nr. 2 - KGK Deinze

Men viert deze heilige op 25 juli als de patroon van de schippers, van de reizigers, van de
autobestuurders en van de piloten.
Maar de Amerika-ontdekker verbleef eerst in Portugal, het land van de zeevaarders, en daar
heette hij Christovao Colom. In Spanje heette hij Christobal Colon; in het Katalaans was het
Christofor Colom.
De geleerdentaal van toen, einde 15 de begin 16 de eeuw (en nog lang daarna) was het Latijn. In het
Latijn heette hij dan Christophorus Colombus. Dat tweede deel van de naam – phorus was
eigenlijk – phoros, grieks in de plaats van Latijn (verlatiniseerd grieks) en betekende “drager”.
Daarom latiniseerde Christo-phoros zijn naam soms tot Christo-Ferens (ferens is het Latijn voor
het Grieks – phoros).
Namen waren toen nog nergens officieel vastgelegd als een juridisch feit; die vast juridische
naamvastheid dateert pas uit de Franse tijd wanneer de burgerlijke stand werd ingevoerd (om
beter belastingen te kunnen innen van iedereen en om zeker iedereen vast te hebben voor de
conscriptie).
Genua is fier op zijn zoon die de nieuwe wereld ontdekte. Daarom gaf Genua aan zijn
luchthaven de naam Aeroporto Christoforo Colombo.
Colombus had vier broers: Pellegrino die als jonge man stierf, Bartholomeo en Giacomo die
beiden hun loopbaan maakten in het spoor van hun oudere broer. Ook hun zoons deden dat. De
vierde broer heette Diego en trok mee op de tweede Amerikareis. Colombus had een zoon die
ook Diego heette uit het eerste huwelijk (de eerste echtgenote overleed vroeg). Die zoon maakte
ook een zeevaartcarriere. Een zoon Ferdinand (Ferran) uit een latere verhouding werd de
toegewijde biograaf van zijn vader. Kristoffel Colombus noemde een van zijn stichtingen naar de
patroonheilige van zijn vader: San Domingo.
Was Colombus een Spanjaard
Neen, hij was geen Spanjaard ofte Spanjool, al deed hij zijn veroverende ontdekkingen in
Spaanse dienst. Hij had zijn diensten echter eerst aan de koning van Portugal aangeboden. De
Portugezen waren toen immers al zowat 150 jaar op zoek naar een zeeweg rond Afrika naar
Indië. Zij waren de sterkste zeevaarders van de veertiende en vijftiende eeuw. Maar Colombus
had geen geluk. De vorst aan wie hij zijn dienst aanbood om via het westen het Oosten te
bereiken, zag meer nut in de reconquista van zijn land op de Moren. Daarom ging Colombus zijn
diensten aanbieden in Spanje.
Colombus had een zoon die beroemd werd als Colombus-biograaf; hij had zijn gegevens uit de
eerste bron (maar subjektief). Die zoon gaf een beschrijving van de stalte van Colombus: een
flink gebouwde man, groter (langer) dan de Spanjaarden, hij kwam trouwens uit stadstaat Genua
(woonde ook enkele jaren in Savona), uit Noord-Italië dus.
Colombus had een eerder lang gezicht, had blauwe ogen en had blond haar; naar onze normen
zag hij er niet Italiaans uit. Nu, ja, hij kwam uit de streek waar de Longobarden nogal huis
gehouden hadden en zich gevestigd hadden. De streek in het noorden van Italië heet nog altijd
Lombardije. De Langobarden, lombarden, lombaarden, vormden een Germaanse stam die
Noord-Italië veroverde en in de autochtone bevolking opging in het kader der volksverhuizingen.
De Lombaarden waren in de middeleeuwen en later, bekend om hun financiële transakties o.a.
via de pandjeshuizen, de berg van barmhartigheid.
Vandaar ook de uitdrukking: iets naar de lommerd brengen, naar de lombaard brengen, naar het
pandjeshuis brengen.
Die Langobarden veroverden het land in 569. De Goten waren er ook al doorheen getrokken. In
de loop van de geschiedenis trokken Spaanse, Franse en Oostenrijkse aanspraakmakers doorheen