Oratoriumvereniging Bolsward

eens moeten doen.’ Onderwerp
gesloten maar de dirigent is op een
idee gebracht. Hij opent de partituur
van de Passie. ‘Met dat ‘kreuzigen’
heeft Bach iets heel merkwaardigs
gedaan. Let op. De eerste noot bij dat
woord is een Gis, dan een C, een B en
een Dis. Als je een lijn trekt tussen de
Gis en de B en tussen de D en de Dis
krijg je een kruis, zie je wel? En dat
consequent bij hetzelfde woord door
de partituur heen, hoewel de
toonhoogte natuurlijk verandert. Het
kan toeval zijn, maar ik denk het niet.
Dat is toch fascinerend? En de
partituur zit vol van dit soort dingen.
Bach heeft dat uitermate knap
geconstrueerd en als ik zoiets tijdens
de repetitie vertel vinden de mensen
dat heel mooi.’
En als die repetitie nou eens niet zo
goed loopt? ‘Ja, dan is er geen tijd.
Oratoriumvereniging Bolsward
39
Dan is het hard werken. En als het
dan nog niet klinkt en ik ben
ontevreden, dan ga ik meezingen. Nee,
dan is het niet best. Dan komt de
repetitie niet meer in orde.’
Terug in de wachtende bus lees ik het
essay van Van Amerongen uit. Het
eindigt helaas in losse rafels en geeft
zeker geen antwoord op de door de
auteur zelf gestelde vraag hoe het nou
komt dat de Mattheuspassie juist in
Nederland zo populair is.
Wat de meer algemene populariteit
van de Passie betreft kan ik het
volgende bustafereel aanvoeren.
Voorin is een jongen ingestapt met
een Kerstroos. Deze doet het niet met
de Kerst, zo vertelt hij me, maar hij
verwacht dat de plant zeker zal
bloeien op Goede Vrijdag. Naast ons
staat nog een bus. Daarin zit een