september 2005 - LCKV Jeugdvakanties

Survivallen: wie waagt de sprong
Na de ene uitdaging wacht
de volgende!
Overlopen: stiekem kruipen en sluipen over het terrein
Kijk uit, een scheerlijn!
Vier meter hoog. Een kale boomstam
met wat sporten erop. En
bovenop een plankje. Op die
hoogte hangt, twee meter van
het plankje, een trapeze. Het
zweet breekt me uit. Nogmaals
kijk ik naar boven. Een klein
plankje, niet groter dan tien bij
tien centimeter lonkt, maar is o
zo ver weg. “Ja, jij bent”, wordt
er gesnauwd. Ik kijk nog om,
maar het wordt toch echt tegen
mij gezegd. Ik moet het nu doen.
Iedereen had deze paal al getrotseerd
en nu ben ik….
De morgen begon nog zo goed.
Weliswaar was het vroeg op, maar het
kampvuur van gisteravond was gezellig
en er was nog flink geroddeld en
gezoend die nacht. Er was ons een rustige
dag beloofd vol spektakel. En dat heb
ik geweten. Vanaf het terrein was het
maar tien minuten lopen. Aangekomen
op de plek des onheils, kregen we naast
wat Belgische instructies, ook een rode
helm op. Wat een grappig gezicht. Alsof
er een nest met meer dan veertig
Calimero’s uit hun ei waren gekropen.
Daarna moesten we allemaal een onhandig
ogend tuigje aan. Een soort broek
maar dan zonder pijpen en een kruis.
Dat was voor de veiligheid, zo werd ons
verteld. Na het verdelen van de groep
werd ik een pad opgestuurd dat steil
omhoog liep en na vijftien minuten klimmen,
veel gemopper en liters zweet
kwam ik boven aan. En daar stond hij
dus: de pamperpaal... En nu was ik dus
aan de beurt en ik moest omhoog.
Trillend sta ik nu op het plankje. De paal
beweegt van links naar rechts. Onder me
hoor ik vaag geschreew: “Spring, ga die
uitdaging aan, je kan het!” En ik sta
daar, hoog op een heuvel, op een boomstam
van vier meter hoog en een plankje
van tien bij tien. Vol weemoed denk ik
terug aan mijn eerste kamp Heerde, de
pomp. Of de derde keer dat ik mee ging
naar Emst, met die zandbak. Ook de
bootreis naar Terschelling zal ik nooit
meer vergeten. En m’n eerste nachtzoen
en kampverkering. Mijn hele LCKV-carrière
schiet door mijn hoofd. En nu
moest het zo eindigen M’n laatste keer
als deelnemer en dan dit. Vaag zie ik een
licht kalend persoon onder aan de paal
me aanmoedigen. “Kom op”, roept hij.
“Zelfs stafleden kunnen het!”
Stafleden Maar natuurlijk. Dit is dan
wel mijn laatste kamp als deelnemer,
maar als staf gaat het avontuur gewoon
door. Denkend aan die uitdaging spring
ik naar de trapeze…en naar een nieuw
begin als staflid.
Het is één uur ’s nachts. Zomaar een kampterrein. De staf is in de keukentent
aan het vergaderen en de deelnemers moeten op dit tijdstip
natuurlijk rustig in hun slaapzak liggen dromen. Dat zou moeten ja...
maar je hoort toch nog wat geluiden zo hier en daar en er schuifelen
een paar schimmen over het terrein.
Drie deelnemers uit tent zes steken hun
hoofd buiten het tentzeil. Even kijken of
het veilig is buiten. Nee, shit. In de verte
zien ze een zaklamp. Komt de staf nu
alweer controleren Stilletjes wachten ze
"het wazz egtr supr geselliegh
k hoop dat jullie dat owk
allemaal vonde en staf.:jully
ware hele maar top"
(Didi, kamp 13
nog even af. O nee, het was maar een
deelnemer die terugkomt van een nachtelijk
bezoek aan de HUDO. Pfff, gelukkig.
Struikelend over scheerlijnen, dennenappels
en een verdwaalde hoepel, banen
Mis kamp nu al! Heb er alweer een dag school opzitten...tussen
het werken door hoor ik nog... Oh LCKV...
En waarom zitten we hier....rik tik....rikke tikke
tik...wakker worden wakker worden...Het was tof!
Esther, kamp 20
de kids zich stiekem een weg over het
terrein. Op naar tentje drie, daar zijn de
coolste jongens van het hele kamp te vinden!
Huh, in tentje drie liggen twee jongens
opgerold in hun slaapzak en er klinkt
zacht gesnurk. En er liggen nog vijf lege
slaapzakken. Het is vanavond blijkbaar
feest in een andere tent. Tent twee is de
‘place to be’. In plaats van een keurige
rij met zeven slapende deelnemers, puilt
de tent aan alle kanten uit. Die vijf jongens
uit tentje drie zijn er ook. En dat
leuke meisje uit tent één, dat ettertje uit
tent vijf en nog een paar anderen.
Gezellig hoor, maar wel een beetje vol.
Misschien nog even in een andere tent
kijken
En je zult het altijd zien: ben je net veilig
bij dé tent aangekomen, komt er weer
zo’n staflid aan die zegt dat je naar je
eigen tent moet... Toch maar slapen dan,
of straks nog een keertje proberen
Euhm....nou...misschien...toch wel lekker
warm in zo’n slaapzak....morgen maar
weer overlopen...kan ook wel....zzzzz
Door: Marita Smit
Heej mensies, Kamp was egt vet
relaxed. Bladelse nachten zijn
lang. Mis jullie allemaal nu al.
Hele dikke kus BoOW
Bo, kamp 19
Door: Arjan van Duivenboden
13-15
Favoriete spel
Jongens: bosspel
Meisjes beautydag
Gezoend
Jongens: wilde wel
Meisjes: ze zijn te
jong!
Favoriete eten
Jongens: alles
Meisjes: brood
Leukste staflid
Jongens: sport en spel
Meisjes: tentchef
Vies
Jongens:
HUDO/Latrine
Meisjes: Jongenstent
Zow het zit er weer op. Ik vond t serieus een
geweldige week :P Miss volgend jaar weer. Hoop
wel dat er een reünie komt of sow. Spreek jullie snel
Madelinde, kamp 27
Maandag na kamp nog
steeds een kampkater, zijn er
meer die daar last van hebben
Leon, kamp 13
8
123...HUNEBED
456...BACARDIFLES
789...KIKKE
Zullen we het erop houden dat het
voor iedereen zijn kamp het leukste
is dit seizoen En dan ben ik nog
zielig want ik moet kiezen tussen
mijn twee kampen...
Heeeejjjj iedereen!!! Een
reünie zou echt super zijn!!
Loes, kamp 23
Wowwww het
was zwaar
dope!!!
Roeland, kamp 21
9
OVERGAAUW
Thuis in Beeld en Geluid
Breestraat 146-148
2311 CX Leiden
071 5126862
Op vertoon van deze Opzet 10% korting
(behalve op aanbiedingen en plasma’s)