Broedvogels in Vlaanderen 2006-2007 - Instituut voor Natuur- en ...

5. Soortteksten
In dit hoofdstuk worden 90 soorten in detail behandeld,
de grote meerderheid ervan wordt geteld in het kader
van het BBV-project. Enkele niet-BBV-soorten die op de
Bijlage I van de Europese Vogelrichtlijn staan (Blauwborst,
Boomleeuwerik, Nachtzwaluw en Zwarte Specht)
worden eveneens besproken. Een andere uitzondering
vormt de Kerkuil die noch BBV, noch Bijlage I en noch
Rode Lijstsoort is. Omdat het een soort is die op lange
termijn en in detail wordt opgevolgd door de Kerkuilenwerkgroep
Vlaanderen leek het ons interessant ze hier
ook op te nemen. Het is trouwens één van de weinige
soorten waarvan in Vlaanderen op dergelijke schaal gegevens
over broedsucces voorhanden zijn.
Volledigheid van de gegevens
In Tabel 3 staat per per soort een overzicht van de volledigheid
van de verzamelde gegevens waarop de
aantalsschattingen gebaseerd zijn. Tabel 2 geeft voor
de BBV-soorten de verdeling over de 4 nauwkeurigheidsklassen
per soortgroep. Zoals al eerder vermeld
ontvingen we nog niet van alle regio’s complete BBVgegevens.
Als we nagaan hoe de 87 soorten verdeeld zijn over de
4 volledigheidsklassen, dan zien we dat van 63 soorten
goede tot zeer goede schattingen beschikbaar zijn (categorieën
3 en 4). Kolonievogels vallen bijna uitsluitend
in categorie 4. Zeldzame soorten komen vooral voor in
de twee hoogste categorieën, exoten vooral in de twee
laagste (1-2). (Tabel 2 en 3)
Volledigsheidscategorie
groep 4 3 2 1
kolonie 20 1 0 0
zeldzaam 23 16 9 4
exoot 1 2 7 4
totaal 44 19 16 8
Tabel 2: Verdeling van de BBV soortgroepen over de 4 volledigheidsklassen
Table 2: Distribution of the BBV species groups (colonial, rare,
feral) in the 4 population estimate accuracy categories.
Bij de kolonievogels worden de meeste soorten bijna
gebiedsdekkend geteld. Van sommige bezitten we al
lange tijdsreeksen (Blauwe Reiger, Aalscholver, Roek)
en worden de soorten traditioneel goed opgevolgd, wat
de nauwkeurigheid van de totale aantallen uiteraard ten
goede komt. Andere kolonievogels als Kwak, Lepelaar,
Kleine Zilverreiger, Geoorde Fuut en de verschillende
soorten sternen en meeuwen komen meestal maar in
enkele of in een vrij beperkt aantal en bovendien goed
gekende (en opgevolgde) gebieden voor, en worden
ook daarbuiten steeds goed genoteerd. Van zeer zeldzame
soorten zoals Grote Zilverreiger, Witwangstern en
Bijeneter worden waarnemingen ook goed bijgehouden
en gemeld.
Van Blauwe Reiger ontvingen we gegevens van ongeveer
75% van de gekende kolonies uit de atlasperiode,
waaronder ook alle grote en middelgrote kolonies. De
overige 25% werd bijgeschat waarbij we uitgingen van
een stabilisatie van de aantallen sinds de atlasperiode.
In de periode 2000-2007 werden geen koude winters
vastgesteld die zouden kunnen zorgen voor sterke fluctuaties
die extrapolatie bemoeilijken. De Oeverzwaluw
valt onder categorie 3 omdat de extrapolatie van de
aantallen minder nauwkeurig is dan bij de Blauwe Reiger.
Enerzijds zijn de broedlocaties veel minder standvastig
dan bij de Blauwe Reiger die erg trouw blijft aan
bestaande kolonies, en anderzijds fluctueren trends bij
pionierssoorten en lange-afstandstrekkers sterker.
Van de zeldzame soorten wordt een groot aantal gebiedsdekkend
geteld of kan toch voldoende nauwkeurig
geschat worden door aanvullende gegevens en extrapolaties.
Het betreft hier soorten die goed gevolgd (kunnen)
worden om meerdere redenen. Hun populaties
kunnen klein zijn, of de soorten opvallend, of aanwezig
in een typisch habitat, of beperkt zijn tot een paar regio’s
waar ze goed geteld worden (of een combinatie van factoren).
Bij het plaatsen van de soorten in categorie 3
werd rekening gehouden met meldingen van reco’s over
onvolledige tellingen in hun regio (bvb bij Kleine Plevier
en Grauwe Klauwier). Dit gebeurde al dan niet in combinatie
met lagere trefkans bij sommige soorten door
hun gedrag of door de afwijkende periode waarin ze
broeden (bvb Porseleinhoen, Kruisbek). Kleine Plevier
is bovendien een soort die samen met Tureluur en Kluut
vanaf 1997 in het BBV project werd opgenomen, omdat
die toch (toen) vrij gebiedsdekkend werden geteld. Hun
populaties waren toen wel hoger dan de oorspronkelijke
grens van 150 broedparen om als ‘zeldzame soort’ opgenomen
te worden. De toename in aantal en in verspreiding
heeft ertoe geleid dat de informatie over de
Kleine Plevier nu wat minder volledig is dan voorheen.
Heel zeldzame of eerder accidentele soorten worden
toegewezen aan categorie 4 indien we weten dat er voldoende
naar gezocht werd of losse waarnemingen een
aan-of afwezigheid kunnen bevestigen.
:: 19 ::