg.org
t/m zaterdag 10 augustus bij de Foyer
de Charité ‘Marthe Robin’ in Thorn,
Limburg. De totale kosten van deze
retraite bedragen € 250, te voldoen
op de retraitelocatie of via rek.nr.
52.38.930 t.n.v. Stichting Foyer de
Charité Marthe Robin Thorn o.v.v. naam
& retraite. U bent van harte uitgenodigd.
Pater G. Wilkens sj zal de retraite leiden.
De data en tijden zijn zo gekozen dat
u geen vervanging hoeft te regelen voor
de weekendvieringen. U kunt zich aanmelden
via de Foyer in Thorn. website:
www.foyer-thorn.nl ■
Vormings- & Toerustingscursussen
op De Tiltenberg
Op De Tiltenberg worden verscheidene
cursussen, seminars, workshops en
dergelijke gegeven. De cursussen zijn
bedoeld voor iedereen die zich actief
voor de Kerk inzet in zijn of haar parochie
of op een andere plaats. Centraal in de
cursussen staat geloofsverdieping en
kennisoverdracht, maar ook het communiceren
van het eigen geloof aan
anderen zal, afhankelijk van de cursus,
ruimschoots aan bod komen. Voor
sommige cursussen wordt een aanbevelingsbrief
van de eigen pastoraal verantwoordelijke
gevraagd. Zie voor meer
info de website van De Tiltenberg,
www.tiltenberg.org ■
Colofon
issn 1875-550x
Redactie
Daan Huntjens, Pieter Klaver, Jan-Jaap
van Peperstraten, Paul van de Graaf
Vormgeving
Impulsar Heemskerk, Jochem Oor
Druk
Heemsteedsche drukkerij H. van Assema
Contact
Zilkerduinweg 375
2114 AM Vogelenzang
tel. 0252 345-345
fax 0252 345-350
post@tiltenberg.org
www.tiltenberg.org
Giften
Giften zijn van harte welkom op rek.nr.
54 64 t.n.v. Het Grootseminarie te
Vogelenzang.
©2012 De Tiltenberg
Wilt u artikelen overnemen? Neem
dan even contact op met Pieter Klaver,
pklaver@tiltenberg.org.

Leren en leven in Leeuwarden
Van seminarie naar parochie: een stagiair vertelt
over zijn pastorale jaar.
DOOR SANDER ZWEZERIJNEN
Hoe leuk het seminarieleven ook
mag zijn, op een gegeven moment
is het toch echt de bedoeling
dat een seminarist het parochieleven
ingaat en aan het pastorale werk
begint. De sleutel ingeleverd, de spullen
verhuisd, en dan mag je alles wat je aan
contemplatieve, studieuze en persoonlijke
vorming hebt ontvangen omzetten
in de dagelijkse praktijk.
Voor mij begon dat het afgelopen studiejaar
al met een parttimestage in het eigen
bisdom (Groningen-Leeuwarden) in de
parochies van Dronrijp, Franeker, Harlingen,
St.-Annaparochie, Terschelling en
Vlieland. Nu is mijn studie afgerond
en ben ik eind september begonnen als
stagiair in Leeuwarden (in het Fries: Ljouwert).
Deze stad, de belangrijkste van de
elf Friese steden, is een erg mooie stad
om in te wonen. De skyline wordt gekenmerkt
door de scheve Oldehove, die
staat op de plaats waar vanaf 1100 (!)
een kerk heeft gestaan. Even zo markant
zijn de twee torens van de beide katholieke
kerken. De toren van de neogotische
St.-Bonifatiuskerk is maar liefst 85
meter hoog. De St.-Dominicuskerk, een
unieke kerk van architect Van Beers, is
een ander markant gebouw in de stad.
Dit artikel is echter geen artikel voor een
reisgids, maar een pril verslag van een
stage, dus we richten onze blik naar wat
er binnen in de kerken gebeurt. Allereerst
moet opgemerkt worden dat het
een hele verandering van leven is om
van een seminarie naar een pastorie te
gaan. Waar op het seminarie gemeenschapsleven
schering en inslag is, woon
je in de parochie op jezelf. En dat is best
wennen: zelf koken, zelf het huishouden
doen en regelen, alleen wonen.
Sander met de eerstecommunicantjes
van 2012 in Dronrijp.
De Titus Brandsmaparochie zelf (bekend
van tv!) is er één zoals je van een stadsparochie
mag verwachten: veel diversiteit,
veel activiteiten, en een buitengewoon
gemêleerde kerkgemeenschap:
van mensen die drie ochtenden in de
week asielzoekers opvangen voor een
gesprek en een kop koffie tot mensen
die elke ochtend samenkomen om het
getijdengebed te bidden. Verder zijn
er veel cursussen op geloofsgebied en
is de kerkmuziek van een hoog niveau.
Voor mij als stagair is dit natuurlijk een
woelig bad waarin het wel even wennen
is om te leren zwemmen. Gelukkig ben
ik niet de enige die dit ondervindt:
pastoor Stiekema, mijn werkbegeleider,
is ook net nieuw in de parochie. Samen
mogen we de parochie hier ontdekken.
Ik heb in elk geval tot nu toe ontdekt dat
het een prachtige parochie is om in te
werken. Alhoewel, “werk”? Zo voelt het
voor mij helemaal niet. Ik doe het heel
graag, met hart en ziel.
In de pastorale vijver voel ik me als een
vis in het water. Het is nog veel mooier
dan ik mezelf had voorgesteld. Natuurlijk
dient de broosheid van het bestaan
zich in alle heftigheid aan, en zijn er
mensen met diepe wonden in hun hart.
Maar dat ik voor deze mensen een luisterend
oor mag zijn, maakt mij erg gelukkig.
Ook het werk met de jeugd en
jongeren vind ik prachtig om te mogen
doen. Het is mooi om te ervaren hoe
mijn eigen generatie en de generaties
daaronder geheel onbevangen openstaan
voor God en voor de Kerk.
Zo is de arbeid in de wijngaard van de
Heer voor mij steeds weer een bevestiging
van mijn roeping. Het doordringt
mij steeds meer van het feit dat er niets
mooiers is dan alles wat je hebt gekregen
en alles wat je bent aan God en aan
de Kerk te geven.
Tot en met juni blijf ik in deze parochie,
daarna zal ik vermoedelijk ergens anders
naartoe gaan en zullen vervolgens ook
de wijdingen plaatsvinden. ■
TILTENBERG MAGAZINE
13

Uw partner voor:
Bouw - Onderhoud - Kozijnen
www.bidmee.nl
Gratis
Steek gratis een kaarsje
aan voor uw intentie in
de digitale kapel van
Kerk in Nood
Kerk in Nood / Oostpriesterhulp • Peperstaat 11-13 • Postbus 1645 • 5200 BR ’s-Hertogenbosch • T (073) 613 08 20 • F (073) 614 10 95
I www.kerkinnood.nl • E info@kerkinnood.nl • Bank 22.71.75.484 • IBAN NL64 FVLB 0227 1754 84 • BIC FVLB NL22
14 TILTENBERG MAGAZINE

Een kind is ons geboren
Het goede nieuws van de geboorte van Christus
zet aan tot lofprijzing en dankbaarheid.
DOOR PATER VINCENT MCMAHON
In de achttiende eeuw ontstond er een filosofie die ontkent
dat God handelt in de wereld van de mensen. God was wel
een afstandig schepper, maar Hij zou zich niet bekommeren
om het dagelijks leven van de mens en hij zou zeker nooit een
mens wórden. Het verhaal van de geboorte van Christus was
dan zinloos. Maar er waren anderen die anders dachten, voor
wie de persoon van Christus de bron van alle hoop was.
Op 13 april 1741 werd een concert, een 'oratorium', in een
vrij onbekende muziekzaal in Dublin voor de eerste keer
uitgevoerd. Het bevat verschillende teksten van de Heilige
Schrift, en verkondigt vooral de goddelijkheid van Christus.
De diverse scènes verhaalden de verkondiging van de
Verlosser in het Oude Testament, zijn geboorte, zijn passie
en dood, zijn verrijzenis en verheerlijking. Bijna geen woord
van de tekst werd gesproken; de solisten en koorleden bleven
op hun plaats staan en kwamen niet in beweging.
Het publiek wist die avond niet dat het een bijzonder moment
in de geschiedenis van de muziek meemaakte. Ze zouden de
eersten zijn die naar de Messiah van Händel luisterden. Hoe
vaak hebben ook wij niet met plezier, bewondering en geloof
geluisterd naar het geweldige Alleluja? Of het nu gezongen
wordt door één van de beroemste koren in de wereld of
gewoon door ons eigen parochiekoor, altijd hebben we het
gevoel dat ons hart opengaat voor de Heer. Nadat Händel dit
stuk gecomponeerd had, schreef hij er de letters “sdg” bij,
dat wil zeggen “soli Deo gloria” (aan God alleen de glorie).
Er is een lied uit hetzelfde werk dat speciaal bij Kerstmis past
en in deze tijd dan ook vaak gezongen wordt: “For unto us
a child is born… a son is given …”.
Een kind is ons geboren,
een zoon is ons gegeven;
de heerschappij rust op zijn schouders.
Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman,
Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst.
Groot is zijn heerschappij,
aan de vrede zal geen einde komen.
Deze tekst is van Jesaja 9, 5 en is ook de introïtus van
de mis op eerste kerstdag: Puer natus es nobis.
Als wij luisteren naar de stemmen, worden wij meegenomen
in een ontroerende geloofsbelijdenis. Het is alsof het
goede nieuws van de geboorte van Christus niet gevangen
kan blijven in het hart van de mens, maar ontploft in een
overtuigend loflied. Het is alsof de verschillende delen van het
koor tegen elkaar zeggen: wij willen, wij moeten het vertellen:
Christus is geboren.
Niet alleen de koorleden, maar ook iedere christen is
geroepen om dit nieuws door te geven. Ons dagelijks leven
wordt dan een hymne, een getuigenis, een loflied, een
geloofsbelijdenis. In deze tijd nemen wij de taak over van
de engelen die op de eerste kerstnacht het Gloria in excelsis
zongen, en van de herders die vol vreugde van de kerststal
terugkeerden met een boodschap van hoop. De wereld heeft
Christus nu niet minder nodig dan toentertijd. Laten wij voor
alle mensen bidden, dat wij ons hart mogen openen voor
dit kind dat voor ons geboren is, voor deze Zoon die aan
ons gegeven is. ■
In de Music Hall in Dublin beleefde Händels Messiah
zijn première.
Heer onze God, niemand heeft U ooit gezien.
In uw Zoon Jezus zijt Gij ons nabij gekomen;
Hij is uw licht in de duisternis, ons heil en onze vrede.
Open ons hart, om van deze vreugde mee te delen
aan iedere mens van goede wil. Amen.
(Uit het Altaarmissaal)
TILTENBERG MAGAZINE
15

‘Het gaat om wat God van ons vraagt.’
De heer en mevrouw Vu wonen in Hoorn, Noord-Holland, en komen uit
Vietnam. In de jaren tachtig zijn ze naar Nederland gekomen vanwege
de vervolging onder het communistische regime aldaar. Gewelddadige
aanvallen op kerken en katholieken zijn nog altijd aan de orde van
de dag, zo berichtte Kerk in Nood recentelijk. Ik spreek met hen over
de vlucht uit Vietnam, het leven in Nederland, het katholiek geloof
en hun verbondenheid met de priesteropleiding.
DOOR PIETER KLAVER
Wat bij binnenkomst meteen
opvalt, zijn de foto’s van hun
vier kinderen. Ze zijn blij dat
hun kinderen hier in vrijheid konden
opgroeien. Inmiddels is het echtpaar ook
gezegend met een paar kleinkinderen. Er
is veel om dankbaar voor te zijn: het had
allemaal zoveel anders kunnen lopen…
Op de vlucht
De heer Vu: “Eerst is mijn familie naar
het zuiden van Vietnam gevlucht om
aan het communisme te ontkomen.
Maar toen begon de oorlog met Noord-
Vietnam onder leiding van de Amerikanen.
Ik moest in dienst, ik had geen
keus. Maar dat was nog niet het ergste.
Plotseling trokken de Amerikanen zich
terug en namen de communisten de
macht over. Samen met anderen smeedde
ik plannen om te vluchten uit Vietnam,
maar onze voornemens lekten uit.
Voor de vlucht werd ik gearresteerd.
Ik probeerde te ontkomen, maar dat
mislukte. Mijn grote teen werd er afgeschoten
en een andere kogel miste mijn
blaas op een haar na. Wekenlang lag ik
in het ziekenhuis zonder goede verzorging.
Het is een groot wonder dat ik nog
leef.” Na vijf mislukte vluchtpogingen uit
Vietnam verloopt een zesde poging uiteindelijk
succesvol. De familie Vu wordt
na zes dagen op zee in een gammele
vluchtelingenboot in dreigend noodweer
aan boord gehaald door een
Nederlands schip. Zo komen ze uiteindelijk
in Nederland terecht.
Een nieuwe start
Eenmaal in Nederland gearriveerd staat
hun een nieuwe uitdaging te wachten:
inburgeren in een voor hen vreemde
cultuur, de taal leren spreken en dan
nog werk zoeken. Het valt allemaal niet
mee. De heer Vu vindt werk bij een glasbedrijf
in de vervaardiging van raamkozijnen.
In alles proberen ze het katholieke
geloof trouw aan hun kinderen
mee te geven, diezelfde trouw waar zij
en hun familie zo veel voor moesten
doorstaan. De lauwheid in het geloof
die ze hier dikwijls aantreffen, schokt
hen dan ook ontzettend. Mevrouw Vu:
“In Vietnam groeit de kerk ondanks alle
vervolging. Maar hier is er een ander
probleem. Iedereen moet het zelf maar
weten. Het is echt moeilijk om het
geloof door te geven.”
Gebed en priesterschap
Alle pogingen om de kinderen en kleinkinderen
bij de kerk betrokken te
houden zijn echter niet vruchteloos.
Zo besloot hun jongste zoon Martin
enige jaren geleden naar het seminarie
te gaan, eerst op De Tiltenberg en nu bij
een internationale religieuze gemeenschap.
Om deze reden studeert hij in
Italië. Ze zijn maar wat blij met de keuze
van hun zoon voor het priesterschap,
maar tegelijkertijd aarzelen ze als ik
vraag hoe ze het vinden dat Martin nu
in Italië woont. Mevrouw Vu: “We vinden
het best moeilijk dat hij nu zo ver weg
is, maar we moeten dat aanvaarden.
Uiteindelijk gaat het niet om wat wij
willen, maar om wat God van ons
vraagt.” De heer Vu: “Het is belangrijk
De heer en mevrouw Vu
dat er nieuwe priesters komen. Mensen
hebben priesters nodig die hen op de
goede weg kunnen leiden. Daarom
bidden we elke dag het gebed om roepingen.
Ook geven we financiële ondersteuning
aan het seminarie.” Verder is
de heer Vu in de parochie actief bezig
met het organiseren van gebedsbijeenkomsten
voor de devotie tot de Goddelijke
Barmhartigheid. Met gepaste trots
laat hij de schriftelijke toestemming en
aanmoediging van de bisschop zien.
“Net zoals ons lichaam eten nodig heeft,
zo heeft onze ziel behoefte aan gebed,
om zo geestelijk voedsel te ontvangen.
Het is mijn wens dat mensen wakker
geschud worden en Gods oneindige
Liefde en Barmhartigheid leren kennen.
Dat is zo veel meer waard dan materiële
rijkdom.” ■