Oosterpark - Stadsdeel Oost - Gemeente Amsterdam

Hoe om te gaan met de begraafplaats
was misschien wel de belangrijkste
opgave van de prijsvraag. De gemeente
vroeg om de mogelijkheid het ontwerp
in twee delen uit te voeren. Totdat de
Nieuwe Oosterbegraafplaats geopend
werd (1894) was de stad volgens de wet
verplicht in ieder geval de algemene
graven tien jaar daarna niet te beroeren.
Voor de eigen graven (centraal op de
begraafplaats) was het een ander verhaal,
dit was particulier eigendom en moest
hoe dan ook geïntegreerd worden in het
nieuwe ontwerp. De ontwerper diende
een duidelijke visie neer te leggen op
de wijze waarop de begraafplaats en
de particuliere terreinen in het ontwerp
moesten worden opgenomen.
De keuze voor Springer
De directeur van Publieke Werken
beoordeelde samen met stadsingenieur
Van Niftrik en zijn Hoofdopzichter der
Beplantingen de ingestuurde plannen.
Met twee inzenders kregen de heren
drie plannen voor ogen. Springer had
namelijk, erg ongebruikelijk, twee
plannen ingestuurd, onder de motto’s
Omnibus en Natuur. De tekeningen van
Natuur zijn niet terug gevonden. Uit het
beoordelingsrapport kan echter afgeleid
worden dat het voorstel niet zo goed
aansloot bij de eisen van de gemeente
als het plan Omnibus. Tussen Copijns
inzending SPQR en Omnibus bestaan
op het eerste gezicht opvallend veel
overeenkomsten. In beide ontwerpen
is een landschappelijke aanleg gekozen
en bestaat er een verwantschap in het
16
Oosterpark Amsterdam
^
Springers inzending met motto Omnibus,
1891. Op het eerste gezicht bestaan er
met de inzending van Copijn (rechts) veel
overeenkomsten. [SAA]
>
Tuinarchitect Copijn zond dit ontwerp met
motto SPQR in. De Commissie van Bijstand
was niet content met de vorm en loop van
de waterpartij en ...
>
... de vreemde kruisingen van rij- en
wandelpaden. [SAA]
>>
Briefhoofd van Gebr. Copijn. [SAA]
SteenhuisMeurs