Priester in eeuwigheid - De Tiltenberg

Het idyllische levenvan onze seminaristenDOOR RECTOR G. BRUGGINKBeste vrienden van De Tiltenberg,Nog ruim een week en dan is hetstudiejaar ten einde. Voor onsligt dan de vakantieperiode enachter ons een jaar van intensieve studieen vorming. Voor onze seminaristenis het een zaak van weer op adem komen,terwijl ze de resultaten van hetlaatste semester op een rij zetten. Zo ishet seminarieleven een boeiende zaak.Het ritme van het dagelijks gebed, deordening waarbinnen docenten enstudenten in hetzelfde huis gezamenlijkoptrekken, geeft structuur aan het dagelijksbestaan. Het oefent je zogezegdvoor de “lange adem” waarover je laterals priester moet kunnen beschikken.En dan zijn er die twee maanden vanvakantie! Eerst natuurlijk even uitblazenvan alle inspanning. Want studeren enje laten vormen door mensen en situatiesen bovenal door wat God van jevraagt, gaat nu eenmaal niet zonder jeeigen inzet en overgave. Het is heerlijkom te zien hoe onze seminaristen zichontwikkelen, ook al gaat dat natuurlijkniet zonder vallen en opstaan!Wie denkt dat een seminarist tijdensde twee maanden vakantie zou kunnengaan luieren, die vergist zich! Ze zoudenhet trouwens ook zelf niet willen. Naaststudie en geestelijke vorming moet depriesterroeping ‘gevoed’ worden doorcontact met mensen, door praktischedienstbaarheid binnen en buiten de Kerk.Tijdens het collegejaar oefenen de seminaristenzich in deze vaardigheden aande hand van kleine, korte stages in eenparochie. In aansluiting hierop volgendan de zogeheten zomerstages. Dezestages hebben betrekking op eenSeminaristen kunnen hun zomerstage verrichten in een bedevaartsoordals Lourdes (foto) of Kevelaer.parochie in het eigen bisdom, eendienst aan een bedevaartsoord in hetbuitenland of het leiden c.q. ondersteunenvan een activiteit zoals bijvoorbeeldeen kinderkamp.Natuurlijk wordt er in een parochie tijdensde vakantieweken niet veel extra’sondernomen. Maar juist dan is er deste meer gelegenheid voor een rustiggesprek met parochianen die niet opvakantie kunnen of willen gaan. Hetbiedt de kans om eens “achter de schermen”te zien hoe een parochie reilten zeilt. Bovendien versterkt het langerverblijven in een parochie van het thuisbisdomde band met de bisschop ende clerus van het bisdom.Een stage in een bedevaartsoord alsLourdes, Banneux of Kevelaer is, zekerde eerste keer, een belevenis op zich.Enerzijds zijn er de liturgische taken inde viering van de Eucharistie of bij eenlof of processie. Anderzijds zijn decontacten met pelgrims van heindeen ver heel inspirerend. Het gaat danheel vaak om gezinnen, om ouderen enom jeugd. Het persoonlijk getuigenisin dienstbaarheid doet de seminaristengroeien in hun eigen geloof en laat henmeer de innerlijke rijkdom van deKerk beseffen.De activiteiten zoals een kinderkampof het dienstbaar zijn aan de opdrachtvan een religieuze gemeenschap,bijvoorbeeld de Zusters van MoederTeresa, vragen erom de handen uit demouwen te steken. Het echte “doen”met je handen en met je hart is éénvan de charisma’s die bij niemand mogenontbreken. Zo zullen ook deze wekenweer snel voorbijgaan. Ze dragen erin elk geval toe bij dat onze seminaristenmeer en meer leren begrijpen hoebijzonder en hoe verrijkend de priesterlijkdienst is waartoe Onze Heer hengeroepen heeft. ■4 TILTENBERG MAGAZINE

Paus Franciscusverovert de hartenvan vele mensen...De keuze van kardinaal Jorge Mario Bergoglio totopvolger van paus Benedictus XVI heeft veel losgemaakt.Zijn keuze op 13 maart jongstleden was verrassend,evenals de naam die door hem gekozen werd: eennovum in de katholieke Kerk. Ook in dit geval wordt door denaam in een notendop de hoofdlijn van het pontificaat aangeven.De paus richt namelijk de aandacht op de evangelischeeenvoud en armoede zoals de heilige Franciscus van Assisideze in de dertiende eeuw heeft voorgeleefd.De heilige Franciscus wordt buiten de Kerk vooral gewaardeerdom zijn aandacht voor de schepping. Zijn voorliefdevoor “eenvoud en armoede” vinden nog steeds gehoor,zowel binnen als buiten de Kerk.Maar Franciscus had ook voor de priesters een bijzonderwoord. In 1220 schreef hij hun een open brief:Brief aan de clericiWij, clerici, moeten allen letten op de grote zonde enonwetendheid van een aantal mensen ten opzichte vanhet allerheiligste Lichaam en Bloed van onze Heer JezusChristus, van de teksten met zijn allerheiligste namen enwoorden waardoor zijn Lichaam wordt geconsacreerd.Wij weten immers dat zijn Lichaam er niet kan zijn als hetniet eerst door het woord is geconsacreerd. Want wijhebben of zien lichamelijk in deze wereld niets van deAllerhoogste dan zijn Lichaam en Bloed, zijn namenen woorden waardoor wij geschapen en van de doodtot het leven verlost zijn.Allen die zo’n hoogheilig sacrament bedienen, vooral zijdie het oneerbiedig bedienen, mogen toch wel eens bijzichzelf bedenken hoe vies de kelken er uitzien, de corporalen,het altaarlinnen, waarop zijn Lichaam en Bloedgeofferd wordt; en door velen wordt het op vieze plaatsenbewaard; hoe slordig men het meeneemt, hoe onwaardigmen het nuttigt en zorgeloos aan anderen uitreikt. Ookworden soms teksten met zijn namen en woorden metvoeten getreden. “Want de ongeestelijke mens aanvaardtniet wat van God komt” (1 Kor. 2, 14).Worden wij bij dit alles dan niet door gevoelens van liefdebewogen, terwijl toch de liefdevolle Heer zelf zich in onzehanden overlevert en wij Hem aanraken en dagelijks metonze mond nuttigen? Of weten wij soms niet dat wijeenmaal in zijn handen zullen vallen?...De heilige Franciscus schreef vanzelfsprekend binnen decontext van zijn tijd. Paus Franciscus doet dit binnen de contextvan de 21e eeuw. Beiden worden gehoord, want er zijnwoorden en waarden die de tijd overstijgen.Dat stemt tot nadenken. ■Rector G. Brugginkachtergrond: de H. Franciscus van AssisiTILTENBERG MAGAZINE5

Klassieke cultuur, koninkrijkenen kruitschepenHet jaarlijkse uitstapje op 25 maart kon dit jaar nietdoorgaan vanwege de Goede Week. Gelukkig kon hetop een vrije zaterdagmiddag worden ingehaald.DOOR ELI STOKFOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATENSeminaristen in het Rijksmuseum van Oudheden.Op zaterdag 4 mei 2013 maakten we een uitstapjenaar Leiden om de schatten van het Rijksmuseum vanOudheden te bewonderen. Het was erg gezellig, zoweldoor de onderlinge saamhorigheid als door het mooie weer.’s Middags aten we een boterham op het seminarie en gingenwe met de fiets of de auto naar station Hillegom. Na eentreinreis van slechts twaalf minuten kwamen we aan in Leidenen gingen we te voet naar het museum. De binnenstad vanLeiden bevat veel mooie gebouwen langs rustige grachten.Het Rijksmuseum van Oudheden had een tijdelijke tentoonstellingover de interesse van Louis Couperus voor de klassiekecultuur. Deze negentiende-eeuwse schrijver, onder meerberoemd door zijn roman Eline Vere, heeft ook minder bekendeboeken geschreven over oude helden zoals Alexanderde Grote en Heracles.Wat zeker de moeite waard was, was de grote tentoonstellingover de voorchristelijke geschiedenis van Egypte. We zagenbeelden van goden en klerken, sieraden, wapens en aardewerk,mummiekisten van Amonpriesters en zelfs een enkele mummie.De mooiste mummiekisten waren geleend van het Louvre ende Vaticaanse Musea. Ze waren pas in de negentiende eeuwontdekt, omdat ze waren begraven in een tijd waarin socialeonrust en grafrovers het moeilijk maakten om piramides tebouwen. Daarom werden ze bijgezet in een verborgen complex.We ontdekten dat Egypte van oudsher eigenlijk uit tweekoninkrijken bestaat, dat het land ooit door een keizerin isgeregeerd en dat er een farao is geweest die slechts één godwilde vereren. Deze laatste liet daarom de tempels van anderegoden sluiten, wat hem niet populair maakte bij de priesters(noch bij het volk). Ook zagen we een kopie van de Rosettasteen,die een belangrijke rol heeft gespeeld bij het ontcijferenvan het Egyptische schrift. Deze steen bevat namelijkdezelfde tekst drie keer, in twee varianten van het bekendeGrieks en in hiërogliefen.Verder had het museum natuurlijk een verdieping met eengroot aantal voorwerpen uit de Grieks-Romeinse oudheiden ten slotte bekeken we een tentoonstelling over de vroegegeschiedenis van Nederland, met extra aandacht voor deprehistorie. Het was indrukwekkend om de barre omstandighedente zien waaronder de mens hier zijn bestaan heeftopgebouwd.Na een paar uur in dit museum te hebben doorgebracht,zochten we een café aan de zonovergoten Nieuwe Rijn op omsamen iets te drinken. Vervolgens leidde Daan ons naar deH. Lodewijk, een zeer actieve parochie met een prachtig kerkgebouw.Voor in de kerk staat een beeld van koning LodewijkIX van Frankrijk, patroon van de latere koning LodewijkNapoleon van Holland. De laatste had een bezoek gebrachtaan Leiden, nadat daar in 1807 een kruitschip in de gracht wasontploft. De naam van de H. Lodewijk is dus een uiting vandankbaarheid.In deze kerk baden we het avondgebed: “Uw woord, Heer,is een lamp voor mijn voeten, alleluia…”Na de Vespers gingen we op weg naar de gelegenheid waarwe deze dag feestelijk zouden afsluiten: het restaurant MalleJan. We genoten van een heerlijke maaltijd en vermakelijketafelgesprekken – onderbroken door de twee minuten stiltevoor de gevallenen van de Tweede Wereldoorlog, die zote zien ook door het personeel van het restaurant in achtwerden genomen.Ten slotte liepen we terug naar het station, namen de treinnaar Hillegom en kwamen in de avondschemering weer aanop De Tiltenberg. Het was een erg leuke dag geweest. ■TILTENBERG MAGAZINE7

Lezing, aanstellingen en diplomeringIedere eerste maandag van de maand is er op hetseminarie een Willibrordavond. Op 6 mei vielen enkelebijzondere gebeurtenissen samen.DOOR ANTON GOOSVerdieping in theologie en maatschappijDe Willibrordavond begint altijd aan het eind van demiddag met een lezing van een gastspreker. De onderwerpenzijn zeer divers. Zo zijn er in het verleden lezingengeweest over schuldhulpverlening, verslaafdenopvang,de geldigheid van Anglicaanse wijdingen en vele andere thema’s.De veelheid aan onderwerpen laat raden dat de sprekerbisschoppen, kardinalen of andere theologen kunnen zijn,maar ook gelovigen die in de maatschappij op allerlei gebiedwerkzaam zijn.In het kader van het Jaar van het Geloof was de Willibrordlezingop maandag 6 mei 2013 gewijd aan de tiende bisschopvan Haarlem (1960-1966), mgr. Joannes van Dodewaard (1913-1966), en diens bijdrage aan de debatten tijdens het TweedeVaticaans Concilie. Vicaris-generaal mgr. drs. M. de Groot hadwillen komen vertellen over zijn persoonlijke ervaringen metmgr. Van Dodewaard tijdens het concilie, maar moest helaasverstek laten gaan. Gelukkig was een goede vervanger gevondenin pastoor drs. N. van der Peet uit Amsterdam, die zijnscriptie over mgr. Van Dodewaard heeft geschreven.Een begaafd theoloogVan der Peet karakteriseerde Van Dodewaard als een exegeetdie zich interesseerde voor het grensgebied van exegese engeestelijk leven. Hij had willen promoveren op Johannes vanhet Kruis, had een bijzondere belangstelling voor het religieuzeleven (waarvan hij meermaals benadrukte dat het niet alleeneen middel tot zelfheiliging is, maar dat het ten dienste van deheiliging van het hele volk Gods moet staan) en trachtte zijneigen geestelijk leven in gedichten te vatten.Van Dodewaard was zowel concilievader als lid van de theologencommissie,die teksten voorbereidde en hun theologischgehalte controleerde: een ongebruikelijke combinatie vanfuncties. Hij was dan ook een begaafd theoloog: zo gebruiktehij als enige Nederlandse bisschop geen conceptteksten, maarbereidde hij zijn interventies geheel zelfstandig voor. Over deopenbaring zei hij dat deze méér is dan alleen een verzamelingwijsheden, want de openbaring is een Persoon, Jezus Christus.Dit idee vindt men terug in de constitutie Dei Verbum. Datgeldt echter niet voor het door hem voorgestelde onderscheidtussen de oorspronkelijke apostolische Kerk (die de norm zoumoeten zijn) en de op de apostelen gefundeerde Kerk.FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATENMgr. Hendriks overhandigt Sander Zwezerijnen zijnbaccalaureaatsdiploma.Verder heeft Van Dodewaard op het concilie bijgedragen aaneen oecumenisch gunstige formulering van de openbaringsleeren de leer over de Kerk.Aanstellingen en diplomauitreikingAansluitend aan de lezing is altijd de Heilige Mis, waarin eenbisschop de hoofdcelebrant is. In deze Mis ontvangen vaakstudenten van het Grootseminarie St. Willibrord, van RedemptorisMater en het Sint-Bonifatiusinstituut een aanstelling. Op 6mei ontving Mario Agius van Redemptoris Mater de aanstellingtot acoliet en Paul Goossens van het Bonifatiusinstituut de admissio,de opname onder de kandidaten voor de diakenwijding.Na de H. Mis wordt de Willibrordavond afgesloten met eenwarm buffet. Als er iets te vieren valt, leveren de studentenvan Redemptoris Mater tijdens de maaltijd dikwijls op eigenwijze een feestelijke muzikale bijdrage.Op 6 mei kon er nog niet direct toegetast worden, want voordathet buffet werd geopend, vond er een diplomauitreikingplaats. Sander Zwezerijnen, priesterstudent voor het bisdomGroningen-Leeuwarden, is magna cum laude geslaagd voor zijnbaccelaureaatsexamen. Hij kreeg het diploma uitgereikt doorhulpbisschop Hendriks, die niet alleen zijn voormalige rectoris, maar ook zijn scriptie over de clerus in de brieven van deheilige Cyprianus van Carthago heeft begeleid. Op 29 juni zalSander door de bisschop van Groningen-Leeuwarden, mgr. DeKorte, in Leeuwarden tot transeunt diaken worden gewijd. ■8 TILTENBERG MAGAZINE

Groeien in vriendschap met HemPater Vincent McMahon neemt deze zomer na zes jaarafscheid als geestelijk leidsman, spirituaal en staflidop De Tiltenberg. Hij vertelt over zijn ervaringen.DOOR ANTON GOOSHoe heeft u de afgelopen zes jaar opDe Tiltenberg ervaren?Het zijn misschien wel de mooistezes jaren van mijn leven geweest.Ik heb geen woorden om mijndankbaarheid te uiten naar God, destudenten, de staf, de medewerkers eniedereen met wie ik heb samengewerkt.Kunt u een aantal hoogtepuntennoemen van uw tijd hier?Dat is heel moeilijk, want voor eenpriester is iedere dag even belangrijk,maar ik kan wel een aantal specialemomenten bedenken. De priesterwijdingen,de komst van nieuwe studenten,de retraites en de bisschopswijding vanmgr. Hendriks zijn voorbeelden. Moeilijkemomenten waren er zeker ook.Kunt u een aantal dingen noemendie voor u moeilijker waren?In het leven van iedere mens zijn ergoede en kwade dagen. Zoals Augustinuszei: echte rust vinden we alleen in deHeer en moeten we niet hier verwachten.Maar voor een christen zijn moeilijkhedeneen uitdaging om harder tevechten en meer op Christus te vertrouwen.Zonder moeilijkheden is er geengroei. Op het seminarie zal iedere seminaristzijn eigen beproevingen tegenkomen,en de gemeenschap ook. Op diemomenten merken we op een specialemanier de tegenwoordigheid van deHeer en zijn we daar heel dankbaar voor.Welke taken had u op De Tiltenberg?Ik was hier spirituaal van de seminaristen,ik mocht ze leiden in hun geestelijkleven, ik gaf de lessen priesterlijke spiritualiteiten ik preekte op stille dagenen retraites.Wat heeft u als het mooiste ervarenin het werk met de seminaristen?Voor mij was er niets mooier dan eenpersoon te zien groeien in zijn relatiemet Christus. Het is eigenlijk net als deweg die de leerlingen van Jezus metHem hebben afgelegd, zoals Johannes,Petrus en de anderen: een ontmoetingmet de Meester en vervolgens een groeiin vriendschap met Hem. Dit is ook deweg die elke seminarist afgaat.Welke eigenschap van een seminaristmaakt de grootste indruk op u?Er zijn zes eigenschappen die op mijde grootste indruk maken: moed, toewijding,doorzettingsvermogen, eerlijkheid,dienstbaarheid en liefde voorJezus Christus en voor Maria.Welke taken heeft u nog meer vervuld?Ik ben lid van de congregatie van deLegionairs of Christ (Legionairs vanChristus), heb mijn studie gedaan inRome en ben werkzaam geweest in Italië,de VS en Mexico. Ik ben 25 jaar pastoorgeweest in het bisdom Roermond. Datben ik nog steeds naast mijn werk opDe Tiltenberg. Er komt nu een eindeaan, omdat mijn congregatie Nederlandgaat verlaten. Ik zal mijn priesterwerkvoortzetten in Italië.Als spirituaal voerde pater V. McMahon week in week uit gesprekkenmet de priesterstudenten.FOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATENHoe heeft u het ervaren om pastooren spirituaal tegelijk te zijn?Het was voor mij een heel aangenameen nuttige afwisseling. Het feit dat ik inde parochie was en daar ervaring in hetpastoraat opdeed, vormde een goedeachtergrond voor mijn werk met de seminaristen.Aan de andere kant waren dedagen van intense spiritualiteit een bronvan energie voor mijn werk in de zielzorg.Het was voor mij een ideale combinatie.Graag wil ik speciaal mgr. Punt bedankenvoor zijn vertrouwen en supporten mgr. Hendriks, rector Bruggink ende overige stafleden bedanken vooreen zeer prettige samenwerking inde afgelopen zes jaar. ■TILTENBERG MAGAZINE9

Schenken met belastingvoordeelReguliere schenkingen:De Tiltenberg beschikt over de ANBI-status (AlgemeenNut Beogende Instelling). Dit houdt in dat De Tiltenbergeen door de belastingdienst erkend goed doel is. Allegiften aan De Tiltenberg zijn daarom aftrekbaar van uw belastbaarinkomen. U kunt maximaal 10 % van uw verzamelinkomenaftrekken met een drempel van 1% en een minimum van60 euro. Voor deze reguliere giften aan De Tiltenberg kuntu bijgesloten acceptgiro gebruiken.Lijfrenteschenkingen: maximaal profiterenvan aftrekbaarheidWilt u maximaal gebruik maken van de fiscale aftrekbaarheiden bent u bereid De Tiltenberg de komende 5 jaar of langermet een bedrag van minimaal 150 euro per jaar te steunen?Denk dan eens aan het afsluiten van een akte van lijfrente.Het voordeel hiervan is dat uw giften dan volledig aftrekbaarzijn van de belasting.Aan een lijfrenteschenking voor De Tiltenberg zijn de volgendevoorwaarden verbonden:• schenking van een jaarlijks vast bedrag voor een periodevan 5 jaar of langer• een minimum bedrag van 150 euro per jaar• officiële notariële vastleggingAls u van deze constructie gebruik wilt maken, dient u deachterkant van de brief van rector Bruggink in te vullen en aanons terug te sturen. Hiermee machtigt u onze notaris een aktevan lijfrente af te sluiten. Wij verzorgen de afwikkeling bijde notaris; die brengt hiervoor slechts een gering bedragin rekening, dat door De Tiltenberg zal worden voldaan.U ontvangt vervolgens op korte termijn per post een exemplaarvan de door de notaris opgestelde akte van lijfrente.Hieronder ziet u een voorbeeld van belastingvoordeel bij eenlijfrente-constructie indien u in de 42%-belastingschijf valt:U geeft aanDe Tiltenberg:U krijgt terugvan de fiscus:U betaalt dusuiteindelijk:150 euro per jaar 63 euro per jaar 87 euro per jaarDit is een algemeen voorbeeld. Uw eigen situatie kan anderszijn. Neem hierover contact op met uw belastingadviseur.Mocht u verder nog vragen of opmerkingen hebben, dan kuntu ook altijd contact opnemen met dhr. P. Klaver, medewerkervan De Tiltenberg, bereikbaar via tel.nr. 0252-345 312.Toelichting bij Volmachtformulier:3. Notariële schenking‘Vijf jaar of langer naar keuze van de schenker’: Om in aanmerkingte komen voor de belastingaftrek dient de jaarlijkseschenking om een periode van ten minste vijf jaar te gaan. Nadeze vijf jaar kunt er voor kiezen om met de jaarlijkse bijdragete stoppen of hiermee door te gaan. Ieder extra jaar geniet uhetzelfde belastingvoordeel. Op deze manier hoeven er geenextra kosten te worden gemaakt voor een nieuwe lijfrente-aktemocht u besluiten om uw jaarlijkse bijdrage te continueren.2013 of 2014:U kunt aangeven of u de lijfrente wilt laten ingaan in 2013 ofin 2014. Als u uw lijfrente in 2013 laat ingaan, geniet u al ditjaar belastingvoordeel! Uw eerste lijfrenteschenking dient danechter wel vóór 31 december 2013 te geschieden.4. BetalingswijzeWij vragen u zelf zorg te dragen voor de tijdige jaarlijkseoverboeking van het lijfrentebedrag.Niets is mooier dan te geven met je hart!In het studiejaar 2008-2009 ben ik gestart met een studietheologie voor leken bij De Tiltenberg. En zo ben ik in contactgekomen met priesters van De Tiltenberg en hen die verantwoordelijkzijn voor de vorming van priesters. Mensen dievanuit een diep geloof en met deskundigheid zorg dragen vooreen goede vorming. Priesters die mij als gelovige dichter bijChristus brengen. Ik heb er dan ook geen moment aan getwijfeldom jaarlijks een financiële bijdrage te leveren voor devorming van seminaristen. Jezus zegt in Lucas 10,7 bij de zendingvan de tweeënzeventig leerlingen: “De arbeider is zijnloon waard.” Niets is mooier dan te geven met je hart omdatje weet dat je van Jezus hebt ontvangen. Ik wil mensenaanmoedigen om hun steentje bij te dragen aan de vormingvan priesters en om samen met derooms-katholieke Kerk te proclameren:“Het Rijk Gods is u nabij.” Ik maak bijmijn giften gebruik van een lijfrenteschenking.Zonder dat ik het merk inmijn portemonnee kan ik zo méérgeven voor de opleiding van de priesterstudenten.Zeker een aanrader! ■Theo Bos (48), Voorburg10 TILTENBERG MAGAZINE

Bidden voor eenEucharistische lenteOp zaterdag 20 april was de jaarlijkse gebedsdag voorde leden van de gebedskring: een combinatie van gebed,ontmoeting, muziek en verdieping.DOOR DAAN HUNTJENSDe seminaristen hadden er na de paasvakantie netweer een week college opzitten toen het al tijd wasom voorbereidingen te treffen voor de gebedsdag.De eetzaal werd uitgebreid en in de kapel werden stoelenbijgeplaatst om het grote aantal biddende ondersteuners vanhet seminarie te kunnen ontvangen. En dan te bedenkendat de bezoekers nog maar een klein deel van de veel groteregebedskring vormen! Voor ons studenten is deze dag dan ookeen bijzondere opsteker. Dit jaar was de gebedsdag ook eengoede voorbereiding op de getuigenissen die we daags daarna,op Roepingenzondag, in de parochies mochten afleggenom nog méér mensen uit te nodigen tot gebed om roepingen.Het belang van de AanbiddingNa de H. Mis – waarin we Petrus hoorden zeggen: “Heer, naarwie zouden wij gaan? Uw woorden zijn woorden van eeuwigleven.” –, de lunch en het middaggebed was het tijd voorde inleiding van mgr. Van Burgsteden over het belang van deEucharistische Aanbidding. Doordat de katholieken de grotewaarde en betekenis van de H. Eucharistie als voedsel opnieuwontdekt hebben, is de uitstelling helaas op de achtergrondgeraakt, aldus de emeritus-hulpbisschop. De Eucharistieals voedsel en de Aanbidding kunnen echter niet van elkaarworden losgemaakt. In de mis liturgie is er een moment vanAanbidding vóór het eten (bij het Zie het Lam Gods)!De H. Augustinus zei: “Wie niet vooraf Hem aanbidt, is nietwaardig Hem te nuttigen.”Maar ook ná de Mis is aanbidding meer dan gepast. De uitstellingbreidt volgens Paulus VI de genade van het offer uit en eendag uitstelling kan aan een parochie een nieuw karakter geven.Ten diepste is Aanbidding het geheime gebed van een binnenstedat aan God geketend is en onophoudelijk met Hem bezigis, zodat het één wordt met Degene die het aanschouwt.Ons gebed is dan dat van Jezus geworden.Paus Benedictus XVI zei in november 2010 een eucharistischelente in de parochies te wensen – die op sommige plaatsen,niet op de laatste plaats onder jongeren, al begonnen is – enherinnerde aan de H. Juliana de Cornillon, die zich inzette voorde invoering van het feest van Sacramentsdag. Als het christendomzich in onze tijd moet onderscheiden – met nameFOTO: JAN-JAAP VAN PEPERSTRATENDeelnemers aan de gebedsdag in de aula. Voorin zr. MariaGratia, die sprak over “Wat is roeping?”.in de “vaardigheid van het bidden” – hoe zou men dan geennieuwe behoefte voelen om lang te blijven in geestelijkgesprek, in stille aanbidding, in een houding van liefde, vóórChristus die aanwezig is in het H. Sacrament? De priesters zijngeroepen hiertoe – ook door hun voorbeeld – aan te moedigen.De heilige pater Eymard, stichter van de sacramentijnen, konaan het einde van zijn leven schrijven: “De grootste genade vanmijn leven is geweest een levend geloof in het H. Sacramentsinds mijn kind-zijn.”Met zijn lezing bevestigde mgr. Van Burgsteden als het warewat Petrus in het evangelie had gezegd: naar niemand andersdan de Eucharistische Jezus moeten wij gaan, want Hij geeftons deel aan Zijn eeuwig leven.Muziek, getuigenissen en afsluitingEen muzikaal intermezzo, verzorgd door de seminaristen vanNieuwe Niedorp, vormde een mooie overgang naar de bijdragevan zr. Maria Gratia over roeping. Volgens een bezoeksterkwam haar getuigenis “zo uit haar hart, met warmte en liefdevoor God”. Eerder al had Krzysztof Kokot verteld hoe hij uitPolen in Nederland is terechtgekomen om hier priester teworden. Ten slotte mochten we het van de hulpbisschopgehoorde in de praktijk brengen door de Heer te aanbiddenin het Allerheiligste. Zo was het een waardevolle dag. ■TILTENBERG MAGAZINE11

Omhelzende liefdeDe Heer heeft ons door paus Franciscus veel te zeggen.Wat is de kern van zijn boodschap?DOOR JOHAN RUTGERSHabemus Papam… en zijn naamis: Franciscus! Voor het eerst inde geschiedenis van de Kerkhebben we geen Europeaan of Noord-Afrikaan als paus, maar iemand van overdie blauwe vlek midden in de GroteBosatlas, van de andere kant van deAtlantische Oceaan, uit Latijns-Amerika,een Argentijn!Op 13 maart jl. werd Jorge kardinaalBergoglio verkozen tot opvolger vanemeritus-paus Benedictus XVI en deheilige apostel Petrus, als plaatsbekledervan Christus. Hier in het grootseminarieluidden direct na zijn verkiezing alle klokkenen, zittende achter m’n bureau, washet eerste dat ik dacht: “Dat was snel!”Na het luiden van de klokken lieten allestudenten heel benedictijns hun spullenliggen en als op het bevel van de klokkenwaren we al gauw in de tuinzaal te vindenom op het grote scherm een eersteglimp van de nieuwe paus op te vangen.In zijn eerste preek op 14 maart in de Sixtijnse kapel spreektpaus Franciscus over “onderweg zijn, bouwen en belijden”.Met name in dit Jaar van het Geloof is de boodschap van pausFranciscus een welkome. Het geloof is geen statisch en rigideop zondag in de kerk zitten, de rozenkrans bidden en kerkbijdragebetalen slechts “omdat het moet” of “erbij hoort”. Depaus houdt ons een levende en vreugdevolle boodschap voor,een werkelijk geloof in de blijdschap van de Verrezen Heer.Zoals wijzelf onderweg zijn in ons eigenleven, zo trekken we samen met Abrahamweg uit ons verleden en samenmet Mozes de Rode Zee door naar detoekomst. Samen met Christus zijn wijgeen holle maar met de Heilige Geestbezielde, levende stenen om te bouwenaan die mooie levende en ademendeKerk in het geloof aan de liefde van God.En omdat we zo samen onderweg zijnen bouwen met ons hart, kunnen weniet zwijgen van de liefde die we in hetlijden, sterven en verrijzen van Jezustegenkomen. Daarom roept pausPaus Franciscus maakt zijn geestelijk vaderschap heel concreet zichtbaarin ontmoetingen op en buiten het Sint-Pietersplein.Broeders en zusters, laten we ons nietafsluiten voor het nieuwe dat God inons leven wil brengen! Zijn we dikwijlsmoe, teleurgesteld, verdrietig;voelen we de last van onze zonden;denken we dat we het niet aankunnen?Laten we ons dan niet opsluitenin onszelf, de moed niet verliezen,laten we nooit opgeven: er is geensituatie die God niet kan veranderenen geen zonde die Hij niet kan vergeven,als we ons voor Hem openen.(homilie paus Franciscus Paaswake)Franciscus ons op om juist nu, in dit Jaar van het Geloof,de liefde van Christus uit te dragen en deze werkelijk voor televen in de navolging van Christus.Is dit nu de kern van paus Franciscus’ boodschap? Ik denk hetwel. Uiteraard zou ik het ook kunnen hebben over zijn soberewijze van liturgievieren, het niet dragen van de traditionelerode muiltjes en altijd maar die ene en dezelfde witte mijter.Maar dat zou hem naar mijn mening geen recht doen.Met name via sociale media als Facebookzien we hoe paus Franciscus zichzelfconcreet op het Sint-Pieterspleinpresenteert. Met zijn open pausmobielrijdt hij tussen de mensenmassa dooren is hij niet te schuw om zijn chauffeureen halt toe te roepen en even uit testappen. En wat we dan zien, is een mandie de titel ‘paus’ ofwel ‘papa’ werkelijkeer aandoet wanneer hij de kleine kinderenkust en de zwakkeren en gehandicaptenomhelst. Want wordt een God,die liefde is, niet bij uitstek gevonden inde ware ontmoeting met de ander? ■TILTENBERG MAGAZINE13

Uw partner voor:Bouw - Onderhoud - KozijnenGa mee op bedevaart naar het Heilig Land18 t/m 27 oktober 2013 (herfstvakantie)www.kerkinnood.nl/bedevaart14 TILTENBERG MAGAZINE

De innerlijke taalIn zijn laatste bijdrage voor dit magazine schrijft paterV. McMahon over de innerlijke taal. Ze geeft ons toegangtot het hart van Christus.DOOR PATER VINCENT MCMAHONVroeger was één taal genoeg. In de familie, ondervrienden of op het werk kon iedereen dezelfde taalspreken. In onze tijd wordt het echter steeds vakernodig om meer talen te leren. Men reist veel, ontmoet meerbuitenlanders en ontvangt veel post uit andere landen. Kinderenen kleinkinderen trouwen of wonen in het buitenlanden een woordenboek is heel handig om de communicatiete faciliteren.Toch is dit alleen maar de uiterlijke taal. Er is nog een andere,belangrijkere taal: de taal van het verstand, de taal van hethart, de innerlijke taal. De uiterlijke taal begint met de monden bereikt de oren. De innerlijke taal ontstaat in het hart enbereikt het hart. Op deze manier kan men zijn diepste gevoelensdoorgeven aan een ander, maar ook de diepste gevoelensvan de ander begrijpen.In deze taal kan een moeder praten met het kindje dat nogin haar schoot is. Op deze manier kunnen mensen heel veeltegen elkaar zeggen in de stilte. Rabindrath Tagore, een groteIndische schrijver, zei ooit: “Praat met mij in de stilte, ik luisterin mijn hart.” Met deze taal kunnen mensen uit de meest verschillendelanden, culturen en geloofsovertuigingen elkaarbegrijpen. Ook als onze spraak en ons gehoor door ziekte ofouderdom wegvallen, is deze taal er nog, want het is de taalvan de liefde. In deze taal kunnen wij ook met God praten,naar Hem luisteren, in gesprek met Hem bljven. De geestelijkeschrijvers noemen deze dialoog het innerlijke leven.Dit is de taal die Christus ons geleerd heeft. De Heer heeftnooit één woord gesproken dat niet uit Zijn hart kwam. En hijheeft altijd met liefde geluisterd, ook wanneer hij beschuldigden beledigd werd. Enkele van de mooiste woorden ooit warendie van het kruis: “Vergeef het hun, want ze weten niet wat zedoen.” In zijn hart is er een vuur dat niet verteert en niet verbrandt.In de litanie van het Heilig Hart wordt Jezus’ hart een“gloeiende oven van liefde” genoemd.Priesters moeten verschillende talen leren: moderne talen,maar ook Grieks, Latijn en Hebreeuws. Maar de belangrijstezal altijd die van de liefde zijn. Deze zal zin geven aan alles enals zij er niet is, is de rest niets waard. De H. Paulus is er heelduidelijk over: “Al sprak ik de talen van alle mensen en die vande engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn daneen dreunende gong of een schelle cimbaal (1 Kor. 13,1).Hart van Jezus, brandende oven van liefde, ontferm U over ons!In het gebed van de priester, in de liturgie, in de bedieningvan de sacramenten, in zijn preken en in zijn dienstbaarheidzal het innerlijk vuur van Christus altijd centraal staan.Juni is traditioneel de maand van het Heilig Hart. Laten wijvoor elkaar bidden dat wij allemaal de taal van de liefde betermogen leren, de taal die Christus ons geleerd heeft en die onsin staat stelt onze diepste gevoelens met anderen te delen,maar ook de diepste gevoelens van anderen te begrijpen –de taal die ons in staat stelt om van hart tot hart metGod te praten. ■TILTENBERG MAGAZINE15

Katholiek in Hong KongJoep en Nadine Stokkermans wonen en werken sinds ruimtwee jaar met hun gezin in Hong Kong. Ze hebben driekinderen van 7, 5 en 3 jaar. Vanuit Hong Kong vertellenze over hun leven als katholiek in een maatschappijdie voornamelijk niet-christelijke wortels heeft.DOOR PIETER KLAVERJoep kent De Tiltenberg doordat hijeen keer mee is geweest met eenrondreis door Italië, georganiseerddoor toenmalig rector Hendriks en destaf en studenten van De Tiltenberg.Van daaruit is een vriendschap en bandgegroeid met de priesteropleiding. Hetgezin verhuisde naar Hong Kong toenJoep vanuit zijn werk een opdrachtkreeg om daar met zijn collega’s eenserviceafdeling op te zetten. Joep enNadine vertellen: “Het is boeiend eneen uitdaging om deel uit te maken vaneen maatschappij die anders is dan diewaarin je bent opgegroeid. Nu is HongKong erg westers voor Aziatische begrippendoordat het honderd jaar lang eenEngelse kolonie is geweest. Mede hierdoorheeft het christendom ook vastevoet gekregen op deze rotsachtigebodem. Met name in de New Territorieshebben missionarissen een enormeinspanning verricht.”Knokken en kansen pakken“We verwonderen ons over de cultuuren de flexibele opvattingen van deHongkong-Chinezen, die dagelijks eenstrijd leveren om een goed bestaan. Erzijn beperkte sociale voorzieningen: veelzaken worden binnen families opgelost.Goed onderwijs bepaalt voor een grootdeel de toekomst van de kinderen enis relatief erg duur. Veel elitescholenhebben een christelijke signatuur. Dewelvaart in deze regio is recent: sindsde jaren 80 van de vorige eeuw is HongKong uitgegroeid tot een metropooldie zindert van de ondernemingsgeest.Het geluk komt je niet aanwaaien in jeleven, je moet ervoor knokken en jekansen pakken. Het is hier heel normaalom twaalf uur per dag te werken. DeHongkong-Chinezen zijn trots op hetHong Kong dat zij hebben opgebouwd.Door de overdracht aan China in 1997en het openen van de grens is er eennieuwe wind gaan waaien: steeds meermensen gaan werken in Guangdong(de aangrenzende provincie), of verderweg in China. Dit zet een druk op hetgezinsleven. Tijd is dan ook een kostbaargoed. Toch zetten mensen zich invoor goede doelen en nemen actiefdeel aan de kerk.”Spontaan en overtuigd katholiek“Hong Kong heeft een relatief jongekatholieke kerk. Sinds ongeveer 200 jaaris het geloof hier verspreid en zijn erkatholieke kerken en scholen gebouwd.Geloof is een normale zaak voor demensen, met name vormen van taoïsme,confucianisme en boeddhisme. Je maaktals katholiek deel uit van een minderheid.Desalniettemin zijn christelijkeChinezen overtuigd en praten open overhun geloof. Als je vraagt of ze een goedweekend hebben gehad, zegt iemandspontaan dat hij gisteren in de kerk isgeweest. De Rosary Church in Tsim ShaTsui is voor ons de basis. Er wordttijdens de Engelstalige Mis volop meegebedenen gezongen. Het is een belangrijkeervaring, ook voor onze kinderen.Je beseft dat het niet vanzelfsprekendis dat er een Kerk bestaat. Je moeter moeite voor doen om Kerk te zijn.Het komt je niet aanwaaien. We proberenhieraan een bijdrage te leveren,o.a. door onze steun aan de priesteropleidingin Nederland. Zo kan hetgeloof worden doorgegeven aan devolgende generatie.” ■