De Plantage Weesper - WCOB

Stadsdorpen en nabuurschap
In de jaren zestig en zeventig van de
vorige eeuw stonden de begrippen
buren en burencontacten centraal in de
colleges over sociologie en sociografie.
In de decennia daarna verdween de
aandacht voor dit thema.
De professionals van de verzorgingsstaat
namen het als het ware
over. De vanzelfsprekendheid van
burenhulp verdween. Vaak wordt
daarover opgemerkt: dat komt omdat
de samenleving is geïndividualiseerd.
Dat is slechts tot op zekere hoogte het
geval. Mensen blijven zich bewust en
onbewust rekenen tot een bepaalde
groep, tot het wereldje dat als het eigene
wordt beschouwd. Maar die betrokkenheid
is wel vluchtiger en minder
gebonden aan de eigen woonomgeving.
Als we ouder worden en de wereld
om ons heen begint te eroderen, vrienden
overlijden, familieleden - eufemistisch
‘mantelzorgers’ genoemd - te veraf
wonen en hun eigen besognes hebben,
realiseren we ons het pijnlijke verdwijnen
van het vanzelfsprekende nabuurschap
en de burenhulp. En dan is
er ook nog de economische crisis en
moet de overheid sterk bezuinigen op
de zorg. Wonen en zorg worden verder
gescheiden.
Bejaardenhuizen verdwijnen en de
overheid en de verzekeraars verwachten
anno 2013 dat we zo lang mogelijk
thuis blijven wonen. En pas als het
thuis echt niet meer gaat, bij zware lichamelijke
of geestelijke gebreken, zal
opname in een verzorgingshuis plaatsvinden.
Initiatieven
In reactie hierop zien we nu initiatieven
ontstaan – zoals ook in onze buurt
– die zijn gericht op het zo lang mogelijk
zelfstandig, in je eigen woning,
blijven wonen. De vergrijzing maakt
als het ware de oudere contacten en
het lokale netwerk – het aloude nabuurschap
– weer belangrijk. Dat sociale
vangnet van vroeger is er echter
niet meer en de lichte gemeenschappen
als sportclub, reisgezelschap of
werk kunnen dat niet compenseren.
Het gaat daarbij in eerste instantie om
alledaagse zaken, zoals: wie kan voor
mijn kat of hond zorgen als ik naar het
ziekenhuis moet, wie brengt of haalt
me en wie adviseert me bij problemen
met het internet. De technologische
ontwikkelingen kunnen hier slechts
ten dele helpen. Zo is er het Japanse robothondje
dat kan blaffen en een camera
in zijn kop heeft en in contact
staat met een professional van een
grote zorgleverancier op afstand. Het
robotje kan een signaal afgeven, maar
heeft verder niets te bieden.
Vangnet
Zodoende gaan op verschillende plekken
in het land mensen op zoek naar
nieuwe vormen van burenhulp. Zo
zien we steeds vaker hoe ouderen hun
eigen plan trekken, min of meer buiten
de overheid om, en op zoek gaan
naar een vorm van modern nabuurschap.
Middels samenwerking met
buurt- en wijkgenoten kunnen we ook
op oudere leeftijd de regie in eigen
hand houden. Het opbouwen van een
dergelijk vangnet vraagt wel veel inzet
en moeite van de initiatiefnemers van
deze stadsdorpen. In onze buurt zijn
dat: Leon Deben, Ada Wildekamp, Karel
Warmenhoven, Angelie Weber, Jocelyn
Daris, Gerard van der Wel en Reni
de Haan.
Meer willen weten De volgende
Stadsdorp Centrum Oost (SCO)-
bijeenkomst vindt plaats in het Crea
Café op het Roeterseiland op zondagmiddag
5 mei van 15.00 tot 17.00 uur.
(www.crea.uva.nl.)
Vragen en/of suggesties zijn altijd
welkom. Mail naar: stadsdorpcentrumoost@gmail.com.
april 2013 • de plantage-weesperbuurtkrant • 15