Vlaamse Schrijnwerker_november_2008.pdf - Bouwmagazines

Werking van de Confederatie Bouw
Reuzenopkomst voor de
Die zondagochtend stroomden de gasten vlot voorbij de ingang.
Er hadden er zich zo’n 1.400 ingeschreven. Dat is zowat
het dubbele van de vorige editie. De organisatoren hadden dan
ook voor een eigen sluis gezorgd. Met een oranje, blauw of
groen bandje om de pols wist iedereen ‘s avonds waar naartoe
voor de barbecue. De dag startte met een uitgebreid ontbijt
in de reuzentent helemaal achterin het park. Zo ving men al
eens een glimp op van al het leuke en vervaarlijke dat het park
te bieden had. Voor sommigen was de aantrekkingskracht te
sterk. Ze bleven hangen bij een of andere attractie in de hoop
op een korte wachtrij. De meesten hadden er echter vertrouwen
in en schoven lekker door naar de broodjes, croissants,
koffie, thee en prik. Het werd een lang en gezellig feest.
Op het bankje voor de ‘Challenge of Tutankhamon’ zaten twee
dames te keuvelen. De mannen stonden verderop in de rij om
elkaar met laserpistolen te lijf te gaan. In de koets verloor de
zeven maanden oude Lars zijn mama geen seconde uit het oog.
“Voor mij mag het er straks gerust iets wilder aan toe gaan”, zei Katrien
Smets uit Lubbeek. Ze denkt aan wildwater rafting. Haar
moeder, Mieke, beaamt: “Wij doen alles samen.” Iets verderop
is schrijnwerker Pieter De Coninck uit Zwevegem van wacht
terwijl ma en zoon op de drakenboot stappen. Het is zijn eerste
keer in Walibi. In Plopsaland was hij al geweest. Voor hem
wordt het vooral een relaxe dag.
Joris Mincke, voorzitter van de schrijnwerkers van Zuidoost-
Vlaanderen, daagde met de gehele familie op. Elk jaar legt het
familiebedrijf uit Oudenaarde, dat overigens al 250 jaar aan
de slag is, een bus in naar de familiedag. Deze keer zijn ze met
zesentwintig. Mincke wou nog op de Dalton Terror en de achtbaan.
De echtgenotes kiezen dan weer voor de Radja River. De
kleintjes zaten wel al twee keer joelend op het ‘vliegend tapijt’.
Ik ben twee centimeter te groot...
“Ik ben twee centimeter te groot”, kloeg de twaalfjarige Jolien
Leemans uit Borgloon teleurgesteld. Ze mocht niet meer op de
pony’s met zus Silke, die er tien is. De Leemans’ waren met
drie gezinnen op de familiedag. “Ik wil nog de Radja-river naar beneden”,
daagde ma uit. “Ik heb al pijn in mijn nek van de achtbaan”,
lachte pa zuur.
“Mag ik nog een keer?” gilde de 7-jarige Deaneira na een ronde op
de Weerwolf. Met acht waren ze van DW Construct uit Halen
-actief in de verandabouw- naar het park gekomen. De 13-jarige
Kenneth, wou absoluut nog op de ‘boomstam’ de waterheuvel
afrazen. “Vandaag mogen de kinderen beslissen”, zei vader. Ook bij
de familie van Bart Demeester -van DMB Interiors uit Zottegem-
zijn vandaag de kinderen aan zet. Voor Bart, die samen
met Wendy net uit de stoomtrein stapte, was het de eerste keer
op de familiedag. Gesterkt door het rijkelijke ontbijt - “Hoe
meer keuze, des te verder ga je” - waren ze er op uit getrokken om
zoveel mogelijk attracties aan elkaar te rijgen.
Iedereen heeft zo een eigen strategie om het park te lijf te
gaan. Bij de ene wijzen de kinderen de weg, bij de ander wil
de papa alles meemaken en wordt er snel van het ene naar het
andere gerend. Bij anderen worden de kleinsten gepaaid met
een triest ‘volgende keer’...
Aan de voet van de Dalton Terror explodeert plots de bank. Een
wolk groene bankbiljetten sneeuwt de omstanders in. Kinderen
en volwassenen graaien uitgelaten naar het nepgeld. Dan
vallen er schoten. De Dalton-broertjes rennen door de menigte.
Gelukkig maakt Lucky Luke een einde aan de herrie. Hij knevelt
de rakkers en rekent ze in. Een uurtje later kiest het viertal
weer het hazenpad. Net op tijd voor de volgende vertoning.
“Cela fait du bien”, lachte Stéphane Wautrecht (26) nog na. Hij
stapte net van de woest denderende Cobra. De Franstalige
jongeman werkt al twee jaar bij Albitum waar hij vlakke daken
asfalteert. Hij spoorde met zijn neef en schoonzus naar het
park en had er duidelijk zin in.
36 De Vlaamse Schrijnwerker NOVEMBER 2008