april 2008 - LCKV Jeugdvakanties

ledenblad LCKV Jeugdvakanties
jaargang 36 • nr. 3 • mei 2008
verschijnt 5 maal per jaar
Pieter Versnel
Timmer- en onderhoudsbedrijf
Bedrijvenweg 9 - G, 2351 BC Leiderdorp
Telefoon 071 - 589 11 57, Fax 071 - 589 63 03
E-mail info@maatwerk-leiden.nl
Kampvirus weer toegeslagen
Probleemkinderen
pag 4
Lompe bestuursleden
pag 5
Ongeschikte
DS-en pag 9

De Opzetter
Bij het ter perse gaan van deze Opzet is
het nog koud, maar de zomer hangt
duidelijk in de lucht. Als het de zon
lukt om door de wolken te breken is
het zomers warm. De knoppen van de
bomen staan op het punt uit te barsten
en ’s avonds is het lekker lang licht.
Nog even en de jassen kunnen weer in
de kast en de melkflessen kunnen weer
ontbloot. Rokjesdag komt eraan!
Aafke Plug
Iets anders waar ik ook altijd aan merk
dat de zomer in aantocht is zijn de
LCKV’ers. Ieder jaar zo rond april lijken
zij te worden besmet met een vreemd
virus. Massaal gaan zij op zoek naar
rare verkleedkleding, in de kroeg gaat
het nog maar over één ding en in de
LCKV bar wordt het op maandag opeens
een stuk drukker. Het kriebelt en het
broeit, er staat iets te gebeuren… Juist!
Het kampseizoen komt er weer aan!
Ook in het pand is dit te merken.
Iedereen is bezig met het aankomende
kampseizoen. De afdeling Leiding is nog
op zoek naar wat laatste stafleden,
Communicatie is druk met de merchandise
en de Zolderploeg van Koos legt de
laatste hand aan het materiaal. Het
duurt nog even voor de eerste kampen
vertrekken, maar de LCKV is er al bijna
klaar voor.
Ook bij de redactie van de Opzet is het
kampvirus toegeslagen. De foto op de
voorkant is dan ook bedoeld om
LCKV’ers die op een of andere manier
nog niet in contact zijn gekomen met het
virus alsnog te besmetten. Kijk er dus
maar goed naar en fantaseer ondertussen
dat je in een raar pakje op het
kampterrein staat, omringt door klaterend
kindergelach en met de zon op je
gezicht. Ook in de Opzet wakkeren wij
het virus een beetje aan. Zo gingen we
Geboren
Tijn,
zoon van Mathijs en Karen
Albers-Bosch
op zoek naar de stafvergadering anno
2008. Gewoon een biertje met elkaar
doen blijkt niet meer te voldoen. Verder
beschrijft een DS zijn ervaringen op weg
naar zijn eerste kamp als hoofdleider.
Nu ja, bijna-hoofdleider. En iets waar
ieder staflid mee te maken krijgt op
kamp: probleemkinderen. Hoe moet de
LCKV hier nu mee omgaan? Ook heeft de
Opzet een nieuwe rubriek: Onder de
Leden. Hierin vragen we iedere Opzet
een aantal leden naar hun mening over
een bepaald onderwerp binnen de vereniging.
Deze keer komt het plan van het
bestuur om de DS-procedure aan te
scherpen aan bod. Uiteraard zijn ook de
bestaande vaste rubrieken, zoals het
interview met een bestuurslid en Olga’s
Liefdesnestje weer van de partij.
Het duurt nog even voor het kampseizoen
echt losbarst, maar deze Opzet laat
je alvast een beetje in de juiste stemming
komen. Dus laat je besmetten!
Trainingsmiddag voor de DS
"Helemaal bovenaan had je God... Dan
kwam al vrij snel de hoofdleiding, vervolgens
een hele tijd niets, en daarna
pas de DS", grapt Jan van Swieten over
zijn eigen tijd als DS wanneer hij ons
samen met Robert Strijk nog wat goede
adviezen aan de hand doet.
We hebben zojuist in drie uur tijd kennis
gemaakt met enkele situaties en oefeningen
zoals deze normaal op de 'echte'
kadertrainingen gegeven worden.
Kadertraining is een trainingsweekend,
eigenlijk zelfs twee, waarin wordt ingegaan
op specifieke vaardigheden die
hoofdleiders moeten beheersen. Als leerling-hoofdleiding
leken deze weekenden
me uitermate geschikt om alvast even te
wennen aan m'n rol straks op kamp.
Maar helaas zijn de weekenden specifiek
bedoeld voor hoofdleiders en zullen
DS-en het voorlopig moeten doen met
een verkorte versie: de DS trainingsmiddag.
Hoewel Robert toegeeft dat het een
beetje voelt als een diner waarvan het
hoofdgerecht ontbreekt, is het toch al
verbazingwekkend hoeveel je in zo'n
relatief korte tijd kunt leren.
Als staflid lijken een hoop processen tijdens
kamp simpelweg zichzelf te regelen,
maar in deze training valt op dat er
soms wel degelijk sturing mogelijk of
nodig is. Zo begonnen we met een rollenspel
waarin Sport en Spel bij jou als
hoofdleider komen klagen over de houding
van de tentchefs, terwijl jij juist niet
helemaal tevreden bent over het
functioneren van de S&S. Hoe kun je in
deze situatie het gesprek zo sturen dat
je, zonder gelijk met een tegenbeschuldiging
te komen, toch duidelijk maakt
dat het volgens jou juist aan hen ligt. Of
blijk ook jij je te kunnen vergissen, en is
er sprake van twee verschillende problemen
die misschien helemaal niet met
elkaar te maken hebben? Een andere
situatie: hoe breng je het slechte nieuws
dat een spectaculair programmaonderdeel
helaas niet door kan gaan? Hoe
laat je ruimte voor teleurstelling, maar
zorg je toch dat er een positieve sfeer
blijft? En dat er misschien zelfs een
alternatief bedacht wordt? En als dit
alternatief dan niet jouw voorkeur blijkt
te hebben, kies je er dan voor om toch
jouw keuze door te drukken, of had je
daarover na moeten denken vóór je voor
een democratisch overleg koos en zul je
nu moeten leven met de keuze van de
groep?
De oefeningen hebben mij in ieder geval
veel bewuster gemaakt van de mogelijkheden
en valkuilen waar je als hoofdleiding
mee te maken kunt krijgen. In dat
opzicht ben ik erg blij met deze middag:
fouten zal ik nog genoeg maken dus het
is fijn als je er op deze manier alvast
enkele kunt voorkomen. Aan de andere
kant brengt het ook wat onzekerheid: er
flitsen in drie uur enkele gespreksmodellen,
sturingstechnieken en situaties
voorbij en de verschillende goede en
foute manieren om hiermee om te gaan,
maar het is onmogelijk om alles in zo'n
korte tijd echt helemaal uit te leggen en
te oefenen.
In ieder geval maakt het mij erg nieuwsgierig
naar de 'echte' trainingen en
ach... Er moet nog wel iéts te vertellen
over blijven voor mijn hoofdleiders...
Colofon
Hoofdredactie
Aafke Plug
Redactie
Nils Bierman
Olga Blok
Arjan van Duivenboden
Floor Kroft
Emma Oomen
Freelancers
Marleen Karstens
Jan van Zwieten
Michael van Schaik
Tekeningen/layout
Nils Bierman
Druk
Drukkerij Graficon, Leiderdorp
Belangrijke data
dinsdag 27 mei
Infoavond tentchefs 19.30
dinsdag 3 juni
Infoavond adju’s en koks 19.30
dinsdag 24 juni
Ouderavond 20.00
woensdag 25 juni
Ouderavond 20.00
Correspondentie-adres
LCKV Jeugdvakanties
Voorschoterweg 8e
2324 NE Leiden
(071) 572 22 55
www.lckv.nl - opzet@lckv.nl
1 aprilgrap ligt er te dik
bovenop
Eind maart ontvingen alle hoofdleiders
een brief van het bestuur met daarin de
aankondiging voor een informatiebijeenkomst
over muien.
Vorige zomer kwamen een aantal deelnemers
en stafleden op Terschelling in een
mui terecht en het bestuur zou hoofdleiders
daarom informatie willen bieden over
deze gevaarlijke onderstroom. De bijeenkomst
zou op dinsdag 1 april plaatsvinden
in het pand. De scherpe lezer had het
natuurlijk meteen door: een bijeenkomst
op 1 april en pas zo kort van te voren aangekondigd.
Dat moest een grap zijn.
Toch waren er twee hoofdleiders die zich
die dinsdagavond keurig om 20.00 bij het
pand meldden. Tijn Verhaar en Vincent
Windhorst gaan dit jaar naar Terschelling
op kamp en hadden dus wel oren naar een
informatiebijeenkomst over muien. De
heren beweren dat ze heus wel wisten dat
het om een 1 aprilgrap ging. Tijn: "Het was
natuurlijk op 1 april en ik vond het vreemd
dat we de brief pas zo laat kregen. We zijn
voor de zekerheid toch maar gegaan. We
waren ook benieuwd naar wat de grap
precies inhield." Aangekomen bij het pand
troffen ze twee "giebelende meiden" aan
boven een grote schaal roomsoesjes.
Deze meiden waren niemand minder dan
Annemieke van Duivenboden en Heleen
Barnhoorn. Juist, het bestuurslid Leiding
en de secretaris van onze vereniging.
Heleen: "We vonden het wel weer eens tijd
voor een 1 aprilgrap. Al snel kwamen we
op de muien uit en tijdens de DS training
hebben we het plan verder uitgewerkt."
Hoewel de hoofdleiders er niet massaal
intrapten is het toch nog een leuke avond
geworden. Heleen en Annemieke hebben
flink gelachen en Vincent en Tijn hebben
naar eigen zeggen respectievelijk 21 en 23
soesjes gegeten.
De rest van het bestuur, dat overigens niet
op de hoogte was van het initiatief, reageerde
sportief op de 1 aprilgrap.
Voorzitter Frido Heuer namens het bestuur:
"We waarderen het dat er weer eens een 1
aprilgrap is ondernomen. De volgende
keer mag het er wel wat minder dik bovenop
liggen."
We kunnen niet wachten tot volgend
jaar…
2
3

Probleemkinderen op kamp
Lompe hork met hart
voor de LCKV
Sinds enige tijd is de trend ingezet om kinderen in hokjes te stoppen.
Autisme, ADHD, PDD-NOS, hoogbegaafd en/of hoog sensitief. Een beetje
kind heeft tegenwoordig ‘iets’. Ook de politiek is zich steeds meer bewust
van deze groeiende groep.
Marleen Karstens
Talloze hulpverleningsinstanties hebben
als speerpunt ‘jongeren’, er bestaat een
ongelofelijke hoeveelheid trainingen en
cursussen voor ouder en kind, jeugdpsychologen
nemen kinderen onder hun
hoede en speciale scholen en gerichte
begeleidingsprogramma’s moeten
ervoor zorgen dat deze kinderen in de
toekomst niet zullen ontsporen. Ze moeten
ervoor zorgen dat de kinderen ‘zo
normaal mogelijk’ opgroeien.
Enig research op internet laat zien dat
er geen eenduidige reden is te vinden
voor de toenemende groep ‘probleemkinderen’.
Minister Rouvoet van Jeugd
en Gezin sprak zaterdag 5 april jl. in een
interview met AD over de almaar groeiende
druk die op kinderen ligt, wat zich
uit in tal van gedragsproblemen: "Onze
pubers zijn nog hetzelfde als vroeger,
maar de sociale omgeving is veranderd."
Volgens Rouvoet spelen onder meer het
toegenomen media- en internetgebruik,
de geringere tijd die ouders – beiden
werkend – hebben om hun kinderen
structuur te bieden en de grote anonieme
scholengemeenschappen een rol.
Rouvoet heeft laatst beloofd dat er nog
meer geld uitgetrokken gaat worden
voor nog meer onderzoek.
In de samenleving wordt het probleem
nu onderkend. De eerste pogingen om
deze kinderen goed op te vangen worden
ingezet. Het kinddossier (een dossier
dat van de ene naar de andere
instantie zal worden overgedragen tot
het kind volwassen is, red.) zal worden
ingevoerd en Centra voor Jeugd en
Gezin komen als paddenstoelen uit de
grond. Kinderen op ‘gewone’ scholen
krijgen extra begeleiding of worden
overgeplaatst naar speciale scholen.
Maar wat betekent deze trend nu voor
een vrijwilligersvereniging als de LCKV?
Zonder subsidie, zonder verstand van
zaken?
We krijgen op kamp steeds vaker te
maken met kinderen die onaangepast
gedrag vertonen. Een kind dat, zoals in
mijn eigen kamp, rechtstreeks uit een
kliniek kwam omdat hij depressief was
geworden nadat hij jarenlang was
gepest. Hij kreeg één week vakantie die
hij gebruikte om op kamp te gaan. Hij
had zichzelf ingeschreven en uiteraard
niet ingevuld wat er allemaal speelde.
Een ander voorbeeld is een jongen die
voor kamp nog in een jeugdgevangenis
had gezeten en waarbij ik na het kamp
nog met Jeugdzorg aan de telefoon heb
gecommuniceerd over het gedrag van
deze jongen op kamp. (De jongen is na
het kamp op de zwarte lijst gekomen
vanwege zijn gedrag en bovendien is hij
later wederom in de jeugdgevangenis
terecht gekomen). En dan zijn er nog de
kinderen die ieder staflid kent, zoals de
ADHD’ers en zelfs de autisten die zich
steeds vaker laten zien.
En ach, we redden het als stafleden
toch nog steeds met een paar goede
grappen en we maken gewoon één staflid
- die er een beetje verstand van heeft
- verantwoordelijk voor de verstrekking
van de pillen. Maar wat als er een kind
vanwege de vele prikkels en de vermoeidheid
agressief zou worden? En
misschien wel een gevaar voor zichzelf
of anderen wordt? Of wat als een kind
met een doos pillen per dag toch aan
een aantal biertjes weet te komen op
Lieler? Of wat als het staflid per ongeluk
een keer de pillen vergeet en het kind
ontregelt raakt?
Welk risico neem je eigenlijk als hoofdleiding
of staflid met dit soort ‘probleemkinderen’?
Je weet van tevoren niet wat
je meekrijgt of wat er kan gebeuren als
je kinderen mee hebt met een gedragsstoornis.
Je kunt je afvragen of je als
vrijwilligersvereniging misschien wel
maatregelen moet nemen, zoals ook de
maatschappij en de overheid hun maatregelen
nemen. Moet je kinderen kunnen
weigeren vanwege een stoornis,
omdat je als staf te weinig verstand van
zaken hebt? Kun je van vrijwilligers vragen
een verantwoordelijkheid te nemen
waarvan ze de consequenties van tevoren
niet kunnen inschatten? Moet er een
lijst van contra-indicaties komen om wel
of niet op kamp te mogen? En wie
bepaalt die indicaties?
Het zijn geen zaken waar je zomaar een
antwoord op kan geven. Wel zijn het
zaken die zowel voor een hoofdleiding,
een staflid, een ouder, maar zeker ook
voor het kind van groot belang zijn voor
een zorgeloze week kamp. En dat moet
nog steeds het uitgangspunt blijven.
Elf was Heleen Barnhoorn toen ze voor
het eerst op kamp ging. En vanaf dat
eerste moment was ze verkocht. In
december volgde ze Annemieke van
Duivenboden op als secretaris. En
Heleen heeft een missie: "Als je echt
iets wilt veranderen in de vereniging
moet je in het bestuur zitten."
Aafke Plug
Toen Koos haar vorige zomer peilde over
het bestuursschap hoefde Heleen niet
lang te denken: "Ik heb een duidelijke
mening over wat ik vind dat er moet
gebeuren met de vereniging. Toen ik de
kans kreeg het bestuur in te gaan dacht
ik: dat moet ik doen! Het is de enige
manier om echt iets voor elkaar te krijgen
binnen de vereniging."
Heleen heeft een bijzondere band met
de LCKV: "Ik was elf toen ik voor het
eerst mee ging. Ik wilde al veel eerder,
maar mijn vader was afgekeurd en
weduwnaar, waardoor dit financieel niet
ging. Tot mijn stiefmoeder in beeld
kwam. Zij wilde dat ik op kamp kon en zo
kwam het dat ik op mijn elfde voor het
eerst mee ging, op het reductiefonds."
Dit eerste kamp beviel haar meteen
goed: "Ik werd op school gepest met het
feit dat ik geen moeder meer had en
omdat ik op een jongetje leek. Dan val je
er al snel buiten. Maar bij de LCKV
kende niemand me. Niemand kende mijn
verleden en ik lag meteen goed in de
groep. Ik weet nog dat ik in de bus zat
en kinderen zich omdraaiden om te vragen
of ik bij hen in de tent wilde." Dat
vindt Heleen zo mooi aan de vereniging:
"De LCKV ligt heel dicht bij mijn hart. Het
maakt niet uit wie je bent, waar je vandaan
komt of welke kleren je draagt. Je
hoort erbij. Dat is het magische van
kamp."
En nu, zeventien jaar later is Heleen
secretaris van de vereniging waar ze zo
van houdt. Ze is in haar nopjes met deze
functie: "Alles wat er binnen de LCKV
gebeurt komt op een één of andere
manier bij mij terecht. De stukken voor
bestuursvergaderingen, voor de ledenvergadering.
Je ziet en hoort alles." Haar
eerste indruk van het bestuur is:
"Gezellig! Het bestuursweekend was net
een stafweekend. Ik dacht van te voren
dat het er wel netjes aan toe zou gaan,
maar de boeren en scheten gingen ook
hier over de tafel."
Heleen vindt het prettig dat ze nu mee
kan beslissen over belangrijke onderwerpen
binnen de vereniging: "Ik merk
dat ik ook echt invloed kan hebben op
wat er gebeurt met de vereniging. Ik kan
een duidelijke mening hebben en meestemmen
over onderwerpen." Is het voor
iemand met zo’n sterke mening soms
niet moeilijk om zich te moeten neerleggen
bij de mening van de meerderheid?
Heleen: "Ik moet soms natuurlijk wel
concessies doen. Zolang ik wel gewoon
mijn mening kan geven in het bestuur
vind ik dat prima. Je draagt met het
bestuur natuurlijk een eenduidige
mening uit. Het is dan niet meer je persoonlijke
mening. Soms win je, soms
verlies je, zo gaat dat nu eenmaal."
Binnen de vereniging is de laatste tijd
de kritiek te horen dat het bestuur teveel
regels oplegt. Wat vind je daarvan?
Heleen: "Het klopt dat we meer regels
opleggen, maar ik denk dat dat goed is.
Aan advies kan iedereen zelf invulling
geven, regels geven duidelijkheid. Dat
moet in deze maatschappij ondertussen
wel. Ouders willen gewoon duidelijke
regels. Wat is geoorloofd en wat niet? Ik
zou zelfs wel meer regels willen." Als
voorbeeld geeft Heleen de selectie van
de stafleden: "We draaien op vrijwilligers.
Stafleden komen via via de vereniging
binnen. Je weet nooit wat je binnenhaalt,
wat de achtergrond van
iemand is. Daar mag van mij best wat
meer op gescreend worden. Daarom
ben ik ook voorstander van het Bewijs
van goed gedrag." Maar die selectie is
er nu ook niet en er is toch nog nooit
iets mis gegaan? "Dat klopt, maar één
keer is al te veel. Dat zou ik dus graag
aangescherpt zien."
Heleen vindt het vooral belangrijk dat de
basisgedachte van de LCKV niet uit het
oog verloren wordt: "De basis is een
leuke week voor kinderen verzorgen. Dit
doel moet altijd voor ogen worden
gehouden en niet voorbij gestreefd worden
door eigen idealen. Sommige stafleden
draaien een kamp teveel op hun
eigen manier. Ze maken het vooral voor
zichzelf leuk, in plaats van voor de kinderen."
Dit viel haar ook op tijdens de discussie
op de najaarsledenvergadering over de
nieuwe alcoholregel. "Bij de discussie
over alcohol tijdens ledenvergadering
had ik het gevoel dat sommige stafleden
meer aan zichzelf dachten dan aan de
deelnemers. In de Opzet kon je later
lezen dat deelnemers helemaal niet
perse willen drinken op kamp. Het gaat
er dus uiteindelijk niet om wat ik wil,
maar wat de ouders en deelnemers willen.
Ik zou best op kamp kunnen zonder
drank, dan heb ik ook een leuk feestje.
Dit bedoel met het doel voorbij streven
voor je eigen idealen. Je slaat de plank
mis door slechts te doen wat je zelf wilt.
Er wordt wel eens tegen deelnemers
gezegd: als je wilt feesten ga je maar
naar Lloret de Mar. Maar dit kan net zo
goed tegen sommige hoofdleiders en
stafleden worden gezegd. Dat doe je
natuurlijk niet, want het zijn vaak wel
goede stafleden en die wil je niet kwijt.
Maar wat mij betreft mag alcohol op
kamp helemaal worden afgeschaft."
Gevraagd naar haar carrièreplannen
binnen de vereniging zegt ze stellig: "Ik
zou nooit voorzitter willen worden. Dat
kunnen anderen denk ik beter dan ik. Je
moet een bepaald tact hebben, waar ik
niet over beschik. Ik denk dat ik heel
veel mensen voor het hoofd zou stoten."
Lachend: "Ik ben een lompe hork. Dus
het voorzitterschap laat ik graag aan
iemand anders over!"
4
5

van de afdelingen
Nieuws van de voorzitters
Stafleden gezocht
Terreinen
De goede voornemens van de afdeling
terreinen begonnen eigenlijk al in het
najaar, namelijk het zoeken van een
nieuw terrein in Duitsland. Er is zelfs
in november al een zoekploeg naar
Duitsland geweest om daar te kijken
naar mogelijke terreinen. Ook in dit
jaar zullen wij binnenkort weer afreizen
richting Duitsland om verder te
zoeken naar een goed terrein. Die
zoektocht vindt plaats op het internet
door de medewerkers van de afdeling,
Arjen, Jeroen, Guus en Olivier.
Geschikte terreinen worden genoteerd
waarna we daar naartoe af kunnen
reizen om deze te bekijken.
Verder zijn we alle infomappen voor
de kampen up to date aan het maken
en alles weer aan het regelen met
betrekking tot outdoor, busvervoer en
de huur van de terreinen.
Al met al komt de drukke tijd voor de
afdeling terreinen er nu weer aan!
Communicatie
Op de afdeling Communicatie werken
Nils Bierman, Robin Zoet, Lonneke de
Wolf en Diana Grootendorst. Voor
komend kampseizoen zijn we nieuwe
T-shirts aan het ontwerpen voor kinderen
en volwassenen. Nieuw dit jaar
zijn ook capuchontruien. Zowel de T-
shirts als de capuchontruien krijgen
een unieke LCKV-opdruk. Houd het
winkeltje met onze merchandise dus
goed in de gaten tijdens de ouderavond
of op het vertrekpunt! De website
wordt volgend jaar vernieuwd en
dat zal een hele verandering worden.
Daar merk je voorlopig nog niets van,
maar achter de schermen zijn we
daar al druk mee bezig. Kortom, volop
creativiteit op de Communicatie!
We houden LCKV’ers graag op de hoogte
van bestuurszaken die op dit moment
spelen. Er valt over een levendige vereniging
als de LCKV natuurlijk altijd wat
te vertellen.
De ledenvergadering van april staat tijdens
het schrijven van dit stuk voor de
deur. In deze vergadering zal het jaarverslag
en financieel verslag besproken
worden. Tevens zal er met de leden
gesproken worden over de ontwikkelingen
van de verklaring omtrent gedrag
(VOG). Al enkele jaren wordt er binnen
de politiek gesproken over de invoer van
een verklaring omtrent gedrag voor vrijwilligers.
Afgelopen najaar heeft de
Minister van Justitie een pakket maatregelen
besproken in de tweede kamer.
Deze maatregelen moeten ervoor zorgen
dat alle betrokken partijen hun eigen
verantwoordelijkheid nemen in het voorkomen
van seksueel misbruik van kinderen.
Voor de LCKV een belangrijk onderwerp
waarbij we als bestuur scherp letten
op de ontwikkelingen hierin. Bij het
organiseren van vakantiekampen voor
kinderen moet er zeker goed nagedacht
worden over hoe we hier als vereniging
mee omgaan. Het bestuur zal in de
ledenvergadering toelichten hoe ze met
deze nieuwe ontwikkelingen om zal
gaan.
Een nieuwtje van heel andere aard is
het feit dat de server van het LCKV netwerk
is vervangen. De oude server was
al aardig op leeftijd en diende vervangen
te worden. Een LCKV’er werkzaam
bij een Leids ICT bedrijf heeft er voor
gezorgd dat LCKV Jeugdvakanties voor
een zeer scherpe prijs een gloednieuwe
server kon aanschaffen in ruil voor
advertentieruimte in deze Opzet. Altijd
handig, dit soort LCKV connecties. De
laatste jaren is het gebruik van e-mail en
internet bij de LCKV sterk toegenomen.
Een goed computernetwerk is vandaag
de dag dus onmisbaar bij het organiseren
van onze kampen. Bij de aanschaf
van deze server is rekening gehouden
met de eisen die het toekomstige administratiesysteem
STRA stelt aan het
computernetwerk. Met de nieuwe server
kan de LCKV voorlopig weer vooruit.
Daarnaast staat het kampseizoen 2008 al
weer voor de deur. De vergunningen
voor de kampterreinen zijn momenteel
allemaal ontvangen en de eerste incassorun
voor het innen van de kampgelden is
uitgevoerd. Binnenkort worden de
bevestigingsbrieven voor de deelnemers
verstuurd. Momenteel is de bezettingsgraad
van onze kampen op bijna 95%.
Het is de afgelopen jaren niet eerder
voorgekomen dat de bezettingsgraad in
april al zo hoog lag. Dit bewijst maar
weer eens hoe populair LCKV kampen
zijn onder kinderen en jongeren.
De bedrijvigheid in het LCKV pand in de
aanloop naar het kampseizoen neemt
zichtbaar toe. Er komen meer stafleden
in de bar, er zijn extra LCKV avonden
voor diverse zaken en mensen zijn op
maandag en donderdag druk aan het
bellen, mailen en vergaderen. Op naar
een geslaagd kampseizoen!
Frido en Koen
Vacature voor:
Enthousiaste begeleiders (vrouwen en
mannen) voor kamp 18 om samen een
geweldige tijd te beleven! Kamp 18 is
voor Lichamelijk gehandicapte jongeren
van 15-25 jaar en gaat in week 1 naar
Terschelling
Wij vragen: Leeftijd
Je bent volgens je paspoort minimaal 19
jaar oud. Gedrag hoeft niet overeenkomstig
met de leeftijd te zijn.
Enthousiasme
Een week kamp is aanpoten, je moet er
dus zin in hebben om allerlei survivaltochten
door het bos toe doen, discotheken
te bezoeken, veel lol te hebben en de
meest rare en idiote fratsen uit te halen.
Handen en voeten
Omdat je deelnemer beperkt in bepaalde
mate beperkt is in zijn lichamelijk
functioneren zul je hem moeten helpen.
Dit kan betekenen dat je een extra paar
handen moet zijn bij het wassen, aankleden,
eten en drinken. Dit kan in het
begin even wennen zijn, maar al snel
krijg je handigheid in de taken die je
moet doen. Samen met je deelnemer en
andere begeleiders heb je de klus in notime
geklaard!
Maatjes
Tijdens de kampweek ben je de steun en
toeverlaat van de deelnemer die je
Infocommissie
Om goed voorbereid op kamp te gaan
mag je de Infoavonden niet missen!
Dinsdag 27 mei krijgen tentchefs Het
eerste deel van de avond bestaat uit
informatie voor zowel kinderkampen als
tienerkampen. In het tweede deel kunnen
de chefs kiezen tussen een EHBO
cursus of een cursus gitaarspelen. Deze
cursus wordt gegeven door Jeroen
Pauw en hij zal deze avond vooral de
basisprincipes doornemen. Tot het begin
van het kampseizoen zal hij meerdere
avonden organiseren, zodat je bij het
kampvuur de sterren van de hemel
begeleidt. Je staat klaar voor je deelnemer
om eens lekker te kletsen, een goed
gesprek te hebben of om lekker flauwekul
uit te halen. Samen met je maatje
beleef je een heftige week waarin een
heleboel zaken gebeuren die alleen op
kamp mogelijk zijn. Het mooie is dat je
dit op kamp kunt delen met je maatje,
genieten voor twee dus.
Ervaring
Je hoeft geen ervaring te hebben met
mensen met mensen met een beperking.
Als je ervoor open staat om andere
jonge volwassenen te helpen bij hun
persoonlijke verzorging en een maatje
wil zijn tijdens de kampweek ben jij precies
de staf die we zoeken!
Wij bieden oa;
Levend Cluedo, spooktocht, watergevecht,
disco, zwembad, dierengeluiden,
zweeds renspel, kortom; Een te gekke
week waarin je accu volledig leeg
getrokken wordt, maar na afloop van
kamp is je accu weer voller dan hij was
voordat je op kamp ging. Een leuke
groep jonge mensen die samen met jou
een te gekke week wil beleven en open
staat voor alle rare fratsen die je alleen
op kamp kan en mag uithalen.
Een begeleidersgroep uit totaal verschillende
achtergronden, beroepen en mate
van ervaring die als geheel werkt als
een geoliede machine en je helpt bij het
speelt. Geïnteresseerden kunnen zich
tijdens de infoavonden opgeven voor
deze vervolgcursus.
Een week later, dinsdag 3 juni, zijn de
koks en adju’s aan de beurt. In het eerste
deel krijgen de koks en adju’s apart
van elkaar nuttige informatie over hun
functie. Het tweede gedeelte kunnen de
koks en adju’s kiezen tussen een cursus
EHBO of een cursus ‘Creatief op kamp’.
Kortom, twee leuke en informatieve
avonden, die ook voor de ervaren
LCKV’er een must zijn!
leren van begeleidingstaken die je nog
nooit hebt gedaan.
Een kampterrein met alle luxe en comfort
die je je maar kan voorstellen. Een
ligbad (als het genoeg geregend heeft),
een sauna (als de zon flink schijnt), een
toiletblok waarin je je nooit eenzaam
voelt en een slaapvertrek voorzien van
alle ruimte. Nee, op kamp gaan we echt
back to basics, ook voor de deelnemers.
Er is alleen stroom om de rolstoelen op
te laden. Het sanitair bestaat alleen uit
het hoogst noodzakelijke, maar dit levert
geen enkel probleem. Het is zelfs een
uitdaging om, samen met je deelnemer,
je een week lang te redden bij deze primitieve
omstandigheden. Er moet wel bij
vermeld worden dat je, door de bijzondere
sfeer op kamp alleen maar geniet,
en geen tijd hebt om te merken dat je
douchewater niet super warm is. Salaris
In de vorm van enorm veel hernieuwde
energie na afloop van kamp, nieuwe
vrienden, en herinneringen om aan je
kleinkinderen te vertellen als je 90 bent.
Spreekt het je aan om mee te gaan op
kamp of weet je wel iemand die aan
deze beschrijving voldoet? neem even
contact met ons op. We vertellen je
graag wat voor avontuur op jou te
wachten ligt!
Anneke van Houten (annekevanhouten@hetnet.nl)
en Sandra de Gelder
(a.de.gelder@scarlet.nl)
Leiding
Afdeling Leiding is voor de volgende
kampen nog op zoek naar stafleden:
Kamp 2 (2e week Diever), kamp 8 (2e
week Heerde), kamp 10 (5e week Emst),
kamp 13 (2e week Bladel), kamp 19 (2e
week Terschelling), kamp 24 (1e week La
Roche), kamp 32 (3e week Wiltz) en
kamp 33 (4e week Wiltz).
We zijn vooral nog hard op zoek naar
twee sport en spelduo’s en mannelijke
chefs. Dus heb je zin in een tweede
kamp of ken je iemand die wel eens mee
zou willen op kamp: meld je aan bij de
afdeling Leiding!
6
7

Onder de leden
"Soms denk ik: is dat nou een hoofdleider?"
Persberichten, jaarverslagen,
folders, brochures, advertenties,
personeelsbladen, mailings,
huisstijlen, communicatie-advies,
grafische vormgeving, drukwerkbegeleiding…
J.A. de Gravenlaan 36, 2381 TC Zoeterwoude.
Tel.: 071-580 48 16, Fax: 071-580 48 17, E-mail:
prmhmos@planet.nl
Op vertoon van deze Opzet 10% korting
(behalve op aanbiedingen en plasma’s)
In de vorige opzet (#2) stond een interview
met voorzitter Frido Heuer waarin
hij stelde dat het bestuur het proces
om hoofdleider te worden nog strakker
wil neer zetten. Hij deed twee voorstellen.
Het eerste was om hoofdleiders die een
DS meenemen op kamp speciale trainingen
te geven. Een tweede was dat
het bestuur zou kunnen aanwijzen welke
hoofdleiding een DS mee mag nemen.
Wij doken voor u onder de leden om te
peilen wat zij van deze ideeën vinden!
Joost Zecha, hoofdleider:
"Ik heb zelf in de DS-commissie gezeten.
Een nadeel van de DS-procedure nu is
dat je met bekenden mee kan gaan. Als
je telkens met je maatjes mee gaat, krijg
je die goede beoordeling wel. Dan ga je
weer met bekenden mee als DS. Soms
denk ik: is dat nou een hoofdleider? Wij
nemen zelf ook een vriend mee als DS,
want één bekende mag wel. Ik vind dat
als iemand eenmaal hoofdleiding is, hij
ook een DS mee moet kunnen nemen.
Als het bestuur hoofdleidingen aanwijst
die een DS mogen meenemen, dan zijn
het weer vriendjes van het bestuur. Ik
zou wel van anderen willen weten wat
ze ervan denken. We moeten met elkaar
in gesprek gaan. Op een ledenvergadering,
of op een speciaal te organiseren
avond met hoofdleiders. Ik vind het goed
om er iets aan te doen. Je moet na zo
veel jaar bekijken of een procedure nog
wel goed loopt."
Michael van Schaik, gaat dit jaar
mee als DS:
"Ik kan nog geen achteraf oordeel geven
omdat ik midden in mijn DS-procedure
zit. Ik vind dat het professioneel wordt
aangepakt. Pas geleden was er een trainingsmiddag,
een soort kadertraining
voor aankomende DS’en. Ik vind het een
goed idee als er voor hoofdleiders ook
trainingen komen over het meenemen
van een DS. Er zijn er vast zat die het
gewoon goed doen, maar er kunnen
altijd dingen beter. Je moet ze behoeden
voor klassieke fouten door te oefenen. Ik
zou het gevaarlijk vinden als het bestuur
hoofdleiders aanwijst, want dan zou het
bestuur eigenlijk mee op kamp moeten.
Dan komt er een filtering door mensen
die niet weten hoe het er op kamp aan
toe gaat. Ik vind het niet goed dat als ik
graag met een bepaalde hoofdleiding
mee wil omdat hun draaistijl mij bevalt,
ik niet mee kan omdat het bestuur
bepaalt wie dat mag. Want hoofdleiders
hebben natuurlijk verschillende draaistijlen.
Er is altijd kliekjesvorming, maar
met bekenden mee gaan hoeft niet
perse negatief te zijn. Het is veilig om
met bekenden mee te gaan. Dan heb je
minder spanning en kan je je inhoudelijk
op het programma en de voorbereidingen
richten."
Esther Swen-Mieremet, hoofdleider
en oud-voorzitter:
"Omdat ik in het bestuur heb gezeten
ken ik alle kanten. Ik weet wat de DScommissie,
de afdeling Leiding en het
bestuur allemaal doet. Ik vind de DSprocedure
een professionele procedure.
Maar het ontbreekt soms aan gesprek
met hoofdleiders. Als het maar een
beetje gezellig was op kamp schrijven
ze in hun reflectie: ‘leuk, leuk, goed,
leuk’. Daar heb je als DS-commissie niet
zo veel aan. Het is een nadeel dat iedereen
vaak met vriendjes gaat. Ook al mag
je niet met de hoofdleiding die je voorgedragen
heeft als DS, mensen hebben
alsnog natuurlijk hele netwerken. Ik
denk dat meer objectiviteit nodig is bij
de DS-procedure, ik zou alleen niet
weten hoe. Want als je met vriendjes
gaat, is dat natuurlijk vragen om problemen.
Je geeft een maatje natuurlijk
geen slechte beoordeling. De twee
oplossingen die Frido noemt zouden
kunnen helpen voor meer objectiviteit.
Maar het is lastig dat zo’n training meer
werk is voor hoofdleiders. Ik ben
benieuwd of hoofdleiders daar op zitten
te wachten. Sommige hoofdleiders doen
al heel veel. Als ze dan ook nog op cursus
moeten is dat weer een avond of
een weekend. Als het bestuur mensen
moet aanwijzen is de vraag: hoe bepaal
je dat? Dat is iets dat je moet meten, nog
een criterium om de hoofdleiders op te
beoordelen. Ik vind het een goed initiatief
van Frido. Er is behoefte aan een
beter instrument. De vraag is alleen wat
de beste oplossing zou zijn."
Lonneke de Wolf, vorig jaar DS
geweest:
"Ik vond de DS-procedure goed. Er
waren wel wat dingen onduidelijk. In het
begin leek het alsof je afspraken zou
hebben met een vast koppel uit de DScommissie,
maar ik had iedere keer een
andere. Er werd tijdens die gesprekken
goed teruggekomen op de formulieren
die mijn hoofdleiders hadden ingevuld.
Ik vind het idee van trainingen voor
hoofdleiders goed. In de evaluatiegesprekken
werd gezegd dat de hoofdleiding
waar ik DS bij draaide de formulieren
heel uitgebreid had ingevuld.
Daardoor kreeg ik de indruk dat anderen
dat dus niet zo zorgvuldig doen. Als het
bestuur hoofdleiders gaat aanwijzen ben
ik bang dat dat tot vriendjespolitiek leidt.
Iedereen is anders en draait ook anders.
Het lijkt me wel verstandig dat je de eerste
paar keren alleen met een maatje
hoofdleiding draait en dus niet gelijk een
DS meeneemt. Op deze manier kan je
ervaring opdoen. Als DS moet je je eigen
hoofdleiding kunnen kiezen. Het is al
moeilijk om een hoofdleiding te vinden
om bij te gaan DS’en. Als het bestuur
bepaalde hoofdleiders kiest zijn er zijn
nog minder plekken. Dan vallen er veel
DS’en af."
8
9

Deze opzet alweer een bijzonder liefdesnestje.
Namelijk het ‘nestje’ waar ik
uit kom, de LCKV liefde van mijn
ouders, Jan en Ingrid Blok. Als product
van deze LCKV liefde kan ik bijna niet
achterblijven om deze mensen, die
voor mij heel bijzonder zijn, even in het
zonnetje te zetten. Nou ja, het zonnetje,
in de Opzet in dit geval.
Olga Blok
10
De voorjaarsledenvergadering was
bijna saai te noemen. Weinig beslispunten
en weinig regels waarover
gestemd kon worden. Was er dan echt
niets te beleven? Gelukkig wel.
Arjan van Duivenboden
Allereerst goed nieuws van de afdeling
Communicatie. Diana Grootendorst heeft
besloten er weer vier jaar aan vast te
plakken.
Ook kwam er goed nieuws van de afdeling
Financiën. Het jaar 2007 is positief
afgesloten. Dit was voornamelijk te danken
aan het groot aantal inschrijvingen.
Deze was ruim boven het calculatieaantal
wat resulteerde in een positief resultaat.
Wel zijn er flinke kosten gemaakt in
het pand. Deze zijn voornamelijk te wijten
aan energiekosten.
De afdeling Deelnemers meldde dat zij
Het begon allemaal in het voorjaar van
1974, tijdens een stafvergadering ergens
in Leiden. Toen ze elkaar leerde kennen
had niemand verwacht
dat dit ooit een
echt liefde zou
worden. Vooral
Ingrid vond Jan
maar niets.
De vlam sloeg
wel degelijk over,
maar dan een jaar
later, op 26 Januari
1975. Ingrid had afgesproken
met Jan, maar ging op het laatste
moment het huis van een vriendin
verven, terwijl Jan voor haar deur stond.
Gelukkig heeft mijn oma toen verteld
waar ze was en is hij er op af gegaan.
“Als je met mij een afspraak maakt, laat
ik me niet zomaar het bos insturen!”
aldus Jan. Gewapend met een fles
droge sherry belde hij aan en is hij maar
gaan helpen met het klussen. Ruikend
naar terpentine zijn ze de kroeg in
gegaan en toen gebeurde het: “Later die
avond, in Samatha’s op de Lange brug,
hebben we gezoend en toen was het
aan!” aldus Ingrid. De geur van terpentine
wekt bij allebei nog een heus gevoel
van romantiek op. Jaja....
Jan, die toen nog vaarde (en een baard
had) stuurde Ingrids moeder op haar
verjaardag een grote bos bloemen. Nu
moest het wel duidelijk worden dat hij
mijn moeder echt wel zag zitten.
Alhoewel het natuurlijk best ruig is, zo’n
zeebonk, had mijn moeder toch liever
Ledenvergadering met
weinig spektakel
een enquête hadden gehouden onder de
deelnemers en ouders over de inschrijving.
De feedback hierop was hoog en
voornamelijk positief.
Enige leden zagen dit toch iets genuanceerder
en stelde kritische vragen over
de inschrijving.
Ieder
jaar gaat er
technisch
iets mis. De
afdeling
beloofde
beterschap.
De voorzitters
gaven een
presentatie
over de VOG
(Verklaring
Omtrent het
dat hij stopte met varen en hebben ze
zich verloofd op 26 Januari 1975. Ruim
een jaar later zijn ze in Sassenheim
getrouwd.
Inmiddels zijn mijn ouders alweer 32 jaar
getrouwd en nog altijd erg blij met
elkaar. En, mocht dit je ontgaan zijn,
hebben ze twee dochters, die inmiddels
beiden het ouderlijk huis hebben verlaten.
Ze wonen nu in Zoetermeer, maar
gaan in augustus weer terug naar hun
geliefde Leiden. Samantha’s bestaat
inmiddels niet meer, maar gelukkig zijn
er nog een hoop andere kroegen
waar deze duifjes
samen naartoe
kunnen. Na dit
interview moet ik
het toch maar
toegeven: echte
LCKV liefde
bestaat...
Gedrag). Deze heeft nogal wat voeten in
de aarde en het is voorlopig nog niet
duidelijk wat de gevolgen zijn voor de
LCKV. Het bestuur zal in ieder geval een
protocol opstellen waarin wat afspraken
en regels komen te staan. In de najaarsledenvergadering
komt het bestuur hier
op terug.
Wil je weten hoe o.a. de scouting hier
mee omgaat ga dan naar
http://www.scouting.nl/ kopje
Downloads (tip: zoek op verklaring).
Tenslotte meldde de afdeling Terreinen
dat de nieuwe wet op de
Openluchtrecreatie is ingegaan op 1
januari, maar dat dit voor de LCKV tot op
heden geen gevolgen heeft.
Kortom, weinig spektakel bij deze ledenvergadering,
maar het was wel weer
een informatieve avond.
Stafvergaderen
anno 2008
“Gaat dat diepzeedammen nog door vrijdag, of wordt het
ouderwets afkarnen in een kroeg ergens?”
Zomaar een greep uit de pogingen van mijn aankomende
staf om een stafvergadering af te spreken.
Tegenwoordig is een beetje babbelen bij iemand thuis niet meer
genoeg voor de eerste kennismaking. Nee, anno 2008 moeten er
allerlei activiteiten worden ondernomen. En dan is diepzeedammen
nog niet eens het gekste idee dat ik heb gehoord.
Na hier en daar wat rond te vragen ben ik tot de conclusie
gekomen dat het een heuse trend is, stafvergadering Delux. De
bezigheden variëren van kanoën tot een gedicht schrijven over
jezelf, tot het invullen van hele lijsten met persoonlijke vragen,
zoals “Waar kan ik je ’s nachts voor wakker maken”, die door de
stafleden ingevuld moeten worden. Al deze crea bea stafvergaderingen
worden trouwens met wisselend enthousiasme van de
stafleden ontvangen. Maar goed, ondanks dat zijn stafvergaderingen
wel Booming buisiness dus. Misschien een ideetje om
een bedrijfje op te zetten in die richting, laten we zeggen
StafEvents? Bijvoorbeeld een avondje linedancen organiseren
voor een man of zestien? Of een cursus borduren voor beginners?
Of stafvergadering met een thema? Dat kan nooit heel
ingewikkeld zijn en zou best wel eens een succes kunnen worden.
Dan moet er wel iets bedacht worden op al die volle agenda’s
van die stafleden. Misschien een online meeting met webcams
ofzo...
Helaas ben ik niet zo heel zakelijk aangelegd en ben ik tot de
conclusie gekomen dat ik al die creatieve ideeën toch maar
gewoon moet bewaren voor mijn sport- en spelprogramma. Dat
wil niet zeggen dat ik de lezers niet vrij laat om iets te doen met
deze waardevolle tip. Ik zie de evenementbureautjes al uit de
grond schieten. Ondertussen ga ik maar gewoon een biertje
drinken met mijn staf. Of twee...
Verklaring omtrent gedrag
"Als je dus zo’n verklaring niet krijgt kan je niet meer mee."
Sjaak eindigt een lang betoog waarmee hij heeft uitgelegd
hoe het volgens hem zit met die zogenaamde verklaring
omtrent gedrag. Er volgt nauwelijks een reactie. Iedereen is
druk met het voorbereiden op de ontgroening. Hoe het
gesprek op dit onderwerp kwam weet eigenlijk niemand
meer. Misschien omdat de adjudanten van plan waren om
tijdens soort speurtochtje voor de groenen vuurwerk naar ze
te gooien. Of omdat ze daarvoor het idee hadden om de
groenen elkaar geblinddoekt baco’s te laten voeren. In ieder
geval heeft de hoofdleiding het allemaal verboden. Nu is
bijna heel tent 7 spullen aan het verzamelen voor een spooktocht,
waarbij het er volgens sommigen te soft aan toe zal
gaan. Sjaak kijkt nog eens om zich heen en verbaast zich
een beetje over het gebrek aan tegenspraak. "Kijk", probeert
hij nog eens, "wanneer je zoiets als wat jullie van plan waren
nou volgende week thuis zou uithalen met de kinderen van
de buren dan werd je dus opgepakt en dan krijg je nooit
meer zo’n verklaring. Maar in een kamp zijn die dingen toch
heel normaal. Toen ik deelnemer was heb ik het nog wel
eens meegemaakt dat iedereen
overal zuigzoenen kreeg,
of je nou wilde of niet. Je
werd gewoon besprongen en
er mee volgezet Een soort
biggen." "Mijn buren hebben
geen kinderen", zei de slaapzak,
die nu rechtop stond,
klaar om als spook op pad te
gaan. Voordat Sjaak hierop
kon reageren nam de adju het
over: "Luister, het is dus zo dat wat wij in het kamp uitspoken
in de gewone wereld eigenlijk helemaal niet kan."
"Bedoel je dat het omgedraaid ook zo is?" vroeg Sjaak. "Nee,
want dan zouden we nooit meer naar huis mogen." Sjaak kon
het abstractieniveau van de discussie niet meer aan en
kreeg spijt dat ’ie erover was begonnen. "Hoe red ik me hier
weer uit?" Gelukkig struikelde op dat moment de slaapzak
over de stroplank en klapte languit door de tentflap heen het
terrein op. En, dat zal je altijd zien, daar komen net een stel
oudkampers voorbij. Biggen! "Ja, daar hadden we het nou
net over!" riep Sjaak. Toen de stofwolken een beetje waren
opgetrokken en de slaapzak kreunend weer overeind probeerde
te komen dacht Sjaak de draad wel weer op te kunnen
pakken: "Begrijp jij nog waarom wij zo’n verklaring nodig
hebben? Wie moet er nou beschermd worden?" Gesmoord
scheldend hopte de slaapzak verder. Uiteindelijk schoten er
twee voeten door de rits en verdween hij in de bosjes. Een
beetje lullig einde van de discussie. In de tent ging iedereen
zwijgend door met rommelen. ’s Avonds tijdens de stafvergadering,
na een geslaagde spooktocht plus ontgroening,
begon de adjudant er na heel lang ‘vergaderen’ toch nog
een keertje over en stelde voor om het bedrag dat zo’n verklaring
kost maar alvast van zijn kantinegeld af te halen. Er
stond genoeg op. Sjaak vond het allemaal best. Hij had het
nu alleen nog druk met het restant van zijn kantinegeld er
doorheen te jagen. Met die verklaring komt het wel goed.
tent 7
11