De Plantage Weesper - WCOB

• BERICHTEN uit de buurt •
Het vlaggenbeleid
In 1997 is de nota Reclame in de openbare
ruimte in de binnenstad Amsterdam
vastgesteld. Het beleid was toen
om zeer matig met reclames en vlaggen
om te gaan. Een reden was dan ook dat
de stad er een beetje netjes uit moest
zien vanwege de trouwpartij van Willem-Alexander
en Máxima. De wereld
keek ten slotte mee. En het Damrak
was natuurlijk niet om aan te zien.
In een recent nieuw Raadsvoorstel
Vlaggen en banierenbeleid (2 april
2013) staat te lezen: ‘Het is nu dan ook
niet mogelijk om bij evenementen
vlaggen en banieren in een ruimer gebied
te plaatsen dan het strikte evenementengebied’.
Dat in de raadsvoordracht onze binnenstad
een ‘evenementengebied’
wordt genoemd, is tekenend hoe de
overheid tegen ons woon- en werkgebied
aankijkt. We zijn nu officieel een
pretpark geworden. De term ‘evenementengebied’
is ongepast. De bewoners
van de stad hoeven niet geattendeerd
te worden met vlaggen en wimpels
dat er een bedrijf of instelling jarig
is en de toeristen weten al waarvoor zij
komen. Met Pasen stonden zij weer geduldig
in de rij voor de musea.
Het dagelijks bestuur zegt wel dat ze
zich terdege bewust zijn van de status
Beschermd Stadsgezicht en de aanwijzing
tot Werelderfgoed. Maar waar is
dat aan te merken Dit jaar zijn we al
getrakteerd op allerlei soorten banieren,
vaak van de meest afschuwelijke
ontwerpen en kleuren (de associatie
met het vlagvertoon van dictaturen
dringt zich erg op).
De vlaggen en banieren in de openbare
ruimte zijn zo in strijd met het architectonische
beeld van onze mooie
stad, die als een van de mooiste steden
van de wereld geldt.
Er zijn wel reclame-uitingen te vinden
die heel geslaagd zijn, zoals de uitvergrote
pentekeningen van Rembrandt
van Rhijn op een elektrahuisje
op het Rembrandtplein of de mooi
sprekende stem die langs de rode
koordroute verhalen vertelt over de
schilderijen van de Van Gogh-tentoonstelling.
De commissie Openbare ruimte en
de Raad zouden zich eerst eens opnieuw
moeten bezinnen over de nota
uit 1997, of daar geen matigingen
moeten worden aangebracht. Als er nu
ook nog banieren op de bruggen van de
vier hoofdwegen van de binnenstad
mogen worden geplaatst, wordt op veel
plaatsen de mooie aanblik van de
grachten verstoord.
Als de leden van de commissie
Openbare ruimte en de leden van de
deelraad van onze stad houden, gaan
ze niet akkoord met dit voorstel.
Woestijnkas
Hortus
Botanicus
Het woestijngedeelte van de Drieklimatenkas,
gebouwd in 1993,
is de afgelopen maanden geheel vernieuwd
en heringericht. De Drieklimatenkas
is verdeeld in een tropisch-,
sub-tropisch- en een woestijngedeelte.
In de vernieuwde woestijnkas zullen
planten uit alle warme woestijnen van
de wereld komen. Het thema van de
nieuwe kas wordt Droogte en
Overleven.
Op 16 mei gaat de woestijnkas weer
open. De opdrachtgever is de Hortus
en het ontwerp van de woestijnkas
komt van LandLab studio voor Landschap
en Architectuur uit Arnhem. De
uitvoering is in handen van Vliet Inrichters
van Buitenruimte uit Harmelen.
Op de openingsdag van de woestijnkas
is er een lezing door de collectiebeheerder
Reinout Havinga. Tijdens een
rondleiding wordt door Havinga in de
kas uitleg gegeven over de woestijnplaten.
Hij wil laten zien dat planten met
zeer diverse geografische en botanische
achtergronden verrassend veel op
elkaar lijken en dat ze zich op eenzelfde
wijze hebben aangepast aan de droogte.
Agaves (Amerika) en Aloë’s (Afrika)
lijken nauw verwant, terwijl ze dat
niet zijn.
De lezing is op 16 mei om 19.30
uur in de Laranjazaal (zaal open om
19.00 uur). Inschrijven via barbara@
dehortus.nl. (Deze gegevens komen
uit de Hortusbericht-maart 2013, nr.
50).
De Hermitage
De nieuwe tentoonstelling in de
Hermitage over het leven van Peter
de Grote, geboren in 1672, is bijzonder
intrigerend: de vele voorwerpen
die te zien zijn en de kunst die hij
verzamelde, net als zijn oorlogszucht
en zijn portretten. Er hangt zelfs een
schilderij van Rembrandt dat voor 80
gulden door Peter de Grote is gekocht
tijdens zijn verblijf alhier. Zijn lichaamslengte,
iets meer dan twee meter,
was voor die tijd al bijzonder lang.
Na het bekijken van de tentoonstelling
en thuis het inzien van de catalogus,
bekruipt je onmiddellijk het verlangen
4 • de plantage-weesperbuurtkrant • april 2013