dts_1499

Verslag hoofdinspecteur b.l.o.
Als de bd.o.-school als revalidatieinstrument wordt beschouwd, zal ook het arbeidsdeskundige
aspect er uit moeten komen. Er moet antwoord gegeven worden op de vraag van de ouders
Wat hun kind kan worden en waarmede het zijn brood kan verdienen. Ook de b.l.o.-school
leidt op voor het leven. Het eerste werd dat beseft in de scholen voor zwakzinnigen. Ten
aanzien van spastische kinderen vermogen we nog geen antwoord te geven op deze begrijpelijke
vraag van ouders.
Een tragische trek in de zorg voor gehandicapte kinderen vormt ook de aanwezigheid van de
nergens-gewenste-kinderen'. Hoe ongelooflijk het ook schijnt bij ons sterk gedifferentieerd
buitengewoon onderwijs, er zijn gestoorde kinderen die men nergens een schoolonderdak
Wil verschaffen. Het psychopathiforme dove kind wordt op een school voor zeer moeilijk
opvoedbaren afgewezen, want men weet met zijn doofheid geen raad, en op de school voor
slechthorenden valt het door zijn gedrag te veel uit de toon. In 1963 werd de inspectie gemengd
in een geval van een jongen met een redelijk intellect, die reeds anderhalfjaar schoolloos
was, doordat de toelatingscommissie van de l.o.m.-school zei dat de leerstoornis aan doofheid
was te wijten, en de toelatingscommissie van de school voor slechthorenden ontkende
dat hier van een dusdanige doofheid sprake was dat een toelating gewettigd was. Vele ouders
Wenden zich ieder jaar met dit soort plaatsingsmoeilijkheden tot de inspectie, tot de minister
en zelfs tot de Koningin. Door moeizaam overleg kan dan nog wel eens een oplossing worden
gevonden. Toch moet er op worden gewezen dat van de kant van de overheid nooit druk
geoefend kan worden met betrekking tot de plaatsing van een kind op een bijzondere
buitengewone school. Het is zelfs de vraag hoe ver men mag gaan bij het beïnvloeden van de
«lening van een toelatingscommissie van een openbare buitengewone school. De verantwoordelijkheid
van de toelatingscommissies, die in dienst staan van de gemeente- en schoolbesturen,
vormt immers een der pijlers van het buitengewoon onderwijs.
Nood brengt ouders bij elkaar. In 1963 kwam dat uit bij de overdracht van een protestantschristelijke
buitengewone school voor slechthorenden aan een bestuur waarin ouders zitting
hebben, niet alleen van protestants-christelijken huize maar ook rooms-katholieke ouders.
Nood brengt begrip mede voor eikaars omstandigheden. In 1963 werden plannen uitgewerkt
voor een rooms-katholieke b.l.o.-school voor lichamelijk gebrekkige kinderen en bij de
officiële openingsplechtigheid in 1964 was ook een Nederlands-hervormd predikant aanwezig,
die op deze school de godsdienstlessen aan de protestantse kinderen gaat verzorgen. Men
Vond trouwens reeds eerder op protestants-christelijke buitengewone scholen een kapelaan
die godsdienstlessen geeft aan de r.-k. kinderen.
In dit jaarverslag moge er nog eens op worden gewezen dat men nimmer over het buitengewoon
onderwijs tevreden kan zijn zolang daar nog nood van ouders in valt te onderkennen.
Zij hebben voor hun gehandicapte kinderen financiële zorgen, toekomstzorgen, plaatsings-
Zorgen en zorgen leggen een druk op het gezin. Het is duidelijk dat aan het tegemoetkomen
aan de handicap van een kind grenzen zijn gesteld. Een blind kind kan men het licht in de
ogen niet geven en bij een mongooltje kan men de intelligentie niet normaal maken. Men
kan echter optimistisch staan tegenover het wegwerken van de gezinszorg en het opvangen
Van de handicap waaraan gezinnen lijden als daar geestelijk, lichamelijk of zintuiglijk ge-
291