Dagboek december 2014

weer, maar tegen het einde van de middag kwamen er toch wolkenvelden binnen
drijven. de temperatuur op dit moment is precies 1 graad C. Vanmorgen om vijf uur
was het vlak voor het raam -7,5 graden. Dat is toch al wel vrij koud. De laagste
gemeten temperatuur in Tirol was afgelopen nacht 12,5 graden.
Mij de hele dag bezig gehouden met het online versturen van kerstkaarten. Niet een
hele bulk in één keer, maar persoon voor persoon. Zij blijft de privacy dan ook
gehandhaafd, want niemand kan dan zien aan wie ik allemaal kaarten heb gestuurd.
Het is wel een hele klus. Verder kwam ik steeds meer emailadressen tegen die
vervallen waren, niet goed gespeld of wat dat ook. Ik heb alle mailadressen in een
bestand gezet en de teruggekomen adressen verwijderd.
En er zijn ook een heleboel mensen die meerdere emailadressen hebben en
regelmatig wisselen. Het wordt er allemaal niet eenvoudiger op.
Via het versturen van kaarten krijg je natuurlijk ook weer respons en dan niet altijd
zaken die gaan over gezelligheid, of de stilte voor de kerst, met het geloof dat
Christus op de wereld kwam om ons allen te redden. Toch wordt dat geloof al heel
snel op de proef gesteld als je dan hoort dat een meisje op negen jarige leeftijd, twee
maanden geleden moest sterven.
Waarom zo jong, wat is de zin van zo´n kort leven? Een levenspad dat volgens mij
maar een stukje werd bewandeld.
Of zijn haar negen jaren een hele levensweg geweest? Een levens die niet zinloos
was, maar in zijn volle lengte werd vervuld?
Ik denk dat mijn gedicht op de kerstkaart, misschien een heel klein beetje bij kan
dragen in dit bijna niet te dragen verdriet.
Voor hen die geen kaart ontvangen hebben hier het gedicht. De kaart zet ik nog wel
op facebook.
De lichtjes op je levensweg, die ontstoken zijn
blijven altijd branden, ook al zijn ze soms heel erg klein.
en is de weg soms donker en vol met kuilen,
je kunt je eigen weg niet voor een ander ruilen.
Het is jouw weg en waarnaar je streeft is soms ontzettend ver.
Maar gelukkig zijn onderweg deze lichtjes er.
Stap voor stap begeleiden ze je op het soms moeilijke pad
Stel je voor dat je eens deze lichtjes niet had.
Elk mens op deze aarde kan zijn lichtjes verder laten stralen
Zodat deze ook jouw pad verlichten, als jouw lichtjes het even niet halen
Daarom steunt elkaar en wijst elkaar de weg met het licht.
Hopende daar ook aan bij te dragen met het schrijven van dit gedicht.
gejo