Februari - Maart 2012 - Bronovo Ziekenhuis

More documents

Recommendations

Info

Loslaten ‘Wie wat bewaart, die heeft wat’, het is een van de motto’s waar ik mee opgroeide. Soms werd het hardop gezegd, maar vaker werd het voorgedaan. Mijn moeder bewaarde alle knopen en lapjes, zodat ze altijd iets in huis had om kleren op te knappen of zelfs nieuw te maken. En mijn vader vond tussen de oude schroeven en haakjes altijd nèt dat ene schroefje dat nodig was om een kastje te repareren. Dat was niet verbazingwekkend voor de generatie die vlak na de oorlog opgroeide: je moest het doen met wat je had, en daarom was het zaak om zuinig op je spullen te zijn. Waarschijnlijk kan ook ik daarom niet goed weggooien. Oud, versleten of uit de mode Je weet nooit hoe het nog eens van pas kan komen. Bovendien ben ik gehecht aan m’n spullen. Geen mooiere stoel dan de stoel die nog op m’n studentenkamer stond, geen fijnere trui dan die éne veel gedragen trui. Een mens kan niet alles bewaren. Je kunt niet alles maar vasthouden in het leven, soms moet je ook loslaten. En hoe ouder je wordt, hoe méér je moet loslaten. Dat is in een huis als Nebo pijnlijk duidelijk. Ik vraag bewoners er wel eens naar. “Waarom staat dit éne kastje hier, van alle meubels die u ooit had” Soms is het antwoord nuchter: “Het paste hier precies, al het andere was te groot. Andere keren zit er een verhaal achter, over wie het ooit gegeven heeft of wat er een plek vond achter de kastdeurtjes. “En waarom juist dit schilderij of deze tekening” Ook daar zitten verhalen aan vast. Over de betekenis van wat meekwam naar Nebo, maar soms ook een verhaal over wat achterbleef, wat weg moest, wat iemand los moest laten. En vaak vertellen mensen hoe moeilijk het was om van het vele dat er was, het meeste achter te moeten laten. Hoezeer je er soms ook aan gehecht bent, spullen blijven spullen. Er zijn vormen van loslaten die oneindig veel pijnlijker zijn. Het moeten loslaten van gezondheid, bijvoorbeeld. Het noodgedwongen loslaten van zelfstandigheid. Het loslaten van verwachtingen. Het loslaten van mensen om je heen die wegvallen, die sterven. Dat is loslaten-voorgevorderden, het loslaten van wie of wat belangrijk en waardevol was. Het vergt veel méér dan de daadkracht om een versleten kledingstuk of een oud meubel eindelijk de deur uit te doen. Het is een vorm van loslaten die grotendeels in een mens zelf plaatsvindt. Een belangrijke vraag daarbij is: hoe laat je los wat belangrijk voor je is, zonder daar jezelf bij kwijt te raken Kun je bijvoorbeeld je onafhankelijkheid kwijtraken en daar toch innerlijk een zelfstandig mens bij blijven Kun je mensen verliezen aan de dood, zonder hen verder leven – maar hen wel een goede plek geven in je herinnering en in je hart En kun je toekomstdromen opgeven en tegelijkertijd een optimistisch mens blijven Goed loslaten is een kunst. In en rond Nebo zijn veel mensen noodgedwongen bezig om die kunst onder de knie te krijgen. De één lijkt dat makkelijker af te gaan dan de ander, maar ik denk dat niemand ooit volleerd is. Wel geloof ik dat het iets is wat je als mensen van elkaar kunt afkijken, iets wat je van anderen kunt leren. Ik ben daarom erg benieuwd naar uw verhalen. Hoe doet u dat, loslaten Bent u er van nature goed in of heeft u het in de loop van uw leven moeten leren En wat helpt u om los te kunnen laten Als u ons uw verhaal wilt vertellen, dan staan we daar als geestelijk verzorgers zeker voor open. En wie weet, leert het ook ons (én anderen) beter loslaten. Engelien Hulsman, Geestelijke verzorging 12
Gedicht Winter Winter. Je ziet weer de bomen door het bos, en dit licht is geen licht maar inzicht: er is niets nieuws zonder de zon. En toch is ook de nacht niet uitzichtloos, zolang er sneeuw ligt is het nooit volledig duister, nee, er is de klaarte van een soort geloof dat het nooit helemaal donker wordt. Zolang er sneeuw is, is er hoop. Herman de Coninck (Geestelijke verzorging, Stichting <strong>Bronovo</strong>-Nebo) 13
Page 1 and 2: 25e jaargang - nummer 3 Februari -
Page 3 and 4: Geachte bewoners, Een nieuw jaar, e
Page 5 and 6: Donderdag 22 maart, Stichting Muzie
Page 7 and 8: Kerkdiensten De kerkdiensten vinden
Page 9 and 10: Bericht mevrouw Ineke Müller-Pronk
Page 11: Nebo is in beweging. Het moet een v
Page 15 and 16: Kersttijd in Nebo Na de Sint is het
Page 17 and 18: Kennismaken met Bartheke Docter-Sch
Page 19 and 20: Om en om Maar ik sla nu wel een hee
Page 21 and 22: Kokkerellen op de afdelingen In het
Page 23 and 24: Afdelingen HET HOUT (b.g.) HET DAEL
Page 25 and 26: Voetverzorging die niets te maken h
Page 27: Sinterklaas Kerstdiner Nieuwjaarsre

Februari - Maart 2012 - Bronovo Ziekenhuis

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?