Oratoriumvereniging Bolsward

Oratoriumvereniging Bolsward
broer van onze dirigent.
Helaas konden we de voeten niet droog houden en eindigde deze uitvoering,
ondanks een bomvolle kerk, met een nadelig saldo.
Rixt zette flink de schouders eronder en daardoor ontstonden er nogal wat
mutaties in de ledenlijst. De stemming was heel plezierig maar het was wel
aanpakken.
Dat blijkt ook uit een gedicht dat Philippus Hingst maakte:
Rippetysje
lle moandeis is it sjongen bij it oratoriumkoar,
A ja wij dogge der in hiele protte foar.
As wij njonkelytsen klearstean en it ritueel begjint,
is der faak wol immen dy’t in bytsje stint.
Búk ynlûke, sikenhelje mei in hiele protte lucht
en dy lucht wer floepe litte mei in hiele djippe sucht.
Dan mar wer dy lucht ynsûge oan’t de búk op barsten stiet.
Rixt seit dat it sjongen dan noch better giet.
Dus wij suchte en wij stinne en de holle wurdt ús read,
net bij elkenien, een pear dy dogge neat.
Sjogge glimkjend om har hinne, neehjir dog’wij net oan mei
ek al wie het sa dat Rixt der wat fan sei.
As ynienen immen dan wat frjemde lûden klinke lit,
is de spanning wer ferbrutsen mar gjinien dy’t dêr mei sit.
Dan wat oefening op noe, na, bassen fine dat wol dreech,
want it is foar harren hast altyd te heech.
Nou begjint pas echt it sjongen en dat giet hiel fanatyk
meast berikke wij it ein wol tagelyk.
Rixt har eagen spatte fonken, tink dochs om de dynamiek,
brûk jim adem bij it sjongen op technyk.
Dan komt hiel foarsichtich Jan de doar yn, knikt ús freonlik ta
en wij witte: it is pauze de kofje komt ús ta.
Nei it skoft wer fierder sjonge, wat in feest sa meiinoar!
Ja, sa giet in rippetysje op ús koar.
Ja, zo ging een repetitie op ons koor, met excuses voor de lezer die dit wat
moeilijk kan lezen.
30